tag:blogger.com,1999:blog-83555108504837991012024-03-13T09:43:30.472-07:00HERCOLANO88. ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΡΧΕΙΟΥΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣhttp://www.blogger.com/profile/09229186936689072946noreply@blogger.comBlogger159125tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-18770450089636374232018-11-07T22:40:00.000-08:002018-11-07T22:40:25.856-08:00ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΒΕΡΩΦ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΗΣ 17ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1982<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΒΕΡΩΦ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΗΣ 17ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1982</span><br />
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />«Τιμούμε την αφανή αλλά πραγματική κατοχική αντίσταση όλων των Ελλήνων και όχι εκείνων πού έστρεψαν τα όπλα εναντίον συμπατριωτών μας»</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-XHC_jRz3dU4/W-PaChiysKI/AAAAAAAAGE4/08Pxa1_K7-gSr2E5IAE8Ak4WCux4T77PgCLcBGAs/s1600/%25CE%2591%25CE%2592%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A6.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="463" src="https://2.bp.blogspot.com/-XHC_jRz3dU4/W-PaChiysKI/AAAAAAAAGE4/08Pxa1_K7-gSr2E5IAE8Ak4WCux4T77PgCLcBGAs/s1600/%25CE%2591%25CE%2592%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%25A9%25CE%25A6.bmp" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />ΠΡΟΛΟΓΟΣ<br /><br />Όταν το βράδυ της 12ης Αυγούστου ανακοινώθηκε ξαφνικά ότι στις 17 του μηνός θα γινόταν συζήτηση για το κυβερνητικό νομοσχέδιο περί Αναγνωρίσεως της Εθνικής Αντιστάσεως, πληροφορήθηκα από καλή πηγή ότι, παρά τις ρητές διατάξεις του Συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής, πρώτος θα μιλούσε ο κ. Πρωθυπουργός. Ή διάρκεια της ομιλίας του, κατά τις πληροφορίες μου, θα διαρκούσε 35 έως 45 λεπτά της ώρας και ότι μετά θα μιλούσαν εκείνοι πού έπρεπε να μιλήσουν πρώτοι, δηλ. οι εισηγητές του νομοσχεδίου.<br />Ζήτησα αμέσως αναβολή της συζητήσεως τουλάχιστον για 48 ώρες και το αίτημα μου δεν έγινε δεκτό. Ζήτησα, αφού ήδη γινόταν μια παρατυπία να μιλήσω αμέσως μετά τον Πρωθυπουργό και αυτό έγινε δεκτό.<br />Επειδή το θέμα ήταν εθνικά εξαιρετικά σοβαρό, επειδή ήταν απόλυτα αναγκαίο ο Ελληνικός Λαός και ιδίως ή νεολαία, να μάθει έστω σε γενικές γραμμές, τις πολλές πλευρές του θέματος, ετοίμασα μια ομιλία ίσης περίπου διάρκειας μ’ εκείνη της Πρωθυπουργικής ομιλίας.<br />Άλλα το απόγευμα της 17ης στη Βουλή, ο κ. Πρωθυπουργός πρόβαλε περισσότερο συναισθηματική συνθηματολογία παρά λογική επιχειρηματολογία και μίλησε επί 20 περίπου λεπτά. Δεν νόμισα ότι ήταν σωστό να αγορεύσω τον διπλό χρόνο από εκείνον. Έτσι τα επιχειρήματα μου, δεν παρουσιάστηκαν όλα στη Βουλή, ούτε στην τηλεόραση, ούτε στον Τύπο.<br />Λόγω της φύσεως του θέματος, λόγω της συστηματικής παραποιήσεως της Ιστορίας των Κατοχικών ετών, κρίνω ότι πρέπει να παρουσιάσω στον Ελληνικό Λαό ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας πού είχα ετοιμάσει. Αυτό κάνω δίνοντας στη δημοσιότητα τις επόμενες σελίδες προσθέτοντας στο τέλος και μερικές παρατηρήσεις εκλεκτού στελέχους της παρατάξεως μου.<br />Επειδή πιστεύω πώς το βιβλιαράκι αυτό θα έχει μεγάλη κυκλοφορία, επωφελούμαι της ευκαιρίας για να δημοσιεύσω στο ίδιο τείχος μία άλλη ομιλία μου επί εντελώς άλλου θέματος: επί της οικονομικής καταστάσεως.<br />«Έτσι, σ’ ένα δεύτερο μέρος, δημοσιεύεται ή τηλεοπτική ομιλία μου της 30ής Ιουνίου 1982. Στη συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου ή Νέα Δημοκρατία προσέρχεται κατεχόμενη από βαθύ αίσθημα ευθύνης. Γιατί το υπό κρίση νομοσχέδιο αφορά θέμα ιστορικής σημασίας. Θέμα πού από το ένα μέρος καθορίζει την έννοια μεγάλων όσο και δραματικών ήμερων της πρόσφατης Εθνικής Ιστορίας μας. Θέμα πού γι’ αυτό, από το άλλο μέρος, καθορίζει αν οι μελλοντικές εθνικές καταβολές θ’ αντλούν από το ψέμα, από την αβεβαιότητα ή από την αλήθεια.<br />Σε τέτοια θέματα δε χωρούν, ούτε προχειρολογία, ούτε πάθη, δικαιολογημένα ή μη, ούτε πολύ λιγότερο δημαγωγία και πολιτικοί υπολογισμοί. Άλλα ούτε και έλλειψη θάρρους για να πει καθένας την όποια γνώμη έχει. Ό απόλυτος σεβασμός της αλήθειας επιβάλλεται.<br />Ή αλήθεια για την αντίσταση κατά τη διάρκεια της Κατοχής αποσπασματικά συζητήθηκε επανειλημμένως. Και κάθε φορά πού συζητήθηκε, αναζωπυρώθηκαν πάθη, ξαναφλογίστηκαν μνήμες καυτές. Εμείς είμαστε υπέρ της αληθινής λήθης και όσο γίνεται αποφεύγουμε αυτές τις συζητήσεις, αποφεύγουμε τις προκλήσεις. Δυστυχώς δεν αποφεύγονται από την άλλη όχθη, απέναντι μας. Και σήμερα καλούμαστε με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο ν’ αναγνωρίσουμε και να βραβεύσουμε συνολικά τη δραστηριότητα του ΕΑΜ κατά την Κατοχή, καλούμαστε να βραβεύσουμε, ηθικά και υλικά, όλους ανεξαιρέτως όσους συμμετείχαν στο ΕΑΜ.<br />‘Αφού προκαλούμαστε έτσι, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ απαντήσουμε στην πρόκληση. Είναι αυτό χρέος έναντι της Ιστορίας, χρέος έναντι νεκρών και ζώντων πού αγωνίστηκαν για την Ελλάδα και την Ελευθερία, χρέος έναντι της πολύτιμης Νέας Γενιάς των Ελλήνων. Για να λάβουμε, όμως καθαρά θέση και να την αιτιολογήσουμε, επιβάλλονται λίγες αντικειμενικές ιστορικές αναδρομές.<br /><br />ΠΕΛΩΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ<br />«Όταν ό Πρωθυπουργός το υπέγραψε εξέφρασε τη «βαθιά συγκίνηση του», και προέβη σε δηλώσεις για την αληθινή φυσιογνωμία – όπως είπε – εκείνης της εποχής και πρόσθεσε πώς αυτή την αναγνώριση την προσδοκούσε ή συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.<br />Οι δηλώσεις αυτές και όσα λέχθηκαν ή γράφτηκαν μετά, γεννούν πελώρια ερωτηματικά.<br />Πέρασαν 38 και πλέον χρόνια από τότε πού απελευθερώθηκε ή Χώρα μας από τη ναζιστική κατοχή. Σ’ αυτό το μακρύ χρονικό διάστημα ανήλθαν στην εξουσία δεκάδες Κυβερνήσεις. Προεδρεύονταν από προσωπικότητες, από αγνούς δημοκράτες, όπως ό Τσαλδάρης, ό Σοφούλης, ό Διομήδης, ό Πλαστήρας, ό Σοφοκλής Βενιζέλος, ό Παπάγος, ό Καραμανλής, ό Γ. Παπανδρέου. Γιατί τάχα όλες αυτές οι Κυβερνήσεις αρνήθηκαν να κάνουν αυτό πού κάνει σήμερα ή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Δεν είχαν συναίσθηση του χρέους τους και την έχει μόνο το ΠΑΣΟΚ;<br />Είχαν ασφαλώς συναίσθημα όλων των Εθνικών τους υποχρεώσεων οι Κυβερνήσεις εκείνες. ‘Αλλά ήξεραν ότι ή καθολική Εθνική Αντίσταση των’ Ελλήνων κατά την Κατοχή, είχε αναγνωριστεί από τη λαϊκή ψυχή, από την Πολιτεία, από τους ξένους. «Ήξεραν όμως ακόμα ότι το θέμα είχε μια πολύ λεπτή πλευρά και ασφαλώς διαισθάνονταν ότι δεν έπρεπε να προχωρήσουν στο δρόμο πού προχωρεί ή σημερινή Κυβέρνηση γιατί εκείνο πού ουσιαστικά αναγνωρίζει και τιμά σήμερα ή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ή Αντίσταση είναι ή κατοχική δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος.<br />Αυτό πιστεύω πώς θα αποδείξω σε λίγο.<br /><br />ΟΙ ΑΠΩΤΕΡΟΙ ΣΚΟΠΟΙ<br />Στην αρχή της Κατοχής μυριάδες Έλληνες πατριώτες έσπευσαν να ενταχθούν σε κατοχικές οργανώσεις. Μοναδική επιθυμία τους ήταν να αγωνισθούν εναντίον του ξένου κατακτητή. Δεν ήξεραν και ούτε εξέταζαν τι κρυβόταν πίσω άπ’ αυτές τις οργανώσεις και αν μερικές είχαν απώτερους σκοπούς πού δεν ταίριαζαν με την Εθνική Αντίσταση και ήταν ξένες προς τις Δημοκρατικές Αρχές.<br />Όταν άρχισαν να αποσαφηνίζονται ο! προθέσεις, πολλοί, σιγά – σιγά, σταδιακά, εγκατέλειψαν τις ακραίες αριστερές οργανώσεις. Όσοι έμειναν, είτε γιατί αμφέβαλαν για τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, είτε γιατί στο μεταξύ είχαν εκτεθεί, ή είχαν προσηλυτιστεί, βρέθηκαν να πολεμούν όχι τον κατακτητή αλλά Έλληνες πατριώτες. Και τελικά οδηγήθηκαν και οδήγησαν και τη Χώρα σε άλλες δύο φοβερά αιματηρές περιπέτειες πού της στοίχισαν 100.000 νεκρούς και τρομακτικές υλικές καταστροφές. Και – το χειρότερο άπ’ όλα – έναν πρωτοφανή ψυχικό διχασμό. Και αρκετοί από αυτούς μετάνιωσαν εκ των υστέρων, φοβερά πονεμένοι.<br />Κατεβλήθη κατά το παρελθόν και καταβάλλεται και σήμερα μία επίμονη, συστηματική προσπάθεια να δημιουργηθεί ή εντύπωση ότι το Κ.Κ.Ε. δεν ήταν ό δράστης αυτών των δεινών, και ότι δεν ήταν στις προθέσεις του να σφετερισθεί την εξουσία, αλλά να κάνει αντίσταση. Ότι άλλοι το παρέσυραν στο δρόμο της βίας και του αίματος. Ότι έκανε νόμιμη άμυνα στις «προκλήσεις της Δεξιάς».<br />Συνειδητά ή χωρίς να το καταλαβαίνει, αυτή την εκδοχή νομιμοποιεί σήμερα ή Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και όχι μόνο κηρύσσει αθώο το Κ.Κ.Ε. αλλά και το δικαιώνει και το τιμά. Για εκπλήρωση ίσως μιας υποσχέσεως ή μιας πρόσφατης πολιτικής συμφωνίας. Για παραχώρηση στο Κ.Κ.Ε. ενός πιστοποιητικού καλής διαγωγής πού θα το χρησιμοποιήσει για την επέκταση της επιρροής του. Για ιδεολογικό αφοπλισμό της Ελληνικής Νεολαίας. Γι αυτό όμως και είναι ανάγκη να αποδειχθεί ότι ή πρωτοφανής αυτή πολιτική πράξη, έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την Αλήθεια και με την εξυπηρέτηση της Δημοκρατίας.<br /><br />Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.<br />Για να κατανοηθεί και να εξηγηθεί ή κατοχική δράση του Κ.Κ.Ε. πρέπει να γνωρίζουμε ποιος είναι ό χαρακτήρας και ό ρόλος του. Σ’ αυτό δεν νομίζω ότι υπάρχουν σήμερα περιθώρια για συζήτηση.<br />Πρώτον ακολούθησε παντού και πάντοτε την τακτική πού πάντα δίδαξε και εφάρμοσε ό Λένιν, κι αργότερα ό Λενινισμός. Δηλαδή, το πλεύρισμα κάθε αστικής επανάστασης, ή παράλληλη πορεία μαζί της, και όπως επί λέξει λέει, ό Λένιν «να παρακολουθεί από κοντά το σύμμαχο ως εχθρό». Και στην κατάλληλη στιγμή να κάνει τη δική του δουλειά.<br />Για όποιον αμφιβάλλει, υπάρχουν οι πολλές, οι γνωστές, οι παλιές και πρόσφατες περιπτώσεις, στον κόσμο ολόκληρο, κοντά ή μακριά από μας, όπου εφαρμόσθηκε ή τακτική αυτή. Υπάρχει ακόμα ή επί λέξει διδαχή του Λένιν στο βιβλίο του «Οι δύο τακτικές στην Επανάσταση». Παραπέμπω στη γαλλική έκδοση του «Οργανισμού ξένων εκδόσεων της Σοβιετικής Ενώσεως του 1949, σελ. 36-41-108 και άλλου.<br />Και ας μη μου πει κανένας ότι αυτά αφορούν μόνο το παρελθόν. Γιατί παράλληλες περιπτώσεις υπήρξαν από τότε συνεχώς και παντού, ακόμα και σήμερα, σε πλείστες χώρες. Άλλα για τις περιπτώσεις αυτές, τις σύγχρονες, ό Πρόεδρος της Κυβερνήσεως επιμελώς αποφεύγει το διάλογο.<br />Στην εφαρμογή αυτής της παγκόσμιας κομμουνιστικής τακτικής θα έκανε εξαίρεση το Κ.Κ.Ε.; Μα είναι το μόνο πού δεν μπορούσε να κάνει εξαίρεση: Γιατί εκτός από την κοσμοθεωρητική και διεθνή τοποθέτηση κάθε Κομμουνιστικού Κόμματος πού συνεπάγεται κατάργηση πολιτικών ελευθεριών και δορυφοροποίηση, ειδικά για το Κ.Κ.Ε. υπάρχουν σημαντικότατα πραγματικά γεγονότα πού αποτελούν αδιάψευστες αποδείξεις.<br /><br />Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ<br />Πρώτη χρονικά ιστορική απόδειξη ή δραματική περιπέτεια της Μικράς Ασίας. Ή Ελλάδα ήταν ή μόνη άπ’ όλους τους Συμμάχους του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πού δεν πήγαινε εκεί για λόγους οικονομικούς ή ιμπεριαλιστικούς. Ήταν ή μόνη πού είχε εκεί δύο εκατομμύρια τέκνα της, ήταν ή μόνη δηλαδή πού δεν έκανε επιχείρηση επεκτατική αλλά σαφώς απελευθερωτική.<br />Κι’ όμως το Κ.Κ.Ε. – κατά δική του ομολογία – επεδίωξε την ήττα, εργάσθηκε και χάρηκε γι’ αυτήν, και ή δραματική περιπέτεια χαρακτηρίσθηκε «τυχοδιωκτισμός». Κείμενα τα όποια στηρίζουν τους ισχυρισμούς μου, κείμενα έγκυρα και πεντακάθαρα, στη διάθεση σας.<br />Τυχοδιωκτισμός, τα όνειρα και οι θυσίες εκατομμυρίων Ελλήνων με επί κεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον ελευθερωτή δημιουργό της Μεγάλης Ελλάδος, τον αργότερα πρώτο θεμελιωτή της δύσκολης όσο και χρήσιμης ελληνοτουρκικής συνεργασίας… Άλλα ας μη λησμονούμε ότι ό Λένιν πού ζούσε τότε, βοηθούσε τον Μουσταφά Κεμάλ …<br /><br />ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ<br />Δύο χρόνια αργότερα το Κ.Κ.Ε. έθεσε ζήτημα αυτονομήσεως της Μακεδονίας και της Θράκης. Δηλαδή, στα καλά καθούμενα, δημιούργησε ένα πρόβλημα εκεί πού δεν υπήρχε, και κατασκεύασε και τ’ αναγκαία προσχήματα για να προβληθούν ξένες βλέψεις εις βάρος του Ελληνικού χώρου. Διάφορα κείμενα, πολιτικά ή ιστορικά βεβαιώνουν του λόγου το αληθές, από τότε και μέχρι το 1949. Κι αυτά στη διάθεση σας. Περιορίζομαι ν’ αναφέρω απόσπασμα από κείμενο του ιστορικού του Κ. Κ.Ε. Γιάννη Κορδάτου: (Ριζοσπάστης, ενυπόγραφο άρθρο στις 25/2/27).<br />«Το άκρον άωτον του παραλογισμοί» ήταν το σύνθημα της αυτονομίας της Μακεδονίας, χωρίς να υπάρχει το ελάχιστο εθνικιστικό κίνημα στην Ελληνική Μακεδονία, γιατί από πολύ καιρό ή Ελληνική μπουρζουαζία είχε διώξει τους σλαβικούς πληθυσμούς και είχε εγκαταστήσει πρόσφυγες «Έλληνες στην Ελληνική Μακεδονία. Το Κ.Κ.Ε. δημιούργησε μετά ταύτα αυτό το ζήτημα. Ή πολιτική αυτή έδωσε στο Κόμμα το τελειωτικό χτύπημα».<br />Άλλα κείμενα του Ελευθερίου Βενιζέλου, δείχνουν πόσο ό μεγάλος εκείνος πολιτικός είχε φοβηθεί, αυτήν ειδικά την κίνηση του Κ.Κ.Ε.<br />Υπάρχουν και άλλα, εξ ίσου σαφή, όμως του σημαντικότερου την εποχή εκείνη σοσιαλιστή ηγέτη, του αρχιτέκτονας της πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας, του Αλεξάνδρου Παπαναστασίου.<br />Και έχουμε και τις πιο σύγχρονες μαρτυρίες πού προέρχονται από το χώρο του ίδιου Κομμουνιστικού Κινήματος.<br /><br />ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ<br />Ας έλθουμε τώρα σε μια ευρύτερη ανασκόπηση.<br />Όπως είναι γνωστό το Φεβρουάριο του 1968 στο εξωτερικό το Κ.Κ.Ε. διασπάσθηκε. Ήταν ή εποχή των ανακατατάξεων μέσα στο Παγκόσμιο Κομμουνιστικό Κίνημα.<br />Γεννήθηκε δειλά ό μάλλον αδύναμος Ευρωκομουνισμός. Ζωντάνεψαν οι πιο αδύναμοι αλλά πολύ επιθετικοί ποικιλώνυμοι αναρχισμοί. Και έμεινε ισχυρότερος όλων ό συνασπισμός των παραδοσιακών Κ.Κ. μέσα στα όποια αμετακίνητα διατηρήθηκε το Κ.Κ.Ε. Ήταν βέβαια ή φυσική θέση του Κ.Κ.Ε.<br />Γιατί εν τω μεταξύ, στα χρόνια πού μεσολάβησαν ως τη διάσπαση, συνέβησαν πολλά, και το Κ.Κ.Ε. είχε πάλι περίτρανα αποδείξει ότι πίστευε στη μονολιθικότητα του Κομμουνιστικού Κινήματος, και στον μονοκεντρισμό του. Μονοκεντρισμό με επίκεντρο την καρδιά, την πατρίδα του Κομμουνισμού.<br />Λόγοι ιδεολογικοί το κινούσαν, δηλαδή λόγοι πανίσχυροι για σκεπτόμενους ανθρώπους. Το τονίζω γιατί έχει άμεση σχέση με το θέμα πού μας απασχολεί σήμερα. Και αν δεν έχουμε υπόψη το χαρακτήρα του Κ.Κ.Ε., δεν θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε την πολιτική κατά τον πόλεμο και την Κατοχή. Στην εποχή δηλαδή πού το Κ.Κ.Ε έδωσε τις νέες περίτρανες αποδείξεις της πίστεως του. Πραγματικά ή πολιτική του, σε όλη αυτήν την ταραγμένη εποχή, προσαρμόσθηκε πάντοτε πιστά, σε κάθε στροφή και ελιγμό πού έγινε στο εξωτερικό από άλλους, σε πολύ ευρύτερα πλαίσια.<br />Θα σταματήσω στις πιο σημαντικές άπ’ αυτές πού άμεσα μας οδηγούν στα γεγονότα της Κατοχής.<br /><br />ΤΟ ΣΥΜΦΩΝΟ ΡΙΜΠΕΝΤΡΟΠ – ΜΟΛΟΤΩΦ<br />Τον Αύγουστο του 1935 ή Κομμουνιστική Διεθνής κάλεσε όλα τα Κ.Κ. να συγκροτήσουν αντιφασιστικά μέτωπα και να στρέψουν όλα τα πυρά τους εναντίον του «Άξονος. Συμμορφώθηκαν όλα.<br />Τον Αύγουστο του 1939 ή Μόσχα πραγματοποίησε ιλιγγιώδη στροφή στην πολιτική της. Υπέγραψε με το Βερολίνο το σύμφωνο φιλίας και μη επιθέσεως, το γνωστό ως σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ. Όλα τα Κομμουνιστικά Κόμματα πάλι προσαρμόστηκαν αμέσως. Χαρακτήρισαν τον πόλεμο «ιμπεριαλιστικό και από τις δύο πλευρές». Έθεσαν δηλαδή σε ίση μοίρα τη χιτλερική Γερμανία και τους δημοκρατικούς Άγγλογάλλους. Ολόκληρη ή προπαγάνδα του Κ.Κ.Ε. εκείνη την περίοδο ήταν διαποτισμένη άπ’ αυτό το πνεύμα.<br /><br />Ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ<br />Μοναδική παραφωνία σ’ εκείνο το φιλοαξονικό παραλήρημα όλων των Κομμουνιστικών Κομμάτων, ήταν το περίφημο «ανοιχτό γράμμα» πού ό τότε κρατούμενος στις φυλακές Νίκος Ζαχαριάδης έστειλε στις 2 Νοεμβρίου 1940 στο Μανιαδάκη. Ήταν γράμμα με το όποιο ό απομονωμένος αρχηγός του Κ.Κ.Ε. καλούσε τον Ελληνικό Λαό να δώσει όλες τις δυνάμεις του στον πόλεμο.<br />Άλλα 20 μέρες αργότερα, άγνωστο έπειτα από ποιες σκέψεις ή και ποιες πληροφορίες πού του ήρθαν από έξω από τις φυλακές, ό Νίκος Ζαχαριάδης άλλαξε γνώμη. Με ένα πρώτο «ανοιχτό γράμμα» προς τον Μεταξά έλεγε στις 26 Νοεμβρίου 1940 ότι «με το αίμα του ό λαός εξασφάλισε τη λεφτεριά και την ανεξαρτησία του …., και …. σήμερα ένα μονάχα πράμα θέλει: Ειρήνη και ουδετερότητα». Και έλεγε ακόμα ότι υπό ορισμένους όρους, έπρεπε να «ζητήσουμε αμέσως από την Κυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ. να μεσολαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη. Ή πράξη έχει αποδείξει, έλεγε, ότι μόνον ή Ε.Σ.Σ.Δ. σήμερα έσωσε την ειρήνη και ουδετερότητα της Γιουγκοσλαβίας – Βουλγαρίας -Τουρκίας». Μ’ ένα δεύτερο γράμμα του απευθυνόταν στα μέλη του Κόμματος, και της Νεολαίας.<br />Στις 15 Ιανουαρίου 1941, καταματωμένος αλλά νικηφόρος ό Ελληνικός Στρατός, ονομαζόμενος από την Οικουμένη, κατείχε όλη σχεδόν τη Βόρειο Ήπειρο. Προχωρούσε με σκληρές μάχες μέσα στα χιόνια. Σχεδίαζε για την άνοιξη γενική επίθεση πού για αντικειμενικό σκοπό είχε να ρίξει τους μελανοχίτωνες στη θάλασσα. Σελίδα απ’ τις πιο ένδοξες στην Ιστορία του Ελληνικού Στρατού. Στιγμή από τις πιο αποφασιστικές του πολέμου. Εκείνη λοιπόν την ώρα διάλεξε ό μέγας τότε διδάσκαλος του Ελληνικού Κομμουνισμού, ό καλλιεργημένος και δυναμικός απόφοιτος της Κούτβ στη Μόσχα, για να γράψει προς τα μέλη του Κόμματος, – επί λέξει – ότι «Λαός και Στρατός πρέπει να πάρουνε στα χέρια τους τη διαχείριση της Χώρας και του Πολέμου, με σκοπό την ειρήνη».<br />Και ξέρουμε όλοι όσοι ζήσαμε τα τότε γεγονότα, και τα αποκαλύπτουν για τους μεταγενέστερους κομμουνιστικά κείμενα της εποχής εκείνης, ότι και αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδος οι ίδιες ιδέες υποστηρίζονταν και ούτε λέξη αναφέρονταν για αντίσταση εναντίον των Δυνάμεων του Άξονος.<br />Μόνο μετά δύο μήνες, όταν ή Ναζιστική Γερμανία, ξεσχίζοντας αιφνιδιαστικά το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότωφ επετέθη κατά της Σοβιετικής Ενώσεως, μόνο το Κ.Κ.Ε. έκανε μια νέα, ιλιγγιώδη όσο και απότομη στροφή: ό Πόλεμος άλλαξε μέσα σε μια νύχτα χαρακτήρα και έγινε ιμπεριαλιστικός, μόνον από την πλευρά του Άξονος, και απελευθερωτικός από την πλευρά των συμμάχων.<br /><br />Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ<br />Όσα σχετικά συνέβησαν τότε, αλλά και αργότερα, επιγραμματικά και με σαφήνεια τα βρίσκει κανείς γραμμένα στο βιβλίο του Γεωργίου Παπανδρέου «Ή Απελευθέρωση της Ελλάδος». Και από αυτό και από άλλα απόλυτα έγκυρα κείμενα θα πληροφορηθεί – οποίος θέλει πραγματικά να πληροφορηθεί -πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε ή αντίσταση του Κ.Κ.Ε. Το ξεκίνημα ήταν εύκολο παρά τις ξένες υπηρεσίες κατασκοπείας και διώξεως, παρά τους λίγους δικούς μας χαφιέδες.<br />Στις ψυχές των Ελλήνων, όλων των Ελλήνων, φλογερό ήταν ακόμα το ηρωικό πνεύμα του έπους του ’40. Καθένας ζητούσε ευκαιρία για αγώνα. Ευκαιρία για να κάνει παράτολμες ηρωικές πράξεις. Από το άλλο μέρος, το Κ.Κ. ήταν δικτυωμένο σε όλη τη χώρα, ήταν το μόνο πού είχε πείρα συνωμοτικής οργανώσεως και δράσεως. Και δεν εμφανιζόταν στο προσκήνιο. «Η, πιο σωστά, εμφανιζόταν σαν ένα από τα άλλα μέλη μιας ομάδας πού τ’ όνομα της, άρχιζε με λέξη ξένη προς το κομμουνιστικό λεξιλόγιο: Εθνικό ΕΑΜ.<br />Το σάλπισμα του, κατάλληλα πλασμένο, έφθανε με τα δικά του προ πάντων κανάλια, ως την τελευταία συνοικία, ως το πιο απομακρυσμένο χωριό. Έσπευδαν να οργανωθούν τα ωραία νιάτα της «Ελλάδος.<br />Τα περήφανα νιάτα μας δεν εξέταζαν πολλά πράγματα. Ό απόηχος έλεγε πώς ή Κίνηση ήταν πανελλήνια, πώς καλούσε για απελευθερωτικό αγώνα. Αυτά έφταναν για τους φλογερούς νέους. Άλλωστε, στην αρχή, σπάνια ήταν τα κρούσματα των διώξεων Ελλήνων από Έλληνες πού μπορούσαν να γεννήσουν υποψίες. Άλλα και ως το τέλος περίπου του 1942 το Κ.Κ.Ε. είχε κρύψει της προθέσεις του. Στη συνέχεια άλλαξε ή τακτική.<br />Το Εαμικό Κίνημα είχε πια ανδρωθεί, και διαγραφόταν ως βέβαια πλέον ή νίκη των συμμάχων. Ή Ιταλία βρισκόταν στα πρόθυρα της καταρρεύσεως. Ή στιγμή είχε ωριμάσει για την τελευταία φάση της δράσεως του Εαμικοϋ κινήματος. Και τότε εξαπολύθηκε μια λυσσαλέα εκστρατεία κατασυκοφαντήσεως, διαλύσεως και εξουδετερώσεως όλων των Εθνικών «Οργανώσεων Αντιστάσεως και εξοντώσεως των στελεχών και των μελών τους. Ιδίως των μονίμων και εφέδρων αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού πού ήταν και οι πιο ζωντανοί στις διάφορες αντιστασιακές κινήσεις.<br /><br />Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΥΜΦΩΝΕΙ<br />Θα μπορούσα να επικαλεσθώ ένα πλήθος κειμένων, ακόμα και Κομμουνιστικών για να θεμελιώσω αυτά πού λέω. Αρκούμαι όμως στα πιο χαρακτηριστικά όπου ό Ανδρέας Παπανδρέου μνημονεύει τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στο βιβλίο του κ. Πρωθυπουργού «Ή Δημοκρατία στο Απόσπασμα», πού εκδόθηκε στην Ελλάδα το 1974, αναφέρεται πώς τον Απρίλιο του 1944, πού ό Γεώργιος Παπανδρέου ορκίσθηκε ως Πρωθυπουργός της εξόριστης Κυβέρνησης, στο Κάρο, όλοι συμφωνούσαν ότι ήταν ό μοναδικός άνθρωπος πού θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποια συμφωνία, και πώς οι απόψεις του Γ. Παπανδρέου ήταν «κρυστάλλινα καθαρές». Και μνημονεύω απόσπασμα από τις απόψεις του πού αναδημοσιεύονται στο βιβλίο του κ. Πρωθυπουργού και έχουν ως έξης:<br /><br />ΣΤΟΧΟΣ Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ<br />«Κόλασις είναι σήμερον ή κατάστασις της Πατρίδος μας …. Τι θα απομείνει από την άτυχη αυτή χώρα; ‘Η ευθύνη του ΕΑΜ είναι ότι δεν απέβλεπε μόνον εις τον Απελευθερωτικό Αγώνα, αλλά θέλησε να προετοιμάσει την μεταπολεμική δυναμική του επικράτησή. Δια τούτο επεδίωξε, πρώτον, την μονοπώληση του Εθνικού μας Αγώνος …. Και επεδίωξε δεύτερον την τρομοκράτηση και την εξόντωση των αντιπάλων του. Ταύτισε εαυτό με το Κράτος. Οι αντίπαλοι του ΕΑΜ θεωρήθηκαν εχθροί της Πατρίδος».<br />Σε κανένα σημείο του έργου του – έργου του 1974 – ό κ. Πρωθυπουργός δεν διατυπώνει την παραμικρή αντίρρηση. Αντίθετα χαρακτηρίζει τις απόψεις του Γεωργίου Παπανδρέου «κρυστάλλινα καθαρές», και τον αποκαλεί – ορθά άλλωστε – «Δημοκράτη Πολιτικό».<br />Εξ άλλου, ό κ. Α. Παπανδρέου στο ίδιο βιβλίο του αποδίδει και εκείνος στο Κ.Κ.Ε. τις ευθύνες για την διάσπαση της Αντιστάσεως και τον αλληλοσπαραγμό. Πράγματι, όταν αναφέρεται στο ναυάγιο των προσπαθειών πού έγιναν στο Κάρο τον Αύγουστο του 1943 για μια συμφωνία των αντιστασιακών οργανώσεων, προσθέτει:<br />«Ακολούθησε ή πρώτη αναμέτρηση. Δύο μήνες μετά τη διάσκεψη του Καΐρου ό ΕΛΑΣ επετέθη κατά του ΕΔΕΣ κι έτσι άρχισε ό εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα» (σελίδες 78 – 79).<br />Εννοεί προφανώς την επίθεση πού υπέστη ό ΕΔΕΣ στα Τζουμέρκα. Όταν από Δυσμάς, χτυπούσε τον ΕΔΕΣ Γερμανικό πυροβολικό και ή ορεινή μεραρχία Έντελβάϊς, και όταν από Ανατολάς αιφνιδιαστικά το χτύπησαν τρεις μεραρχίες του ΕΛΑΣ. Τρεις μεραρχίες πού είχαν έρθει μέσω Θεσσαλίας και είχαν στρατιωτικό αρχηγό τον Άρη Βελουχιώτη και πολιτικό καπετάνιο αυτόν τον ίδιο τον Σιάντο στρατοπεδευμένο στο χωριό Παχτούρι.<br />Ή διμέτωπη εκείνη σύγκρουση πού κατέληξε στην ανατριχιαστική μάχη της Νεράιδας, κατά την οποία, προσωρινά διαλύθηκε ό ΕΔΕΣ, από μια άποψη, ορθά χαρακτηρίζεται από τον συγγραφέα Ανδρέα Παπανδρέου σαν αρχή του εμφυλίου πολέμου. Ήταν ή αρχή μιας πιο ασυμβίβαστης περιόδου.<br />Αργότερα ό Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άρχισε να πλέκει το εγκώμιο του Έαμικοϋ Κινήματος, χωρίς να το συσχετίζει με το Κ.Κ.Ε.<br /><br />Η ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΣΤΕΝΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΑ<br />Άλλα το ΕΑΜ δεν ήταν κάτι αυτόνομο και ανεξάρτητο. Πολλά έγκυρα αριστερά κείμενα της εποχής εκείνης, αλλά και σύγχρονα κείμενα της Άκρας Αριστεράς διακηρύσσουν πώς:<br />«εμπνευστής, οργανωτής και καθοδηγητής του τεραστίου Έαμικοϋ κινήματος ήταν το τιμημένο Κ.Κ.Ε.» (Ριζοσπάστης 27 Σεπτεμβρίου 1975).<br />Άλλα και κάτι άλλο. Στο βιβλίο του Γεωργίου Παπανδρέου «Ή Απελευθέρωση της Ελλάδος», μέσα σε πολλά άλλα σχετικά υπάρχει επί λέξει και ή εξής βεβαίωση:<br />«Άλλα το Κ.Κ.Ε. δεν έχει μόνο τις ευθύνες του εμφυλίου πολέμου των βουνών. Έχει επίσης και τις ευθύνες της τρομοκρατικής δυναμικής Κατοχής της Υπαίθρου. Ή ύπαιθρος στενάζει από τη βία των δυναμικών οργανώσεων του Κ.Κ.Ε. Διώκονται πλέον σκληρότατα όχι οι εχθροί της πατρίδος, αλλά οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κ.Κ.Ε.».<br />Και πιο κάτω:<br />«Μόλις και οπού ή Γερμανική Κατοχή αποσύρεται, δεν πνέει ό άνεμος της ελευθερίας αλλά εγκαθίσταται αμέσως νέα, επίσης σκληρά, Κατοχή: του Κομμουνιστικού Κόμματος ….»<br />Και για να τελειώσω σημειώνω γεγονός του Σεπτεμβρίου του 1944, δηλαδή περίοδο πού πρόκειται ν’ αναγνωρίσουμε σαν περίοδο κατά την οποία το ΕΑΜ έκανε Εθνική Αντίσταση. Τότε ακριβώς ό Γ. Παπανδρέου, βρισκόμενος στην Ιταλία, πληροφορήθηκε ότι οι Βούλγαροι είχαν αρχίσει επαφές και συνεργασία με το ΕΑΜ και καθυστερούσαν την αποχώρηση τους από τα Ελληνικά εδάφη πού κατείχαν. Στο βιβλίο του «Ή Απελευθέρωση της Ελλάδος» ό Γ. Παπανδρέου δίνει ό ίδιος στοιχεία γι’ αυτές τις ανατριχιαστικές εξελίξεις και για τις ενέργειες στις όποιες προέβη για να τις προλάβει. Καλό θα ήταν να διάβαζαν αυτές τις σελίδες μερικοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ.<br /><br />ΛΗΘΗ ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ<br />Όσα ανέφερα για τη δράση του Κ.Κ.Ε. κατά τη διάρκεια της Κατοχής, θα μπορούσα όλα να τα στηρίξω σε πολύ περισσότερα κείμενα. Σε κείμενα δικών μας και ξένων προσώπων μεγάλου κύρους πού έζησαν οι ίδιοι την εποχή εκείνη. Θα μπορούσα όλα να τα συνδυάσω με όσα αιματηρότατα γεγονότα επακολούθησαν από το Δεκέμβριο του ’44 μέχρι τον Αύγουστο του ’49. Να τα συνδυάσω για να προκύψει αβίαστο το συμπέρασμα πώς ή πολύχρονη και επίμονη προσπάθεια του Κ.Κ.Ε. να επιβάλλει δια των όπλων δικό του καθεστώς, είχε σαν πρώτη φάση την Κατοχή.<br />Άλλωστε και ή ακροαριστερά ορολογία αποτελεί ομολογία. Μιλάει πράγματι για 1ο – 2ο και 3ο γύρο.<br />Προτιμώ όμως να μη επικαλεσθώ άλλα κείμενα, άλλα γεγονότα. Όχι τόσο γιατί δεν θα ήταν χρήσιμες άλλες αποδείξεις. Άλλα γιατί θ’ αναφέρονταν περισσότερες λεπτομέρειες, και πολλές καυτές μνήμες θα ξυπνούσαν χωρίς κανένα λόγο.<br />Και αυτό εμείς δεν το θέλουμε. Εμείς θέλουμε την πραγματική λήθη, εκείνη πού έρχεται μόνη της, με λίγη βοήθεια, ανθρώπινα, χωρίς προκλήσεις – απαράδεκτες μάλιστα. Χωρίς φαρμακερές επιθέσεις περί γιορτών μίσους, οπότε εμείς τιμούμε τη μνήμη ενός εθνικού ήρωα. Χωρίς διεκδίκηση ηρωικών πράξεων πού δεν σας ανήκουν. Χωρίς χονδροειδή παραποίηση της Ιστορίας Και διαλάληση των παραποιήσεων με δαπανηρότατα μέσα.<br />Τη λήθη πού έρχεται σιγά – σιγά, Και παραδίδει εποχές στην Ιστορία για να τις κρίνει, εμείς τη θέλουμε, για πολλούς λόγους. Και αισθηματικούς, Και εθνικούς, και βεβαίας δικαιώσεως. Και αυτή τη λήθη, με πράξεις, την κάναμε πολιτική μας. Εσείς όμως τη θέλετε μόνο στα λόγια, Και την αποκηρύσσετε με τις πράξεις σας.<br /><br />ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΟΥΜΕ<br />Θέλουμε να λησμονήσουμε Και δεν μας αφήνετε. Με χίλιες ιδιαίτερες ενέργειες δεν μας αφήνετε σε πόλεις Και σε χωριά -σε χαροκαμένα χωριά -, σε σταυροδρόμια Και σε μεγάλες γέφυρες σιδηροδρομικές, πού προσπαθείτε να μονοπωλήσετε. Και σήμερα μας φέρνετε τούτο το νομοσχέδιο πού εν ονόματι της λήθης ζωντανεύει για δεκάδες χιλιάδες Έλληνες βαθύτατα πονεμένες μέρες και ξυπνάει θλιβερότατες μνήμες. Νομοσχέδιο πού με την επίσημη σφραγίδα της Πολιτείας βάζει στο ίδιο φωτεινό βάθρο θύματα και θύτες. Πού διακηρύσσει στις νέες γενιές ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις, σε κρίσιμες ώρες του Έθνους μπορείς να στρέψεις τα όπλα εναντίον πατριωτών δημοκρατικών Ελλήνων, μπορείς να προσπαθήσεις να καταλύσεις με τα όπλα τη Δημοκρατία στην Ελλάδα. Κι’ αν έτσι φερθείς, αν τηρήσεις τις λίγες προϋποθέσεις, στο μέλλον θα τύχεις τιμών πού ανήκουν σε ήρωες.<br />Ταράζετε ψυχές, κύριοι της πλειοψηφίας. Εγείρετε επίσημα και μόνιμα πανελλήνιες αμφισβητήσεις γύρω άπ’ τις μελλοντικές καταβολές του Έθνους. Δεν κάνετε μόνο μία αδικία. Κάνετε κι ένα βαρύ λάθος εθνικής σημασίας. Δεν τιμάτε, όπως πρέπει να γίνει, όσους πατριώτες μπήκαν στο ΕΑΜ και έκαμαν αντίσταση, αλλά πιστοί στην Ελλάδα, και στην Ελευθερία, δεν κυνήγησαν τους αντιφρονούντες Έλληνες πατριώτες και το δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν τιμάτε άτομα στα όποια ανήκει τιμή. Τιμάτε οργάνωση ή οποία πριν άπ’ όλα κρύβει άλλη οργάνωση στην οποία δεν ανήκει τιμή αλλά ψόγος. Στην ουσία, υπό ένα διαφανέστατο ψευδώνυμο δίνετε συγχωροχάρτι και τιμάτε το Κ.Κ.Ε. για τη δράση του μέχρι τον Οκτώβριο του 1944.<br /><br />ΝΑ ΤΙΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ<br />Ή Νέα Δημοκρατία θα προτιμούσε να μην είχε κατατεθεί αυτό το σχέδιο νόμου για να μη ξύνουμε παλιές πληγές. Μια πού το καταθέσατε, θεώρησε χρέος της να εξηγήσει σαφώς τη θέση της, να πει περιληπτικά αλλά ωμά την αλήθεια, και, επί ενός τόσο βασικού θέματος, να σας προτείνει μία λύση: να τιμηθούν και να βραβευθούν όχι οργανώσεις ως σύνολα, αλλά μέλη τους ως άτομα. Τα μέλη τους εκείνα πού έκαμαν αντίσταση χωρίς να εκτελέσουν «Έλληνες, χωρίς να επιδιώξουν την κατάλυση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το αντίθετο είναι κραυγαλέα άδικο, είναι έντονα αντεθνικό, είναι το χειρότερο παράδειγμα πού μπορούμε ν’ αφήσουμε στις νέες γενιές, είναι άρνηση των ιερότερων εννοιών.<br />Γιατί ποια έννοια έδινε στην Εθνική Αντίσταση ό Ελληνικός Λαός πού καταπιεζόταν και αντιστεκόταν στον εισβολέα; Τι ζητούσε; Τι περίμενε;<br />Περίμενε κλεφτοπόλεμο κατά του εισβολέα. Ζητούσε τη φθορά του. Ζητούσε την τιμωρία του.<br />Άλλα πώς τότε να δεχτούμε ότι έκαναν Εθνική Αντίσταση εκείνοι πού επί ενάμιση περίπου χρόνο εξολόθρευαν σχεδόν όλες τις μαχόμενες εθνικές οργανώσεις Αντιστάσεως;<br />Από αναμφισβήτητα στοιχεία προκύπτει ότι στην αρχή μικρές αντάρτικες ομάδες, πού συνήθως είχαν επί κεφαλής μονίμους αξιωματικούς, λαμπρά παλικάρια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, εξοντώθηκαν από τον ΕΛΑΣ μόλις βγήκαν στο βουνό. Δεν ήξεραν, ή αν το ήξεραν δεν πρόφθασαν να οργανωθούν και για άμυνα εναντίον Ελλήνων!… Πάμπολλες υπήρξαν ακόμα οι περιπτώσεις της εκτελέσεως πολιτών και ιδίως δασκάλων και παπάδων πού σε χωριά και κωμοπόλεις ήταν τα στέκια των πιο σημαντικών εθνικοφρόνων ανταρτικών οργανώσεων.<br />Συγγενείς τους, συμπολίτες τους, πολλοί από μας, γνωρίζουμε τα ονόματα, γνωρίζουμε τα δραματικά περιστατικά του χαμού τους. Πολλοί γνωρίζουν τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της σφαγής στο Κλήμα Δωρίδος των παλικαριών του άδικοσκοτωμένου άψογου δημοκράτη συνταγματάρχη Ψαρρού. Άλλοι, περισσότερο γνωρίζουν τη φρίκη της διμέτωπης μάχης της Νεράιδας πού ανάφερα προ ολίγου.<br />Κι’ όλα αυτά είναι γεγονότα! Γεγονότα! Γεγονότα πού έλαβαν χώρα γιατί; Γιατί;<br />Λόγω της μεγάλης ιστορικής σημασίας του θέματος είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω, βιαστικά και σταχυολογώντας, ότι ό Γεώργιος Παπανδρέου έγραψε πώς το ΕΑΜ – «επί λέξει»:<br /> • προετοίμασε τη μεταπολεμική δυναμική του αναμέτρηση.<br /> • επεδίωξε την τρομοκράτηση και την εξόντωση των αντιπάλων του.<br /> • οι αντίπαλοι του ΕΑΜ θεωρήθηκαν εχθροί της Πατρίδος.<br /> • διώκονται πλέον σκληρότατα όχι οι εχθροί της Πατρίδος, αλλά οι πολιτικοί αντίπαλοι του Κ. Κ. Ε<br /> • <br />ΠΟΤΕ ΚΟΛΙΓΙΑ ΜΕ ΤΟ Κ.Κ.Ε.<br />Και θέλετε, συνάδελφοι της πλειοψηφίας, αυτές τις ανθρωπιστικά και πολιτιστικά απαίσιες πράξεις να τις αναγνωρίσουμε σαν Εθνική Αντίσταση και να τις βραβεύσουμε; Το θέλετε σεις πού θέλετε να εμφανίζεστε και ως κληρονόμοι του Γεωργίου Παπανδρέου, ό οποίος μαζί με άλλους δημοκράτες απελευθέρωσε την Ελλάδα από την αντεθνική, την αιματηρότατη ανταρσία; Και μας ζητάτε να συνεργήσουμε και εμείς, οι τότε συμπολεμιστές του Γεωργίου Παπανδρέου, εμείς πού δεν απουσιάσαμε από κανέναν, από κανέναν αγώνα για την Ελλάδα και τη Δημοκρατία;<br />Ε’ όχι! Σεις, πιθανότατα – ιδίως εν όψει των Δημοτικών Εκλογών – εκπληρώνετε έτσι κάποια υποχρέωση προς συμμάχους. Εμείς δεν έχουμε τέτοιες υποχρεώσεις. Εμείς ποτέ δεν κάναμε κολιγιά με το Κ.Κ.Ε. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι ή πορεία του Έθνους μπορεί να στηρίζεται στο ψέμα και μάλιστα στο δολιότατο ψέμα.<br />Ή πορεία του Έθνους είναι απαραίτητο να στηρίζεται στην Αλήθεια. Αλλιώτικα το Έθνος θα γίνει ψεύτικο. Θα χάσει τη φυσιογνωμία του. Δε θα είναι πια, το περήφανο, το ωραίο, το μοναδικό σε μάκρος Ιστορίας και μάκρος συνέπειας Έθνος των Ελλήνων, το Έθνος πού υπήρξε πάντοτε ό σκυταλοδρόμος του πυρσού της Ελευθερίας και του Πνεύματος.<br /><br />ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ<br />Αντιλαμβανόμαστε ότι τις ιστορικές αλήθειες δεν είναι ανάγκη να τις διαλαλούμε όταν ξυπνούν πάθη κοφτερά, όταν ζωντανεύουν μίση. Γι’ αυτό και δεν το κάνουμε. Σεις μας υποχρεώνετε να το κάνουμε πότε – πότε υπερασπίζοντας την αλήθεια. Σήμερα αυτό κάνουμε πάλι. Και την υπερασπιζόμαστε με συγκίνηση, με προσοχή με συγκράτηση, καθορίζοντας σαφώς τις θέσεις μας, αλλά αποφεύγοντας τη γενίκευση της συζητήσεως. Αποφεύγοντας την μόνο και μόνο για να μη λεχθούν περισσότερα για τα πάμπολλα εγκλήματα πού διαπράχθηκαν και για να μη πικραθούν βαθύτερα και πιο αγιάτρευτα οι πονεμένες μνήμες πού εσείς αδικαιολόγητα τις ξυπνάτε.<br />Άλλα δεν αρκεί να καθορίσουμε τις θέσεις μας για το παρελθόν. Πρέπει με δυο γενικές γραμμές να καθορίσουμε και τις θέσεις μας για το προσεχές μέλλον.<br />Πιστεύουμε στην ανάγκη της ενότητας του Έθνους. Πιστεύουμε σ’ αυτήν ακόμα περισσότερο σήμερα πού ό διεθνής ορίζοντας είναι βαρύς, είναι ίσως και απειλητικός. Σήμερα πού στον εσωτερικό τομέα, με τους πάσης φύσεως διωγμούς πού κάνετε, με τη θέση πού ξαφνικά καταλαμβάνουν στη ζωή μας οι πρασινοφρουροί, με άλλες εκδηλώσεις της πολιτικής σας, εμείς βλέπουμε σημάδια ενός καινούργιου διχασμού.<br />Γι αυτό, πιστεύουμε στην ανάγκη μιας προϊούσας λήθης για το βαθύ διχασμό πού μας άφησε ή μεγάλη δεκαετία του ’40 -’50. Άλλα μιας λήθης πού θα είναι ισόρροπη. Πού θα στηρίζεται στην αλήθεια. Μιας λήθης όπου δε θα θέλουμε τα θύματα να λησμονούν ενώ οι θύτες θα καμαρώνουν και θα βραβεύονται. Μιας λήθης πού για να είναι χρήσιμη, πρέπει να έχει ανθρωπιά και δικαιοσύνη.<br />Στο συγκεκριμένο θέμα πού συζητάμε σας πρότεινα προ ολίγου μια λύση. Είναι ποτισμένη από πνεύμα δικαίου, έχει νομίζω, ατράνταχτη λογική. Θέλετε να διευρύνετε τον κύκλο των αναγνωρισμένων αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως. Κάντε το για όσους πολέμησαν τον εχθρό χωρίς συγχρόνως συστηματικά να εξοντώνουν Έλληνες Αγωνιστές πού είχαν διαφορετική ιδεολογική τοποθέτηση από τη δική τους. Πώς θα ξεχωρίσουμε αυτούς τους αγωνιστές αφού παίρνουμε ως δεδομένο ότι άνηκαν στο ΕΑΜ; Θα το βρούμε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Θα σας βοηθήσουμε στην αναζήτηση αυτών των τρόπων, έφ’ όσον δεχθείτε την άποψη μας.<br /><br />Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙ ΣΤΟ Κ.Κ.Ε.<br />Αν δεν την δεχθείτε, τότε δε σας ενδιαφέρει ή απονομή δικαιοσύνης στους αληθινούς αγωνιστές. Σας ενδιαφέρει μόνο ή απονομή ομαδικού συγχωροχαρτιού και βραβείου στο Κ. Κ.Ε. για ενέργειες πού πλείστοι Έλληνες θεωρούν αντεθνικές.<br />Το γιατί σας ενδιαφέρει αυτό, είναι φανερό, για όσους παρακολουθούν τις κινήσεις σας. Το Κ. Κ.Ε. χρειάζεται πολύ αυτό το συγχωροχάρτι. Εσείς, κάθε τόσο του κάνετε διάφορες παραχωρήσεις, για να μπορείτε να του αρνηθείτε άλλες πού προεκλογικά τις είχατε υποσχεθεί στο Λαό. Και άλλοτε γκρινιάζοντας, και άλλοτε άλληλοασπαζόμενοι, συνοδοιπορείτε σταθερά γιατί καθένας από σας πιστεύει ότι εκείνος πού τελικά θα υπερφαλαγγισθεί (κοινώς θα καπελωθεί) δε θα είναι ό ίδιος αλλά ό άλλος.<br />Σ’ αυτό το πλαίσιο των πολιτικών σας κινήσεων πιστεύω ότι εντάσσεται και ή επιθυμία σας να προωθηθεί βιαστικά αυτό το νομοσχέδιο χωρίς να είναι παρούσα ή «Ολομέλεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας, χωρίς ούτε καν μια αναβολή 48 ωρών όπως ζήτησα ….<br />Άλλα εμάς δεν μας ενδιαφέρουν τα αίτια αυτής της ταχείας και αιφνιδιαστικής προωθήσεως. Μας ενδιαφέρει ή ουσία και διατυπώσαμε τις θέσεις μας.<br />Πέρα όμως άπ’ όσα διατυπώσαμε χρειάζεται μια ακόμα διευκρίνηση.<br />Εμείς πιστεύουμε, πώς εκτός από τους λίγους πού εκ προθέσεως έστρεψαν τα όπλα εναντίον συμπατριωτών τους, ολόκληρος σχεδόν ό Λαός, όλοι σχεδόν οι Έλληνες έκαμαν αντίσταση κατά την Κατοχή. Και την αντίσταση τους την είδαμε, τη ζήσαμε σε χιλιάδες πράξεις πού για να γίνουν χρειάζονταν πατριωτισμό, ηρωισμό και πνεύμα αυτοθυσίας. Γιατί αντίσταση ήταν το κρύψιμο κάποιου καταζητούμενου, Χριστιανού ή Εβραίου, το δώσιμο ψωμιού σε κάποιον ένοπλο, ή παροχή ή ή διαβίβαση μιας πληροφορίας στρατιωτικής σημασίας, ή άρνηση υπογραφής δηλώσεως ότι οι κουτσόβλαχοι δεν είναι Έλληνες γιατί αισθάνονται Λατίνοι . Όλα αυτά, βιώματα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, ήταν πράξη της κάθε μέρας και της κάθε νύχτας, σε πόλεις και σε χωριά, σε βουνά, σε πεδιάδες και σε νησιά.<br /><br />Η ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ<br />Και επίσημα το αναγνώρισαν και ξένοι αρμόδιοι. Να πώς το αναγνωρίζει ό αρχηγός της πρώτης Συμμαχικής Αποστολής, ό Ταξίαρχος Μάγιερς πού έπεσε με αλεξίπτωτο στα αγριοτόπια της Γκιώνας στις 30 Σεπτεμβρίου του 1942. Γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Ή Ελληνική Περιπλοκή»:<br />«Το κείμενο πού ακολουθεί είναι οι εμπειρίες μου από την καταχτημένη Ελλάδα του 1942 – 43, ή εξιστόρηση των γεγονότων πού επηρέασαν την Ελληνική Αντίσταση και, ιδιαίτερα, εκείνων πού προκάλεσαν την έκρηξη του εμφυλίου πολέμου το 1944. Όταν, μετά το τέλος του πολέμου, το έγραψα για πρώτη φορά εν περιλήψει, χρειάστηκε ν’ απαλείψω ορισμένα αποσπάσματα από το τελευταίο αμφισβητούμενο μέρος του βιβλίου, προκειμένου να μου επιτραπεί ή δημοσίευση τους, ξέροντας ωστόσο ότι μ’ αυτό τον τρόπο του αφαιρούσα την οποιαδήποτε ιστορική αξία πού θα μπορούσε να έχει. Τώρα, υστέρα από δέκα σχεδόν χρόνια, μπορώ να διηγηθώ ολόκληρη την Ιστορία πού έγραψα τότε.<br />Το βιβλίο δημοσιεύεται εν μέρει γιατί μπορεί να περιέχει στοιχεία πού να συμβάλλουν στην ιστορική τοποθέτηση των γεγονότων και εν μέρει για ν’ αποτίσει, καθυστερημένα έστω, φόρο τιμής στους ανθρώπους πού εργάστηκαν κάτω από τις διαταγές μου και σε πολλούς Ιπποτικούς «Έλληνες αντάρτες της Ελληνικής Αντίστασης. Κυρίως όμως δημοσιεύεται για ν’ αποτίσει φόρο τιμής στους άλλους, τους μεγαλύτερους ίσως, ήρωες της Ελληνικής Αντίστασης: τον άοπλο λαό των βουνών το λαό πού άντεξε στην φοβερή Τρομοκρατία των αντιποίνων του εχθρού, το λαό πού δεν έβγαλε προδότες, το λαό πού ανάμεσα του κινούμαστε πάντα ελεύθερα και πού μας προμήθευε τροφή, στέγη, οδηγούς και πληροφορίες για τον εχθρό. Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ ότι χωρίς την υποστήριξη αυτού του Λάου, χωρίς το σχεδόν απίστευτο ψυχικό σθένος, δεν θα μπορούσε να υπάρξει αποφασιστική Αντίσταση».<br /><br />ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ<br />Τη ζήσαμε αυτή τη μεγαλειώδη καθολική αντίσταση. Την αναγνωρίζουν και πολλά ξένα κείμενα. Αμφιβολίες δεν υπάρχουν γι αυτήν. Ποια σκοπιμότητα λοιπόν εξυπηρετεί ή βιαστική, με τυμπανοκρουσίες, επίσημη αναγνώριση της μόνης δράσεως επί Κατοχής πού πάρα πολλοί Έλληνες θεωρούν ότι δεν ήταν Αντίσταση;<br />Τι δικαιολογεί, την από πολλές πλευρές τουλάχιστο περίεργη αυτή κυβερνητική ενεργεία;<br />Τίποτε το εθνικό δεν την δικαιολογεί.<br />Γι αυτό και ή Νέα Δημοκρατία δεν είναι διατεθειμένη να συνεργήσει σ’ αυτή την ενέργεια. Το μόνο πού θα δεχόταν είναι αναγνώριση υπό τους περιορισμούς και τις προϋποθέσεις πού εξέθεσα. Κατά τα άλλα, είμαστε κατηγορηματικά και έντονα αντίθετοι προς το νομοσχέδιο. Δεν θα συμμετάσχουμε στη συζήτηση του εκτός αν γίνει δεκτή ή πρόταση μας για βράβευση ατόμων και όχι οργανώσεων. Και φυσικά ούτε στην ψηφοφορία θα συμμετάσχουμε.<br />Μου μένει για να τελειώσω να προβώ σε μια δήλωση:<br />Όταν νωρίτερα, άπ’ ότι νομίζουν μερικοί, ξανάρθουμε στην εξουσία θα εισαγάγουμε στην Ολομέλεια της Βουλής, νομοσχέδιο πού θα καταργεί το νόμο αυτόν. Οι ελάχιστες διατάξεις του θα εμπνέονται κυρίως από τη βαθειά πίστη μας ότι πρέπει πριν άπ’ όλα να τιμούμε την αφανή αλλά πραγματική ηρωική κατοχική αντίσταση όλων των Ελλήνων, και όχι και εκείνων πού έστρεψαν τα όπλα εναντίον αγωνιστών.<br />Ή δευτερολογία του κ. Ευάγγελου Αβέρωφ<br />Μετά την ομιλία του Προέδρου της «Νέας Δημοκρατίας» κ. Ευαγγέλου Αβέρωφ, ανήλθε στο βήμα ό Πρωθυπουργός, ό όποιος προσπάθησε να αντικρούσει στις θέσεις και τα επιχειρήματα του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως.<br />Είπε μεταξύ άλλων ό κ. Πρωθυπουργός, ότι ό Πρόεδρος της «Νέας Δημοκρατίας» διασπά δήθεν την ενότητα του λάου με το να μη δέχεται την αναγνώριση του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και προσφέρει την αντίσταση κατά την κατοχή στο ΚΚΕ!<br />Στην παρέμβαση του κ. Πρωθυπουργού, ό αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως κ. Εύάγ. Αβέρωφ απάντησε ως έξης:<br /> • ΙΩ. ΑΛΕΥΡΑΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Τον λόγο έχει ό Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Ευάγγελος Αβέρωφ.<br /> • ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΒΕΡΩΦ (Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως): Είπατε, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν κατάλαβα και ότι χάρισα την Εθνική Αντίσταση στο ΚΚΕ. Αντιθέτως του την αρνήθηκα. Και είπα ότι είναι το μόνο το οποίο δεν έκανε αντίσταση. Άλλα καταλαβαίνουμε τόσα πολλά πράγματα διαφορετικά οι δυο μας, ώστε ένα παραπάνω, να το καταλάβουμε διαφορετικά, δεν παίζει μεγάλο ρόλο (χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας). Μιλήσατε επίμονα για ενότητα, όταν όλη ή πολιτεία σας, από την επομένη των εκλογών, είναι πολιτεία ή οποία διασπά την ενότητα. Οι διωγμοί οι όποιοι γίνονται σ’ όλους τους χώρους, οι εκπαραθυρώσεις στα συνδικάτα και οπουδήποτε άλλου, —δεν ξέρω για πιο λόγο αλλά φοβάμαι για ορισμένους συγκεκριμένους λόγους— όλα αυτά διασπούν την ενότητα του Έθνους. Εμείς εργαζόμαστε γι’ αυτήν. Και γι αυτό και σε τούτο το θέμα, το καυτό, αποφεύγουμε τις συζητήσεις, αποφεύγουμε να ζωντανεύουμε τις μνήμες. Σεις το κάνετε και μας υποχρεώνετε να λάβουμε θέσεις, θέλετε να λησμονούμε εμείς και να μη λησμονούν οι άλλοι; Θέλετε, κυρίως, να αποκτήσει το ΚΚΕ συγχωροχάρτι και βραβείο για την αντεθνική του δράση επί κατοχής; Αυτό είναι αδύνατο να το δεχθούμε. Και επειδή αρνηθήκατε την πρόταση μας, γι’ αυτόν τον λόγο εμείς θα αποχωρήσουμε (παρατεταμένα χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας). (Στο σημείο αυτό αποχωρεί από την αίθουσα ή Αξιωματική Αντιπολίτευση).<br /> • <br />ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ<br />Ένας από τους λόγους πού οι Έλληνες μεγαλούργησαν το χειμώνα του 40-41 και τους θαύμασε ή Οικουμένη, είναι γιατί πολέμησαν ενωμένοι για την τιμή τους, για τη λευτεριά τους, για τη λευτεριά όλου του Κόσμου.<br />Με ποιο τρόπο γρήγορα διασπάστηκε στην Ελλάδα αυτή ή πολύτιμη ενότητα έχει περιγραφεί σε έγκυρα βιβλία δικών μας και ξένων, πού από υπεύθυνες θέσεις έζησαν επί τόπου τα δραματικά γεγονότα 1942 – 44.<br />Με συντομία και σε γενικές γραμμές το περιέγραψε και ό Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, στην αγόρευση του, της 17ης Αυγούστου, στη Βουλή. Εκείνο πού δεν έθιξε, ήταν ή διάσπαση της ενότητας, σε άλλο καίριο χώρο: στη Μέση Ανατολή.<br />Αντιμετωπίζοντας φοβερούς κινδύνους – πού πολλές φορές πλήρωναν με τη ζωή τους ή την ελευθερία τους – διέφευγαν προς τα εκεί αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, οπλίτες.<br />Σχηματίσθηκαν έτσι στην Αίγυπτο Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις κατά Ξηρά, Θάλασσα και Αέρα. Εντάχθηκαν στη Συμμαχική Στρατιά και αμέσως ανέλαβαν δράση. Τμήματα πεζικού καλά εκπαιδευμένα και εξοπλισμένα έλαβαν μέρος στους αγώνες της βορειαφρικανικής ακτής και στην αποφασιστική μάχη του Έλ Αλαμέιν.<br />Ό Ιερός Λόχος αναδείχθηκε ως μια από τις πιο επίλεκτες συμμαχικές μονάδες, και πέρασε στη διεθνή Στρατιωτική Ιστορία σαν παράδειγμα. Σχεδόν όλοι οι άντρες του ήταν αξιωματικοί πού εθελοντικά υπηρετούσαν ως οπλίτες. Ήταν ή αιχμή της λόγχης της 8ης Στρατιάς του Μοντγκόμερι, πού του ανατίθενταν οι πιο παράτολμες αποστολές, και ήταν τελικά το συμμαχικό τμήμα πού υπερφαλαγγίζοντας τις μονάδες του Ρόμελ μπήκε πρώτο στην Τύνιδα.<br />Το Ναυτικό όργωσε τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τον Ινδικό. Καταβύθισε υποβρύχια και πλοία επιφανείας του εχθρού, και ο! μονάδες του πήραν μέρος στην απόβαση της Σικελίας.<br />Ή Αεροπορία σε επικίνδυνες αποστολές στη Μέση Ανατολή, στην Κρήτη και αργότερα στην Ιταλία, έδινε τη μάχη στους φλογισμένους ουρανούς και Έφερνε το μήνυμα της νίκης.<br /><br />Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ<br />Και τότε έγινε κάτι πού κανένας δεν το περίμενε. Ξέσπασε ανταρσία μέσα στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, πού λίγο έλλειψε να τις διαλύσει ή να τις θέσει υπό κομμουνιστικό έλεγχο.<br />Ή ανταρσία υπέβοσκε στα πολεμικά πλοία από τις αρχές της ανοίξεως του 1944. Τον Απρίλιο εν πλω, αλλά ιδίως στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, συζητήθηκε ή υποταγή των αξιωματικών σε Επιτροπάτα Υπαξιωματικών και Ναυτών. Οι Αξιωματικοί αρνήθηκαν, με αποτέλεσμα, οι στασιαστές, άλλους να αφήσουν να αποβιβασθούν, άλλους να κλείσουν στις ναυτοφυλακές και άλλους να ρίξουν στη θάλασσα.<br />Τη διοίκηση των πλοίων ανέλαβε ό ΓΕΛΑΝ πού σήμερα αναγνωρίζεται ως αντιστασιακή οργάνωση και βραβεύεται. Τα αντιτορπιλικά «Αποστόλης», «Ιέραξ», μόλις είχαν επιστρέψει από επιχειρήσεις στη Σικελία (4 και 5 Απριλίου) και είχαν δέσει στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Αυτά κατελήφθησαν νύχτα, αιφνιδιαστικά και υστέρα από ανταλλαγή πυρών, από 250 και πλέον Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς του Ναυτικού.<br />Έτσι σε ώρα κρίσιμης μάχης κατά του εχθρού, σε ώρα πού αύξανε γρήγορα ό όγκος και ή δύναμη του, οι Ελληνικές μονάδες, εσωτερικά διχασμένες, δεν μπορούσαν ή και αρνήθηκαν να πολεμήσουν.<br />Χρειάστηκε ή τολμηρή απόφαση του Σοφοκλή Βενιζέλου, ή σθεναρή στάση του Πέτρου Βούλγαρη, για να ανακαταλάβουν τα πλοία, σε μια νυχτερινή εξόρμηση, ομάδες Ελλήνων αξιωματικών του Ναυτικού, πού μερικοί από αυτούς έχασαν εκεί τη ζωή τους. Και χρειάσθηκε ή Πρωθυπουργία του Γεωργίου Παπανδρέου για να ξαναγίνουν επίλεκτες μονάδες, όπως ή Ταξιαρχία, πού υπό τον Θρασ. Τσακαλώτο έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Ιταλίας και απελευθέρωσε το Ρίμινι υστέρα από σκληρή μάχη. Για να ξαναγίνει αξιόμαχος και πάλι ό Πολεμικός Στόλος, επανδρωμένος από γενναίους άνδρες και πειθαρχημένους, πιστούς στην αποστολή τους και να απελευθερώσει τα Δωδεκάνησα.<br />Ό σκοπός της ανταρσίας ήταν φανερός: να διαλυθούν ή τουλάχιστον να αδυνατίσουν οι ισχυρές, οργανωμένες, και μη κομμουνιστικές Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις του εξωτερικού, για να μην αποβιβασθεί στην Ελλάδα, την ώρα της απελευθερώσεως εθνικό στράτευμα, πού δύσκολα θα το αντιμετώπιζε ό ΕΛΑΣ.<br /><br />Η ΙΔΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ<br />Ή ίδια δηλαδή τακτική με εκείνη πού εφαρμόσθηκε εναντίον των μη κομμουνιστικών ανταρτικών ομάδων πού πολεμούσαν τον εχθρό στο Ελληνικό έδαφος. Ίδια και στα βουνά της πατρίδας και στις έρημους της Αφρικής. Ίδια, γιατί όπως έγραψε ό Γεώργιος Παπανδρέου «το ΕΑΜ …. θέλησε να προετοιμάσει την μεταπολεμική δυναμική του επικράτηση» και «επεδίωξε την τρομοκράτηση και την εξόντωση των αντιπάλων του»..<br />Έτσι το ηθικό και ιστορικό βάρος της αποφάσεως της Νέας Δημοκρατίας, ενισχύεται ακόμα περισσότερο. Μάλιστα. Αξίζουν αναγνωρίσεως και τιμής όσοι είχαν προσχωρήσει στο ΕΑΜ και έκαναν αντίσταση. Είναι όμως ντροπή και βλάπτει το μέλλον του Έθνους ή αναγνώριση και βράβευση ολόκληρης της οργανώσεως, πού τμήμα της πολεμούσε Έλληνες με σκοπό να επιβάλλει στην Ελλάδα ολοκληρωτικό καθεστώς.<br /><br />===========================<br /></span></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-30239375592035799642018-11-07T22:32:00.000-08:002018-11-07T22:32:24.164-08:00 Γ. Μεζεβίρη : Το Ναυτικό στη Μέση Ανατολή. Η αναταραχή Μάρτιος 1943 - Μάρτιος 1944<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<span class="text"><b><span style="color: #0033cc; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;">ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΕΖΕΒΙΡΗΣ</span></span></b></span>
<br />
<span class="text"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span class="text"><br /></span></div>
<span class="text">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="text"><span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"> </span><span class="text"><b><span style="color: #0033cc; font-size: x-large;"><span style="font-size: 36px; line-height: 43px;">Το Ναυτικό στη Μέση Ανατολή<br />Η αναταραχή<br />Μάρτιος 1943 - Μάρτιος 1944</span></span></b><b><span style="color: #0033cc; font-size: medium;"><span style="font-size: 18px; line-height: 22px;"> </span></span></b></span></span><br />
<span class="text"><span class="text"><b><span style="color: #0033cc; font-size: medium;"><span style="font-size: 18px; line-height: 22px;">(πηγή: Γ. Μεζεβίρη Αντιναυάρχου ε.α.,<br />"Τέσσαρες δεκαετίες εις την Υπηρεσίαν του Β. Ναυτικού", <br />Αθήναι 1971)</span></span></b></span></span></div>
<span class="text">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"><a href="http://www.mezeviris.gr/4decades.html">http://www.mezeviris.gr/4decades.html</a></span></div>
</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-jGBEG_CqVGU/W-PWI8ufU_I/AAAAAAAAGEs/OBPendSDbmklD0H0LgO7SeUSKFCnrxLiwCLcBGAs/s1600/Vice_Admiral_Mezeviris_A.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1099" height="640" src="https://2.bp.blogspot.com/-jGBEG_CqVGU/W-PWI8ufU_I/AAAAAAAAGEs/OBPendSDbmklD0H0LgO7SeUSKFCnrxLiwCLcBGAs/s640/Vice_Admiral_Mezeviris_A.jpg" width="439" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span class="text"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Ο Ελληνικός Στόλος που είχε διαφύγει στην Αίγυπτο τον Απρίλιο του 1941, συνέχισε την πολεμική του δράση στο πλευρό των Συμμάχων. Μετά από μια πρώτη περίοδο ανωμαλιών, η πολεμική απόδοση του Στόλου είχε σημαντικά βελτιωθεί και η οργάνωσή του είχε σημειώσει σημαντική πρόοδο. Ιδιαίτερα από τον Μάιο του 1942 με την ανάληψη των καθηκόντων του Αρχηγού Στόλου από τον Υποναύαρχο Σακελλαρίου.</span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><br />Η κατάσταση του Ελληνικού Στόλου την Άνοιξη του 1943</b></span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />Όλα τα πλοία επιφανείας που είχαν διαφύγει από την Ελλάδα βρίσκονταν σε ενεργή υπηρεσία: Το αντιτορπιλικό (α/τ) «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ» , τα δυο α/τ τύπου «ΥΔΡΑ» και τα τρία α/τ τύπου «ΑΕΤΟΣ» εκτελούσαν συνοδείες. Το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» παρέμενε στο Πορτ Σάιντ σαν πλωτό αντιαεροπορικό πυροβολείο και έδρα του Αρχηγού το Στόλου και του επιτελείου του. Τα τρία μικρά αντιτορπιλικά χρησιμοποιούνταν για βοηθητικές υπηρεσίες στη Διώρυγα του Σουέζ. Κανένα από αυτά τα πλοία δεν είχε υποστεί ζημιές σε προσωπικό ή υλικό, από εχθρική δράση.<br /><br />Αντίθετα, από τα υποβρύχια δυο μόνο ήταν σε ενέργεια: Ο «ΤΡΙΤΩΝ» είχε βρει ένδοξο τέλος στις ελληνικές θάλασσες μετά από λαμπρή δράση, ο «ΓΛΑΥΚΟΣ» είχε βυθιστεί στην Μάλτα μετά από αεροπορική επίθεση και ο «ΝΗΡΕΥΣ» βρισκόταν σε μακρά επισκευή.<br /><br />Την ίδια εποχή το Ελληνικό Ναυτικό είχε ενισχυθεί με πέντε πλοία συνοδείας τύπου Hunt, από τα οποία δυο βρίσκονταν ακόμα στην Αγγλία και μια κορβέτα. Είχαν ακόμα διατεθεί ένα Αγγλικό υποβρύχιο, που βρίσκονταν υπό παράδοση στην Αγγλία, και ένα Ιταλικό, που είχε συλληφθεί από τους Άγγλους και βρίσκονταν σε μακροχρόνια επισκευή.<br /><br />Τα πλοία που διέφυγαν από την Ελλάδα υποβλήθηκαν αρχικά σε πολύμηνες επισκευές, που είχαν απόλυτη ανάγκη, λόγω του πεπαλαιωμένου υλικού τους. Παράλληλα, εκσυγχρονίστηκε ο αντιαεροπορικός εξοπλισμός και εφοδιάστηκαν με ανθυποβρυχιακές συσκευές και καλύφθηκαν, έτσι, δυο μεγάλες ελλείψεις τους.<br /><br />Η όλη οργάνωση των ναυτικών υπηρεσιών ήταν τελείως διαφορετική από εκείνη στην Ελλάδα: Η Ανωτέρα Διοίκηση Αντιτορπιλικών, Διοικητής της οποίας ήταν ο Πλοίαρχος Μεζεβίρης, είχε καταργηθεί. Το α/τ «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ» με τις νέες μονάδες είχαν ενταχθεί σε Αγγλικές Μοίρες και τα παλιά αντιτορπιλικά εκτελούσαν αποστολές που διέταζαν οι Αγγλικές αρχές. Τα υποβρύχια που έδρευαν στην<br />Βηρυτό διοικούνταν από Έλληνα Διοικητή. Τα καθήκοντα του Αρχηγού Στόλου είχαν ουσιαστικά περιοριστεί σε διοικητικά, καθώς όλες οι κινήσεις των πλοίων διατάζονταν και τα έξοδα καλύπτονταν από τον Βρετανό Στόλαρχο. Κατόπιν απαιτήσεως των Άγγλων, οι κυβερνήτες των πλοίων μας που συνεργάζονταν με Αγγλικά δεν έπρεπε να έχουν βαθμό ανώτερο του Πλωτάρχη γιατί σε αντίθετη περίπτωση σε όλες τις μικτές συνοδείες οι Διοικητές θα ήταν Έλληνες. Η θαλάσσια υπηρεσία αποκλείονταν έτσι για τους Πλοιάρχους και για τους περισσότερους από τους Αντιπλοιάρχους. Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού είχε καταργηθεί και οι δικαιοδοσίες του είχαν αναληφθεί από τον Αρχηγό του Στόλου. Το Υπουργείο Ναυτικών διατηρούσε σκιώδη εξουσία και ασχολούνταν με λίγα γενικά ζητήματα του προσωπικού.</span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b><br />Η αναταραχή</b></span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:<br /><br />«Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Κανελλόπουλος μετά τη αποτυχία του να αποκαταστήσει την τάξη στις ταξιαρχίες στη Βηρυτό, υπέβαλε την παραίτησή του στις αρχές Μαρτίου του 1943. Η κατάσταση επιδεινώνονταν. Φυλλάδια διανέμονταν κρυφά στις στρατιωτικές μονάδες και στα πολεμικά πλοία που έβριζαν τους «φασίστες» αξιωματικούς. Τα πλοία εξακολουθούσαν να εκτελούν κανονικά τις αποστολές τους παρότι, σε μερικά από αυτά, είχε παρατηρηθεί κάποια αναταραχή στα πληρώματα που προκαλούσαν επιστρατευθέντες ναύτες του Εμπορικού Ναυτικού. Άρχισαν να εκφράζονται φόβοι για ενδεχόμενη διασάλευση της τάξης στα πλοία. Οι φόβοι αυτοί μεγαλοποιούνταν από εκείνους που είχαν συμφέρον να αλλάξει η κατάσταση.<br />Από την άφιξή μου στην Αίγυπτο δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το μαχόμενο Ναυτικό γιατί τα πλοία ήταν απασχολημένα σε αποστολές. Από τις επαφές όμως που είχα όμως με αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Αλεξάνδρεια και στην Βηρυτό, διαπίστωσα μια διάχυτη δυσαρέσκεια.. Αρκετοί ισχυρίζονταν ότι εφαρμόζονταν υπερβολικά αυστηρές μέθοδοι διοίκησης που έφθαναν κάποιες φορές σε σκληρότητες και αδικίες. Επειδή οι πληροφορίες αυτές προέρχονταν, κυρίως, από εκείνους που είχαν αφορμές για προσωπικά παράπονα, δεν γνωρίζω αν τα λεγόμενα τους ήταν δικαιολογημένα Τα παράπονα όμως αυτά έφταναν μέχρι την Κυβέρνηση για να την πιέσουν να πάρει μέτρα κατά της Διοίκησης του Ναυτικού.<br /><br />Την περίοδο εκείνη κυκλοφορούσαν φήμες ότι η Κυβέρνηση τελούσε υπό παραίτηση και αναμένονταν ανασχηματισμός με συμμετοχή ακραιφνώς δημοκρατικών στοιχείων. Ο ανασχηματισμός μου ανακοινώθηκε από τον αποχωρούντα Υφυπουργό Ναυτικών, το βράδυ της 24ης Μαρτίου 1943. Νέος Υπουργός ανελάμβανε ο δικηγόρος της Αλεξανδρείας Ρούσσος, φανατικός δημοκρατικός , που είχε παλαιότερα διατελέσει Υπουργός στην Ελλάδα. Στην κυβερνητική ανακοίνωση του ανασχηματισμού περιλαμβάνονταν και η αποδοχή της, μη υποβληθείσας, παραίτησης του Αρχηγού του Στόλου. Στη θέση του Αρχηγού του Στόλου δίνονταν με τον τρόπο αυτό πολιτικός χαρακτήρας.<br /><br />Νέος Αρχηγός του Στόλου ανελάμβανε ο έφεδρος Πλοίαρχος Κ. Αλεξανδρής, Ναυτικός Ακόλουθος στο Λονδίνο. Αξιωματικός με πολλά προσόντα, είχε απομακρυνθεί από τις τάξεις του Ναυτικού το 1935 με τον βαθμό του Αντιπλοιάρχου λόγω της συμμετοχής του στο κίνημα και δεν είχε ποτέ ασκήσει Ανωτέρα Διοίκηση ούτε είχε πάρει μέρος στον πόλεμο στην Ελλάδα. Η ονομασία του Πλοιάρχου Αλεξανδρή προκάλεσε κατάπληξη στους ναυτικούς κύκλους, με εξαίρεση εκείνων που ήταν μυημένοι στα μυστήρια των πολιτικών παρασκηνίων. Ένας συνάδελφος που δεν είχε λάβει μέρος στο κίνημα του 1935, αλλά είχε στενούς δεσμούς με εκείνους που είχαν συμμετάσχει, μου απεκάλυψε ότι οι εξελίξεις αυτές προετοιμάζονταν από πολύ καιρό και πρόσθεσε «πρέπει να αντιληφθείς ότι τώρα επικράτησε το κίνημα του 1935».<br /><br />Η νέα κατάσταση αποτέλεσε για μένα βαρύ πλήγμα. Με την ανάθεση σε νεώτερό μου αξιωματικό της πρώτης θέσης του Ναυτικού, αποκλείονταν η χρησιμοποίησή μου σε οποιανδήποτε υπηρεσία. Μετά την απομάκρυνση των δυο Ναυάρχων ήταν φυσικό, σαν αρχαιότερος των άλλων αξιωματικών άλλα κυρίως λόγω της πολεμικής μου προϋπηρεσίας στην Ελλάδα, να περιμένω να μου ανατεθούν τα καθήκοντα του Αρχηγού του Στόλου. Την αδικία που έγινε σε βάρος μου αναγνώριζε και η μεγάλη πλειοψηφία των αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Αίγυπτο.<br /><br />Όταν το πρωί της επομένης ημέρας επισκέφθηκα τον νέον Υπουργό και διαμαρτυρήθηκα έντονα, μου απάντησε ότι, πράγματι, γνώριζε από τον προκάτοχό του τα σχετικά με την προϋπηρεσία μου και την πολεμική μου δράση και θα ήμουν ασφαλώς ο ενδεδειγμένος Αρχηγός του Στόλου. Επειδή όμως είχα διατελέσει Επίτροπος του Έκτακτου Ναυτοδικείου το 1935, δεν θα ήμουν σήμερα ανεκτός σαν Αρχηγός από εκείνους που είχα καταδικάσει! Ο Υπουργός μου συνέστησε, τέλος, να δω τον Πρωθυπουργό και τον Βασιλιά. Ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης Εμμανουήλ Τσουδερός μου έπλεξε το εγκώμιο και επανέλαβε και αυτός ότι ήμουν ο ενδεδειγμένος Αρχηγός του Στόλου και πρόσθεσε «απορώ πώς έγινε αυτό το πράγμα». Τελικά με παρέπεμψε στον Υπουργό Ναυτικών να το ρυθμίσει. Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β’ με δέχτηκε με ευμένεια, ζήτησε λεπτομερείς πληροφορίες για τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα, για το ζήτημα μου όμως μου είπε –όπως ήταν φυσικό- ότι αυτό ήταν καθαρά κυβερνητικό. Ο Διάδοχος Παύλος που με δέχθηκε στη συνέχεια εθιμοτυπικά, μόλις με είδε και με τον αυθορμητισμό που τον χαρακτήριζε, μου είπε ότι ο ίδιος διαφωνούσε ριζικά με όσα συνέβησαν. Σε νέα κοινή συνάντηση που είχα με τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Ναυτικών, επανέλαβαν τους επαίνους τους χωρίς όμως να δίνουν λύση στο ζήτημα. Σε επόμενη παρουσίασή μου στον Υπουργό, τον άκουσα με αγανάκτηση να μου προτείνει τη θέση του Ναυτικού Ακολούθου στην Άγκυρα, στην οποία έδινε μεγάλη σημασία. Του δήλωσα ότι θα του υποβάλλω εγγράφως τις αντιλήψεις μου. Στην αναφορά μου, αφού παρουσίαζα τα σχετικά με τη σταδιοδρομία μου και διαμαρτυρόμουν έντονα για όσα είχαν προηγηθεί, υπέβαλλα διάφορες προτάσεις για τη χρησιμοποίησή μου σε μάχιμη υπηρεσία. Ειδικότερα πρότεινα να αποστρατευτώ και να ανακληθώ ως έφεδρος, οπότε αυτόματα θα γινόμουν νεώτερος στην αρχαιότητα από τον νέο Αρχηγό του Στόλου που είχε στο μεταξύ μονιμοποιηθεί. Θα μπορούσα έτσι, τυπικά, να υπηρετήσω κάτω από τις διαταγές του στη θέση του Ανώτερου Διοικητή Αντιτορπιλικών μετά την ανασύστασή της. Σε απάντηση έλαβα ένα στυγνό έγγραφο που με έπεισε ότι ήταν περιττό να συνεχίσω τις προσπάθειές μου. Άλλωστε αναμενόταν ορκωμοσία νέου Υπουργού των Ναυτικών.<br /><br />Στις 7 Μαΐου 1943 έγινε νέος αιφνιδιασμός. Ο νέος Αρχηγός Στόλου, πριν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά του, προάγονταν κατά απόλυτο εκλογή σε Υποναύαρχο. Διαγράφονταν έτσι η σταδιοδρομία σε περίοδο ειρήνης και πολέμου των αρχαιοτέρων του για μια ολόκληρη οκταετία, κατά την οποία αυτός είχε βρεθεί έξω από το ενεργό Ναυτικό. Η ενέργεια αυτή της Κυβέρνησης είχε πολύ κακό αντίκτυπο στο σώμα των Αξιωματικών και οι αρχαιότεροι με τον βαθμό του Πλοιάρχου υπέβαλλαν έντονες διαμαρτυρίες για την δεύτερη αυτή αδικία. Ο ίδιος ο νέος Αρχηγός του Στόλου και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου με αναφορά τους εισηγήθηκαν για την αποκατάσταση της τάξης να προαχθώ και εγώ και να αποκατασταθώ στην αρχαιότητά μου. Ο νέος Υπουργός των Ναυτικών Σοφοκλής Βενιζέλος με κάλεσε και μου γνώρισε ότι η προαγωγή έγινε εν αγνοία του και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του. Μου δήλωσε ότι θα αποκαθιστούσε την αδικία.<br /><br />Πράγματι, μετά από δυο βδομάδες μου ανακοινώθηκε η προαγωγή μου σε Υποναύαρχο αναδρομικά από την ημέρα προαγωγής του νεωτέρου μου. Με τον τρόπο αυτό ανακτούσα την αρχαιότητά μου. Μου είχε ήδη απονεμηθεί ο Πολεμικός Σταυρός για την επιτυχή πολεμική μου υπηρεσία στη Ελλάδα και τον τραυματισμό μου κατά την καταβύθιση της «ΥΔΡΑΣ» από τον εχθρό. Η προαγωγή δεν έλυνε το ζήτημα ανάληψης μάχιμης υπηρεσίας καθώς ορίστηκα απλά μέλος του Ανωτέρου Ναυτικού Συμβουλίου που ανασυστάθηκε. Ο Υπουργός επιθυμούσε να ανασυστήσει το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού και να με θέσει επικεφαλής του, παρεμποδίζονταν όμως να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Τελικά μου πρότεινε να αναλάβω τα καθήκοντα του Ναυτικού Ακολούθου Λονδίνου. Αρνήθηκα έντονα, παρά τις συνεχείς πιέσεις, να αναλάβω τη θέση αυτή. Εκτός των άλλων, έβρισκα κωμικό το μικρό Ελληνικό Ναυτικό να έχει Ναύαρχο για Ναυτικό Ακόλουθο.</span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /><b>Η πολεμική δραστηριότητα των πλοίων</b><br /> </span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Παρά την αναταραχή που προκάλεσαν οι διοικητικές μεταβολές, τα μαχόμενα πλοία συνέχισαν απρόσκοπτα τις αποστολές τους. Οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν σε αυτά ήταν αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, βρίσκονταν σε συνεχή κίνηση και δεν είχαν ούτε χρόνο ούτε διάθεση για πολιτικολογίες. Η προσπάθεια που έγινε όμως για την ανατροπή της προηγούμενης κατάστασης και η έκδοση παράνομων εφημερίδων που δυσφημούσαν πολλά από τα ανώτερα στελέχη δεν μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορο το κατώτερο προσωπικό. Θεωρήθηκε ότι η ικανοποίηση των αιτημάτων των ταραξιών θα αποκαθιστούσε τη τάξη στις Ταξιαρχίες. Αντίθετα, άνοιγε ο δρόμος στην αναρχία και ετοιμάζονταν ο Απρίλιος του 1944. Σύντομα εμφανίστηκαν τα πρώτα αντιπειθαρχικά κρούσματα και στον Στόλο. Σοβαρή μορφή πήραν τα συμβάντα στο α/τ «ΙΕΡΑΞ». Τα δραστικά μέτρα που λήφθηκαν τότε αποκατέστησαν προσωρινά τη τάξη.<br />Η συμμετοχή του Ναυτικού στην απόβαση της Σικελίας<br />Τον Ιούλιο το 1943 τα πλοία του Ελληνικού Στόλου έλαβαν ενεργό μέρος στην απόβαση στη Σικελία. Μετά από αίτησή μου ο Υπουργός μου έδωσε την άδεια να επιβιβασθώ στο πρώτο αντιτορπιλικό που απέπλεε για τη Σικελία. Επιβιβάστηκα στο α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ» σαν απλός επιβάτης, σαν πολεμικός ανταποκριτής όπως έλεγα. Μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να γνωρίσω με κάθε λεπτομέρεια τις νέες αυτές κατασκευές του Βρετανικού Ναυαρχείου, τα αντιτορπιλικά τύπου Hunt. Ήταν ένας τύπος συνοδού ιδιαίτερα επιτυχής που ανέπτυσσε ικανοποιητική ταχύτητα και διέθετε τον πιο σύγχρονο αντιαεροπορικό και ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων και των αγνώστων μέχρι τότε σε μας ραντάρ. Τέσσερα αντιτορπιλικά του ίδιου τύπου τα α/τ «ΑΔΡΙΑΣ», «ΚΑΝΑΡΗΣ», «ΜΙΑΟΥΛΗΣ» και «ΠΙΝΔΟΣ» λάμβαναν μέρος στις επιχειρήσεις της Σικελίας.<br /><br />Το α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ» με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Δαμηλάτη είχε λάβει μέρος στο πρώτο κύμα της απόβασης και του δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξει λαμπρή δράση. Προς μεγάλη τιμή του Ναυτικού μας, ήταν το πρώτο Συμμαχικό πλοίο που μπήκε στο λιμάνι της Αυγούστας πριν την κατάληψη της πόλης και είχε δεχτεί τα πυρά της παράκτιας άμυνας. Το α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ» για δυο περίπου βδομάδες βρισκόταν συνεχώς εν πλω. Οι ημέρες αυτές ήταν για μένα οι μόνες ωραίες από την άφιξή μου στη Μέση Ανατολή. Από τη πρώτη στιγμή διαπίστωσα πόσο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες από τον πόλεμο που γνωρίσαμε στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τη περίοδο της Γερμανικής επίθεσης. Για να αμυνθούν από τα εχθρικά υποβρύχια, τα συνοδά των νηοπομπών δεν βασίζονταν πια στους ελιγμούς και στη τύχη, αλλά στα τέλεια όργανα εντοπισμού με τα οποία είχαν εφοδιαστεί. Αποβιβάσαμε στρατεύματα και υλικό στις Συρακούσες και στην Αυγούστα. Τα μέχρι πριν από λίγες μέρες εχθρικά λιμάνια ήταν πια συμμαχικές βάσεις. Αδιάφορος ο Σικελικός πληθυσμός παρακολουθούσε τις κινήσεις μας. Τα σχεδόν ανέπαφα παράκτια πυροβολεία αποτελούσαν ζωντανή απόδειξη με πόση προθυμία αυτά παραδόθηκαν.<br /><br />Στην Αυγούστα συναντήσαμε το α/τ «ΑΔΡΙΑΣ» με φανερά τα σημάδια από πρόσφατη συμπλοκή του με Γερμανικές τορπιλακάτους. Ο Κυβερνήτης του πλοίου αυτού Αντιπλοίαρχος Ι. Τούμπας με επιδέξιους χειρισμούς είχε πετύχει να βυθίσει τις δυο από τις τρεις τορπιλακάτους και να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στη τρίτη. Τα πολυβόλα των τορπιλακάτων είχαν επανειλημμένα πλήξει το πλοίο χωρίς να προκαλέσουν σοβαρές ζημιές, υπήρχαν όμως αρκετοί τραυματίες. Στην επιστροφή μας προσεγγίσαμε στη Μάλτα, όπου πολλά βαριά Αγγλικά σκάφη περίμεναν μάταια την έξοδο του Ιταλικού Στόλου. Εντύπωση μας προκάλεσαν οι καταστροφές που είχε υποστεί η μικρή νήσος από τους ατέλειωτους αεροπορικούς βομβαρδισμούς.</span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /><b>Προς νέα αποστολή</b><br /> </span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Πίσω στην Αλεξάνδρεια με βαθιά και αμοιβαία λύπη αποχαιρέτησα τον Κυβερνήτη και το επιτελείο του α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ». Μόλις επέστρεψα στη βάση μας με κάλεσε ο Υπουργός των Ναυτικών και μου ανέπτυξε πάλι ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να πάω στο Λονδίνο και να διαπραγματευτώ την παραχώρηση νέων πλοίων για αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων που σύντομα θα καταδικάζονταν σαν άχρηστα. Μπρος το επιχείρημα αυτό αναγκάστηκα τελικά να δεχτώ την αποστολή μου στο Λονδίνο αναλαμβάνοντας μια έκτακτη, ειδική αποστολή που θα έληγε μόλις θα πετύχαινα το σκοπό της αποστολής μου και όχι, όπως αρχικά μου είχε προταθεί, σαν Ναυτικός Ακόλουθος ή Αρχηγός Ναυτικής Αποστολής.<br /><br />Από τον κυβερνητικό ανασχηματισμό του Μαρτίου 1943, οι δυο ναύαρχοι που υπηρετούσαν στην Αίγυπτο είχαν διαταχθεί να μεταβούν στην Αμερική, ο Υποναύαρχος Σακελλαρίου και στην Αγγλία ο Υποναύαρχος Καββαδίας. Ο πρώτος είχε αναχωρήσει, ο δεύτερος όμως είχε πάρει έγκριση να παραμείνει στο Κάιρο. Ο Ναύαρχος Καββαδίας μου διεμήνυσε ότι δεν έπρεπε να μεταβώ στην Αγγλία, όπως έκανε και εκείνος, γιατί σκοπός των διοικούντων ήταν να μας απομακρύνουν από την Αίγυπτο. Απάντησα ότι δεν έκρινα ορθό σε ώρα πολέμου να αρνούμαι τη προσφορά κάθε υπηρεσίας που μου ζητούν, εφόσον αυτή δεν είναι ασυμβίβαστη με τον βαθμό μου.<br /><br />Στις 20 Αυγούστου 1943 αναχωρούσα αεροπορικώς από το Κάιρο για το Λονδίνο με βομβαρδιστικό αεροπλάνο της Βρετανικής Αεροπορίας.»<br /><br /> Η αποστολή στο Λονδίνο του Υποναυάρχου Μεζεβίρη διάρκεσε πέντε μήνες και στέφθηκε με επιτυχία. Τα νέα πλοία που παραχώρησε το Βρετανικό Ναυαρχείο και εκείνα που παραχώρησαν οι Αμερικανοί αντιστάθμισαν τις πολεμικές μας απώλειες και την αχρήστευση παλαιών πλοίων που παροπλίστηκαν.<br /><br />«Στις 17 Ιανουαρίου 1944 βρισκόμουν πάλι στην Αίγυπτο. Οι πρώτες πληροφορίες που έπαιρνα στην Αλεξάνδρεια ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικές. Στα πληρώματα επικρατούσε μια φαινομενική ηρεμία που, όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα, ήταν η νηνεμία που προηγείται της καταιγίδας. Οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν στα πλοία και σήκωναν και το βάρος του αγώνα ήταν πολύ ανήσυχοι. Η Διοίκηση του Ναυτικού όμως, ήταν απόλυτα ικανοποιημένη από την κατάσταση και δεν συμμεριζόταν αυτούς τους φόβους.<br /><br />Είναι πιθανό ορισμένα μέτρα που είχε πάρει η παλαιά Διοίκηση να ήταν υπερβολικά αυστηρά, ίσως και σκληρά, και γι αυτό πολλοί είχαν δυσαρεστηθεί. Αντίθετα, η νέα Διοίκηση θεώρησε ότι ικανοποιώντας τα πάσης φύσεως αιτήματα του προσωπικού θα σταματούσαν τα παράπονα των πληρωμάτων. Έγιναν αθρόες προαγωγές, αυξήθηκαν οι μισθοδοσίες, χορηγούνταν άφθονες άδειες και υπήρχε υπερβολική επιείκεια μέχρι και ασυδοσία στη τιμωρία των παραπτωμάτων. Ένας κυβερνήτης μου παραπονέθηκε ότι δεν είχε γίνει δεκτή πρότασή του να διωχθούν σαν λιποτάκτες άνδρες του πλοίου του που, με δική τους πρωτοβουλία, παρέμειναν στη ξηρά κατά την αναχώρηση του πλοίου του σε αποστολή. Οι άφθονες παροχές και η συνεχής ικανοποίηση των αξιώσεων των πληρωμάτων είχαν προκαλέσει διασάλευση της πειθαρχίας.<br /><br />Ανάλογα είναι και τα μέτρα που πάρθηκαν για τους αξιωματικούς τα οποία ικανοποίησαν μεν εκείνους που ωφελήθηκαν από αυτά, δυσαρέστησαν όμως το μεγαλύτερο τμήμα του Σώματος των αξιωματικών. Κάτω από τις συνθήκες που λειτουργούσε το Ναυτικό και με τους περιορισμούς που είχαν επιβάλει οι Άγγλοι αναφορικά με τον βαθμό των κυβερνητών, οι αξιωματικοί από τον βαθμό του Αντιπλοιάρχου δεν μπορούσαν να υπηρετούν σε πλοία που εκτελούσαν πολεμικές αποστολές. Εξάλλου, οι υπάρχοντες στην Αίγυπτο Πλοίαρχοι και Αντιπλοίαρχοι επαρκούσαν και με το παραπάνω για να καλύψουν τις περιορισμένες ανάγκες των υπολοίπων υπηρεσιών. Η προαγωγή αξιωματικών στο βαθμό του Πλοιάρχου ισοδυναμούσε ουσιαστικά με αχρήστευσή τους και χρειάζονταν εφευρετικότητα για να βρεθείμια μικρής σημασίας θέση για να χρησιμοποιηθούν. Στις σπάνιες περιπτώσεις που συνεδρίαζε το Ανώτερο Ναυτικό Συμβούλιο, όταν βρισκόμουν ακόμη στην Αλεξάνδρεια, διαφωνούσα σε κάθε πρόταση αύξησης των θέσεων και τελικά αυτές αποσύρονταν. Κατά την απουσία μου όμως στην Αγγλία απονεμήθηκαν βαθμοί ασυλλόγιστα.<br /><br />Από την κυβερνητική αλλαγή του Μαρτίου του 1943, ήρθαν στη Μέση Ανατολή και άλλοι απότακτοι του 1935. Όλοι αυτοί μονιμοποιήθηκαν, αποκαταστάθηκαν στην αρχαιότητά τους και αρκετοί πήραν δυο βαθμούς επιπλέον από αυτόν που είχαν όταν αποστρατεύτηκαν. Αυτή η πρακτική των προαγωγών δεν εξυπηρετούσε ούτε και το καλώς εννοούμενο συμφέρον των ίδιων. Με μικρότερο βαθμό θα τοποθετούνταν σε θέσεις πολύ πιο ουσιαστικές και μάλιστα στα πλοία όπου θα είχαν την ευκαιρία να διακριθούν, όπως συνέβη με μερικούς από αυτούς. Ακόμα, για να μην διαμαρτύρονται οι μόνιμοι αξιωματικοί, οι απότακτοι που μονιμοποιούνταν ως υπεράριθμοι. Σύντομα δημιουργήθηκαν υπεράριθμοι Πλοίαρχοι που έφθασαν τους δώδεκα επί οργανικού αριθμού μόνο είκοσι τριών!<br /><br />Πιστεύοντας ότι θα μπορούσα να βοηθήσω στην αντιμετώπιση της κρίσιμης κατάστασης που είχε δημιουργηθεί, υπέβαλα και πάλι στον Υπουργό των Ναυτικών την παλιά πρόταση για επανίδρυση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Άλλωστε, λειτουργούσαν ήδη Επιτελικά Γραφεία με περιορισμένη δικαιοδοσία υπό τον Πλοίαρχο Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου. Ο Υπουργός που συμφωνούσε καταρχήν με την γνώμη μου ήθελε να έχει τη σύμφωνη γνώμη του Ανώτερου Ναυτικού Συμβουλίου. Δυστυχώς όλα τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου υποστήριξαν ότι η κατάσταση στον Στόλο ήταν λαμπρή και δεν υπήρχε λόγος να δημιουργηθούν νέοι θεσμοί που πιθανόν να δημιουργούσαν προβλήματα στα καλώς έχοντα. Ένα μάλιστα μέλος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «δεν υπάρχει χώρος στην Αλεξάνδρεια για Ναύαρχο αρχαιότερο του Αρχηγού του Στόλου». Μετά την εξέλιξη αυτή διέκοψα κάθε άλλη προσπάθεια συμμετοχής μου στη Διοίκηση του Ναυτικού, έπαυσα να προσέρχομαι στο Υπουργείο και παρέμενα άνεργος. Η μόνη ενημέρωση που είχα για τις εξελίξεις ήταν μόνο από αξιωματικούς που είχαν υπηρετήσει στο παρελθόν υπό τις διαταγές μου.»<br /><br />=================================<br /><br />Στις 20 Αυγούστου 1943 ο Υποναύαρχος Μεζεβίρης αναχωρούσε αεροπορικώς από το Κάιρο για το Λονδίνο με βομβαρδιστικό αεροπλάνο της Βρετανικής Αεροπορίας. Σκοπός της αποστολής που του είχε αναθέσει η Ελληνική Κυβέρνηση δια του Υπουργού των Ναυτικών ήταν η διαπραγμάτευση με το Βρετανικό Ναυαρχείο για την παραχώρηση νέων πλοίων προς αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων που σύντομα θα καταδικάζονταν ως άχρηστα<br /><br />Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:<br /><br />«Στην Αγγλία πήγα με βομβαρδιστικό αεροπλάνο της Βρετανικής Αεροπορίας. Λόγω των Γερμανικών καταδιωκτικών που περιπολούσαν έξω από τις Γαλλικές ακτές, οι πτήσεις των αεροπλάνων που εκτελούσαν συγκοινωνίες γίνονταν μόνο τις νυχτερινές ώρες και στο ενδιάμεσο διημέρευαν στο Γιβραλτάρ.Όταν στο αεροδρόμιο του Καΐρου βρέθηκα ανάμεσα σε αξιωματικούς της R.A.F., του ηρωικού και ευγενικού αυτού σώματος, αισθάνθηκα για πρώτη φορά ότι είχα αποκτήσει τις επωμίδες του Γενικού αξιωματικού. Αλησμόνητες θα μου μείνουν οι λίγες ώρες που πέρασα κοντά στον Ναύαρχο του Γιβραλτάρ στον οποίο, όπως και σε όλους τους Άγγλους, εξαιρετική εντύπωση έκανε το γεγονός της διαφυγής μου από την Ελλάδα στην Αίγυπτο.<br /><br /><b>Η πολεμική Αγγλία</b><br /><br />Είχα επανειλημμένα επισκεφθεί την Αγγλία κατά την ειρηνική περίοδο, με ενδιέφερε όμως να σχηματίσω προσωπική αντίληψη για την πολεμική Αγγλία και τον τρόπο που ρύθμιζαν τη ζωή κατά την περίοδο αυτή. Δεν άργησα να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι τα πάντα είχαν ρυθμιστεί κατά τρόπο που ατάραχα να αντιμετωπίζεται, όσο και αν διαρκούσε ο πόλεμος. Συστηματική εργασία, βαθιά συναίσθηση της σοβαρότητας των στιγμών και απόλυτη ψυχραιμία ήταν τα βασικά στοιχεία της όλης οργάνωσης. Κάθε πολίτης, ανεξάρτητα φύλλου και ηλικίας, θεωρούσε υποχρέωσή του να προσφέρει τις έστω μικρές ή και ασήμαντες υπηρεσίες του. Υπήρχε πάντοτε δυνατότητα προσφοράς για άνδρες και γυναίκες στην εθνοφρουρά, στη παθητική αεράμυνα, στις βοηθητικές υπηρεσίες και στην πολεμική βιομηχανία. Γυναίκες χειρίζονταν τα α/α πυροβόλα που ήταν εγκατεστημένα σtο Hyde Park. Υπερήλικες απόστρατοι στρατηγοί και ναύαρχοι του προηγούμενου πολέμου, ανταγωνίζονταν για να αναλάβουν οποιανδήποτε υπηρεσία, δεχόμενοι να υπηρετήσουν με δυο ,τρεις ή και περισσότερους βαθμούς χαμηλότερα από το βαθμό που είχαν εν ενεργεία.<br /><br />Οι ποσότητες τροφίμων που χορηγούνταν με δελτία είχαν περιορισθεί στο απολύτως απαραίτητο και ίσως στον Αγγλικό λαό, που είναι τόσο των συνηθειών, να δίνονταν η εντύπωση ότι υπέφερε από στερήσεις. Στην Πατρίδα μας όμως, πολλοί θα ήταν ευτυχείς αν στις καλές ειρηνικές περιόδους τους παρέχονταν το είδος αυτό και η ποσότητα της τροφής σε τόσο χαμηλές τιμές. Αν και το ντύσιμο των πολιτών δεν είχε καμιά σχέση με το προπολεμικό, το σύστημα διανομής ιματισμού με δελτία εξασφάλιζε σε όλους την ανανέωση των ρούχων που είχαν φθαρεί σε τιμές ελάχιστα μεγαλύτερες από τις προπολεμικές. Οι Άγγλοι θεωρούσαν ζήτημα συνείδησης να περιορίζονται στα είδη που νόμιμα μπορούσαν να προμηθευτούν με δελτία και δεν εφοδιάζονταν στη μαύρη αγορά. Ελάχιστοι διέθεταν ιδιωτικά αυτοκίνητα, τα αγοραία είχαν περιορισθεί σημαντικά και η χρησιμοποίηση των υπηρεσιακών γίνονταν με φειδώ. Τα μέσα συγκοινωνία όμως λειτουργούσαν κατά τρόπο που εξασφάλιζαν απόλυτα τις ανάγκες του πληθυσμού. Συγχρόνως, δεν παραμελούνταν και η διασκέδαση στρατιωτικών και πολιτών. Οι κινηματογράφοι, τα θέατρα και τα κέντρα διασκέδασης ήταν πολλά και υπερπλήρη, αν και η ποιότητα των θεαμάτων ήταν χειρότερη της προπολεμικής.<br /><br />Οι Άγγλοι, με τον έμφυτο χαρακτήρα τους και τη τόσο συστηματική οργάνωση της ζωής τους μπόρεσαν μετά από τέσσερα χρόνια εντατικής πολεμικής ζωής να παραμείνουν κύριοι των νεύρων τους. Παρακολουθούσαν με αμέριστο ενδιαφέρον τα πολεμικά ανακοινωθέντα και όλοι εμπιστεύονταν τα στιβαρά χέρια που διεύθυναν τις τύχες της Αυτοκρατορίας. Η θρυλική ευγένεια των κατοίκων του Λονδίνου είχε παραμείνει αμείωτη μέσα στα ερείπια των τρομακτικών βομβαρδισμών των πρώτων ετών του πολέμου.<br /><br />Πόσο διαφορετική ατμόσφαιρα από εκείνη που άφησα στην Αλεξάνδρεια! Εκεί το προσωπικό του Ναυτικού ζούσε μέσα στις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις της πολιτικής και αποκτούσε συνήθειες χλιδής που θα ήταν αδύνατο να έχει μετά την επιστροφή στην Ελλάδα. Είμαι βέβαιος ότι ο χρόνος παραμονής στην Αγγλία όσων αποστέλλονταν από τη Μέση Ανατολή για εκπαίδευση ή παραλαβή πλοίων , θα αποτελούσε πραγματική περίοδο αναγέννησης.<br /><br />Κατά το μεγαλύτερο διάστημα της πεντάμηνης παραμονής μου στην Αγγλία, σχεδόν καθημερινά, είχαμε νυχτερινές αεροπορικές επιδρομές. Ήταν όμως άτονες επιθέσεις που δεν είχαν καμιά σχέση με εκείνες των πρώτων ετών του Πολέμου. Διενεργούνταν από μικρό αριθμό αεροσκαφών από τα οποία ελάχιστα κατάφερναν να περάσουν το αντιαεροπορικό φραγμό και να βομβαρδίσουν τη κεντρική ζώνη του Λονδίνου. Τα υπόλοιπα, επειδή αντιμετώπιζαν ένα απίστευτα πυκνό φράγμα πυρός και δικτύου προβολέων, έριχναν γρήγορα όπως-όπως τις βόμβες τους και έσπευδαν να γυρίσουν στις βάσεις τους. Όμως κάθε επιδρομή προξενούσε πάντοτε κάποιο αριθμό θυμάτων και καταστροφές. Οι κάτοικοι συνηθισμένοι από τις παλιές επιδρομές, όταν και τα αντιαεροπορικά μέσα ήταν υποτυπώδη, έδειχναν τέλεια αδιαφορία για τις ασθενικές αυτές επιθέσεις. Κανείς δεν κατέβαινε πια στα καταφύγια, η κυκλοφορία στους δρόμους συνεχίζονταν και τα δημόσια θεάματα και κέντρα εξακολουθούσαν να λειτουργούν. Το τίμημα όμως αυτής της στάσης ήταν καμιά φορά ακριβό… Σε μια περίπτωση μια βόμβα σε δημόσια αίθουσα χορού προκάλεσε 180 θύματα.</span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br /><b>Η αποστολή στο Βρετανικό Ναυαρχείο</b><br /> </span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η αποστολή μου στο Βρετανικό Ναυαρχείο έγινε με άριστες συνθήκες. Αποφεύγοντας υπερβολικές αξιώσεις, που μόνο εκνευρισμό προκαλούν, υπέβαλα αιτήματα που μπορούσαν να υποστηριχθούν με επιχειρήματα που στηρίζονταν στη λογική. Με γλώσσα σαφή και ειλικρινή μου παρουσιάστηκαν οι απόψεις του Ναυαρχείου και μου δόθηκαν ορισμένες υποσχέσεις που ελάχιστα απείχαν από εκείνα που ζήτησα και που τηρήθηκαν κατά γράμμα. Ότι πετύχαμε δεν ήταν βέβαια αποτέλεσμα της προσωπικής μου προσπάθειας αλλά των θυσιών και του κοπιαστικού έργου τριών ετών όλων εκείνων που επέβαιναν στα πολεμικά μας πλοία. Προσωπικά, απλώς μετέφερα τα δίκαια του Ναυτικού μας στο Ναυαρχείο. Στην επιτυχία των ενεργειών μου συνέβαλε πολύ και η σειρά των ανδραγαθημάτων των πλοίων την εποχή αυτή με το φυσικό δυστυχώς επακόλουθο σοβαρών απωλειών σε έμψυχο και άψυχο υλικό.<br />Τα ανδραγαθήματα του Ναυτικού μας<br />Επί κεφαλής των πλοίων αυτών ήταν το αντιτορπιλικό «ΒΑΣ. ΟΛΓΑ» με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Γ.Μπλέσα. Είχε ενταχθεί στον Βρετανικό Στόλο της Μεσογείου, συμμετείχε ενεργά στις επιχειρήσεις και είχε δει επανειλημμένα να αναφέρεται επαινετικά όνομά του στα πολεμικά ανακοινωθέντα. Βρήκε ένδοξο τέλος στις 26 Σεπτεμβρίου 1943 κατά τις ατυχείς επιχειρήσεις της Δωδεκανήσου που ακολούθησαν την πτώση της Ιταλίας. Μαζί με το πλοίο χάθηκαν ο ηρωικός Κυβερνήτης, ο Ύπαρχος Γρηγορόπουλος, 5 άλλοι αξιωματικοί και 65 άνδρες του πληρώματος.<br /><br />Λίγες ημέρες νωρίτερα στις 14 Σεπτεμβρίου 1943 και μετά από λαμπρή δράση το υποβρύχιο «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» κατά την εκτέλεση περιπολίας στο Βόρειο Αιγαίο δέχτηκε επίθεση με βόμβες βυθού από Γερμανική κορβέτα. Έπαθε πολύ σοβαρές ζημιές αλλά συνέχισε τον αγώνα με το πυροβόλο του, μέχρι την τελική του καταβύθιση. Μαζί με το πλοίο χάθηκαν ο ηρωικός του Κυβερνήτης, Αντιπλοίαρχος Β. Λάσκος και 31 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες. Από τους 15 που διασώθηκαν, ο Ύπαρχος Υποπλοίαρχος Τσουκαλάς και 2 υπαξιωματικοί κατάφεραν να διαφύγουν την αιχμαλωσία, να βγουν κολυμπώντας στη στεριά και μετά από μύριες περιπέτειες να φθάσουν στην Μέση Ανατολή.<br /><br />Τη σειρά αυτή των ανδραγαθημάτων επισφράγισε η μεγάλη περιπέτεια του αντιτορπιλικού «ΑΔΡΙΑΣ» με Κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Ι. Τούμπα. Στις 22 Οκτωβρίου 1943, το α/τ «ΑΔΡΙΑΣ» κατά την εκτέλεση αποστολής σε περιοχή της Δωδεκανήσου προσέκρουσε σε νάρκη με αποτέλεσμα να αποκοπεί η πλώρη, να πάθει σημαντικές ζημιές το υπόλοιπο σκάφος, να φονευθούν 21 άνδρες του πληρώματος και να τραυματιστούν 24, μεταξύ των οποίων ο Κυβερνήτης και 3 αξιωματικοί. Παρά τη κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί το πλοίο, μπόρεσε να πλεύσει με ίδια μέσα και να προσαράξει στη Τουρκική ακτή. Στη συνέχεια, μετά από πρόχειρες επισκευές κάτω από εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες, το «ΑΔΡΙΑΣ» με ίδια μέσα συνέχισε το ταξίδι και έφθασε στην Αλεξάνδρεια. Το Βρετανικό Ναυαρχείο μου ανέθεσε να διαβιβάσω τα θερμά του συγχαρητήρια.<br /><br /><b>Το Βρετανικό Ναυαρχείο παραχωρεί 8 πλοία</b><br /><br />Οπλισμένος με νέα επιχειρήματα που έδιναν τα ανδραγαθήματα των πλοίων μας, πέτυχα μέσα σε 4 μήνες από την άφιξή μου στην Αγγλία την παραχώρηση 8 πλοίων. Δυο αντιτορπιλικά Στόλου, το «ΝΑΥΑΡΙΝΟΝ» και το «ΣΑΛΑΜΙΣ», τρία αντιτορπιλικά συνοδείας τύπου 'Hunt', το «ΚΡΗΤΗ», το «ΑΙΓΑΙΟ» και το «ΑΣΤΙΓΞ» και τρεις κορβέτες, το «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ», το «ΤΟΜΠΑΖΗΣ» και το «ΚΡΙΕΖΗΣ». Τα πλοία αυτά προστέθηκαν σε αυτά που οι Βρετανοί είχαν παραχωρήσει προηγουμένως καθώς και στα 4 αρματαγωγά, το μικρό πλοίο συνοδείας «ΒΑΣ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και στα ναρκαλιευτικά που είχαν παραχωρήσει οι Αμερικανοί. Με τα πλοία αυτά αντισταθμίζονταν οι πολεμικές μας απώλειες σε πλοία επιφανείας και η αχρήστευση από την εντατική χρησιμοποίηση των υπολοίπων παλιών πλοίων μας. Άλλωστε χρειάστηκε να παροπλισθούν τα παλιά για να επανδρωθούν οι νέες μονάδες.<br /><br />Μόνο τον προπολεμικό αριθμό υποβρυχίων δεν μπορέσαμε να συμπληρώσουμε, διότι οι ναυπηγήσεις δεν επαρκούσαν ούτε και για τις ανάγκες του Βρετανικού Ναυτικού. Το Βρετανικό Ναυαρχείο μου έθεσε όμως το ερώτημα αν, σε περίπτωση παραχωρήσεως νέων υποβρυχίων, θα είμαστε διατεθειμένοι να τα στείλουμε στον Ειρηνικό για τον πόλεμο με την Ιαπωνία, εφόσον μας το ζητούσαν. Μετά από τηλεγραφική συνεννόηση με το Υπουργείο μας των Ναυτικών, έσπευσα να απαντήσω ότι τα υποβρύχιά μας θα ήταν διαθέσιμα να χρησιμοποιηθούν οπουδήποτε το Βρετανικό Ναυαρχείο έκρινε ότι η παρουσία τους θα ήταν χρήσιμη. Από τα 6 παλιά υποβρύχια είχαν πια μείνει μόνο 2, το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» και το «ΝΗΡΕΥΣ». Τα υπόλοιπα είχαν βρει ένδοξο τέλος, 1 κατά τον πόλεμο στην Ελλάδα και 3 κατά τη συνέχιση του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Μας είχαν δε παραχωρηθεί ένα τέως Ιταλικό το «ΜΑΤΡΟΖΟΣ» που είχε ανάγκη μακρόχρονης επισκευής και ένα νεότευκτο το «ΠΙΠΙΝΟΣ». Κατά την ύψωση της σημαίας στο Υ/Β «ΠΙΠΙΝΟΣ», παρέστην ως ανάδοχος εκπροσωπώντας τον Βασιλιά και λόγω αυτής της ιδιότητας μου απονεμήθηκαν από τις Βρετανικές Αρχές εξαιρετικές τιμές.<br /><br />Παραβρέθηκα ακόμα στο Λίβερπουλ στη τελετή ύψωσης της σημαίας στις κορβέτες «ΤΟΜΠΑΖΗΣ» και «ΚΡΙΕΖΗΣ». Προσφωνώντας τον Βρετανό Ναύαρχο, αφού τον ευχαρίστησα για την παραχώρηση των πλοίων, προσέθεσα: «Λαμβάνοντας τα πλοία στην κατοχή μας, δεν ξεχνούμε ότι πριν από λίγο μάχονταν με την Αγγλική σημαία. Τούτο σημαίνει πολλά: μακρά ιστορία δια μέσου των αιώνων, παραδόσεων και ηρωικών κατορθωμάτων. Αντιλαμβανόμαστε τις ευθύνες μας. Τολμώ όμως να πω ότι το Ελληνικό Ναυτικό απέδειξε μέχρι τώρα ότι είναι άξιο της εμπιστοσύνης της Μεγάλης Συμμάχου του και είμαι βέβαιος ότι τούτο θα συμβεί και στην περίπτωση του ‘ΤΟΜΠΑΖΗ’ και του ‘ΚΡΙΕΖΗΣ’». Ο Βρετανός Ναύαρχος ανταπάντησε με μια ενθουσιώδη προσλαλιά, πολύ τιμητική για το Ναυτικό μας. Στη συνέχεια απευθύνθηκα στα πληρώματα των δυο πλοίων και επειδή για πρώτη φορά τα πολεμικά μας επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν για συνοδείες στον Ατλαντικό (στη γραμμή Αγγλίας – Καναδά), μεταξύ άλλων τους είπα: «Αν απαιτηθεί να διασχίσετε θάλασσες και ωκεανούς, μη ξεχνάτε ότι ο πόλεμος είναι ενιαίος και ο σκοπός ένας: η εκμηδένιση του κατακτητή που μολύνει τα άγια Ελληνικά χώματα. Οπουδήποτε και αν βρεθείτε θα γνωρίζετε ότι η τελική σας πορεία θα είναι πάντοτε μια, εκείνη που θα σας οδηγήσει στα ήρεμα νερά των Ελληνικών λιμανιών που από σας περιμένουν το φως της ελευθερίας. Είναι πιθανό κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα να υπάρξουν στιγμές που οι ψυχή σας θα νοσταλγήσει τον αίθριο Ελληνικό ουρανό. Αν ποτέ σας συμβεί αυτό, ατενίσατε την κυανόλευκη που με υπερηφάνεια κυματίζει στους ιστούς των πλοίων σας και από αυτήν θα αντλήσετε τη δύναμη για να υπερνικήσετε την μελαγχολία σας. Αυτή θα σας υπενθυμίσει ότι αγωνίζεστε για να υψωθεί και πάλι το ταχύτερο στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να μην υποσταλεί ποτέ πια.»<br /><br />Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση είδα να παρίσταται στην τελετή ως Κυβερνήτης της μιας κορβέτας και τον Πλωτάρχη Παναγιωτόπουλο που με είχε συνοδεύσει, ως Υποπλοίαρχος, στη διαφυγή μου στην Αίγυπτο.<br /> <br />Ενώ η αποστολή μου έφθανε σε αίσιο τέλος μια άστοχη ενέργεια του Υπουργείου μας των Εξωτερικών, που έγινε με εισήγηση των Ναυτικών Αρχών στην Αλεξάνδρεια, έθεσε σε κίνδυνο όλο το ζήτημα. Μέσω της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο ζητήθηκε από το Ναυαρχείο, επί πλέον από τα πλοία που ζήτησα εγώ, η άμεση παραχώρηση σημαντικού αριθμού εύδρομων, αντιτορπιλικών και υποβρυχίων του Ιταλικού Ναυτικού που είχε παραδοθεί. Ήταν μια εξωφρενική απαίτηση διότι το Βρετανικό Ναυαρχείο είχε ρητά δηλώσει ότι δεν μπορούσε, ενώ διαρκούσε ο πόλεμος, να ασχολείται με την μεταπολεμική σύνθεση του Ναυτικού μας και του παραχωρούσε μόνο όσα πλοία μπορούσαμε να επανδρώσουμε για άμεση χρησιμοποίηση. Η αίτηση της Πρεσβείας μας, όπως ήταν φυσικό, ρίχτηκε στο καλάθι των αχρήστων και συγχρόνως είδα να αναστέλλεται η αναμενόμενη έγγραφη απάντηση στη δική μου αίτηση. Όταν προσπάθησα να εξακριβώσω τους λόγους της καθυστέρησης, πήρα την απάντηση: «Επιτέλους, τι θέλετε; τον Ιταλικό Στόλο που ζήτησε ο Αρχηγός του Στόλου σας, ή τα Αγγλικά πλοία που ζητάτε εσείς εδώ;». Αμέσως απάντησα, με δική μου τελείως πρωτοβουλία, ότι τα μεν Αγγλικά πλοία ζητούσαμε για άμεση χρησιμοποίηση για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα ενώ η παραχώρηση Ιταλικών πλοίων δεν αφορούσε το παρόν αλλά αποτελούσε ένα είδος έγγραφης υποθήκης για το μέλλον. Η απάντηση αυτή κρίθηκε ικανοποιητική και περί τα μέσα Δεκεμβρίου του 1943 πήρα μια πολύ ευνοϊκή απάντηση του Ναυαρχείου που έθετε τέρμα στην αποστολή μου.<br /><br />Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Αγγλία, μετά από παράκληση του Βρετανικού Ναυαρχείου, έδωσα διάλεξη στο Υπουργείο Πληροφοριών στους αντιπροσώπους του Τύπου σχετικά με τη δράση του Στόλου μας , ιδιαίτερα κατά την περίοδο του πολέμου στην Ελλάδα. Μου ζητήθηκε επίσης να δώσω ανάλογη διάλεξη στη Victory League.<br /><br />Σημαντικό τμήμα της ομιλίας μου αυτής αφιέρωσα στη κατάσταση που επικρατούσε στην υπόδουλη Ελλάδα. Ο Ναύαρχος James μετά το τέλος της διάλεξης είπε: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αγγλία σύναψε μεγάλο χρέος με την Ελλάδα. Εμείς όμως οι Βρετανοί συνηθίζουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας». Είναι λυπηρό ότι η επίσημη πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας μεταπολεμικά διέψευσε τα λόγια αυτά του Ναυάρχου.<br /><br />=================================<br /><br /> Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:<br /><br />«Το βράδυ τις 4ης Απριλίου μάθαινα ότι σοβαρά γεγονότα συνέβαιναν στιςστρατιωτικές υπηρεσίες του Καΐρου και στις Ταξιαρχίες και ότι στασιαστικά κρούσματα άρχισαν να εκδηλώνονται στον Στόλο. Έτρεξα τότε στο Υπουργείο όπου πληροφορήθηκα γεγονότα πρωτοφανή για το Ναυτικό μας που και η πιο νοσηρή φαντασία δεν θα μπορούσε να συλλάβει. Στα πλοία και στις ναυτικές υπηρεσίες είχαν συσταθεί Επιτροπάτα ναυτών που περιέφεραν για υπογραφή στα επιτελεία και στα πληρώματα πρωτόκολλα που ζητούσαν τον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης του Καΐρου και τη συμμετοχή σε αυτήν της Επαναστατικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. από την Ελλάδα. Καμιά αντίδραση κατά της στασιαστικής αυτής ενέργειας δεν είχε εκδηλωθεί από τη Διοίκηση. Με τη πίεση των Επιτροπάτων, όλα τα πληρώματα υπέγραψαν τα πρωτόκολλα. Από τους αξιωματικούς ορισμένοι υπέγραψαν, όσοι όμως αρνήθηκαν τέθηκαν σε περιορισμό από τα πληρώματά τους.<br /><br />Ο Αρχηγός του Στόλου, όταν εμφανίστηκαν τα κρούσματα αυτά, κάλεσε σε σύσκεψη τους Διοικητές και τους Κυβερνήτες οι οποίοι δήλωσαν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τα χέρια τους. Θεώρησε τότε σκόπιμο να εμφανισθεί ως τιθέμενος επικεφαλής της κινήσεως για να μην διακοπεί η εκτέλεση των αποστολών των πλοίων. Για τον σκοπό αυτό ο Αρχηγός του Στόλου Υποναύαρχος Αλεξανδρής εξέδωσε την ακόλουθη διαταγή:<br /><br /> “Κατόπιν της αναγγελίας του σχηματισμού εν Ελλάδι επιτροπής εκπροσωπούσης μαχητικάς οργανώσεις αντιστάσεως κατά του κατακτητού, διεπίστωσα ευχαρίστως ομόφωνον την επιθυμίαν ολοκλήρου του Ναυτικού μας, από του διοικητού και των κυβερνητών μέχρι του τελευταίου ναύτου, όπως η ενταύθα Κυβέρνησις προέλθη το ταχύτερον εις αποτελεσματικήν συνεργασίαν μετά της ως άνω επιτροπής, με σκοπόν την από κοινού συνέχισιν του αγώνος προς απελευθέρωσιν του πατρίου εδάφους. Την γενικήν αυτήν επιθυμίαν διεβίβασα σήμερον επισήμως προς την Κυβέρνησιν. Επειδή μοι εδόθη η διαβεβαίωσις, ότι θα ληφθώσιν αμέσως πάντα τα επιβαλλόμενα μέτρα δια την επίτευξην σχηματισμού Κυβερνήσεως πανελληνίου χαρακτήρος, πιστεύω ότι η προσπάθεια αύτη ταχέως θα καταλήξει εις την εκπλήρωσιν της ομοφώνου επιθυμίας του Ναυτικού, η οποία άλλως τε είναι επιθυμία ολοκλήρου του Έθνους. Κατόπιν των ανωτέρω καλώ πάντας , όπως συνεχίσωμεν ηνωμένοι και απερίσπαστοι το ωραίον έργον, το οποίον το Ναυτικόν μας επιτελεί επί τρία και πλέον έτη, δια να έχωμεν συντόμως την υπερτάτην ικανοποίησιν να φέρωμεν με τα πλοία την ελευθερίαν εις την Πατρίδα.”<br /><br />Στη συνέχεια, με γενικό σήμα, ανακοινώθηκε ότι στάλθηκαν στο Κάιρο τέσσερις ανώτεροι αξιωματικοί για να μεταβιβάσουν υπεύθυνα τις απόψεις του Στόλου και να συνεργαστούν για την πραγματοποίησή τους.<br /><br />Το μόνο που έχω να παρατηρήσω για τα πιο πάνω είναι ότι δεν είναι αλήθεια ότι εκπροσωπούσαν την ομόθυμη επιθυμία ολόκληρου του Ναυτικού. Οι περισσότεροι αξιωματικοί διαφωνούσαν ριζικά και το απέδειξαν όταν με τα όπλα στα χέρια κατέστειλαν την στάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο α/τ «ΠΙΝΔΟΣ» όλοι οι αξιωματικοί, με εξαίρεση ένα Σημαιοφόρο, αρνήθηκαν να υπογράψουν το πρωτόκολλο. Το πλήρωμα συνέλαβε τον Κυβερνήτη, τον λαμπρό Πλωτάρχη Φοίφα, τον αποβίβασε και τον έθεσε σε περιορισμό στη στεριά . Στη συνέχεια το πλήρωμα έριξε τους αξιωματικούς στη θάλασσα! Την ίδια τύχη είχε και ο Ύπαρχος, ο Υποπλοίαρχος Κογεβίνας, που ήταν εξαιρετικά αγαπητός στους άνδρες γιατί είχε πέσει σε τρικυμισμένη θάλασσα για να σώσει ναύτη που είχαν αρπάξει τα κύματα! Το καταπληκτικότερο όμως ήταν ότι το α/τ «ΠΙΝΔΟΣ» με νέο Κυβερνήτη και νέο επιτελείο αλλά με το ίδιο πλήρωμα και με το Επιτροπάτο εστάλη για εκτέλεση αποστολής! Το αποτέλεσμα ήταν ότι όταν το πλοίο αναγκάστηκε , δήθεν, να περάσει από την Μάλτα για να αποβιβάσει αξιωματικό που ισχυριζόταν ότι είχε ανάγκη χειρουργικής επέμβασης. Το πλήρωμα του πλοίου ήρθε σε επαφή με τα πληρώματα των πλοίων μας που ναυλοχούσαν στη Μάλτα και συνετέλεσε στο να στασιάσουν και αυτά. Τελικά, όταν το «ΠΙΝΔΟΣ» έπιασε Ιταλικό λιμάνι το πλήρωμά του ήρθε σε επαφή με το Ιταλικό κομουνιστικό κόμμα, δήλωσε ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει και αρνήθηκε να συνεχίσει την πολεμική προσπάθεια.<br /><br />Ελάχιστα από τα στελέχη, κατώτεροι ιδίως αξιωματικοί και μερικοί υπαξιωματικοί, συμμερίζονταν τις αναρχικές αντιλήψεις των ναυτών. Περίεργο όμως ήταν το φαινόμενο ορισμένων ανώτερων αξιωματικών και μάλιστα Πλοιάρχων που και μετά την εκδήλωση της στάσεως δεν είχαν αντιληφθεί περί τίνος επρόκειτο και υποστήριζαν ότι η αποκατάσταση της τάξης μπορούσε να γίνει μόνο με ήπια μέσα. Θεωρούσαν ακόμα ότι θα έπρεπε να χαλαρωθούν τα πρώτα μέτρα - αποκλεισμός τροφίμων και νερού -που είχαν ληφθεί από τις Βρετανικές αρχές κατά των στασιαστών. Κατά την προσωπική μου γνώμη οι αξιωματικοί αυτοί είχαν πολύ επηρεασθεί από τις ενθουσιώδεις υπέρ του Ε.Α.Μ. εκπομπές του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Λονδίνου, σαν τάχα μόνης πραγματικής μαχητικής οργάνωσης αντίστασης στη κατεχόμενη Ελλάδα.<br /><br />Όταν, μετά την εκδήλωση του κινήματος ο Υπουργός Ναυτικών κατέβηκε από τοΚάιρο στην Αλεξάνδρεια παρουσιάστηκα και τέθηκα στη διάθεσή του για τηκαταστολή της στάσεως, την οποία θεωρούσα δυνατή μόνο με λήψη βίαιων μέτρων. Ασφαλώς θα θυμήθηκε τότε όσα του έλεγα τόσους μήνες, μου έσφιξε το χέρι και με ευχαρίστησε για τη προσφορά μου. Νέος Αρχηγός Στόλου ανέλαβε στις 21 Απριλίου 1944 ο έφεδρος – για μια ακόμη φορά- Αντιναύαρχος Βούλγαρης με εντολή από την Κυβέρνηση να καταστείλει τη στάση. Ο νέος Αρχηγός απολάμβανε της εμπιστοσύνης του Βασιλιά και της Κυβέρνησης και τον ακολουθούσαν όλοι οι απότακτοι του 1935, με εξαίρεση ορισμένους που είχαν εκδηλώσει συμπάθεια προς τα αιτήματα των στασιαστών. Χωρίς όμως τη συνδρομή εκείνων που ανήκαν στην αντίθετη πολιτική παράταξη, που ήταν πολύ περισσότεροι, δεν θα μπορούσε να πετύχει στην αποστολή του. Όταν ο νέος Αρχηγός με ρώτησε αν ήμουν διατεθειμένος να τον βοηθήσω του απάντησα ότι κατά τη γνώμη μου έπρεπε να γίνει χρήση βίας και ότι θα με είχε συμπαραστάτη του σε κάθε ενέργειά του. Υποσχέθηκα ακόμα ότι το ίδιο θα συμβούλευα και όλους τους αξιωματικούς που από τη πρώτη μέρα των γεγονότων είχαν απευθυνθεί σε μένα για συμβουλές.<br /><b><br />Η καταστολή της Στάσης στην Αλεξάνδρεια και το Πορτ Σάιντ</b><br /><br />Η πρώτη επιχείρηση για τη κατάληψη των πλοίων που είχαν στασιάσει ορίστηκε για την νύχτα της 22α Απριλίου 1944. Ορισμένοι ανώτεροι αξιωματικοί που, από την όλη στάση τους, δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη στους αξιωματικούς που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση, τέθηκαν εκτός υπηρεσίας και απομακρύνθηκαν από την Αλεξάνδρεια. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος ένοπλες ομάδες που περιλάμβαναν αξιωματικούς κάθε βαθμού, ναυτικούς δοκίμους, υπαξιωματικούς, ναύτες, ακόμα και μερικούς αξιωματικούς του Στρατού που παρουσιάστηκαν εθελοντικά. Η επιχείρηση αφορούσε αρχικά τρία πλοία που είχαν στασιάσει: τα αντιτορπιλικά «ΙΕΡΑΞ» και «ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ» πλευρισμένα στη μια πλευρά στο Αγγλικό εύδρομο «PHOEBE», που από την άλλη πλευρά ήταν πλευρισμένο σε προβλήτα, και την κορβέτα «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» που ήταν αγκυροβολημένη μακριά από τα άλλα. Λίγο πριν τις 2 το πρωί της 23ης Απριλίου ανεβήκαμε στο Αγγλικό εύδρομο. Στο κατάστρωμα μας είχε παραχωρηθεί η πλευρά προς τα πλοία που είχαν στασιάσει. Στην άλλη πλευρά βρίσκονταν εξοπλισμένα αγγλικά αγήματα, έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο. Στην αποβάθρα περίμεναν τραυματιοφορείς και νοσοκομειακά αυτοκίνητα. Η επίθεση είχε οριστεί για τις 2:30 και άρχισε συγχρόνως κατά της κορβέτας «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» και από την προς τη θάλασσαπλευρά των «ΙΕΡΑΞ» και «ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ». Η επίθεση από το εύδρομο καθυστέρησε λίγο. Την παρακολούθησα με τον Αρχηγό του Στόλου από το κατάστρωμα του εύδρομου. Οι στασιαστές δεν αιφνιδιάστηκαν και από τη πρώτη στιγμή άρχισαν εντατικό πυρ. Τα επιτιθέμενα αγήματα με πνεύμα αυτοθυσίας εκτέλεσαν με επιτυχία τις διαταγές. Η αντίδραση των στασιαστών στη κορβέτα «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» ήταν αρχικά πολύ έντονη, γρήγορα όμως άρχισε να κάμπτεται και σε μισή ώρα είχαν παραδοθεί. Στα δυο άλλα πλοία η αντίσταση των στασιαστών ήταν πιο επίμονη και χρειάστηκε σχεδόν μια ώρα μέχρι να παύσουν το πυρ και παραδοθούν. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος περί τους 250 άνδρες. Έπεσαν στο πεδίο της τιμής εφτά: τρεις αξιωματικοί, ο Υποπλοίαρχος Ρουσσέν, ο Ανθυποπλοίαρχος Ρέππας και ο Ανθυπολοχαγός Καββαδίας, ένας αρχικελευστής και τρεις ναύτες. Τραυματίστηκαν περί τους είκοσι, μεταξύ των οποίων ο Πλοίαρχος Κύρης και ο Πλωτάρχης Θεοφανίδης. Τον ίδιο περίπου αριθμό τραυματιών είχαν και οι στασιαστές. Χαρακτηριστικός ήταν ο φανατισμός και η αυτοθυσία των υπαξιωματικών και ναυτών που συμμετείχαν στα αγήματα εφόδου που αποδείκνυε ότι, ευτυχώς, το μίασμα είχε αφήσει αρκετούς από τα πληρώματα υγιείς. Αυτοί θα αποτελούσαν τον πυρήνα για την ανασυγκρότηση του Ναυτικού. Την πετυχημένη αυτή ενέργεια ακολούθησε μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο η αναίμακτη παράδοση των υπολοίπων πλοίων που είχαν στασιάσει στην Αλεξάνδρεια, του πλωτού συνεργείου «ΗΦΑΙΣΤΟΣ», του α/τ «ΚΡΗΤΗ», ναρκαλιευτικών και βοηθητικών. Αναίμακτα παραδόθηκαν επίσης στο Πορτ Σάιντ το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», έξι αντιτορπιλικά σε εφεδρεία και το υποβρύχιο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» που καταλήφθηκε με μεγάλη δυσκολία στις 29 Απριλίου του 1944. Παραδόθηκε τέλος το Κεντρικό Προγυμναστήριο που βρίσκονταν σε κεντρική συνοικία στην Αλεξάνδρεια και που η κατοχή του από τους στασιαστές είχε προκαλέσει πολύ δυσμενή σχόλια σε βάρος μας.<br /><br /><b>Η καταστολή της Στάσης στη Μάλτα</b> </span></span><br />
<span class="text"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><br />Σοβαρές ανωμαλίες είχαν σημειωθεί και στα πλοία μας που ναυλοχούσαν στη Μάλτα, τρία υποβρύχια, το πλοίο συνοδείας υποβρυχίων «ΚΟΡΙΝΘΙΑ», το α/τ «ΣΠΕΤΣΑΙ» που βρίσκονταν σε εφεδρεία και δυο μικρά βοηθητικά. Όλα τα πλοία αυτά βρίσκονταν υπό τις διαταγές Πλοιάρχου, Ανώτερου Διοικητή Υποβρυχίων (Α.Δ.Υ.). Ο Αρχηγός του Στόλου με διέταξε να πάω στη Μάλτα, να αναλάβω προσωρινά τα καθήκοντα Ανωτάτου Ναυτικού Διοικητή, να αποκαταστήσω την τάξη και να εγκαταστήσω τον νέο Α.Δ.Υ., Πλοίαρχο Αντωνόπουλο. Ο Πλοίαρχος που υπηρετούσε στη θέση αυτή είχε συλληφθεί από τον Άγγλο Ναύαρχο και αποσταλεί με συνοδεία στην Αλεξάνδρεια, γιατί δεν είχε δεχτεί να υπηρετήσει υπό τις διαταγές του νέου Αρχηγού του Στόλου.<br /><br /><br />Έφθασα αεροπορικώς στη Μάλτα στις 26 Απριλίου 1944. Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Βρετανός Αντιναύαρχος και Ανώτατος Διοικητής Μάλτας, ο οποίος, πολύ ανήσυχος για όσα είχαν συμβεί, με οδήγησε αμέσως στο γραφείο του για να με κατατοπίσει. Την προηγούμενη μέρα, μόλις μαθεύτηκε η σύλληψη του Α.Δ.Υ., το μεγαλύτερο μέρος των πληρωμάτων των πλοίων μας βγήκαν στη στεριά και αρνήθηκαν να επιστρέψουν στα πλοία τους. Συνελήφθηκαν από τις βρετανικές αρχές και κλείστηκαν σε στρατόπεδο. Από συνολικά 456 άνδρες παρέμειναν στα πλοία μόνο οι 172, άλλοι από δική τους πρωτοβουλία και άλλοι κατόπιν εντολής των επιτροπάτων. Προηγουμένως, βρισκόταν στη Μάλτα και το α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟΝ» που επρόκειτο να αναχωρήσει για την Μπιζέρτα για επισκευή. Πριν όμως αποπλεύσει, περί τους 100 άνδρες του αποβιβάστηκαν στη στεριά. Το πλοίο απέπλευσε με τους υπόλοιπους και γι αυτό ο Βρετανός Ναύαρχος μου ανέθεσε να διαβιβάσω στον Κυβερνήτη, Αντιπλοίαρχο Νεόφυτο, τα συγχαρητήριά του.<br /><br />Μόλις πήρα τις πληροφορίες αυτές κάλεσα σε σύσκεψη τον αρχιεπιστολέα του Α.Δ.Υ., Αντιπλοίαρχο Ιατρίδη, τους Κυβερνήτες των πλοίων και τον Άγγλο Αντιπλοίαρχο Baker της Αγγλικής ναυτικής αποστολής στην Ελλάδα που υπηρετούσε από καιρό στην Α.Δ.Υ. Τους ανακοίνωσα ότι επιθυμούσα να ενημερωθώ για την κατάσταση πριν εκδώσω τις διαταγές μου. Αντιλήφθηκα τότε ότι βρισκόμουν μπρος σε ανθρώπους, κατά βάθος νομιμόφρονες, που βρίσκονταν σε πλήρη παραζάλη. Βρισκόμενοι μακριά από το Κέντρο, έβλεπαν τα πράματα κάτω από το πρίσμα που τα παρουσίαζε ο τέως Α.Δ.Υ., η δε διαταγή του τέως Αρχηγού του Στόλου τους είχε δώσει την εντύπωση ότι επρόκειτο για κίνηση που είχε υιοθετηθεί από ολόκληρο το Ναυτικό. Είχαν υπογράψει τα πρωτόκολλα που τους είχαν παρουσιάσει τα επιτροπάτα χωρίς να είναι σε θέση να εξηγήσουν τους λόγους. Ακόμα και ο αρχιεπιστολέας, αξιωματικός δεξιών φρονημάτων που είχε διακριθεί σαν κυβερνήτης του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», όταν συνελήφθηκε ο Α.Δ.Υ. είχε εκδώσει ημερησία διαταγή που έδειχνε πλήρη σύγχυση. Για αυτόν τον λόγο αναγκάστηκα να διατάξω την αντικατάστασή του από τον Αντιπλοίαρχο Ζέπο, που είχε έρθει μαζί μου από την Αλεξάνδρεια, και να τον αποστείλω στην Αλεξάνδρεια. Κατέστησα σαφές στους κυβερνήτες ότι τα πλοία έπρεπε να επανέλθουν στην οδό της νομιμότητας και ότι η περίοδος των επιτροπάτων και των πρωτοκόλλων είχε λήξει ανεπιστρεπτί. Έπρεπε να έχουν υπόψη τους ότι στο μέλλον οι αξιωματικοί θα διαφυλάσσουν την τιμή τους με τα όπλα και ότι όποιος δεν συμφωνεί όφειλε να μου το δηλώσει από τώρα. Αποφάσισα το επόμενο πρωί να επιθεωρήσω επίσημα επί του συνοδού «ΚΟΡΙΝΘΙΑ» τους αξιωματικούς και τους άνδρες που είχαν απομείνει, παρά τους ενδοιασμούς του Βρετανού Ναυάρχου που πήρε κατά τη διάρκεια της επιθεωρήσεώς μου έκτακτα μέτρα στη στεριά. Κατά την επιβίβασή μου δεν παρουσιάστηκε καμιά ανωμαλία και μου απονεμήθηκαν οι προβλεπόμενες από τον κανονισμό τιμές. Αφού επιθεώρησα τουςπαρατεταγμένους άνδρες, ανεγνώσθη αυστηρή ημερησία μου διαταγή και στηνσυνέχεια άλλη που αφορούσε την εγκατάσταση του νέου Α.Δ.Υ. Στη συνέχεια κάλεσα ιδιαιτέρως όλους τους αξιωματικούς και τους επανέλαβα ότι είχα πει και στους κυβερνήτες. Σε σχετική μου ερώτηση κανείς δεν έφερε αντίρρηση, οπότε δήλωσα ότι τη σιωπή θεωρώ σαν ανεπιφύλακτη αποδοχή των διαταγών μου.<br /><br />Στη συνέχεια επιχειρήθηκε να επιστρέψουν στην οδό του καθήκοντος εκείνοι που είχαν συλληφθεί και κλειστεί στο στρατόπεδο. Ο Αντιπλοίαρχος Baker τους χώρισε σε τρεις ομάδες, μια των ανδρών του α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟΝ», μια των υποτιθέμενων «καλών» από τους άνδρες του Α.Δ.Υ. και μια των υπολοίπων. Έγινε τότε προσπάθεια να διαβαστούν από τα μεγάφωνα στην ομάδα των «καλών» η ημερησία μου διαταγή και άλλη του νέου Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Αυτοί όμως αρνήθηκαν να ακούσουν και φώναζαν ότι δεν αναγνώριζαν τη νέα Κυβέρνηση. Απέτυχε και προσπάθειά μας να διανείμουμε τις διαταγές αυτές με φυλλάδια. Σε αναφορά μου στον Βρετανό Ναύαρχο ανάφερα ότι οι άνδρες αυτοί έπρεπε να θεωρηθούν στασιαστές και να μεταφερθούν στην Αίγυπτο, καθώς ο ίδιος δεν επιθυμούσε να μείνουν στη Μάλτα. Μια τελευταία προσπάθεια να μεταπείσει ορισμένους άνδρες των υποβρυχίων, που γνώριζε προσωπικά και θεωρούσε πολύ καλούς, ανέλαβε ο Αντιπλοίαρχος Baker. Πράγματι χάρη στις προσπάθειές του, ίσως και επειδή στο μεταξύ είχαν πληροφορηθεί το οικτρό τέρμα της στάσης στην Αίγυπτο, πολλοί από αυτούς δέχτηκαν να γυρίσουν στις υπηρεσίες τους.<br /><br />Μετά από παράκληση του Βρετανού Ναυάρχου, στις 29 Απριλίου πήγα αεροπορικώς στη Μπιζέρτα για να εξετάσω τη κατάσταση που επικρατούσε στο α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟ». Ο Κυβερνήτης του, ο Αντιπλοίαρχος Νεόφυτος που ήταν αρχιεπιστολέας μου στο α/τ «ΥΔΡΑ» κατά τη βύθισή του, με δάκρυα στα μάτια μου εξήγησε ότι είχε αναγκαστεί να διατάξει τους αξιωματικούς να υπογράψουν το πρωτόκολλο μετά το γενικό σήμα του τέως Αρχηγού του Στόλου. Ήταν έτοιμος να ακολουθήσει τη νέα γραμμή και να συνεχίσει τις πολεμικές του αποστολές, μόλις συμπληρωνόταν το πλήρωμά του. Διαβάστηκε η ίδια ημερήσια διαταγή μου, βρήκα σύμφωνους όλους τους αξιωματικούς σε όλα όσα τους είπα και, αφού παρέδωσα στις Βρετανικές Αρχές μικρό αριθμό ανδρών που θεωρούνταν ύποπτοι, επέστρεψα στη Μάλτα.<br /><br />Ο Βρετανός Στόλαρχος της Μεσογείου είχε τη πρόθεση να στείλει στη Μάλτα τα αντιτορπιλικά «ΠΙΝΔΟΣ», «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» και «ΜΙΑΟΥΛΗΣ» για εκκαθάριση από τα κακά στοιχεία. Ο Ναύαρχος της Μάλτας με ρώτησε αν οι άνδρες που είχαν παραμείνει στην Α.Δ.Υ. και εκείνοι που υπηρετούσαν στο α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟ», ενέπνεαν αρκετή εμπιστοσύνη για να χρησιμοποιηθούν γι αυτό το σκοπό. Μελέτησα τη κατάσταση και ανέφερα ότι δεν θεωρούσα τα πληρώματα αυτά κατάλληλα για επανάληψη επιχειρήσεως ανάλογης με εκείνη της Αλεξάνδρειας. Με παρεκάλεσε τότε, να μεταβώ αεροπορικώς στο Αλγέρι, να αναφέρω στον Αρχηγό του Βρετανικού Στόλου της Μεσογείου την κατάσταση που επικρατούσε στη Μάλτα και στη συνέχεια να μεταβιβάσω τις οδηγίες του στον Αρχηγό του Στόλου μας στην Αλεξάνδρεια. Βρήκα τον Ναύαρχο John Cunningham εξαιρετικά εξοργισμένο και αντιλήφθηκα ότι ήταν αποφασισμένος να βυθίσει κάθε πλοίο μας το οποίο μελλοντικά θα στασίαζε. Διέταξε οι εγκλεισμένοι στο στρατόπεδο να παραμείνουν προσωρινά στη Μάλτα με την ελπίδα ότι αρκετοί θα μετάνιωναν, ενώ οι υπόλοιποι θα μεταφέρονταν αργότερα σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην Αφρική. Αποφάσισε ακόμα τα τρία αντιτορπιλικά να μείνουν μακριά από τη Μάλτα, εκτός αν αρνιόνταν να εκτελέσουν αποστολές. Σε τέτοια περίπτωση θα έμπαιναν στην εφεδρεία και θα έληγε η παραχώρησή τους στοΕλληνικό Ναυτικό.<br /><br />Τα τρία αντιτορπιλικά και τρία αρματαγωγά εξακολούθησαν να εκτελούν πολεμικές αποστολές αλλά, στα περισσότερα από αυτά, παρέμεναν πυρήνες της στάσεως. Με πολλές δυσκολίες πέτυχε τελικά η εκκαθάριση των πληρωμάτων.»<br /><br />=================================<br /><br />Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται:<br /><br />«Μετά την καταστολή της στάσης του Ναυτικού, όπως ήταν επόμενο, τα πλοία και οι υπηρεσίες βρέθηκαν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Ακολούθησε περίοδος εντατικών εκκαθαρίσεων από τα ύποπτα στοιχεία και ανασυγκρότησης. Νέα πληρώματα συγκροτήθηκαν και, μετά από επιμελή επιλογή, χρησιμοποιήθηκαν και από τα πλοία που στασίασαν όσοι αναμίχθηκαν στη στάση καλή τη πίστη καθώς και όσοι δεν είχαν πραγματική ανάμειξη. Το έργο που έγινε αποτελεί τίτλο τιμής για όσους το ανάλαβαν.<br /><br />Παράλληλα με την ανασυγκρότηση, άρχισε σειρά ανακρίσεων, ανακριτικών συμβουλίων και δικών για την τιμωρία των υπευθύνων της στάσης. Ήταν τόσος μεγάλος ο αριθμός των κατηγορουμένων ώστε δεν επαρκούσαν οι ανακριτές, ναυτοδίκες και τα μέλη των ανακριτικών συμβουλίων, παρά την προσφυγή σε Έλληνες δικηγόρους της Αιγύπτου που ονομάστηκαν επίκουροι αξιωματικοί.<br /><br />Υπήρξα πρόεδρος σε μερικά από τα ανακριτικά συμβούλια που συγκροτήθηκαν. Ένα από αυτά αποφάσισε να αποτάξει το νεαρό ανθυποπλοίαρχο που κατά τη κατάρρευση, όταν ήταν ύπαρχος, είχε οδηγήσει από δική του πρωτοβουλία το πλοίο του στη Σκάλα Μεγάρων για να συνενωθεί με τον Στόλο. Αυτός ο ίδιος κατά την τελευταία στάση είχε διατελέσει πρόεδρος του επιτροπάτου του πλοίου του! Αναπολώντας την παλιά λαμπρή διαγωγή του σκεπτόμουν πόσο θλιβερά είναι για τους αξιωματικούς τα αποτελέσματα των μικροφιλοδοξιών και της ανάμιξής τους στη πολιτική.<br /><br />Το ζήτημα των κυρώσεων ήταν πολυσύνθετο. Αναμφισβήτητα ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης έπρεπε να πέσει βαρύς στους πρωταίτιους της στάσης για το φοβερό έγκλημα που διαπράχθηκε εν ώρα πολέμου. Καμιά επιείκεια δεν ήταν δυνατή για τους βαθμοφόρους που εκ των υστέρων αποδέχτηκαν με συμπάθεια τα αιτήματα των στασιαστών. Επιβάλλονταν ακόμα να παρθούν διοικητικά μέτρα και κατά εκείνων που, αν και δεν έλαβαν μέρος στη στάση και ήταν άκρως αντίθετοι προς αυτήν, λόγω της θέσης τους θα έπρεπε έγκαιρα να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα για την πρόληψή της. Η αυστηρή όμως και κατά γράμμα εφαρμογή των Στρατιωτικών Κανονισμών θα οδηγούσε στη διάλυση του Ναυτικού. Αρκεί να σκεφθεί κανείς τον αριθμό των βαθμοφόρων που κάτω από τη πίεση της ανάγκης υπόγραψαν πρωτόκολλα, τους κυβερνήτες που έστειλαν τηλεγραφήματα ζητώντας κυβερνητική μεταβολή κλπ. πιστεύοντας ότι μόνο έτσι θα συγκρατούνταν η κατάσταση…<br /><br />Όλοι ήταν σύμφωνοι ότι το Ναυτικό έπρεπε να απαλλαγεί από εκείνους που δεν ενέπνεαν πια εμπιστοσύνη και ότι επιβάλλονταν η λήψη μέτρων για όσους είχαν επιδείξει χλιαρή στάση κατά την αντιμετώπιση αυτής της θλιβερής περιπέτειας. Στην εκτίμηση όμως του μέτρου εφαρμογής αυτών των αρχών υπήρχαν σοβαρές διαφοροποιήσεις στις οποίες υπεισέρχονταν πολύ και ο παλιός πολιτικός διχασμός μεταξύ των αποτάκτων του 1935 και αυτών που ήταν αντίθετοι σ’ αυτούς. Εκείνοι που συμπαθούσαν τους απότακτους προσπαθούσαν οι κυρώσεις να επιβληθούν σε εκείνους μόνο που φανερά έδειξαν την συμπάθειά τους προς τους στασιαστές. Από την αντίθετη πλευρά επιδιώκονταν το μέτρο να συμπεριλάβει όσο το δυνατόν περισσότερους απότακτους. Τέλος, υπήρχαν και μερικοί που έκριναν πως η στιγμή ήταν κατάλληλη για να γίνει παράλληλα και επαγγελματική εκκαθάριση που να επεκταθεί ακόμα και σ’ όσους βρίσκονταν στην Ελλάδα.<br /><br />Καθώς δεν κατείχα υπεύθυνη θέση δεν είχα και την ευκαιρία να εκφράσω υπεύθυνη άποψη στα προβλήματα αυτά. Όμως, μετά από σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου που ζητούσε τη γνώμη των αξιωματικών για τα αίτια της ανταρσίας, με μακροσκελή αναφορά μου γνωστοποιούσα τις απόψεις μου. Στην αναφορά αυτή συμπεριέλαβα όσα εγγράφως και προφορικά είχα εκθέσει από πολύ καιρό. Ήμουνα της γνώμης ότι οι ολιγάριθμοι πυρήνες των πραγματικών κομμουνιστών δεν θα έβρισκαν τόσο πρόσφορο έδαφος στα πληρώματα, αν δεν είχε προηγούμενα δημιουργηθεί ευνοϊκό έδαφος για κινήματα. Η ανοχή που είχε επιδειχθεί και η ικανοποίηση ομαδικών επιδιώξεων είχαν δώσει την εντύπωση ότι, πέραν από το κύρος των Νόμων και των βαθμών, υπήρχε και η δύναμη της μάζας των πολλών. Και όταν οι λίγοι που είχαν μυηθεί στους βαθύτερους σκοπούς της ανταρσίας έριξαν το απατηλό σύνθημα «ένωση όλων των Ελλήνων», η μεγάλη μάζα των αφελών και των καιροσκόπων έσπευσε να το υιοθετήσει. Εφόσον μέχρι τότε είχαν εύκολα πετύχει την αποδοχή προσωπικών επιδιώξεων, δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα συναντούσαν αντίδραση στην αποδοχή ενός αιτήματος που παρουσιάζονταν ως εθνικό!<br /><br />Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ο νέος Υπουργός των Ναυτικών Α. Μυλωνάς, τον επισκέφθηκα και ανέπτυξα και σ’ αυτόν την ανάγκη ανασύστασης του Γ.Ε.Ν., ιδιαίτερα τότε που η ημέρα της απελευθέρωσης πλησίαζε. Ο Υπουργός επιθυμούσε πολύ αυτό διότι, καθώς ήταν επαγγελματίας πολιτικός, αντιλαμβάνονταν ότι η δικαιοδοσία του είχε περιοριστεί και με την ύπαρξη στο Υπουργείο Ανώτερης Ναυτικής Αρχής παράλληλα με τον Αρχηγό του Στόλου θα ενισχύονταν και η δική του δικαιοδοσία. Συναντούσε όμως μεγάλες αντιδράσεις, που ίσως να μην ήταν άσχετες με τις μεγάλες εκκαθαρίσεις στελεχών που σχεδίαζαν μερικοί, καθώς αν υπήρχε Γ.Ε.Ν. εκείνος θα ετοίμαζε τον σχετικό νόμο. Έτσι εξακολουθούσα να παραμένω άνεργος μέχρι το τέλος Αυγούστου του 1944 οπότε, ξαφνικά, ο Αρχηγός του Στόλου με πληροφορούσε ότι ετοιμάζονταν νέα οργάνωση του Ναυτικού στην οποία θα έπαιρνα τη θέση που άρμοζε στο βαθμό μου. Ο Υπουργός όμως που προφανώς διαφωνούσε με τη νέα οργάνωση αυτή είχε παραιτηθεί και τα καθήκοντά του είχε αναλάβει ο Πρωθυπουργός.<br /><b><br />Η νέα Οργάνωση του Ναυτικού</b><br /><br />Την 31η Αυγούστου 1944 δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ένας αναγκαστικός νόμος «Περί οργανώσεως του Β. Ναυτικού» με τον οποίο ανατρέπονταν η ισχύουσα προπολεμική νομοθεσία. Η νέα οργάνωση προέβλεπε τη δημιουργία ενός συλλογικού οργάνου Διοίκησης του Ναυτικού, αντίστοιχου προς τον θεσμό του Βρετανικού Ναυαρχείου. Έχω τη γνώμη ότι ο Αρχηγός του Στόλου αναγκάστηκε να εισηγηθεί την έκδοση αυτού του Νόμου για να δώσει διέξοδο στη κατάσταση που επικρατούσε στη Διοίκηση του Ναυτικού από την άφιξη του Στόλου στη Μέση Ανατολή, οπότε έπαυσαν να εφαρμόζονται οι θεσμοί που ίσχυαν στην Ελλάδα και όλη η δικαιοδοσία συγκεντρώθηκε στο πρόσωπο του Αρχηγού του Στόλου. Βέβαια η πιο απλή λύση ήταν να επιστρέψουνε στους θεσμούς που ίσχυσαν προπολεμικά και αν χρειάζονταν κάποιας βελτίωσης, αυτό θα ήταν έργο του μεταπολεμικού Κράτους. Έχω όμως την εντύπωση ότι ορισμένοι ανώτεροι αξιωματικοί αντιδρούσαν κατά της φυσικής αυτής λύσης, γιατί δεν επιθυμούσαν να δουν να καταλαμβάνονται οι ανώτερες διοικητικές θέσεις από τους προϊστάμενους του Σώματος. Απ’ αυτή τη πλευρά το αποτέλεσμα της νέας οργάνωσης ήταν θετικό γιατί μπόρεσαν και πάλι να αναμιχθούν στην Διοίκηση του Ναυτικού οι παλιοί αξιωματικοί που είχαν μεγάλη πείρα.<br /><br />Όμως, μια τόσο σοβαρή καινοτομία απαιτούσε μακρά μελέτη από αξιωματικούς με μεγάλη πείρα επιτελικών και οργανωτικών θεμάτων, ενώ ο κύριος συντάκτης του νόμου ήταν ένας αξιωματικός που είχε απομακρυνθεί το 1935 με τον βαθμό του Πλωτάρχη. Όπως αναφέρει η εισηγητική έκθεση του νόμου, για να συνταχθεί ο νόμος είχε ζητηθεί και η γνώμη του Βρετανού Ναυάρχου της Αλεξάνδρειας που είχε συμφωνήσει προς τις γενικές του αρχές. Ο Ναύαρχος όμως είχε γνωρίσει μόνο την περίεργη οργάνωση του Ναυτικού μας στη Μέση Ανατολή και αγνοούσε την προπολεμική, για να αποφανθεί αν υπήρχε λόγος βιαστικής μεταβολής της τις παραμονές της απελευθέρωσης. Εξ’ άλλου, από συζητήσεις που είχα μετά την απελευθέρωση με Αρχηγούς των Βρετανικών Ναυτικών Αποστολών, κατάληξα στο συμπέρασμα ότι ο θεσμός του Βρετανικού Ναυαρχείου στηρίζεται κυρίως σε άγραφες παραδόσεις και μόνο εκείνοι που υπηρέτησαν επί μακρόν σε αυτό γνωρίζουν καλά τις λεπτομέρειες της λειτουργίας του.<br /><br />Το πρώτο ελάττωμα του νέου νόμου ήταν ότι επιχειρήθηκε μέσα σε δέκα μόνο άρθρα να περιληφθεί ο καταστατικός χάρτης του Ναυτικού και έτσι ήταν γεμάτος ασάφειες που δημιουργούσαν ζητήματα σε κάθε βήμα της εφαρμογής του. Ενώ διέφερε ουσιαστικά από αυτά που ίσχυαν στην Βρετανία, ήταν επίσης αντίθετο προς τις γενικές διατάξεις που ίσχυαν σε μας και καταργούσε ουσιαστικά τον Υπουργό των Ναυτικών. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, με τον νέο θεσμό θα αποφεύγονταν η ολέθρια ανάμιξη της πολιτικής στα προσωπικά ζητήματα. Σύμφωνα όμως με τα όσα ίσχυαν και προπολεμικά, για τα ζητήματα αυτά οι αποφάσεις του Ανώτερου Ναυτικού Συμβουλίου ήταν υποχρεωτικές για τον Υπουργό. Το ζήτημα όμως δεν είχε σχέση με τους θεσμούς, αλλά με τον τρόπο που εφαρμόζονται. Αν η πολιτική ηγεσία επιθυμεί να αναμιχθεί στα της Διοίκησης του Ναυτικού με οποιοδήποτε θεσμό, μπορεί πάντα να βρει τρόπο αντικατάστασης των μελών του Ναυτικού Συμβουλίου που αντιδρούν στις επιθυμίες της. Μόνο όταν η πολιτική διαπαιδαγώγηση φθάσει και σε μας στο ύψος που βρίσκεται στη Βρετανία, η διοίκηση των ενόπλων μας δυνάμεων θα γίνει ανεξάρτητη.<br /><br />Αργότερα, όταν ανέλαβα τη πρώτη θέση του Ναυτικού, επιχείρησα επανειλημμένα σε συνεργασία με τους Αρχηγούς των Βρετανικών Αποστολών, διατηρώντας την αρχή του νέου θεσμού να βελτιώσω τις διατάξεις του. Η αντίδραση όμως του πολιτικού κόσμου όλων των αποχρώσεων κατά του θεσμού αυτού ήταν τόσο έντονη ώστε ούτε συζήτηση δεχόντουσαν γι αυτόν, μέχρι την ημέρα που καταργήθηκε.<br /><br />Πάντως, εφόσον ο Νόμος δημοσιεύτηκε έπρεπε να εφαρμοστεί. Δίδονταν διέξοδος στην κατάσταση που επικρατούσε, έστω και αν δεν ήταν η καλλίτερη. Σύμφωνα με τον νέο Νόμο, ο αποκαλούμενος Ναύαρχος- Αρχηγός έφερε το βαθμό του Αντιναυάρχου και ήταν συγχρόνως Αρχηγός του Ναυτικού, Αρχηγός του Γ.Ε.Ν. και Γενικός Επιθεωρητής του Β.Ν. Μπορούσε ακόμα με ειδική Κυβερνητική διαταγή να εκτελεί και τα καθήκοντα του Αρχηγού του Στόλου…<br /><br />Έτσι, ο Ναύαρχος Βούλγαρης ονομάστηκε Ναύαρχος Αρχηγός, διατηρώντας παράλληλα και τα καθήκοντα του Αρχηγού του Στόλου. Σε εμένα, ως δεύτερο μέλος του Ναυαρχείου, ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Υπαρχηγού του Γ.Ε.Ν. Ουσιαστικά όμως, λόγω της απασχόλησης του Αρχηγού με τον Στόλο, μου δόθηκε από τον Αρχηγό πλήρης πρωτοβουλία στα θέματα του Γ.Ε.Ν.<br /><br />Με αυτήν μου την ιδιότητα ασχολήθηκα αμέσως με την οργάνωση της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου, που είχε σχεδόν τελείως ατονήσει από τότε που μεταφέρθηκε το Ναυτικό στη Μέση Ανατολή. Ο νέος Νόμος του Ναυαρχείου, ανατρέποντας όλους τους προπολεμικούς θεσμούς, προέβλεπε ότι τα σχετικά με τη λειτουργία των διαφόρων Υπηρεσιών θα ρυθμίζονταν με Οργανωτικές διαταγές. Για την σύνταξή τους απαιτήθηκε πολύς χρόνος και εντατική εργασία. Η ανάγκη έκδοσης των διαταγών αυτών ήταν εξαιρετικά επείγουσα, διότι όσοι υπηρετούσαν στο Κέντρο δεν γνώριζαν πλέον ποια ήταν τα καθήκοντά τους και ποια η δικαιοδοσία τους. Πολλές τέτοιες διαταγές μπορέσαμε να εκδώσουμε μέχρι τη μεταφορά του Ναυαρχείου στην Ελλάδα, οι υπόλοιπες εκδόθηκαν τους πρώτους μήνες μετά την απελευθέρωση. Γι’ αυτό το τελευταίο έργο δεν είχα κανένα βοηθό και αναγκάστηκα να το αναλάβω ο ίδιος προσωπικά. Από τους ανώτερους αξιωματικούς που διέθεταν την απαραίτητη μακρά πείρα και επιτελική κατάρτιση αρκετοί βρίσκονταν στην Ελλάδα και όσοι ήταν στην Αίγυπτο υπηρετούσαν στις Υπηρεσίες του Αρχηγού του Στόλου, ενώ μερικοί είχαν τεθεί εκτός υπηρεσίας λόγω της στάσης τους στη περίοδο της ανταρσίας. Ήταν μια ιδιαίτερα κοπιαστική εργασία, για μένα όμως πραγματική ανακούφιση μετά την καταναγκαστική αργία στην οποία είχα καταδικαστεί στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Παράλληλα, μελετήθηκε η λήψη των επιβαλλομένων διοικητικών μέτρων για εκκαθάριση του ανώτερου προσωπικού, κατόπιν της τελευταίας ανταρσίας. Η κυβέρνηση είχε ήδη καταλήξει σε μια σοβαρή απόφαση: Επειδή η απελευθέρωση πλησίαζε θα αναστέλλονταν κάθε άλλη ποινική δίωξη κατά των ενεχομένων στη στάση. Θα επιβάλλονταν μόνο διοικητικές κυρώσεις και μάλιστα όχι από τα συνήθη Ανακριτικά Συμβούλια, αλλά με βάση νόμο που ίσχυε από καιρό στη Μέση Ανατολή και έδινε το δικαίωμα στον Υπουργό των Ναυτικών να αποτάξει αξιωματικούς για λόγους τάξης και πειθαρχίας. Ο νόμος αυτός θα εφαρμόζονταν μετά από γνωμοδότηση του Ανώτερου Ναυτικού Συμβουλίου, το οποίο συνήλθε υπό την Προεδρεία του Ναυάρχου Αρχηγού με ειδική δικαιοδοσία να αντικαθιστά και τον Υπουργό των Ναυτικών. Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου μεταβίβασε την επιθυμία της Κυβέρνησης οι κυρώσεις να περιορισθούν μόνο σε εκείνους που έλαβαν ενεργό μέρος στη στάση και σε αυτούς που θα μπορούσαν μελλοντικά να δημιουργήσουν προβλήματα στο Ναυτικό. Ουσιαστικά δεν επρόκειτο να ζητηθούν ευθύνες για το παρόν, αλλά να εξασφαλιστεί το μέλλον.<br /><br />Μέχρι τη λήψη αυτής της κυβερνητικής απόφασης , μερικοί είχαν ήδη καταδικαστεί από τα Ναυτοδικεία ή είχαν αποταχθεί από τα Ανακριτικά Συμβούλια. Αυτοί που αποτάχθηκαν μετά από απόφαση του Ανώτερου Ναυτικού Συμβουλίου ήταν αρκετοί και μεταξύ αυτών ήταν και δυο Πλοίαρχοι. Ήμουνα της γνώμης ότι το μέτρο θα έπρεπε να επεκταθεί και σε μερικούς άλλους, βρέθηκα όμως σε μειοψηφία. Αυτοί απομακρύνθηκαν σε μεταγενέστερες εκκαθαρίσεις.<br /><br />Οι λίγες αυτές απομακρύνσεις δεν ικανοποίησαν όσους ζητούσαν γενική αποσυμφόρηση των στελεχών στη Μέση Ανατολή και απομάκρυνση σχεδόν όλων των στελεχών που είχαν παραμείνει στην Ελλάδα. Μάλιστα ζητούσαν να απομακρυνθούν και τα περισσότερα στελέχη των βοηθητικών κλάδων, όπως του οικονομικού και του υγειονομικού, που ως επί το πλείστον είχαν παραμείνει στην Ελλάδα χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι η επαναλειτουργία των υπηρεσιών αυτών δεν θα μπορούσε να γίνει με μόνο όσους είχαν υπηρετήσει στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Τελικά, συμφωνήσαμε ότι κάθε επιπλέον εκκαθάριση θα αναβληθεί για μετά την απελευθέρωση και μου ανατέθηκε να ετοιμάσω τον σχετικό σχέδιο νόμου.<br /><br />Έτσι, προσωρινά απερίσπαστοι από προσωπικά ζητήματα μπορέσαμε να εργαστούμε, όσοι υπηρετούσαν στον Στόλο για την προπαρασκευή των σχετικών με την απελευθέρωση ενεργειών και όσοι υπηρετούσαν στο Υπουργείο για την οργάνωση των Υπηρεσιών του Κέντρου. Μια από τις κυριότερες απασχολήσεις του Στόλου τη περίοδο αυτή ήταν η προετοιμασία του αναγκαίου υλικού και προσωπικού για την εγκατάσταση Ναυτικών Διοικήσεων στα κυριότερα λιμάνια της Ελλάδος.<br /><br />Με συγκίνηση είδαμε στις 13 Οκτωβρίου 1944 να αποπλέουν από την Αλεξάνδρεια προς την απελευθερωθείσα Πατρίδα το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», τα πλοία των Ναυτικών Διοικήσεων και μερικές άλλες μονάδες υπό τον Αρχηγό του Στόλου. Τα υπόλοιπα μέλη του Ναυαρχείου διαταχθήκαμε να μείνουμε προσωρινά στην Αλεξάνδρεια για να συνεχίσουμε εκεί την υπηρεσία μας.»<br /><br />====================== </span></span><br />
<br />
ΠΗΓΗ = <a href="http://www.mezeviris.gr/4decades.html">http://www.mezeviris.gr/4decades.html</a><br />
<span class="text">
</span></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-59906132065001315742018-07-27T02:25:00.001-07:002018-07-27T02:38:50.112-07:00Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : 11η Ιανουαρίου 1944 (1)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-bMY7hpHbovk/W1rk1uVG32I/AAAAAAAAF_o/rLMdjsauEYIN-T9Nexn-TwSVT889SxgtwCK4BGAYYCw/s1600/1944%252BBombardment%252Bof%252BPiraeus%252B%25282%2529.jpg" imageanchor="1"><img border="0" src="https://1.bp.blogspot.com/-bMY7hpHbovk/W1rk1uVG32I/AAAAAAAAF_o/rLMdjsauEYIN-T9Nexn-TwSVT889SxgtwCK4BGAYYCw/s1600/1944%252BBombardment%252Bof%252BPiraeus%252B%25282%2529.jpg" /></a></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><br /><span style="color: red;"><span style="font-size: large;">Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : </span></span></b></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="color: red;"><span style="font-size: large;">11η Ιανουαρίου 1944 (1)<br />===========<br /><br />ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ, ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟΝ</span></span><br /><br /><span style="background-color: yellow;">1. Από το κείμενον « Ο παρανοϊκός βομβαρδισμός του Πειραιά» του Βασίλη Παν. Κουτουζή:</span></b><br /><br />www.koutouzis.gr/bombardismos.htm<br /><br />Μεσημέρι της 11ης Ιανουαρίου του 1944! Η πιο εγκληματική ενέργεια των παραφρόνων συμμάχων. Βομβαρδίζουν τον Πειραιά, δήθεν για να διώξουν τους Γερμανούς. <br />Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα, κάνουν στάχτη την πόλη! Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες. <br />Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι - ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους. <br />Τα θύματα υπολογίστηκαν σε 5.500: Ολοι Ελληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες.<br />Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας και 2 αδελφές στη Γαλλική Σχολή.<br />Ακόμη 70 άτομα στο εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ. Κωνσταντίνου (Σωτήρος και Πολυτεχνείου σήμερα), στο κτίριο Ταβλαδωράκη, στο ξενοδοχείο "Κοντινένταλ" και αλλού (το πολυτελές ξενοδοχείο "Κοντινένταλ", χτίστηκε την δημαρχιακή περίοδο (1899-1903) Τρύφωνος Μουτζοπούλου στη γωνία Δ. Γούναρη και Ακτής Ποσειδώνος, σε οικόπεδο του Τζανείου Νοσοκομείου. Ηταν πάντοτε δημοτικό. Λειτούργησε 4 δεκαετίες. Καταστράφηκε σχεδόν ολόκληρο στις 11-1-1944. Διασώθηκε μόνο το ισόγειο με τα μαγαζιά. Τα τελευταία χρόνια κατεδαφίστηκε και το υπόλοιπο για να ανεγερθεί νέο κτίριο, αλλά οι εργασίες σταμάτησαν γιατί βρέθηκαν αρχαιότητες).<br /> Στο ταφολόγιο του Δημοτικού Νεκροταφείου της Ανάστασης αναφέρονται τα ονόματα 492 νεκρών, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των πτωμάτων που μεταφέρθηκαν στο Α' και Γ Νεκροταφείο Αθηνών. Ακόμη, θα πρέπει να υπολογιστεί κι ένας σημαντικός αριθμός νεκρών του ίδιου βομβαρδισμού, που τάφηκαν χωρίς να δοθούν τα στοιχεία τους, προκειμένου οι συγγενείς να διατηρήσουν τα ατομικά δελτία τροφίμων, με τα οποία δίνονταν η μερίδα του συσσιτίου ή τα 30 δράμια ψωμιού. Ο κόσμος άρχισε να παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς προς την Αθήνα…<br />Μεγάλες ζημιές έπαθε κι ο Σταθμός του Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου. Ωστόσο, τα δρομολόγια διακόπηκαν μόνο για μία εβδομάδα. Η εταιρία του Αλεξ. Βλάγκαλη, τον επισκεύασε σύντομα.<br />Αθικτες έμειναν οι γερμανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ναύσταθμου, το αεροδρόμιο, τα ναυπηγεία του Περάματος, μεταξύ αυτών και το μεγαλύτερο που κατασκεύαζε τσιμεντόπλοια για λογαριασμό των γερμανικών αρχών κατοχής.<br />Πιο τυχεροί στάθηκαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που εκρατούντο στις φυλακές της Κάστορος, όταν έπεσε ξυστά στο κτίριο βόμβα. Κάτω απ' τον κίνδυνο να σκοτωθεί η φρουρά κι ο διευθυντής, ο τελευταίος άφησε ν' ανοίξουν τα κελιά και να φύγουν οι κρατούμενοι.<br />----------------<br /><b>Ο εφημεριδοπώλης που βγήκε από τον τάφο</b><br /><br /><b>Ανάμεσα στους 70 του εστιατορίου του Βίρβου</b> ήτο και ο εφημεριδοπώλης Δημήτριος Μαρκαντώνης, που καταπλακώθηκε κι αυτός αλλά είναι ο μόνος που διασώθηκε, 27 ετών τότε.<br /> Τον κυρ - Μήτσο, τον γνώρισα στα γραφεία της καθημερινής εφημερίδας ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, στην οδό Κολοκοτρώνη 38, όπου ήμουν διευθυντής στα 1974. Περνούσε, καθόταν λίγο να ξαποστάσει και έλεγε:<br />- «Εμένα που με βλέπεις έχω θαφτεί ζωντανός: Κι όμως έζησα! Και ζω ακόμα δόξα τω θεώ. Είμαι σήμερα 58 χρονών! Ητανε τότε με το βομβαρδισμό του Πειραιά. Κείνη την ώρα βρέθηκα στο παλιό εστιατόριο του Βίρβου, στη γωνία Ρέπουλη (σήμερα Σωτήρος) και Β. Κωνσταντίνου. Μέσα στο μαγαζί βρισκόντουσαν άλλοι 70 θαμώνες. Ημουνα τότε, 27 χρονών. Σε μια στιγμή εκεί που τρώγαμε, ολόκληρο το μαγαζϊ συγκλονίστηκε από ένα φοβερό «σεισμό». Μια βόμβα είχε πέσει στο εστιατόριο, κι' αμέσως άρχισαν να σωριάζονται δίπλα μας, πάνω μας, στα τραπέζια, στις καρέκλες, οι τοίχοι και τα ταβάνια. Δίχως να το καταλάβω βρέθηκε χωμένος μέσα σε σωρούς χωμάτων στο δάπεδο. Γύρω μου ήταν πεσμένοι άλλοι που βογκούσαν, που καλούσαν σε βοήθεια, που έμεναν ακίνητοι, νεκροί. Σκοτάδι πυκνό τύλιγε το χώρο εκείνο της κόλασης. Και το μόνο που καταλάβαινα ήταν ότι μπορούσα να αναπνέω. Η τύχη μου με είχε ρίξει πάνω στη σχάρα του υπογείου και από κει ερχόταν η ζωή. Ερχόταν ο αέρας που μου επέτρεπε να αναπνέω, και να ζω. Αρχισα να ζητάω βοήθεια με όλη μου τη δύναμη, όση μου έμενε. Κι έτσι πέρασαν ώρες, δεν κατάλαβα πόσες! Οταν με ξέχωσαν τα συνεργεία διάσωσης είδα ότι ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει! Και γύρω μου πτώματα! Κανένας άλλος δεν είχε ζήσει!»<br />----------------<br /> Φρικαλέο, απαίσιο το θέαμα των νεκρών, των διαμελισμένων σωμάτων των ανθρώπων που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Η χαρακτηριστικότερη περίπτωση παραμόρφωσης, από τις χιλιάδες άλλες, αναφέρεται στα δύο πτώματα δύο αδελφών. Ήταν και οι δυο πανύψηλοι, εθεωρούντο από τους ψηλότερους Πειραιώτες. Όταν τα πτώματά τους ανασύρθηκαν από τα ερείπια, παρά το γεγονός ότι δεν τα είχε πλήξει η βόμβα, ήταν αγνώριστα. Είχαν κοντύνει κατά ένα τρίτο. Από την ασφυξία είπαν οι ειδικοί.<br />Μια άλλη τραγική περίπτωση σημειώθηκε σε ένα σπίτι της οδού Σωκράτους – Πολυτεχνείου τώρα. Κατά καλή τύχη του ιδιοκτήτη του, ενώ όλα τα γύρω σπίτια γκρεμίστηκαν, εκείνο δεν έπαθε τίποτε. Ενας εκ των ενοίκων του ανέβηκε στην ταράτσα για να πάρει ένα ζευγάρι κότες, που είχαν εκεί. Τότε βρέθηκε μπροστά σε ένα ανατριχιαστικό θέαμα, με τις κότες έντρομες και αγριεμένες στη γωνιά της ταράτσας: Το κεφάλι μιας νέας γυναίκας, ήταν πεταγμένο πάνω στην ταράτσα. Και πιο πέρα ένας φρικαλέος σορός ρούχων και σαρκών. Κατέφθασαν γείτονες και αστυνομικοί, αλλά κανείς δεν αναγνώρισε ποια ήταν η άτυχη νέα. Γειτόνισσα πάντως δεν ήταν. Και όλα έπειθαν ότι ήταν περαστική από το δρόμο. <br /> Ενα από τα θύματα ήτο ο Δημήτριος Σπ. Κουμπής ετών 23, κουρέας. Εφυγε από το κουρείο του στην πλατεία Καραϊσκάκη και πήγε στην Αγία Τριάδα για να σωθεί. Εκείνος σκοτώθηκε, το κουρείο του έμεινε άθικτο. Ο Δημήτριος Κουμπής ήταν θείος της συζύγου μου Βασιλικής Ι. Κουμπή.<br />Αλλη τραγική περίπτωση είναι εκείνη της πολυμελούς οικογένειας Μπερτζελέτου. Ολοι τους πέθαναν κάτω από τα ερείπια. Μόνον ένας αδελφός από καλή τύχη είχε φύγει λίγη ώρα πριν από το σπίτι αυτό. <br />Αξιοσημείωτη είναι ακόμη μία λεπτομέρεια σχετική με τις μαθήτριες της Επαγγελματικής Σχολής. Τα κορίτσια έπρεπε, όπως και άλλοτε έκαναν, να πάνε στο καταφύγιο του Πειραϊκού Συνδέσμου. Κατά κακή έμπνευση, όμως, μιας μαθήτριας που είπε ότι δεν έβλεπε γερό το καταφύγιο του Πειραϊκού, πήγαν στο καταφύγιο της Ηλεκτρικής. Και οι βόμβες έπεσαν εκεί, και σκοτώθηκαν όλες, ενώ το καταφύγιο του Πειραϊκού δεν έπαθε τίποτα. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τους εργάτες του σαπωνοποιείου Παπουτσάνη.<br />----------------<br />Σχετικά με το βομβαρδισμό ο Αγγελος Πανάγος σημειώνει στο ημερολόγιό του:<br /><br />• (11.1ου) Αεροπορική επιδρομή από τους συμμάχους Άγγλους κατά του Πειραιώς. Η αστοχία τους καταστρέφει ολόκληρα τετράγωνα. Στο κατάστημα μας Πειραιώς πέφτει μία βόμβα στο πεζοδρόμιο και ανασκάπτει όλο το κατάστημα, το οποίον και καταστρέφει. Το εις το υπόγειον ευρισκόμενον εργαστήριον μετάξης ευτυχώς δεν έπαθε σοβαρές ζημίες. Ο Γιώργος Πανάγος ευτυχώς είχε καταφύγει στο βάθος και εγλίτωσε ως εκ θαύματος. Σημειωτέον ότι κάθε μεσημέρι εγώ ο Άγγελος και ο αδελφός μου Γεώργιος ετρώγαμε κατά την 1 ώραν μετά το κλείσιμο του καταστήματος εις το απέναντι εστιατόριον του Βίρβου (το εστιατόριο ήταν στη γωνία Ρέπουλη και Β. Κωνσταντίνου)! Όταν έπεσεν η βόμβα σ' αυτό το εστιατόριον κατεδαφίσθη ολοσχερώς και όσοι έτρωγαν σ' αυτό σκοτώθηκαν όλοι. Εγώ και ο Γιώργος είμεθα τυχεροί ευτυχώς διότι εγώ ήμουν αδιάθετος και έφυγα ενωρίτερον χωρίς να φάω στο κατεστραμμένον εστιατόριον, ο δε Γιώργος την τελευταίαν στιγμήν μία πελάτισσα τον καθυστέρησε και δεν πήγε στο εστιατόριο που κατέρρευσεν και έτσι ο Γιώργος γλίτωσε ως εκ θαύματος διότι την στιγμήν που εξυπηρετούσε την πελάτισσαν έπεσε η βόμβα στο εστιατόριον. Εγώ πάλι κατά σύμπτωσιν πήρα το τελευταίο τραίνο του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, οπότε όταν το τραίνο είχε φθάσει στην Καλλιθέα έγινεν ο βομβαρδισμός που κατέστρεψεν τον Πειραιά και τον ηλεκτρικόν σταθμόν».<br />--------------------------<br /><b>Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ:</b> Αναμνήσεις του Κ. Κουσουλού<br /><br />ΣΤΙΣ 11 Ιανουαρίου 1944 οι Σύμμαχοι βομβάρδισαν τον Πειραιά. <b>Οι πιο μεγάλες καταστροφές σημειώθηκαν εις τα τετράγωνα από τον σιδηρ. σταθμό των ΣΠΑΠ έως την οδό Κολοκοτρώνη, πίσω από το Θέατρο.</b><br />Έκτος από τις υλικές καταστροφές, πολλοί αθώοι Πειραιώτες κάθε ηλικίας εφονεύθηκαν, ή ηύραν οικτρό θάνατο από ασφυξία, κάτω από τα σωριασμένα κτίρια και κυρίως στα υπόγεια τους. Άλλοι ήσαν ακόμη ζωντανοί και τραυματισμένοι κάτω από αυτά. Όσοι σώθηκαν, σε οικτρά κατάσταση, αφήνοντας την περιουσία τους και τα σπίτια τους στο έλεος του θεού, άρπαξαν λίγο ρουχισμό και έφυγαν από τον τόπο της συμφοράς για την Αθήνα ή αλλού.<br />Το χειρότερο ήταν πώς διεκόπησαν από την καταστροφή του δικτύου τους, το φως, το νερό, το τηλέφωνο και οι συγκοινωνίες. Έτσι ο Πειραιάς είχε απομονωθεί από την άλλη Ελλάδα. Είχαν διαλυθεί και οι υπηρεσίες όλες, και η Αστυνομία (στα Β' Ε' Α' και Στ' τμήματα), είχε υποστεί απώλειες, είχε θύματα και σχεδόν δεν υπήρχε.<br /><br />Εγώ, ο Α75, μαζί με άλλους 30 Συναδέλφους του Α' Αστυνομικού τμήματος Αθηνών, τρεις αρχιφύλακες και τον υποδιοικητή μας Νικολόπουλο, ευρεθήκαμε κοντά στους Πειραιώτες το πρωί της 13ης Ιανουαρίου. Μας ξεφόρτωσαν από ένα φορτηγό μπροστά στον ναό του Άγίου Κωνσταντίνου. Ψιλόρριχνε χιονόνερο και το διαπεραστικό κρύο πέρναγε την υγρή μπέρτα, την χοντροϋφασμένη χλαίνη και την στολή και έφτανε ως το κόκαλο. Οι αρβύλες και οι μπότες δεν βάσταγαν κρύο και έμπαζαν νερά.<br />Ό υποδιοικητής ανέβη στο απάνω σκαλοπάτι της εισόδου του ναού και μας είπε:<br />- «Κύριοι, ήλθαμε εδώ όπως και τόσοι άλλοι Συνάδελφοι, χθες και σήμερα, για να βοηθήσουμε την Αστυνομία του Πειραιά. Εμείς θα βοηθήσουμε το Β' Αστυνομικό τμήμα, που είναι κοντά στο ρολόϊ. Το έργο μας είναι δύσκολο και επικίνδυνο. Πρέπει να σώσουμε ζωές παγιδευμένες κάτω από τους σωρούς των πεσμένων κτηρίων, να συνδράμουμε τραυματίες, να περιφρουρήσουμε την περιουσία των πολιτών. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι από οικοδομικά υλικά των πεσμένων κτιρίων. Εχουν ανασκαφεί σε μερικά σημεία από τις βόμβες. Εχουν ακόμη τραμ ακινητοποιημένα ή κατεστραμμένα, σιδηροτροχιές αναποδογυρισμένες στραβωμένες και υψωμένες, ζώα πεθαμένα σε τυμπανιαία κατάσταση. Πιο επικίνδυνοι για μας είναι οι μισοπεσμένοι και ετοιμόρροποι τοίχοι, οι αιωρούμενες στέγες και τα πατώματα. Ενα λάθος μας ή μια ατυχία, μπορεί να ρίψη αυτά επάνω μας και να μας θάψουν ζωντανούς. Λοιπόν, Κύριοι, κατεβαίνουμε αυτό το δρόμο που είναι αριστερά του θεάτρου. Κάνετε το Σταυρό σας και ο Θεός βοηθός».<br />Περάσαμε μέσα από χαρακώματα και βγήκαμε στην Λεωφόρο, την αδιάβατη Βασ. Κων/τίνου. Σ' όλο το μήκος της ομάδες Συναδέλφων αγωνίζονταν να ανοίξουν τρύπες σε υπόγεια που μπορούσε να ήσαν πλακωμένοι άνθρωποι. Εκεί δεξιά μας στην γωνία της Λεωφόρου και της οδού, συνεργεία Συναδέλφων αγωνίζονταν με τα χέρια να βρουν τις μαθήτριες μιας Σχολής, παγιδευμένες στο υπόγειο ενός σωριασμένου διώροφου. Μάθαμε πως τις βρήκαν νεκρές. <br />Κατεβαίνοντας με δυσκολία και κίνδυνο την οδό Βασιλέως Γεωργίου, βλέπαμε δεξιά μας την καταστροφή πολλών κτιρίων και προς το λιμάνι πίσω από την λαχαναγορά πιο μεγάλη συμφορά. Μόνοι τοίχοι, φαίνονταν όρθιοι, ψηλά, ετοιμόρροποι.<br />Στην γωνιά της οδού Φίλωνος αντικρίσαμε τον σωριασμένο σε ερείπια ναό της Αγίας Τριάδος και για ειρωνεία στεκόταν κατά την Τράπεζα τα δυο κωδωνοστάσια όρθια. Ερημιά παντού. Ψυχή δεν φαίνονταν, ούτε και ένας Γερμανός. Το λιμάνι βουβό και ακίνητα τα πλεούμενα μικρά και μεγάλα. Μόνον ο σκοπός αστυφύλακας στέκονταν στα δεξιά του ναού μπρος στην είσοδο του Β ' Αστυνομικού τμήματος.<br />- Συναγερμός! Φώναξε κάποιος δικός μας.<br />- Διαλυθείτε! Φώναξε ο Νικολόπουλος και κρυφθείτε όπου σας φωτίσει ο θεός!<br /> Ένα κανόνι από το ύψος της Καστέλας και ένα άλλο μικρότερο έριχναν αραιές βολές. Ήταν η έναρξη του Συναγερμού. Οι Σειρήνες με το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό τους είχαν σιωπήσει, διότι είχε καταστραφή το δίκτυο της Ηλεκτρικής. Όλοι χαθήκαμε κάτω από τα δέντρα της πλατείας προς τον Αϊ Σπυρίδωνα. Μερικοί στάθηκαν όρθιοι κολλημένοι στους κορμούς των δένδρων. Άλλοι ξάπλωσαν κάτω από τα παγκάκια μέσα σε νερά και άλλοι στα θεμέλια κοντά ενός καλοκτισμένου χαμηλού τοίχου προς την Φίλωνος. Νεκρική σιγή παντού, θα ρίχνουνε τα εγγλέζικα αεροπλάνα. Που θα ρίχνανε τα φοβερά σιδερικά τους; επάνω μας; Πέρασε καμιά ώρα αγωνίας, ώσπου σήμανε κατά τον ίδιο τρόπο ή λήξης!<br />Συγκεντρωθήκαμε πάλι όλοι. Είμαστε αγνώριστοι. Μερικοί βλέποντας τον υποδιοικητή αγνώριστο, πήγανε να γελάσουν. Το γέλιο όμως δεν έρχονταν στα χείλη, γιατί φτάνοντας στο πλακόστρωτο μπρος από τα δυο κωδωνοστάσια του ναού της Αγίας Τριάδος πατάγαμε σε νερά κοκκινόμαυρα. Είχαμε τα βλέμματα προς το τμήμα που μας φαίνονταν έρημο και δεν κοιτάξαμε δεξιά μας στα προπύλαια του ναού.<br />Εκεί ήταν μια τραγική εικόνα, που μόνον φωτογραφία θα αποθανάτιζε την φρίκη της. Ό χώρος ανάμεσα στις γκρεμισμένες πόρτες, τις δύο μαρμάρινες κολώνες και τα κωδωνοστάσια ήταν ένας σωρός ξύλα και πέτρες, κάτω δε απ' αυτά νεκροί καταπλακωμένοι. Φαίνονταν πόδια, χέρια, παραμορφωμένα πρόσωπα. Από κει κατέβαινε μαύρο αίμα που το ξέπλυνε το ψιλόβροχο και έφτανε κάτω, ως το ρείθρο της οδού Βρετανίας (σήμερα Εθνικής Αντιστάσεως).<br />Όλοι μας ανατριχιάσαμε. Ό αστυφύλακας της «Πύλης» μπροστά μας, μας ειδοποίησε να μη κάνουμε τίποτε, διότι είναι νεκροί και τα κωδωνοστάσια ετοιμόρροπα.<br />Φτάσαμε στην είσοδο του Β' αστυνομικού τμήματος γύρω στις 10 ή ώρα. Ό αστυφύλακας, νέος ψηλός, με ωραία χαρακτηριστικά, ντυμένος καλά, μας έβλεπε σαν σωτήρες. Δεν το είπε, μα το έλεγαν τα μάτια του και όλο το πρόσωπο του που έλαμπε από χαρά.<br />Τον χαιρετίσαμε κι ανεβαίνοντας τα ματωμένα σκαλοπάτια φτάσαμε στον διάδρομο του πρώτου ορόφου. Μπρος μας δεξιά ολάνοικτη η πόρτα του Αξιωματικού υπηρεσίας. Τα άλλα γραφεία του διαδρόμου αριστερά και δεξιά ήσαν κλειστά. Άνοιξα ένα. Ηταν γεμάτο από εμπορεύματα και διάφορα οικιακά αντικείμενα με ένα σημείωμα επάνω τους. Τα είχαν μαζέψει από τα ανοικτά καταστήματα ή τα σπίτια και τα φύλαγαν εκεί. Εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή ήταν τρεις νεκροί αστυφύλακες που τους είχαν βάλει επάνω σε φύλλα τσίγκου και τους είχαν σκεπάσει με μια κουβέρτα. Οι ασκέπαστες αρβύλες τους, πρόδιναν την παρουσία τους.<br />Ενώ όλοι σπρώχνονταν στο Γραφείο του Αξιωματικού, εγώ πήγα και απεκάλυψα τους νεκρούς. Ήσαν αγνώριστοι με την στολή τους ματωμένη και τα μάτια ολάνοικτα και σκονισμένα. Ζήταγαν κάπου ανάπαυση μαζί με κείνους στον πρόναο της Αγίας Τριάδος και τους τόσους άλλους γνωστούς και αγνώστους νεκρούς του Πειραιά. Ποιός όμως, θα φρόντιζε να τους κάνη αυτήν την χάρη; Τους έθαψαν όλους μαζί στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως μετά από 2-3 ήμερες. Τις φωτογραφίες των τριών αστυφυλάκων τις είδα προ 6ετίας περίπου, κρεμασμένες στην σειρά μαζί με άλλων πεσόντων αστυνομικών στους τοίχους ενός δωματίου της αστυνομικής Δ/σεως Πειραιώς καί έμεινα άναυδος. Τους είδα και εις το Β' Αστυνομικό Τμήμα.<br />Ό αξιωματικός υπηρεσίας όρθιος εμπρός σ' ένα σκονισμένο τραπέζι οπού δέσποζαν 2-3 κηροπήγια μας είπε με λίγα λόγια τον τομέα μας και την αποστολή μας.<br />- Να σώσετε ζωές που θα είναι ακόμη παγιδευμένες στα υπόγεια κάτω από τις ερειπωμένες οικοδομές, να ρίξετε ετοιμόρροπους τοίχους και όσα αιωρούνταν επάνω στους ανύποπτους πολίτες, να φράξετε πρόχειρα τις εκτιθέμενες περιοχές των εμπόρων και των κατοίκων. Αυτό είναι το έργο σας. Για εργαλεία μη συζητάτε. Τα χέρι σας θα γίνουν αξίνες και λοστοί, σφυριά και φτυάρια. Τα μαντήλια σας επίδεσμοι. Ό θεός μαζί σας και σας ευχαριστώ.<br />- Που θα πάμε; Ρώτησε ένας. Που είναι τα τετράγωνα αυτά; Ό αξιωματικός βγήκε στον εξώστη και έδειξε τα τετράγωνα που είναι προς το θέατρο, από την Φίλωνος έως την Κολοκοτρώνη.<br />Έτσι βρεθήκαμε σε αδιάβατους και επικίνδυνους δρόμους. Πατάγαμε σε πέτρες και ξύλα, σε λάσπες και χώματα. Όρθιοι μισογκρεμισμένοι τοίχοι στέκονταν δίπλα μας έτοιμοι να πέσουν απάνω μας στο πρώτο φύσημα ανέμου. Στέγες διαλυμένες και πατώματα γερμένα δώθε-κείθε σημάδευαν εμάς. Στα καταστήματα έβλεπες τα σκονισμένα και πλακωμένα εμπορεύματα από τις πεσμένες πλευρές. Ψηλά έβλεπες, πόρτες, κουζίνες, σαλόνια και άλλα δωμάτια ανοικτά πιά σαν εξώστες. Μια απόκοσμη μυρωδιά έσπαζε τις μύτες μας. Φρίκη και μυρωδιά θανάτου παντού.<br />- Που να είναι οι ζωντανοί άνθρωποι; Δεν ακούγεται τίποτε. Ούτε φωνή ούτε ανάσα. Νεκρική σιγή παντού. Όλοι τεντώναμε τα αυτιά. Όλοι με κίνδυνο της ζωής μας κατεβαίναμε σε υπόγειες πόρτες, εμπαίναμε στα μαγαζιά ή περνούσαμε ορθάνοιχτες πόρτες. Ολοι να σώσουμε έστω και έναν. Οι ώρες πέρασαν γρήγορα χωρίς αποτέλεσμα. Σε λίγο θα νύχτωνε και το σκοτάδι θα έπεφτε μαύρο και βαρύ σ' όλον τον Πειραιά. Ό συσκοτισμός ήταν αυστηρός και ή κυκλοφορία δεν επιτρέπονταν μετά την δύση του ήλιου.<br />Με σανίδες και ξύλα φράξαμε μερικά μαγαζιά και από την Βασ. Γεωργίου πήγαμε στην Αστυνομική Δ/νση, που ήταν σ' ένα τριώροφο καινούργιο κτήριο στην οδό Αγίου Κων/τίνου και Σωτήρας. Ήταν σκοτεινά όλα. Ψηλαφητά ανεβήκαμε τις σκάλες και φτάσαμε στο διάδρομο του πρώτου ορόφου. Εκεί το φως ενός κεριού μας άλλαζε την όψι και μας μετέβαλε σε παράξενες σκιές.<br />Μαζευτήκαμε όλοι σ' ένα σκοτεινό γραφείο καλά καμουφλαρισμένο με μπλε χαρτί στα τζάμια. Το φως του κεριού έφτανε ως εμάς από την ανοικτή πόρτα. Είμαστε αγνώριστοι, λασπωμένοι, βρεγμένοι και κατάκοποι και νηστικοί. Τότε ήλθε ανάμεσα μας ο Διοικητής μας κ. Ευάγγελος Καραμπέτσος. Ευθυτενής, σοβαρός, με την θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του μας κοίταξε όλους και μετά ολιγόλεπτη σιωπή μας είπε:<br />« Ή Αστυνομία, όπως γνωρίζετε, προκειμένου να ανταποκριθεί εις το καθήκον της προς τον Πολίτη και την Πατρίδα ευρίσκεται όλο το 24ωρο κάθε ημέρας στο πόδι. Ο βομβαρδισμός του Πειραιώς ήταν μια συμφορά για τους Πολίτες του και τους περαστικούς. Δεν ταιριάζει θρήνος και λιποψυχία, διότι τότε δεν θα ανταποκριθούμε στο δύσκολο και ξένο προς τα καθήκοντα μας έργο.<br />» Αφού όμως, όλες οι υπηρεσίες διελύθησαν και αυτή σχεδόν, ή Αστυνομία, εμείς, εκτός από το πολύπλευρο και υπεύθυνο έργο μας, εγίναμε εκσκαφείς, κατεδαφισταί, τραυματιοφορείς, ιατροί, νεκροφορείς. Εκάναμε το καθήκον μας εις το ακέραιο και άλλοι έρχονται από την Αθήνα, δια τις νυκτερινές περιπολίες. Σεις θα πάτε σε λίγο στο Τμήμα μας να πλυθείτε και να ξεκουραστείτε. Φαίνεται πως το 1944, επιφυλάσσει πολλά δια τους "Έλληνες και το Αστυνομικό Σώμα, το οποίον τόσο πιστά υπηρετούμε. Ό Θεός όμως είναι μεγάλος. Θέλω από σας, ενότητα, αλληλοβοήθεια, εμμονή εις το καθήκον, διότι έτσι θα ξεπεράσουμε όσο είναι δυνατόν πιο ανώδυνα τις δοκιμασίες σαν την τωρινή. Σας ευχαριστώ όλους σας και σας καληνυχτίζω».<br />Μας έσφιξε όλων το χέρι και πήγε στο διπλανό Γραφείο του υποδιευθυντού. Χάθηκε μέσα στο σκοτάδι του δωματίου. Εμείς βγήκαμε στην οδό Αγ. Κωνσταντίνου όπου το σκοτάδι ήταν πιο βαθύ που μύριζε κόλαση και θανατικό. Μας φόρτωσαν σ' ένα φορτηγό και σιγά-σιγά φύγαμε, χωρίς να βλέπουμε από πού περάσαμε».<br />----------------<br />Σχετικά με το βομβαρδισμό και <b>το καταφύγιο της Ηλεκτρικής</b> λέγει ο Ιάκωβος Βαγιάκης:<br /><br />Ο μαθητής τότε, Ιάκωβος Βαγιάκης, μάρτυρας του συμμαχικού βομβαρδισμού, αναφέρει: «Το πιο τραγικό περιστατικό όμως ήταν η κατάρρευση του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρίας που βρισκόταν στην τότε οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου και σήμερα Ηρώων Πολυτεχνείου, μεταξύ των οδών Καραολή - Δημητρίου και Ελ. Βενιζέλου. Στο υπόγειό του υπήρχε οργανωμένο καταφύγιο όπου κατέφυγαν μεταξύ των άλλων και όλες οι μαθήτριες, μαζί με τις δασκάλες τους, της Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής Θηλέων του Δήμου Πειραιά (στεγαζόταν εκεί που σήμερα είναι το Δημαρχείο). Το κτίριο κατέρρευσε, το καταφύγιο άντεξε αλλά θάφτηκε κάτω από τα χαλάσματα των επάνω ορόφων, με αποτέλεσμα να θαφτούν ζωντανοί όλοι όσοι υπήρχαν στο καταφύγιο. <br />»Αμέσως μετά τον βομβαρδισμό, γερμανικά στρατιωτικά τμήματα άρχισαν την προσπάθεια απομάκρυνσης των ερειπίων, ώστε να ελευθερωθούν οι εγκλωβισμένοι. Ήταν σούρουπο σχεδόν της ίδιας ημέρας, όταν μαζί με τον φίλο μου, μακαρίτη σήμερα, Πέτρο Ρούσση θελήσαμε να δούμε από κοντά σε ποιά κατάσταση βρισκόταν η πόλη. Βαδίσαμε στην κεντρική οδό Βασιλέως Κωνσταντίνου προς την πλατεία Κοραή (Δημοτικού Θεάτρου). Κρατήρες βομβών ήταν διάσπαρτοι στην πόλη. Πτώματα εξείχαν απ' αυτούς και ένα σωρό γκριμισμένα σπίτια ήταν γύρω μας. Θυμούμαι χαρακτηριστικά ότι στο πεζοδρόμιο έξω από το κατάστημα διαγωνίως απέναντι του Δημοτικού Θεάτρου υπήρχε ένας τεράστιος κρατήρας από το βάθος του οποίου εξείχε ολόκληρο γυναικείο πόδι με γοβάκι. Κολώνες ηλεκτρικού ήταν πεσμένες και καλώδιά τους ήταν διάσπαρτα εδώ και εκεί. Καταλήξαμε στην γωνία των οδών Ηρώων Πολυτεχνείου και Καραολή - Δημητρίου.<br />»Απ' εκεί βλέπαμε τις προσπάθειες των γερμανικών στρατιωτικών τμημάτων που με το φως προβολέων αυτοκινήτων προσπαθούσαν να αποσύρουν τα χαλάσματα από το καταφύγιο της Ηλεκτρικής. Συγχρόνως άλλα τμήματα περιφρουρούσαν τους γύρω χώρους ώστε να μην πλησιάσουν περίεργοι ή πλιατσικολόγοι. Όμως για κακή τύχη των εγκλωβισμένων σήμανε συναγερμός στις οκτώ για τον δεύτερο βομβαρδισμό. Μετά τους Αμερικανούς ήλθαν οι «σύμμαχοι» Άγγλοι. Ο επικεφαλής της προσπάθειας Γερμανός αξιωματικός σφύριξε, οι στρατιώτες συντάχθηκαν και απεχώρησαν. Όταν την επομένη κατάφεραν να απομακρύνουν τα ερείπια, τους βρήκαν όλους νεκρούς από ασφυξία.»<br /><br /><b>=====================</b><br /><br /><span style="background-color: yellow;"><b> 2. Από το κείμενον «Οι τρεις βομβαρδισμοί του Πειραιά (11 Ιανουαρίου 1944)» του Στέφανου Μίλεση στο "Pireorama ιστορίας και πολιτισμού"</b></span><br /><br /><a href="http://pireorama.blogspot.com/2012/01/11-1944.html?spref=fb&m=1">http://pireorama.blogspot.com/2012/01/11-1944.html?spref=fb&m=1</a><br /><br />Ο κατοχικός τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας <b>Ιωάννης Ράλλης</b> διαμαρτυρήθηκε έντονα γράφοντας τα κάτωθι:<br /><i><b>«Αεροπορική επιδρομή πρωτοφανούς αγριότητος έλαβε χώραν την μεσημβρίαν της σήμερον εις την γείτονα. Δεν πρόκειται περί πολεμικής επιχειρήσεως, αλλά περί τρομοκρατικής επιθέσεως εναντίον του ελληνικού λαού του Πειραιώς, θύμα της βαρβάρου αυτής ενεργείας. Δεν εβομβαρδίσθησαν στόχοι στρατιωτικοί, αλλά αυτή η καρδιά της πόλεως του Πειραιώς. Καθ’ εκατοντάδας θρηνούμεν τα θύματα της εξάλλου αυτής πράξεως των επιδρομέων. Εκκλησίαι, και ο καθεδρικός ναός, δημόσια και κοινωφελή ιδρύματα, ιδιωτικαί κατοικίαι και γραφεία εβλήθησαν μετά λύσσης και ασφαλώς εκ προμελέτης… Ρηγνύω κραυγήν διαμαρτυρίας ενώπιον της Ανθρωπότητος δια το επιτελεσθέν πρωτάκουστον ανοσιούργημα, το οποίον δεν είναι δυνατόν να αφεθή αστιγμάτιστον όταν σημάνη η ώρα της δικαιοσύνης».</b></i><br />Συναφώς…<br />Ο πρώην πρωθυπουργός, Γεώργιος Ράλλης, έγραψε: «Στις 11 Ιανουαρίου του 1944 βομβαρδίστηκε από συμμαχικά αεροπλάνα ο Πειραιάς και οι γύρω συνοικισμοί, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν περίπου 1.000 και να τραυματιστούν ακόμη περισσότεροι Έλληνες. Στο λιμάνι προξενήθηκαν ελάχιστες ζημιές και την άλλη μέρα σε ομιλία του από το ραδιοσταθμό των Αθηνών ο πατέρας μου (ο πρωθυπουργός επί κατοχής Ιωάννης Ράλλης) καταδίκασε την πρωτοφανή σε αγριότητα επιδρομή. Για την ενέργεια αυτή των συμμαχικών αεροπλάνων διαμαρτυρήθηκε έντονα, χαρακτηρίζοντας την «πρωτάκουστο κακούργημα». Τις φράσεις αυτές ο σταθμός του Καΐρου τις θεώρησε προδοτικές και την ίδια γνώμη είχαν και οι δικαστές που καταδίκασαν τον πατέρα μου. Η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση, αντί να εκφράσει τη λύπη της για την άστοχη ενέργεια που προκάλεσε τόσα θύματα, επιτέθηκε εναντίον του πάτερα μου ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι η επιχείρηση ήταν επιτυχής».<br />----------------<br />Κάποιες απαντήσεις των συμμάχων μίλησαν για «στρατιωτικούς στόχους που προσβλήθηκαν και για ατυχή θάνατο ορισμένων κατοίκων που ήταν αναγκαίο επακόλουθο της επιδρομής». Οι στρατιωτικοί στόχοι που προσβλήθηκαν κατά την διάρκεια του βομβαρδισμού ήταν οι 8 Γερμανοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν, ενώ όταν αναφερόμαστε στο αναγκαίο επακόλουθο της επιδρομής μιλάμε για 5.500 νεκρούς και για τεράστια καταστροφή αφορούσα την υλικοτεχνική υποδομή της πόλης.<br />----------------<br />Για πολλά χρόνια ένα από τα ερωτήματα που υπήρχαν ήταν αν επρόκειτο για αγγλικά ή αμερικάνικα αεροπλάνα. Η ανέλκυση από την θάλασσα όμως ενός αεροπλάνου που έριξαν οι Γερμανοί κατά την διάρκεια του πρώτου βομβαρδισμού καθώς και η τυχαία ανακάλυψη βόμβας απέδειξαν περίτρανα ότι επρόκειτο για καθαρά αμερικάνικο βομβαρδισμό που πραγματοποιήθηκε από Ιπτάμενα Φρούρια (Πρόκειται για ένα τετρακινητήριο βαρύ βομβαρδιστικό αεροπλάνο που κατασκευάστηκε από την εταιρία Boeing για τις ανάγκες της Αμερικανικής αεροπορίας. Χρησιμοποιήθηκε κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως για τον βομβαρδισμό Γερμανικών στόχων. Μπορούσε να πετάξει σε πολύ μεγάλο ύψος, σε μεγάλες αποστάσεις, μεταφέροντας μεγάλο φορτίο και μπορούσε να αμυνθεί σε εχθρικές επιθέσεις. Ήταν το αεροπλάνο με τη ρίψη περισσοτέρων βομβών από οποιοδήποτε άλλο, κατά τη διάρκεια του πολέμου). Όμως στο σημείο αυτό οφείλουμε να πούμε ότι έστω και αν ποτέ δεν έβρισκαν το βυθισμένο στον λιμένα αεροσκάφος, έστω και αν ποτέ δεν έβρισκαν βόμβα αμερικάνικου βομβαρδιστικού, δεν θα υπήρχε καμία δικαιολογία να μην φανερωθεί η ταυτότητα των δραστών αφού η αποστολή ουδέποτε κρατήθηκε μυστική ή απόρρητη περισσότερο ή λιγότερο από τις υπόλοιπες επιχειρήσεις της εποχής εκείνης. Οι πιλότοι ουδέποτε κρύφτηκαν, συνέστησαν μάλιστα ενώσεις και συνδέσμους και ανάρτησαν εμφανώς τις αποστολές τους μεταξύ των οποίων ήταν και ο βομβαρδισμός του Πειραιά. <br />----------------<br />Σχηματισμός τέτοιων σκαφών (B17) απογειώθηκαν από την αμερικάνικη πλέον βάση της Φότζια Ιταλίας, που ανήκαν στην 5η πτέρυγα της 15ης Αεροπορικής Στρατιάς. Για προστασία από τυχόν προσβολή τους από Γερμανικά αεροσκάφη συνοδεύονταν από καταδιωκτικά αεροσκάφη τύπου Lockheed P 38 Lightning. <br />Ο πιο πάνω σχηματισμός έφτασε στον Πειραιά στις 12.35 και στις 13.43 αποχώρησε. Το μεγαλύτερο μέρος των βομβών που έριξε ήταν εμπρηστικές.<br />Όμως όπως προαναφέραμε δεν ήταν μόνο αυτός ο βομβαρδισμός. Ακολούθησε στις 19.22 ένας βομβαρδισμός που κράτησε έως 21.40′ και ένας τρίτος ακόμα από 21.57′ έως 23.15′ ώρα. Οι δύο τελευταίοι βομβαρδισμοί πραγματοποιήθηκαν από αγγλικούς σχηματισμούς αυτή την φορά (RAF). <br />Η συνολική διάρκεια των βομβαρδισμών ήταν 5 ώρες! Δηλαδή επί πέντε ώρες ο Πειραιάς ο βομβαρδιζόταν ανηλεώς. Η μεγαλύτερη καταστροφή έγινε το πρώτο μισάωρο του πρώτου, του αμερικανικού δηλαδή βομβαρδισμού, αλλά και το τελευταίο μισάωρο του τελευταίου νυχτερινού βομβαρδισμού. <br />----------------<br /><br /><b>Η ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ</b><br /><br />Τα αποτελέσματα των τριών βομβαρδισμών καταγράφηκαν στις 12 Ιανουαρίου του 1944, σε επίσημη αναφορά της Πολιτικής Αμύνης του Πειραιά, προς την προϊσταμένη αρχή της στην Αθήνα. Η αναφορά αυτή περιελάμβανε τις καταστροφές που είχαν γίνει στην πόλη, κατά περιφέρειες των αστυνομικών τμημάτων. <br />Υπηρεσία Πολιτικής άμυνας υπήρχε εντός κάθε αστυνομικού καταστήματος, η οποία έστελνε την αναφορά της προς την Διεύθυνση Αστυνομίας Πειραιώς όπου έδρευε η κεντρική υπηρεσία της Πολιτικής Άμυνας για τον Πειραιά. <br />Αυτή λοιπόν αφού συγκέντρωσε τις τοπικές αναφορές των τμημάτων συνέταξε μια συνολική αναφορά. Θα παρατηρήσουμε ότι οι αναφορές των τμημάτων διαφέρουν ως προς αυτά που καταγράφουν. Βάση δίδεται στα σημεία που έπεσαν βόμβες και αυτά κυρίως αναφέρονται. Αν οι συγκεκριμένες βόμβες σκότωσαν ή τραυμάτισαν ή έθαψαν ζωντανούς ανθρώπους δεν μπορεί να υπολογιστεί. <br /><br /><b>Στην περιφέρεια του τότε Α΄ Αστυνομικού Τμήματος:</b><br /><br />Επλήγη ιδιαιτέρως η οδός Φιλελλήνων από την παράλια ζώνη έως το ύψος της Λεωφόρου Βασιλέως Κωνσταντίνου (σημερινή Ηρ. Πολυτεχνείου). <br />Βόμβες έπεσαν στην οδό Ευπλοίας, στην οδό Χατζηκυριάκου, στις οδούς Θεοχάρη και Φαβιέρου.<br /><br /><b>Στην περιφέρεια του Β΄ Αστυνομικού Τμήματος:</b><br /><br />Βόμβες έπεσαν επί του Ι.Ν. της Αγίας Τριάδος, σε όλο το μήκος της οδού της Λεωφόρου Γεωργίου Α΄και στον Τινάνειο Κήπο, στην οδό Νοταρά, στην Ακτή Ποσειδώνος, επί των οδών Γούναρη, Καποδιστρίου, Λουδοβίκου, Κέκρωπος, στην Πλατεία Λουδοβίκου, στη Σχολή Καλογραιών «Ζαν Ντ’ Αρκ», στην οδό Ζωσιμαδών, στην οδό Ναυάρχου Μπήττυ, στη Ζαννή, στην οδό Ντενύ Κοσσέν, στις οδούς Βασιλέως Κωνσταντίνου, Πραξιτέλους, Ανδρούτσου, Υψηλάντου, Σκυλίτση (τροχιοδρόμων), Ευαγγελιστρίας, Κουντουριώτη, στην οδό Βενιζέλου (πρώην Ηφαίστου) και στην οδό Αλκιβιάδου. <br />Σύνολο βομβών: 51. Αριθμός θυμάτων νεκρών και τραυματιών: Ανεξακρίβωτος! Υπολογίζονται προχείρως σε εκατοντάδες.<br /><br /><b>Στην περιφέρεια του Γ΄ Αστυνομικού Τμήματος:</b><br /><br />Βόμβες έπεσαν στις οδούς Πολυδεύκους, Κάστορος και Χαϊδαρίου, στην οδό Αγίου Διονυσίου, στη διασταύρωση Χαϊδαρίου και Γαβριάς και σε διάφορα μέρη της οδού Χαϊδαρίου. Ακόμα στις οδούς Δραγατσανίου, Δάφνης, Φωκίωνος, Αιτωλικού, επί του Ξενοδοχείου «Ακρόπολις», σε πολλά σημεία της Ακτής Κονδύλη.<br />Σύνολο βομβών: 20. Αριθμός θυμάτων: Μέγας, δυσκόλως εξακριβούμενος λόγω ερειπίων. <br /><br /><b>Στην περιφέρεια του Δ΄ Αστυνομικού Τμήματος:</b><br /><br />Βόμβες έπεσαν στις οδούς Πύλης, Ζέας, πάροδο Θεάτρου Τσόχα, Μεγάλου Αλεξάνδρου από αριθμό 32 έως αριθμό 41, Ακτή Τουρκολίμανου, Καρατζά και έναντι κινηματοθεάτρου Τσόχα.<br />Σύνολο βομβών: 6. Αριθμός θυμάτων: 20 νεκροί και 1 τραυματίας.<br /><br /><b>Στην περιφέρεια του Στ’ Αστυνομικού Τμήματος:</b><br /><br />Βόμβες έπεσαν στο Συνοικισμό της Ευγενείας, Πλατεία Φιλιππίδη, οδό Ροδόπης, Βιτωλίων, Αγίου Όρους, Σαλαμίνος, Υπαπαντής, Θεσσαλονίκης, Ολύνθου, Τέρμα Αγίου Γεωργίου.<br />Σύνολο βομβών: 16. Αριθμός θυμάτων: 9 νεκροί και 6 τραυματίες.<br /><br /><b>Στη περιφέρεια του Η’ Αστυνομικού Τμήματος:</b><br /><br />Βόμβες έπεσαν στις οδούς Σμύρνης, Βασιλικών, Μυκάλης, Μακρών Τειχών, Κωνσταντινουπόλεως, Αλών, Δραγατσανίου, Πολεδεύκους, Αλιπέδου και στην οδό Αθηνών.<br />Αριθμός θυμάτων: Ανεξακρίβωτος!<br /><br /><b>Στην περιφέρεια του Θ’ Αστυνομικού Τμήματος:</b><br /><br />Βόμβες έπεσαν στις οδούς, Κανελλοπούλου, Αναλήψεως, Αρκαδίας, Σφαγείων, Αγίου Φανουρίου, Παντελεήμονος, Καλοκαιρινού, στην αποθήκης της Κοπής και στην οδό Μεθώνης. <br />Αριθμός θυμάτων: Έχουν ανασυρθεί μέχρι στιγμής 16 νεκροί ενώ οι τραυματίες είναι πολυάριθμοι.<br /><br />Οι πυρκαγιές, γράφει η έκθεση πιο κάτω, συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο ανεξέλεγκτες. Όσον αφορά τις καταρρεύσεις των οικιών η αναφορά συνεχίζει λέγοντας, ότι είναι τόσες πολλές ώστε θα χρειασθούν πολλές μέρες για να καταμετρηθούν. Εκ των Αστυνομικών κτηρίων βομβαρδίστηκαν και κατεστράφηκαν το Τμήμα Τροχαίας, το Τμήμα Επιφυλακής, σκοτώθηκε ο Υπαστυνόμος Α. Κουφός ενώ αγνοείται ο Αστυνόμος Λεβέντης. <br />----------------<br /><br />Συνεπώς οι αναφορές που συνετάχθηκαν την επόμενη κιόλας μέρα, αδυνατούσαν να καταγράψουν το σύνολο της καταστροφής. Συμπεράσματα όπως αριθμός θυμάτων ανεξακρίβωτος ή μέγας δηλώνουν φανερά την αδυναμία αυτή. Εξάλλου και στις περιφέρειες που δηλώθηκαν οι νεκροί, όπως για παράδειγμα οι 9 νεκροί της περιφέρειας του Στ’ Αστυνομικού Τμήματος, η συνέχεια ήταν διαφορετική καθώς αλλεπάλληλες συμπληρωματικές αναφορές διέψευσαν στην ουσία την πρώτη αρχική εκτίμηση.<br />Αρκεί να σημειωθεί ότι μέχρι τα μεσάνυχτα της 12ης Ιανουαρίου είχαν ανασυρθεί από τα ερείπια τόσοι νεκροί, που τα πτώματα προχείρως απλωμένα επί των οδοστρωμάτων ξεπερνούσαν τα χίλια!<br />Άλλοι 500 νοσηλεύονταν σε ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση στα νοσοκομεία του Πειραιά ενώ άλλοι 258 βαριά τραυματισμένοι είχαν διακομιστεί σε νοσοκομεία των Αθηνών.Μέγας επίσης ήταν ο αριθμός των εισαχθέντων σε ιδιωτικές κλινικές και των δύο πόλεων που με πρόχειρους υπολογισμούς προσεγγίζει τους δύο χιλιάδες!<br />Το πόρισμα των εφημερίδων την 13η Ιανουαρίου του 1944 υπολογίζει τα θύματα πάνω από 2.000 και ενώ η καταμέτρηση συνεχίζεται. Το πώς ο αριθμός αυτός που καθημερινά ανέβαινε και που κάποια στιγμή έφτασε τους 5.500 έφτασε μεταπολεμικά στους 871 είναι άξιον θαυμασμού!<br />Σε καμία περίπτωση λοιπόν ο αριθμός των νεκρών δεν είναι αυτός που σήμερα τιμάται σε εκδηλώσεις μνήμης του Δήμου Πειραιώς, κάθε 11η Ιανουαρίου, επί του μνημείου που έχει ανεγερθεί στο κοιμητήριο της «Ανάστασης». Κι αυτό διότι τις ημέρες που ακολούθησαν των βομβαρδισμών τα πτώματα που ανασύρονταν πολλαπλασίαζαν τον αριθμό της αρχικής καταμέτρησης, ενώ από τους 3.500 περίπου τραυματίες σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία Πειραιώς και Αθηνών, υπέκυψαν στα τραύματά τους περισσότεροι από από το 30 τοις εκατό. <br />===============<br /><br /><b>Στην Αγία Τριάδα</b><br /><br />Θα χρειάζονταν ώρες ατελείωτης περιγραφών για μεταφερθεί με ρεαλισμό η περιγραφή μιας κόλασης που λεγόταν Πειραιάς. Φωνές ψυχοραγούντων και διαμελισμένων ακούγονταν από τα χαλάσματα, ειδικά από τεράστια σε μέγεθος κτήρια που φιλοξενούσαν κόσμο όπως ο ναός της Αγίας Τριάδας που μεταβλήθηκε σε σωρό ερειπίων. Μόνο η πρόσοψη είχε μείνει όρθια. Όμως ο υπόλοιπος ναός είχε μεταβληθεί σε μια φονική παγίδα σε όσους έτρεξαν τελευταία στιγμή να εισέλθουν εντός αυτού. Την επόμενη ημέρα τα πτώματα που έβγαλαν ήταν φρικτά παραμορφωμένα καθώς είχαν τεθεί σε μια μακάβρια σειρά, το ένα δίπλα στο άλλο, στο στηθαίο του δρόμου. <br />Ο κόσμος είχε τρέξει μέσα στην εκκλησία αντί ενός καταφυγίου πιστεύοντας ότι στην εκκλησία δεν θα ρίξουνε. Κι έτσι ο ναός βρέθηκε κατάμεστος από κόσμο την ώρα του βομβαρδισμού, λίγα λεπτά μετά το πρώτο συριγμό των σειρήνων. <br /><br />Και οι Πειραιώτες την επόμενη ημέρα ρωτούσαν ο ένας τον άλλον. <br />«Εμείς οι Έλληνες τι φταίξαμε;», «Τι τους κάναμε;», «Δεν πολεμήσαμε μαζί τους; Δεν βλέπουν ότι αγωνιζόμαστε να επιζήσουμε σαν φυλή και ως Έθνος, χωρίς καμιά βοήθεια από πουθενά; Γιατί μας σκοτώνουν άραγε οι λεγόμενοι «σύμμαχοι» και «ελευθερωτές» μας;» <br /><br /><b>Η φρίκη των κοριτσιών της Επαγγελματικής Σχολής</b><br /><br />Άλλο ένα θλιβερό άκουσμα ήταν το καταφύγιο της «Ηλεκτρικής» στο οποίο είχαν καταφύγει οι 85 μαθήτριες της Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής του Δήμου Πειραιά που μαζί με τις 15 καθηγήτριες έτρεξαν να βρεθούν στην ασφάλεια που υποτίθεται ότι προσέφερε ένα πιστοποιημένο καταφύγιο! Δυστυχώς όλα τα καταφύγια του Πειραιά είχαν κατασκευαστεί την περίοδο 1937 με 1939, με προδιαγραφές ενός πολέμου που ανήκε πλέον σε άλλη εποχή. Η θανατηφόρος πρόοδος των μέσων είχε αλλάξει δραματικά μέσα σε λίγα μόλις χρόνια. Τα διπλάνα της εποχής εκείνης με τις βόμβες που έριχναν είχαν περάσει στην ιστορία. Οι βόμβες των ιπταμένων φρουρίων μπορούσε πλέον να ισοπεδώσει μια πολιτεία σε λιγότερο από μια ημέρα. Τα καταφύγια είχαν πάψει προ πολλού να προσφέρουν την όποια ασφάλεια μπορούσαν.<br />Η βόμβα που έπεσε πάνω στο καταφύγιο της «Ηλεκτρικής» κατεδάφισε και όλα τα γύρω κτίσματα τα ερείπια των οποίων καταπλάκωσαν το καταφύγιο. Η έξοδος φράχτηκε και τα δυστυχισμένα κορίτσια άρχισαν να φωνάζουν, να ουρλιάζουν καθώς το οξυγόνο τους τελείωνε. Οι φωνές ακούγονταν σε μεγάλη απόσταση γύρω από το καταφύγιο επί της οδού Βασιλέως Κωνσταντίνου (σημερινή Ηρ. Πολυτεχνείου). Όλοι έτρεξαν να προσφέρουν βοήθεια. Και ενώ όλοι έσκαβαν με αξίνες, ακολούθησε ο δεύτερος βομβαρδισμός και μετά το τρίτος! Οι διασώστες είτε σκοτώθηκαν είτε παραιτήθηκαν από την προσπάθεια. Έτσι οι δυστυχισμένες 85 μαθήτριες μαζί με τις δασκάλες τους πέθαναν από ασφυξία! <br />------------ <br /><b>Η Janne D’ Arc:</b> Η μοίρα επιφύλαξε την ίδια περίπου τύχη για τη Γαλλική Σχολή των Καλογραιών «Janne D’ Arc» που οι βόμβες που την έπληξαν φόνευσαν καθηγήτριες και μαθήτριες όμοια με την Επαγγελματική Σχολή. <br /><br />Οι Πειραιώτες συνάντησαν το θάνατο και σε άλλα πρόχειρα καταφύγια που προσέτρεξε όπως ήταν τα υπόγεια. Σε ένα εξ αυτών στην οδό Τσαμαδού, ανακάλυψαν ότι οι προσφεύγοντες πνίγηκαν εξαιτίας του νερού! Θαμμένοι ως ήταν κάτω από τα ερείπια εισχώρησε νερό εξαιτίας σπασμένου αγωγού που πλημμύρισε το υπόγειο με τη φραγμένη έξοδο προκαλώντας αυτό τον τόσο παράδοξο θάνατο. <br />Ελαφρότερες ζημίες ευτυχώς υπέστη το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς που από τύχη διασώθηκε. <br /><br /><b>Η βοήθεια των θυμάτων</b><br /><br />Η βοήθεια που προσφέρθηκε στα θύματα του βομβαρδισμού προερχόταν κύρια από ιδιώτες και την εκκλησία σε θέματα στέγασης και ρουχισμού. Οι εκκλησίες του Πειραιά που είχαν διασωθεί ανοίχτηκαν για την φιλοξενία των χιλιάδων αστέγων, τη στιγμή που ο χειμώνας βρισκόταν στην κορύφωσή του. Χαρακτηριστική μεταξύ άλλων είναι η βοήθεια του πτωχού Σωματείου Ταξιθετών που δέχθηκαν τέσσερις πειραϊκές οικογένειες, τις οποίες φιλοξένησαν στα γραφεία τους.<br /><br />Το προσωπικό του νοσοκομείου «Σωτηρία» εξέλαβε την αυθόρμητη απόφαση να στερηθεί του μεσημεριανού και του βραδινού γεύματος της επόμενης ημέρας, προκειμένου το φαγητό που θα εξοικονομηθεί να διατεθεί στους τραγικούς βομβόπληκτους Πειραιώτες. <br /><br />Αλλά και μετά το κακό της 11ης Ιανουαρίου οι επόμενες μέρες δεν πέρασαν εύκολα σε όσους σώθηκαν. Τραγωδία, ερήμωση, εγκατάλειψη. Το χειρότερο όλων είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον σειρήνες να ηχήσουν συναγερμό. Έτσι σε κάθε φήμη περί συναγερμού όλοι τρέχουν σαν τρελοί. Χωρίς να ξέρουν που πάνε. Όλοι γνωρίζουν ότι οι σειρήνες είναι χαλασμένες και κανείς δεν γνωρίζει την αλήθεια. <br />---------------- <br /><br /><b>Ο «αποτυχημένος» βομβαρδισμός κατά τους Αμερικανούς</b><br /><br />Συνεχίζοντας τη μικρή μας έρευνα για τους λόγους που βομβαρδίστηκε ο Πειραιάς συναντήσαμε άλλη μια πληροφορία. Είναι αυτή που δίνεται πλέον ελεύθερα από το Military History Network, που αφορά την USAF (αμερικάνικη αεροπορία). Οι 3 πρώτες γραμμές είναι αυτές που αφορούν την καταστροφή της πόλης, ενώ στο ημερολόγιο κάνει λόγο μόνο για βομβαρδισμό λιμένα. Απώλειες δικές τους 8 αεροσκάφη εκ των οποίων τα 6 καταστράφηκαν από μεταξύ τους σύγκρουση λόγω συννεφιάς.<br /><br />TUESDAY, 11 JANUARY 1944<br /><br />STRATEGIC OPERATIONS (Fifteenth Air Force): B-17’s, with P-38 escort, bomb the harbor at Piraeus, Greece; they destroy 8 attacking fighters; 6 B-17’s are lost in midair collisions in the heavy overcast.<br />Transfers in Italy:<br />HQ 82d Fighter Group and 95th, 96th and 97th Fighter Squadrons from Lecce to Vincenzo Airfield with P-38’s.<br />HQ 456th Bombartment Group (Heavy) and 744th, 745th, 746th and 747th Bombardment Squadrons (Heavy) to Cerignola from the US with B-24’s; first mission is 10 Feb. <br />Από το ημερολόγιο αποστολών της 301 μοίρας βομβαρδιστικών η οποία προς το τέλος του πολέμου ενσωματώθηκε με την 15η Αεροπορική Δύναμη όπως είπαμε βλέπουμε την κίτρινη ένδειξη που αφορούσε την αποστολή βομβαρδισμού του Πειραιά: 01/11/1944 Piraeus Greece – H<br /><br />Από το ημερολόγιο αποστολής ουδεμία αναφορά γίνεται ως προς τους στόχους… <br />Από το βιβλίο πτήσεων όμως φαίνεται ότι η 301 μοίρα πέταγε πάνω από Αθήνα-Πειραιά για όγδοη φορά από τις 10 Σεπτεμβρίου 1943 μέχρι και την 11 Ιανουαρίου του 1944. Είχε γνώση του εναέριου χάρτη καθώς και την εξοικείωση. Είχε εκτελέσει οκτώ ολόκληρες πτήσεις με μοναδικό σκοπό την εξοικείωση με τη γεωγραφία της πόλης του Πειραιά. Οκτώ ολόκληρες φορές όλο το σμήνος είχε διέλθει πάνω από τη πόλη με μοναδικό σκοπό να επιτύχει έναν και μόνο βομβαρδισμό. Αυτό της 11ης Ιανουαρίου του 1944!<br /><br />Εξετέλεσε αποστολές πάνω από Αθήνα Πειραιά την:<br /> (στις ημερομηνίες προηγούνται οι μήνες σύμφωνα με τον αγγλοσαξωνικό τρόπο αρίθμησης)<br />10/9/1943 Αthens<br />10/10/1943 Αthens<br />11/17/1943 Αthens<br />12/6/1943 Αthens<br />12/8/1943 Αthens<br />12/14/1943 Piraeus<br />12/20/1943 Athens<br />1/11/1944 Piraeus<br />----------------<br /><br /><span style="color: #990000;"><b>ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ<br /><br />- Δεν έμεινε σχολείο, νοσοκομείο, εκκλησία, καταφύγιο και γενικά χώρος που συγκεντρώνονταν κόσμος που να μην επλήγη. <br />- Η καταστροφή σε κόστος υπολογίστηκε περί τα 325 εκατομ. προπολεμικές δραχμές. <br />- Ο Πειραιάς από την μεγαλοπρέπεια του μεσοπολέμου βυθίστηκε ολοκληρωτικά στο χάος και έκανε χρόνια για να ορθοποδήσει. <br />- Κανένα διεθνές δικαστήριο δεν δίκασε αυτό το έγκλημα πολέμου, ουδείς τιμωρήθηκε. <br />- Κανείς εκπρόσωπος δημοτικής ή άλλης αρχής εζήτησε αποζημίωση και ουδείς αποζημιώθηκε. <br />- Καμία πόλη που δεν ανήκε <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">σ</span>τη<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ν</span> γερμανική <span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ε</span>πικράτεια, δεν βομβαρδίστηκε τρεις φορές την ίδια μέρα από δύο διαφορετικές υπερδυνάμεις της εποχής. <br />- Καμία συμμαχική πόλη δεν βομβαρδίστηκε από τους ίδιους τους συμμάχους.<br />- Δεν έγινε ποτέ γνωστό<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">ν</span> αν υπήρχε διαταγή σύμφωνα με την οποία σφυροκόπησαν αλύπητα τον πληθυσμό και όχι τους στρατιωτικούς στόχους ή εάν αυτό συνέβη λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν.</b></span><br />---------------------<br /><br />ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΙ:<br />Συγγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντηση αλλά τώρα μόλις μπήκα. Η οικογένειά της μητέρας μου από αυτόν τον βομβαρδισμό εξαφανίστηκε ολοσχερώς. Από τους 6 νεκρούς που είχαν, δήλωσαν μόνο μια, την προγιαγιά που ήταν ήδη πολύ μεγάλη. Οι 2 διασωθέντες χρησιμοποιούσαν τα κουπόνια των άλλων για να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Από την οικογένεια της γυναίκας μου η μάνα της σώθηκε γιατί την ημέρα εκείνη απλά δεν πήγε στην επαγγελματική σχολή (εκεί που είναι σήμερα το Δημαρχείο), όλες οι φίλες της σκοτώθηκαν. Είχα επίσης πάρα πολλά άλλα στοιχεία που δεν δημοσίευσα γιατί ήδη το άρθρο ήταν τεράστιο. Από τους 11.000 νεκρούς που έδωσε ο πειραιάς από 28 Οκτ. 1940 και μετά, οι 5.500 ήταν απώλειες του βομβαρδισμού. Έχω κατάσταση συνολική κατεστραφέντων οικιών, εκκλησιών και υποδομών. Από την παράθεση των στοιχείων και μόνο δεν είναι κανείς δυνατόν να μείνει στα 496 άτομα που εδηλώθηκαν ως απώλεια όταν μόνο τα σπίτια που εξαφανίστηκαν ήταν 600. Απλά άθροισαν τότε αυτά που δεν μπορούσαν να κρύψουν. Δηλαδή τα 70 άτομα του ξενοδοχείου Κοντινένταλ, τα παιδιά της γαλλικής, τα παιδιά της επαγγελματικής, τα θύματα της Αγίας τριάδας. Μόνο αυτά μας δίνουν 496. Από τον πληθυσμό απέκλεισαν κάθε μέτρηση.<br /><b>=====================</b><br /><br /><span style="background-color: yellow;"><b>3. Η ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗΣ ΣΕΙΡΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΩΝ</b></span><br /><br />Η ανακοίνωσις των ΤΤΤ την περιγράφει ως εξής:<br /><br />Εν Αθήναις τη 26η Μαΐου 1944<br />1) Παρέχεται υμίν η πληροφορία ότι την 1ην Ιουνίου τίθεται εις κυκλοφορίαν αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων του βομβαρδισμού του Πειραιώς της 11/1/1944.<br />Τα γραμματόσημα ταύτα προέρχονται εξ επισημάνσεως κοινών γραμματοσήμων 1942 και αεροπορικών τοιούτων 1943.<br />2) Το συνολικόν ποσόν επισημανθέντων ως άνω γραμματοσήμων ανέρχεται εις 1.000.000 τεμάχια <b>(ήτοι 100.00 σειραί)</b> ως κάτωθι:<br />α) Εκ των κοινών γραμματοσήμων εκδόσεως 1942 επεσημάνθησαν ανά 100.000 τεμάχια εξ εκάστης των κλάσεων δρ. 15, 25, 50, 70 και 100.<br />β) Εκ των αεροπορικών γραμματοσήμων εκδόσεως 1943 επεσημάνθησαν επίσης ανά 100.000 τεμάχια εξ εκάστης των κλάσεων δρ. 10,25, 50, 100 και 200.<br />3) Η νέα εξ επισημάνσεως αξία εκάστης σειράς είναι 1.000.000 δρ.<br />4) Η κυκλοφορία των ως άνω γραμματοσήμων καθορίζεται εικοσαήμερος (ήτοι από 1ης μέχρι 20ης Ιουνίου 1944) δύναται δε να επικολλώνται ταύτα προαιρετικώς υπό των αποστολέων επί της αλληλογραφίας.<br />5) Η εξυπηρέτησις των εμπόρων, εξαγωγέων και φιλοτελιστών δια τοιούτων γραμματοσήμων καθωρίσθη ως κάτωθι:<br />α) Εις τους εμπόρους τους αναγνωρισθέντας ως τοιούτους μέχρι της 31 Δεκεμβρίου 1943, θα χορηγούνται μέχρι 150 σειρών.<br />β) Εις τους εξαγωγείς τους έχοντας εξαγάγει γραμματόσημα εις το εξωτερικόν από του έτους 1936 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1943 αξίας άνω των δρ. 100.000, σειραί 150.<br />γ) Εις τους φιλοτελιστάς τους εγγεγραμμένους εις μίαν των Φιλοτελικών Εταιρειών μέχρι της 31/12/1943, μέχρι 10 σειρών.<br />δ) Εις τα επίκουρα (ανήλικα) μέλη των ιδίων ως άνω Φιλοτελικών Εταιρειών, σειρά μία.<br />6) Δύνανται οι φιλοτελισταί να καταθέσωσι την πρώτην ημέραν της κυκλοφορίας επιστολάς, εφ ών έχει επικολληθεί πλην του κανονικού τέλους εκ κοινών γραμματοσήμων και μία πλήρης σειρά εκ των αναμνηστικών τούτων γραμματοσήμων.<br />Παρακαλούμεν όπως ευαρεστηθήτε και δώσητε ευρείαν δημοσιότητα εις την<br />παρούσαν.<br />Ο Γεν Διευθυντής Φ. ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ<br /><br />Γράφει σχετικώς ο Αντώνης Βιρβίλης στο περιοδικό ΠΕΙΡΑΪΚΑ, Ιανουάριος 2003:<br /><br />Τελικά ή σειρά κυκλοφόρησε στις 11 Ιουνίου αντί της 1ης του μηνός και η διάθεσή της από τα ταχυδρομικά γραφεία διήρκεσε μέχρι τις 30 Ιουνίου, δηλ, ένα εικοσαήμερο, όπως προέβλεπε το Διάταγμα.<br />Στα ταχυδρομικά γραφεία σχηματίστηκαν τη πρώτη ημέρα κυκλοφορίας ουρές από όλα τα κοινωνικά στρώματα, ενώ οι Γερμανοί αγόραζαν αθρόα προτιμώμενοι από όλους τους άλλους, με αποτέλεσμα η σειρά να γίνει ανάρπαστη λόγω του μικρού χρόνου κυκλοφορίας της και της μικρής ποσότητας (100.000 πλήρεις σειρές).<br />Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι στο ταχ. γραφείο της Πλατείας Συντάγματος η ουρά έφθανε στις 6.30 το πρωί στην οδό Φιλελλήνων, ενώ στο ταχ. γραφείο του Μουσείου η ουρά άρχισε να σχηματίζεται από τις 4.15 τη νύκτα, παρά την αυστηρή απαγόρευση της κυκλοφορίας πού είχε επιβληθεί κατά τις βραδινές ώρες!<br />=====================</span></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-33536926858606812852018-05-22T12:33:00.002-07:002018-05-22T12:50:02.528-07:00Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 - Ο βομβαρδισμός του ευδρόμου "Έλλη" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΠΗΓΗ : <a href="http://www.istorikathemata.com/2015/04/1935.html">http://www.istorikathemata.com/2015/04/1935.html</a><br />
<b><span style="color: #000066;"></span></b>
<br />
<span class="widget-item-control">
</span>
<br />
<div id="primary">
<div id="content">
<div class="section" id="content-section-2" name="All Pages Content Middle">
<div class="widget HTML no-title" data-version="1" id="HTML4" style="opacity: 1;">
</div>
<div class="widget Blog no-title" data-version="1" id="Blog1" style="opacity: 1;">
<div class="blog-posts hfeed">
<div class="post-outer">
<div class="post hentry" itemprop="blogPost" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/BlogPosting">
<div class="post-header">
<a class="post-id" data-id="280936094305794487" href="https://www.blogger.com/null" name="280936094305794487"></a>
<br />
<h1 class="post-title entry-title" itemprop="name headline">
<span style="color: red;">Ο βομβαρδισμός του ευδρόμου "Έλλη" στο λιμάνι της Καβάλας κατά το Βενιζελικό κίνημα του 1935</span></h1>
<div class="post-meta-wrapper">
<a class="post-meta post-meta-comments" href="http://www.istorikathemata.com/2015/04/1935.html#comments">
<span class="blogger-comment-counter post-comment-counter" style="display: inline;">
</span> </a><a class="author post-meta post-meta-author vcard g-profile" data-gapiattached="true" data-gapiscan="true" data-onload="true" href="https://plus.google.com/106336927875678225017" itemprop="author" itemscope="itemscope" itemtype="http://schema.org/Person" rel="author" target="_blank" title="author profile"><span class="fn" itemprop="name">Ιωάννης Φιλίστωρ</span>
</a>
<a class="entry-date published post-meta post-meta-date timestamp-link" data-dateheader="16 Απριλίου 2015" href="http://www.istorikathemata.com/2015/04/1935.html" rel="bookmark" title="permanent link">
<abbr class="updated" itemprop="datePublished" title="2015-04-16T14:21:00+03:00">
<span class="value">16 Απριλίου 2015</span>
</abbr>
</a>
</div>
</div>
<div class="post-body entry-content wide-right" id="post-body-280936094305794487" itemprop="articleBody">
<div class="post-right">
</div>
<div class="post-body-inner">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ya4Kl9MDTMA/VS47eXureOI/AAAAAAAAMqs/Isq4K0Oy-0w/s1600/37116-elli-1914-1b.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://1.bp.blogspot.com/-ya4Kl9MDTMA/VS47eXureOI/AAAAAAAAMqs/Isq4K0Oy-0w/s1600/37116-elli-1914-1b.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Εύδρομο "Έλλη"</td></tr>
</tbody></table>
<b style="font-family: inherit; font-size: x-large; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-small;">γράφει ο</span> <a href="http://www.istorikathemata.com/search/label/%CE%A4%CE%B1%20%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%22%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82%22%20%28%CE%99.%20%CE%92.%20%CE%94.%29"><span style="font-size: medium;">Φιλίστωρ</span></a> </b><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b style="font-family: inherit; line-height: 115%;">Ο Στόλος αποστατεί στο πλευρό των Βενιζελικών (1η Μαρτίου 1935)</b></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;">Η εκκίνηση<span style="font-family: inherit;"> του Βενιζελικού κινήματος </span>δόθηκε το απόγευμα της 1<sup>ης</sup>
Μαρτίου. Το πιο δύσκολο εγχείρημα σε όλο τον σχεδιασμό του κινήματος ήταν η
κατάληψη του στόλου και αυτό γιατί υπήρχε στο ναύσταθμο ισχυρή φρουρά ασφαλείας
136 ανδρών, ενώ σε όλα τα πλοία είχαν τοποθετηθεί από τον Χατζηκυριάκο πλοίαρχοι
που ήταν πιστοί στην κυβέρνηση. Εκτός όλων αυτών, ο Χατζηκυριάκος είχε
αφαιρέσει τα πώματα των κυλίνδρων των μηχανών του Αβέρωφ ώστε να μην μπορεί το
πλοίο να τεθεί σε κίνηση, ενώ απαγόρευσε και τη χορήγηση πυρομαχικών και
καυσίμων στα πλοία. Ο στόλος εκτός από το θρυλικό καταδρομικό Αβ<span style="font-family: inherit;">ε</span>ρωφ και το
εύδρομο Έλλη, είχε πέντε αντιτορπιλικά, τρία τορπιλοβόλα και πέντε υποβρύχια.</span></span><br />
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;">Την τολμηρή καταδρομική επιχείρηση ανέλαβε να φέρει
εις πέρας ομάδα 30 αξιωματικών του ναυτικού υπό την αρχηγία του υποναυάρχου
Ιωάννη Δεμέστιχα.ενώ ανάμεσα στους κινηματίες ήταν οι πλοίαρχοι Κολιαλέξης και
Χαλικιόπουλος. Οι κινηματίες έφτασαν στο Πέραμα το απόγευμα της 1<sup>ης</sup>
Μαρτίου και κατάφεραν να εξουδετερώσουν το εκεί φυλάκιο, κόβοντας τα τηλεφωνικά
σύρματα <table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-XxIk6XddgmQ/VS5K6nsDw2I/AAAAAAAAMro/h1LOY2SYqe4/s1600/perialos.blogspot.com%2BDEMESTIXAS1.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-XxIk6XddgmQ/VS5K6nsDw2I/AAAAAAAAMro/h1LOY2SYqe4/s1600/perialos.blogspot.com%2BDEMESTIXAS1.jpg" width="230" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">Αντιναύαρχος Ιωάννης Δεμέστιχας</span></td></tr>
</tbody></table>
και την επικοινωνία μεταξύ Ναυστάθμου Σαλαμίνας και Αθηνών. Αμέσως μετά
οι στασιαστές επιβιβάστηκαν σε δύο βενζινακάτους. Η πρώτη με επικεφαλής τον
Κολιαλέξη ανέλαβε να εισέλθει στο ναύσταθμο και να καταλάβει το Διοικητήριο
εξουδετερώνοντας τη φρουρά του. Η δεύτερη βενζινάκατος υπό το Δεμέστιχα
πλεύρισε το «Αβέρωφ» και το κατέλαβε χάρις την συνέργεια μυημένων αξιωματικών
και ναυτών του πληρώματος. Τα πώματα των μηχανών βρέθηκαν στο ναύσταθμο εκεί
που ήταν κρυμμένα και έτσι το ισχυρότερο και ιστορικότερο πλοίο της Ελλάδας
είχε αποσπαστεί από τους κινηματίες. Ακολούθως <span style="font-family: inherit;">άλλες μονάδες</span></span></span><span style="font-family: inherit; line-height: 115%;">
κατελήφθησαν χωρίς πολλές αντιδράσεις
και αντιστάσεις από τα πληρώματα τους, όπως το τορπιλοβόλο "Νίκη" και τα
αντιτορπιλικά "Λέων" και "Ψαρά" καθώς πολλοί ναύτες και υπαξιωματικοί
των πληρωμάτων ήταν μυημένοι στο κίνημα. Αντιθέτως, τα πληρώματα των
αντιτορπιλικών «Ιέραξ" και «Πάνθηρ» αρνήθηκαν μέχρι τέλους να
προσχωρήσουν και
προέβαλλαν αντίσταση παρενοχλώντας τους κινηματίες. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="line-height: 115%;">Ουσιαστικά οι κινηματίες είχαν θέσει υπό
τη διοίκηση τους σχεδόν το σύνολο των καλύτερων μονάδων του Ελληνικού στόλου.
Αμέσως ορίστηκαν νέοι πλοίαρχοι σε αυτά και ξεκίνησε μια αγωνιώδη προσπάθεια
για να εφοδιαστούν με καύσιμα, πυρομαχικά και πόσιμο νερό, υπό τις
παρενοχλήσεις των δύο ανθιστάμενων αντιτορπιλικών. Από
τα υπόλοιπα πλοία τα περισσότερα βρίσκονταν σε επισκευή ή σε εφεδρεία και δεν
μπορούσαν να κινηθούν αμέσως, ενώ οι στασιαστές φρόντισαν να αφαιρέσουν
ορισμένα εξαρτήματά τους για να μην είναι δυνατή η ταχεία χρησιμοποίησή τους.</span><span style="line-height: 115%;"> </span></span><span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;">Στις
3.00
τη νύχτα της 2ας Μαρτίου σχεδόν ολόκληρος ο Ελληνικός στόλος έβγαινε
αλώβητος από τον ναύσταθμο, καθώς τα πυρά των κυβερνητικών πυροβόλων δεν
προκάλεσαν ζημιές, και πυροδοτούσε την έναρξη του μεγαλύτερου και
σημαντικότερου στρατιωτικού κινήματος του Μεσοπολέμου. </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"> </span></span><br />
<br />
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η κυβερνητική αντίδραση στην ανταρσία του στόλου</span></span></b> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-1bQ8IXLM03s/VS4_aOvdZpI/AAAAAAAAMrI/ST1-jJUHPx0/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-1bQ8IXLM03s/VS4_aOvdZpI/AAAAAAAAMrI/ST1-jJUHPx0/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">θωρηκτό Αβερωφ</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="line-height: 18.4px;">Υποτίθεται
ότι το σχέδιο των κινηματιών προέβλεπε ότι ο επαναστατημένος στόλος θα
έπλεε στην Βόρεια Ελλάδα και στην Θεσσαλονίκη για να ξεσηκώσει τις εκεί
φρουρές υπέρ των κινηματιών. Λόγω λάθος συνεννοήσεων, <u><b>η πιθανά λόγω των ανταγωνισμών στους κόλπους των κινηματιών,</b></u> ο στόλος έπλευσε προς Κρήτη. </span></span><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="line-height: 115%;">Το
ταξίδι του στόλου ήταν αρκετά περιπετειώδες καθώς
τα πλοία δεν ήταν πλήρως επανδρωμένα, ενώ συνάντησαν σφοδρή τρικυμία στο
Αιγαίο
που προκάλεσε ζημιές ειδικά στα μικρότερα σκάφη. Λόγω της τρικυμίας το
υποβρύχιο Κατσώνης έμεινε ακυβέρνητο και δεν έφτασε στην Σούδα. Τα
υπόλοιπα
σκάφη παρακολουθούνταν και παρενοχλούνταν συνεχώς από αεροπλάνα της
κυβέρνησης,
ενώ συνεχώς μηνύματα στέλνονταν από το υπουργείο Ναυτικών προς τους
στασιαστές
να επιστρέψουν τα πλοία και να παραδοθούν. Από την πλευρά του, ο
Δεμέστιχας έστελνε ραδιοτηλεγραφήματα στις μονάδες όλης της Ελλάδας
καλώντας σε εξέγερση κατά των αντιβενιζελικών. Ο αντίκτυπος των </span><span style="line-height: 18.4px;">εκλ<span style="font-family: "times new roman" , serif;">ή</span>σεων</span><span style="line-height: 115%;"> αυτών ήταν ασήμαντος...</span></span></span></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><br /></span>
Μια από τις πρώτες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης ήταν να στραφεί με
ενέργειες εναντίον του επαναστατημένου στόλου που ήταν και το ισχυρότερο
πλεονέκτημα του Βενιζέλου. Επειδή ήταν πιθανό ο Στόλος των στασιαστών
να πλεύσει προς Θεσσαλονίκη, εξοπλίστηκαν επειγόντως τα επάκτια
πυροβολεία του Καραμπουρνού που ήταν παροπλισμένα από το τέλος του
Α΄παγκοσμίου πολέμου αλλά μόλις την 8<sup>η</sup> Μαρτίου κατάφεραν να εκτελέσουν δοκιμαστική βολή. Ήδη από την 5<sup>η</sup> Μαρτίου
είχε αποκλειστεί με νάρκες ο είσπλους στον Θερμαϊκό και αυτό
κοινοποιήθηκε με ανοικτό ραδιογράφημα για να το έχουν υπόψη τους οι
στασιαστές. Παράλληλα με τα μέτρα που έλαβε ο Στρατός για την πρόληψη
απόβασης στις ακτές της Αττικής, μεταξύ της 2ης και 6ης Μαρτίου
αποκλείστηκαν με νάρκες όλες οι προσβάσεις του Ναυστάθμου και
εξοπλίστηκαν τα επάκτια πυροβολεία της περιοχής.<span style="font-size: 14pt;"> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "times new roman" , serif;"><span style="font-size: medium;"><b><br /></b></span></span></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-a5NBFz7uprY/VS4-bB92IwI/AAAAAAAAMrA/JEDXbR3S6r4/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" height="261" src="https://4.bp.blogspot.com/-a5NBFz7uprY/VS4-bB92IwI/AAAAAAAAMrA/JEDXbR3S6r4/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ζαΐμης - Τσαλδάρης - Κονδύλης - Δούσμανης (25 Μαρτίου 1935)</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: inherit;"> Το υπουργικό συμβούλιο στην πρώτη
του συνεδρίαση μετά την έκρηξη του κινήματος αντικατέστησε τον
παραιτηθέντα Χατζηκυριάκο μετά την αποτυχία του να προφυλάξει τον στόλο,
με τον ικανό Σοφοκλή Δούσμανη, το αντίπαλο δέος των αντιβενιζελικών έναντι του Κουντουριώτη, ο οποίος έδωσε αυστηρές διαταγές για την κινητοποίηση των
υπολοίπων πλοίων που είχαν απομείνει στην κυβέρνηση. Από τα αντιτορπιλικά που
δεν είχαν καταληφθεί και δεν βρίσκονταν σε κατάσταση γενικής επισκευής, τα
«Πάνθηρ», «Ιέραξ», «Σφενδόνη» και «Θύελλα», αφού συμπλήρωσαν πυρομαχικά και
καύσιμα ήταν έτοιμα για άμεση δράση. Τα αντιτορπιλικά «Σπέτσαι», «Ύδρα» και
«Κουντουριώτης» βρίσκονταν σε επισκευή και επιπλέον οι στασιαστές είχαν
αφαιρέσει διάφορα εξαρτήματα για τα οποία δεν υπήρχαν ανταλλακτικά. Τα
συνεργεία του ναυστάθμου με πραγματικά υπεράνθρωπη εργασία μέσα σε πέντε μόνο
ημέρες είχαν πετύχει να κατασκευάσουν τα εξαρτήματα που είχαν αφαιρεθεί και να
συναρμολογήσουν τα μηχανήματα που βρίσκονταν σε επιθεώρηση. </span><span style="font-family: inherit;"><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: x-small;"> </span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η επάνδρωση των
πλοίων που κινητοποιήθηκαν και των πυροβολείων υπήρξε ένα από τα
δυσκολότερα προβλήματα, γιατί στα πλοία των στασιαστών είχαν επιβιβαστεί
και αρκετοί που υπηρετούσαν σε άλλα πλοία. Απαιτήθηκε να απογυμνωθούν οι υπηρεσίες ξηράς και έγινε μερική επιστράτευση.</span> </span> Την 7<sup>η</sup>
Μαρτίου 1935 τα 3 αυτά αντιτορπιλικά εκτελούσαν δοκιμαστικό πλου και
πυρά και
την επομένη είχαν συμπληρώσει πυρομαχικά, τορπίλες μάχης , καύσιμα και
πάσης
φύσεως εφόδια. Ετοιμάστηκαν κι προσκολήθηκαν στον στολίσκο επίσης και τα
υποβρύχια που μπορούσαν να
κινηθούν, αν και δεν ήταν αξιόμαχα και έτοιμα για να επιχειρήσουν. Ο
Τσαλδάρης και η κυβέρνηση δεν πίστευαν ότι κάτι τέτοιο ήταν εφικτό<span style="font-family: inherit;">, σε τέτοιο σημείο ώστε ο ίδιος ο <span style="font-family: inherit;">Πρωθυπουργός</span> να κατέβει στον ναύσταθμο για να δει τα πλοία με τα ίδια τα μάτια του.</span></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: large;"><b>Ο βομβαρδισμός του εύδρομου "Έλλη" και της πόλης της Καβάλας (10 Μαρτίου 1935)</b></span></span><br />
<b><br /></b>
Ο επαναστατημένος στόλος υπό τον Δεμέστιχα, αφού ανεφοδιάστηκε και έλαβε
προμήθειες έπλευσε στις 5 Μαρτίου στην Καβάλα που βρισκόταν στα εδάφη
που ήλεγχαν οι κινηματίες. Εκεί ο Δεμέστιχας συνεννοήθηκε με τον
υποστράτηγο Καμμένο διοικητή των Βενιζελικών δυνάμεων για τον τρόπο
δράσης του στόλου και στις επόμενες τρεις ημέρες κατάφερε να φέρει τις
φρουρές της Σάμου, της Λέσβου και της Χίου με το μέρος των στασιαστών.
Το σχέδιο προέβλεπε ότι οι φρουρές είτε θα ενίσχυαν τον Καμμένο στο
μέτωπο του Στρυμόνα είτε θα μεταφέρονταν στα ώτα των κυβερνητικών.
Σύντομα όμως ο στόλος των στασιαστών ξεκίνησε να αντιμετωπίζει σοβαρά
προβλήματα λόγω έλλειψης καυσίμων. Η παράταξη των κινηματιών βρισκόταν
σε δυσχερή θέση καθώς η κυβέρνηση ήλεγχε τα δύο βασικά αστικά κέντρα και
έδειχνε αποφασιστικότητα και αδιάλλακτη στάση. Φαίνεται ότι η ετοιμασία
του κυβερνητικού στολίσκου είχε γίνει με άκρα μυστικότητα, ενώ οι
κινηματίες περιέργως δεν είχαν φροντίσει να διαθέτουν ασφαλείς
συνδέσμους πληροφοριών για να ενημερώνονται για τις εξελίξεις στην
Αθήνα.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-roKuxl0C_-4/VS5KpJaJVJI/AAAAAAAAMrg/HRe2IkSkts8/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-roKuxl0C_-4/VS5KpJaJVJI/AAAAAAAAMrg/HRe2IkSkts8/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpg" width="271" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αλέξανδρος Σακελλαρίου</td></tr>
</tbody></table>
Ο στολίσκος των κυβερνητικών πλοίων απέπλευσε στις 9 Μαρτίου από τον
ναύσταθμο της Σαλαμίνας υπό τη διοίκηση του αντιναύαρχου Σακελλαρίου,
γνωστό αδιάλλακτο αντιβενιζελικό αξιωματικό, ένας από τους λίγους
αξιωματικούς του ναυτικού που είχαν αποταχτεί για πολιτικούς λόγους στις
Βενιζελικές εκκαθαρίσεις του 1917. Παρά το γεγονός ότι ήταν
αντιβενιζελικός ο Σακελλαρίου είχε επαφές και με Βενιζελικούς
αξιωματικούς με αποτέλεσμα να πέσει στην δυσμένεια του Χατζηκυριάκου και
να του αφαιρεθεί η διοίκηση του στολίσκου αντιτορπιλικών το 1934. Μετά
την έκρηξη του κινήματος, ο Σακελλαρίου παρουσιάστηκε στον Δούσμανη και
ζήτησε μάχιμη θέση εναντίον των στασιαστών. Έτσι, του δόθηκε η διοίκηση
του κυβερνητικού στολίσκου του οποίου οι επιχειρησιακές δυνατότητες ήταν
μικρές έναντι στου στόλου των κινηματιών που διέθεταν τις καλύτερες
μονάδες. Πάντως ο Σακελλαρίου ήταν αποφασισμένος να πολεμήσει, κάτι που
φαίνεται και από την ημερήσια διαταγή που εξέδωσε στο προσωπικό των
πλοίων που διοικούσε.</div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-size: 14pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;">Μετά
από έρευνα προς τον κόλπο του Ορφανού, ο κυβερνητικός στολίσκος έπλευσε
την νύχτα προς την Καβάλα με σιγή ασυρμάτου και χωρίς φώτα εξωτερικά με
αποστολή να θέσει εκτός μάχης το αντιτορπιλικό "Ψαρά" και το εύδρομο
"Έλλη", καθώς το υπουργείο ναυτικών είχε πληροφορίες ότι ναυλοχούσαν στο
λιμάνι της πόλης. Το πρωί της 10<sup>ης</sup> Μαρτίου ο Σακελλαρίου
αντιλήφθηκε το εύδρομο «Έλλη»
πλευρισμένο μέσα από τον κυματοθραύστη του λιμανιού της Καβάλας. Αμέσως
έδωσε διαταγή στα τρία αξιόμαχα αντιτορπιλικά να πλησιάσουν και να
ανοίξουν πυρ με τα πυροβόλα τους εναντίον του εύδρομου "Έλλη". Τα τρία
αντιτορπιλικά άνοιξαν πυρ χωρίς χρονοτριβή εναντίον του εύδρομου το
οποίο διήρκεσε σχεδόν μια ώρα. Το προσωπικό του "Έλλη" αιφνιδιάστηκε από
τα πυρά, προσπάθησε να απαντήσει ρίχνοντας περί τις 10 βολές με τα
πυροβόλα του, αλλά σύντομα οι πυροβολητές του εγκατέλειψαν την
προσπάθεια. Τα τρία αντιτορπιλικά έριξαν συνολικά πάνω από 700 βολές
πολλές εκ των οποίων έπεφταν στην πόλη της Καβάλλας προκαλώντας σοβαρές
υλικές ζημιές. Οι κινηματίες έδειχναν να έχουν παραλύσει εντελώς
αιφνιδιασμένοι ενώ το πλήρωμα του "Έλλη" είχε εγκαταλείψει το πλοίο και
είχε μεταφερθεί στην στεριά. Ο Σακελλαρίου διέταξε το αντιτορπιλικό
Σπέτσες να μπει στο λιμάνι και να αιχμαλωτίσει το εύδρομο. Καθώς όμως το
αντιτορπιλικό εισερχόταν στο λιμάνι δέχθηκε εύστοχα πυρά από
πυροβολαρχία στα υψώματα της πόλης. Ο οβίδες έσκαγαν δεξιά και αριστερά
του αντιτορπιλικού που αμέσως ανέκρουσε πρύμνα και οπισθοχώρησε
αναπτύσσοντας όση ταχύτητα διέθετε. </span></span><br />
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;">Ο
κυβερνητικός στολίσκος απαγκιστρώθηκε από την τοποθεσία και έπλευσε προς
Νότο καθώς ο Σακελλαρίου είχε πληροφορίες ότι ο "Άβερωφ" και άλλες
μονάδες τον κινηματιών έψαχναν τα κυβερνητικά πλοία για να τα βυθίσουν.
Το εύδρομο "Έλλη" υπέστη πολύ μεγάλες ζημιές στο κατάστρωμα και στην
γέφυρα και εγκαταλείφθηκε. Από τον ανηλεή βομβαρδισμό ως εκ θαύματος δεν
υπήρξαν ανθρώπινα θύματα στο πλοίο η στην πόλη. Ο κυβερνητικός
στολίσκος έπλευσε στην Χαλκίδα όπου αποθεώθηκε από τον κόσμο. Στην
πλευρά των κινηματιών η αιφνιδιαστική αυτή καταδρομική επίθεση επέφερε
μεγάλη πτώση ηθικού, που πάντως ήδη είχε υπονομευτεί από τις γενικότερες
εξελίξεις. Την ίδια ημέρα της επίθεσης των κυβερνητικών, το Βενιζελικό
μέτωπο στον Στρυμόνα κατέρρευσε χωρίς αντίσταση και ο Καμμένος με το
επιτελείο του ζήτησε άσυλο στην Βουλγαρία.</span></span><br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-ejBmyiCmZCQ/VS5KOC0KyXI/AAAAAAAAMrY/ZDT30mcEPik/s1600/elvenizeloselena1935.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://2.bp.blogspot.com/-ejBmyiCmZCQ/VS5KOC0KyXI/AAAAAAAAMrY/ZDT30mcEPik/s1600/elvenizeloselena1935.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο Βενιζέλος και η σύζυγος του αποβιβάζονται στην Κάσο</td></tr>
</tbody></table>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: medium;"><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Η παράδοση των στασιαστικών πλοίων</span></span> </b></span></span></span><br />
<span style="font-size: medium;"><br /></span>
<br />
<div style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><span style="line-height: 115%;"><span style="color: black;">Το πρωί της 11<sup>ης</sup>
Μαρτίου, οι υπαξιωματικοί του κ/δ «ΕΛΛΗ» τηλεγράφησαν στο Υπουργείο των
Ναυτικών ότι οι μάχιμοι αξιωματικοί είχαν αποχωρήσει από το πλοίο την
νύχτα και ζητούσαν να αποσταλεί κυβερνήτης για να το παραλάβει. Διατάχθηκε
τότε το κ/δ «ΕΛΛΗ» να πλεύσει μέχρι την Κασσάνδρα με κυβερνήτη τον
ναύκληρο και εκεί το παρέλαβε ο Ναυτικός Διοικητής Θεσσαλονίκης.</span></span><span style="color: black;"> Το
στασιαστικό υποβρύχιο «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» κατά την ώρα του βομβαρδισμού του κ/δ
«ΕΛΛΗ» βρίσκονταν στην Καβάλα, καταδύθηκε ταχέως μέσα στο λιμάνι και
επέστρεψε το απόγευμα. Την νύχτα απέπλευσε για τα Δωδεκάνησα και κατέπλευσε στην Πάτμο το πρωί της 12<sup>ης</sup>
Μαρτίου, όπου το πλήρωμά του αποβιβάστηκε. Οι ιταλικές αρχές το
ρυμούλκησαν μέχρι τη Λέρο, όπου και στάλθηκε να το παραλάβει το α/τ
«ΠΑΝΘΗΡ».</span></span></div>
<div style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background: none repeat scroll 0% 0% white; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: inherit; font-size: medium;"><span style="color: black;">Από
τα υπόλοιπα στασιαστικά πλοία, τα αντιτορπιλικά «ΨΑΡΑ» και «ΛΕΩΝ» και
το υποβρύχιο «ΝΗΡΕΥΣ» κατά την καταστολή του κινήματος βρίσκονταν στην
Σούδα. Μετά την αναχώρηση των στασιαστών από την Κρήτη
ανέλαβαν την κυβέρνησή τους 3 ανώτεροι μάχιμοι αξιωματικοί που είχαν
απαγάγει οι στασιαστές από τον Ναύσταθμο, επειδή είχαν αρνηθεί να
προσχωρήσουν στο κίνημα. Τέλος το α/τ «ΝΙΚΗ» τέθηκε υπό
τις διαταγές του Υπουργείου και διατάχθηκε να παραμείνει στη Χίο μέχρι
την άφιξη νέου επιτελείου, οπότε και απέπλευσε για τον Ναύσταθμο. </span></span></div>
<span style="font-family: inherit; font-size: medium;">Τα 3 αντιτορπιλικά τύπου ‘ΥΔΡΑ’ έπλευσαν την 12<sup>η</sup>
Μαρτίου στα νησιά του Αρχιπελάγους και αποκατέστησαν τις νόμιμες
αρχές. Από εκεί το α/τ «ΣΠΕΤΣΑΙ» κατευθύνθηκε στην Αλεξανδρούπολη και
Καβάλα και στην συνέχεια όλα τα αντιτορπιλικά συγκεντρώθηκαν στην
Θεσσαλονίκη απ’ όπου απέπλευσαν για τον Ναύσταθμο την 20<sup>η</sup> Μαρτίου. Για ανάλογους σκοπούς παρέμεινε το α/τ «ΙΕΡΑΞ» στην Κρήτη μέχρι την 18<sup>η</sup> Μαρτίου.</span> <span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"> </span></span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-VAUy443wmYg/VS48rUuYtjI/AAAAAAAAMq0/XNBJB-aeBow/s1600/Sakellariou_and_George_II.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em;"><img border="0" height="291" src="https://4.bp.blogspot.com/-VAUy443wmYg/VS48rUuYtjI/AAAAAAAAMq0/XNBJB-aeBow/s1600/Sakellariou_and_George_II.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Αλέξανδρος Σακελλαρίου και Βασιλιάς Γεώργιος Β' </td></tr>
</tbody></table>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: large; line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><b>Επίλογος </b></span></span></span><br />
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span></span>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;">Η
τολμηρή καταδρομική επίθεση της Καβάλας ενίσχυσε την θέση του
Σακελλαρίου που κατέστη πανίσχυρος στο Ναυτικό, αλλά και γενικότερα
πολιτικά ισχυρός στ<span style="font-family: inherit;">ους αντιβενιζελικούς</span>.
Ο Σακελλαρίου πρωτοστάτησε στις αποτάξεις Βενιζελικών για το κίνημα,
ενώ ήταν ο πρόεδρος του στρατοδικείου που καταδίκασε ερήμην σε θάνατο
τον Βενιζέλο και την υπόλοιπη πολιτική ηγεσία των κινηματιών.
Πρωτοστάτησε στην Παλινόρθωση της Βασιλείας το 1935 και μετά την
αυτοκτονία Κορυζή τον Απρίλιο του 1941 ορκίστηκε</span></span> υπουργός
Ναυτικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπό τον Εμμανουήλ Τσουδερό να
αναλαμβάνει καθήκοντα πρωθυπουργού (στις 20 Απριλίου). Συνετέλεσε
στη διαφυγή του ελληνικού στόλου στην Αίγυπτο στον απόηχο της
γερμανικής προέλασης και των ηττών του ελληνικού στόλου. Έπειτα από
την απελευθέρωση, το 1946 ο Σακελλαρίου εξελέγη επανειλημμένα βουλευτής
και διετέλεσε υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις ακόμη και βενιζελικής
προέλευσης ως το 1952 που αποχώρησε οριστικά από την πολιτική</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-8148294856319403742018-05-22T11:15:00.004-07:002018-05-22T12:45:29.428-07:00Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 - Αποψις Γ. Μεζεβίρη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Lxi4g9CIELs/WwRd1QdxY4I/AAAAAAAAF7E/NkcheckPqXMhRmulm27pS-KfKLvUT5meQCLcBGAs/s1600/1935.tiff" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="511" data-original-width="649" height="313" src="https://1.bp.blogspot.com/-Lxi4g9CIELs/WwRd1QdxY4I/AAAAAAAAF7E/NkcheckPqXMhRmulm27pS-KfKLvUT5meQCLcBGAs/s400/1935.tiff" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;"><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: 22px; line-height: 26px;"><b><span style="color: #000099; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;">ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΕΖΕΒΙΡΗΣ</span></span></b></span></span></b></span></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;"><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: 22px; line-height: 26px;"><b><span style="color: #000099; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;">Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935</span></span></b></span></span></b></span></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: white; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;"><b><span style="color: #003399;"><span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">(πηγή: Γ. Μεζεβίρη Αντιναυάρχου ε.α.,<br />"Τέσσαρες δεκαετίες εις την Υπηρεσίαν του Β. Ναυτικού", Αθήναι </span></span></b></span></span></b><b><span style="color: white; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;"><b><span style="color: #003399;"><span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">1971)</span></span></b></span></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<b><span style="color: white; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;"><b><span style="color: #003399;"><span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"></span></span></b></span></span></b><b><span style="color: white; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;"><b><span style="color: #003399;"><span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">
</span></span></b></span></span></b>
<br />
<div class="sites-layout-tile sites-tile-name-content-1">
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται<span lang="EN-US">:</span></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";"><span lang="EN-US"><span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η κατάσταση στο Ναυτικό τις παραμονές του κινήματος</span> </b></span></span></span></span></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">«Από
την εποχή του κινήματος του 1933, για να προληφθούν νέες στασιαστικές
ενέργειες, είχε κριθεί σκόπιμο να απομακρυνθούν από τις διοικήσεις των
ενόπλων δυνάμεων οι αξιωματικοί που ήταν φανατικά προσηλωμένοι στη
βενιζελική παράταξη. Αν και αυτοί που είχαν αναλάβει τις
διοικήσεις δεν είχαν, στην πλειοψηφία τους, καμιά πρόθεση να ανατρέψουν
βίαια το δημοκρατικό πολίτευμα, οι αντιπολιτευόμενοι την Κυβέρνηση
επωφελήθηκαν από αυτές τις μεταβολές για να κηρύξουν σε κίνδυνο την
Δημοκρατία. Έτσι, συσπειρώθηκαν σε οργάνωση που
φαινομενικά μεν αποσκοπούσε στην άμυνα του δημοκρατικού πολιτεύματος,
στην πραγματικότητα όμως – όπως αποδείχτηκε από το κίνημα του 1935 –
στην κατάληψη της εξουσίας με τη βία, ίσως γιατί θεωρήθηκε ότι «η
επίθεση είναι το καλλίτερο μέσο άμυνας».</span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Καταβλήθηκε
προσπάθεια από τους ηγέτες της κίνησης αυτής να προσεταιριστούν τον
μεγαλύτερο δυνατόν αριθμό αξιωματικών εν ενεργεία και ιδιαίτερα εκείνων
που υπηρετούσαν σε μάχιμες μονάδες. Στο Ναυτικό η
προσπάθεια αυτή βρήκε πολύ πρόσφορο έδαφος λόγω των δυσαρεσκειών και της
απογοήτευσης που είχαν προκαλέσει οι μέθοδοι διοίκησης και η
ακαταλληλότητα ορισμένων ανωτέρων διοικητών. Η κατάσταση
αυτή επιδεινώθηκε αφότου διαλύθηκε τον Ιούλιο του 1934 ο Στολίσκος των
αντιτορπιλικών -η κύρια μάχιμη υπηρεσία που λειτουργούσε ικανοποιητικά-
και ο Διοικητής του Πλοίαρχος Α. Σακελλαρίου τέθηκε στη διάθεση του
Υπουργείου, διότι όπως είχε λεχθεί δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη στον Υπουργό.
Την εποχή εκείνη προήχθη σε Υποναύαρχο ένας Πλοίαρχος που
υπηρετούσε από τριετίας στην Μετεωρολογική Υπηρεσία. Στον Γενικό αυτόν
αξιωματικό δόθηκε από τον Υπουργό ευρύτατη δικαιοδοσία με την σύγχρονη
ανάθεση των καθηκόντων του Αρχηγού του Στόλου και του Γενικού Διευθυντού
του Ναυστάθμου, προφανώς διότι τον θεωρούσε ως τον πλέον ενδεδειγμένο
να πατάξει αμέσως κάθε στασιαστική απόπειρα. Εξ’ άλλου, σε μια από τις
μάχιμες ανώτερες διοικήσεις είχε τοποθετηθεί Πλοίαρχος που όφειλε τη
θέση στα αδιάλλακτα αντιβενιζελικά του φρονήματα. Στερούμενος
σοβαρότητας και χαρακτηριζόμενος από αλαζονεία, δεν δίσταζε να
εκφράζεται περιφρονητικά για τις ικανότητες των υφισταμένων του, πολλοί
από τους οποίους είχαν πολύ καλή επαγγελματική κατάρτιση. Η μεγάλη πλειονότητα από αυτούς πρωτοστάτησαν κατά το κίνημα της 1<sup>ης</sup> Μαρτίου του 1935.</span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Τα
παράπονα και τον πόνο των αξιωματικών για τον τρόπο της διοίκησης του
Ναυτικού είχα επανειλημμένα την ευκαιρία να διαπιστώσω από συζητήσεις με
αυτούς και θεώρησα καθήκον μου να μεταφέρω στον Υπουργό, ο οποίος όμως θεωρούσε ότι <b><i>«οι αξιωματικοί έπρεπε να θεωρούνται ευτυχείς διότι τους είχε δώσει τέτοιους αρχηγούς».</i></b></span></span></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Μετά τη διάλυση του Στολίσκου τα γυμνάσια του Στόλου διακόπηκαν και τα πλοία παρέμεναν στον Ναύσταθμο. Έτσι δίνονταν περισσότερες ευκαιρίες στα στελέχη να ασχολούνται με την πολιτικολογία. Επειδή
οι φήμες για επικείμενο κίνημα ήταν διάχυτες στους δρόμους, λήφθηκαν
και διάφορα άλλα προληπτικά μέτρα . Διατάχθηκε η αυστηρή φρούρηση του
Ναυστάθμου και των πλοίων, απαγορεύτηκε η κυκλοφορία τις νυχτερινές
ώρες, οι ύποπτοι αξιωματικοί παρακολουθούνταν, αποβιβάστηκαν τα
πυρομαχικά των πλοίων, κ.λ.π. Τα μέτρα όμως αυτά αύξαναν τις δυσαρέσκειες, ενώ όταν ήρθε η ώρα αποδείχτηκαν ανίσχυρα. Οι
Κυβερνήτες και οι ανώτεροι αξιωματικοί που αντιλαμβάνονταν ότι τους
παρακολουθούσαν μέσα στην ίδια τους την υπηρεσία, ακόμα και αν δεν είχαν
πρόθεση να αναμειχθούν σε στασιαστικές ενέργειες, έσπευδαν να έρθουν σε
επαφή με τους οργανωτές των κινημάτων. Εκείνοι,
γνωρίζοντας την ψυχοσύνθεση των στελεχών του Ναυτικού καλλίτερα από τους
διοικούντες, επωφελούνταν από κάθε σφάλμα τους για να προσελκύσουν
οπαδούς. Βέβαια, για εκείνους που από επάγγελμα ήταν κινηματίες η λήψη ορισμένων μέτρων πρόνοιας ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Πόσοι όμως ίσως θα αρνούνταν να τους ακολουθήσουν, αν τα μέτρα λαμβάνονταν με περίσκεψη και αν ήταν άλλη η διοίκηση! Έχω
την γνώμη ότι αν δεν συνέτρεχαν οι λόγοι αυτοί θα ήταν πολύ
περιορισμένος ο αριθμός των αξιωματικών του Ναυτικού που θα ήταν
διατεθειμένοι να μεταβληθούν σε επαναστάτες για την άμυνα του
πολιτεύματος που τότε τουλάχιστον δεν φαίνονταν να διακινδυνεύει. </span></span></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #cc0000;"><b>Το κίνημα εκδηλώνεται</b></span></span></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Τις απογευματινές ώρες της 1<sup>ης</sup>
Μαρτίου 1935, ομάδα αξιωματικών στασιαστών εν ενεργεία και απότακτων
αποβιβάζονταν στο Ναύσταθμο. Επικεφαλής της ομάδας ήταν δυο απότακτοι, ο
Υποναύαρχος Ι. Δεμέστιχας και ο Πλοίαρχος Α. Κολιαλέξης, που μέχρι πριν
από λίγο χρόνο δεν βρίσκονταν σε καθόλου καλές σχέσεις μεταξύ τους. Και
οι δυο είχαν διατελέσει αρχηγοί του Στόλου και ήταν αξιωματικοί έχοντες
έμφυτα τα προσόντα του αρχηγού και εξασκούσαν μεγάλη επιβολή επί των
στελεχών. Η ομάδα αυτή σε συνεργασία με άλλες μονάδες που
οργανώθηκαν από τους υπηρετούντες στην περιοχή του Ναυστάθμου, ιδιαίτερα
στα Υποβρύχια και τα Συνεργεία, πέτυχε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα
να καταλάβουν τον Ναύσταθμο. Με εξαίρεση τον αρχιεπιστολέα του
Ναυστάθμου Αντιπλοίαρχο Α. Σιώκο που βρήκε τραγικό θάνατο στην εκτέλεση
του καθήκοντος και μερικών κατώτερων στελεχών που επέδειξαν θαυμαστή
ατομική πρωτοβουλία, οι υπόλοιποι κέρβεροι του καθεστώτος παρέδωσαν
αμαχητί τα πάντα. </span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Ο
Αρχηγός του Στόλου και του Ναυστάθμου βρίσκονταν την ώρα εκείνη στην
οικία του στον Ναύσταθμο όπου αιφνιδιάστηκε και συνελήφθηκε από τους
στασιαστές. Ο Ανώτερος Διοικητής των Υποβρυχίων απουσίαζε στην Αθήνα. </span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Παράλληλα,
με την βοήθεια αξιωματικών που υπηρετούσαν ένδον, οι στασιαστές
κατέλαβαν το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», το ελαφρύ καταδρομικό «ΕΛΛΗ», το
αντιτορπιλικό «ΝΙΚΗ», τα υποβρύχια «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» και «ΝΗΡΕΥΣ» και το
αντιτορπιλικό σε εφεδρεία «ΛΕΩΝ». Από τα αντιτορπιλικά σε ενέργεια, τέσσερα, τα α/τ «ΠΑΝΘΗΡ», «ΙΕΡΑΞ», «ΘΥΕΛΛΑ» και «ΨΑΡΑ» αντιστάθηκαν. Όμως
από αυτά, το α/τ «ΨΑΡΑ» συμμορφώθηκε αργότερα προς διαταγή του αρχηγού
του Στόλου και παραδόθηκαν στους στασιαστές, ενώ ο κυβερνήτης και
μερικοί άλλοι αξιωματικοί αποχώρησαν. Από τα υπόλοιπα πλοία τα
περισσότερα βρίσκονταν σε επισκευή ή σε εφεδρεία και δεν μπορούσαν να
κινηθούν αμέσως. Οι στασιαστές φρόντισαν να αφαιρέσουν ορισμένα εξαρτήματά τους για να μην είναι δυνατή η ταχεία χρησιμοποίησή τους. </span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Ο
Αρχηγός του Στόλου μετά την κατάληψη του Ναυστάθμου συνοδευόμενος από
τον αρχηγό των στασιαστών επιβιβάστηκε στο θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ», απ’ όπου
εξέδωσε διαταγές προς τα πλοία που αντιστέκονταν να παύσουν να
αντιστέκονται για να μην γίνει αιματοχυσία. Μόνο το α/τ «ΨΑΡΑ» συμμορφώθηκε προς αυτήν την διαταγή. Τελικά, ο ίδιος δεν ακολούθησε τους στασιαστές και επιβιβάστηκε στο α/τ «ΙΕΡΑΞ».</span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Ο
Διοικητής των αντιτορπιλικών που επέβαινε του α/τ «ΣΠΕΤΣΑΙ» που
βρίσκονταν στην πλωτή δεξαμενή του Ναυστάθμου, παρέμεινε θεατής των
γεγονότων και μάλιστα επέτρεψε να αφαιρεθούν διάφορα εξαρτήματα από την
αρχηγίδα και να προσχωρήσουν όσοι επιθυμούσαν στο κίνημα. </span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Τα
πλοία των στασιαστών αφού εφοδιάστηκαν με πυρομαχικά και συμπλήρωσαν το
προσωπικό τους από άλλες υπηρεσίες, απέπλευσαν από τον Ναύσταθμο τις
πρωινές ώρες της 2ας Μαρτίου 1935. Κατά τον
πλου τους προς την Ψυτάλεια βλήθηκαν ανεπιτυχώς από πυροβολαρχίες που
είχαν εγκατασταθεί την νύχτα από τις κυβερνητικές αρχές στο Πέραμα και
την Δραπετσώνα. Επειδή όλοι οι στασιαστές είχαν επιβιβαστεί στα πλοία
που απέπλευσαν, μετά τον απόπλου τους ο Ναύσταθμος περιήλθε πάλι στα
χέρια των νόμιμων αρχών. </span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Την
ώρα που αυτά συνέβαιναν στο Ναυτικό, ανάλογα διαδραματίζονταν στις
σπουδαιότερες στρατιωτικές φρουρές. Εν τούτοις, μόνο στις φρουρές της
Ανατολικής Μακεδονίας και της Θράκης επικράτησαν τελικά οι στασιαστές
και ο Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού στην Καβάλα ανέλαβε την ηγεσία
του κινήματος. Τα στασιαστικά κινήματα που εκδηλώθηκαν
στην φρουρά της Αθήνας εξουδετερώθηκαν στη γέννησή τους με συντονισμένα
και δραστικά μέτρα. </span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Ο
στασιαστικός Στόλος έπλευσε αρχικά στη Σούδα της Κρήτης και καθ’ οδόν
βλήθηκε χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα από την αεροπορία, που είχε παραμείνει
στο σύνολό της στο πλευρό της Κυβέρνησης. Στη Κρήτη τέθηκε
κάτω από την αιγίδα του Ελ. Βενιζέλου, του Αρχηγού των Φιλελευθέρων,
και ακολούθησε η κατάλυση των νόμιμων αρχών του νησιού και η προσχώρησή
τους στην επανάσταση. </span></span></span></div>
<div style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Μπορεί
να θεωρηθεί βέβαιο ότι οι στασιαστές, στηριζόμενοι στην καλή τους
οργάνωση και πιθανώς σε υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, δεν είχαν καμιά
αμφιβολία για την άμεση επικράτηση του κινήματος, γιατί αλλιώς δεν θα
είχαν συμμετάσχει αρκετοί που από χαρακτήρα δεν προσφέρονταν για τέτοιες
ενέργειες. Μετά όμως από την αποτυχία τους στην Παλιά
Ελλάδα και την Δυτική Μακεδονία ήταν πια φανερό ότι αποσκοπούσαν στον
χωρισμό του κράτους, όπως είχε γίνει με το κίνημα του 1916 <i>[βλέπε:</i><b> «</b><i>Αρχή προβλημάτων - Εθνικός διχασμός 1915- 1917»], </i>αλλά με έδρα αυτή τη φορά την Κρήτη. Θα είχαν τουλάχιστον έτσι την ελπίδα μιας συμβιβαστικής λύσης με το «Κράτος των Αθηνών».</span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Αν
και ο λαός μας είχε πια συνηθίσει στα κινήματα και δεν του προκαλούσαν
έκπληξη, ιδιαίτερα το κίνημα αυτό προκάλεσε έκπληξη και αγανάκτηση όχι
μόνο στους φίλους της Κυβερνήσεως αλλά και γενικά στους φιλήσυχους
πολίτες. Ίσως σ’ αυτό συντέλεσε και η εξέλιξη του
κινήματος, γιατί μέχρι τότε είχαμε συνηθίσει σε αναίμακτη επικράτηση των
κινηματιών και σπανιότερα στην αναίμακτη επίσης αποτυχία τους. Τώρα,
στη μέση της Αθήνας ακούγονταν κανονιοβολισμοί, κατέφθαναν αλλεπάλληλες
πληροφορίες για αιματηρά γεγονότα στον Ναύσταθμο, για αρπαγή του
Στόλου, στάσεις στις φρουρές, κ.λ.π. και προφανώς πηγαίναμε σε εμφύλιο
πόλεμο. </span><br />
<br />
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;"><span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">Η καταστολή του κινήματος</span> </b></span></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Όταν
ακούσαμε την είδηση, πήγα στο Υπουργείο των Ναυτικών με άλλους
συναδέλφους που υπηρετούσαν σε υπηρεσίες ξηράς και ζητήσαμε να
χρησιμοποιηθούμε για την καταστολή του κινήματος. Εκείνη
όμως την νύχτα στάθηκε αδύνατο να πάρουμε οδηγίες διότι ο Υπουργός
βρίσκονταν στο Πέραμα, όπου παρακολουθούσε την εγκατάσταση των
πυροβολαρχιών με τις οποίες ήλπιζε να παρεμποδιστεί ο απόπλους των
στασιαστικών πλοίων. Την επομένη παρέλαβε ως Υπουργός ο
Ναύαρχος Σ. Δούσμανης, ο οποίος και με τοποθέτησε στο «Γραφείο
επιχειρήσεων καταστολής του κινήματος» που ίδρυσε για την περίσταση. Ο
ίδιος ο Υπουργός προΐστατο του Γραφείου με βοηθό τον Υποναύαρχο Δ.
Οικονόμου που είχε αναλάβει τα καθήκοντα του Αρχηγού του Γ.Ε.Ν. Σε μένα ανατέθηκαν γενικά τα θέματα των επιχειρήσεων, με βοηθό τον έφεδρο Πλοίαρχο Π. Λελούδα που είχε παρουσιαστεί εθελοντικά. Ο εν ενεργεία Πλοίαρχος Κ. Οικονόμου ανέλαβε την υπηρεσία πληροφοριών. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Από το Γραφείο αυτό διατάσσονταν οι αποστολές των ναυτικών δυνάμεων που είχαν παραμείνει πιστές στην Κυβέρνηση. Η συλλογή των πληροφοριών γίνονταν όπως σε περίοδο πολέμου. Εκτελούνταν
αεροπορικές αναγνωρίσεις, λαμβάνονταν ραδιοδιοπτεύσεις των πλοίων των
στασιαστών, συλλαμβάνονταν τα διαβατικά ραδιογραφήματά τους, τέθηκε σε
λειτουργία το δίκτυο παρατηρητηρίων, κ.λ.π. Το Γραφείο του
Αρχηγού του Γ.Ε.Ν. μετατράπηκε σε τηλεφωνικό κέντρο για τα
εμπιστευτικής φύσης τηλεφωνήματα και ως τηλεφωνητές χρησιμοποιούνταν
αξιωματικοί που είχαν ειδικά επιλεγεί και απόστρατοι Ναύαρχοι και
Πλοίαρχοι που είχαν προσέλθει εθελοντικά. Ο Στρατηγός
Εξαδάκτυλος, παλιός επιτελής των Βαλκανικών Πολέμων, προσέφερε λόγω της
μεγάλης του σχετικής πείρας πολύτιμες υπηρεσίες ως προϊστάμενος της
υπηρεσίας αποκρυπτογράφησης των τηλεγραφημάτων των στασιαστών.</span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Καθ’
όλη την διάρκεια των επιχειρήσεων ο Ι. Μεταξάς, που είχε τότε εισέλθει
στην Κυβέρνηση ως Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου, είχε εκλέξει ως έδρα του
το Γραφείο μου. Μου προκάλεσε κατάπληξη η επιτελική του
αντίληψη σε καθαρώς ναυτικά ζητήματα και η σωματική του αντοχή, γιατί
πάνω από δέκα μέρες δεν ξάπλωσε σε κρεβάτι.</span><br />
<br />
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #cc0000;"><b>Η προετοιμασία του Στόλου</b></span></span> </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Από
τα αντιτορπιλικά που δεν είχαν καταληφθεί και δεν βρίσκονταν σε
κατάσταση γενικής επισκευής, τα «ΠΑΝΘΗΡ», «ΙΕΡΑΞ», «ΣΦΕΝΔΟΝΗ» και
«ΘΥΕΛΛΑ», αφού συμπλήρωσαν πυρομαχικά και καύσιμα ήταν έτοιμα για άμεση
δράση. Τα αντιτορπιλικά «ΣΠΕΤΣΑΙ», «ΥΔΡΑ» και
«ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ» βρίσκονταν σε επισκευή και επιπλέον οι στασιαστές είχαν
αφαιρέσει διάφορα εξαρτήματα για τα οποία δεν υπήρχαν ανταλλακτικά. Τα
Συνεργεία του Ναυστάθμου με πραγματικά υπεράνθρωπη εργασία μέσα σε
πέντε μόνο ημέρες είχαν πετύχει να κατασκευάσουν τα εξαρτήματα που είχαν
αφαιρεθεί και να συναρμολογήσουν τα μηχανήματα που βρίσκονταν σε
επιθεώρηση. Την 7<sup>η</sup> Μαρτίου 1935 τα 3 αυτά
αντιτορπιλικά εκτελούσαν δοκιμαστικό πλου και πυρά και την επομένη είχαν
συμπληρώσει πυρομαχικά, τορπίλες μάχης , καύσιμα και πάσης φύσεως
εφόδια. Ετοιμάστηκαν επίσης τα υποβρύχια που μπορούσαν να κινηθούν. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Πραγματικά
καταπληκτική ήταν και η κατ’ απαίτηση του Υπουργού προετοιμασία του από
χρόνια εγκαταλελειμμένου και χωρίς πλήρωμα θωρηκτού «ΚΙΛΚΙΣ». Απαιτείτο
η όντως εξαιρετική ζωτικότητα σε κρίσιμες περιστάσεις της φυλής μας για
να αναληφθεί έργο με εντολή αποπεράτωσης μέσα σε λίγες ημέρες, για το
οποίο φυσιολογικά θα απαιτούνταν πολλοί μήνες. Μεταξύ άλλων δεν υπήρχαν γομώσεις των πυροβόλων και απαιτείτο μελέτη αναπροσαρμογής των πυριτίδων του θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ». Την 5<sup>η</sup>
Μαρτίου το πλοίο ρυμουλκήθηκε από τον Πόρο στον Ναύσταθμο και
συμπληρώθηκε το προσωπικό του εκ των ενόντων, ιδιαίτερα με κλήση
εφέδρων. Τεχνικοί αξιωματικοί που είχαν προϋπηρετήσει προσέφεραν τα φώτα τους. Την 14<sup>η</sup> Μαρτίου το πλοίο ανέφερε ότι ήταν σε θέση να εκτελέσει πλου και πυρά. Δεν
μπορώ να βεβαιώσω ότι το θ/κ «ΚΙΛΚΙΣ» θα μπορούσε να πλεύσει μέχρι την
Κρήτη, όπως προβλεπόταν, πάντως έπλευσε με ίδια μέσα μέχρι το Κερατσίνι. Μεσολάβησε η καταστολή του κινήματος και έτσι εγκαταλείφθηκε πάλι για να βαδίσει προς τον φυσικό του θάνατο. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Επειδή
θεωρούνταν πιθανό ο Στόλος των στασιαστών να πλεύσει προς Θεσσαλονίκη,
εξοπλίστηκαν επειγόντως τα επάκτια πυροβολεία του Καραμπουρνού που ήταν
παροπλισμένα και την 8<sup>η</sup> Μαρτίου εκτέλεσαν δοκιμαστική βολή. Ήδη από την 5<sup>η</sup>
Μαρτίου είχε αποκλειστεί με νάρκες ο είσπλους στον Θερμαϊκό και αυτό
κοινοποιήθηκε με ανοικτό ραδιογράφημα για να το έχουν υπόψη τους οι
στασιαστές. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Αντιμετωπίζονταν και η περίπτωση προσβολής του Ναυστάθμου από τα πλοία των στασιαστών. Παράλληλα
με τα μέτρα που έλαβε ο Στρατός για την πρόληψη απόβασης στις ακτές της
Αττικής, μεταξύ της 2 και 6 Μαρτίου αποκλείστηκαν με νάρκες όλες οι
προσβάσεις του Ναυστάθμου και εξοπλίστηκαν τα επάκτια πυροβολεία της
περιοχής. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Η
επάνδρωση των πλοίων που κινητοποιήθηκαν και των πυροβολείων υπήρξε ένα
από τα δυσκολότερα προβλήματα, γιατί στα πλοία των στασιαστών είχαν
επιβιβαστεί και αρκετοί που υπηρετούσαν σε άλλα πλοία. Απαιτήθηκε να απογυμνωθούν οι υπηρεσίες ξηράς και έγινε μερική επιστράτευση. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Τα
7 εν ενεργεία αντιτορπιλικά που απέμειναν, συγκροτήθηκαν σε Στολίσκο.
Επικεφαλής του Στολίσκου τέθηκε και πάλι ο Πλοίαρχος Α. Σακελλαρίου που
είχε τεθεί στη διάθεση του Υπουργείου τον Ιούλιο του 1934. Λήφθηκαν
και διάφορα άλλα μέτρα, όπως σε περίοδο πολέμου, για την κίνηση των
εμπορικών πλοίων, τη θαλάσσια μεταφορά των εφέδρων, το σβήσιμο των
φάρων, κ.λ.π. Μέσα στη θλιβερή αυτή κατάσταση υπήρξε και μια ευχάριστη ένδειξη. Φάνηκε, με πόση ταχύτητα μπορεί να κινητοποιηθεί το Ναυτικό μας.</span><br />
<br />
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #cc0000;"><b>Οι κινήσεις των στασιαστικών πλοίων</b></span></span> </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Όσον αφορά τις κινήσεις των στασιαστικών πλοίων μετά τον κατάπλου τους στην Σούδα, οι κυριότερες υπήρξαν οι ακόλουθες:</span></span></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Το θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ», το κ/δ «ΕΛΛΗ» και το α/τ «ΨΑΡΑ» κατέπλευσαν την 5<sup>η</sup> Μαρτίου 1935 στην Καβάλα, όπου παρέμεινε μόνο το «ΕΛΛΗ» προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την συνεννόηση με ασύρματο με το Δ’ Σώμα Στρατού. Το α/τ «ΨΑΡΑ» επέστρεψε στη Σούδα όπου και παρέμεινε μέχρι την καταστολή του κινήματος, λόγω έλλειψης καυσίμων. Το θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ» κατέπλευσε στη Μυτιλήνη, όπου ανθράκευσε και στη συνέχεια στη Χίο και τη Σάμο. Προφανής σκοπός αυτού του πλου ήταν η προσχώρηση στο κίνημα των νήσων του Αρχιπελάγους. Από
τηλεγράφημα του πολιτικού αρχηγού της Επανάστασης Ελ. Βενιζέλου,
προκύπτει ότι αυτός πρότεινε την κατάληψη των νήσων για να
αντιμετωπιστεί το «Κράτος των Αθηνών» με όρους που να επιτρέπουν τη <i>«σύναψη έντιμης ειρήνης». </i>Στη συνέχεια το θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ», έπλευσε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης όπου και παρέμεινε μέχρι και την 11<sup>η</sup> Μαρτίου, οπότε κατέπλευσε στη Σούδα. Το α/τ «ΛΕΩΝ» λόγω βλάβης των αυλών των λεβήτων παρέμεινε στη Σούδα όλη τη διάρκεια του κινήματος. Το α/τ «ΝΙΚΗ» απέπλευσε την 8<sup>η</sup>
Μαρτίου από την Σούδα για να μεταφέρει στην Καβάλα έφεδρους
αξιωματικούς και υπαξιωματικούς αλλά λόγω καιρικών συνθηκών και βλαβών
αναγκάστηκε να ποδίσει στη Χίο, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος του
κινήματος. Από τα υποβρύχια το «ΝΗΡΕΥΣ» παρέμεινε στη
Σούδα, όπου χρησιμοποιήθηκε για την επιτήρηση του όρμου κατά την νύχτα.
Το υ/β «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» παρέμεινε στην Καβάλα μεταξύ 7 και 11 Μαρτίου. Από
κάποια τηλεγραφήματα συμπεραίναμε ότι είχε πιθανώς εντολή να αποβιβάσει
ομάδα δολιοφθορών για να διακόψουν τη σιδηροδρομική γραμμή Αθήνας –
Θεσσαλονίκης. Η εντολή αυτή δεν εκτελέστηκε. </span></span></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Από
τηλεγραφήματα των στασιαστών που αποκρυπτογραφήθηκαν αποκαλύφτηκαν
διάφορα σχέδιά τους. Σχεδιάζονταν μεταξύ άλλων η μεταφορά ενισχύσεων από
την Κρήτη στην Καβάλα, η κατάληψη της Σύρου για εξασφάλιση των
τηλεγραφικών συγκοινωνιών, η εκτέλεση απόβασης σε σημείο που δεν
μπορέσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε. Είχε διαταχθεί οι
στρατιωτικές μεταφορές να γίνονται την νύχτα χωρίς συνοδεία ή να
καλύπτονται εξ αποστάσεως από το θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ» και να κατευθύνονται προς
την Αλεξανδρούπολη ή την Καβάλα, ακολουθώντας πορείες ανατολικότερα των
κανονικών γραμμών. </span></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="color: #cc0000;"><b>Η καταστολή του κινήματος</b></span></span> </span></span></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Μέχρι
την ετοιμασία των 3 αντιτορπιλικών τύπου ‘ΥΔΡΑ’, τα υπόλοιπα
κυβερνητικά αντιτορπιλικά εκτελούσαν νυχτερινές αποστολές για
παρεμπόδιση απόβασης στις ακτές της Αττικής. Την 9<sup>η</sup>
Μαρτίου, επειδή είχε εντοπισθεί το κ/δ «ΕΛΛΗ» στην περιοχή της Καβάλας
και υπήρχαν πληροφορίες ότι πιθανώς νηοπομπή να βρίσκονταν εν πλω προς
την ίδια κατεύθυνση, διατάχθηκε ο Διοικητής του Στολίσκου να πλεύσει
προς τα εκεί με τα 3 αντιτορπιλικά τύπου ‘ΥΔΡΑ’ με εντολή καταβύθισης
κάθε στασιαστικού πλοίου που θα συναντούσε. Μετά από έρευνα προς τον κόλπο του Ορφανού ο Διοικητής του Στολίσκου έπλευσε προς την Καβάλα όπου στις 7.15 το πρωί της 10<sup>ης</sup> Μαρτίου αντιλήφθηκε το «ΕΛΛΗ» πλευρισμένο μέσα από τον κυματοθραύστη. Άρχισε τότε να εκτελεί διαδρομές μπρος στο «ΕΛΛΗ» και άνοιξε πυρ εναντίον του. Έριξε
μεγάλο αριθμό βλημάτων αλλά λόγω του κυματοθραύστη που παρεμβάλλονταν
οι ζημιές που προκλήθηκαν στο πλοίο ήταν μικρές και μόνο στα
υπερστεγάσματα. Αρκετές μακρινές βολές έπεσαν στην πόλη και προκάλεσαν θύματα και ζημιές σε σπίτια. Το
κ/δ «ΕΛΛΗ», μετά τις πρώτες ομοβροντίες των αντιτορπιλικών απάντησε με
το πρωραίο της πυροβόλο και συνολικά έβαλε μόνο 11 βολές. Συγχρόνως έβαλαν κατά των αντιτορπιλικών και πυροβόλα του Στρατού εγκαταστημένα στα υψώματα της πόλης. Γύρω στις 8.30 διατάχθηκε στο «ΕΛΛΗ» εγκατάλειψη πλοίου και λίγο αργότερα τα αντιτορπιλικά αποχώρησαν για να αποφύγουν το πυρ των πυροβόλων της ξηράς. Δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα και στις δυο μεριές. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "times new roman";">Το
κυβερνητικό υποβρύχιο «ΤΡΙΤΩΝ» διατάχθηκε στις 11 Μαρτίου να
εγκαταστήσει επιθετική περιπολία με σκοπό την προσβολή του θωρηκτού
«ΑΒΕΡΩΦ» που σύμφωνα με τηλεγράφημα των στασιαστών ήταν πιθανό να έπλεε
στην Καβάλα. Η καιρική κατάσταση δεν επέτρεψε τον άμεσο
απόπλου του υποβρυχίου και όταν αργότερα εξακριβώθηκε με
ραδιοδιοπτεύσεις ότι το έπλεε προς Σούδα, διατάχθηκε μόλις βελτιωθεί ο
καιρός να πλεύσει εκεί για τον ίδιο σκοπό. Η καταστολή του
κινήματος κατέστησε περιττή την ανάληψη αυτής της επιχείρησης προς
μεγάλη βέβαια ανακούφιση τόσο εκείνων που εξέδωσαν την διαταγή όσο και
εκείνων που επρόκειτο να την εκτελέσουν. </span></span></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Παράλληλα
έγιναν αεροπορικές επιθέσεις κατά τις οποίες το θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ» υπέστη
ασήμαντες βλάβες και τραυματίστηκαν ελαφρά μερικοί από τους
επιβαίνοντες. Θραύσματα βομβών έπεσαν και στο α/τ «ΨΑΡΑ» και υ/β «ΚΑΤΣΩΝΗΣ». </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Η
εμφάνιση μπρος στην Καβάλα των κυβερνητικών πλοίων που οι στασιαστές θα
θεωρούσαν ότι είχαν τεθεί σε αχρηστία, σε συνδυασμό με την δυσμενή γι
αυτούς στρατιωτική κατάσταση επέφεραν την άμεση κατάρρευση του
κινήματος. Στις 10 Μαρτίου, λίγες ώρες μετά τον
βομβαρδισμό του κ/δ «ΕΛΛΗ», ο Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού ζήτησε
τον άμεσο κατάπλου του θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ» στην Καβάλα και συγχρόνως γνώρισε
ότι στο μέτωπο του Στρυμώνα δέχονταν σφοδρή επίθεση. Το
απόγευμα της ίδιας ημέρας γνωστοποίησε στον αρχηγό του στόλου των
στασιαστών ότι την νύχτα θα συμπτύσσονταν στο Νέστο και το θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ»
έπρεπε να καταπλεύσει στο Πόρτο-Λάγος για να επιτηρεί την παραλιακή οδό. Το πρωί όμως της επομένης, της 11<sup>ης</sup>
Μαρτίου, γνώρισε ότι η κατάσταση ήταν απελπιστική και ζήτησε τον άμεσο
κατάπλου του στην Αλεξανδρούπολη για να παραλάβει τους στασιαστές
αξιωματικούς. Η απάντηση ήταν ότι θα αποστέλλονταν εμπορικό πλοίο γιατί δεν ήταν δυνατή η αποστολή του «ΑΒΕΡΩΦ». Ούτε
όμως αυτό πραγματοποιήθηκε, διότι αποκρυπτογραφήθηκε το σχετικό
τηλεγράφημα και ο Διοικητής του Στολίσκου διατάχθηκε και συνέλαβε στη
Μυτιλήνη το εμπορικό πλοίο που προορίζονταν γι αυτόν τον σκοπό. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Το πρωί της 11<sup>ης</sup>
Μαρτίου, οι υπαξιωματικοί του κ/δ «ΕΛΛΗ» τηλεγράφησαν στο Υπουργείο των
Ναυτικών ότι οι μάχιμοι αξιωματικοί είχαν αποχωρήσει από το πλοίο την
νύχτα και ζητούσαν να αποσταλεί κυβερνήτης για να το παραλάβει. Διατάχθηκε
τότε το κ/δ «ΕΛΛΗ» να πλεύσει μέχρι την Κασσάνδρα με κυβερνήτη τον
ναύκληρο και εκεί το παρέλαβε ο Ναυτικός Διοικητής Θεσσαλονίκης και το
οδήγησε στην Θεσσαλονίκη.</span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Το θ/κ «ΑΒΕΡΩΦ» επιβίβασε το βράδυ της 11<sup>ης</sup>
Μαρτίου τον πολιτικό αρχηγό της Επανάστασης και τους υπόλοιπους
στασιαστές , απέπλευσε από την Σούδα, κατευθύνθηκε προς τα Δωδεκάνησα
και τους αποβίβασε σε ερημική ακτή της Κάσου. Από τους
μάχιμους αξιωματικούς παρέμειναν ένδον οι σημαιοφόροι του πλοίου και
ένας ανθυποπλοίαρχος, ο οποίος ανέφερε στο Υπουργείο το στίγμα του
πλοίου και ζήτησε τις διαταγές του. Διατάχθηκε να το οδηγήσει μέχρι τη νήσο Σαν Τζώρτζη του Σαρωνικού, όπου την κυβέρνησή του ανέλαβε Πλοίαρχος που στάλθηκε από το Υπουργείο και το έφερε στον Ναύσταθμο.</span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Το
στασιαστικό υποβρύχιο «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» κατά την ώρα του βομβαρδισμού του κ/δ
«ΕΛΛΗ» βρίσκονταν στην Καβάλα, καταδύθηκε ταχέως μέσα στο λιμάνι και
επέστρεψε το απόγευμα. Την νύχτα απέπλευσε για τα Δωδεκάνησα και κατέπλευσε στην Πάτμο το πρωί της 12<sup>ης</sup> Μαρτίου, όπου το πλήρωμά του αποβιβάστηκε. Οι ιταλικές αρχές το ρυμούλκησαν μέχρι τη Λέρο, όπου και στάλθηκε να το παραλάβει το α/τ «ΠΑΝΘΗΡ».</span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Από
τα υπόλοιπα στασιαστικά πλοία, τα αντιτορπιλικά «ΨΑΡΑ» και «ΛΕΩΝ» και
το υποβρύχιο «ΝΗΡΕΥΣ» κατά την καταστολή του κινήματος βρίσκονταν στην
Σούδα. Μετά την αναχώρηση των στασιαστών από την Κρήτη
ανέλαβαν την κυβέρνησή τους 3 ανώτεροι μάχιμοι αξιωματικοί που είχαν
απαγάγει οι στασιαστές από τον Ναύσταθμο, επειδή είχαν αρνηθεί να
προσχωρήσουν στο κίνημα. Τέλος το α/τ «ΝΙΚΗ» τέθηκε υπό
τις διαταγές του Υπουργείου και διατάχθηκε να παραμείνει στη Χίο μέχρι
την άφιξη νέου επιτελείου, οπότε και απέπλευσε για τον Ναύσταθμο. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Τα 3 αντιτορπιλικά τύπου ‘ΥΔΡΑ’ έπλευσαν την 12<sup>η</sup> Μαρτίου στα νησιά του Αρχιπελάγους και αποκατέστησαν τις νόμιμες αρχές. Από εκεί το α/τ «ΣΠΕΤΣΑΙ» κατευθύνθηκε στην Αλεξανδρούπολη και Καβάλα και στην συνέχεια όλα τα αντιτορπιλικά συγκεντρώθηκαν στην Θεσσαλονίκη απ’ όπου απέπλευσαν για τον Ναύσταθμο την 20<sup>η</sup> Μαρτίου. Για ανάλογους σκοπούς παρέμεινε το α/τ «ΙΕΡΑΞ» στην Κρήτη μέχρι την 18<sup>η</sup> Μαρτίου. </span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Έτσι τερματίστηκε το έργο περισυλλογής των
διεσπαρμένων στο Αιγαίο πλοίων του Ελληνικού Στόλου. Οι ζημιές σε υλικό
δεν υπήρξαν σημαντικές, σε αυτές όμως πρέπει να προστεθεί και η μεγάλη
κατανάλωση καυσίμων και πυρομαχικών κατά τον βομβαρδισμό του κ/δ «ΕΛΛΗ».</span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background: white none repeat scroll 0% 0%; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="color: black; font-family: "times new roman"; font-size: large;">Η
θλιβερή αυτή τραγωδία είχε λάβει τη μορφή στρατηγικής άσκησης μεγάλης
έκτασης και διάρκειας, υπό συνθήκες που πλησίαζαν την πραγματικότητα,
από εκείνες που δεν εκτελούσε το Ναυτικό μας λόγω των μεγάλων δαπανών
που απαιτούσαν!»</span></div>
<div style="background: white; margin: 0cm 0cm 0pt;">
<br /></div>
</div>
</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-69820545136362428462018-04-27T09:36:00.001-07:002018-04-27T09:37:56.237-07:00Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης: ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="" class="single-featured wp-post-image" height="174" src="https://clioturbata.com/wp-content/uploads/triantafyllidis_ergastiri-750x410.jpg" width="320" />
<br />
<br />
<br />
<header class="entry-header page-header">
<h1 class="entry-title ">
<span style="color: red;">Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης: ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ</span> </h1>
<div class="entry-meta">
<span class="posted-on"> <a href="http://clioturbata.com/%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82/triantafyllidis/" rel="bookmark"><time class="entry-date published" datetime="2017-11-23T12:11:40+00:00">23/11/2017</time></a></span> ΠΗΓΗ = <a href="http://clioturbata.com/%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82/triantafyllidis/">http://clioturbata.com/%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82/triantafyllidis/</a><span class="cat-links"> </span>
</div>
</header>
<br />
<h3 style="text-align: center;">
<span style="color: #0b5394;"><i>Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης: ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ</i></span></h3>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394;"><b><i>Το μεγαλύτερο μέρος αυτού
του άρθρου προέρχεται από το εκλαϊκευμένο βιβλίο μου με τίτλο: Η
ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, 2016, Εκδόσεις Δέσποινας Κυριακίδη,
Θεσσαλονίκη.<br />
Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κάποιος να ανατρέξει στην πιο
ενημερωμένη Αγγλική έκδοση του βιβλίου με τίτλο:THE GENETIC ORIGINS OF
THE GREEKS, 2017, του ίδιου Εκδοτικού Οίκου. </i></b></span><br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
Στις αρχές του 20<sup>ου</sup> αιώνα
εκατομμύρια Έλληνες ζούσαν στη Μικρά Ασία. Μετά τη συνθήκη της Λωζάννης
οι ΄Ελληνες εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες και
εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η γενετική σύσταση
απογόνων αυτής της πληθυσμιακής ομάδας μελετήθηκε με ποικίλους
γενετικούς δείκτες και τα αποτελέσματα παρουσιάζονται σε αυτό το άρθρο.
Ταυτόχρονα εξετάζεται: α) Ποια είναι η γενετική σχέση των γηγενών
Ελλήνων με τους Τούρκους, και β) Ποια είναι η γενετική σχέση των Ελλήνων
από τη Μικρά Ασία με τους κατοίκους της μητροπολιτικής Ελλάδας, αλλά
και με τους Τούρκους;</div>
<br />
<br />
<figure class="thumbnail wp-caption aligncenter" id="attachment_12059" style="width: 754px;"><img alt="" class="wp-image-12059 size-full" height="220" src="https://clioturbata.com/wp-content/uploads/q-1.png" width="320" /><figcaption class="caption wp-caption-text">Εικόνα
1. Σχηματική απεικόνιση της δομής ενός κυττάρου (cell) με τον πυρήνα
(nucleus) που περιέχει το DΝΑ που κληρονομείται και από τους δύο γονείς
και τα μιτοχόνδρια (καφέ χρώμα) που το DNA τους κληρονομείται μόνο από
τη μητέρα στα παιδιά της, ενός χρωμοσώματος (chromosome), ενός γονιδίου
(gene), και της μοριακής δομής του DNA. Πηγή. Ευχαριστίες οφείλονται στο
Εθνικό Ινστιτούτο Έρευνας Ανθρώπινου Γονιδιώματος των Η.Π.Α. (NHGRI)
που επιτρέπει την ελεύθερη πρόσβαση στα επιστημονικά δεδομένα που είναι
αποθηκευμένα στις ιστοσελίδες του.</figcaption></figure>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<b><i>Το DNA του ανθρώπου: Ένα ανεξίτηλο μήνυμα από τους προγόνους μας.</i> </b>Το
ανθρώπινο γονιδίωμα (DNA) είναι μια τεράστια συλλογή πληροφοριών οι
οποίες οργανώνονται στα διαφορετικά μακρομόρια DNA (44 αυτοσωματικά και
2 φυλετικά χρωμοσώματα, τα X και Y) στον πυρήνα του κυττάρου και στο
DNA των μιτοχονδρίων (Εικόνα 1). Οι πληροφορίες αυτές καταγράφονται με
τον κώδικα των τεσσάρων γραμμάτων Α, Τ, C και G που αποτελούν
συντομογραφίες των βάσεων αδενίνη, θυμίνη, κυτοσίνη και γουανίνη,
αντίστοιχα. Η διαδοχή των βάσεων δίνει την πρωτοδιάταξη του μακρομόριου
του DNA, που έχει την ιδιότητα να είναι μοναδική για κάθε οργανισμό και
περιέχει τις πληροφορίες εκείνες που είναι υπεύθυνες για την εκδήλωση
των βιολογικών φαινομένων, την οργάνωση και λειτουργία των κυττάρων και,
σε αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, τη διαφοροποίηση και εξέλιξη των
οργανισμών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<b><i>Γενετικοί δείκτες χρησιμοποιούμενοι στην ανάλυση της γενετικής σύστασης ανθρώπινων πληθυσμών.</i> </b>Για να μελετηθεί η γενετική σύσταση κάποιου πληθυσμού μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλοί και διαφορετικοί <i>γενετικοί δείκτες. </i> Η επιλογή των κατάλληλων <i>γενετικών δεικτών</i>
για μια πληθυσμιακή μελέτη εξαρτάται από μια σειρά κριτηρίων, τα οποία
λαμβάνονται υπόψη κατά τον αρχικό σχεδιασμό ενός ερευνητικού έργου.
Μεταξύ αυτών τα κυριότερα είναι: Το είδος του επιστημονικού ερωτήματος, ο
αριθμός και η συχνότητα των αλληλομόρφων (παραλλαγών) του <i>γενετικού δείκτη</i>, το κόστος ανάλυσης, κτλ. Στην πράξη, κατά την ανάλυση της γενετικής σύστασης ενός πληθυσμού, επιλέγονται εκείνοι οι <i>πολυμορφικοί</i> <i>γενετικοί δείκτες</i> που προσφέρουν τις περισσότερες πληροφορίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μέχρι τη δεκαετία του 1980, οι
εκτιμήσεις για τη γενετική σύσταση και τη συγγένεια ανάμεσα στους
πληθυσμούς του ανθρώπου βασίζονταν κυρίως στην εκτίμηση των συχνοτήτων
των αλληλομόρφων (παραλλαγών) πολλών <i>κλασικών γενετικών δεικτών</i>, όπως είναι τα γονίδια που καθορίζουν ομάδες αίματος, ένζυμα και τα λευκοκυτταρικά αντιγόνα του ανθρώπου (HLA).</div>
<div style="text-align: justify;">
Το 1987 διαπιστώθηκε ότι οι τότε νέες τεχνολογίες επέτρεπαν να αναλυθεί σχετικά εύκολα το <i>μιτοχονδριακό DNA </i>(Εικόνα 1), που κληρονομείται μόνο από τη μητέρα στα παιδιά της (<i>μητροπλευρικός τρόπος κληρονόμησης</i>). Ακολούθησε η ανάλυση του μη-ανασυνδυαζόμενου μέρους του <i>χρωμοσώματος Υ</i>, δηλαδή η μελέτη του DNA που κληρονομείται από τον πατέρα μόνο στον γιο του (<i>πατροπλευρικός τρόπος κληρονόμησης</i>). Αν και η μελέτη αυτών των μονογονεϊκά κληρονομούμενων <i>γενετικών δεικτών</i>
έδωσε πολύτιμα στοιχεία στη διερεύνηση της γενετικής σύστασης
εκατοντάδων πληθυσμών, θα πρέπει να τονιστεί ότι η μελέτη τους
αντιπροσωπεύει πολύ μικρό μέρος του DNA ενός ατόμου και ως εκ τούτου
προσφέρουν μόνο μια περιορισμένη εικόνα των γενεαλογικών στοιχείων του
ανθρώπινου DNA.</div>
<div style="text-align: justify;">
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι
τεχνικές μελέτης της γενετικής ποικιλομορφίας στον άνθρωπο βελτιώθηκαν
και χαρακτηρίστηκαν χιλιάδες <i>διαδοχικά επαναλαμβανόμενες ακολουθίες DNA</i> (ή <i>STRs</i>)
που είναι κατανεμημένες σε όλο το μήκος του DNA. Αργότερα, με τη
μετέπειτα ανάπτυξη της τεχνολογίας του υβριδισμού DNA σε μικροδιατάξεις
(microchips) κατέστη δυνατόν να εξετάζονται σε DNA αναλυτές ταυτόχρονα
χιλιάδες <i>απλοί νουκλεοτιδικοί πολυμορφισμοί </i>ή <i>SNPs.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
H <i>ανάλυση της αλληλουχίας</i> <i>των βάσεων του DNA </i>γίνεται
πλέον σε αυτόματα μηχανήματα πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς. Η δαπάνη
μάλιστα για την ανάλυση όλου του DNA ενός ατόμου μειώνεται με
ραγδαίους ρυθμούς (3.000 ευρώ σήμερα), ενώ η ακρίβειά της βελτιώνεται
σημαντικά. Η επιτυχία αυτή σηματοδοτεί την απαρχή νέας εποχής, τόσο στην
πληθυσμιακή γενετική, όσο και στην εφαρμοσμένη γενετική. Η ραγδαία
ανάπτυξη των εργαστηριακών τεχνικών ανάλυσης του γονιδιώματος και της
βιοπληροφορικής παρέχει πλέον τη δυνατότητα ανάλυσης του συνόλου της <i>αλληλουχίας του DNA,</i>
που αποτελεί τον χρυσό κανόνα για τις γενετικές αναλύσεις. Η ανάλυση
αυτή προσφέρει τις περισσότερες πληροφορίες, αφού επιτρέπει τον
προσδιορισμό όλων των μεταλλάξεων στο DNA, καθώς επίσης άμεση ποσοτική
καταγραφή του μεγέθους των γενετικών πολυμορφισμών.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η ανάλυση DNA (Εικόνα 1) από σύγχρονους
πληθυσμούς ανθρώπου, αλλά και αρχαϊκά λείψανα επιτρέπει να απαντηθούν
ποικίλα ερωτήματα, όπως:<i> Είναι οι σύγχρονοι ΄Ελληνες απόγονοι των
αρχαίων Ελλήνων; Είναι οι ΄Ελληνες Τουρκόσποροι, όπως λένε μερικοί, μια
και η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη περίπου 400 χρόνια στους Οθωμανούς; Ποια
είναι η γενετική σχέση των γηγενών Ελλήνων με τους Τούρκους; Ποια είναι η
γενετική σχέση των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία με τους κατοίκους της
μητροπολιτικής Ελλάδας, αλλά και με τους Τούρκους; </i>Η σύγχρονη
γενετική μπορεί να δώσει πλέον κάποιες επιμέρους απαντήσεις σε τέτοιου
είδους θεμελιώδη ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα επί πολλά
χρόνια. Αυτό είναι πλέον δυνατό γιατί τα στοιχεία που μας δίνουν οι
έρευνες στο DNA των ανατομικά σύγχρονων ανθρώπων μπορούν να
αποτελέσουν συνταρακτικές μαρτυρίες του ιστορικού και προϊστορικού
παρελθόντος του ανθρώπινου είδους. Είναι μάλιστα εξίσου αξιόπιστες με τα
αρχαιολογικά και παλαιοντολογικά ευρήματα, μια και το γενετικό υλικό
μεταβιβάζεται σχεδόν αυτούσιο από τους προγόνους μας στους σημερινούς
ανθρώπους. Πριν παραθέσω τα γενετικά στοιχεία, και επειδή αρκετές φορές
παρερμηνεύονται τα γενετικά δεδομένα, σπεύδω να προσθέσω ότι:<i> <u>ως
γενετιστής γνωρίζω ότι η εθνοτική ιθαγένεια είναι θέμα πολιτισμού,
παιδείας, θρησκείας, γλώσσας και συνειδήσεως και δεν εντοπίζεται στο DNA
ή στο αίμα.</u></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<b><i>Προέλευση και εξάπλωση του ανατομικά σύγχρονου ανθρώπου.</i></b> Ο ανατομικά σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε στην Αφρική 300.000 χρόνια πριν, όπου και έζησε για τα επόμενα 175.000 χρόνια.<sup>1</sup> Μικρές πληθυσμιακές ομάδες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών <i>Homo sapiens</i>
άφησαν την Αφρική από το στόμιο της Ερυθράς Θάλασσας στην περιοχή της
σημερινής Αιθιοπίας και εξαπλώθηκαν στην Αραβική χερσόνησο (σημερινή
Υεμένη) πριν τουλάχιστον 100.000 χρόνια, κατά τη διάρκεια ενός ήπιου και
υγρού διαλείμματος μεταξύ δύο εποχών παγετώνων. Οι έποικοι εδραίωσαν
την παρουσία τους στην Αραβική χερσόνησο, λόγω των νοητικών ικανοτήτων
τους, καθώς και του τεχνολογικού και πολιτιστικού επιπέδου τους. Από την
Αραβική χερσόνησο άρχισε να εξαπλώνεται ο ανατομικά σύγχρονος άνθρωπος
προς τη ΝΑ Ασία και έφθασε στην Αυστραλία πριν από 72.000-50.000
χρόνια. Παράλληλα κινήθηκε προς την Ανατολία και μετέπειτα στην
Ελλάδα/Ευρώπη πριν τουλάχιστον 59.000 έως 53.000 χρόνια σύμφωνα με
γενετικά στοιχεία (σύμφωνα με στοιχεία παλαιοκλιματικής πριν 79.000
χρόνια, ενώ σύμφωνα με νεότερη ρηξικέλευθη θεωρία πριν από 220.000
χρόνια!), όπου υπήρχε ο άνθρωπος του Νεάντερταλ. Πρόγονοι των δύο ειδών
έζησαν, συναντήθηκαν και ζευγάρωσαν στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη,
έστω και σπάνια, κατά την <i>Παλαιολιθική εποχή.</i> Οι αναλύσεις DNA
των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας και της Τουρκίας αποκάλυψαν ότι
ποσοστό περίπου 2% προέρχεται από τους Νεάντερνταλ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Πριν από περίπου 12.000 χρόνια αναπτύχθηκε από κατοίκους της <i>Εύφορης ημισελήνου της</i> Μέσης Ανατολής με <i>Νατούφιο πολιτισμό</i> η γεωργοκτηνοτροφία. Νεολιθικές πληθυσμιακές ομάδες αγροτών από την <i>Εύφορη ημισέληνο</i>
αρχικά προχώρησαν προς την ενδοχώρα της Κεντρικής (Καππαδοκία) και
Δυτικής Ανατολίας, με μία πολυσχιδή διαδικασία που διήρκεσε περίπου
1.000 χρόνια. Έπειτα, Νεολιθικοί έποικοι από τις ακτές της Δυτικής
Ανατολίας <sup> </sup>πέρασαν στα Δωδεκάνησα και στην Κρήτη και
“πηδώντας” από νησί σε νησί του Αιγαίου έφθασαν στην Πελοπόννησο και
στην Κεντρική Ελλάδα, τις οποίες επέλεξαν ως χώρο εγκατάστασής τους.
Συνεπώς, τα νησιά του Ανατολικού και Κεντρικού Αιγαίου, η Κύπρος, η
Κρήτη και οι Ανατολικές ακτές της Ηπειρωτικής χώρας ήταν οι πρώτες
περιοχές της Ευρώπης που δέχθηκαν πληθυσμιακές ομάδες Νεολιθικών
εποίκων, και μαζί με αυτές και τη γεωργοκτηνοτροφική καινοτομία.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Λαοί που κατοίκησαν στην Τουρκία.</i></b>
Η σημερινή Τουρκία αποτελεί γεωγραφική γέφυρα ανάμεσα στην Ασία και
την Ευρώπη (Εικόνα 2). Ως εκ τούτου στην περιοχή αυτή θεωρητικά
αναμένεται να υπάρχουν τα γενετικά αποτυπώματα των πολυάριθμων
μετακινήσεων ανθρώπινων πληθυσμών, των επιμειξιών και των τοπικών
διαφοροποιήσεων που άρχισαν κατά τη <i>Μέση Παλαιολιθική εποχή</i> και φθάνουν μέχρι τις μέρες μας. Η σημερινή Τουρκία έχει κατοικηθεί κατά τη <i>Νεολιθική εποχή,</i> καθώς και κατά την <i>Εποχή του Χαλκού</i>
από διάφορους πληθυσμούς, όπως ήταν οι Χάττι, οι Χουρίτες, οι Χετταίοι,
οι Ασσύριοι, κ.ά. Αρχίζοντας γύρω στα 1.200 π.Χ. – και ίσως ακόμη
νωρίτερα – οι ακτές της Μικράς Ασίας κατοικήθηκαν πυκνά από τους
΄Ελληνες. Η Μικρά Ασία κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο το 323 π.Χ.
Μετά τον θάνατό του διαιρέθηκε σε Ελληνιστικά Βασίλεια, τα οποία έγιναν
τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον 1<sup>ο</sup> αιώνα π.Χ. Τον 9<sup>ο</sup> , αλλά κυρίως από τον 11<sup>ο</sup>
αιώνα μ.Χ. άρχισαν να μεταναστεύουν στην περιοχή οι Σελτζούκοι Τούρκοι
από την Κεντρική Ασία (Νότια Σιβηρία και Μογγολία). Τον 13<sup>ο</sup>
αιώνα οι “Μογγολικής” καταγωγής Οθωμανοί συνένωσαν τη Μικρά Ασία και
άρχισαν να δημιουργούν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ως εκ τούτου ο
Τουρκικός πληθυσμός σχηματίστηκε από τη συγχώνευση γηγενών πληθυσμών
της Ανατολίας με Ασιάτες “Μογγολικής” καταγωγής. Η σύγχρονη Δημοκρατία
της Τουρκίας ξεκινά το 1923 μ.Χ., περίοδο στην οποία γίνεται υποχρεωτική
ανταλλαγή πληθυσμιακών ομάδων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία.
Οπότε το εύλογο ερώτημα είναι:<i> Ποια είναι η γενετική σχέση των δύο
λαών; Προτού όμως απαντηθεί αυτό το ερώτημα, δίνονται στοιχεία για τη
γενετική σύσταση των κατοίκων της Τουρκίας.</i></div>
<br />
<br />
<figure class="thumbnail wp-caption aligncenter" id="attachment_12060" style="width: 589px;"><a href="http://clioturbata.com/wp-content/uploads/w-1.png"><img alt="" class="wp-image-12060 size-full" height="318" src="https://clioturbata.com/wp-content/uploads/w-1.png" width="579" /></a><figcaption class="caption wp-caption-text">Εικόνα
2. Χάρτης που δείχνει τις θέσεις των Ελληνικών πόλεων στα δυτικά
παράλια της Μικράς Ασίας (κύκλοι με γαλάζιο χρώμα), τις αποικίες τους
στη Δυτική Μεσόγειο (κύκλοι με κόκκινο χρώμα), καθώς και θέσεις των
πληθυσμιακών δειγμάτων που μελετήθηκαν από την Τουρκία και την Ελλάδα
(κύκλοι με κίτρινο χρώμα). Τα πληθυσμιακά δείγματα από τη χώρα των
Βάσκων, την Κεντρική και τη Μεσογειακή Ανατολία (Τ1, Τ6, Τ7, Τ8)
συμβολίζονται με μαύρους κύκλους. Στον ένθετο χάρτη παρουσιάζονται οι 4
περιοχές της Προβηγκίας στη Νότια Γαλλία από τις οποίες έγινε
δειγματοληψία. Πηγή. King et al. 6 Ευχαριστίες οφείλονται στον εκδοτικό
Οίκο Bio Med Central Publishers.</figcaption></figure>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Ποιοι είναι οι Τούρκοι;</i> </b>Αρκετοί
γενετιστές διερεύνησαν το ποσοστό της γενετικής ροής και διείσδυσης
που σχετίζεται με την άφιξη πληθυσμιακών ομάδων της Κεντρικής Ασίας στην
επικράτεια της σημερινής Τουρκίας. Παρά τα ουσιώδη γλωσσικά σύνορα
ανάμεσα στους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς που μιλούν κάποια Ινδοευρωπαϊκή
γλώσσα και τους κατοίκους της Ανατολίας που μιλούν Αλταϊκή γλώσσα, οι
κλασικοί γενετικοί δείκτες αποκάλυψαν ότι οι γηγενείς πληθυσμιακές
ομάδες της Ανατολίας αποτελούν την κύρια πηγή προγόνων του σημερινού
Τουρκικού πληθυσμού. Μήπως συνεπώς το ποσοστό των πληθυσμιακών ομάδων
που έφθασαν από την Κεντρική Ασία στην Ανατολία ήταν τόσο μικρό
αριθμητικά που η διακριτική ικανότητα των κλασικών γενετικών δεικτών που
χρησιμοποιήθηκαν δεν μπόρεσε να ιχνηλατήσει τη διείσδυσή τους;</div>
<div style="text-align: justify;">
Για να διερευνηθεί το δημογραφικό
μοντέλο εξάπλωσης των Τούρκων αναλύθηκαν (από το 2001 έως το 2008)
δεκάδες DNA δείκτες σε μεγάλα πληθυσμιακά δείγματα που προέρχονταν από
τις περιοχές της Σμύρνης, της Αττάλειας, της Άγκυρας και της λίμνης Βαν
στην Ανατολική Τουρκία. ΄Επειτα, η γενετική σύσταση των Τούρκων
συγκρίθηκε με Ευρωπαϊκούς Μεσογειακούς πληθυσμούς, καθώς και με
Τουρκόφωνους πληθυσμούς της Ασίας. Τα αποτελέσματα των μελετών έδειξαν
ότι: Η πατροπλευρική γονιδιακή ροή από πληθυσμούς της Κεντρικής Ασίας
στους κατοίκους της σημερινής Τουρκίας ήταν από 10% έως 20% περίπου,
ενώ η μητροπλευρική συνεισφορά πληθυσμών της Κεντρικής Ασίας στους
κατοίκους της Τουρκίας ήταν της τάξης του 17,2%. Τέλος, πρόσφατη μελέτη
(2014)<sup>2</sup> όλου του DNA από κατοίκους της Τουρκίας έδειξε ότι
η γενετική κληρονομιά των σύγχρονων κατοίκων της Τουρκίας
ομαδοποιείται με τους πληθυσμούς της Νότιας Ευρώπης και ότι η γενετική
διείσδυση από την Κεντρική Ασία ήταν της τάξης του 21,7%.</div>
<br />
<br />
<figure class="thumbnail wp-caption aligncenter" id="attachment_12061" style="width: 734px;"><img alt="" class="wp-image-12061 size-full" height="318" src="https://clioturbata.com/wp-content/uploads/e-1.png" width="400" /><figcaption class="caption wp-caption-text">Εικόνα
3. Φυλογενετικό δένδρο που δείχνει τις γενετικές συσχετίσεις ανάμεσα
στους κατοίκους εννέα χωρών της Μεσογείου. Πηγή: Triantaphyllidis et
al.5 Ευχαριστίες οφείλονται στον εκδοτικό Οίκο Karger Publishers.</figcaption></figure>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Στο τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο
πληθυσμός της Ανατολίας προσέγγιζε τα 12 εκατομμύρια κατοίκους, συνεπώς
η έλευση των Οθωμανών στην περιοχή, που συνετέλεσε στην αλλαγή της
γενετικής δεξαμενής των κατοίκων της Ανατολίας σε συνολικό ποσοστό της
τάξης του 30% περίπου, δεν μπορεί να έγινε με εφάπαξ είσοδο τεράστιας
πληθυσμιακής ομάδας “Μογγολικής” καταγωγής. Οπότε, οι Di Benedetto <i>et al.</i><sup>3</sup>
υποστηρίζουν ότι από την αρχική είσοδο των Τούρκων στην Ανατολία – και
επί πολλές γενιές – υπήρχε συνεχής δημογραφική ροή ανδρών και γυναικών
από την Κεντρική Ασία προς τη σημερινή Τουρκία, και ως εκ τούτου και
συνεχής εμπλουτισμός του γονιδιακού αποθέματος των ντόπιων κατοίκων της
Ανατολίας με DNA γενεαλογικές γραμμές που χαρακτηρίζουν πληθυσμούς της
Κεντρικής Ασίας. Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώθηκε από πρόσφατη μελέτη του
DNA πληθυσμιακού δείγματος από την Τουρκία. Ειδικότερα, η έρευνα έδειξε<sup>4</sup>
ότι η γενετική επιμιξία ανάμεσα στους γηγενείς κατοίκους της Ανατολίας
και νομαδικούς Τουρκικούς πληθυσμούς και των συγγενών τους Μογγολικών
προγονικών πληθυσμών συνέβη σε μια περίοδο εννέα περίπου αιώνων, από το
τέλος του 9<sup>ο</sup> έως τον 17<sup>ο</sup> αιώνα μ.Χ., σε συμφωνία και με τις ιστορικά καταγεγραμμένες μεταναστευτικές μετακινήσεις ανθρώπινων πληθυσμών στην περιοχή.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ύστερα από τα προηγούμενα στοιχεία για
τη γενετική σύσταση των κατοίκων της Τουρκίας, παραθέτουμε αποτελέσματα
σύγκρισης της γενετικής σύστασης των Τούρκων με εκείνη των Ελλήνων. α)
Από την ανάλυση δεκάδων γενετικών παραλλαγών (αλληλομόρφων) που
σχετίζονται με <i>κλασικούς γενετικούς δείκτες</i> διαπιστώθηκε ότι οι
Έλληνες μοιάζουν γενετικά πλησιέστερα πρώτα με τους Ιταλούς, έπειτα με
τους Γάλλους και Ισπανούς και τελευταία με τους Τούρκους (Εικόνα 3).<sup>5</sup> β) Η ανάλυση γενετικών δεικτών του <i>χρωμοσώματος Υ</i>
έδειξε ότι τα πληθυσμιακά δείγματα από την Ηπειρωτική Ελλάδα
διαχωρίζονται από τα πληθυσμιακά δείγματα που προέρχονται από περιοχές
της Τουρκίας.<sup>6 </sup> δ) Mε βάση αλληλούχιση περιοχών του <i>μιτοχονδριακού DNA</i>
προέκυψε ότι υπάρχει μικρή γενετική συγγένεια ως προς το μητροπλευρικά
κληρονομούμενο DNA ανάμεσα στους ΄Ελληνες και τους Τούρκους.<sup>7</sup> ε) Η ανάλυση χιλιάδων <i>απλών νουκλεοτιδικών πολυμορφισμών </i>από Ευρωπαϊκά, Ασιατικά και Αφρικανικά πληθυσμιακά δείγματα έδειξε<sup>8</sup>
ότι τα πληθυσμιακά δείγματα από την Ελλάδα βρίσκονται γενετικά
πλησιέστερα με τα Ιταλικά και τα Ισπανικά, αλλά εντελώς απομακρυσμένα
από πληθυσμιακά δείγματα της Τουρκίας (Εικόνα 4).<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-E7NFZTg8qqc/WuNPehRFzDI/AAAAAAAAF6E/b3uG6zNgTkc18WmAeheiC8aGwalwci89gCLcBGAs/s1600/r-1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="886" height="545" src="https://2.bp.blogspot.com/-E7NFZTg8qqc/WuNPehRFzDI/AAAAAAAAF6E/b3uG6zNgTkc18WmAeheiC8aGwalwci89gCLcBGAs/s640/r-1.png" width="640" /></a></div>
</div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><i> </i></b>Εικόνα 4. Η γενετική δομή και συγγένεια Ευρωπαϊκών, Ασιατικών και
Αφρικανικών πληθυσμιακών δειγμάτων σε γράφημα ανάλυσης κυρίων συνιστωσών
με βάση τη γενετική ταυτοποίηση 270.898 απλών νουκλεοτιδικών δεικτών
(SNPs). Τα κεφαλαία γράμματα συμβολίζουν τις συντομογραφίες των χωρών.
Πηγή: Behar et al.8 Ευχαριστίες οφείλονται στον εκδοτικό Οίκο WSU Press
at Digital Commons@Wayne State.</div>
<br />
<br />
<b><i>Γενετική σύσταση των Ελλήνων</i> <i>με καταγωγή από τη Μικρά Ασία. </i></b>Στις αρχές του 20<sup>ου</sup>
αιώνα εκατομμύρια Έλληνες ζούσαν στη Μικρά Ασία. Η παρουσία αυτού του
μεγάλου Ελληνικού πληθυσμού χρονολογείται τουλάχιστον πριν από το 1200
π.Χ. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, με τη Συνθήκη Ειρήνης των Αθηνών
του 1914 ανάμεσα στην Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, άρχισε η
ανταλλαγή Χριστιανικών πληθυσμών περιοχών της Ανατολικής Θράκης και της
Σμύρνης με Μουσουλμάνους της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Μετά τον
Ελληνο-Τουρκικό πόλεμο (1919-1922), υπογράφεται η συνθήκη της Λωζάννης
(1923), στην οποία αποφασίστηκε η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών
μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων. Οι ΄Ελληνες
εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες και εγκαταστάθηκαν σε
διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η γενετική σύσταση απογόνων αυτής της
πληθυσμιακής ομάδας μελετήθηκε με διάφορους γενετικούς δείκτες:</div>
<div style="text-align: justify;">
α) Μία από τις κοινότητες όπου
εγκαταστάθηκε προσφυγικός πληθυσμός, κυρίως από την Καππαδοκία (τα
Φάρασα, την Καισαρεία και τα Άδανα) της Κεντρικής Τουρκίας και σε
μικρότερο βαθμό από τον Πόντο, ήταν το Πλατύ Ημαθίας. Περίπου το 84% των
ενήλικων ατόμων της κωμόπολης είχαν καταγωγή από τη Μικρά Ασία (Εικόνα
5). Η έρευνα της γενετικής σύστασης<sup>9</sup> του πληθυσμού αυτής της κοινότητας, το 1983, αφορούσε σε πολλούς <i>κλασικούς γενετικούς δείκτες</i>
(γονίδια που καθορίζουν ομάδες αίματος και πρωτεΐνες). Τα αποτελέσματα
συγκρίθηκαν με ανάλογα από την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Βουλγαρία.
Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι ο πληθυσμός που κατοικεί σήμερα στο
Πλατύ παρουσιάζει μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τον πληθυσμό της
Ελλάδας, παρά με τον Τουρκικό ή τον Βουλγαρικό πληθυσμό.</div>
<br />
<br />
<figure class="thumbnail wp-caption aligncenter" id="attachment_12063" style="width: 562px;"><img alt="" class="wp-image-12063 size-full" height="400" src="https://clioturbata.com/wp-content/uploads/t-1.png" width="326" /><figcaption class="caption wp-caption-text">Εικόνα 5. Η Ρωμιοπούλα της Νεάπολης/Νεβσεχίρ. Ευχαριστίες οφείλονται στη Δέσποινα Βιτούνη για τη φωτογραφία.</figcaption></figure>
<br />
<div style="text-align: justify;">
β) Ερευνητές<sup>10,11</sup> τυποποίησαν – με την ορολογική μέθοδο – δύο <i>γονίδια (HLA-A και HLA-B)</i>
που καθορίζουν λευκοκυτταρικά αντιγόνα σε αντιπροσωπευτικό πληθυσμιακό
δείγμα κατοίκων από τη Νότια Ελλάδα, ενώ ο Πολυμενίδης (1978)<sup>12</sup>
σε γηγενείς (κυρίως από τη Βόρεια Ελλάδα) και ΄Ελληνες από τη Μικρά
Ασία και τον Πόντο. Η σύγκριση των γονιδιακών συχνοτήτων ανάμεσα στα
πληθυσμιακά δείγματα από τη Νότια και τη Βόρεια Ελλάδα έδειξε παρόμοιες
συχνότητες στις 19 από τις 22 αντιγονικούς δείκτες. Παρόμοια η σύγκριση
των γονιδιακών συχνοτήτων ανάμεσα στους γηγενείς και τους πρόσφυγες δεν
έδειξε καμία στατιστικά σημαντική διαφορά. Η <i>γενετική απόσταση</i>
μεταξύ των Τούρκων και των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία ήταν πολύ μεγάλη,
παρά τη γεωγραφική εγγύτητά τους. Το αποτέλεσμα αυτό δείχνει ότι οι
Τούρκοι και οι προσφυγικής καταγωγής ΄Ελληνες από τη Μικρά Ασία και τον
Πόντο έχουν διαφορετική γενετική σύσταση.</div>
<div style="text-align: justify;">
γ) Η συγκριτική ανάλυση (2011) της DNA σύστασης δεικτών του <i>χρωμοσώματος </i>Υ
9 πληθυσμιακών δειγμάτων που προέρχονταν από την Ηπειρωτική Ελλάδα και
από απογόνους προσφύγων από τη Φώκαια και τη Σμύρνη (Εικόνα 2) με 4
πληθυσμιακά δείγματα από την Τουρκία έδειξε<sup>6</sup> ότι τόσο η
γεωγραφική θέση, όσο και η γλώσσα/θρησκεία διακρίνουν τις πληθυσμιακές
ομάδες. Τα αποτελέσματα αυτά επίσης υποστηρίζουν διαφορετική γενετική
κληρονομιά ανάμεσα στους Τούρκους και τους Έλληνες.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Η γενετική συμβολή των αρχαίων Ελλήνων στη Νότια Γαλλία</i></b><i>.</i>
Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ότι, με βάση δημογραφικές εκτιμήσεις
ιστορικών-ερευνητών, είχε υπολογιστεί ότι οι Έλληνες στην αρχική
αποικία των Φωκαέων στη Μασσαλία αποτελούσαν ποσοστό περίπου της τάξης
του 10%, ενώ με βάση DNA μεθοδολογίες, η συμβολή των Ελλήνων ήταν στο
17%, δηλαδή πολύ υψηλότερο από αυτό των δημογραφικών εκτιμήσεων (Εικόνα
2).<sup>6</sup> Τα γενετικά στοιχεία δηλαδή αυτής της έρευνας
υποδεικνύουν ένα μοντέλο υψηλής, σε σχέση με τη δημογραφική διείσδυση,
γονιδιακής ροής από αρχαίους Έλληνες στο ντόπιο Κελτο-Λιγηρικό πληθυσμό
της Προβηγκίας την <i>Εποχή του Σιδήρου.</i> Αυτή η υψηλή γονιδιακή
ροή – σε σχέση με τη δημογραφική ροή – ενδέχεται να οφείλεται σε
διαφορετικές πρακτικές γαμηλιότητας, π.χ. στο επιλεκτικό ζευγάρωμα των
ντόπιων γυναικών της Προβηγκίας με τους κοινωνικά ανώτερους (ελίτ =
elite) Έλληνες ή στην κατάκτηση της περιοχής από τους Έλληνες.</div>
<div style="text-align: justify;">
δ<b>) </b>Η διερεύνηση της γενετικής σχέσης <b> </b>Ελλήνων με καταγωγή από τη Μικρά Ασία με τους κατοίκους της μητροπολιτικής Ελλάδας με την ανάλυση αρκετών<i> διαδοχικά επαναλαμβανόμενων γενετικών δεικτών DNA</i> (<i>STRs</i>) έδειξε<sup>13</sup> ότι στο <i>φυλογενετικό δένδρο</i>
που συγκροτήθηκε το πληθυσμιακό δείγμα των Ελλήνων προσφυγικής
καταγωγής βρίσκεται μεταξύ των πληθυσμιακών δειγμάτων της Χίου και της
Ανατολικής Κρήτης, και μάλιστα πλησιέστερα με αυτό της Χίου. Το
αποτέλεσμα αυτό είναι αναμενόμενο, μια και είναι γνωστό ότι πολλοί
κάτοικοι της Μικράς Ασίας εγκαταστάθηκαν στη Χίο μετά τη μικρασιατική
καταστροφή το 1923, και από την άλλη υπήρχε συνεχής αμφίδρομη ροή
ατόμων, άρα και DNA, ανάμεσα στην Κρήτη και στα παράλια της Ιωνίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
ε) Τέλος, η γ<i>ενετική </i> ανάλυση πολλών Ευρασιατικών και Αφρικανικών πληθυσμών με χιλιάδες <i>απλούς νουκλεοτιδικούς (DNA) δείκτες</i> έδειξε (2014 και 2017)<sup>14,15</sup>
ότι γενετικά πλησιέστερα στον πληθυσμό της Καππαδοκίας βρίσκονται οι
πληθυσμοί από την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα. Επιπρόσθετα, η γενετική
σύσταση των Ελλήνων από την Καππαδοκία και τον Πόντο διαφέρει από τη
γενετική σύσταση Σλαβικών λαών.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>Ερμηνεία των αποτελεσμάτων.</i></b>
Πολυπληθείς έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι γάμοι δεν γίνονται τυχαία,
τόσο σε τοπικό, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε επίπεδο μακροκλίμακας
ρόλο διαδραματίζουν κυρίως γεωγραφικά εμπόδια, όπως οι μεγάλες
αποστάσεις, τα υψηλά βουνά, τα μεγάλα ποτάμια συστήματα, οι έρημοι που
δημιουργούν τοπικές απομονώσεις και γενετικές διαφοροποιήσεις. Σε
τοπικό επίπεδο, μη γεωγραφικοί παράγοντες έχουν μεγαλύτερη
σπουδαιότητα στην επιλογή συζύγου. Ειδικότερα, σε φυλετικά και εθνικά
ομογενείς κοινωνίες, ρόλο στην επιλογή του συντρόφου διαδραματίζουν
κοινωνικοί παράγοντες, όπως είναι η ηλικία, η εκπαίδευση, η θέση, το
ύψος, το βάρος, η θρησκεία, η γλώσσα καθώς και η οικονομική
κατάσταση.<sup>16</sup> Αντίθετα, σε φυλετικά ή και εθνικά ετερογενείς
κοινωνίες, η “φυλή” και η εθνικότητα διαδραματίζουν κυρίαρχο ρόλο στην
επιλογή του/της συζύγου.<sup>17 </sup>΄Υστερα από τα προηγούμενα,
ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι σε όλες τις γενετικές έρευνες των
Ελλήνων αποκαλύφθηκε ελάχιστη “Μογγολική” διείσδυση στο DNA τους. Το
εύρημα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι Τούρκοι είχαν υποδουλώσει
την Ελλάδα για 400 χρόνια και εύλογα θα αναμενόταν πως θα υπήρχε κάποια
διείσδυση DNA “Μογγολικής” κληρονομιάς Τούρκων στους ΄Ελληνες. Όμως από
τις μελέτες, πολλών διαφορετικών και ανεξάρτητων ερευνητικών ομάδων, της
γενετικής σύστασης χιλιάδων Ελλήνων διαπιστώθηκε ποσοστό επιμιξίας της
τάξης του 2% με γενετικό υλικό προέλευσης Κεντρικής Ασίας. Ως εκ τούτου
οι ΄Ελληνες, εξαιτίας θρησκευτικών, πολιτισμικών, γλωσσικών, ηθολογικών
και άλλων λόγων, δεν ήρθαν σε μεγάλο βαθμό σε επιμειξίες με Τούρκους με
“Μογγολική” καταγωγή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Συνοπτικά, </i>τα γενετικά
αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι:<br />
α) Ο πληθυσμός της Τουρκίας
δημιουργήθηκε από την επιμειξία των απογόνων του ντόπιου πληθυσμού, που
ζούσε στην περιοχή από τους προϊστορικούς χρόνους, με άνδρες και
γυναίκες καταγωγής από την Κεντρική Ασία που διείσδυσαν στην περιοχή
κυρίως μετά τον 11<sup>ο</sup> αιώνα μ.Χ. Η Τουρκία δηλ., όπως και η
Ουγγαρία, αποτελούν παραδείγματα πληθυσμών, όπου μια πληθυσμιακή
μειοψηφία επιβάλλει τη γλώσσα, αλλά όχι και το DNA της στην πλειοψηφία
των γηγενών κατοίκων της.<br />
β) Τουλάχιστον 30% της DNA σύστασης των
σημερινών Τούρκων έχει προέλευση από πληθυσμούς της Κεντρικής Ασίας.<br />
γ)
Οι Τούρκοι διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους ΄Ελληνες,
ανεξάρτητα από το είδος των γενετικών δεικτών που χρησιμοποιήθηκε για τη
σύγκρισή τους, και<br />
δ) Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι στη
γενετική κληρονομιά των Ελλήνων διαπιστώθηκε μικρό ποσοστό γενεαλογικών
γραμμών που χαρακτηρίζουν Ασιατικούς πληθυσμούς, παρά την κυριαρχία των
Τούρκων επί 400 χρόνια, ενώ ο σημερινός πληθυσμός της Τουρκίας είναι
κοντά γενετικά με πληθυσμούς της ΝΑ Ευρώπης.<br />
Ωστόσο, η εκτίμηση της
πιθανής διείσδυσης γενεαλογικών γραμμών που χαρακτηρίζουν πληθυσμούς
της Ανατολίας στους Έλληνες (και αντίστροφα) μπορεί να είναι δύσκολο να
εκτιμηθεί, δεδομένου ότι εκατομμύρια πρόγονοι των Ελλήνων ζούσαν στην
Ανατολία εδώ και χιλιάδες χρόνια και υπήρχε συνεχής ροή ανθρώπων από την
Ανατολία προς την Ελλάδα (και αντίστροφα) από την Παλαιολιθική εποχή.
Ίσως χρησιμοποιώντας ανάλυση όλου του γονιδιώματος αντιπροσωπευτικών
δειγμάτων θα επιτρέψει την εκτίμηση της γονιδιακής ροής ανάμεσα στους
δύο πληθυσμούς.</div>
<div style="text-align: left;">
<br />
<br />
<b>Βιβλιογραφία</b></div>
<ol>
<li style="text-align: left;">Jean-Jacques HublinJ., Ben-Ncer A., <i>et al.</i> (2017). <i>Nature</i> 546: 289-292.</li>
<li style="text-align: left;">Alkan C., Kavak P., <i>et al.</i> (2014). <i>BMC Genomics</i> <b>15: </b></li>
<li style="text-align: left;">Di Benedetto G., Ergüven A., <i>et al.</i> (2001). <i> J. Phys. Antropol.</i> <b>115:</b> 144-156.</li>
<li style="text-align: left;">Yunusbayev B., Metspalu M.,<i> et al. </i>(2015).<i> PLoS Genetics. </i><b>11</b>: e1005068<i>. </i></li>
<li style="text-align: left;">Triantaphyllidis C., Kouvatsi A., <i>et al.</i> (1986). <i> Hered. </i><b>36:</b> 218-221.</li>
<li style="text-align: left;">King R., DiCristofaro J., <i>et al.</i> (2011). <i>BMC Evol. Biol.</i> <b>11:</b></li>
<li style="text-align: left;">Mergen H., Öner R, Öner (2004). <i>J. Genet</i>. <b>83</b>: 39-47.</li>
<li style="text-align: left;">Behar M., van Oven M., <i>et al.</i> (2012). Am<i>. J. Hum. Genet</i>. <b>6</b>: 675-84.</li>
<li style="text-align: left;">Tills D., Warlow A., <i>et al.</i> (1983). <i> J. Phys. Anthropol.</i> <b>61:</b> 145-156.</li>
<li style="text-align: left;">Theocharis S., Konstantopoulos K., <i>et al.</i> (1997). <i>Ups J. Med. Sci.</i> <b>102:</b> 133-136.</li>
<li style="text-align: left;">Κωνσταντόπουλος Κ. (1984). <i>Μία συγκριτική μελέτη της κατανομής των συχνοτήτων των αντιγόνων </i><i>HLA</i><i>-A</i><i> και B</i><i> σε ΄Ελληνες από το νότιο και βόρειο μέρος της χώρας.</i> Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα.</li>
<li style="text-align: left;">Πολυμενίδης Ζ. (1978). <i>Μελέτη των αντιγόνων και των απλοτύπων της Α και Β γονιδιακής θέσεως του </i><i>HLA</i><i> συστήματος επί δείγματος ελληνικού πληθυσμού</i>. Διατριβή επί διδακτορία. Ιατρική σχολή. Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη.</li>
<li style="text-align: left;">Κοντοπούλου Ε. (2000). <i>Μελέτη της γενετικής σύστασης των Ελλήνων με την ανάλυση υπερμεταβλητών </i><i>DNA</i><i>-δεικτών</i>. Διδακτορική διατριβή, Τμήμα Βιολογίας Α.Π.Θ., Θεσσαλονίκη.</li>
<li style="text-align: left;">Paschou P., Drimeas P., <i>et al.</i> (2014<b>).</b> <i>PNAS USA </i><b>111:</b> 9211-9216.</li>
<li style="text-align: left;">Stamatoyannopoulos G., Bose A., <i>et al.</i> (2017). <i> J. Human Genetics </i><b>25:</b> 637-645.</li>
<li style="text-align: left;">Barbujani G. (1997). <i> J. Hum. Genet.</i> <b>61:</b> 1011-1014.</li>
<li style="text-align: left;">Risch N, Choudhry S., <i>et al.</i> (2009). <i>Genome Biology</i> <b>10:</b></li>
</ol>
<img alt="" class="wp-image-12066 size-large" height="401" src="https://clioturbata.com/wp-content/uploads/wetransfer-dd8394-1-1024x633.jpg" width="648" /><br />
<br />
<figure class="thumbnail wp-caption aligncenter" id="attachment_12066" style="width: 658px;"><figcaption class="caption wp-caption-text">Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης είναι Ομότιμος Καθηγητής Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου, Τμήμα Βιολογίας Α.Π.Θ.</figcaption></figure></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-17141258610657046982018-04-22T23:24:00.005-07:002018-04-22T23:48:26.718-07:00ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ : ΤΙ ΕΣΤΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">ΤΙ ΕΣΤΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;"><br />ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ Ι. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
ΤΕΩΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ </div>
<div style="text-align: center;">
ΑΘΗΝΑΙ 1925 </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-v9Xl8iZjQiU/Wt1-ZtqgfRI/AAAAAAAAF50/DXwrgxdwPEErOM1Ejm9X2MSuawt534N1gCLcBGAs/s1600/%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A3%25CE%2595%25CE%2592%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3small.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="541" data-original-width="397" height="400" src="https://2.bp.blogspot.com/-v9Xl8iZjQiU/Wt1-ZtqgfRI/AAAAAAAAF50/DXwrgxdwPEErOM1Ejm9X2MSuawt534N1gCLcBGAs/s400/%25CE%259C%25CE%25A0%25CE%259F%25CE%259B%25CE%25A3%25CE%2595%25CE%2592%25CE%2599%25CE%259A%25CE%2599%25CE%25A3%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3small.jpg" width="292" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ <br />Εις τον έξυπνον και τίμιον <br />αλλά εύπιστον και ευμετάβλητον <br />Ελληνικόν Λαόν.</span></span></span></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">ΠΡΟΛΟΓΟΣ </span></b></div>
Καθ' ήν στιγμήν εντείνεται λυσσωδώς η προπαγάνδα του ελληνικού κομμουνισμού διά την μπολσεβικοποίησιν της Ελλάδος, καθ' ήν στιγμήν ο ελληνικός λαός εκδηλοί απροκάλυπτον αγανάκτησιν διότι μία ημερησία εφημερίς το «Ελεύθερον Βήμα» εφιλοξένησεν, ιδιοτελώς ή επιπολαίως, άρθρα ευμενή υπέρ του ρωσσικού μπολσεβικισμού. <br />
καθ' ήν στιγμήν όλη η πεπολιτισμένη ανθρωπότης διερωτάται αγωνιωδώς αν το ατομικόν ή το κοινωνιστικόν σύστημα δύναται να τή εξασφαλίση μίαν καλυτέραν αύριον. <br />
καθ' ήν στιγμήν όλοι οι κοινωνιολόγοι του κόσμου προσπαθούν αφ' ενός ν' ανεύρουν τα βαθύτερα αίτια και αφ' ετέρου να αναλύσουν τα τραγικά αποτελέσματα της ρωσσικής επαναστάσεως, νομίζω ότι έχω υποχρέωσιν προς τον Ελληνικόν λαόν να φέρω εις φως όλα όσα εγνώρισα κατά την υπέρ εικοσαετή εν Ρωσσία διαμονήν μου περί της πραγματικής σημασίας του μπολσεβικικού κινήματος, την οποίαν ακόμη σκεπάζει ο βαθύς πέπλος του τεχνητού σκότους, τόσον επιτηδείως ριφθείς υπό των ενδιαφερομένων. <br />
Θα ηδυνάμην να συντάξω πολλούς τόμους επί της τραγικής αυτής ιστορίας, μιάς εκ των τραγικωτέρων της ανθρωπότητος. Αλλά δεν θα μακρηγορήσω, απλώς αναδημοσιεύω συμπληρών τά εν τώ «Ελευθέρω Τύπω» δημοσιευθέντα 32 άρθρα μου, περιοριζόμενος μόνον εις ξηράν αφήγησιν γεγονότων, διά να αφήσω ελεύθερον τον αναγνώστην να εξαγάγη μόνος τα συμπεράσματά του. <br />
Α.Ι.Α. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: x-large;">ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄</span> <br /><br /><span style="font-size: large;">Οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού είνε Εβραίοι</span></span></b></div>
<br />
Η ρωσσική επανάστασις θεωρείται γενικώς ως επιστημονικόν πείραμα προς εφαρμογήν ωρισμένων κοινωνικών θεωριών, εστερημένον φυλετικού χαρακτήρος και τείνον εις τον διεθνισμόν. <br />
Πλάνη. Αυτό είνε το το πρόσχημα. Είνε η σειρά διαφόρων θεατρικών πράξεων εξελισσομένων επί της σκηνής, συμμετοχή μετημφιεσμένων ηθοποιών. <br />
Μόνον εις τα παρασκήνια, εις τα οποία ισχυρίζομαι ότι εισέδυσα χάρις εις τάς σχέσεις μου, φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρ της μπολσεβικικής επαναστάσεως. Και ο χαρακτήρ ούτος είνε η εκδίκησις και η νίκη των Ισραηλιτών της Ρωσσίας τόσον κατά της ρωσσικής εθνότητος όσον και κατά της χριστιανικής θρησκείας. <br />
Γνωρίζω πόσον βαρύς είνε ο αφορισμός ούτος. Διά να τον αποδείξω όμως μου αρκεί ν' ανατρέξω εις τον ονομαστικόν πίνακα των 554 επιτρόπων και βοηθών των, οι οποίοι κυβερνούν σήμερον την ατυχή Ρωσσίαν. <br />
Εκ του πίνακος τούτου εξάγεται ότι εκ των 554 ιθυνόντων, είναι Ρώσσοι μόνο είς, Τσέχοι 1, Εβραίοι 447, Φιλλανδοί 3, Λιθουανοί 43, Πολωνοί 2, Γερμανοί 12, Ούγγροι 1, Αρμένιοι 13, Γεωργιανοί 2. Το όλον 554. <br />
Ο κ. Ι. Σοφιανόπουλος και η φιλοξενήσασα τα άρθρα του εφημερίς απέφυγαν περιέργως να τονίσουν την παρουσία τόσων Εβραίων, άλλων συνήθως κρυπτομένων υπό ρωσσικά ψευδώνυμα επί κεφαλής των ρωσσικών κρατικών υπηρεσιών. <br />
Επί τή ευκαιρία σημειώ ότι και ο κ. Ουστίνωφ, ο εν Αθήναις πρεσβευτής των Σοβιέτ είνε επίσης Ισραηλίτης, καλούμενος πράγματι Ζαρμπίνοβιτς. Παρεμπιπτόντως δε αναφέρω ότι ο υπό αρμενικόν όνομα Μακαριάν εμφανιζόμενος «διευθυντής του Γραφείου Τύπου» της εδώ Ρωσσικής πρεσβείας είναι ΕΛΛΗΝ αρνησίπατρις, γνωστός εις πλείστους εκ Ρωσσίας πρόσφυγας ως Ιωαννίδης. <br />
Αλλά δεν είνε η εις χείρας σχεδόν αποκλειστικώς ευρισκομένη διακυβέρνησις της ατυχούς χώρας η μόνη απόδειξις των ισχυρισμών μου. Υπάρχουν και πλείσται άλλαι αποδείξεις, τάς οποίας ο κ. Σοφιανόπουλος παραμείνας 2-3 εβδομάδας εν Ρωσσία δεν ηδύνατο να περισυλλέξη ακόμη και αν ήθελε. <br />
Λέγω και αν ήθελε, διότι τινές εκ των αποδείξεων τούτων αποτελούν γεγονότα προσπίπτοντα εις την αντίληψιν παρατηρητών πολύ ολιγώτερον μορφωμένων του κ. Σοφιανοπούλου. <br />
Ο συνεργάτης της πρωινής Αθηναικής εφημερίδος ισχυρίζεται ότι οι Ρώσσοι κομμουνισταί είναι άθεοι και προσπαθούν να εκριζώσουν κάθε θρησκευτικόν αίσθημα. Δεν θα θελήσω να στηριχθώ εις την βεβαίωσιν ταύτην και να δημοκοπήσω εις βάρος του κομμουνισμού εκμεταλλευόμενος την βαθείαν θρησκευτικήν ευλάβειαν των Ελλήνων εργατών. Σημειώ μόνον ότι η σοβαρωτάτη διά τον ελληνικόν εργατικόν κόσμον ομολογία αύτη δεν διεψεύσθη ακόμη ούτε υπό του Ελληνικού κομμουνιστικού κόμματος, ούτε υπό της εδώ μπολσεβικικής πρεσβείας. <br />
Ούτε θέλω να επιμείνω εις τον ισχυρισμόν τούτον, διότι και αν ούτος αληθεύει, τυχόν διά τους ελαχίστους (τριάκοντα ως είπον) ρώσσους επιτρόπους, δεν ισχύει διά τους 447 εβραίους, οι οποίοι δεν είνε άθεοι ή τουλάχιστον δεν δεικνύουν διόλου ότι είνε άθεοι, αλλά περιορίζονται εις την λυσσώδη, αιμοσταγή εξόντωσιν των χριστιανών, εις τον εξευτελισμόν της χριστιανικής θρησκείας, όλων των δογμάτων, καθ' ήν στιγμήν δεν θίγουν ποσώς τάς άλλας θρησκείας, εβραϊκήν, μουσουλμανικήν, βουδδικήν και βραχμανικήν. Ουδεμία συναγωγή, ουδέν τέμενος εθίγη. Μάλιστα δε προστατεύουν κατά τρόπον μεροληπτικώτατον και προκλητικώτατον την εβραϊκήν θρησκείαν. <br />
Θα επεθύμουν μόνον να ερωτήσω τον κ. Σοφιανόπουλον και τους ΄Ελληνας κομμουνιστάς αν γνωρίζουν ότι: <br />
<br />
1. Οι Εβραίοι προτιμώνται σήμερον των χριστιανών εις όλας τάς υπηρεσίας, δημοσίας ή ιδιωτικάς, προμηθείας, εργασίας παντός είδους, κτλ. <br />
2. Οι μπολσεβίκοι εξηφάνισαν εξ όλων των βιβλιοθηκών της Ρωσσίας όλα τα συγγράμματα, εις οιανδήποτε γλώσσαν και αν εγράφησαν, τα θίγοντα εμμέσως ή αμέσως τους Εβραίους και την θρησκείαν των. Και τούτο όχι μόνον εις τάς λαικάς βιβλιοθήκας, αλλά και εις αυτάς τάς βιβλιοθήκας των Πανεπιστημίων. Απόδειξις ότι οι ιθύνοντες σήμερον την Ρωσσίαν Εβραίοι στερούνται και της στοιχειώδους ευλαβείας παντός διανοουμένου προς την αμεροληψίαν και αντικειμενικότητα της επιστήμης και ότι διαπνέονται υπό του πλέον στενού εβραϊκού φανατισμού. <br />
3. Οι μπολσεβίκοι ετυφέκισαν και εξακολουθούν να τυφεκίζουν άνευ διαδικασίας οιονδήποτε, εις χείρας του οποίου, ήθελεν ευρεθή έν εκ των ως άνω συγγραμμάτων και μάλιστα το πολύκροτον βιβλίον του γάλλου επισκόπου Ζουέν με επιστολή του καρδιναλίου Γασπάρι «ο εβραϊο-μασωνικός κίνδυνος», του οποίου ο συγγραφεύς ισχυρίζεται, ως γνωστόν, ότι ο μασωνισμός είνε οργάνωσις εβραϊκή, τείνουσα σκοπίμως εις την έντασιν του αγώνος των τάξεων, εις τον εμφύλιον αλληλοσπαραγμόν των χριστιανικών εθνών, εις την επέκτασιν του κομμουνισμού, όστις αποσυνθέτων τα Κράτη, λόγω της ουτοπικής ιδεολογίας του, θα επιτρέψη εις τους εβραίους να κυριαρχήσουν εις όλας τα χώρας της γης. <br />
4. Η όλη εξωτερική πολιτική των Ρώσσων μπολσεβίκων και μάλιστα αποφάσεις κομμουνιστικών διασκέψεων των οποίων θα παραθέσω τα κείμενα εις το σχετικόν κεφάλαιον, εμπνέεται από πνεύμα γνησίως εβραϊκόν. <br />
5. Ιδιατέρως όμως οφείλω να τονίσω τα απιστεύτως άγρια, τυραννικά και γενικά εξοντωτικά μέτρα κατά του Χριστιανικού Κλήρου και των Χριστιανών, δεν είνε απλώς η εφαρμογή ενός τρομοκρατικού συστήματος, εξ εκείνων τα οποία εφήρμοσαν διάφοροι επαναστάσεις: <br />
Πρόκειται περί αθρόων και τελείως περιττών διά την εμπέδωσιν του Κομμουνισμού θανατικών εκτελέσεων, σφαγών, μαρτυρίων, θανατώσεων διά πείνης, τυφεκισμών χάριν διασκεδάσεως. <br />
<br />
<span style="color: #990000;">Πράγματι, ως αποδεικνύει ο κατωτέρω πίναξ, τα 85% των ιθυνόντων σήμερον την Ρωσσίαν είναι εβραίοι. Ο πίναξ ούτος καταρτισθείς υπό του Ρωσσικού Αντι-κομμουνιστικού Συνδέσμου «Εδίνστβο Ρούς» έχει ως εξής: <br /><br /><b>Το Συμβούλιον των Λαικών Επιτροπών (Υπουργών).</b> <br />Πρώτος πρόεδρος του Σοβιέτ Λενίν (εκ μητρός εβραίος) «ρώσσος». Επίτροπος των Εξωτερικών Τσιτερίν ρώσσος, επίτροπος των Εθνικοτήτων Δζουγκασφίλι [εβραίος] «αρμένιος», πρόεδρος του Ανωτάτου Οικονομικού Σοβιέτ Λουριέ (Λάριν) εβραίος, επίτροπος Αποκαταστάσεως (βοστανοβλένιου) Σλίχτερ εβραίος, επίτροπος της Γεωργίας Προτιάν αρμένιος, επίτροπος Στρατιωτικών και Ναυτικών Μπροστέιν (Τρότσκυ) εβραίος, επίτροπος των γαιών του Κράτους Κάουφμαν εβραίος, επίτροπος Δημοσίων ΄Εργων Σμίθ εβραίος, επίτροπος του Επισιτισμού Ε. Λίλινα (Κνίγκισεν) εβραία, επίτροπος Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Σπίτσμπεργκ εβραίος, επίτροπος Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Λουνατσάρσκι [εβραίος] «ρώσσος», επίτροπος Εσωτερικών και πρόεδρος της Γ Διεθνούς ΄Απφελμπάουμ (Ζηνόβιεφ) εβραίος, επίτροπος Υγιεινής Σιμάσκο ρώσσος, επίτροπος των Οικονομικών Κουκόφσκι εβραίος, επίτροπος του Τύπου Κογέν (Βολοδάρσκι) εβραίος, επίτροπος των Εκλογών Ραδομισλίσκι (Ουρίσκι) εβραίος, επίτροπος Δικαιοσύνης Στέμπεργκ εβραίος, επίτροπος της Εκκενώσεως των Προσφύγων Φενινστάιν εβραίος, βοηθοί αυτού Ράβιτς και Ζασλάφσκι εβραίοι. Το όλον 22 μέλη εξ ών: <br />Ρώσσοι 3, Αρμένιοι 2, Εβραίοι 17<br /><br /><b>Υπουργείον Στρατιωτικών</b> <br />Αρχηγός του επιτελείου της Βορείου στρατιάς Φίσμαν εβραίος, δικαστικός επίτροπος της στρατιάς Ρόμμ εβραίος, πολιτικός επίτροπος της στρατιάς Λίβενσον εβραίος, πρόεδρος των σοβιέτ του δυτικού μετώπου Ποζέρν εβραίος, πολιτικός επίτροπος της στρατιωτικής περιφερείας Μόσχας Γκούμπελμαν εβραίος, πολιτικός επίτροπος της στρατιωτικής περιφερείας του Βίτεπσκ Ντέις εβραίος, επίτροπος στρατιωτικών επιτάξεων της πόλεως Σλούσκ Καλμανόβιτς Λιθουανός, πολιτικός επίτροπος της ταξιαρχίας της Σαμάρας Μπέκμαν εβραίος, στρατιωτικός επίτροπος της αυτής ταξιαρχίας Γκλούσμαν εβραίος, επίτροπος της περιφερείας Μόσχας Ζουζμάνοβιτς εβραίος, α» βοηθός του Τρότσκυ Γίρσφίλδ εβραίος, β» βοηθός του Τρότσκι Σκλάνσκι εβραίος, μέλη του αυτού συμβουλίου Σοροδάκ και Πέτς εβραίοι.<br /><br /><b>Στρατιωτικοί επίτροποι του Κυβερνείου της Μόσχας </b><br />Στέινγαρ, Γερμανός. Ντούλις Λιθουανός, επίτροπος της σχολής της παραμεθορίου φρουράς, Γκλέιζερ Λιθουανός, πολιτικός επίτροπος της 15ης ταξιαρχίας, Δζένης εβραίος, πολιτικός της 15 ταξιαρχίας, Πολόνσκει Λιθουανός, επίτροπος του στρατιωτικού συμβουλίου της στρατιάς του Καυκάσου, Λέχτινερ εβραίος, έκτακτος επίτροπος του ανατολικού μετώπου, Μπρούνο και Σιούλμα εβραίοι, μέλη του στρατιωτικού συμβουλίου του Καζάν: Ρόζενγκολτς, Μέιγκοφ και Νάζενγκολτς εβραίοι, διοικητής της ερυθράς στρατιάς Γιεροσλάβ Γκέκερ εβραίος, αρχηγός των στρατιωτικών γραφείων της Πετρουπόλεως Τσέιγκερ εβραίος, πολιτικός επίτροπος της στρατιωτικής περιφερείας Πετρουπόλεως Γκίτης εβραίος, διοικητής του δυτικού μετώπου εναντίον των Τσεχοσλαύων Βατσέτης Λιθουανός, αρχηγός της στρατιωτικής κομμούνας Κόλμαν (πρώην αξιωματικός του αυστριακού Στρατού) εβραίος, μέλος της στρατιωτικής κομμούνας Λαζημίρ εβραίος, αρχηγός της στρατιωτικής περιφερείας της Μόσχας Μπίτσις Λιθουανός, στρατιωτικός επίτροπος της περιφερείας της Μόσχας Μιτκάζ εβραίος, αρχηγός της αμύνης της Κριμαίας Ζακ εβραίος, Σνεσούρ λιθουανός, Σμιδόβιτς εβραίος. <br />Το όλον 41 μέλη: <br />Ρώσσοι 0, Λιθουανοί 8, Γερμανοί 1, Εβραίοι 32 <br /><br /><b>Υπουργείον Εσωτερικών</b> <br />Αρχηγός της προπαγάνδας Γκολδενρούδιν εβραίος, πρόεδρος της επιτροπής της κομμούνας Πετρουπόλεως ΄Ενδερ εβραίος, αντιπρόεδρος επιτροπής υγιεινής Ρουδνίκ εβραίος, βοηθός επίτροπος επί της εκκενώσεως των προσφύγων Αβραάμ Κραχμάλ εβραίος, πολιτικός διοικητής Πετρουπόλεως Σνάιδερ εβραίος, πολιτικός διοικητής Μόσχας Μινόρ εβραίος, επίτροπος του τύπου Μόσχας Κράσικοφ εβραίος, επίτροπος της αστυνομίας Πετρουπόλεως Φέιερμαν εβραίος, διευθυντής του γραφείου του τύπου Μαρτενσόν εβραίος, επίτροπος της κοινωνικής ασφαλείας της Μόσχας Ρόζενταλ εβραίος. <br />Μέλη της εκτάκτου επιτροπής της Πετρουπόλεως (Τσέκας) <br />Μέινκμαν εβραίος, Γίλλερ εβραίος, Κοσλοβόσκι πολωνός, Μοδέλ εβραίος, Ι. Ροζμίροβιτς εβραία, Διεσπέροφ αρμένιος, Ισίλεβιτς εβραίος, Κρασίκοφ εβραίος, Μπουχάν αρμένιος, Μέρμπης λιθουανός, Παίκης λιθουανός, ΄Ανβελτ γερμανός. <br /><br /><b>Μέλη του Συμβουλίου της Κομμούνας Πετρουπόλεως.</b> <br />Ζόρκα εβραίος, Ροδομίλσκι εβραίος. </span><br />
<span style="color: #990000;"><br /><b>Μέλη της εκτάκτου επιτροπής της Μόσχας (Τσέκας) </b><br />Πρόεδρος Δερζίνσι Πολωνός [εβραίος], Αντιπρόεδρος Πέτερς Λιθουανός, Σκλόφσκι εβραίος, Κνέιφις εβραίος, Τσέιστιν εβραίος, Ραζμίροβιτς εβραίος, Κρόμπεργκ εβραίος, Χαίκινα εβραία, Κάρλσον Λιθουανός, Λέντοβιτς εβραίος, Ρίφκιν εβραίος, Αντώνωφ εβραίος, Δελαφάβωφ εβραίος, Τσίτκιν εβραίος, Ροζμίροβιτς εβραίος, Σφέρδλωφ εβραίος, Μπιζένσκι εβραίος, Μπλούμκιν (ο φονεύς του κόμητος Μίρμπαχ) εβραίος, Αλεξάνδροβιτς Ρώσσος, Ρέιτενμπεργκ εβραίος, Φίνες εβραίος, Ζάκς εβραίος, Ιακώφ Γκόλδεν εβραίος, Γκαλ Περστέιν εβραίος, Κνιγκισέν εβραίος, Λάτσης Λιθουανός, Δέιμπαλ Λιθουανός, Σειζάν Αρμένιος, Δείπκιν Λιθουανός, διοικητής της φυλακής «Ταγκάνσκι» Λίμπερτ εβραίος, Φόγκελ Γερμανός, Ζάκις Λιθουανός, Σιλένκους εβραίος, Γιάνσον Λιθουανός, Πρόεδρος της επιτροπής του φρουρίου Πέτρου και Παύλου Μοδέλ εβραίος. <br />Το όλον 60 μέλη: <br />Ρώσσοι 2, Πολωνοί 2, Αρμένιοι 3, Γερμανοί 2, Λιθουανοί 10, Εβραίοι 41.<br /><br /><b>Υπουργείον Εξωτερικών </b><br />Υπουργός Καραχάν (ήδη πρέσβυς εν Κίνα) Αρμένιος, Φρίτσι Λιθουανός, Πρεσβευτής εν Βερολίνω Ιόφφε εβραίος, Α» Γραμματεύς πρεσβείας Βερολίνου Λέβιν εβραίος, Διευθυντής γραφείου τύπου και πληροφοριών παρά τή πρεσβεία Βερολίνου ΄Ακσελροτ εβραίος, έκτακτος απεσταλμένος εις Παρισίους και Λονδίνον Μπεκ εβραίος, Πρεσβευτής εν Βιέννη Ρόζενφελδ (Κάμενεφ) εβραίος, πρεσβευτής εν Χριστιανία Μπέιτλερ εβραίος, Πρόξενος εις Γλασκώβην Μάλκιν εβραίος, πρόεδρος της επιτροπής ειρήνης εις Κίεβον Κάιν Ρακόφσκυ εβραίος, βοηθός του Μανουέλσκυ εβραίος, νομικός σύμβουλος Αστσούμπ (΄Ιλσεν) εβραίος, γενικός πρόξενος εις το Κίεβον Γούντμπαουμ (Κσεβήνσκυ) εβραίος, Πρεσβευτής εις τας Ηνωμένας Πολιτείας Μάρτινς Γερμανός, γενικός πρόξενος εις Οδησσόν Α. Μπεκ εβραίος. <br />Το όλον 17 μέλη εξ ών: <br />Ρώσσοι 1, Αρμένιοι 1, Λιθουανού 1, Γερμανοί 1, Εβραίοι 13. <br /><br />Οφείλω να τονίσω διά την ιστορίαν ότι το πρώτον Στρατιωτικόν Σοβιέτ, το οποίον συνεκροτήθη τω 1917, δήθεν διά να εκπροσωπήση τον ρωσσικόν στρατόν, δεν περιελάμβανεν ούτε ένα Ρώσσον Χριστιανόν. Δηλαδή επί 14 περίπου εκατομμυρίων ανδρών, ευρισκομένων τότε υπό τα όπλα, οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού δεν εύρον ούτε ένα Ρώσσον χριστιανόν, εμπνέοντα εις αυτούς εμπιστοσύνην και διατεθειμένον να εφαρμόση το εβραϊκόν των πρόγραμμα! <br /><br />Ιδού και οι ανώτεροι υπάλληλοι των άλλων υπουργείων της μπολσεβικικής Ρωσσίας.<br /><br /><b>Υπουργείον Οικονομικών</b> <br />Α» Κομμισάριος Μερζβίνσκι Πολωνός, βοηθός αυτού Δον Σολοβέι Εβραίος, Β» Κομμισάριος Ισιδόρ Γκουκόφσκιι εβραίος, βοηθός αυτού Ζακς (Γκλάδνεφ) εβραίος, Διευθυντής του γραφείου Ακσέλροδ εβραίος, βοηθός του γραφείου Μπογκολέποφ Ρώσσος, Γενικός Γραμματεύς Χάσιν εβραίος, η βοηθός αυτού Μπέρτα Χινέβιτς εβραία, Πρόεδρος Οικονομικού συμβουλίου Λάτσις Λιθουανός, βοηθός αυτού Βεισμάν εβραίος, Κομμισάριος προς διακανονισμόν των Ρωσσο-Γερμανικών λογαριασμών Φούρστενμπεργκ (Γκανέσκιο) εβραίος, Πρώτος γραμματεύς αυτού Κογκάν εβραίος, Επίτροποι της Λαικής Τραπέζης Μιχίλσον εβραίος, Ζακς εβραίος, ΄Ακσελροδ εβραίος, Σάδνικωφ Ρώσσος.<br /><br /><b>Πράκτορες Οικονομικοί </b><br />Εις Βερολίνον Λανδάου εβραίος. Εις Κοπεγχάγην Βορόφσκι εβραίος. Εις Στοκχόλμην Αβραάμ Σέκμαν εβραίος. Γενικός επιθεωρητής του λαικού ταμιευτηρίου Καν εβραίος, βοηθός αυτού Γκορεστέιν εβραίος, Ανώτατος επίτροπος προς εκποίησιν των ιδιωτικών τραπεζών ΄Ανρικ εβραίος, βοηθός αυτού Μωυσής Κόβς εβραίος. <br /><br /><b>Τεχνικοί επίτροποι επί των εκποιήσεων των ιδιωτικών τραπεζών.</b> <br />Ελιασέβιτς εβραίος, Γ. Γκίφλιχ εβραίος, Α, Ρόγκεφ εβραίος, Λ. Λέμεριχ εβραίος, Α. Ροζενστέιν εβραίος, Α. Πλατ Λιθουανός, Ελιασέβιτς εβραία. <br />Εν όλω 30 μέλη εξ ών: <br />Ρώσσοι 2, Λιθουανοί 2, Πολωνοί 1, Εβραίοι 24. <br /><br /><b>Υπουργείον Δικαιοσύνης.</b> <br />Λαικός Κομμισάριος Ι. Στέινμπεργκ εβραίος, Κομμισάριος του Εφετείου Σρέδερ εβραίος, Πρόεδρος του επαναστατικού δικαστηρίου της Μόσχας Ι. Μπέρμαν εβραίος, Δικαστικός Κομμισάριος Πετρουπόλεως Μπέργκ εβραίος, Πρόεδρος της ανακριτικής Επιτροπής Γκλάουσμαν εβραίος, Ανακριτής του Επαναστατικού δικαστηρίου Λέγκενδορφ εβραίος, Ανακριτής του Επαναστατικού δικαστηρίου Σλοόσκι εβραίος, Πρώτος γραμματεύς του τμήματος της Κωδικοποιήσεως Γκόινμπαρκ εβραίος, Πρώτος γραμματεύς της λαικής Κομμούνας Σέρβιν εβραίος, Κομμισάριος της λαικής αμύνης Λουσκίι εβραίος.<br /><br /><b>Λαικοί δικηγόροι</b> <br />Γ. Αντοκόλσκι εβραίος, Β. Αρανόβιτς εβραίος, Ι. Μπέιερ εβραίος, Ρ. Μπίσκ εβραίος, Α. Γκούνδαρ εβραίος, Γ. Δαβίδοφ εβραίος, Κασταριάντς Αρμένιος. <br />Το όλον 19 μέλη: Ρώσσοι 0, Αρμένιος 1, Εβραίοι 18. <br /><br /><b>Υπουργείον Υγιεινής.</b> <br />Κομμισάριος Δαούγκε Γερμανός, Διευθυντής του φαρμακευτικού τμήματος Ράποπορτ εβραίος, βοηθός αυτού Φούκς εβραίος, Πρόεδρος της επιτροπής καταπολεμήσεως των αφροδισίων Βέμπερ εβραίος, Πρόεδρος της επιτροπής επί των μολυσματικών νόσων Μπόλσον εβραίος. <br />Το όλον 5 μέλη. <br />Ρώσσοι 0, Γερμανός 1, Εβραίοι 4. <br /><br /><b>Υπουργείον της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως.</b> <br />Λαικός Κομμισάριος Λουνατσάρσκι Ρώσσος [εβραίος], Κομμισάριος της Βορείου περιφερείας Γκρούνμπεργκ εβραίος, Πρόεδρος της επιτροπής του Ινστιτούτου ανατροφών Ζ. Ζολοτίνσκι εβραίος, Διευθυντής του δημοτικού τμήματος Λουριέ εβραίος, Διευθυντής της πλαστικής καλλιτεχνίας Στέρνμπεργκ εβραίος, Πρώτος γραμματεύς του Κομμισαριάτου Μ. Αίχενγκόλντες εβραίος, Διευθύντρια του θεατρικού τμήματος Λ. Ζ. Ρόζενφελδ (σύζυγος του Κάμενεφ) εβραία, η βοηθός αυτής Ζάτς εβραία, Κομμισάριος της νοτίου Περιφερείας Γκρόινιμ εβραίος. <br /><br /><b>Καθηγηταί μέλη της σοσιαλιστικής Ακαδημίας των επιστημών.</b> <br />Ράισνερ Γερμανός, Φρίτσε Λιθουανός, Γκόιχμποργκ εβραίος, Μ. Ποκρόβσκυ Ρώσσος, Βέλτμαν εβραίος, Σόμπελσον (Ράδεκ) εβραίος, Κρουσπσκάι εβραία, Ναχαμκές (Στεγκλώφ) εβραίος, Στούτσκα εβραία, Νεμιρόβσκι εβραίος, Ι. Ροκόβσκι εβραίος, Κ. Π. Λεβίν εβραίος, Μ. Σ. Ολσάνσκυ εβραίος, Ζ. Ρ. Σέτενμπεργκ εβραίος, Γκούρβιτς εβραίος, Λούδμπεργκ εβραίος, ΄Ερπεργ εβραίος, Κέλτσμλων Ούγγρος, Γκρόσμαν εβραίος, Κρασκόβσκο εβραίος, Ουρσίνεφ Φιλλανδός, Κουσίνεν Φιλλανδός, Τόνο Συρόλλα Φιλλανδός, Ρόζιν εβραίος, Δαντσέφσκι εβραίος, Γκλέιτσερ εβραίος, Γκόλδενρουδεν εβραίος, Μπούδιν εβραίος, Τοτστάιν εβραίος, Κάρολος Ράπποπορτ εβραίος, Λουριέ εβραίος. <br />Επίτιμα μέλη της αυτής Ακαδημίας. <br />Αίχενγκόλτς Γερμανός [εβραίος], Γκάξε εβραίος, Ρόζα Λούξενμπουργ εβραία, Κλάρα Τσέτκινα εβραία. <br /><br /><b>Φιλολογικόν Τμήμα του Προλεταριάτου της Μόσχας.</b> <br />Αίχενγκόλτς εβραίος, Πολιάνσκι (Λεμπέδεφ) εβραίος, Χερσονσκάι εβραία, Β. Ζαίτσεφ εβραίος, Μπρένδερ εβραίος, Χοδάσεβτιτς εβραίος, Σφάρτς εβραίος, Πόζνεε εβραίος, ΄Αλτε εβραίος. <br />Το όλον 53 μέλη εξ ών: <br />Ρώσσοι 2, Λιθουανοί 1, Φιλανδοί 3, Ούγγροι 1, Γερμανοί 2, Εβραίοι 44. <br /><br /><b>Επιτροπή Περιθάλψεως. </b><br />Λαικός κομμισάριος Ε. Λίληνα (Κνήγκισεν) εβραία, Διευθυντής Παούζνερ εβραίος, Πρώτος γραμματεύς Κ. Γκέλφμαν εβραίος, η βοηθός αυτού Ρόζα Γκαούφμαν εβραία, Διευθυντής του γραφείου Κ. Φ. Ρόζενταλ εβραίος. <br />Το όλον μέλη 5, όλα εβραίοι.<br /><br /><b>Η επιτροπή της εργασίας. </b><br />Λαικός Κομμισάριος Β. Σμιθ εβραίος, βοηθός αυτού Ράδους (Ζένκοβιτς) εβραίος, Πρόεδρος της επιτροπής των Δημοσίων έργων Γκόλμπαρκ εβραίος, <br /><br /><b>Κομμισάριος Δημοσίων ΄Εργων</b> Μ. Βίλτμαν εβραίος, βοηθός αυτού Κάουφμαν Γερμανός [εβραίος], Μέλος του Κομμισαριάτου Κούσνερ εβραίος, Γενικός Γραμματεύς Ράσκιν εβραίος, Διευθυντής του τμήματος εκρηκτικών υλών Ζάρχ εβραίος. <br />Το όλον 8 μέλη εξ ών: <br />Ρώσσοι 0, Γερμανοί [εβραίος] 1, Εβραίοι 7. [8] <br /><br /><b>Συντάκται της «Ισβέστιας», της «Πράβδας» και της «Εκονομιτσετσκάγια Ζίζνι».</b> <br />Δήν εβραίος, Μπέργκμαν εβραίος, Κούν εβραίος, Δουαμάν εβραίος, Α. Μπράμσον εβραίος, Α. Τόρμπερτ εβραίος, Ι. Β. Γκόλιν εβραίος, Μπίτνερ εβραίος, Ε. Αλπέροβιτς εβραίος, Κλόιζνερ εβραίος, Ναχαμκές (Στεκλώφ) εβραίος, Τσίγερ (΄Ιλιν) εβραίος, Γκρόσμαν (Ρόζιν) εβραίος, Λουριέ (Ρουμιαντσέφ) εβραίος, Γκόρκυ Ρώσσος. <br /><br /><b>Συντάκται της εφημερίδος «Σημαία της Εργασίας».</b> <br />Στέινμπεργκ εβραίος, Λάνδερ εβραίος, Σουμάχερ εβραίος, Λέβιν εβραίος, Γιαροσλάβσκυ εβραίος, Εφρόν εβραίος, Μπιλίν εβραίος, Δαβίδοβιτς εβραίος. <br /><br /><b>Συντάκται της εφημερίδος «Βόλα Τρουβά».</b> <br />Ζάκς εβραίος, Πολιάνσκυ εβραίος, Ε. Κάτς εβραίος. <br /><br /><b>Συντάκται της «Τόργκοβο-Προμισλενόι Γκαζέτη» (εμποροβιομηχανική εφημερίς).</b> <br />Μπέρστέιν εβραίος, Γκογκάν εβραίος, Γκολδμπέργ εβραίος, Γκολμάν εβραίος, Β. Ρόζενμπεργ εβραίος, Ραφάλοβιτς εβραίος, Γκρόμαν εβραίος, Κούλισερ εβραίος, Σλάβενσον εβραίος, Ι. Γκίλλεφ εβραίος, Γκάχμαν εβραίος, Σούμαν εβραίος, Π. Μπαστέλ εβραίος, Α. Πρές εβραίος, Α. Μόχ εβραίος, Α. Σ. ΄Εμανσον εβραίος. <br /><br /><b>Αντιπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού.</b> <br />Εις Βερολίνον Σόμπελσον (Ράδεκ) εβραίος, έλαβε μέρος εις το κίνημα των Σπαρτακιστών, ότε με άλλους ογδοήκοντα εβραίους εξωρίσθη από την Γερμανίαν. <br />Εις Βιέννην Μπέρμαν εβραίος (προφυλακισθείς και απελαθείς μαζί με άλλους 30 εβραίους, ως μέλη του κομμουνιστικού κόμματος. Κατά την σύλληψίν του ευρέθησαν εις την κατοχήν του 2 ½ εκατομμύρια χρυσών κορωνών). <br />Εις Βαρσοβίαν Α. Κλότσμαν εβραίος, ΄Αλτερ και Βασιλόφσκυ, εβραίοι (ο τελευταίος απηλάθη με 5 άλλους εβραίους. Κατά την σύλληψιν του ευρέθησαν εις την κατοχήν του 3 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια). <br />Εις Βουκουρέστιον Νάινσεμπάουμ εβραίος, (εταξείδευσε με πλαστόν διαβατήριον βέλγου πολίτου Γκιλμπέρτ). <br />Εις Κοπεγχάγην Α. Μπάουμ εβραίος, Πρόεδρος του κεντρικού τάγματος του Ερυθρού Σταυρού της Μόσχας, Βενιαμίν Μωυσήεβιτς (Σβερδλώφ) εβραίος, το όλον 8 μέλη, όλοι εβραίοι. <br /><br /><b>Επαρχιακοί Κομμισάριοι. </b><br /><b>Κομμισάριος διά την Σιβηρίαν</b> Χαίτης εβραίος, Πρόεδρος του Σοβιέτ του Σιζράν Μπερλίνσκυ εβραίος, Πρόεδρος του Σοβιέτ του Καζάν Σέινκμαν εβραίος, <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ του Δον</b> Λίβινσον εβραίος, Πρόεδρος του Σοβιέτ Νάρβσκυ Δάουμαν Λιθουανός [εβραίος], <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ του Γιαροσλάβ</b> Ζάκχειμ εβραίος, <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ του Τσαρίνσκυ</b> ΄Ερμαν εβραίος, <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ του Ονρεμμούργ</b> Βιλλίγ εβραίος, <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ της Πένζας</b> Λίμπερζον εβραίος, <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ της Ταυρίδος</b> Α. Σλούτσκυ εβραίος, <b>Κομμισάριος των Οικονομικών</b> Σάμοβερ εβραίος, <b>Κομμισάριος της δημοκρατίας του Δον</b> Ισαάκ Λάσυκ εβραίος, <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ του Κιέβου </b>Δρέτλιγκ εβραίος, βοηθός αυτού Γκιούμπεργκερ εβραίος, <b>Πρόεδρος του Σοβιέτ του Μπιλοτσέρκοφσκ</b> Ρούτγκαουζεν εβραίος, βοηθός του Λεμμπέργ εβραίος, <b>Λαικός Κομμισάριος της Δημοκρατίας του Δον</b> Ράιχενστάιν εβραίος, βοηθός του, Σμούκλερ εβραίος. <br />------<br /><br />Νομίζω ότι οφείλω να επιστήσω την προσοχήν των αναγνωστών μου επί του σπουδαιοτάτου γεγονότος καθ' ό όλοι<b> οι δημοσιογράφοι</b> της μπολσεβικικής Ρωσσίας είνε εβραίοι. Εκ των Ρώσσων δε συγγραφέων μόνον ο Γκόρκυ συνεργάζεται εις τας μπολσεβικικάς εφημερίδας. <br />Επίσης είναι άξιον πολλής προσοχής το γεγονός ότι οι ιθύνοντες την <b>εκπαίδευσιν</b> είνε επίσης σχεδόν όλοι εβραίοι. Η εξαιρετική επίδρασις του τύπου και της εκπαιδεύσεως επί των λαών δεν ηδύνατο να διαφύγη την οξυτάτην άλλως τε διορατικότητα των εβραίων τυράννων της Μόσχας. <br />Όπως ήτο επόμενον η οικονομική ζωή της μπολσεβικικής Ρωσσίας περιήλθε, περισσότερον πάσης άλλης υπηρεσίας, εις χείρας εβραϊκάς. Ιδού μερικά ονόματα:<br /><br /><b>Ανώτατον Σοβιέτ της Λαικής Οικονομίας.</b> <br />Πρόεδρος του Σοβιέτ της Μόσχας Κάμενεφ (Ρόζενφελδ) εβραίος, Πρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρουπόλεως ΄Εισμοντ εβραίος, αντιπρόεδρος Λάνδεμαν εβραίος, διευθυντής του Σοβιέτ Πετρουπόλεως Κρείνης εβραίος, αντιπρόεδρος του Σοβιέτ της Μόσχας Κρασικώφ εβραίος, διευθυντής του Σοβιέτ της Μόσχας Α. Σότμαν εβραίος, βοηθός του η συντρόφισσα Χοικίνα εβραία, διευθυντής του τμήματος επανορθώσεων Κίσβαλτερ εβραίος, επιθεωρητής αυτού Ν. Α. Ρόζενμπεργ εβραίος, βοηθός Σάντιτς εβραίος, πρόεδρος του κομιτάτου της παραγωγής του ελαίου Ταβρίδ εβραίος, κομμισάριος επί της ιχθυοπαραγωγής Κλάμμερ εβραίος, κομμισάριος επί των ανθράκων Ρότενμπεργκ εβραίος, κομμισάριος επί της μεταφοράς Χερζάν αρμένιος, βοηθός αυτού Σλίμον εβραίος, κομμισάριος επί του μεταλλουργικού τμήματος Α. Αλπέροβιτς εβραίος. <br /><b>Γραφείον του Ανωτάτου Σοβιέτ του Οικονομικού Τμήματος.</b> <br />Κρέιτμαν εβραίος, Κράσιν Ρώσσος, Λουριέ (Λάριν) εβραίος, Τσούμπερ εβραίος, Βέινπεργ εβραίος, Γκολάτ εβραίος, Λόμωφ Ρώσσος, Αλπέροβιτς εβραίος, Ραμπίνοβιτς εβραίος. <br /><b>Σοβιέτ του Κομιτάτου του Δον. </b><br />Κόγκαν (Μπέρστάιν) εβραίος, Α. Ι. ΄Οτσκης εβραίος, Πολόνσκι εβραίος, Μπίσκ Λιθουανός, Κλάσιν Λιθουανός, Λίβσιτς Λιθουανός, Κιρς Γερμανός, Κρούζε Γερμανός, Βίχτερ εβραίος, Ρόζενταλ εβραίος, Σιμάνοβιτς εβραίος. <br /><br /><b>Μέλη του τμήματος Συνεταιρισμών. </b><br />Λουμπομίρσκυ εβραίος, Κινστούκ εβραίος, Σίδελγκεμ εβραίος, Τάγγερ εβραίος, Χείκιν εβραίος, Κριζέφσκυ εβραίος. <br /><b>Μέλη του Ποινικού τμήματος. </b><br />Κασσιόρ εβραίος, Γκόλδμαν εβραίος, Σμιθ εβραίος, Σμιθ Φάλκπερ εβραίος, Ρουτσιτάκ εβραίος, Σορτιέλ εβραίος, Μπλούμ εβραίος, Κάτσελ εβραίος, Σούλ εβραίος, Τσερκώφ Ρώσσος. <br />Το όλον εκ 54 μελών: <br />Ρώσσοι 5, Αρμένιοι 1, Λιθουανοί 2, Γερμανοί 3, Εβραίοι 43. <br /><br /><b>Γραφείον των επαγγελματικών σωματείων.</b> <br />Ράφες εβραίος, Δαβίσον εβραίος, Γκίτσμπεργ εβραίος, Μπριλιάντ εβραίος, Σμύρνωφ (καθηγητής) Ρώσσος. <br />Το όλον 5 μέλη, εξ ών: <br />Ρώσσοι 1, Εβραίοι 4. <br /><br /><b>Επιτροπή προς εξέλεγξιν των πράξεων των δρασάντων επί Τσαρισμού. </b><br />Πρόεδρος Μουράβιωφ Ρώσσος, μέλη: Σακαλώφ Ρώσσος, Ιδελσόν εβραίος, Γκρούζενμπεργ εβραίος, Σολωμόν εβραίος, Γκολστέιν εβραίος, Τάγγερ εβραίος. <br />Το όλον 7 μέλη: Ρώσσοι 2, Εβραίοι 5. <br /><br />Οι αναγνώσται του «Ελευθέρου Τύπου» πρέπει να προσέξουν ιδιαιτέρως εις τους κάτωθι ονομαστικούς πίνακας, οι οποίοι έχουν αληθώς ιστορικήν σημασίαν: <br /><br /><b>Μέλη του πρώτου Σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών της Μόσχας (1917). </b><br />Πρόεδρος των αντιπροσώπων των στρατιωτών Λέιμπα Κούντης εβραίος, πρόεδρος των αντιπροσώπων των εργατών Σμίδοβιτς εβραίος, πρόεδρος του 1ου Σοβιέτ των αντιπροσώπων στρατιωτών και εργατών Μοδέλ εβραίος, μέλη: Σάρχ εβραίος, Κλάμερ εβραίος, Γρόμπεργ εβραίος, Σείκιμαν εβραίος,Ροτστάιν εβραίος, Λέβινσον εβραίος, Κρανόπολσκι εβραίος, Τσεντερμπάουμ (Μάρτωφ) εβραίος, Ρίφκιν εβραίος, Σίμσον εβραίος, Τάπκιν εβραίος, Σίκ εβραίος, Φαλήν εβραίος, ΄Ανδερσον Λιθουανός, Βίμπα Λιθουανός, Σόλο Λιθουανός, Μέχελσον εβραίος, Τερμιντσάν Αρμένιος, Κλάουζνερ εβραίος, Ρόζενκολτς εβραίος. <br />Το όλον 23 μέλη. <br />Ρώσσοι 0, Αρμένιοι 1, Λιθουανοί 3, Εβραίοι 19. <br /><br /><b>Κεντρικόν κομιτάτον του 5ου Συνεδρίου. </b><br />Μπρουνό Λιθουανός, Μπρεσλάου Λιθουανός, Μπουχάριν Ρώσσος [εβραίος], Βέινμπεργ εβραίος, Γκαιλές εβραίος, Γκάνιτσμπεργ εβραίος, Δανισέφσκυ Γερμανός, Στάρκ εβραίος, Ζάκς εβραίος, Στέιμαν εβραίος, ΄Ερτληνγγ εβραίος, Λανγκέβρ εβραίος, Λόνγκερ εβραίος, Βόλαχ Τσέχος, Διμαστέιν εβραίος, Λέβιν εβραίος, ΄Ερμαν εβραίος, Ιώφφε εβραίος, Χάρκλιν εβραίος, Κνίγκισεν εβραία, Ρόζενφελδ εβραίος, ΄Απφελμπαουμ εβραίος, Κριλένκο Ρώσσος, Κρασικώφ εβραίος, Καπνίγκ εβραίος, Καούλ Λιθουανός, Ουλιάνωφ (Λενίν) Ρώσσος [εβραίος], Λακσίς εβραίος, Κνιτσούκ εβραίος, Λουνετσάρσκι Ρώσσος [εβραίος], Πέτερσον Λιθουανός, Πέτερς Λιθουανός, Ρουδζουπτάς Λιθουανός, Ρόζιν εβραίος, Σμίδοβιτς εβραίος, Στούτσκα εβραίος, Σβέρδλοφ εβραίος, Σμίλγκα εβραίος, Ναχαμκές εβραίος, Σασνόφσκι εβραίος, Σκρίπνικ εβραίος, Μπρονστάιν (Τρότσκυ) εβραίος, Θεοδώροβιτς εβραίος, Τεριάν Αρμένιος, Ραδομσλίσκι (Ουρίσκι) εβραίος, Τεγκελέζκι Ρώσσος, Φέλδμαν εβραίος, Φρούμκιν εβραίος, Τσουρούπα Ρώσσος, Τσιρτσιβάδζε Γεωργιανός, Σέικμαν εβραίος, Ρόζινταλ εβραίος, Ασκίναζι εβραίος, Καραχάν Αρμένιος, Ρόζιν εβραίος, Ράδικ (Σόμπελσον) εβραίος, Σλίχτερ εβραίος, Τσιζουλίνι εβραίος, Σιάνσκι εβραίος, Αβανέσοφ Αρμένιος. <br />Το όλον 62 μέλη: <br />Ρώσσοι 6, Λιθουανοί 6, Γερμανοί 1, Τσέχοι 1, Αρμένιοι 2, Γεωργιανοί 1, Εβραίοι 43. <br /><br /><b>Κεντρικόν τμήμα του κομμουνιστικού κόμματος. </b><br />Ράποπορτ εβραίος, Γρέμπνερ εβραίος, Βήλκεν εβραίος, Διαμάντ εβραίος, Κούσνερ εβραίος, Σιάτροφ Ρώσσος. <br />Το όλον 6 μέλη: <br />Ρώσσοι 1, Εβραίοι 5. <br />-------<br /><b>΄Ητοι εκ των 554 σημειωθέντων ονομάτων τών πραγματικώς διοικούντων σήμερον την Ρωσσίαν είναι: <br />Πολωνοί 2, Τσέχοι 1, Λιθουανοί 43, Φιλανδοί 3, Ρώσσοι 30, Αρμένιοι 13, Γεωργιανοί 2, Ούγγροι 1, Γερμανοί 12, Εβραίοι 447, το όλον 554.</b></span><br />
<br />
Είμαι εις θέσιν να γνωρίζω ότι εκ των 447 τούτων κορυφαίων ισραηλιτών, μόλις πεντήκοντα περίπου είναι οι πραγματικώς μεμυημένοι εις τον πραγματικόν σκοπόν του κομμουνισμού, τείνοντα εις την οικονομικήν, ηθικήν και οικογενειακήν αποσύνθεσιν των χριστιανικών λαών. Είναι γνωστή άλλως τε η πολύκροτος δήλωσις του Λενίν, η ουδέποτε διαψευσθείσα, καθ' ήν «επί 100 μπολσεβίκων, είς μόνος πιστεύει, 39 είναι αγύρται και 60 ηλίθιοι».<br />
===============<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;">Ο διωγμός της Χριστιανικής θρησκείας.</span></b></span> </div>
<br />
Από της εποχής του Νέρωνος δεν γνωρίζει άλλην περίοδον καταδιώξεως η Χριστιανική θρησκεία ει μη την τελουμένην ουχί υπό ενός αυτοκράτορος Νέρωνος, αλλά υπό σπείρας διεθνών συνωμοτών καθ' όλον αυτό το διάστημα των 7 ετών, καθ' ό κυριαρχεί εν Ρωσσία, τίποτε το κοινόν μη έχουσα με τον Ρωσσικόν Χριστιανικόν λαόν εν τω συνόλω. Διότι ο Ρωσσικός λαός μ» όλα τα μέσα της τρομοκρατίας τα οποία εφήρμοσε και εφαρμόζει εναντίον του και των λειτουργών της θρησκείας του, έμεινε πιστός εις την θρησκείαν των πατέρων του και μετά αξιοθαυμάστου υπομονής ανέχεται την απηνή καταδίωξιν, αντιδρών σιωπηλώς διά της τακτικής φοιτήσεως εις τους ιερούς ναούς και εκπληρών ανελλιπώς τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Είνε πράγματι συγκινητικώτατον το θέαμα να βλέπη τις κατακλυζομένας τας εκκλησίας παρά των πιστών, ούτως ώστε πολλάκις και ο δρόμος να καθίσταται αδιάβατος. <br />
Όλα τα σατανικά μέσα τα οποία έθεσαν εις ενέργειαν κατά της χριστιανικής θρησκείας εν τω συνόλω των απέτυχον. Και εφ' όσον αποτυγχάνουσιν οι συνωμόται αυτοί της ανθρωπότητος, επί τοσούτον γίνονται λυσσωδέστεροι. <br />
Δεν ηρκέσθησαν εις το να βεβηλώσουν τας εκκλησίας ών πολλάς μετέβαλον εις κινηματογράφους, και αποθήκας, και σταύλους. Δεν ηρκέσθησαν εις το να διασπάσουν τον όλον οργανισμόν της εκκλησίας διά της αυτοτελείας εκάστου ναού και της διοικήσεως αυτού υπό εκκλησιαστικών ενοριακών επιτροπών. Δεν ηρκέσθησαν να διαρπάξουν τα ιερά άμφια, τας αγίας εικόνας. Δεν ηρκέσθησαν ν' αναγράφουν εις τους τοίχους ότι «η θρησκεία είνε το όπιον διά τον λαόν». Δεν ηρκέσθησαν να ρίψουν εις τας φοβερωτέρας των φυλακών πολλούς χριστιανούς και εντίμους πολίτας. <br />
<br />
Δεν ηρκέσθησαν να βασανίσουν και καταδικάσουν εις καταναγκαστικά έργα σεβασμίους γέροντας ιερείς και αρχιερείς. Δεν ηρκέσθησαν να ρίψουν εις τας φυλακάς αυτόν τον Αρχηγόν της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας τον αγαθώτατον πρεσβύτην Τύχωνα. Δεν ηρκέσθησαν να εμπαίξουν όλας τας ιεροτελεστίας της χριστιανικής θρησκείας ενδύοντες ανδρείκελλα με ιερά άμφια και μεταφέροντες αυτά εις τας πλατείας και τους κήπους με προπηλακισμούς, χλευασμούς και ύβρεις όπου τα παρέδιδον εις το πυρ ανακράζοντες «ιδού λάβε αυτήν την θυσίαν σύ ο έν τοις ουρανοίς Θεός των Χριστιανών». Δεν ηρκέσθησαν εις το να στρατολογήσουν χαμίνια των δρόμων, να τα μισθοδοτούν και να τα διατρέφουν διά να τα μεταχειρίζωνται ως όργανα εξυβρίσεως κατά της χριστιανικής θρησκείας και τα οποία αποτελούν τους ομίλους τους καλουμένους «Κομσομόλ», τουτέστι Κομμουνιστικός σύνδεσμος νεολαίας. Δεν ηρκέσθησαν εις το να ωθούν τα χαμίνια ταύτα να τελούν διαφόρους ιεροτελεστίας του σατανά έξωθεν των εκκλησιών κατά την Μεγάλην και ιεράν εβδομάδα φθάνοντα μέχρι του σημείου να συνουσιάζωνται δημοσία. Τί πρώτον και τί δεύτερον πρέπει ν' αναφέρει τις από τα άπειρα μέσα τα οποία έθεσαν εις ενέργειαν όπως καταδιώξουν, προπηλακίσουν, βεβηλώσουν πάν ότι ο Χριστιανικός Ρωσσικός λαός θεωρεί ιερόν και όσιον. Οι τυφεκισθέντες ιερείς διαταγή της Τσέκας ανέρχονται εις πλέον των οκτώ χιλιάδων, μεταξύ των οποίων και 28 αρχιερείς και επίσκοποι. <br />
<br />
Αφού μετεχειρίσθησαν όλα τα μέσα της τρομοκρατίας εναντίον των ρώσσων χριστιανών και του μαρτυρικού κλήρου του και είδον αυτά αποτυγχάνοντα, επεχείρησαν να διασπάσουν την εκκλησίαν και παραπλανήσουν τους πιστούς διά της δημιουργίας νέας δήθεν «ζωντανής» ως την απεκάλεσαν εκκλησίας. Προς τον σκοπόν τούτον εύρον κατ' αρχάς ένα επίσκοπον ονομαζόμενον Αντωνίνον ο οποίος προ 10 ετών εθεραπεύετο εις ένα εκ των Φρενοκομείων της Μόσχας και εις τον οποίον απηγορεύθη το δικαίωμα του λειτουργείν υπό του Πατριάρχου Τύχωνος ολίγον μετά την εκλογήν του ως Πατριάρχου. Ο Επίσκοπος Αντωνίνος αυτοεχειροτονήθη ως Μητροπολίτης της Μόσχας παρέλαβε συνεργάτας δύο ιερείς της εσχάτης υποστάθμης, τον Κρασίνσκι και τον Βεδένσκι οίτινες υποβοηθούμενοι υπό της Τσέκας επί τινα χρόνον ετρομοκράτησαν τον κλήρον τον επαρχιακόν. Κατόπιν προέβησαν εις την σύγκλησιν συνόδου εις ήν τα κληρικά όργανα της Τσέκας με τον Αντωνίνον επί κεφαλής καθήρεσαν τον Πατριάρχην Τύχωνα και ανηγόρευσαν τον Αντωνίνον πρόεδρον της συνόδου της νέο-ιδρυθείσης «Ζωντανής» Εκκλησίας και Μητροπολίτην Μόσχας. <br />
Μετ» ού πολύ ο Αντωνίνος έδωσε δείγματα της ανικανότητός του όπως φέρη εις πέρας το εκπονηθέν σχέδιον υπό της Τσέκας και μίαν ημέραν ο Αντωνίνος καθηρέθη από του βαθμού του Μητροπολίτου της Μόσχας υπό της μικράς ομάδος του Κρασίνσκι και Βεδένσκι τή διαταγή της Τσέκας, αύτη απετάθη τότε προς τον Μητροπολίτην της Οδησσού Ευδόκιμον, όστις απεδέχθη τας προτάσεις της Τσέκας και γενόμενος Μητροπολίτης Μόσχας κατήρτησε σύνοδον από επισκόπους οίτινες διετέλουν εν αργία διά διάφορα ηθικά παραπτώματα και εγκλήματα. <br />
Μ» όλην την βοήθειαν και τα μέσα της Τσέκας, η σύνοδος αύτη της νέας «ζωντανής» εκκλησίας δεν κατώρθωσε να καταλάβη εν Μόσχα πλέον των τεσσάρων εκκλησιών εκ των επτακοσίων αίτινες λειτουργούν αναγνωρίζουσαι μόνον τον Πατριάρχην Τύχωνα. <br />
<br />
Ο Αγών αυτός προς παράλυσιν της Χριστιανικής εκκλησίας εξακολουθεί και είναι οξύτατος, αλλά μ' όλας τας προσπαθείας και απειλάς της Τσέκας δεν έχει ευνοικά αποτελέσματα, του Ρωσσικού λαού καρτερικώς υπομένοντος όλας τας πιέσεις, ηθικάς και υλικάς, διότι αι εκκλησίαι αι αναγνωρίζουσαι τον Τύχωνα φορολογούνται απηνέστατα. Αν εμβαθύνωμεν περισσότερον εις την τελουμένην συστηματικήν καταδίωξιν της Χριστιανικής θρησκείας εν Ρωσσία θα φθάσωμεν εις συμπεράσματα πολύ θλιβερά και θα πεισθώμεν ότι ο διωγμός αυτός έχει βαθύτερα τα αίτια και στρέφεται αποκλειστικώς κατά του Χριστιανισμού και ουδενός άλλου θρησκεύματος. Διότι παν άλλο πρέπει να εννοηθή αφού μέχρι τούδε ουδείς Ραββίνος έπαθέ τι, ουδεμία συναγωγή εβεβηλώθη, ουδείς εβραίος πιστός επιέσθη ή κατεδιώχθη, ούτε και λειτουργοί άλλων θρησκευμάτων, ως των Μωαμεθανών, των Βουδιστών, κλπ. <br />
Οι δολοφονηθέντες υπό των Μπολσεβίκων επίσκοποι είνε οι εξής: <br />
<br />
1) Μητροπολίτης Κιέβου – Βλαδίμηρος, ετυφεκίσθη, <br />
2) Αρχιεπίσκοπος Πέρμης Ανδρόνικος – ετάφη ζωντανός, προτού τον θάψουν του εξώρυξαν τους οφθαλμούς, <br />
3) Επίσκοπος Τομπόλσκι – Γερμογένης, ερρίφθη εις τον ποταμόν, αφού επί δύο μήνας ήτο εις αναγκαστικά έργα, <br />
4) Αρχιεπίσκοπος Τσερνίγκοφσκι – Βασίλειος, με το ξίφος τον ετεμάχησαν, <br />
5) Αρχιεπίσκοπος του Εκατερινεμπούργκ - Γρηγόριος, <br />
6) Ο Επίσκοπος του Βιάτσκ - Αμβρόσιος, <br />
7) Ο Επίσκοπος του Νοβγκόροδ – Γρηγόριος, <br />
8) Ο Βικάριος του Νονγκόροδ - Ισίδωρος, <br />
9) Επίσκοπος Βλαδιβοστοκίου – Εφρέμ, <br />
10) Επίσκοπος του Πολοσκί – Παντελεήμων, <br />
11) Επίσκοπος του Νιζεγκορότσκι – Λαυρέντιος, <br />
12) Επίσκοπος του Τουρκεστάν – Ποίμην, <br />
13) Επίσκοπος του Αρχαγγέλου - Λεόντιος, <br />
14) Επίσκοπος της αυτής επαρχίας - Μητροφάνης, <br />
15) Επίσκοπος του Ορλόφσκι – Μακάριος,<br />
<br />
τους άνω επισκόπους αφού τους βασάνισαν, τους έσφαξαν, <br />
<br />
16) Τον Επίσκοπον του Γιουρέβου αφού τον ήρπασαν από την κλίνην του γυμνόν, τον έρριψαν εις το υπόγειον με 17 προκρίτους και αφού του έκοψαν την ρίνα, τον κατετρύπησαν με τας λόγχας.<br />
17) Επίσκοπον του Μπιλογκοροτσκίι – Νικόδημον, κατόπιν πολλών βασάνων τον εκάλυψαν με ασβέστη, <br />
18) Τον Αρχιεπίσκοπον Τύχονα του Βαρόνες αφού τον ενέπαιξαν, τον ύβρισαν, τον εκρέμασαν εις την Αγίαν Πύλην του Μοναστηρίου του Αγίου Μητροφάνους, <br />
<br />
Ιδιαιτέρως πρέπει να τονισθή το μαρτύριον του Μητροπολίτου Πετρουπόλεως, γηραιού Βενιαμήν. Φοβούμενοι την αγανάκτησιν του λαού, όστις βεβαίως τον εθεώρει άγιον άνδρα, οι μπολσεβίκοι, αφού τον συνέλαβον, τον εξύρισαν, έκαραν την κόμην του και ημίγυμνον τον ωδήγησαν εις τον τόπον της εκτελέσεως. Ουδείς τον ανεγνώρισεν τυφεκιζόμενον, αι λεπτομέρειαι αύται εγνώσθησαν βραδύτερον. <br />
Ο Πρωθιερεύς του ναού του καλουμένου «Καζάνσκιη σαμπόρ», είς εκ των μάλλον μορφωμένων ιερέων, Ορνάτσκι, τον ετουφέκισαν μαζύ με τους δύο του υιούς, τον ερώτησαν ποίον πρώτον να τουφεκίσουν, αυτόν ή τους υιούς του; Κατά τον τυφεκισμόν των υιών του γονατίσας ο γέρων προσηύχετο. Διά τον πρωθιερέα εκλήθη διμοιρία ερυθρού στρατού, αλλ' οι στρατιώται ηρνήθησαν να τον εκτελέσουν. Εκλήθησαν οι Κινέζοι, αλλά και αυτοί βλέποντες τον γέροντα προσευχόμενον ηρνήθησαν. Τότε κομμισάριος εβραίος πλησιάσας τον επυροβόλησε με το περίστροφον. <br />
<br />
Κατά την εκκένωσιν του Τσαριτσίν συνέλαβον τον ιερέα Κουτούροβ, έσχισαν τα άμφιά του και γυμνόν όντα με ψύχος –28 βαθμούς, τον έβρεχον διαρκώς με το νερό το οποίον αμέσως επάγωνεν. Εντός ολίγου ο ιερεύς μετεβλήθη εις παγωμένον άγαλμα. Είνε τόσον πολλοί οι τρόποι των βασάνων τας οποίας υπέστησαν οι κληρικοί της Ρωσσίας, που εις το μέλλον θ» αποτελέσουν ίδιον ογκωδέστατον μαρτυρολόγιον εξ 8,000 και πλέον μαρτύρων χριστιανικής θρησκείας. <br />
-----<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: x-large;"><b>Αι σφαγαί των Ρώσσων Χριστιανών</b></span></span></div>
<br />
Την 25ην Οκτωβρίου 1917 (παλ. ημ.) εδόθησαν εις τον κόσμον τα πρώτα δείγματα της θηριωδίας των μπολσεβίκων. Η σύγκουσις των με τους ρώσσους ευέλπιδας έδωσεν αφορμήν εις φρικώδεις σκηνάς. Την μεθεπομένην ερρίπτοντο εκ των παραθύρων του Χειμερινού Ανακτόρου της Πετρουπόλεως εις το λιθόστρωτον αι γυναίκες αίτινες απετέλουν επί Κερένσκυ τους γυναικείους λόχους, αν και αυταί είχον παραδοθεί άνευ αντιστάσεως και ως αιχμάλωτοι ήσαν ιερά πρόσωπα. Το πεζοδρόμιον του Ανακτόρου βάφεται με το αθώον αίμα των δυστυχών αυτών γυναικών, εξ ών άλλαι μεν ριπτόμεναι εύρισκον ακαριαίον τον θάνατον, άλλαι δε με τεθραυσμένον κρανίον ή κατάγματα των χειρών και ποδών εξέπεμπον οιμωγάς και κατάρας κατά των μπολσεβίκων. <br />
Ρίγος απιστεύτου φρίκης καταλαμβάνει τον αναπολούντα το ανατριχιαστικόν θέαμα.<br />
<br />
Την 29ην Οκτωβρίου οι κομμουνισταί εγένοντο κύριοι της καταστάσεως. Αμέσως επιλαμβάνονται ενός έργου το οποίον δεν έπαυσε καθ' όλον το διάστημα των 8 ετών καθ' ό άρχουν. <br />
Το έργον τούτο λέγεται κατ' ευφημισμόν έρευνα κατ' οίκον. Το άσυλον της κατοικίας, έν εκ των ιερωτέρων ατομικών δικαιωμάτων καταργείται. Διά πρώτην φοράν ο κόσμος είδε συμμορίας κρατικάς, ωπλισμένας από κεφαλής μέχρι ποδών, με δάδας ανά χείρας να εισέρχωνται την νύκτα εις όλας τας οικίας και να διαρπάζουν ό,τι πολυτιμώτερον εύρισκον και να οδηγούν τους ενοίκους εντός φορτηγών αυτοκινήτων ή πεζή καθ' ομάδας εις τας φυλακάς. Εκ των συλλαμβανομένων 60% ετυφεκίζοντο την αυτήν νύκτα. Οι λοιποί μετά παρέλευσιν μακρού χρόνου απελύοντο όχι πλέον ως άνθρωποι, αλλ' ως σκιαί ανθρώπιναι. ΄Εβλεπε κανείς νέους άνδρας με κόμην λευκήν, λευκανθείσαν εκ των βασανιστηρίων της εν τη φυλακή διαμονής των. <br />
<br />
Κατά τας πρώτας ημέρας του Νοεμβρίου 1917 ιδρύθη η περίφημος Τσέκα, υπό του Πολωνού Δερζίνσκι και του Εβραίου Ουρίσκι, εγκατασταθείσα εις το πρώην Διοικητήριον, επί της οδού Γκαροχοβάι αρθμ. 2. <br />
Ο οίκος ούτος θα μείνη εν τη ιστορία τραγικώς αλησμόνητος, διότι εν αυτώ έλαβον και λαμβάνουν χώραν τα απαισιώτερα, τα τερατωδέστερα κακουργήματα τα οποία έπρεπε να εξεγείρουν όλον τον πεπολιτισμένον κόσμον. Επί μακράς γενεάς η ανθρωπότης μετά βδελυγμίας θα προφέρη την λέξιν Γκαροβάι-Τσέκα. <br />
<br />
Εις τον οίκον τούτον ανεδείχθησαν οι αιμοβορώτεροι των δημίων ούς εγνώρισεν η ιστορία και περί των οποίων κατά χρονολογικήν σειράν θα αναφέρω περαιτέρω. Εκεί εγκαθιδρύονται τα γραφεία των ανακριτών, νέων ως επί το πλείστον, με παρελθόν εγκληματικώτατον. Ιδού μερικαί φρικιαστικαί λεπτομέρειαι του τρόπου, καθ' όν διεξάγονται αι ανακρίσεις υπό της Τσέκας. Αι ανακρίσεις διεξάγονται πάντοτε μετά το μεσονύκτιον. Δωμάτιον σκοτεινόν, του οποίου η επίπλωσις υπερβάλλει όλας τας περιγραφάς των τοιούτων της Ιεράς Εξετάσεως. Εις τον τοίχον απέναντι της εισόδου του δωματίου επί υψηλής τραπέζης δύο κρανία, φωτιζόμενα εσωτερικώς με μικρούς ηλεκτρικούς λαμπτήρας χρώματος ερυθρού ή πρασίνου, το φως των οποίων στρέφεται προς τον ανακρινόμενον. ΄Οπισθεν των κρανίων ίσταται ο ανακριτής, όστις δυσκόλως διακρίνεται υπό του ανακρινομένου, ακούοντος μόνον την αγρίαν αυτού φωνήν και βλέποντος το προβαλλόμενον μεταξύ των δύο κρανίων περίστροφον. Τα 99% των ανακρινομένων είναι πάντοτε αθώοι πάσης κατηγορίας, πλην του ότι είναι ή διανοούμενοι ή αστοί ή έμποροι ή ελευθέρων επαγγελμάτων ή κληρικοί ή συγγενείς τοιούτων. Τας καταθέσεις των ανακρινομένων γράφει μόνος ο ανακριτής, συντάσσων μόνος κατά βούλησιν τας ερωταποκρίσεις και εξαναγκάζει τον ανακρινόμενον να υπογράψη με απειλήν θανάτου. <br />
Εκείνους οίτινες αρνούνται να υπογράψουν, τους μεταφέρουν εις άλλα κατ' ευφημισμόν μόνον δυνάμενα να ονομασθούν δωμάτια, διότι είνε τόσον μικρά ώστε ν' ασφυκτιά ο εισερχόμενος εις αυτά. Τα δωμάτια ταύτα έχουν πλάτος ενός πήχεως και μήκος 2 ½, ύψος δε 5-6. Οι τοίχοι είνε από φελλόν, άνευ παραθύρων. Ο εγκλειόμενος μένει ακίνητος και είνε ηναγκασμένος να βλέπη προς τα άνω. Η διαμονή εις τα κελλία ταύτα είναι βασανιστικώτατη, ως μετά φρίκης ήκουσα να την περιγράφουν πολλοί, οίτινες είχον την δυστυχίαν να εγκλεισθούν εις αυτά.<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Φυλακαί. </span><br />
<br />
κατ' αρχάς ως τοιαύτη εχρησίμευε το Φρούριον του Πέτρου και Παύλου, επί μιάς των οχθών του Νέβα και εις το οποίον εδόθη το όνομα του Γολγοθά των Ρώσσων Χριστιανών. <br />
Εις το Φρούριον τούτο εύρον τον αγριώτερον θάνατον πλέον των 150.000 Χριστιανών Ρώσσων, όλων των κοινωνικών τάξεων, ανδρών και γυναικών, μη αποκλειομένων των εργατών. <br />
Η Τσέκα δεν ηρκέσθη εις την θανατικήν εκτέλεσιν των αρχηγών και των επικινδύνων μελών των αστικών κομμάτων. Εξόντωσε κατά μυριάδας αθώους και ακινδύνους πολίτας και μάλιστα κατά τρόπον θηριωδέστατον. <br />
Εις το Φρούριον του Αγίου Πέτρου και Παύλου, το οποίον εχρησίμευεν άλλοτε ως μαυσωλείον των αυτοκρατόρων της Ρωσσίας, έλαβον και λαμβάνουν ακόμη χώραν αι ανατριχιαστικώτεραι ομαδικαί εκτελέσεις, λαμβάνουσαι χαρακτήρα αληθών σφαγών. Είς εκ των συνήθων τρόπων, καθ' ούς ενεργούνται αύται είναι ο εξής: <br />
<br />
Οι κατάδικοι φέρονται εις την αυλήν του φρουρίου. Συγκεντρούνται εις μίαν ομάδα, η οποία δέχεται πυρά πολυβόλων. Ο όγκος αυτών των ανθρώπων πίπτει χαμαί. Οι πλείστοι δεν έχουν εκπνεύσει ή έχουν ακόμη τας αισθήσεις των. Οι δήμιοι επιχύνουν τότε επ» αυτών διαλελυμένην άσβεστον και κατόπιν τούς καλύπτουν με τσιμέντον. Εκάστην πρωίαν εμφανίζεται ούτω το φρικώδες θέαμα. Είς μικρός λοφίσκος, εις την επιφάνειαν του οποίου προβάλλουν χείρες και πόδες, τεταμένοι λόγω της τελευταίας αγωνίας και των ημιθανών, οίτινες διά των χειρών των κατώρθωσαν να διαρρήξουν το καλύπτον αυτούς στρώμα τσιμέντου. <br />
Την επιούσαν οι δήμιοι διέρχονται από το σημείον εκείνο και κόπτουν διά του ξίφους χάριν παιδιάς τας εξεχούσας χείρας και πόδας. <br />
Εις το φρούριον τούτο ετυφεκίσθησαν και 12 Μεγάλοι Δούκες και Δούκισσαι.<br />
<br />
Ως δευτέρα φυλακή εχρησίμευεν επί πολύ το πολύγωνον του Υπουργείου των Ναυτικών, ολίγα χιλιόμετρα απέχον από της Πετρουπόλεως. <br />
<br />
Έν εκ των σπαρακτικωτέρων θεαμάτων, τα οποία είχομεν το δυστύχημα να παρακολουθήσωμεν ήτο η μεταφορά διά φορτηγίδων, καθ' ομάδας 200-300 αξιωματικών, εις τας εκβολάς του Νέβα επί του Φιννικού κόλπου. Προσδενόμενοι εις ογκώδεις λίθους ερρίπτοντο εις την θάλασσαν όπου εύρισκον τον σκληρότερον θάνατον. <br />
Από της ακτής διεκρίνοντο εις μικρόν βάθος πτώματα ανθρώπινα με την κεφαλήν επί του πυθμένος και τους πόδας αιωρουμένους, ολίγον υπό την επιφάνειαν της θαλάσσης. <br />
<br />
Πρέπει βεβαίως να παραδοθούν εις την αθανασίαν οι συνεργάται του εβραίου Τρότσκυ (Μπρονστέϊν), του [εβραίου] Ζηνόβιεφ (Άπφελμπάουμ) και του [εβραίου] Κάμενεφ (Ρόζενφελδ) και λοιπών κορυφαίων οργανωτών της ανηκούστου τρομοκρατίας. <br />
Ωμίλησα ήδη περί του διασήμου πολωνού Δερτζίνσκι και του εβραίου Ουρίσκι, των πρώτων ιδρυτών της Τσέκας. <br />
Τούτους διεδέχθη ο Γκλέβ Ιβάνοβιτς Μπόικη, [εβραίος] μηχανικός το επάγγελμα, αιμοχαρέστατος, και κατόπιν η διάσημος κομμουνίστρια Γιακόβλεβα, [εβραία] της οποίας τα κυνικά όργια με τον ανακριτήν Γκέλερ [εβραίον], προυκάλεσαν την γενικήν βδελυγμίαν. <br />
Επί της αρχηγίας αυτής ετυφεκίσθησαν και οι Μεγάλοι Δούκες και Δούκισσαι. <br />
Ταύτην διεδέχθη η νεαρά Λιθουανή Αζολίνα, ήτις και μόνη ετυφέκιζε πολλάκις τους φυλακισμένους Χριστιανούς χάριν παιδιάς. <br />
Ταύτην διεδέχθη είς εκ των αιμοβορωτέρων ανθρώπων τους οποίους εγνώρισεν η ιστορία, ο Ιβάν Ιβάνοβιτς Μπόζε, Λιθουανός υπαξιωματικός, του οποίου μόνη η εμφάνισις εις τας φυλακάς προυκάλεσε πολλάκις συγκοπήν καρδίας εις τινας κρατουμένους. <br />
Ο Μπόζε είχεν ως βοηθούς τον Τραγιάνωφ, Φρολώφ, Ευγένιεφ, Σίστρωφ, και άλλους τινάς και οι οποίοι φέρουν μεν ονόματα Ρωσσικά, αλλά δεν είναι Ρώσσοι. Το διαρκές θέαμα του αίματος, το ακατάπαυστον άκουσμα των οιμωγών εκλόνισαν τόσον το νευρικόν σύστημα του αιμοσταγούς Μπόζε ώστε έπαθεν ούτος από μανίαν καταδιώξεως και έκτοτε βλέπει πάντοτε εαυτόν καταδιωκόμενον από σκιάς των θυμάτων του. Απομακρυνθείς της θέσεώς του ετοποθετήθη βραδύτερον εις την υπηρεσίαν της Λαϊκής Οικονομίας ως αργόμισθος. <br />
Τόσον μεγάλος είνε ο αριθμός των Εβραίων Κομμουνιστών, των οποίων έπαθον τα νεύρα και οι φρένες, ώστε ο κομμισάριος της Υγιεινής Σεμάσκο επισήμως εζήτησεν από το Ανώτατον Εκτελεστικόν πίστωσιν διά την ίδρυσιν ειδικού θεραπευτηρίου ψυχιατρικού αποκλειστικώς διά τους αρχηγούς του Κομμουνισμού. <br />
<br />
Οφείλω να προσθέσω ότι οι ηγέται του μπολσεβικισμού ετυφέκισαν πολλάς χιλιάδας Ρώσσων Χριστιανών όλων των τάξεων άμα τή αγγελία του θανάτου της Ρόζας Λούξεμπουργκ [εβραίας] και του Καρόλου Λίπκνιχτ προς αντεκδίκησιν. Ερυθρά θυσία του Ερυθρού Κομμουνισμού!<br />
<br />
Η ανθρωπίνη γλώσσα δεν δύναται να περιγράψη τας φρικαλεότητας αίτινες διαπράττονται επί 8 ολόκληρα έτη, εν πλήρει εικοστώ αιώνι. Και διερωτώνται οι Ρώσσοι Χριστιανοί, πότε θα συγκινηθή ο πεπολιτισμένος κόσμος, ίνα θέσει τέρμα εις το κακούργον έργον των διεθνών αυτών συνωμοτών; <br />
Διατί ο κ. Σοφιανόπουλος δεν είπεν ούτε μίαν λέξιν συμπαθείας διά τα μέχρι τούδε [1925] θύματα της απολύτως ασυγχωρήτου ανθρωποσφαγής, τα οποία υπερβαίνουν τα 5 εκατομμύρια Ρώσσων Χριστιανών εξ όλων των κοινωνικών τάξεων; <br />
Με μίαν λέξιν, ουδέν τυρανικόν καθεστώς, ουδεμιάς εποχής, ουδενός λαού, προυκάλεσε ποτέ τόσον εντατικόν, τόσον ισχυρόν, τόσον βαθύ το αίσθημα του τρόμου, της φρίκης και του φόβου, το οποίον κατέχει έκτοτε τον όγκον των ρωσσικών μαζών. <br />
Και αντί της χαράς της ζωής, πηγής της πλέον γονίμου δραστηριότητος, αντί της ευτυχίας, την οποίαν υπεσχέθη ο μπολσεβικισμός εις τον ρωσσικόν λαόν, εγέννησε εις την ψυχήν ένα απέραντον, ένα αδιαπέραστον, ένα ακατανίκητον αίσθημα τρόμου, το οποίον δεσπόζει σήμερον πάσης σκέψεως, πάσης ενεργείας παντός Ρώσσου Χριστιανού, ζώντος εις την σοβιετικήν Ρωσσίαν. <br />
<br />
Αλλά πώς δύναται όχι να ευημερήση, αλλ' απλώς να ζήση ο άνθρωπος, ο κατεχόμενος διαρκώς υπό του φόβου μήπως κανένα όργανον της Τσέκα παρεξηγήση μίαν ακίνδυνον λέξιν ή πράξιν του, ή το συνηθέστερον, μήπως τον συκοφαντήση διότι εποφθαλμιά την σύζυγον ή την κόρην του ή την εναπομένουσαν τυχόν ελαχίστην περιουσίαν του; <br />
Το μίσος και η βδελυγμία όλου του ρωσσικού λαού προς την λέξιν Τσεκά έφθασεν εις τοιούτον σημείον, ώστε οι Εβραίοι Δικτάτορες της Μόσχας, ηναγκάσθησαν να την εγκαταλείψουν. Και μεταβάπτισαν πρό τινος την αιμοσταγή των φρουράν εις Γκε-πε-ού, εκ των αρχικών γραμμάτων της φράσεως Γκοσουδάρσθφεναγια-Πολιτίτσεσκαγια-Ουπραβλένια (δηλαδή Κυβερνητική Πολιτική Διοίκησις). <br />
Η λέξις Τσεκά προήρχετο, ως γνωρίζουν ίσως τινές εκ των αναγνωστών μου, εκ των αρχικών γραμμάτων της φράσεως Τσεριζβιτσάινα_Κκομίσιε (΄Εκτακτος Επιτροπή), όπως ελέγετο προηγουμένως η υπηρεσία της ασφαλείας του μπολσεβικικού καθεστώτος. <br />
Χάρις εις την Γκεπεού, η οποία περιλαμβάνει κυρίως Εβραίους, Κινέζους, μουσουλμάνους, Λιθουανούς και ελαχίστους Ρώσσους κακούργους, ως έγραψα ήδη ο μπολσεβικισμός ίσταται ακόμη εις την αρχήν. <br />
<br />
Πάντως η Ρωσσία θα ηδύνατο ν' αποκληθή η χώρα του τρόμου και του αίματος. <br />
Από της επαναστάσεως και της ιδρύσεως της Τσέκας καθ' όλον το Κράτος, συνεκεντρώθησαν υπό τας διαταγάς του αρχηγού αυτής πλέον των 100.000 [εκατό χιλιάδων] εγκληματιών του κοινού [ποινικού] δικαίου, οίτινες αφέθησαν μετά την επανάστασιν ελεύθεροι από τα κάτεργα της Σιβηρίας και οι οποίοι μετ' ενθουσιασμού ανέλαβον όλην την υπηρεσίαν της Τσέκας, ήτις συνίστατο εις την συστηματικήν εξολόθρευσιν όλων των διανοουμένων, υπαλήλων, αξιωματικών και εκείνων εκ των εργατών και χωρικών, τους οποίους ενόμιζον μάλλον μορφωμένους και επομένως επικινδύνους. <br />
Τα κακούργα αυτά στοιχεία δεν αφήκαν τίποτε, το οποίον ήτο δυνατόν να ικανοποιήση όλα τα βδελυρά των ένστικτα. Και είδεν ο δυστυχισμένος ρωσσικός λαός τας θυγατέρας του συρομένας εις τας ειρκτάς και εκεί αφού τας εβίαζον οι ιδεολόγοι «κομμουνισταί», διατελούντες εν κραιπάλη (καθ' ήν εποχήν τα οινοπνευματώδη ποτά επί θανατική ποινή απηγορεύοντο), τας υπέβαλλον εις όλα τα είδη των βασάνων, μέχρι του να παρορμώσιν πειναλέους των σκύλους εναντίον των θυμάτων των, τα οποία, υπό τα όμματά των, σπαρασσόμενα εύρισκον τον τραγικώτερον τών θανάτων. <br />
<br />
Δεν θα λησμονήσω μίαν τοιαύτη φρικιαστικήν σκηνήν εις ένα εκ των γυναικείων Μοναστηρίων της Μόσχας όπου μ' εφυλάκισαν εμέ και 145 ευρωπαίους διαφόρων εθνικοτήτων, μεταξύ των οποίων ήσαν και οι εν Πετρουπόλει αντιπρόσωποι Αγγλίας, Γαλλίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Ελβετίας, Σουηδίας, Ισπανίας, Ιταλίας, και άλλων κρατών. <br />
Εις το νεκροταφείον του μοναστηρίου συνήντησα κυρίαν γνωστήν μου ανήκουσα εις την ανωτέραν κοινωνίαν της Πετρουπόλεως και ήτις άμα με είδε προσέτρεξε και ανελύθη εις δάκρυα μη δυναμένη ν' αρθρώση λέξιν. Κατόπιν ολίγων παρηγορητικών λέξεων ησύχασεν ολίγον και δεικνύουσα ένα όμιλον γυναικών, πλέον των 200, εις το βάθος της αυλής του μοναστηρίου μου είπε «βλέπετε τας κυρίας αυτάς, είνε αι γυναίκες των αξιωματικών μας, τας οποίας καθ' ημέραν εκβιάζουν και ταις έχουν μεταδόσει όλας τας ασθενείας. Αι δυστυχείς δεν ευρίσκουν μέσον ν' αυτοκτονήσουν. Εάν ιατρέ μου ημπορείς να μας προμηθεύσεις δηλητήριον ο Θεός θα σ' ανταμείψη διά το καλόν, το οποίον θα κάμετε, θα σώσετε από τα βάσανα τόσα δυστυχή πλάσματα.» <br />
<br />
Μετ' ολίγας ημέρας μας μετέφερον ημάς τους ξένους εις ένα στρατώνα όπου καθ' εκάστην νύκτα ετυφεκίζοντο πολλαί δεκάδες Ρώσσων Χριστιανών, αφού προηγουμένως εις τα υπόγεια υφίσταντο όλα τα είδη των βασάνων τα οποία μία έκφυλος και αλκοολική φαντασία ενός εγκληματίου «κομμισάρου» ήτο δυνατόν να εφεύρη. Π.χ. εις τα υπόγεια ετοποθέτουν τους καταδικασθέντας εις θάνατον και τους ηνάγκαζον να εξαπλωθούν εις το έδαφος με τους πόδας τεταμένους προς τον τοίχον. Τότε ήρχιζε μία απεχθής και αιμοβόρος εργασία του καρφώματος των ποδών εις τον τοίχον και των χειρών εις το έδαφος. <br />
Κατόπιν ενεπήγνυον αιχμηράν ράβδον εις το στήθος και υπό την σιαγόνα, ούτως ώστε εις πάσαν κίνησιν του στήθους ή της κεφαλής να αισθάνεται ο μάρτυς φρικώδεις πόνους. ΄Αλλους περιέλουον με βραστόν ύδωρ και εν μέσω φρικτών πόνων τους ήλειφον με νάφθην και τους έκαιον ζωντανούς. <br />
Τους πολίτας και στρατιωτικούς παρά των οποίων εζήτουν ν' αποσπάσουν πληροφορίας τούς εκάθιζον εις το ηλεκτρικόν λεγόμενον κάθισμα και ενούντες το ηλεκτρικόν ρεύμα προεκάλουν δονήσεις φρικτάς, αλλ' ουχί θανατηφόρους και ούτω επαναλαμβάνοντες το πείραμα εξηνάγκαζον και τους μεγίστην έχοντας αντοχήν και θέλησιν ισχυράν να δίδουν τας ζητουμένας πληροφορίας: έστω και ανυπάρκτους. <br />
Τόσα πολλά και ποικίλλα ήσαν τα μέσα των βασανιστηρίων των Ρώσσων Χριστιανών ώστε θ» απετέλουν ένα ογκώδη τόμον, ωχριούν δε προ αυτών οι ρωμαικοί διωγμοί κατά των πρώτων χριστιανών. <br />
<br />
Αλλά το γενικόν μαρτύριον το οποίον εφηρμόσθη επί όλου σχεδόν του Ρωσσικού λαού είναι <b>η τεχνητή πείνα</b> την οποίαν εδημιούργησαν οι «κομμουνισταί» κατά το 1918-1920 διά να δαμάσουν την παθητικήν αντίδρασιν των τε εργατών και χωρικών. Μόνον η πείνα του 1920-21 της περιφερείας του Βόλγα και της Νοτίου Ρωσσίας ήτο αποτέλεσμα της ξηρασίας. Η πείνα του Βόλγα όπως την ωνόμαζον θα αφήση εν τη ιστορία τής ανθρωπότητος ανεξάλειπτον μνήμην. Αι φρικώδεις σκηναί της ανθρωποφαγίας συνεπληρώθησαν με τα απάνθρωπα μέτρα των σημερινών συνωμοτών της ανθρωπότητος «Κομμουνιστών». Οι κάτοικοι του Βόλγα, άνδρες, γυναίκες, παιδία, διέτρεχον τας απεράντους εκτάσεις ζητούντες σωτηρίαν από την πείνα. ΄Ησαν σκιαί ανθρώπων και ουχί άνθρωποι. <br />
Και τι νομίζετε ότι έπραξαν αυτοί οι δήθεν προστάται των εργατών και των χωρικών; Περιεκύκλωσαν όλην την περιοχήν του Βόλγα με αποσπάσματα της Τσέκας και απηγόρευον πάσαν προέλασιν καταδικάζοντες τους χωρικούς και εργάτας να υποστούν τον φοβερώτερον των θανάτων, τον της πείνης. Πας επιχειρών να διέλθη την ζώνην έπιπτε υπό τα βλήματα των κακούργων της Τσέκας. Πολλοί νέοι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι, οίτινες είδον το σπαραξικάρδιον αυτό θέαμα επέστρεψαν μετ» ολίγας ημέρας κατάλευκοι εκ της προξενηθείσης εις αυτούς φρίκης, άλλοι δε παρεφρόνησαν. <br />
Σήμερον οι τρομοκρατούμενοι εργάται και χωρικοί της Ρωσσίας μίαν κρυφήν δέησιν νυχθημερόν επαναλαμβάνουσιν, εκλιπαρούντες τον Θεόν να τους απαλλάξη εκ του ξενικού απεχθούς ζυγού. Διότι και αυτοί οι κομμουνίζοντες εργάται της Πετρουπόλεως και Μόσχας, οίτινες έλαβον μέρος εις την κατάπνιξιν της γνωστής στάσεως της Κροστάνδης, δεν ηδυνήθησαν να κρύψουν την φρίκην ήν ησθάνθησαν διά τα κακουργήματα των εβραίων, των οποίων αυτοί υπήρξαν αυτόπται μάρτυρες. <br />
Εκ των 840 εργατών του Κρέμλ οι οποίοι έλαβον μέρος εις τα γεγονότα της Κροστάνδης επέστρεψαν μόνον 350. Επειδή όμως ούτοι αφηγούντο αφελώς τας φρικτάς σκηνάς, ετιμωρήθησαν σκληρώς. Εξ αυτών 210 ετυφεκίσθησαν εν μια νυκτί εν Μόσχα εις αντάλλαγμα των υπηρεσιών των προς τους ιθύνοντας Εβραίους, οι δε λοιποί εστάλησαν με τον αρχηγόν των Πάντσεκο εις Αρχάγγελον, όπου εκ των κακουχιών απέθανον. <br />
======<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;">ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄ <br /><br /><span style="font-size: large;">Ο Μάρξ ήτο Εβραίος.</span></span></b></span> </div>
<br />
Επειδή ίσως θα ευρίσκονται καλής πίστεως συζητηταί, οι οποίοι θ' αντιτάξουν ότι δέχονται μεν ότι ο κομμουνισμός είναι πράγματι εβραϊκή σύλληψις, αλλά αδιαφορούντες προς τούτο, εξετάζουν το ζήτημα μόνον από επιστημονικής απόψεως, είμαι υποχρεωμένος ν' ανατρέξω συντόμως εις τα πραγματικά αίτια τα οποία εγέννησαν την πρώτην Διεθνή (1847) και το περίφημον μανιφέστον του Μάρξ. Μόνον βαθεία μελέτη των γεγονότων εκείνων δύναται να χύση φως εις τας αποφάσεις και τας ενεργείας της τρίτης Διεθνούς, της οποίας σημαιοφόρος και πιστός εκτελεστής είναι ο ρωσσικός μπολσεβικισμός. <br />
<br />
Παραπέμπω τους αναγνώστες μου και ιδία τον κ. Σοφιανόπουλον εις έργα εβραϊκά, διά να μη θεωρηθή η πηγή των πληροφοριών μου ως ύποπτος. <br />
Η δωδεκάτομος «εβραϊκή Εγκυκλοπαιδεία», η οποία εξεδόθη ρωσσιστί εν Πετρουπόλει, υπό την αιγίδα του πολυεκατομμυριούχου βαρώνου Γκίνσβουργ, τονίζει ως γνωστόν ότι πάν ό,τι διακρίνει τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν οφείλεται εις τον εβραϊσμόν. Ο τρίτος τόμος του ογκώδους τούτου συγγράμματος αφιερούται εν γένει εις την δράσιν των εβραίων διανοουμένων του ΙΘ΄ αιώνος. <br />
Ο Μάρξ ήτο εβραίος, ονομαζόμενος πραγματικώς Κεσιλέ Μαρδοχαίος. ΄Ητο συγχρόνως τέκτων, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι όλοι οι τέκτονες ή όλοι οι εβραίοι και όλαι αι τεκτονικαί στοαί ήσαν υπεύθυνοι διά τας ενεργείας του. <br />
«Την εποχήν εκείνην,» γράφει η εβραϊκή Εγκυκλοπαιδεία, «όλοι οι νέοι Εβραίοι όχι μόνον της Γερμανίας, αλλά και της Γαλλίας, υπεστήριζον την γνώμην ότι μετά την παροχήν πολιτικών δικαιωμάτων εις τους Εβραίους, όλων σχεδόν των ευρωπαικών Κρατών, - αποτέλεσμα της Γαλλικής Επαναστάσεως του 1789 – ήτο καιρός να παύση η μυστική, σκοτεινή και μυστικοπαθής εργασία εις τας εβραϊκάς μασωνικάς στοάς και ότι έπρεπεν η εργασία αύτη να λάβη του λοιπού τον χαρακτήρα της δημοσιότητος.» <br />
«Ο Μάρξ δαιμονίως ευφυής, ετέθη επικεφαλής της κινήσεως ταύτης των νέων εβραίων μασώνων.» Αναλαβών τω 1842 εις ηλικίαν 25 ετών καθήκοντα αρχισυντάκτου της «Ρηνικής Εφημερίδος» υπεστήριξεν αρχάς τόσον ριζοσπαστικάς ώστε η γερμανική κυβέρνησις απηγόρευσε την έκδοσιν αυτής τή 1η Ιανουαρίου 1843. <br />
Ο Μάρξ μετέβη βραδύτερον εις Παρισίους και κατόπιν εις Λονδίνον, όπου εβοήθησεν αυτόν χρηματικώς ο κεφαλαιούχος βαρώνος Ρότσχελδ, Εβραίος άγγλος προς εφαρμογήν του προγράμματός του. Και τον Νοέμβριον του 1847 συνεκλήθη εις Λονδίνον η Πρώτη Διεθνής, η οποία ανέθεσεν εις τον Μάρξ και τον ΄Εγκελς να συντάξουν το περίφημον Κομμουνιστικόν Μανιφέστον. Εφηρμόζετο ούτω το σχέδιον των νέων εβραίων μασώνων περί φανεράς εργασίας προς ανατροπήν του κοινωνικού καθεστώτος, ενώ οι γέροντες εβραίοι παρέμενον συνησπισμένοι εις τας μυστικάς εβραϊκάς στοάς των. <br />
Μόλις τώ 1867 απεφάσιζον να τολμήσουν, συγκροτούντες την Alliance Israelitte Universelle (Παγκόσμιον εβραϊκήν ΄Ενωσιν) με πρόγραμμα και επίφασιν μεν εκπαιδευτικόν, πράγματι δε εξυπηρετούν το εβραϊκόν ιδεώδες της κοσμοκρατορίας. <br />
Τώ δε 1897 συνήρχοντο εις Βασιλείαν της Ελβετίας αντιπρόσωποι των εβραϊκών Οργανώσεων όλης της Γης προς συντονισμόν των προσπαθειών των. <br />
<br />
Οι αλληλοσπαραγμοί των ευρωπαικών λαών, ο παγκόσμιος πόλεμος, η εκρίζωσις του χριστιανικού, ελληνικού και αρμενικού πολιτισμού εκ Μ. Ασίας και προ παντός η αποσύνθεσις της Ρωσσίας αποδεικνύουν περιφανώς ότι αι προσπάθεια αύται δεν απέβησαν άκαρποι. <br />
Εν πλήρει εικοστώ αιώνι διαπράττονται εις την διεθνή πολιτικήν κονίστραν ανηθικότητες ή απανθρωπίαι, αι οποίαι εις ουδεμίαν εποχήν της ιστορίας διεπράχθησαν και αι οποίαι με την σημερινήν πρόοδον των επιστημών και των τεχνών παραμένουν τελείως ανεξήγητοι. <br />
Ο κ. Σοφιανόπουλος αναπτύσσων την δράσιν του μπολσεβικισμού, εξεδήλωσε περιέργως αφ΄ενός μεν συμπάθειαν προς αυτάς τας αρχάς του Μάρξ, αφ΄ετέρου δε ικανοποίησιν ως προς τα αποτελέσματα της εφαρμογής των εν Ρωσσία. <br />
Θα αποδείξω αμέσως ότι ευρίσκετο εκτός της αληθείας και ως προς το πρώτον και ως προς το δεύτερον.<br />
<br />
Και κατά πρώτον λόγον οφείλω να στιγματίσω κατά τον εντονώτερον τρόπον την ανήθικον τακτικήν των κομμουνιστών όλων των χωρών, την οποίαν εφήρμοσαν με ιδιαιτέραν προσπάθειαν οι Ρώσσοι κομμουνισταί και την οποίαν επίσης ακολουθούν οι ΄Ελληνες κομμουνισταί – καθ' ήν κομμουνισμός είναι δήθεν αρπαγή των περιουσιών των πλουσίων υπέρ των πτωχών. Ούτε επιτρέπεται εις τιμίους διανοουμένους αν είναι τοιούτοι οι κομμουνισταί, να διακηρύττουν ότι ο μαρξισμός είνε μία οικονομική μόνον θεωρία, έν οικονομικόν απλώς σύστημα. Όχι δεν είναι αληθές ότι ο κομμουνισμός προσβάλλει μόνον το κεφάλαιον και επιζητεί την δικαίαν κατανομήν του πλούτου. <br />
Ο κομμουνισμός-μαρξισμός αποτελεί ολόκληρον ιδιαίτερον σύστημα στηριζόμενον επί του υλισμού, και θίγον όχι μόνον την οικονομικήν ζωήν, αλλά και την οικογένειαν, την θρησκείαν και την πατρίδα, επί τη βάσει των υλιστικών αντιλήψεων. <br />
Ενώ δεν υπάρχει τίποτε το απόλυτον εις την γην μας, εκείνος παίρνει ως απολύτως ορθήν την θεωρίαν του ιστορικού υλισμού, καθ' ήν την ιστορίαν όλων των λαών γράφει δήθεν πάντοτε το οικονομικόν συμφέρον των. Αποκρύπτει – διότι θέλει να αποκρύψη – ότι το αίσθημα ωδήγησε και οδηγεί ακόμη τα έθνη και τους ανθρώπους, αν όχι εις όλας, τουλάχιστον εις τας περισσοτέρας των πράξεών των. Αυτή είναι η θεμελιώδης πλάνη και πλάνη όχι ακουσία, αλλά κακόβουλος, των κομμουνιστών. Οι τυχόν αμφιβάλλοντες περί αυτού δεν έχουν παρά να διαβάσουν τα πολύκροτα τρία άρθρα του Λενίν περί Μαρξισμού, δημοσιευθέντα τώ 1918 εις την εφημερίδα «Προσβεστένιε». Εκεί ο Λενίν λέγει ρητώς ότι «η φιλοσοφία του μαρξισμού είναι ο υλισμός», δηλαδή η άρνησις όχι μόνον του κεφαλαίου, αλλά και της θρησκείας, και της οικογενείας και της πατρίδος, η άρνησις όλων των ηθικών αρχών, τας οποίας η ανθρωπότης εξήγαγε εκ της ζωής εκατομμυρίων ετών. Και εγείρεται αμέσως το ερώτημα: <br />
Διατί οι αρχηγοί του ρωσσικού μπολσεβικισμού απέκρυψαν από τον ρωσσικόν λαόν την πραγματικήν έννοιαν του μαρξισμού, προτού κατακτήσουν την αρχήν; <br />
Διατί κάμνουν το ίδιον και οι ΄Ελληνες κομμουνισταί; <br />
Διατί οι πρώτοι διετυμπάνιζον προ της εκπορθήσεως της εξουσίας και διατί οι δεύτεροι διατυμπανίζουν ακόμη και σήμερον ότι ο κομμουνισμός είναι η αρπαγή των περιουσιών των πλουσίων υπό των πτωχών; <br />
<br />
Μία είναι η επιτρεπομένη απάντησις εις το άνω ερώτημα. Διότι οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού δεν ήσαν ανιδιοτελείς Ιδεολόγοι, πραγματικώς ονειρευόμενοι να καταστήσουν ευτυχή τον ρωσσικόν λαόν. Ησαν Εβραίοι – κατά το πλείστον – υπηρετούντες το ιδεώδες της εβραϊκής κοσμοκρατορίας, οι οποίοι διά να ανέλθουν εις την αρχήν έπρεπε να κολακεύσουν κατά τον ανηθικώτερον δημοκοπικόν τρόπον τα εγωιστικά, τα κτηνώδη ένστικτα του πλήθους διά να διαλύσουν μίαν μεγάλην χριστιανικήν χώραν, η οποία αν εστιγματίσθη εις την ιστορίαν της από τας κατακτητικάς βλέψεις του πανσλαβισμού, εδοξάσθη όμως από τους αγώνας της κατά της μουσουλμανικής βαρβαρότητος, διασώσασα επί αιώνας εκατομμύρια χριστιανών και με αυτούς τον ελληνικόν πολιτισμόν εις την Ανατολήν. Εάν εις τους 447 Εβραίους κομμισαρίους προσετέθησαν και 30 Ρώσσοι χριστιανοί, εάν οι περισσότεροι των αρχηγών του Ελληνικού κομμουνισμού είναι Έλληνες την εθνικότητα, τούτο εξηγείται εκ του γενικού φαινομένου, του παρατηρουμένου απανταχού της γης, καθ' ό ευρίσκονται πάντοτε άνθρωποι πλανώμενοι, οι οποίοι γίνονται όργανα των πλέον εγκληματικών πράξεων.<br />
<br />
Οφείλω αμέσως να τονίσω μίαν σπουδαιοτάτην αντίφασιν μεταξύ της θεωρίας του ιστορικού υλισμού, την οποίαν υποστηρίζει ο εβραϊκός μαρξισμός και του κυριωτέρου γνωρίσματος της ιστορίας του εβραϊκού λαού. Εις την ογκώδη «Ιστορίαν του Πολιτισμού» ο Δυκουδραί εξετάζων την όλην δράσιν του εβραϊκού έθνους τονίζει ότι «ο βαθύς σεβασμός του προς τα δικαιώματα της οικογενείας και της ιδιοκτησίας, ο ανθρωπισμός του, η πνευματική πίστις του, η προσήλωσις του προς τας θεμελιώδεις αληθείας της ηθικής, απετέλεσαν διά τον λαόν τούτον μίαν τοιαύτην δύναμιν, η οποία τώ εξησφάλισε την αιωνιότητα και η ιστορία του συνεχίζεται σήμερον εν μέσω των ιστοριών όλων των εθνών».<br />
<br />
Τετάρτην και κυριωτάτην απόδειξιν αποτελεί το γεγονός ότι ο κομμουνισμός εφαρμοσθείς εν Ρωσσία οδήγησεν αυτήν εις την φρικωδεστέραν δυστυχίαν και αποσύνθεσιν, εγκαταλειφθείς υπό των ιδίων θιασωτών του, ρωσσοεβραίων, ευθύς μόλις ούτοι διά της πλέον αιμοσταγούς τρομοκρατήσεως εστερεώθησαν επί της αρχής. <br />
<br />
Αρα σκοπός του ρωσσικού μπολσεβικισμού δεν ήτο ούτε η ευτυχία των ρώσσων εργατών και αγροτών, η οποία συγκινεί τους Εβραίους ολιγώτερον παντός άλλου, ούτε η ευημερία του όλου ρωσσικού λαού, αλλά η εκπόρθησις της αρχής υπό των Εβραίων, η αποσύνθεσις ενός μεγάλου χριστιανικού λαού, η διά της πλέον ψευδολόγου προπαγάνδας υπονόμευσις των άλλων αστικών κρατών και η εν γένει εξυπηρέτησις του εβραϊκού ιδεώδους της κοσμοκρατορίας επί της γης. <br />
Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας, ενώ οι ίδιοι – όπως όλοι οι Εβραίοι – αποφεύγουν την επιμιξίαν μετά αλλοφύλων, ενώ εις τας ατομικάς σχέσεις των σέβονται το κεφάλαιον όσον ουδείς, εν τούτοις ειργάσθησαν λυσσωδώς διά την καταστροφήν της ρωσσικής παραγωγής, διά την διάλυσιν της οικογενείας, διά την διαπόμπευσιν και την εξόντωσιν της χριστιανικής θρησκείας, διά την εξαφάνισιν παντός πατριωτικού αισθήματος. <br />
Κατελύθησαν ούτω οι οικογενειακοί δεσμοί, διαφθορά απίστευτος κατέκλυσεν όλην την Ρωσσίαν, η παραγωγή ηλαττώθη εις το ελάχιστον, η έννοια της πατρίδος κατέρρευσε τόσον ώστε 200.000 καλώς οργανωμένου στρατού δύνανται σήμερον να καταλάβουν ευκόλως την Μόσχαν, παρά τα αντίθετα κηρύγματα της μπολσεβικικής προπαγάνδας. <br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: large;">Πώς εξαπατώνται οι εργάται και οι χωρικοί.</span></b></span></div>
<br />
Διά να εξαπατήσουν τον ρωσσικόν λαόν και να κερδίσουν την συμπάθειάν του, οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού ωμίλησαν κατ' αρχάς περί διανομής των μεγάλων κτημάτων εις τους χωρικούς, οι οποίοι ούτω θα εγίνοντο ιδιοκτήται. <br />
Παρασυρόμενοι από την τόσον ελκυστικήν υπόσχεσιν, οι αθώοι χωρικοί εγκατέλειψαν το μέτωπον – προς μεγάλην χαράν του Κάιζερ – και επέστρεψαν εις τα χωρία των, διά να γίνουν κύριοι των γαιών, σφάζοντες ή καίοντες ζωντανούς ή υποβάλλοντες εις φρικώδη μαρτύρια τους τέως κυρίους των. Ουδέποτε οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού είπον, προ της εκπορθήσεως της αρχής, την αλήθειαν εις τον λαόν. Ουδέποτε εδήλωσαν ότι ο κομμουνισμός καταργεί πάσαν ιδιοκτησίαν και ότι αι γαίαι θα ήσαν του λοιπού κοιναί. Ουδέποτε διεκήρυξαν την γενικήν αρχήν της κοινοκτημοσύνης, άνευ της οποίας δεν υπάρχει κομμουνισμός. <br />
Ευκόλως όθεν εννοείται η αγανάκτησις, η οποία κατέλαβε και κατέχει ακόμη τους ρώσσους χωρικούς όταν οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού ωμίλησαν περί καταργήσεως της ιδιοκτησίας. Το όλον μπολσεβικικόν οικοδόμημα ηπειλήθη δι' αμέσου καταρρεύσεως. Ευφυέστατοι όμως οι ρωσσο-Εβραίοι δικτάτορες εσιώπησαν, ωργάνωσαν την περίφημον διά τας θηριωδίας της φρουράν των Κινέζων Μισθοφόρων και κατόπιν την αιμοσταγή στρατιάν της Τσέκα, εκ των ρώσσων βαρυποινιτών. <br />
΄Ηρχισαν ταχύν και συστηματικόν αφοπλισμόν, επειδή δε ευθύς εξ αρχής συνήντων μεγάλην αντίδρασιν, επανέφερον εν ισχύι την θανατικήν ποινήν. Οφείλω μάλιστα να τονίσω ότι το πρώτον Διάταγμα του μπολσεβικικού Κράτους δεν αφεώρα την βελτίωσιν της τύχης των εργατών, ούτε των χωρικών. ΄Ητο το Διάταγμα της επαναφοράς της θανατικής ποινής – περί του οποίου σιωπά ο κ. Σοφιανόπουλος. Το μέτρον τούτο έχει τόσω μεγάλην σημασίαν, καθόσον οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού είναι εκείνοι οι οποίοι είχον άλλοτε ζητήση λυσσωδώς και επιτύχη την κατάργησιν της θανατικής ποινής. <br />
Πόσον δε ολίγη φειδώ έδωσαν εις την χρήσιν του, πόσον άφθονον εχύθη το χριστιανικόν αίμα, ανέπτυξα εις προηγούμενα άρθρα μου. Εις εκατοντάδας χιλιάδων ανέρχονται οι χωρικοί οι οποίοι ετυφεκίσθησαν διότι ηρνούντο να παραχωρήσουν τα προιόντα των εις το Κράτος της κοινοκτημοσύνης. Αδυνατούντες δε να εννοήσουν την σημασίαν αυτής, ηρκέσθησαν να περιορίσουν την καλλιέργειαν των τόσον ώστε να θεραπεύουν μόνον τας ανάγκας της οικογενείας των. <br />
Εξ ού η τεραστία ελλάτωσις της σιτοπαραγωγής, αναγκάσασα την σοβιετικήν Ρωσσίαν ν' αγοράση προσφάτως ακόμη άλευρα εκ Πειραιώς! Μόνον το γεγονός τούτο αρκεί να δείξη εις τους ΄Ελληνας χωρικούς πού οδηγεί ο μπολσεβικισμός. Η Ρωσσία, η αχανής Ρωσσία, η κατ' εξοχήν σιτοπαραγωγός χώρα, αγοράζει σήμερον άλευρα εξ Ελλάδος, η οποία και διότι το πλείστον του εδάφους της είναι ορεινόν και διότι οι κάτοικοί της προτιμούν το εμπόριον, και διότι εδέχθη έν και ήμισυ εκατομμύριον προσφύγων, είναι δυνατόν να μήν είναι αυτάρκης εις σιτηρά. <br />
Η αυτή τραγική κατάστασις ενεφανίσθη και εις την βιομηχανίαν. <br />
Οι εργάται των διαφόρων εργοστασίων, αφού έγιναν κύριοι αυτών, ηρκούντο εις τόσην παραγωγήν, όση θα ήρκει διά τας ανάγκας των οικογενειών των. Αι ανάγκαι της όλης χώρας και των πελατών του εξωτερικού, τας οποίας εγνώριζον και ικανοποίουν προηγουμένως οι Ρώσσοι βιομήχανοι, δεν ενδιέφερον, ούτε συνεκίνουν τα Συμβούλια των Εργατών, ταύτα δεν έβλεπον πέραν της ρινός των και δεν εδέχοντο να εξυπηρετούν ανάγκας, μη προσπιπτούσας εις την άμεσον αντίληψιν των. Εξ ού και η αποσύνθεσις της ρωσσικής βιομηχανικής παραγωγής. <br />
Η αρχή της κοινοκτημοσύνης εφαρμοσθείσα εις την « Ενωσιν των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών», όπως απεκλήθη η Ρωσσία, προυκάλεσε ανεργίαν απίστευτον, απείρως τραγικωτέραν εκείνης η οποία εσημειώθη εις Αγγλίαν και Αμερικήν. Ανεργίαν εις Κράτος κυβερνώμενον υπό εργατών! Ιδού έν άλλο οξύμωρον τραγικώς κωμικόν, όπως η προμήθεια αλεύρων <br />
υπό της Ρωσσίας εξ Ελλάδος. Μόνον εις τοιαύτα οξύμωρα οδηγεί η ουτοπία του κομμουνισμού, η οποία, όπως έγραφον χθες, επενοήθη υπό των εβραίων προς χρήσιν όχι των ιδίων, αλλά των χριστιανικών λαών! Θα εχρειαζόμην ημέρας και μήνας διά να περιγράψω την φρικώδη κατάστασιν εις ήν ευρίσκονται σήμερον αι μυριάδες των ρώσσων εργατών, οι οποίοι ζητούν εργασίαν και δεν ευρίσκουν. Οι άεργοι είνε τουλάχιστον διπλάσιοι των εργαζομένων. Αλλά και αυτοί δεν λαμβάνουν κάν τα ημερομίσθια τα πρό του πολέμου. <br />
<br />
Μία υπόκωφος αγανάκτησις, υπόκωφος διά τον φόβον της σατανικής κατασκοπείας και της αγρίας τρομοκρατίας βασιλεύει απ' άκρου εις άκρον της Ρωσσίας. Ψυχολογικώς τα θεμέλια του μπολσεβικισμού έχουν υπονομευθή προ πολλού. Η εξόντωσις όλων των διανοουμένων, όσοι θα ηδύναντο να χρησιμοποιήσουν την αγανάκτησιν αυτήν δεν επέτρεψε μέχρι σήμερον την εμφάνισιν αρχηγού ικανού να εκμεταλλευθή την λαικήν αγανάκτησιν. ΄Αλλως τε και η ελαχίστη εκδήλωσις αυτής γίνεται γνωστή εις τα Σοβιέτ, τα οποία άνευ διαδικασίας τυφεκίζουν τους διατυπώνοντας και την πλέον ακίνδυνον μεμψιμοιρίαν. <br />
Είνε απιστεύτως τεράστια τα ποσά, τα οποία διατίθενται διά κατασκοπείαν και προπαγάνδαν εν τώ εσωτερικώ και τώ εξωτερικώ. Ιδού διατί πάσα απόπειρα – και έγιναν απόπειραι τοιαύται – εξεγέρσεως των εργατών και χωρικών συντρίβεται προ της εκδηλώσεώς της. Το δήθεν Κράτος των εργατών και χωρικών κατασκοπεύει αυτούς με χαφιεδικόν σύστημα πρό του οποίου ωχριά ο περίφημος χαφιεδισμός του σουλτάνου Χαμίτ. <br />
Εξ άλλου διά να ικανοποιήσουν την λαικήν αγανάκτησιν, τα Σοβιέτ εφρόντισαν να ποδοπατήσουν άνευ του ελαχίστου ηθικού ή επιστημονικού δισταγμού την ιερωτέραν αρχήν του κομμουνισμού, δηλαδή την κατάργησιν της ιδιοκτησίας και την ελευθερίαν των συμβάσεων. Η αναγνώρισις της μικράς ιδιοκτησίας και η επαναφορά του χρήματος, μαρτυρούν αδιασείστως ότι δεν υπάρχει πλέον κομμουνισμός εν Ρωσσία. Υπάρχει μόνον μία εβραϊκή Δικτατορία. Και όμως ο ελληνικός κομμουνισμός αγωνίζεται διά την …επέκτασιν εις την Ελλάδα, του μη υφισταμένου ρωσσικού κομμουνισμού. Είνε διά τούτο ο χειρότερος εχθρός των Ελλήνων εργατών και χωρικών. <br />
<br />
Από απόψεως διοικήσεως, το Μπολσεβικικόν Κράτος, παρά τας αντιθέτους διαβεβαιώσεις του κ. Σοφιανοπούλου, παρουσίασε θέαμα οικτρότατον. Συγκεκριμένως ο από 11 Νοεμβρίου 1917 διαρρεύσας χρόνος πρέπει να διαιρεθή εις δύο περιόδους. Μίαν αρχομένην από του 1917 και λήγουσαν τώ 1922 και δευτέραν αρχομένην από του 1922 και εφεξής. <br />
Κατά την πρώτην εξ αυτών η «΄Ενωσις των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών» εκυβερνήθη με Νομοθετικά διατάγματα, καθ΄εκάστην τροποποιούμενα και διαρκώς αλληλοσυγκρουόμενα. Ήκουσα ανωτέρους υπαλλήλους της Πετρουπόλεως και της Μόσχας να εκφράζονται με αηδίαν και αγανάκτησιν διά την αφάνταστον αυτήν πολυνομίαν, η οποία εγέννησε λαβύρινθον άγνωστον εις την ιστορίαν των λαών. Ητο η περίοδος των «δοκιμών» τας οποίας έκαμνον οι αρχηγοί του ρωσσικού κομμουνισμού επί της ράχεως ενός μεγάλου χριστιανικού λαού. Μόνον μετά την εγκατάλειψιν της κοινοκτημοσύνης και δή κατά τα τέλει του 1922 ήρχισε μια σχετικώς συστηματική εργασία προς ψήφισιν σοβαρών νόμων και τάσις προς κωδικοποίησιν αυτών. <br />
Κατά δε το 1923 συνετελέσθη η τελική κωδικοποίησις του αστικού και ποινικού δικαίου. <br />
Η αστική νομοθεσία ομολογουμένως έχει απαλλαχθή από όλας εκείνας τας πολυπλόκους διατυπώσεις της πρώην Ρωσσικής αστικής νομοθεσίας. <br />
Η ποινική όμως νομοθεσία επιβάλλει τόσον αγρίας ποινάς, ώστε εάν άλλο κράτος επεχείρει να την εφαρμόση, ασφαλώς θα προεκάλει γενικήν εξέγερσιν. Τοιαύτη δρακόντιος νομοθεσία δύναται να εφαρμοσθή μόνον προς δουλοπαροίκους, οίους θεωρούν τους Ρώσσους χριστιανούς οι Εβραίοι Δικτάτορες. <br />
Και η μεν νέα αστική νομοθεσία ήδη υπάρχει, αλλά ουδαμού εφαρμόζεται, αφού οι δικασταί στηρίζονται πάντοτε επί του αξιώματος ότι πας δικαζόμενος και ανήκον εις την αστικήν τάξιν ευρίσκεται εν αδίκω. Επί της αντιλήψεως ταύτης βασίζεται και η απόφασις του δικαστηρίου. Η δε ανήκουστος αυστηρότης της ποινικής νομοθεσίας εφαρμόζεται με όλην την αγριότητά της, εις βάρος μόνον των αστών. <br />
Και επειδή η τρομοκρατία έχει ενώση όλας τας άλλας τάξεις, εκτός των κομμουνιστών, όλη η αυστηρότης του νόμου πίπτει επί τας κεφαλάς των πολιτών, οι οποίοι είχον κατά δυστυχίαν των πατέρα ή πάππον ανήκοντα εις την τάξιν των διανοουμένων, των ιερέων, των εμπόρων και εν γένει των αστών. <br />
Εν τη πράξει αμφότεραι ήτε αστική και η ποινική νομοθεσία υφίστανται μόνον επί του χάρτου και δι' επίδειξιν προς τον έξω κόσμον, όπως ο κ. Σοφιανόπουλος. <br />
Ο κώδιξ των νόμων, είτε υφίστανται είτε μη, είνε τελείως άχρηστος διά τον Ρώσσον πολίτην, αφού εφαρμόζεται αποκλειστικώς προς όφελος μιάς τάξεως. Ουδέποτε ουδέν κράτος εις ουδεμίαν εποχήν ηδίκησε και εξηπάτησε τους ιδίους του πολίτας κατά τοιούτον τρόπον. <br />
Ο νόμος περί εργασίας π.χ. ορίζει οκτάωρον διά τους ενηλίκους και εξάωρον διά τους ανηλίκους, κάτω του 18ου έτους. Συγχρόνως όμως λέγει ότι όστις εργάζεται περισσότερον των οκτώ ωρών αμείβεται αναλόγως της προσθέτου εργασίας του. Δεν απαγορεύει αυτήν ως ώφειλε να πράξη έν εργατικόν Κράτος. Αλλά και πάλιν εάν ούτως είχον τα πράγματα θα ήτο ένας νόμος κατά το μάλλον ή ήττον προστατευτικός διά τον εργάτην. <br />
Οι Εβραίοι νομοθέται σατανικώτατα τον κατεστρατήγησαν ορίσαντες ασήμαντον ημερομίσθιον διά οκτάωρον εργασίαν, τοιούτον ώστε να μη επαρκεί εις τας ανάγκας μιάς εργατικής οικογενείας. ΄Ετσι οι εργάται αναγκάζονται να εργάζονται 12-14 ώρας διά να δυνηθούν να ζήσουν. <br />
Και όμως οι ερυθροί άνθρωποι της Μόσχας αποτεινόμενοι εις όλον τον κόσμον ζητούν την εφαρμογήν του οκταώρου, ενώ εις το …εργατικόν Κράτος ο δυστυχής εργάτης εργάζεται 12 ως 14 ώρας. <br />
Εις κανέν κράτος του κόσμου δεν υπάρχουν εργάται μάλλον δυστυχείς, υποβαλλόμενοι εις τόσον βαρείαν φυσικήν εργασίαν. <br />
Ομολογουμένως είναι ανυπέρβλητοι εις το να θέτουν εις κυκλοφορίαν ωραία αξιώματα προς χρήσιν των χριστιανικών λαών οι διεθνείς αυτοί συνωμόται της ανθρωπότητος. Διότι δι' αυτών και μόνον κατώρθωσαν να εξαπατήσουν τον Ρωσσικόν λαόν και πολλούς αφελείς των άλλων εθνών. <br />
Πρέπει να έχη τις άφθαστον δόσιν θρασύτητος και αναιδείας διά να λέγη χωρίς να ερυθριά ότι θέλει δήθεν πολίτας εργατικούς και χαρωπούς, ενώ εις την πραγματικότητα οι Μπολσεβίκοι ειργάσθησαν να δημιουργήσουν πολίτας διεφθαρμένους, οκνηρούς και δηλητηριασμένους από κοκαίνην και μορφίνην, των οποίων η χρήσις εγενικεύθη ευρύτατα εις όλην την Ρωσσίαν. <br />
<br />
Ουδεμία χώρα της υφηλίου δύναται να επιδείξη τοιαύτην ανισότητα ήν σήμερον έχει το Σοβιετικόν κράτος. Εις όλα τα κράτη υπάρχει <br />
α) ισότης σχεδόν τελεία απέναντι των νόμων, η οποία δεν υφίσταται σήμερον εν Ρωσσία, <br />
β) όσον αφορά τον πλούτον, εις όλα τα κράτη υπάρχει μία διαβάθμισις, ενώ εις το Σοβιετικόν κράτος αποτόμως διακρίνονται δύο τάξεις, μία προνομιούχος, η κομμουνιστική, ολιγαριθμοτάτη περιλαμβάνουσα μόλις 600,000 άτομα (της χειρίστης υποστάθμης τα πλείστα) και η άλλη περιλαμβάνουσα όλον τον Ρωσσικόν λαόν εν καταστάσει δουλείας. <br />
Πού είναι η ισότης; Ουδαμού. <br />
Μία κατάφωρος τυραννική ανισότης παρουσιάζεται αναγλυφικώς. <br />
Και η μέν προνομιούχος, ολιγαρχική και τυραννική τάξις έχει άφθονα τα πάντα, ενδύεται καλά, τρώγει καλά, κατέχει τας καλυτέρας οικίας, εκμεταλλεύεται και εκβιάζει αισχρότατα τους εργάτας, χωρικούς και πολίτας, η δε άλλη η πολυαριθμοτάτη χάνουσα διαρκώς υπό την πίεσιν της τρομοκρατίας κάθε ανθρωπισμόν, μεταβάλλεται βραδέως εις αγέλην θηρίων, δεσμευμένων με αλύσεις. Αλλοίμονον εις τους μπολσεβίκους εκείνους οι οποίοι θα ευρεθούν εν Ρωσσία την στιγμήν καθ' ήν αι αλύσεις αύται θα λυθώσι. <br />
Ομιλών περί της σοβιετικής διοικήσεως ο κ. Σοφιανόπουλος εβεβαίωσεν ότι η συμπεριφορά των ρώσσων Μπολσεβίκων προς τους αστούς υπήρξε δήθεν πλήρης «ημερότητος». Δεν θα επιμείνω εις τον περίεργον τόνον προστασίας υπέρ των σοβιέτ, τον οποίον λαμβάνει ο αρθρογράφος της πρωινής εφημερίδος, εμφανιζόμενος οιονεί συνήγορος της Τσέκας. Θα περιγράψω μόνον τινάς εκ των διοικητικών και τρομοκρατικών μεθόδων της, διά να φανή πόσον φρικωδώς αιμοδιψής υπήρξεν η διοίκησις των Εβραίων κομμουνιστών, εμφανισθέντων υπό το προσωπείον «εργατών και χωρικών». <br />
Αι καταδιώξεις, πιέσεις, δολοφονίαι και εκτελέσεις εφηρμόσθησαν γενικώς εις όλους τους ευγενείς, αστούς, διανοουμένους, αξιωματικούς, υπαλλήλους, κλπ. Εξαίρεσιν απετέλεσαν εκείνοι οι οποίοι εξυπηρέτησαν ανάνδρως τους διεθνείς αυτούς συνωμότας της ανθρωπότητος. Η εξυπηρέτησις αύτη συνίστατο εις το να καταδίδουν εις την Τσέκαν τα κρησφύγετα όπου έντρομα κατέφευγον πρόσωπα της ανωτέρας κοινωνίας, άνθρωποι των γραμμάτων, κτλ. <br />
Προς απόδειξιν του γεγονότος τούτου δύναταί τις ν' αποταθή προς τους διασωθέντας πρόσφυγας Ρώσσους, οίτινες μετά βδελυγμίας αναφέρουν τοιαύτα ονόματα, αλλ' εκτός τούτου πληροφορώ τον κ. Σοφιανόπουλον ότι εγώ προσωπικώς μεταβάς πλειστάκις όπως επιτύχω την αποφυλάκισιν Ελλήνων πολιτών εις την περίφημον «Γκαροχοβάι» συνήντησα κυρίας της ανωτέρας κοινωνίας, αίτινες εχρησίμευον ως κατάσκοποι της απεχθούς αυτής οργανώσεως, ήτις εκαλείτο Τσέκα. Λέγω εκαλείτο διότι η λέξις αύτη κατέστη τόσον μισητή εν Ρωσσία, ώστε η Τσέκα εβαπτίσθη τελευταίως εις «Γκεπεού». <br />
Όταν ομιλή ο κ. Σοφιανόπουλος περί προλεταριάτου της Ρωσσίας πρέπει να κάμη διάκρισιν. Διότι όχι όλο το προλεταριάτον έγινεν όργανον των μπολσεβίκων, αλλά μόνον 30%, το δε 70% και μέχρι της στιγμής ταύτης είνε τρομοκρατημένον διά συχνών πιέσεων και τυφεκισμών. Ουδέν ψευδέστερον ότι αντιπροσωπεύουν δήθεν όλους τους εργάτας και μάλιστα και τους χωρικούς της Ρωσσίας.<br />
<br />
Ιδού μία πρόχειρος περιγραφή των κέντρων εις τα οποία εγένοντο αναγνωρίσεις επιφανών αντικομμουνιστών και τα βδελυρώτερα όργια: <br />
Εν Πετρουπόλει υπάρχουν και λειτουργούν 64 οικήματα ονομαζόμενα παρά των ιδίων κομμουνιστών «οικήματα συνωμοσίας» (κονσπιρατίβνι ντομά). Τα σπίτια αυτά είναι άριστα επιπλωμένα (εκ κλαπέντων επίπλων) με άμεμπτον καθαριότητα, εις τα οποία συχνάζουν «επίτροποι του λαού» και τα όργανα της Τσέκας. <br />
καθ' εσπέραν επιτάσσονται αι ωραιότεραι γυναίκες της πόλεως και οδηγούνται εις τα σπίτια αυτά όπου υπό άπλετον φως και αφθονίαν οίνου ή καμπανίτου τελούνται ανήκουστα όργια. Αι επιτασσόμεναι γυναίκες ανήκουν εις τας αστικάς τάξεις. Πλείσται όσαι εξ αυτών σύν τώ χρόνω προσλαμβάνονται εις την μυστικήν υπηρεσίαν της Τσέκας και των οποίων η αποστολή είναι να αναγνωρίζουν τους παλαιούς αστούς ή ευγενείς, οίτινες κρύπτονται υπό ψευδώνυμα και οίτινες αποκαλυπτόμενοι ρίπτονται εις τας φυλακάς, όπου τους αναμένουν τα πλέον φρικιαστικά βασανιστήρια και ο θάνατος. <br />
Τοιαύτας οικίας σημειώ την απέναντι της πρώην αυτοκρατορικής Τραπέζης εις το Εκατερίνσκυ κανάλ αρθμ. 27. Την κατοικίαν αυτήν διευθύνει ο Λιθουανός Πόλ, αρκούντως μορφωμένος, όστις καθ' εκάστην μεταμφιεζόμενος πότε εις στρατιωτικόν, πότε εις έμπορον, πότε εις ιερέαν, πότε εις επαίτην, εκτελεί το έργον του κατασκόπου, αναδειχθείς ένας εκ των πλέον αιμοχαρών διωκτών των άτυχων ρώσσων αστών. <br />
Άλλη τοιαύτη κατοικία ευρίσκεται εις το «Νέφσκι Προσπίντ» και διευθύνεται υπό ωραίας κυρίας της ανωτάτης άλλοτε κοινωνίας της οποίας το όνομα μού διαφεύγει. <br />
Άλλη εις την οδόν Νικολάεβσκι αρθμ. 4, ετέρα εις την οδόν Σεργκιέβσκα. Εις τους οίκους τούτους ως εις παγίδας έπιπτον τα καλλίτερα και ευγενέστερα τέκνα της Ρωσσίας. <br />
Η μεσαιωνική αύτη κατάστασις εξακολουθεί μέχρι σήμερον, με μίαν διαφοράν ότι η Τσέκα μετωνομάσθη ως είπον, εις Γκεπεού και ότι τα μέσα της καταθλίψεως και της συστηματικής εξολοθρεύσεως των χριστιανών Ρώσσων ετελειοποιήθησαν. <br />
<br />
Η περίφημος Τσέκα διαιρείται εις διάφορα τμήματα, έν εκ των φοβερών τμημάτων της είνε και το λεγόμενον σιδηροδρομικόν. ΄Ας περιγράψωμεν μερικά τοιαύτα κέντρα της σιδηροδρομικής Τσέκας. <br />
Α) Το εδρεύον εις το Σεστρορέσκι. Το Σεστρορέσκι είναι ένα λαμπρόν προάστειον της Πετρουπόλεως, επί των συνόρων της Φιλλανδίας, εις τας εκβολάς του ποταμού Σεστρά. <br />
Εκεί είνε εγκατεστημένος ο Εβραίος Ραποπόρτ, ο υπογράψας αναριθμήτους θανατικάς καταδίκας. Κατέχει την ωραιοτέραν έπαυλιν, με αφάνταστον πολυτέλειαν επίπλωσιν, με ολόκληρον επιτελείον θαλαμηπόλων, μαγείρων, υπηρετριών, κλπ. καθ' ήν εποχήν η πείνα εμάστιζε την Πετρούπολιν και το προλεταριάτον ελάμβανεν 25-50 δράμια ψωμί με το δελτίον, ο κ. Ραποπόρτ με τα όργανα του έπλεεν εντός της πολυτελεστέρας χλιδής και ακολασίας, την οποίαν η έκφυλος φαντασία του επεθύμει. Αυτή είναι η κυριαρχία του προλεταριάτου και η ισότης των πολιτών! <br />
Β) Εις το «Κράσνοε Σέλο» όχι μακράν της Πετρουπόλεως είνε εγκατεστημένον άλλο τμήμα της Τσέκας, εις μίαν των ωραιοτέρων επαύλεων ενός Μεγάλου Δουκός. <br />
Εις την έπαυλιν ταύτη λαμβάνουν χώραν εξωφρενικά όργια. Εκεί εσύροντο και σύρονται αι ωραιότεραι κόραι του δυστυχούς ρωσσικού λαού, των οποίων αι οιμωγαί και κραυγαί, εκβιαζομένων υπό των εν κραιπάλη διατελούντων οργάνων της Τσέκας, σβήνονται από τα μελωδικά άσματα των επιτασσομένων εκάστοτε αοιδών του πρώην αυτοκρατορικού θεάτρου. <br />
Ο κ. Σοφιανόπουλος έπρεπε να πλησιάση έστω και μακρόθεν ένα εκ των τοιούτων κέντρων διά να αισθανθή καλύτερον τ' αγαθά της δήθεν εργατικής επαναστάσεως και της …πιστής εφαρμογής των δημοκοπικών αξιωμάτων τα οποία εκήρυξε. <br />
Αι καταδιώξεις, πιέσεις και θανατικαί ποιναί εξακολουθούν μέχρι σήμερον, αλλ' ως επί το πλείστον ολίγον μακράν της Πετρουπόλεως και Μόσχας, ίνα μη προσπίπτουν ευκόλως εις την αντίληψιν των αντιπροσώπων ξένων κρατών και των ξένων επισκεπτών. <br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: large;">Η διάλυσις της Οικογενείας. </span></b></span></div>
<br />
Η τραγικωτέρα εκ των ολεθρίων συνεπειών του κομμουνισμού, την οποίαν πρέπει να προσέξουν όχι μόνον οι ΄Ελληνες εργάται και εν γένει οι ΄Ελληνες πολίται, αλλά όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι όλης της γης, είνε η διάλυσις της οικογενείας, την οποίαν εκήρυξαν και εφήρμοσαν λυσσωδώς εις βάρος των Ρώσσων Χριστιανών οι Εβραίοι Δικτάτορες. <br />
Είνε αφάνταστος η βδελυρά ακολασία η οποία προέκυψεν εξ αυτής εις όλην την Ρωσσία. Η Αλεξάντρα Κολοντάι, μία εκ των μεγάλων κομμουνιστριών, εις φυλλάδιόν της υπό τον τίτλον « Η οικογένεια και το κομμουνιστικόν Κράτος» γράφει επί λέξει τα εξής: <br />
«Η παλαιά οικογένεια καταστρέφεται μόνη της, διότι μετεβλήθησαν αι συνθήκαι της ζωής. Η οικογένεια παύει να είναι αναγκαία διά το Κράτος. Το παιδί θα το θρέψη και θα το μορφώση το Κομμουνιστικόν Κράτος. Εις την θέσιν του σημερινού αδιαλύτου γάμου, θα γεννηθή η ελευθέρα ένωσις, ο ελεύθερος έρως». <br />
Και επειδή η αρχή αυτή εφαρμοσθείσα προυκάλεσε την αγανάκτησιν όλου του ρωσσικού λαού, συμπεριλαμβανομένων και των εργατριών, η μεγάλη Κομμουνίστρια αναφωνεί: <br />
«Γυναίκες εργάτριαι μη λυπείσθε διότι βλέπετε την σημερινήν οικογένειαν να εξαφανίζεται». <br />
Προτού αναλύσω τας τραγικάς συνεπείας της διαλύσεως της οικογενείας θα απαριθμήσω τα μέτρα, δι' ών οι Εβραίοι μπολσεβίκοι επεδίωξαν να επιτύχουν του σκοπού των. <br />
<br />
1) Εξέδωσαν τῇ 18η Δεκεμβρίου 1918 Διάταγμα καταργούν τον εκκλησιαστικόν γάμον και καθιστόν ευρύτατον το δικαίωμα του διαζυγίου. Αρκεί να κάμη τις μίαν δήλωσιν ότι δεν επιθυμή πλέον να συζή με την σύζυγόν του ή αντιστρόφως η σύζυγος με τον σύζυγόν της και αμέσως λαμβάνεται άνευ πολλών διατυπώσεων το διαζύγιον. Η διάταξις αύτη είχε και τα κωμικά της επεισόδια. <br />
<br />
Ωρισμέναι υπηρέτριαι και μαγείρισσαι κακής διαγωγής στρατολογηθείσαι επί τούτω συνεκρότουν εις τα θέατρα συλλαλητήρια και ανερχόμεναι εις την σκηνήν ετόνιζον τα αγαθά του διαζυγίου. ΄Εβλεπε κανείς π.χ. χονδροειδεστάτην μαγείρισσαν εν μέθη διατελούσαν ν' αποτείνεται με ζωηράς χειρονομίας προς το ακροατήριον και με ασχήμους κινήσεις του σώματος να δηλώνη ότι έφθασε η ευτυχής εποχή που ειμπορεί κάθε μήνα ν' αλλάσση τον σύζυγόν της. <br />
Οφείλομεν να τονίσωμεν ιδιαιτέρως ότι τόσον ο κηρυσσόμενος αθεισμός, όσω και ο νόμος ούτος περί διαζυγίου αποβλέπουν μόνον τους Χριστιανούς, ουχί δε και τους οπαδούς των άλλων θρησκευμάτων. Ούτω ενώ είδομεν άπειρα διαζύγια Χριστιανών, δεν είδομεν ούτε έν τοιούτον εβραίου ή μουσουλμάνου. <br />
<br />
2) Άλλο διάταγμα των μπολσεβίκων εκήρυξεν επισήμως ότι οι γονείς κανέν ηθικόν δικαίωμα δεν έχουν επί των τέκνων των και ότι τα τέκνα είνε ελεύθερα να πράττουν ό,τι θέλουν. Είνε ευνόητοι αι συνέπειαι της διατάξεως ταύτης. Επηκολούθησεν τελεία διαφθορά των ανηλίκων, ήτις εξεδηλώθη αμέσως διά των εξής γεγονότων: Πρώτον τα παιδία ήρχισαν να κλέπτουν διάφορα αντικείμενα του σπιτιού των και να τα πωλούν διά ν' αγοράσουν καπνόν ή σιγαρέττα και το χείριστον πάντων κοκαίνην. Συχνά συναντά κανείς εις τους δρόμους όμιλον παιδίων ηλικίας 12-15 ετών αμφοτέρων των φύλων ζωηρώς συζητούντων πώς το έν απερρόφησεν περισσοτέραν κοκαίνην ή το άλλο. Ούτω δε συζητούντα μεταβαίνουν εις την σχολήν. <br />
<br />
3) Εις τα σχολεία ενεργείται διδασκαλία κυριολεκτικώς κλονίζουσα όλας τας ηθικάς βάσεις άς είχον οι μαθηται από την πρώην σχολήν ή την οικογένειά των. Καλός μαθητής θεωρείται εκείνος ο οποίος γνωρίζει ποίαν θέσιν κατέχει ο Α ή Β Εβραίος «Επίτροπος του λαού» και ποίας υπηρεσίας προσέφερεν εις την κοινωνικήν επανάστασιν. Επί της βάσεως αυτής κρίνονται και οι διδάσκαλοι οι οποίοι υποβάλλονται εις εξετάσεις από τους επιθεωρητάς. Εάν δεν είνε εις θέσιν ν' απαντήσουν ικανοποιητικώς εις τοιούτου είδους ερωτήματα, αμέσως παύονται διά να καταδικασθούν εις τας πλέον φρικώδεις στερήσεις, διότι ούτοι θεωρούνται εστιγματισμένοι εχθροί του προλεταριάτου. <br />
Αποβλέποντες εις την ηθικήν παράλυσιν της παρούσης γενεάς οι Εβραίοι Δικτάτορες εφήρμοσαν το μικτόν σύστημα της φοιτήσεως εις το σχολείον, αρρένων και θηλέων. Παρέστημεν ολίγους μήνας βραδύτερον μάρτυρες προ του απεχθεστέρου θεάματος, να βλέπωμεν κορασίδας 13, 14, 15 ετών εγκύους. <br />
<br />
4) Προς εξολόθρευσιν του ρωσσικού λαού οι ερυθροί τύραννοι της Μόσχας εξέδωκαν Διάταγμα δυνάμει του οποίου οι εκτρώσεις είνε ελεύθεραι και τα νοσοκομεία είνε υποχρεωμένα να προβαίνουν εις την έκτρωσιν δωρεάν.<br />
<br />
5) Άλλο Διάταγμα ομιλεί περί κοινοκτημοσύνης των γυναικών, αλλά τούτο δεν εφηρμόσθη εις όλην την Ρωσσίαν. Χάριν περιεργείας, ιδού επί λέξει μερικά τοιαύτα διατάγματα. <br />
« Ο σύντροφος Καρασέεβ έχει το δικαίωμα της κοινοκτημοσύνης εις την πόλιν Αικατερινοδάρ, επί δέκα νεανίδων από 16 έως 20 ετών, κατά την εαυτού εκλογήν». <br />
Ιδού και έτερον διάταγμα αρκετά ενδεικτικόν: <br />
«Διά του παρόντος πιστοποιείται, ότι ο σύντροφος Εθιόνικος εξουσιοδοτείται να λάβη δι εαυτόν νέαν κόρην. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του απαγορεύση ή ν' αντισταθή. Είναι εξουσιοδοτημένος με απεριόριστον δικαίωμα, όπερ και πιστοποιείται διά των υπογραφών».<br />
<br />
Ο ιερός χαρακτήρ της οικογενείας, βάσις όχι μόνον του πολλαπλασιασμού, αλλά και της υπάρξεως παντός έθνους, κατηργήθη, ο ελεύθερος γάμος επετράπη μέχρι τοιούτου σημείου, ώστε η συμβίωσις ανδρός και γυναικός να διαρκή μόνον μερικούς μήνας, τα δε καθήκοντα των συζύγων περιορίζονται αποκλειστικώς εις την κτηνώδη ηδονήν. <br />
Ευκόλως φαντάζεται πάς τις ποίαι υπήρξαν αι συνέπειαι των μέτρων τούτων. <br />
Αι γεννήσεις ηλαττώθησαν κατά 50% τουλάχιστον και βαίνουν ελαττούμεναι, τα αφροδίσια νοσήματα έχουν τόσον διαδοθή ώστε να εγερθή συζήτησις σοβαρά εις τας Κομμουνιστικάς εφημερίδας, πρωτοσταντούντος του Κομμισάρου της Υγιεινής Σιμάσκο. Ούτος προέτεινε διάφορα μέτρα προληπτικά, αλλ' όλα αυτά προς το θεαθήναι. Και ο δυστυχής Ρωσσικός λαός κλαίει τα φθίνοντα πολλά εκατομμύρια τέκνων του από την φοβεράν μάστιγα της συφιλίδος, ήτις τόσον ευρέως έχει διαδοθή, όχι μόνον εις τας πόλεις, αλλά και την ύπαιθρον. <br />
Εις την τεχνητήν πείναν, εις τας διαφόρους επιδημίας, εις τα νοσήματα, ο Ρωσσικός λαός αναγνωρίζει σκόπιμα μέσα, τα οποία μεταχειρίζεται η σπείρα αύτη των διεθνών συνωμοτών προς εξόντωσιν του Χριστιανικού Ρωσσικού λαού, τρομοκρατουμένου διά της Τσέκας ή Γκεπεού, ξενικής μισθοφόρου στρατιάς, οργάνου της Τρίτης Διεθνούς, ήτις αποτελείται από πάν άλλον, ή από Ρώσσους. Διότι εις την φρουράν αυτήν τα 50% είνε Εσθονοί και Λιθουανοί και τα έτερα 50% Κινέζοι και Μωαμεθανοί της κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου, ανέκαθεν μισούντες τον Ρωσσικόν Χριστιανικόν λαόν. <br />
<br />
Είνε περίεργον πώς ο κ. Σοφιανόπουλος ουδέν εκ των ανωτέρω αντελήφθη ή καίτοι αντιληφθείς δεν εσημείωσε εις τα μακρά άρθρα του υπέρ του μπολσεβικισμού. <br />
Είνε γνωστόν εκ της ιστορίας του πολιτισμού ότι ο άνθρωπος είνε κατ' εξοχήν ζώον κοινωνικόν και ότι αφ' ής στιγμής συνέπηξε την πρώτην κοινωνίαν ησθάνθη την ανάγκην να περιορίζη τας ατομικάς πράξεις του διά να μη θίγη υλικώς και ηθικώς τον πλησίον του. Ο περιορισμός ούτος εκάστου εγώ, δηλαδή ο αμοιβαίος σεβασμός των πολιτών εδημιούργησε την έννοιαν της ηθικής και του δικαίου. Είνε δε αυταπόδεικτον ότι άνευ του αμοιβαίου τούτου σεβασμού πάσα κοινωνία, πάν έθνος είναι προωρισμένον να διαλυθή αφού τα διάφορα μέλη αυτού θα επιτίθενται το έν κατά του άλλου διά να ικανοποιήσουν τας ορέξεις των εις βάρος των άλλων. <br />
Η έννοια αύτη της ηθικής δεν υπάρχει σήμερον εν Ρωσσία. Ο κομμουνισμός ειργάσθη να την καταστρέψη. Το κτηνώδες ένστικτον της γενετησίου ορμής, το οποίον αφομοιώνει τον άνθρωπον πλήρως προς τα άλογα ζώα, απολαύει της πλέον αχαλινώτου ελευθερίας. Η αγάπη προς την οικογένειαν, πηγή των ωραιοτέρων φίλτρων, δεν υπάρχει πλέον. Ο σεβασμός προς τον Θεόν, πηγή των ευγενεστέρων θυσιών, εξέλειπεν τελείως. Η αγάπη προς την εθνικήν πατρίδα, πηγή απαραμίλλων ηρωισμών, υπενομεύθη τελείως. <br />
΄Ολαι αυταί αι ηθικαί αρχαί, αι οποίαι αποτελούν τον απαραίτητον συνεκτικόν κρίκον πάσης κοινωνίας, εξηφανίσθησαν. <br />
Ο Ρωσσικός λαός, και αν ακόμη ταχέως απηλλάσσετο εκ του μπολσεβικικού ζυγού, θα χρειασθή αιώνας ολοκλήρους διά να επανεύρη την ψυχικήν, ηθικήν και εθνικήν του συνείδησιν. <br />
Ουδείς χαλινός, ούτε θρησκευτικός, ούτε οικογενειακός, ούτε εκπαιδευτικός, υπάρχει σήμερον διά να εμποδίζη την διάπραξιν αδικημάτων προς κορεσμόν ιδίων ορέξεων. <br />
Η παρατηρουμένη αποσύνθεσις δεν είναι απλώς πολιτική ή εθνική. Δεν πρόκειται απλώς περί της εξαφανίσεως του πατριωτικού αισθήματος. Πρόκειται περί της εξαλείψεως του στοιχειώδους σεβασμού τον οποίον πας άνθρωπος οφείλει προς τους ομοίους του. <br />
Ουδέποτε η εγκληματικότης των ανηλίκων έφθασεν εις τοιούτον βαθμόν, όπως εν τώ γηίνω αυτώ …παραδείσω του κομμουνιστικού κράτους. Μέχρι τοιούτου σημείου έχει προχωρήσει η εγκληματικότης της νέας γενεάς, ώστε ήρχισε να θεωρείται επικίνδυνος και εις τους διεθνείς αυτούς τυράννους. Αυτός ο επίσημος σοβιετικός τύπος ησχολήθη πλειστάκις με το ζήτημα τούτο. <br />
------<br />
<br />
Δεν θέλομεν να προφητεύσωμεν. αλλ' εκφράζομεν την βεβαιότητα εξ όσων είδομεν ότι εκ της εγκληματικής και διεφθαρμένης ταύτης γενεάς θα εξέλθουν οι εκδικηταί οι οποίοι θα τιμωρήσουν αμειλίκτως τους Εβραίους Δικτάτορας. <br />
Σημειωτέον ότι τας Κυριακάς και τας μη εργασίμους ημέρας εκατοντάδες χαμινίων γυμνοπόδων με ερυθρούς χιτώνας, επί τούτω στρατολογουμένων, περιφέρονται εις τας οδούς με ερυθράς σημαίας, ψάλλοντα άσεμνα άσματα, καταλήγοντα εις την επωδόν: «Κάτω ο Θεός», «Ζήτω η Κομμουνιστική Διεθνής». <br />
Εν τη αφελεία των τα μικρά παιδία χαίρουν, διότι είνε ελεύθερα να ικανοποιούν οιονδήποτε πόθον, οιανδήποτε όρεξίν των. Δεν ημπορούν να εκτιμήσουν ότι η ακόλαστος αυτή ελευθερία, αυξάνει αντί να ελαττώνη τα εγωιστικά των ένστικτα, των οποίων η βαθμιαία άμβλυνσις αποτελεί τον σκοπόν παντός ανθρωπίνου πολιτισμού. Ιδού διατί εις όλην την Ρωσσίαν, τόσον εις τας πόλεις, όσω και τα χωρία, βλέπει τις όλα τα παιδία δηλητηριασμένα με το ψεύδος και με την πορνείαν. Είνε απιστεύτως φοβερά η επιδημία της ανηθικότητος, η οποία χαρακτηρίζει το Κομμουνιστικόν πολίτευμα. Ολοι ψεύδονται. Όλοι κλέπτουν, όλοι έγιναν ταπεινοί και δειλοί. <br />
Οι ανώτεροι επίτροποι του λαού οίτινες κατά 80% είνε Εβραίοι, άπαξ της εβδομάδος συνέρχονται εις το Μουσείον Αλεξάνδρου του Γ΄, όπου λέγεται ότι λαμβάνουν χώραν ανθρωποθυσίαι, κατόπιν των οποίων ακολουθούν όργια. <br />
Εν Μόσχα εκδίδεται περιοδικόν το οποίον υβρίζει κατά τον ασεβέστερον τρόπον την χριστιανικήν θρησκείαν. Διά να καταστήση δε αυτήν μισητήν δεν διστάζει να κηρύττη ότι «ο Ιησούς Χριστός ήτο συνεργός των κεφαλαιούχων και των εργοστασιαρχών» και ότι αυτός έδιδε το σύνθημα του φόνου τών υπέρ των δικαίων των αγωνιζομένων …εργατών. Το περιοδικόν τούτον εδημοσίευσε μεταξύ άλλων μίαν γελοιογραφίαν παριστώσαν τον «Γαλιλαίον» όπως ονομάζουν τον Χριστόν εντός οίκου ανοχής, διδάσκοντα εις τας ημιγύμνους γυναίκας να υποκύψουν αγογγύστως εις την μοίραν των. Κάτωθεν δε της γελοιογραφίας υπήρχον διάφορα ρητά του Ευαγγελίου. <br />
Όπως δε επανειλημμένως ετόνισα όχι μόνον δεν γίνεται καμμία επίθεσις κατά της εβραϊκής θρησκείας, αλλά και τιμωρείται διά θανάτου πάς προσβάλλων αυτήν. <br />
<br />
Οι εγγεγραμμένοι εις το κόμμα Κομμουνισταί δεν έχουν το δικαίωμα να παρακολουθήσουν την λειτουργίαν της χριστιανικής θρησκείας, ούτε δε να ταφούν υπό τα ευχάς της Εκκλησίας. <br />
Χαρακτηριστικώτατον είναι το θέαμα κηδείας κομμουνιστού, το οποίον πολλάκις παρηκολούθησα. Φέρετρον ερυθρόν, επί ερυθράς νεκροφόρου, άνευ σταυρού και άνευ ιερέως. Οι ίπποι είναι κεκαλυμμένοι επίσης με ερυθρά υφάσματα, οι δε ακολουθούντες την κηδείαν συγγενείς κρατούν εις ένδειξιν πένθους ταινίας ερυθράς. <br />
<br />
Η σπουδαιοτέρα όμως πηγή ανηθικότητος και η πλέον επικίνδυνος δεν είνε ούτε το κήρυγμα κατά της θρησκείας, ούτε το κήρυγμα κατά της οικογενείας. Είναι η έλλεψις πίστεως εις την εργασίαν, την οποίαν έλλειψιν εγέννησεν αυτό τούτο το κομμουνιστικόν καθεστώς μη επιτρέπον εις τον εργαζόμενον ν' απολαμβάνη τους καρπούς των μόχθων του. <br />
Η κοινοκτημοσύνη, η ιδέα ότι δεν θα κερδίση τις τίποτε εντείνων τας προσπαθείας του, η εξίσωσις του ευφυούς προς τον ηλίθιον, του φιλέργου προς τον οκνηρόν, του υγιούς προς τον ασθενικόν, του ευσυνειδήτου προς τον ασυνείδητον, εξήλειψε την αγάπην προς την εργασίαν και επεξέτεινε την οκνηρίαν, η οποία είνε το καταστρεπτικώτερον ελάττωμα διά τα άτομα και τους λαούς. <br />
Αποσύνθεσις ηθική, κοινωνική, οικονομική, Εθνική. Ιδού τα αποτελέσματα της αιμοσταγούς δικτατορίας του μπολσεβικισμού.<br />
<br />
Οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού έχουν ένα μόνον εξαιρετικόν προσόν. Είναι ανυπέρβλητοι δημοκόποι. Ξεύρουν να παίζουν με τας λέξεις περισσότερον από κάθε άλλον διά να εξαπατούν τον αθώον λαόν. Το χάρισμα αυτό – εάν είνε χάρισμα – το ανέπτυξαν με άφθαστον επιτηδειότητα εις το ζήτημα της …πνευματικής αναπτύξεως του Ρωσσικού λαού, δηλαδή της πνευματικής αποκτηνώσεώς του. <br />
Αφ' ενός λέγουν ότι η θεμελειώδης αρχή του μπολσεβικισμού είνε η αρχή της αυτοδιαθέσεως κάθε έθνους. Και αφ' ετέρου αρνούνται εις τον Ρωσσικόν λαόν κάθε ελευθερίαν διαθέσεως των ιδικών του υποθέσεων. Ερωτώμενοι τότε διά την αυνέπειαν αυτήν, απαντούν ότι η δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή των ωργανωμένων κομμουνιστών, δεν επιτρέπει την χορήγησιν πάσης ελευθερίας αντιθέτου προς τα συμφέροντά του. Με άλλας λέξεις 600 χιλιάδες ρώσσων Κομμουνιστών δικαιούνται να τυραννούν, να σφάζουν, να ληστεύουν 120 εκατομμύρια ανθρώπων. Και πρό παντός δικαιούνται να τῷ αρνηθούν πνευματικήν ελευθερίαν εις την Ρωσσίαν.<br />
<br />
Εις το περίφημο έργον του «Το Πρόγραμμα των Μπολσεβίκων», ο Ν. Μπουχαρίν, ένας εκ των κορυφαίων κομμουνιστών λέγει ρητώς ότι «όλοι φωνάζουν με μανίαν εναντίον των μπολσεβίκων, διότι παύουν τας εφημερίδας, φυλακίζουν, απαγορεύουν τας συγκεντρώσεις, επαναφέρουν την απολυταρχίαν, είναι τύραννοι, δολοφόνοι και άλλα παρόμοια». <br />
Εις την κατηγορίαν ταύτην απαντά ο ίδιος ο σύντροφος Ν. Μπουχαρίν ως εξής: <br />
«Τώρα ότε έχομεν δικτατορίαν εργατών και χωρικών, της οποίας σκοπός είνε να πλήξη τελευταίως την αστικήν τάξιν (δηλαδή όλον τον Ρωσσικόν λαόν, πλήν 600 χιλιάδων κομμουνιστών) είνε προφανές ότι δεν είνε δυνατόν να δοθούν εις αυτή πολλαί ελευθερίαι, ούτε το δικαίωμα να ψηφίζη».<br />
<br />
Και ενώ έχομεν τοιαύτας βαρυσημάντους ομολογίας αυτών των μπολσεβίκων, έρχεται ο κ. Σοφιανόπουλος να εξάρη την επιστημονικήν και πνευματικήν κίνησιν του μπολσεβικικού κράτους. <br />
Μελετήσας μετά προσοχής την αρθρογραφίαν του κ. Σοφιανοπούλου ανεγνώρισα όλα όσα χιλιάκις ανέγνωσα εις την αρθρογραφίαν των κορυφαίων μπολσεβίκων δημοσιογράφων και μάλιστα του Εβραίου Ναχαμκές (του φέροντος το ρωσσικόν ψευδώνυμον Στέκλωφ) και του επίσης Εβραίου Ράδεκ. αλλ' η αρθρογραφία αύτη δεν είνε τίποτε άλλο ειμή μία συστηματική προπαγάνδα διαγράφουσα αναιδέστατα όλα τα εν Ρωσσία γεγονότα και προσπαθούσα να τα παρουσιάζη ομολογουμένως μετά μεγάλης τέχνης, όπως διατάσσει το Ανώτατον Συμβούλιον της Εργασίας και Αμύνης, το καλούμενον (ΣΤΟ), το και εκτελεστικόν της Γ Διεθνούς, διά την εσωτερικήν διοίκησιν της Ρωσσίας. <br />
Η αρθρογραφία του κ. Σοφιανοπούλου υπήρξεν ένα συμπίλημα διαφόρων άρθρων των δύο μπολσεβικικών εφημερίδων της Μόσχας, ήτοι της «Ισβέστιας» (Ειδήσεων) και της «Πράβδας» (Αληθείας), εις τα οποία προ πολλού κανείς σοβαρός άνθρωπος εν Ρωσσία δεν τα πιστεύει πλέον, πλήν των μελών του κομμουνιστικού κόμματος και τούτο υποχρεωτικώς διότι τα 90% εξ αυτών είνε σχεδόν αγράμματοι. <br />
Απόδειξιν τούτου ο κ. Σοφιανόπουλος ηδύνατο να ανεύρη εις αυτήν την «Πράβδαν», ήτις εξ αφορμής της εκκαθαρίσεως του κομμουνιστικού κόμματος κατά το 1922 έγραφεν αυτολεξεί τα εξής: <br />
«Ημείς δεν έχομεν ανάγκην να γνωρίζωμεν εάν κάθε μέλος του κομμουνιστικού κόμματος είναι εγγράμματον ή αγράμματον, ημείς δεν θέλομεν να γνωρίζωμεν εάν κατέχη το κομμουνιστικόν αλφάβητον. Θέλομεν να γνωρίζωμεν μόνον εάν είνε πιστόν μέλος, εάν υπακούη τυφλώς εις τας διαταγάς του κεντρικού κομιτάτου του κόμματος.» <br />
<br />
Λόγου γενομένων περί των πηγών εξ ών ο κ. Σοφιανόπουλος ήντλησε τας πληροφορίας του, οφείλομεν να σημειώσωμεν ότι αν και ο Τύπος είναι μονοπώλιον του κράτους εν Ρωσσία, αι δύο εφημερίδες η «Ισβέστια» και η «Πράβδα», τα επίσημα όργανα του κράτους δεν έχουν κυκλοφορίαν μεγαλυτέραν των 30-35 χιλιάδων φύλλων καθημερινώς, μ' όλον ότι όλαι αι υπηρεσίαι είναι υποχρεωμέναι να εγγράφωνται συνδρομηταί, επί πλέον δε εκδίδονται εις χώραν 121 εκατομμυρίων κατοίκων.<br />
<br />
Ο κ. Σοφιανόπουλος, ακριβώς όπως και ο μονοπωλιακός τύπος του μπολσεβικικού κράτους επήνεσε με υπερβολικόν ενθουσιασμόν και θορυβώδη θαυμασμόν έν σοβιετικόν διάταγμα, το της καταργήσεως της αγραμματωσύνης (Νταλόι μπεζγραμτνός). Αλλά κατόπιν δύο ετών θορυβώδους ρεκλάμας απεδείχθη ότι ώδινεν όρος και έτεκεν μύν. Και αντί το διάταγμα τούτο να ελαττώση, ηύξησε τον αριθμόν των αγραμμάτων, εις βαθμόν απίστευτον. Από τα υπάρχοντα πρότερον δημοτικά σχολεία 50% έκλεισαν δι' έλλειψιν πόρων, τα δε άλλα 50% ευρίσκονται εις ελεεινοτάτην κατάστασιν. <br />
Τα σχολεία της μέσης εκπαιδεύσεως ανέμενεν η αυτή τύχη. Τα πλείστα έκλεισαν, εις δε τα υφιστάμενα επιβάλλεται φορολογία βαρυτάτη εις τους φοιτητάς, ούτως ώστε οσημέραι ο αριθμός των μαθητών ελαττούται. <br />
Εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα η φοίτησις εμποδίζεται εις τους γνησίους ρώσσους φοιτητάς, ως μη δυναμένους δήθεν ν' απαντήσουν κατά την εγγραφήν των εις τα τιθέμενα 34 κομμουνιστικά ερωτήματα. Κατά το 1924 απήτησαν τοιαύτας απαντήσεις όχι μόνον από τους εισερχομένους το πρώτον εις τα Πανεπιστήμια, αλλά και από τους τριετείς και τετραετείς. Οι μη δυνηθέντες ν' απαντήσουν απεβλήθησαν. Οι αποβληθέντες μόνον εν Μόσχα και Πετρουπόλει κατά το 1924 ανήλθον εις 12.000 φοιτητάς. <br />
<br />
Εις το παρελθόν η Ρωσσία διεκρίνετο διά τας πλουσίως οργανωμένας ανωτέρας της σχολάς, διά τα άφθονα μέσα τα οποία διέθετον και διά τινους διακεκριμένους επιστήμονάς της. ΄Ηδη όλα αυτά ανήκουν εις το παρελθόν. Πλείστοι των διακεκριμένων καθηγητών διδάσκουν ήδη εις ξένα Πανεπιστήμια, εις την Τσεχοσλοβακίαν, άλλοι εις την Γερμανίαν και άλλοι εις την Γαλλίαν. Οι υπολειφθέντες είνε ηναγκασμένοι να εργάζωνται συμφώνως προς τας απολυταρχικωτάτας διαταγάς του εξ Εβραίων έλκοντος το γένος Επιτρόπου επί της Παιδείας Λουνατσάρσκυ. Και ο μεγαλόσχημος αυτός Κομμισάριος εξετόπισε πολλούς διακεκριμένους επιστήμονας από την επί μακρά έτη διεύθυνσιν ιατρικής κλινικής και εν ταύτη διώρισε νεαρούς Εβραίους ιατρούς, τους δε πρώην διευθυντάς και καθηγητάς τους έθεσε υπό τας διαταγάς των. <br />
Εάν επισκεφθή τις τας διαφόρους σχολάς τας οποίας τώρα ονομάζουν «Μπούζ», τουτέστι ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αποκομίζει αμέσως την εντύπωσιν ότι ευρίσκεται οπουδήποτε αλλαχού πλήν της Ρωσσίας, διότι αι φυσιογνωμίαι των σπουδαστών εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων είνε ξένων φυλών και δή εβραϊκαί.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Ο ΛΕΝΙΝ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΤΣΚΥ</b></span></span></div>
<br />
Είναι ακόμη άγνωστα τα βαθύτερα αίτια της περιφήμου «ασθενείας» του Λενίν, η οποία όχι μόνον τον απεμάκρυνε εκ της αρχής, αλλά και τον ωδήγησεν εις τον τάφον. Τα αυτά αίτια προυκάλεσαν μετά δύο περίπου έτη πρώτον την «ασθένειαν» και κατόπιν την απομάκρυνσιν του Τρότσκυ εκ της αρχής. <br />
καθ' ήν στιγμήν χαράσσω τας γραμμάς ταύτας αγγέλλεται η συμφιλίωσίς του προς την Μόσχαν. Το γεγονός όμως τούτο, έστω και επαληθεύον, δεν αφαιρεί την σημασίαν των κατωτέρω πληροφοριών, αι οποίαι χύνουν φώς επί της αιμοδιψούς τυραννίας, η οποία κυβερνά σήμερον την ατυχή Ρωσσίαν. <br />
Οι εκ των παρασκηνίων εμπνέοντες τους εβραίους δικτάτορας της Μόσχας είναι τόσον δαιμόνιοι εις την σκηνοθεσίαν ώστε σπανιώτατα κατορθώνει κανείς να διακρίνη τα νήματα διά των οποίων κινούνται τα επί σκηνής εμφανιζόμενα νευρόσπαστά των. <br />
Ο Τρότσκυ κατηγορήθη, όπως κατηγορήθη ακριβώς και ο Λενίν, ότι ήρχισε ν' αποκλίνη προς την δεξιάν, ότι δηλαδή ήρχισε να θυσιάζη τας κομμουνιστικάς αρχάς και να κλίνη προς τας αστικάς, καθιστάμενος ούτω εμπόδιον διά την …ευημερίαν της «Ενώσεως των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών». <br />
Θα ηδύνατο κανείς να παραδεχθή προς στιγμήν την κατηγορίαν ταύτην ως βάσιμον. Αλλά τότε διατί το Μπολσεβικικόν Κράτος ευθύς μετά την αποχώρησιν του Λενίν εφήρμοσε διάφορα μέτρα, μαρτυρούντα ότι απεδέχετο τας αντιλήψεις, τας οποίας κατέκρινεν; <br />
Ο Τρότσκυ απολογούμενος προ μηνός προς το Κεντρικόν Κομιτάτον των Σοβιέτ έγραφε μεταξύ άλλων τα εξής: <br />
« Επειδή ο πρόλογος του βιβλίου μου «Μαθήματα εκ της Επαναστάσεως του Οκτωβρίου» έδωκε την τυπικήν αφορμήν διά την τελευταίαν συζήτησιν, θεωρώ απαραίτητον ν' αποκρούσω την κατηγορίαν, ότι δήθεν έγραψα το βιβλίον μου εν αγνοία του Κεντρικού Κομιτάτου και του Κόμματος. Το βιβλίον μου εξετυπώθη κατά τον αυτόν ακριβώς τρόπον, καθ' όν και όλα τα βιβλία των λοιπών μελών του Κεντρικού Κομιτάτου και του Κόμματος. Τα διάφορα δε κεφάλαια αυτού εδημοσιεύθησαν εις την «Πράβδαν» επίσημον όργανον του Ρωσσικού Κομμουνιστικού Κόμματος, της οποίας η σύνταξις όχι μόνον δεν έκαμε καμμίαν υποσημείωσιν, αλλά και ουδέποτε μοί υπέδειξεν ότι δεν συνεφώνει προς οιονδήποτε σημείον αυτών». <br />
Αι φράσεις αύται του Τρότσκυ αποδεικνύουν ότι εν τη πραγματικότητι ουδεμία υφίσταται διαφωνία αρχών μεταξύ αυτού, Εβραίου την Εθνικότητα (Μπρονστάιν ονόματι) και του κατ' επίφασιν αντιπάλου του Ζηνόβιεφ, επίσης Εβραίου (καλουμένου πράγματι ΄Απφελμπάουμ). Ακριβώς όμως ουδεμία υφίστατο διαφωνία μεταξύ του Λενίν και του Τρότσκυ, όταν ο πρώτος ηναγκάζετο να αποσυρθή εκ της αρχής υπό τας αυτάς συνθήκας, υφ' άς και ο Τρότσκυ. <br />
Αλλαχού λοιπόν και ουχί εις διαφωνίαν αρχών πρέπει να αναζητηθούν τα πραγματικά αίτια, τα οποία ώθησαν το Κεντρικόν Κομιτάτον της Μόσχας να επιβάλη εις τον Τρότσκυ να «ασθενήση» και να εγκατασταθή εις Κριμαίαν. <br />
Τα κατωτέρω αναπτυσσόμενα γεγονότα, επιτρέπουν, νομίζω, να βεβαιώση τις ότι τόσον η απομάκρυνσις του Λενίν όσω και του Τρότσκυ οφείλονται εις διαταγήν των εμπνεόντων τον Διεθνή Κομμουνισμόν, οι οποίοι ανυπερβλήτως ως ψυχολόγοι αισθάνονται: <br />
1) Την ανάγκην να προσφέρουν εξιλαστήρια θύματα, εις την ογκουμένην αγανάκτησιν, όχι πλέον των ρώσσων αστών, αλλ' αυτών των κομμουνιστών, όσοι εξ αφελείας ηκολούθησαν το σατανικόν των πρόγραμμα. <br />
2) Την ανάγκην της εκκαθαρίσεως και της ανανώσεως τού Κομμουνιστικού Κόμματος διά της αποβολής ή και της εξοντώσεως των κομμουνιστών εκείνων, όσοι εκδηλούν δυσφορίαν διά την κατάστασιν. <br />
<br />
Ιδού τα γεγονότα, εφ' ών στηρίζω τας πληροφορίας μου ταύτας. <br />
Τη 15η Οκτωβρίου 1923 – ευρισκόμην ακόμη εν Μόσχα – υπεβλήθη έγγραφος διαμαρτυρία προς την ανωτάτην Εκτελεστικήν Επιτροπήν, του Ρωσσικού Κομμουνιστικού Κόμματος, υπογεγραμμένη παρά 45 μελών αυτής, ως και του γραμματέως Σαπρόνωφ, διότι δήθεν το Κεντρικόν Κομιτάτον δεν εφαρμόζει πιστώς τας αποφάσεις των τελευταίων Πανσοβιετικών Συνεδρίων. Παρήλθε ο Οκτώβριος και ο Νοέμβριος και ουδέν ελέχθη ή ηκούσθη τι περί της διαμαρτυρίας ταύτης. <br />
΄Εξαφνα κατά τας πρώτας ημέρας του Δεκεμβρίου ήρχισαν ζωηραί συζητήσεις εις τα διάφορα κομμουνιστικά κέντρα της Μόσχας, ως εις Σακολκικώφ, εις Κράσνο-Πρεσνένσκι, κ.α. και εις τας οποίας ήρχισαν να λαμβάνουν μέρος όλοι οι κορυφαίοι του κομμουνιστικού κόμματος. Εξετοξεύοντο αι φοβερώτεραι κατηγορίαι, αι τρομερώτεραι απειλαί, των μέν προς τους δε. Οι μη γνωρίζοντες ότι επρόκειτο περί σκηνοθεσίας ενόμισαν προς στιγμήν ότι πράγματι θα επέλθη σύρραξις μεταξύ των διαφωνούντων κομμουνιστών. Μετά τινας ημέρας η ατμόσφαιρα της Μόσχας εκαλύφθη από πυκνότερα νέφη. Εδημοσιεύθη απόφασις της Ανωτάτης Εκτελεστικής Επιτροπής ήτις εκεραυνοβόλει τους διαμαρτυρηθέντας. Την απόφασιν ταύτην υπέγραψε και ο Τρότσκυ. <br />
Την επιούσαν, της εκδόσεως της αποφάσεως, ο κόσμος έμεινε κατάπληκτος μανθάνων ότι ο Τρότσκυ απέστειλε δύο επιστολάς, μίαν προς τους στρατιωτικούς κομμουνιστάς και ετέραν προς τα κομμουνιστικά Κέντρα του Κράσνο-Πρεσνένσκυ, δι' ών ετάσσετο με τας βλέψεις της διαμαρτυρηθείσης δήθεν αντιπολιτεύσεως και εναντίον της αποφάσεως, την οποίαν όμως και αυτός υπέγραψεν. <br />
΄Αμα τη λήψει των επιστολών τούτων, πολλοί αφελείς νεαροί στρατιωτικοί, ως και πολλοί των ζωηροτέρων κομμουνιστών, νομίσαντες ότι πραγματικώς ο Τρότσκυ τάσσεται παρά το πλευρόν των, ήρχισαν προκλητικώτερον να εκδηλώνουν τας σκέψεις των και ούτω απεκαλύφθησαν εις τα όμματα των άριστα ωργανωμένων μυστικών πρακτόρων της Τσέκας. <br />
Μετά παρέλευσιν δύο ημερών η Μόσχα έκπληκτος επληροφορείτο ότι ο Τρότσκυ εξορίζεται εις το Σότσι και ότι τώ αφηρέθη το Κομμισαριάτον των Στρατιωτικών και Ναυτικών. <br />
Και μεν Τρότσκυ, ως γνωστόν, μετά παρέλευσιν ολίγων μηνών επέστρεψε εις Μόσχαν, αναλαβών πάλιν την υπηρεσίαν του. Αλλά διά της Σατανικής προκλήσεώς του εγένετο υπαίτιος της εξοντώσεως πολλών χιλιάδων χριστιανών Ρώσσων στρατιωτικών, πολιτικών και εργατών, οι οποίοι είχον εκδηλώσει συμπαθείας προς αυτόν. Οι πλείστοι εύρον τον σκληρότερον θάνατον αποσταλέντες εν καιρώ χειμώνος καθ' ομάδας 500-600 εις το βορειότερον σημείον της Σιβηρίας, όπου υπέκυψαν εις την πείναν και το ψύχος. <br />
Ο ήδη εγερθείς πρότινος θόρυβος πέριξ του Τρότσκυ είναι ασφαλώς νέα σκηνοθεσία προς εξαπάτησιν όχι μόνον των δυσφορούντων κομμουνιστών, αλλά και προς διάσπασιν των προσφύγων Ρώσσων, οίτινες ευρίσκονται μακράν της πατρίδος των. <br />
Και άλλαι ενέργειαι του Τρότσκυ, του Ζηνόβιεφ, και του Καμένεφ (επίσης Εβραίου καλουμένου πράγματι Ρόζενφελδ) τας οποίας θα αναλύσω αύριον, χύνουν επίσης άπλετον φως επί της σκοτεινής εν Ρωσσία καταστάσεως. <br />
΄Αλλην απόδειξιν ότι η αποχώρησις του Τρότσκυ δεν σημαίνει διαφωνίαν αρχών προς τα Σοβιέτ, αλλά αποτελεί τέχνασμα, παρέχει είς βαρυσήμαντος λόγος του Ζηνόβιεφ (Άπφελμπάουμ) δημοσιευθείς εις την «Ισβέστια» της Μόσχας τή 30η Νοεμβρίου 1924, αριθ. Φύλλου 274 (2309). Εις τον λόγον τούτον ο Ζηνόβιεφ, ο δήθεν αντίπαλος του Τρότσκυ έλεγε μεταξύ άλλων ότι ούτος αποτελεί προσωπικότητα ανωτέραν του Λενίν. Και εξηκολούθει ως εξής: <br />
«Εάν ο Λενίν είνε ο τύπος του επαναστάτου προλεταρίου, ο Τρότσκυ είνε κλασσικός τύπος επαναστάτου διανοουμένου. Ημείς συγκρίνομεν εδώ, όχι πρόσωπα, αλλά τους αντιπροσώπους δύο πολιτικών κατευθύνσεων. Αυτός ο διανοούμενος επαναστάτης, έχει ισχυροτέραν φυσιογνωμίαν, γνωρίζει πολλάκις ν' αφομοιούται με την προλεταριακήν μάζαν, όταν πρόκειται να εξεγείρη τον όχλον. αλλ' εκείνο το οποίον αποτελεί την βάσιν της πολιτικής του δράσεως είνε το επαναστατικόν τού διανοουμένου.» <br />
Αυτός είνε ο ήρως επαναστάτης, όπως ο Σουχάνωφ (Γκίμερ) αποκαλεί τον Τρότσκυ. <br />
Η όλη δράσις του εξορίστου της Κριμαίας, μεγάλου Εβραίου, αποδεικνύει ότι ούτος υπεδύθη πάντοτε με εξαιρετικήν προθυμίαν και ακλόνητον πίστιν τον ρόλον τον οποίον διετάχθη υπό των αρχηγών των μεγάλων εβραϊκών οργανώσεων, προς πραγματοποίησιν του εβραϊκού ιδεώδους της Κοσμοκρατορίας. <br />
Πράγματι, τώ 1903 ο Τρότσκυ ήτο μενσεβίκος, δηλαδή αντιμπολσεβίκος, τώ 1904 απεχώρει από τους Μενσεβίκους και τώ 1905 επέστρεψεν πάλιν εις τας τάξεις των, τώ 1906 εκ δευτέρου απεχώρει από τους Μενσεβίκους, κατά το τέλος δε του ιδίου έτους, υπεστήριζε την σύμπραξιν αυτών με τους Καντέτ (συνταγματικούς μοναρχικούς). Την άνοιξιν του 1907 εις το Συνέδριον του Λονδίνου έλεγεν ότι διίσταται με την Ρόζαν Λούξεμπουργκ (Εβραίαν) και ότι η διάστασις αύτη έχει κατεύθυνσιν όχι πολιτικήν αλλ' απλώς ατομικήν. <br />
Τώ 1916 ήτοι προ της κομμουνιστικής επαναστάσεως εις το τεύχος του Σοσιάλ-Ντεμοκράτ αρθ. 1 ο Λενίν έγραφε μεταξύ άλλων: <br />
«Οποιαιδήποτε και εάν είναι αι υποκειμενικαί αγαθαί προθέσεις του Τρότσκυ και του Μάρτωφ (επίσης Εβραίου) αντικειμενικώς υποστηρίζουν τον Ρωσσικόν-Σοσιαλιστικόν Ιμπεριαλισμόν». <br />
Η φράσις αύτη του Λενίν ενέχει εξαιρετικήν σημασίαν. Ρωσσικός Σοσιαλιστικός Ιμπεριαλισμός δεν σημαίνει τίποτε άλλο ειμή το εβραϊκόν ιδεώδες της Κοσμοκρατορίας, το οποίον πράγματι τόσον αποτελεσματικώς έμελλε να εξυπηρετήση ο Τρότσκυ. Αλλά μήπως και ο ίδιος ο Λενίν, δέσμιος των διεθνών συνωμοτών της ανθρωπότητος δεν εξυπηρέτησεν εμμέσως το αυτό ιδανικόν; <br />
δι' εμέ όστις εμελέτησα εκ του σύνεγγυς το πνεύμα το διέπον τας οργανώσεις των κομμουνιστών είνε απολύτως βέβαιον ότι ο Τρότσκυ ενεργών από του 1922 ως ενήργησε δεν διέπραξε ποτέ σφάλμα απέναντι του αρχικού σχεδίου του διεθνούς κομμουνισμού. Απλώς έπαιξεν ως ο τελειότερος ηθοποιός τον ρόλον, τον οποίον αι παγκόσμιαι εβραϊκαί οργανώσεις τώ επέβαλλον, τουτέστιν εις στιγμάς αμφιβόλου επιτυχίας πρέπει οι διευθύνοντες τον διεθνή κομμουνισμόν να φαίνονται ως διιστάμενοι διά να προπαρασκευάζουν ασφαλή υποχώρησιν εν περιπτώσει αποτυχίας. <br />
Διατί ο ΄Απφελμπάουμ (Ζηνόβιεφ) ορίζει την μεταστροφήν του Τρότσκυ από του 1922; Διότι από της εποχής εκείνης εις τον ερυθρόν στρατόν παρετηρήθησαν τα πρώτα σημεία της δυσφορίας, τα προαναγγέλλοντα αποτυχίαν και πτώσιν του μπολσεβικισμού. Ιδού τινές εκ των ενδείξεων τούτων: <br />
Α) Οι κληρωτοί ερυθροί στρατιώται ήσαν νέοι, οι οποίοι είδον ιδίοις όμμασι τας καταστροφάς τας οποίας οι κομμουνισταί διέπραττον εις τα χωρία των. <br />
Β) Διότι δεν επίστευον εις το κήρυγμα των μπολσεβίκων ότι δήθεν αι καταστροφαί αύται έγιναν χάριν αυτών των νέων και ότι δι' αυτούς προπαρασκευάζουν νέον κόσμον, επίγειον παράδεισον. <br />
Γ) Όταν οι νέοι ερυθροί στρατιώται μετεφέρθησαν εις τα σώματά των, τα εδρεύοντα εις τας μεγάλας πόλεις της Ρωσσίας, εις Πετρούπολιν, Μόσχαν, Χάρκοβον, Κίεβοβ, κλπ. Ήλθον εις επικοινωνίαν με τους κατοίκους και ιδία με τους εργάτας, παρ' ών έκπληκτοι εμάνθανον ότι διοικούνται υπό Εβραίων και ότι κανείς παράδεισος δεν υπάρχει εις τας πόλεις εκτός – πολλών – απεράντων νεκροταφείων, εις τα οποία κατακρεουργηθέντα ετάφησαν και θάπτονται τα ευγενέστερα τέκνα της πατρίδος των. <br />
Η πρώτη εκδήλωσις της δυσαρεσκείας των εσημειώθη διά της ομαδικής απαιτήσεως όπως ο εν τώ Στρατώ βίος βελτιωθή. Και είδομεν τον Μπρόνστειν (Τρότρσκυ) να συνηγορή ανήσυχος υπέρ αυτών εις το Πανρωσσικόν συνέδριον του Σοβιέτ κατά το 1922, φθάσας μέχρι του σημείου να εκδώση και διάταγμα (το οποίον όμως δεν ηφηρμόσθη) της επαναφοράς των επωμίδων των αξιωματικών. Το διάταγμα τούτο κατηύνασε τα πνεύματα των απλοικών αυτών θυμάτων του εβραϊκού μπολσεβικισμού. Μόνον οι γνωρίζοντες την Ρωσσίαν δύνανται να εκτιμήσουν ποίαν σημασίαν έχει το ζήτημα της επωμίδος διά τον Ρώσσον στρατιώτην. <br />
Από του 1922, από της πρώτης εκδηλώσεως δυσαρεσκείας των ερυθρών στρατιωτικών, ο Τρότσκυ διετάχθη να παίζη τον ρόλον του αποκλίνοντος προς τον Μενσεβικισμόν (δεξιάν), διότι οι προνοητικοί αρχηγοί του Κομμουνισμού ηννόησον ότι το έδαφος ήρχισεν κλονιζόμενον υπό τους πόδας των. <br />
Κατά το 1923 εις τους στρατιωτικούς κύκλους ήρχισε μία κίνησις κατά των Εβραίων τυράννων του Ρωσσικού λαού, οίτινες διά της μισθοφόρου ξενικής φρουράς τρομοκρατούν και αυτόν τον ερυθρόν στρατόν. <br />
΄Αξιον πολλής προσοχής είνε το γεγονός ότι οι Εβραίοι δικτάτορες δεν εμπιστεύονται πολλά όπλα εις την ερυθράν στρατιάν, ήτις δεν έχει παρά μόνον ολίγα όπλα τα οποία μεταχειρίζονται εναλλάξ οι φρουροί. <br />
Πράγματι οσάκις γίνονται τελεταί εις την Πλατείαν του Κρεμλίνου και είνε απαραίτητον να λάβουν μέρος 3-4 λόχοι ερυθρού στρατού, όλα τα πέριξ τετράγωνα καταλαμβάνονται προηγουμένως υπό των ταγμάτων της φρουράς της Τσέκας, μέχρις ότου τελειώσει η παράταξις και οι ερυθροί στρατιώται επιστρέφοντας εις τους στρατώνας αφοπλισθούν! <br />
Ποσάκις δεν παρηκολούθησα το θέαμα τούτο ιδίοις όμμασι; <br />
΄Ηδη ογκούται το ρεύμα των δυσανασχετούντων αξιωματικών διά την δουλείαν την οποίαν υφίσταται η πατρίς των από τους Εβραίους. Διά τούτο οι σατανικώτατοι αρχηγοί του μπολσεβικισμού εσκηνοθέτησαν μίαν κακοηθεστάτην πρόκλησιν της οποίας η εκτέλεσις ανετέθη εις τον Τρότσκυ και διά της οποίας ήλπισαν ότι θα εξηπάτουν τους αφελεστέρους και τολμηροτέρους εκ των δυσφορούντων αξιωματικών της ερυθράς στρατιάς. <br />
Πράγματι, όσοι αξιωματικοί, στρατιώται, υπάλληλοι εκδηλούν συμπαθείας προς τον Τρότσκυ, όχι μόνον απομακρύνονται της υπηρεσίας, αλλά τυφεκίζονται ή εξορίζονται εις την Σιβηρίαν. <br />
Αυτή είνε η πραγματική σημασία της αποχωρήσεως του Τρότσκυ. Δυστυχής ο Ρωσσικός λαός διότι πεισθείς εις τα δημοκοπικά κηρύγματα των μπολσεβίκων και εις τας ελκυστικάς επαγγελίας των – βλέπε και υποσχέσεις Ελλήνων κομμουνιστών – επέτρεψε να επικαθήσουν επί του τραχήλου του οι όφεις του κομμουνισμού, οι οποίοι απομυζούν το αίμα του και θα το απομυζούν τις οίδε επί πόσον ακόμη διάστημα! <br />
=======<br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></span><span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;">ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄</span></b></span><br /><br /><span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;">Το μίσος του Μπολσεβικισμού προς την Ελληνικήν Φυλήν.</span></b></span> <br />
<br />
<br />
Οι Εβραίοι Δικτάτορες της Μόσχας απέδωκαν από της πρώτης στιγμής εξαιρετικήν σημασίαν εις την Ελλάδα, όχι μόνον λόγω της γεωγραφικής της θέσεως, αλλά και λόγω της ζωτικότητος, την οποίαν έδειξεν η Ελληνική Φυλή, η κατ' εξοχήν σημαιοφόρος του χριστιανικού πολιτισμού εν τη Ανατολή. Ιδού διατί ειργάσθησαν με μεγαλυτέραν ίσως λύσσαν από τον Κεμάλ διά την εκδίωξιν των Ελλήνων εκ Μ. Ασίας και τελευταίως διά την απόσπασιν της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης. <br />
<br />
Ηδη από του 1919 συνεστήθη εν τη Οδησσώ ιδιαίτερον Τμήμα Προπαγάνδας, καλούμενον Ανατολικόν Τμήμα της Οδησσού. <br />
Πρώτος Πρόεδρος αυτού υπήρξεν ο γνωστός Γάλλος Εβραίος λοχαγός Σαδούλ, γραμματεύς δε ο Έλλην Ιωαννίδης. Ο Σαδούλ απέστειλε προκηρύξεις εις τον Ελληνικόν στρατόν με την υπογραφήν του, καλών αυτόν να ρίψη τα όπλα και να συμπράξη με τους Τούρκους! <br />
Τώ 1920 επί κεφαλής του Ανατολικού Τμήματος ετοποθετήθη ο Σεραφείμ (Τρυγώνης) εξαπολύσας επίσης εις πολλάς δεκάδας χιλιάδας αντιτύπων προκηρύξεις ομοίας, προς τον Ελληνικόν στρατόν της Θράκης και Μ. Ασίας. Εξ άλλου το Τμήμα τούτο απέστειλε κρυφίως εις την Ελλάδα ένα εκ των μελών του, τον Έλληνα Ταμπουλίδη, όστις διέμεινεν ολόκληρον διετίαν, εργαζόμενος εν Πειραιεί και Αθήναις, εν αγνοία των Ελληνικών Αρχών! <br />
Το Τμήμα τούτο απέστελλεν επίσης χρηματικάς βοηθείας προς τον Κεμάλ, διά του αντιπροσώπου αυτού, ενός Τούρκου Λαζού εκ Τραπεζούντος, έχοντος εις την διάθεσίν του ιδιαίτερον ατμόπλοιον. <br />
Κατά το 1920 έφθασεν εις Μόσχαν – όπου ευρισκόμην και εγώ – ο φοιτητής των φυσικομαθηματικών του Εθνικού Πανεπιστημίου Λιγδόπουλος εκ μέρους του ελληνικού κομμουνιστικού κόμματος. Ούτος αφού έλαβε οδηγίας του κέντρου ανεχώρησε συνοδευόμενος από έναν άλλον Έλληνα κομμουνιστήν της Ρωσσίας, Αλεξάκην ονόματι και ένα Λιθουανόν και εφωδιασμένοι με πέντε εκατομμύρια χρυσών φράγκων. <br />
Τους τρείς αυτούς κυρίους παρέλαβε εις το ατμόπλοιον του ο αντιπρόσωπος του Κεμάλ εν Οδησσώ διά να τους μεταφέρη εις Κωνσταντινούπολιν· καθ' οδόν όμως, δελεασθείς προφανώς εκ του μεγάλου ποσού, το οποίον έφερον μεθ' αυτών οι τρείς συμπλωτήρες του, τους εφόνευσε και τους έρριψε εις την θάλασσαν. Φθάσας εις Κωνσταντινούπολιν εδήλωσεν εις τας αρχάς ότι κατά τον πλούν πολεμικόν αγνώστου σημαίας τον εσταμάτησε και κατόπιν ερεύνης παρέλαβε τους τρείς ταξειδιώτας του. Μετά παρέλευσιν 3 μηνών από της δολοφονίας ανεγνώσαμεν την νεκρολογίαν του Λιγδοπούλου εις την «Ισβεστίαν», επίσημον όργανον του ρωσσικού μπολσεβικισμού. <br />
Αλλ' η τραγική μοίρα του κομμουνιστού Λιγδοπούλου δεν ημπόδισε τους Εβραίους δικτάτορας της Μόσχας να έλθουν εις επικοινωνίαν με το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα. Διά των σατανικών μέσων, τα οποία εκείνοι γνωρίζουν, τώ απέστειλαν όχι μόνον χρήματα, αλλά και κυρίως οδηγίας πολιτικάς: να συμπράξουν με την Ηνωμένην εναντίον του Βενιζέλου κατά τας εκλογάς του 1920. Και ο μεν αντιβενιζελισμός συμβολίζων τας απολυταρχικάς ροπάς, αι οποίαι παρατηρούνται εις όλας τας χώρας, ανέπτυξεν την γνωστήν προπαγάνδαν του προς εξαπάτησιν του Ελληνικού λαού. Αλλά τι εζήτουν με αυτόν οι έλληνες Κομμουνισταί, εκπροσωπούντες δήθεν τας προοδευτικάς αρχάς της εποχής μας; <br />
Οι ενθυμούμενοι τ' αριθμητικά αποτελέσματα των εκλογών της 1ης Νοεμβρίου θα υπολογίσουν ότι αν οι εργάται ψηφοφόροι δεν συνέπραττον μετά του αντιβενιζελισμού, η εκλογική νίκη θα ανήκεν εις την Κυβέρνησιν Βενιζέλου. <br />
Αυτό όμως δεν συνέφερεν εις τους Εβραίους δικτάτορας της Μόσχας, οι οποίοι διά πρακτόρων μόνον κατ' όνομα Ελλήνων, έπεισαν μερίδα του Ελληνικού λαού ότι ο Μικρασιατικός Αγών, ο Ιερός Αγών της απολυτρώσεως της πολυκλαύστου Ιωνίας μας, ήτο αγών δήθεν κατακτητικός, ωσάν η Σμύρνη, αι Κυδωνίαι, η Μαγνησία, το Αιδίνιον να μην ήσαν Ελληνικαί και ωσάν η κοιτίς του Ελληνικού πολιτισμού, η «γκιαούρ Ισμίρ» να ήτο τουρκική! <br />
Οι έλληνες Κομμουνισταί είνε Ένοχοι Εσχάτης Προδοσίας, όχι απλώς κατά της Ελληνικής Πατρίδος, αλλά και κατά του ανθρωπισμού! <br />
Μόνον εις την Ελλάδα, όπου ο Νόμος υποτάσσεται εις τα προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα και αυτά κακώς εννοούμενα, ήτο και είνε δυνατόν να δρώσιν ακόμη ανενόχλητοι οι κομμουνισταί, οι οποίοι ουδεμίαν υποστάντες τιμωρίαν, διά την υπονόμευσιν του μικρασιατικού μετώπου απεθρασύνθησαν τόσον ώστε να ομιλούν σήμερον περί αυτονομίας της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης, και το φοβερώτερον ακόμη να ζητούν τας ψήφους των προσφύγων, των οποίων υπήρξαν οι αιμοδιψείς δήμιοι. <br />
Είνε θλιβερόν ότι το Ελληνικόν Κράτος, η Εθνοσυνέλευσις, αι δικαστικαί αρχαί και αι αστικαί οργανώσεις, ακόμη δεν εκήρυξαν τον κομμουνισμόν εκτός νόμου, όπως έπραξαν ήδη η Σερβία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία, αν και τα εκεί Κομμουνιστικά Κόμματα, ούτε συνετέλεσαν εις εθνικάς συμφοράς, ούτε εργάζονται τόσον προκλητικώς διά την υπονόμευσιν της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας των. <br />
Και διά να φανή ακόμη γυμνοτέρα η αγρία εχθρότης των Εβραίων δικτατόρων της Μόσχας προς τους πρόσφυγας, διά να φανή κάτι φοβερώτερον, η σκληρά απανθρωπία των προς πάν ανθρώπινον αίσθημα, θ» αναφέρω το εξής περιστατικόν: <br />
Μετά την εθνικήν συμφοράν – ευρισκόμην ακόμη εις Μόσχαν – ξένοι κομμουνισταί ευρισκόμενοι εις την σοβιετικήν πρωτεύουσαν επρότειναν εις τους Εβραίους δικτάτορας όπως ο διεθνής κομμουνισμός εκδηλώση ζωηρώς την συμπάθειάν του προς τους ΄Ελληνας και Αρμενίους πρόσφυγας τους καταφυγόντας εις την Ελλάδα και προς τους επιζώντας ακόμη χριστιανούς της Τουρκίας. <br />
«»Τοιουτοτρόπως», έλεγεν η πρότασις, «αφ' ενός θα ελκύσωμεν προς τον κομμουνισμόν τους πρόσφυγας, αφ' ετέρου δε θα εκδηλώσομεν ανώτερον πολιτισμόν, όστις θα ενισχύση το γόητρόν μας εις όλην την γήν.» <br />
Και όμως η τόσον ακίνδυνος αύτη πρότασις απερρίφθη παμψηφεί υπό των Εβραίων τυράννων, διότι επρόκειτο περί προσφύγων χριστιανών. <br />
Εν τούτοις το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα, έχει το θράσος να ζητή πάντοτε την υποστήριξιν των προσφυγικών μαζών, ενώ τόσον ευθύνεται εις την τραγικήν δυστυχίαν του, ενώ ο διεθνής, ο ρωσσικός και ο ελληνικός κομμουνισμός δεν απηύθυναν ούδεμίαν τυπικήν έκκλησιν προς την διεθνή εργατικήν τάξιν διά την συλλογήν εράνων προς ανακούφισιν των ατυχών θυμάτων της κακούργου συμπράξεως των Εβραίων Μόσχας και Αγκύρας. <br />
Είνε προφανές ότι ο μπολσεβικισμός παραβαίνει μίαν ακόμη φοράν τας κομμουνιστικάς αρχάς περί διεθνισμού, διά του μίσους του προς την Ελληνικήν Φυλήν, διά της μεροληψίας του υπέρ της τουρκικής. <br />
Ο «Ελεύθερος Τύπος» είνε άξιος εθνικής ευγνωμοσύνης, διότι ετόνισεν ήδη από της 5ης Ιανουαρίου μερικάς εκ των φιλοτουρκικών εκδηλώσεων της εξωτερικής πολιτικής των μπολσεβίκων. Η απάντησις του κ. Κορδάτου, εκ των αρχηγών του ελληνικού κομμουνισμού, καθ' ήν το εθνικιστικόν κίνημα των Τούρκων δεν ήτο τίποτε άλλο παρά ένα κίνημα κατά του δυτικού ιμπεριαλισμού, επιβεβαιοί τας ανωτέρω πληροφορίας μου, καθ' άς τόσον ο ρωσσικός, όσω και ο ελληνικός κομμουνισμός υπεκρίθησαν πάντοτε ότι ηγνόουν την ύπαρξιν εκατομμυρίων Ελλήνων και Αρμενίων εις την Ανατολήν και την Κωνσταντινούπολιν. <br />
Τους αμφιβάλλοντας τυχόν περί της ακριβείας των πληροφοριών τούτων παραπέμπω εις τα στενογραφημένα πρακτικά του πρώτου Συνεδρίου των Ανατολικών Εθνών του Μπακού. (Σεπτέμβριος 1920). <br />
Ιδού έν απόσπασμα επί λέξει του λόγου του τότε διευθυντού της σοβιετικής προπαγάνδας εν τη Εγγύς και Κεντρική Ανατολή, «συντρόφου» Παύλοβιτς: <br />
«…Διατί η Αγγλία και η Γαλλία τόσον ενδιαφέρονται εις την υποστήριξιν του Βράγκελ; Διότι εφ' όσον η Κριμαία ευρίσκεται εις χείρας του Βράγκελ, τα νώτα της επαναστατικής Τουρκίας είνε αποκομμένα και η σοβιετική Ρωσσία δεν δύναται να έλθη αρωγός των Τούρκων επαναστατών.» <br />
«Η Ελληνική κατοχή της Θράκης και Αδριανουπόλεως σκοπόν έχει την απομόνωσιν της επαναστατικής Τουρκίας και της Σοβιετικής Ρωσίας από τα Βαλκάνια.» <br />
«Ο Καπιταλισμός σκάπτει τον τάφον του, αλλ' όπως επισπεύσωμεν τον θάνατόν του, τα Ανατολικά ΄Εθνη πρέπει χείρα με χείρα με την Σοβιετικήν Ρωσσίαν να δώσουν το τελευταίον κτύπημα. Η επαναστατική Ανατολή πρέπει να συνδεθή διά στενωτάτης συμμαχίας με την Σοβιετικήν Ρωσσίαν». <br />
Πράγματι το μίσος των Εβραίων της Γ΄ Διεθνούς ήτο και είνε αφάνταστον προς πάν το Ελληνικόν. Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας δι' όλων των μέσων συνέδραμον αναφανδόν το έργον του Κεμάλ. <br />
Ρώσσοι οικονομικοί υπάλληλοι εν Μόσχα, Ροστοβίω και Οδησσώ με διαβεβαίουν ότι απεστάλησαν εις τον Κεμάλ εκ των τμημάτων εις ά υπηρέτουν δεκάδες εκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων. <br />
Πολύ ενδιαφέρουσα είνε η κατωτέρω δήλωσις του Ιμπραίμ Ταγή, αντιπροσώπου του Κεμάλ εν τώ Συνεδρίω των Ανατολικών Εθνών, δι' ής αποδεικνύεται η στενή συνεργασία της Μόσχας με την ΄Αγκυραν: <br />
«… Σύντροφοι, εκ των λεχθέντων προκύπτει ότι η Ανατολή ακολουθούσα τον δρόμον της αναπτύξεως και του πολιτισμού απεφάσισε να υπερασπίση την τύχην και την ανεξαρτησίαν της μέχρι τελευταίας πνοής των τέκνων της. Και η προτεινομένη χείρ της Σοβιετικής Ρωσσίας γίνεται δεκτή εν όλη τη ειλικρινεία.» (Τετάρτη ημέρα του Συνεδρίου των Ανατολικών Εθνών, 14η Σεπτεμβρίου 1920, Μπακού). <br />
Νομίζω ότι το αδιάλλακτον και αδικαιολόγητον μίσος των Εβραίων δικτατόρων της Μόσχας κατά παντός Ελληνικού και μάλιστα η σύμπραξις αυτών μετά της Αγκύρας αποτελούν ενώπιον της ιστορίας πλήρως ικανοποιητικά στοιχεία διά την ελληνικήν εκστρατείαν της Ουκρανίας (1919) μη λαμβανομένου υπόψη ότι η Ελλάς ήτο εξ' άλλου υποχρεωμένη να μετάσχη εις τον συμμαχικόν εκείνον αγώνα διά να επιτύχη την απελευθέρωσιν της Θράκης και της Ιωνίας. <br />
Εκτός τούτου ο Ελληνισμός της Ρωσσίας υπέστη τόσας καταστροφάς εκ μέρους των μπολσεβίκων, ώστε και μόναι εκείναι να δικαιολογούν την εκστρατείαν εκείνην την οποίαν τόσον δημοκοπικώς κατέκριναν ωρισμένα κόμματα. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ακόμη σχηματίσει σαφή ιδέαν των καταστροφών τούτων. Αρκούμαι μόνον να είπω ότι απωλέσθησαν ανεπιστρεπτί ελληνικαί περιουσίαι αξίας τουλάχιστον δύο δισεκατομμυρίων χρυσών ρουβλίων, ήτοι 70 περίπου δισεκατομμυρίων σημερινών δραχμών! Εις πολλάς δε χιλιάδας ανέρχονται οι τυφεκισθέντες ή οι υποκύψαντες εις τον διά της πείνης και των επιδημιών θάνατον, ΄Ελληνες της Ρωσσίας. <br />
Όταν ο Ελληνικός στρατός υπεχώρει εις την Οδησσόν, οι Εβραίοι εδολοφόνουν πολλούς Έλληνας στρατιώτας, μεμονωμένους, άλλους δε εκ των παραθύρων περιέχεον με βραστόν νερόν. Θα ανέφερον τα ονόματα Ρώσσων αυτοπτών μαρτύρων, αλλά δεν κάμνω εκ φόβου μη πάθουν συγγενείς των εν Ρωσσία. <br />
Εξ' άλλου το 1921 οπότε διωρίσθη αρχηγός της Τσέκας ο Λιθουανός Πέτερς (ο τόσας θηριωδίας διαπράξας εν Πετρουπόλει και Μόσχα) υπό το πρόσχημα ότι οι ΄Ελληνες του Καυκάσου υποστηρίζουν δήθεν τους εις τα όρη καταφυγόντας Κοζάκους, ετυφέκισε πολλάς εκατοντάδας Ελλήνων, άλλους δε εξετόπισεν εντός 24 ωρών, διατάξας να εγκαταλείψουν το πάν και να μεταβούν εις Μπακού. Οι δυστυχείς ούτοι Έλληνες ανερχόμενοι εις 15.000 συν γυναιξί και τέκνοις, ρακένδυτοι και πειναλέοι έφθασαν εις την περιοχήν ταύτην. Οι εκεί Έλληνες τοίς παρέσχον, εφ' όσον ήτο δυνατόν, τας πρώτας βοηθείας. Ο δε γράφων τοίς έστειλε 175 εκατομμύρια ρούβλια, αντιστοιχούντα την εποχήν εκείνην προς 800 ρούβλια χρυσά. <br />
<br />
Η σύμπραξις του Μπολσεβικισμού μετά των Τούρκων, Βουλγάρων και Γερμανών <br />
<br />
Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας είνε τόσον ευφυείς, είνε τόσον θαυμασίως πληροφορούμενοι ώστε να μη αγνοούν ότι: <br />
1) Ο Νεοτουρκισμός – εις όν ανήκει και ο Κεμαλισμός – ήδη από του μεγάλου Συνεδρίου του 1911 είχεν αποφασίσει την εξόντωσιν και την λήστευσιν των Χριστιανών της Τουρκίας, Ελλήνων και Αρμενίων, δηλαδή των γηγενών πληθυσμών, ποδοπατών ούτω όχι μόνον την αρχήν των εθνικοτήτων, αλλά τας στοιχειώδεις επιταγάς του ανθρωπισμού. <br />
2) Ο νεοτουρκισμός διαρκούντος του πολέμου έσφαξε και ελήστευσε 1 ½ εκατομμύριον Αρμενίων και 1 εκατομμύριον Ελλήνων. <br />
3) Ο πανισλαμισμός γεννηθείς κυρίως τώ 1899 κατά το αντι-χριστιανικόν εκείνο προσκύνημα του Κάιζερ εις τον τάφον του Σελαχεδδίν Εγιουμπί εις Δαμασκόν, αποβλέπει εις την καταστροφήν του Χριστιανικού πολιτισμού διά της αφυπνίσεως των πολεμοχαρών μουσουλμανικών λαών, οι οποίοι ως γνωστόν πιστεύουν κατά το Κοράνιόν των ότι «ο παράδεισος ευρίσκεται υπό την σκιάν του ξίφους του πολεμιστού». <br />
4) Ο Κεμαλισμός ουδέν άλλο εκπροσωπεί ειμή το άγριον μίσος του Ισλάμ κατά του Χριστιανισμού. Όπως δε επιγραμματικώς έγραφε πρό τινος μία μεγάλη Ιταλική εφημερίς η « Γκαζέτα δέλ Πόπολο» “ο κεμαλισμός είνε ανεπιτήδειον αμάλγαμα ιλλουμινισμού, μασωνισμού και μπολσεβικισμού, αλατισμένον με πανισλαμισμόν, θεωρίαν καθαρώς γερμανικήν.” <br />
Αυτός είνε ο κεμαλισμός και εν γένει ο πανισλαμισμός. <br />
Ποίαν στάσιν έπρεπε να τηρήσουν απέναντι αυτών οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας, αν ήσαν πράγματι ιδεολόγοι κήρυκες της κοινοκτημοσύνης, επιστημονικής θεωρίας, έστω ουτοπικής; <br />
Η απάντησις είνε σαφής: <br />
Ως άθεοι, όπως αυτοκαλούνται, έπρεπε να κτυπήσουν και την μουσουλμανικήν θρησκείαν, όπως κτυπούν την Χριστιανικήν. Ως οπαδοί της αρχής των εθνοτήτων, έπρεπε να αξιώσουν παρά του Κεμάλ να παραχωρήση αυτονομίαν εις τους Ελληνικούς, Αρμενικούς, Κουρδικούς, κλπ. πληθυσμούς και μάλιστα εις την Κωνσταντινούπολιν, της οποίας οι κάτοικοι κατά μεγάλην πλειοψηφίαν δεν είνε ούτε Τούρκοι, ούτε μουσουλμάνοι· αλλ' οι αρχηγοί του μπολσεβικισμού δεν έκαμαν τίποτε από αυτά. ΄Αλλως τε και ο Κεμάλ είνε εβραίος δονμές εκ Θεσσαλονίκης. <br />
Τουναντίον ως θα αποδείξω αμέσως, ενίσχυσαν τον Κεμάλ εις την αντιχριστιανικήν πολιτικήν του και ανέλαβον την προστασίαν της μουσουλμανικής θρησκείας, αποδείξαντες ούτω κατά τρόπον ακαταμάχητον ότι ουδέν άλλο ονειρεύονται ειμή την εξυπηρέτησιν του εβραϊκού Ιδεώδους της Κοσμοκρατορίας, διά της εξολοθρεύσεως και ληστεύσεως των Χριστιανικών λαών. <br />
Οι αφελείς «κοινωνιολόγοι» της Ελλάδος, όσοι απερρόφησαν ανεξετάστως μαρξικόν δηλητήριον, το οποίον ενσταλάζουν οι εν Γερμανία καθηγηταί της Πολιτικής Οικονομίας, κατά τα εννέα δέκατα Εβραίοι, και εν γένει όλοι οι ΄Ελληνες και όλοι οι τίμιοι διανοούμενοί της γης, πρέπει να μελετήσουν μετά προσοχής τας συζητήσεις και τα πορίσματα του εν Μπακού της Ρωσσίας συνελθόντος το έτος 1920 πρώτου Συνεδρίου των αντιπροσώπων των Ανατολικών Εθνών, υπό την προεδρίαν του Εβραίου Ζηνοβιέφ (Άπφελμπάουμ). <br />
Ο Μουσουλμάνος Ναρμπουταμπέκωφ, αντιπρόσωπος του Τουρκεστάν, είπε μεταξύ άλλων τα εξής: <br />
«… Η βάσις της πολιτικής των Σοβιέτ απέναντι των Ανατολικών Εθνών ακριβέστατα διετυπώθη εις την προς ημάς προκήρυξιν του συμβουλίου των κομμισαρίων της Μόσχας, υπογεγραμμένην υπό του Λενίν.» <br />
«Αποτεινόμενος προς όλους τους εργάτας Μωαμεθανούς της Ρωσσίας και της Ανατολής λέγει ότι «η Συνθήκη των Σεβρών, η Συνθήκη του διαμελισμού της Τουρκίας και της αποσπάσεως της Αρμενίας έχει ξεσχισθή και η Κωνσταντινούπολις μένει εις τας χείρας των Μωαμεθανών». <br />
Περαιτέρω λέγει η προκήρυξις: <br />
«Από τούδε η πίστις σας, τα έθιμά σας και τα εθνικά σας καθιδρύματα κηρύσσονται ελεύθερα και αυτοτελή. Κανονίζεται η εθνική σας ζωή ελεύθερα και άνευ εμποδίων. Σείς μόνοι πρέπει να είσθε κύριοι της χώρας σας, σείς μόνοι πρέπει να κανονίζετε την ζωήν σας κατά υπόδειγμα και τύπον ιδικόν σας». <br />
«Κατόπιν τοιούτων λόγων», εξακολουθεί ο Μουσουλμάνος αντιπρόσωπος «είνε ποτέ δυνατόν ημείς να μην ανταποκριθώμεν εις την προκήρυξιν της Σοβιετικής Αρχής;». <br />
<br />
Λέγει τόσα πολλά η προκήρυξις αύτη ώστε θεωρώ περιττόν να την αναλύσω. Θα σημειώσω μόνον ότι οι μπολσεβίκοι υιοθέτησαν όλας τας αντιλήψεις του Κεμάλ, μεθ' ού συνήψαν την 8ην Μαρτίου 1821 συμμαχίαν, προσενεγκόντες εις αυτόν βοήθειαν όχι μόνον ηθικήν, αλλά και εις χρήμα, και εις πολεμικόν υλικόν και εις αξιωματικούς επιτελείς. <br />
Πολλοί αναγνώσται μου θα γνωρίζουν ότι Τούρκοι αξιωματικοί και στρατιώται, αιχμαλωτισθέντες εν Μ. Ασία υπό του Ελληνικού στρατού, επεβεβαίωσαν πάντα ταύτα. <br />
Και ενεφανίσθη ούτω το τραγικόν, το αχαρακτήριστον θέαμα: ο ρωσσικός κομμουνισμός, δήθεν ευγενής επανάστασις των Ρώσσων «εργατών και χωρικών», συμβολίζουσα δήθεν ό,τι υψηλότερον έχει να δείξη ο σύγχρονος πολιτισμός, να βοηθή με αφοσίωσιν εκπλήσσουσαν, το κεμαλικόν κίνημα – τελευταίον σπασμόν της φθινούσης αιμοδιψούς μογγολικής φυλής των Του-κιού (Τούρκων) – εις την εξόντωσιν των γηγενών Χριστιανικών πληθυσμών, μεταξύ των οποίων οι ΄Ελληνες [και Αρμένιοι] εργάται και χωρικοί της Ανατολής. <br />
Αλλά οι Εβραίοι τύραννοι της Μόσχας δεν ηρκέσθησαν εις την θετικήν αυτήν σύμπραξιν προς τους Τούρκους. Εις πάν επίσημον έγγραφόν των εχαρακτήρισαν το κεμαλικόν κίνημα ως δήθεν «αγώνα του Τουρκικού λαού υπέρ της ανεξαρτησίας του.» <br />
Δηλαδή υπεκρίθησαν ότι ηγνόουν την παρουσίαν εν Ανατολή εκατομμυρίων όλων υποδούλων Ελλήνων και Αρμενίων, υπεκρίθησαν ότι εθεώρουν όλα τα τουρκικά [οθωμανικά] εδάφη ως κατοικούμενα υπό πληθυσμού αμιγών Τούρκων. <br />
Είνε δυνατόν να υποθέση κανείς ότι καλή τη πίστει νομίζουν τούτο οι δαιμόνιοι Εβραίοι δικτάτορες; Ασφαλώς όχι. Αλλά διά να καλύψουν τας αντιχριστιανικάς ενεργείας των εφεύρον το πρόσχημα ότι εθεώρουν αυτό ως [δήθεν] ευγενή αγώνα του τουρκικού λαού υπέρ της ανεξαρτησίας του. Ούτω κατώρθωσαν να δηλητηριάσουν κατά της Ελλάδος και τας εργατικάς τάξεις όλων σχεδόν των συμμάχων Εθνών, αγνοούσας την πραγματικήν σύνθεσιν των πληθυσμών της Ανατολής. <br />
Η Ιστορία του Πολιτισμού θα είπη ότι οι Τούρκοι επί αιώνας απειλούμενοι υπό των Ρώσσων Χριστιανών δεν επέτυχον να εξαλείψουν τον χριστιανικόν πολιτισμόν της Ανατολής. Και μόνον όταν η Ρωσσία περιήλθεν εις χείρας Εβραίων συμμαχησάντων προς τον [ντονμέ] Κεμάλ, τότε μόνον επετεύχθη η διά πυρός και σιδήρου καταστροφή αυτού. <br />
αλλ' η κηδεμονία του Μπολσεβικισμού προς την κεμαλικήν τυραννίαν δεν περιορίσθη μέχρι της νίκης της κατά της Ελλάδος (Αύγουστος του 1922). <br />
Όταν το φθινόπωρον του ιδίου έτους εγένετο προσπάθεια συνεργασίας των Βαλκανικών Κρατών κατ' αυτών, η Μόσχα διέτασσε τα Κομμουνιστικά Κόμματα αυτών, μεταξύ των οποίων και το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα, και ταύτα αποφάσιζαν εις την Συνδιάσκεψιν της Σόφιας τα εξής τερατώδη: <br />
«Τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων, οφείλουν να πολεμήσουν μεθ΄ όλης των τής δυνάμεως πάσαν νέαν προσπάθειαν αποσκοπούσαν νέον πόλεμον κατά της Τουρκίας και αξιούσι την ειρήνην και την ένωσιν των Βαλκανικών λαών μετά του Τουρκικού λαού, όστις διεξάγει αγώνα κατά του ευρωπαικού ιμπεριαλισμού και υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας του». (Τετάρτη παράγραφος του Α΄ Κεφαλαίου των αποφάσεων της Ε΄ Βαλκανικής Κομμουνιστικής Διασκέψεως) <br />
Οι Μπολσεβίκοι εξακολουθούν πάντοτε να προστατεύουν την κεμαλικήν Τουρκίαν και να την ωθούν εις ανθελληνικάς και αντιχριστιανικάς ενεργείας, παρά το δόγμα του διεθνισμού και της αθείας, το οποίον τοίς επιβάλλει ίσην αμεροληψίαν απέναντι όλων των εθνών και των θρησκειών. <br />
κατ' επιταγήν της Μόσχας η πέμπτη Παμβαλκανική Κομμουνιστική Συνδιάσκεψις, εις την οποίαν μετέσχε και το ελληνικόν Κομμουνιστικόν Κόμμα, απεφάσισε μεταξύ άλλων τα εξής: <br />
«Τα Κομμουνιστικά Κόμματα του Αίμου δηλούσιν ότι οι βαλκανικοί λαοί οφείλουν να υποστηρίξουν την Τουρκίαν εις τον αγώνα της υπέρ της ανεξαρτησίας της και κατά του ευρωπαικού ιμπεριαλισμού, ότι τα Στενά και η Κωνσταντινούπολις πρέπει να ανήκουν εις την Τουρκίαν, ότι η Μαύρη Θάλασσα πρέπει να ανήκει εις τους λαούς των ακτών της και ότι πρέπει να μένη κλειστή εις όλους τούς πολεμικούς στόλους των κεφαλαιοκρατικών κρατών.» (Τρίτη παράγραφος του Γ΄ Κεφαλαίου των αποφάσεων της ρηθείσης Διασκέψεως). <br />
Τα Στενά και η Κωνσταντινούπολις, λέγουν οι μπολσεβίκοι, πρέπει να ανήκουν εις την Τουρκίαν. Αλλά πού είνε η αρχή του διεθνισμού, την οποίαν διατυμπανίζει ο κομμουνισμός; <br />
Σήμερον και ο πλέον κακόπιστος άνθρωπος είνε υποχρεωμένος να ομολογήσει ότι η νοτιοδυτική, η κεντρική και η ανατολική Μακεδονία κατοικούντο ήδη τώ 1913 υπό πλειοψηφίας ελληνικής, η οποία μετεβλήθη τώρα εις παμψηφίαν περίπου μετά την αναχώρησιν των Τούρκων και την εγκατάστασιν των προσφύγων. Τι επίτασσεν εις τον διεθνή κομμουνισμόν ο εθνολογικός ούτος χαρακτήρ της Ελληνικής Μακεδονίας; <br />
Σεβασμόν στοιχειώδη προς την αρχήν της αυτοδιαθέσεως των λαών. Εν τούτοις ήδη την επαύριον της εθνικής συμφοράς, καθ' ήν στιγμήν αι αιματηραί φλόγες της πυρποληθείσης Ελληνικής Σμύρνης εφώτιζον τα ύδατα του Αιγαίου, οι δικτάτορες της Μόσχα ήρχοντο εις επαφήν με την βουλγαρική μακεδονικήν οργάνωσιν διά να ανακινήσουν το Μακεδονικό Ζήτημα, διά να δημιουργήσουν νέαν συμφοράν εις την τόσον μισουμένη υπ΄ αυτών Ελλάδα. <br />
κατ' εντολήν της Μόσχας, η πέμπτη Βαλκανική Κομμουνιστική Διάσκεψις, συνελθούσα εις Μόσχαν κατ' Οκτώβριον του 1922 απεφάσισε τα εξής: <br />
«Τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων αποκαλύπτοντα τους αληθείς σκοπούς της εθνικόφρονος πολιτικής των Σέρβων, Βουλγάρων και Ελλήνων αστών (σημ.: η Ελλάς πάντοτε τελευταία) δηλούσιν ότι θα υποστηρίξουν δι' όλων τών δυνάμεών των τον αγώνα των πληθυσμών της Μακεδονίας διά την εθνικήν ανεξαρτησίαν των, ότι θα εργασθούν διά να απαλλάξουν το εθνικόν κίνημα της Μακεδονίας εκ της επιρροής των αστών των γειτονικών χωρών και να το οδηγήσουν εις την οδόν του επαναστατικού αγώνος προς τον σκοπόν της ιδρύσεως Σοβιετικής Δημοκρατίας εν Μακεδονία και Ομοσπονδιακής Σοβιετικής Δημοκρατίας του Αίμου». (Δευτέρα παράγραφος του Δ΄ Κεφαλαίου των αποφάσεων της ρηθείσης Διασκέψεως). <br />
Και εις το έγγραφον τούτο φαίνονται όλοι οι καταχθόνιοι σκοποί των αιμοδιψών τυράννων της Μόσχας, μεθ΄ ών συμπράττουν δυστυχώς και έλληνες, κατ' όνομα, κομμουνισταί. <br />
Διότι ερωτώ: <br />
Είνε δυνατόν να αγνοούν οι δαιμόνιοι αρχηγοί του μπολσεβικισμού ποία είνε σήμερον η σύνθεσις του πληθυσμού της Ελληνικής Μακεδονίας; Και αφού γνωρίζουν, πώς ποδοπατούν την θέλησιν αυτού, κατά παμψηφίαν σχεδόν ελληνική, να απολαύση ειρήνης, διά να <br />
ησυχάση εκ των μακρών του δοκιμασιών; Πού είνε ο σεβασμός των προς την αρχήν τών εθνικοτήτων; Και διατί να γίνη η Μακεδονία κομμουνιστική Δημοκρατία εφ' όσον αυτοί ούτοι οι μπολσεβίκοι εγκατέλειψαν τας αρχάς της κοινοκτημοσύνης εν Ρωσσία, αφού την οδήγησαν εις την πείναν, εις την διαφθοράν και εις την ατίμωσιν; <br />
Οι εν Ελλάδι μισθωτοί πράκτορες των ερυθρών τυράννων, οι απαρτίζοντες δήθεν το «ελληνικόν» Κομμουνιστικόν Κόμμα, διά να υποστηρίξουν την ανθελληνικήν πολιτικήν τών πατρώνων των εις το Μακεδονικό Ζήτημα, επικαλούνται διαρκώς την μαρτυρίαν του Γερμανού Βάιγκανδ περί της συνθέσεως του πληθυσμού της Μακεδονίας. <br />
Οι απλοικοί ή κακόβουλοι ούτοι υπηρέται των βουλγαρικών βλέψεων υποκρίνονται ότι αγνοούν: <br />
1ον) ότι ο Βάιγκανδ επεσκέφθη μόνον την υπό των γερμανοβουλγάρων κατεχομένην Μακεδονίαν κατά τον Παγκόσμιον Πόλεμον, αποσταλείς επί τούτω υπό του Καιζερικού Επιτελείου. <br />
2ον) ότι ο Βάιγκανδ διατηρεί Βαλκανικόν Ινστιτούτον εις Λειψίαν, με επιχορήγησιν του Βουλγαρικού Κράτους, του αστικού Βουλγαρικού Κράτους. <br />
Πώς λοιπόν οι δήθεν «διεθνισταί» του κομμουνιστικού ελληνικού και ρωσσικού υιοθετούν απόψεις μονομερείς αστικών Κρατών και δή κατακτητικών όπως η Καιζερική Γερμανία και η Κομιτατζηδική Βουλγαρία; <br />
Η πρό τινος γενομένη δολοφονία του μεγάλου Αρχικομιτατζή Αλεξανδρώφ έσυρεν ολίγον τον πέπλον όστις καλύπτει την συνεργασίαν των περισσοτέρων κομιτατζήδων μετά των Εβραίων τυράννων της Μόσχας. Απεκαλύφθη, ως γνωστόν, ότι ο Αλεξανδρώφ εδολοφονήθη υπό των οργάνων του κομιτατζή Τσαούλεφ, όστις μεταβάς εις Βιέννην συνήψε συμφωνίαν μετά του εκεί μεγάλου μπολσεβικικού κέντρου. <br />
Είνε ευτύχημα ότι οι βούλγαροι κομιτατζήδες είνε διηρημένοι εις το ζήτημα τούτο. Διότι άλλοι μεν ζητούν την απλήν προσάρτησιν της Μακεδονίας εις την Βουλγαρίαν, άλλοι δε την αυτονόμησιν της Μακεδονίας και Θράκης. Είνε επίσης ευτύχημα ότι οι αγρόται του Σταμπολίνσκυ ώμοσαν εκδίκησιν κατά των αντιπάλων των, οι οποίοι διά της βίας και της τρομοκρατίας ανήλθον εις την αρχήν. <br />
Αι εσωτερικαί διενέξεις των Βουλγάρων και ο μερικός αφοπλισμός των, δεν θα τους επιτρέψη επί πολύ ακόμη διάστημα να κινηθούν. Και η Ελλάς, η οποία έπρεπεν εν τω μεταξύ να οργανωθή πατάσσουσα τόσον την άκραν αριστεράν, όσω και την άκραν δεξιάν, παρακολουθεί αδιάφορος, ως υπνωτισμένη, τας εξόχως σντεθνικάς ενεργείας των μεν και των δε. <br />
Οι «έλληνες» κομμουνισταί δεν αγνοούν ότι ο Βούλγαρος βουλευτής Βασίλειος Κολλάρωφ παίζει πρωτεύοντα ρόλον εις την διεθνή σκηνήν. Ρόλον όχι κοινωνιολογικόν, αλλά γνησίως βουλγαρικόν. Οι ιθύνοντες της Μόσχας ευχαρίστως αποδέχονται τας βουλγαρικάς εισηγήσεις του «συντρόφου» Κολλάρωφ, εφόσον αύται εξυπηρετούν το ανόσιον πρόγραμμά των. <br />
Νομίζω ότι και μόνη η αποδεδειγμένη αύτη μεροληψία των δήθεν «διεθνών» κομμουνιστών υπέρ των Βουλγάρων και μόνη η προσπάθεια των ρώσσων κομμουνιστών να προκαλέσουν νέον πόλεμον διά την αυτονόμησιν της Μακεδονίας θα έπρεπε να συνεγείρουν όλους τους ΄Ελληνας εργάτας εναντίον των «ελλήνων» πρακτόρων της Μόσχας. <br />
Ταύτα ως προς την σύμπραξιν των μπολσεβίκων μετά των Τούρκων και των Βουλγάρων. Ως προς την απολυταρχικήν Γερμανίαν, τινές εκ των αναγνωστών μου θα γνωρίζουν ίσως ότι ο Λενίν διέσχισε το γερμανικόν έδαφος διαρκούντος του Ευρωπαικού πολέμου, επί γερμανικής αμαξοστοιχίας διατεθείσης υπό του γερμανικού επιτελείου, χάριν αυτού, ευρισκομένου εις Ελβετίαν και μη δυναμένου να μεταβή δι' άλλης οδού εις την Πετρούπολιν. <br />
Ο Λενίν, ρώσσος εκ πατρός και Εβραίος εκ μητρός, δεν θα ετύγχανεν ασφαλώς της τιμής και της προστασίας αυτής του Καιζερικού Επιτελείου, εάν δεν παρείχεν εις αυτό εγγυήσεις επαρκείς, όχι μόνον περί των πραγματικών κοινωνιστικών του αντιλήψεων, αλλά κυρίως περί της εξωτερικής του πολιτικής. Πράγματι, μόλις ο Λενίν έγινε κύριος της καταστάσεως έσπευσε να διαλύση τον ρωσσικόν στρατόν, διά να τον ανασυντάξη βραδύτερον – ώ αθώοι έλληνες κομμουνισταί – και να συνάψη την επονείδιστον Συνθήκην του Μπρέστ-Λιτόφσκι, (3 Μαρτίου 1918). <br />
Μόνον η Συνθήκη αυτή αποτελεί όχι μόνον άρνησιν των κομμουνιστικών αρχών, αλλά την αμετάκλητον καταδίκην και την σαφεστέραν απογύμνωσιν των βαθυτέρων ελατηρίων των Εβραίων-μπολσεβίκων. Ο Γερμανικός, ο Αυστριακός και ο Τουρκικός στρατός ήσαν πλέον ελεύθεροι να στραφούν μόνον κατά των συμμάχων λαών, ιδία δε ο τουρκικός να συνεχίζη την σφαγήν των μαρτυρικών Ελληνικών και Αρμενικών πληθυσμών! <br />
Και θα ενίκων, ως γνωστόν, αι Κεντρικαί –δηλαδή αι αρχαί του απολυταρχισμού και της κατακτήσεως – αν η μεγάλη αμερικανική Δημοκρατία, συντρίβουσα, εις μίαν ιστορικήν πλέον εν τη ωραιότητί της χειρονομίαν, τας ισχυράς αντιδράσεις [;!] των εβραϊκών οργανώσεων, δεν έσπευδεν εις βοήθειαν του γαλλικού μετώπου. ΄Ολοι οι πολιτισμένοι λαοί και όλοι οι τίμιοι άνθρωποι, αδιακρίτως εθνικότητος δικαιούνται έκτοτε να ερωτήσουν τους Εβραίους της Μόσχας: «Ποίαι θα ήσαν αι επί του ιδίου αυτών κομμουνισμού (;) συνέπειαι μιάς γερμανικής νίκης; Ήτο δυνατόν να σταθή ο ρωσσικός (;) κομμουνισμός (;) κατόπιν μιάς γερμανικής επικρατήσεως, την οποίαν οι ίδιοι θα είχον παρασκευάσει; Δεν θα κατεποντίζοντο όλαι αι νεωτεριστικαί θεωρίαι, αν επεκράτει ο γερμανικός απολυταρχισμός; <br />
αλλ' η ήττα της Γερμανίας, όχι μόνον δεν εξήλειψεν, αλλ' επηύξησε τας συμπαθείας των μπολσεβίκων προς αυτήν. Απόδειξις η πολύκροτος Συνθήκη του Ραπάλλο (3 Απριλίου 1921), η οποία ευτυχώς διά την ανθρωπότητα, δεν εφηρμόσθη εις όλας τας διατάξεις της, διότι ο γερμανικός πατριωτισμός αφυπνισθείς έσπευσε να θέση εκ ποδών τον τότε «γερμανόν» υπουργόν επί των Εξωτερικών Ρατενάου, επίσης Εβραίον, συμμεριζόμενον το πρόγραμμα των Εβραίων τυράννων του Ρωσσικού λαού. <br />
΄Εκτοτε απεκαλύφθη υπό του αγγλικού τύπου ότι η Συνθήκη του Ραπάλλο περιείχε και στρατιωτικούς όρους, οι οποίοι επέβαλλον εις την κομμουνιστικήν (;) Ρωσσίαν να επιτρέψη την εντός του εδάφους της ανασυγκρότησιν του γερμανικού πολεμικού οργανισμού. <br />
Πράγματι, ολίγον μετά την σύναψιν της εν λόγω συνθήκης απεστέλλοντο εις τα ρωσσικά εργοστάσια της Τούλας 200 γερμανοί αξιωματικοί τεχνικών όπλων, οι οποίοι επέβλεπον την εσπευσμένην κατασκευήν πολυβόλων νέας εφευρέσεως, βαλλόντων δεκάκις ταχύτερον ή τα γνωστά πολυβόλα. <br />
Ηκολούθησεν η αποστολή αντιπροσώπων των γερμανικών εργοστασίων αεροπλάνων του Γιούγκερ και των οποίων η διεύθυνσις εγκαθίστατο εις το ελληνικόν Μοναστήριον του Αγ. Νικολάου εν Μόσχα. <br />
Τηρείται σήμερον τόσον αυστηρά εχεμύθεια υπό των οργάνων της αιμοσταγούς Τσέκας-Γκεπεού, είνε τόσον αγρίως απηγορευμένη η ελευθέρα κυκλοφορία ξένων εις το εσωτερικόν της Ρωσσίας, ώστε ουδείς δύναται να βεβαιώση ή να διαψεύση το τοσάκις γραφέν ότι εις πλείστα σημεία της Σοβιετικής Ρωσσίας λειτουργούν σήμερον διά γερμανικών χειρών πολεμικά εργοστάσια, παράγοντα τεραστίας ποσότητας πολεμικών ειδών διά την Γερμανίαν. <br />
Εκείνο όμως το οποίον είνε αναμφισβήτητον είνε ότι οι Εβραίοι της Μόσχας και οι όπισθεν κρυπτόμενοι, ουδέν άλλο ποθούν ειμή νέον παγκόσμιον πόλεμον, εις τον οποίον να παρασυρθούν και οι Ασιατικοί λαοί, διά να επωφεληθούν του γενικού αλληλοσπαραγμού και να συσσωρεύουν , εί δυνατόν, όλον τον χρυσόν των χριστιανικών εθνών, ενώ ταύτα θα τήκονται, όπως ο κηρός, εις την παγκόσμιον ανάφλεξιν. <br />
-------<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: x-large;"><b>ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄<br /><br /><span style="font-size: large;">ΔΙΑΤΙ Ο ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΝΕΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ</span></b></span></span></div>
<br />
Πρόχειρος έρευνα επί των κοινωνικών φαινομένων των τελευταίων μετά τον πόλεμον αποδεικνύει ότι ο κομμουνισμός κατακτά αλματωδώς τους λαούς, ουχί βεβαίως ως θεωρία επιστημονική περί υλιστικής κοινοκτημοσύνης, αλλ' ως απατηλόν δέλεαρ εξυπηρετούν δήθεν τας εγωιστικάς ορέξεις του πλήθους. <br />
Ειδικώς διά την Ελλάδα θα ηδυνάμην να ονομάσω χωρία της Πελοποννήσου, της Ακαρνανίας, της Θεσσαλίας, όπου πτωχοί χωρικοί πιστεύουν ήδη ακραδάντως ότι ο κομμουνισμός θα τους μετέβαλε διά μαγείας εις εκατομμυριούχους. Οι Αθώοι! Αγνοούν κάν τι σημαίνει η λέξις κοινοκτημοσύνη, αγνοούν την φρικτήν δυστυχίαν η οποία μαστίζει σήμερον τους Ρώσσους χωρικούς, αγνοούν την τεραστίαν ανεργίαν, η οποία πλήσσει τους Ρώσσους εργάτας, αγνοούν την πρακτικήν θλίψιν η οποία τήκει τους τιμίους Ρώσσους οικογενειάρχας βλέποντας την εξαχρείωσιν των τέκνων των, αρρένων, και μάλιστα των θηλέων. <br />
Το φαινόμενον της διαδόσεως εις τα χωρία της ιδέας του μπολσεβικισμού, ως αρπαγή περιουσιών, παρατηρείται σήμερον όχι μόνον εις την Ελλάδα, αλλά και εις όλας τας χώρας της γης. Πού οφείλεται η καταπληκτική αύτη επέκτασις του μολύσματος, η οποία υπενθυμίζει την κηλίδα του ελαίου, και ποία μέτρα, τα οποία λαμβάνουν οι κυβερνήται των λαών προς άμυναν κατά της τόσον επικινδύνου επιδημίας ταύτης; <br />
Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας δεν αποκρύπτουν ότι άνευ του παγκοσμίου πολέμου ο μπολσεβικισμός δεν θα είχε σημειώση ουδεμίαν πρόοδον. δι' αυτό δε επεδιώκουν και νέον τοιούτον διά να επιβάλουν το σύστημά των εις όλους τους λαούς. Δηλαδή μόνον εις τα καπνίζοντα ερείπια, μόνον εις τα αχνίζοντα αίματα, μόνον εις τας τεταραγμένας εκ του πένθους και της δυστυχίας ψυχάς είνε δυνατόν να εύρη πρόσφορον έδαφος …το εκπολιτιστικόν των σύστημα. Η ομολογία αύτη είνε εξαιρετικώς πολύτιμος και διαφωτιστική. Διότι χύνει αναδρομικώς φως επί των κυρίων αιτίων του παγκοσμίου <br />
πολέμου και της σημερινής εγκληματικής υπονομεύσεως της ειρήνης και αδελφώσεως των λαών. <br />
Είνε εκτός πάσης αμφισβητήσεως ότι την γενικήν σύρραξιν προκάλεσαν εκείνοι, οι οποίοι είχον συμφέρον εξ αυτής, εκείνοι οι οποίοι χωρίς θυσίας ή με μικράς τοιαύτας ήθελαν να αποκομίσουν κέρδη τεράστια. Και αυτοί ήσαν οι μεγάλοι κεφαλαιούχοι της γης, οι οποίοι κατά την ομολογίαν του «Ριζοσπάστου» της 5ης τρέχοντος είνε Εβραίοι: Ρότσιλδ, Ροκφέλλερ, Μόργκαν, Στίνες, κλπ. Είνε δε γνωστότατον ότι οι Εβραίοι όλων των χωρών, αφ' ενός μέν έχυσαν το ολιγώτερον αίμα εις τον παγκόσμιον πόλεμον, αφ' ετέρου δε εκαρπώθησαν εξ αυτού τα περισσότερα. <br />
Πράγματι εις τα «Πρακτικά των Σοφών της Σιών» τονίζεται ότι «επί των ημερών μας, η εξουσία του χρυσού κατήργησε την εξουσίαν των φιλελευθέρων αρχών… ο δεσποτισμός του κεφαλαίου είνε τελείως εις χείρας μας» (σ. 32) « Το συμφέρον μας απαιτεί τον εκφυλισμόν των μη εβραίων. Η δύναμίς μας συνίσταται εις το να κρατώμεν τον εργάτην εις κατάστασιν διαρκούς ανάγκης και αδυναμίας, διότι μόνον ούτω τον υποτάσσομεν εις την θέλησίν μας. Η πείνα θα δώση εις το κεφάλαιον δικαιώματα επί του εργάτου πολύ μεγαλύτερα εκείνων, τα οποία η νόμιμος εξουσία του μονάρχου δεν έδωσε ποτέ εις την αριστοκρατίαν» (σ. 47) <br />
«Ολοι οι τροχοί του μηχανισμού του Κράτους κινούνται υπό μιάς δυνάμεως, η οποία ευρίσκεται εις χείρας μας, ήτοι του χρυσού. Η επιστήμη της πολιτικής οικονομίας, ιδρυθείσα υπό των σοφών μας, απέδειξεν ήδη ότι η δύναμις του κεφαλαίου υπερβάλλει το γόητρον του στέμματος», « Ο Νόμος των Προφητών λέει ότι εξελέγημεν υπό του Γιαχβέ διά να κυβερνήσωμεν την γην» (σ. 57) «Το σύνθημά μας πρέπει να είνε, όλα τα μέσα της δυνάμεως και της υποκρισίας» (σ. 37) « Η δύναμίς μας είνε μεγαλυτέρα πάσης άλλης, διότι είνε αόρατος» (σ. 34) « Αι κυβερνήσεις δεν ηδυνήθησαν να εκμεταλλευθούν την δύναμιν του Τύπου, η οποία έπεσεν εις χείρας μας. Διά του Τύπου απεκτήσαμεν την σημερινήν επιρροήν, καίτοι παραμένοντες εις τα παρασκήνια» (σ. 37) <br />
« ΄Οσον ημείς περιφρονούμεν την δόξαν και τον θόρυβον, ζητούντες μόνον την επιτυχίαν των σχεδίων μας, τόσον οι μή εβραίοι αρέσκονται εις την δόξαν και χάριν αυτής είνε πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάντα. Το κύριον τούτο γνώρισμα αυτών μας επιτρέπει να τους κάμνωμεν ό,τι θέλομεν. ΄Οσοι εξ αυτών φαίνονται τίγρεις, είνε τόσον ηλίθιοι όσον και τα πρόβατα και αι κεφαλαί των είνε πλήρεις κενού. Θα τους αφήσομεν λοιπόν να καλπάζουν επί του κέλητος των ματαίων ελπίδων των, όπως καταστρέψουν την ανθρωπίνην ατομικότητα διά συμβολικών ιδεών περί κομμουνισμού. Ακόμη δεν ηννόησαν και δεν θα εννοήσουν ποτέ ότι το παράφρον τούτο όνειρον είνε αντίθετον προς τον θεμελιώδη νόμον της φύσεως, ήτις από της αρχής του κόσμου εδημιούργησε τα όντα διάφορα τα μέν των δε. Το γεγονός ότι κατωρθώσαμεν να παρασύρωμεν τους μή εβραίους εις μίαν ιδέαν τόσω πεπλανημένην αποδεικνύει με καταπλήσσουσαν σαφήνειαν ποίαν στενήν αντίληψιν έχουν περί της ανθρωπίνης ζωής, εν σχέσει προς την ιδικήν μας. Εκεί στηρίζεται η μεγαλυτέρα ελπίς της επιτυχίας μας» (σ. 181). <br />
Θα ηδυνάμην να παραθέσω και άλλα αποσπάσματα του πολυκρότου τούτου βιβλίου, αποδεικνύοντα κατά τρόπον αδιάσειστον ότι, όπως ήδη από των πρώτων μου άρθρων ετόνισα, οι Εβραίοι Κεφαλαιούχοι – ουχί όλη η εβραϊκή φυλή – είνε οι κύριοι εργάται του παγκοσμίου πολέμου, ότι υπήρξαν οι κύριοι υπαίτιοι των τραγικών αδικιών και των τερατωδών απανθρωπιών τας οποίας ίδομεν και βλέπομεν. <br />
Αυτοί εκ παρασκηνίων υπηγόρευσαν εις τας Δυνάμεις την φιλοτουρκικήν πολιτικήν, η οποία κατέληξεν εις την ατιμάζουσαν τον σύγχρονον πολιτισμόν τραγωδίαν της Ανατολής. Αυτοί εκ των παρασκηνίων ημπόδισαν την από της πρώτης στιγμής εξόντωσιν του μπολσεβικισμού, ο οποίος απέβη εστία ραδιουργιών και υπονομεύσεων, ο οποίος ασεβεί προς την παγκόσμιον ανάγκην της γαλήνης και εργασίας. Αυτοί σήμερον αγοράζουν τεραστίας ποσότητας σίτου διά να προκαλούν ύψωσιν της τιμής του άρτου εις όλας τας χώρας. <br />
Αυτοί εμποδίζουν τας Κυβερνήσεις να ακολουθούν τας επιταγάς του διεθνούς δικαίου και της ηθικής εις τας σχέσεις των, δημιουργούντες ούτω <br />
συνεχώς αφορμάς προστριβών μεταξύ των λαών. Αυτοί εμποδίζουν τας Κυβερνήσεις να πατάξουν την άκραν δεξιάν και την παντός είδους αισχροκέρδειαν, η οποία προκαλούσα ακρίβειαν της ζωής προπαρασκευάζει τας ψυχάς των αθώων λαικών τάξεων διά την καλλιέργειαν του κομμουνισμού. <br />
Αυτοί ως βόαι συσφιγκτήρες κρατούν τας χείρας τών Κυβερνήσεων και τας εμποδίζουν εις την λήψιν μέτρων αυστηράς δικαιοσύνης απέναντι όλων των κοινωνικών τάξεων, μόνης ικανής να εξασφαλίση την αρμονικήν συνεργασίαν αυτών. <br />
Αυτοί εμποδίζουν τας Κυβερνήσεις να οργανώσουν την άμυναν κατά του κομμουνιστικού χειμάρου, όστις απειλεί να παρασύρη τον σύγχρονον πολιτισμόν εις την άβυσσον. Αυτοί εμποδίζουν την οργάνωσιν συστηματικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, η οποία να πείση και τον τελευταίον χωρικόν όλων των λαών ότι ο κομμουνισμός είναι εβραϊκή δημαγωγική εφεύρεσις, προοριζομένη να αποσυνθέση τους χριστιανικούς λαούς. Ότι ο κομμουνισμός εφαρμοσθείς εν Ρωσσία εγκατελείφθη ήδη, αφού αύτη περιήλθεν εις χείρας Εβραίων. <br />
Ότι δεν πρέπει να προσέχουν οι αθώοι εργάται και χωρικοί τας ψευδείς υποσχέσεις των κομμουνιστών, οι οποίοι ομιλούν περί «πάλης υπέρ των καταπιεζομένων εθνοτήτων» και βοηθούν τώρα ακόμη τον αιμοσταγή κεμαλισμόν να συντρίψη τον Ελληνισμόν της Κωνσταντινουπόλεως και τον προσφάτως επαναστατήσαντα Κουρδικόν λαόν. <br />
Ανεχόμενοι την παρασκηνιακήν δράσιν των Εβραίων Κεφαλαιούχων, άνευ αντιδράσεως και άνευ αμύνης, οι χριστιανικοί λαοί και μάλιστα οι κυβερνήται των σκάπτουν τον τάφον των και τον τάφον του χριστιανικού πολιτισμού, διά να επισπεύσουν την εβραϊκήν Κοσμοκρατορίαν, η οποία σήμερον μέν δρά εις τα παρασκήνια, θα εμφανισθή δε επί της σκηνής όταν η δυστυχία των λαών κορυφωθή. <br />
Αλλά και μόνον το γεγονός ότι ο κομμουνισμός διά να επιβληθή έχει ανάγκην να προκαλέση προηγουμένως διά πολέμων την δυστυχίαν των λαών, να σπείρη πένθος και ερείπια και πτώματα, να εύρη ψυχάς εσκοτισμένας από την συμφοράν και τεταραγμένας από την συγκίνησιν, και μόνον αυτό αρκεί να αποδείξη ότι όχι μόνον δεν είνε σύστημα ανθρωπιστικόν, αλλ' ότι αποτελεί μορφίνην προωρισμένην να κατασιγάση πόνους τους οποίους αυτός προυκάλεσε, αλλ' η οποία οδηγεί τους λαούς, όπως τον Ρωσσικόν, εις την υλικήν και ηθικήν σήψιν και αποσύνθεσιν. <br />
Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας είνε τόσω περισσότερον επικίνδυνοι, καθ' όσον κατορθώνουν να εκμεταλλεύονται προς ίδιον όφελος τον παγκόσμιον τεκτονισμόν, ποδοπατούντες τας ευγενείς [;!] του αρχάς. Και ενώ ούτος επιδιώκει, ως γνωστόν, την αδέλφωσιν και την εξύψωσιν των ανθρώπων, εκείνοι εργάζονται διά την αποκτήνωσιν και αλληλοεξόντωσιν αυτών. <br />
Η θεωρία του ιστορικού υλισμού, η οποία αποτελεί την βάσιν του μαρξισμού, δεν σημαίνει τίποτε άλλον ειμή ότι ο άνθρωπος εγκαταλείπων πάσαν ιδεολογίαν, πάσαν ηθικήν αρχήν, πρέπει να μεταβληθή εις άψυχον όργανον θεραπεύον μόνον τας υλικάς ανάγκας του. <br />
Ο ελεύθερος έρως, η δημοκοπική υπόσχεσις προς τα πλήθη των εργατών και χωρικών, ότι θα αρπάζουν ελευθέρως τας περιουσίας των πλουσίων, η κατάργησις της θρησκείας, η διάλυσις της οικογενείας, η κοινοκτημοσύνη δεν αποτελούν θεωρίας νέας, τας οποίας θα ήτο ίσως ανάγκη να δοκιμάση η ανθρωπότης μήπως τή εξασφαλίσουν μέλλον καλύτερον. <br />
Η ιστορία όλων των εθνών διδάσκει ότι καμμία κοινωνία ανθρώπων δεν ημπορεί να ζήση αν οι πολίται της δεν σέβονται ο είς τον άλλον, αν δεν περιορίζουν τας ορέξεις των, αν δεν είνε ηθικοί και δίκαιοι. <br />
Ο μπολσεβικισμός είνε άρνησις πάσης ηθικής. Οι αρχηγοί του, οι οποίοι δυστυχώς είνε και τέκτονες ανωτάτων βαθμών, πρέπει το ταχύτερον να αποκηρυχθούν από τον παγκόσμιον τεκτονισμόν, του οποίου στιγματίζουν το ωραίον πρόγραμμα. <br />
Μιμούμενοι τους ταμπλιέρους του Μεσαίωνος διατηρούν σήμερον μυστικάς στοάς εν Μόσχα, (Μουσείον Αλεξάνδρου του Γ) και εις τας μεγαλυτέρας πόλεις της Ρωσσίας, με είδωλα του «Μπαφομέτ», του βδελυρού ξοάνου, το οποίον προσεκύνουν οι ανόσιοι ιππόται του Μεσαίωνος. [Και το οποίον προσκυνούν, μετά του 30ου βαθμού και οι νυν και πάντοτε ανόσιοι κι ανόητοι Μασσώνοι!] <br />
Όπως βλέπει ο αναγνώστης εις το δημοσιευόμενον είδωλον, ουδεμία εικών δύναται να συμβολίση πιστότερον τας κτηνώδεις τάσεις του μπολσεβικισμού. <br />
Το τέρας τούτο της ασελγείας κηρύσσον την αγάπην προς τον στόμαχον, την κτηνώδη ηδονήν και τον χρυσόν, διά μεν της δεξιάς χειρός προτάσσει την διάλυσιν του φωτός (του Πολιτισμού) (SOLVE), διά δε της αριστεράς την συμπύκνωσιν του Σκότους (της Βαρβαρότητος) (COAGULA). <br />
Μήπως δεν επέτυχεν ήδη ο μπολσεβικισμός την κατά αιώνας οπισθοδρόμησιν της Ρωσσίας και της τουρκικής Ανατολής; <br />
΄Όπως έγραφε προσφάτως Γάλλος δημοσιογράφος εις την Παρισινήν «Εξέλσιορ», «αι περιστεραί τας οποίας διέτρεφεν άλλοτε ο Δήμος Πετρουπόλεως απέθανον πρό μακρού, αντικατασταθείσαι δι' ορνέων του βουνού. Επίσης τα ωραία άνθη του δημοτικού κήπου προ καιρού κατεστράφησαν, αντ' αυτών δε προβάλλει η φυτεία του δάσους. Η αγρία φύσις,' εξηκολούθει ο Γάλλος δημοσιογράφος, «εις την πολιτισμένην Πετρούπολιν». «Και ο Πολιτισμός υπεχώρησε κατά αιώνας». <br />
Ο «Μπαφομέτ» έγινεν ήδη κύριος της Ρωσσίας και της Τουρκικής Ανατολής. Με λύσσαν δε εξόχως χαρακτηριστικήν, οι τόσον φιλάργυροι Εβραίοι δικτάτορες σπαταλούν εκατομμύρια χρυσών ρουβλίων εις τον κόσμον και δή εις τα Βαλκάνια, διά να επεκτείνουν και εις αυτά την βδελυράν κυριαρχίαν των. <br />
Κανείς λογικός και τίμιος άνθρωπος δεν δύναται να ισχυρισθή ότι η Μόσχα δαπανά τόσον αφειδώς, τόσον τεράστια ποσά, από ανιδιοτελήν αγάπην προς τους άλλους λαούς και εν γένει από ευγενή αισθήματα ανθρωπισμού. Εάν είχε τοιαύτα θα ημπόδιζε μόνον με μίαν λέξιν απειλής, την εξόντωσιν των Ελληνικών και Αρμενικών πληθυσμών της Μ. Ασίας. Εάν είχε τοιαύτα θα εδαπάνα τα εκατομμύρια της Προπαγάνδας προς ανακούφισιν των εκατομμυρίων αέργων της Ρωσσίας. Εάν είχεν τοιαύτα δεν θα προσεκάλει Εβραίους εξ' όλων των περάτων της γης εις την Ρωσσίαν, διά να τας δίδη τας καλυτέρας θέσεις, καθ' ήν στιγμήν εις μάτην ζητούν υπηρεσίαν οι αποθνήσκοντες εκ πείνης Ρώσσοι Χριστιανοί. <br />
<br />
Δεν γνωρίζω τι έπραξεν ή τι προτίθεται να πράξη απέναντι του Μπολσεβικισμού ο ελληνικός τεκτονισμός. Γνωρίζω όμως πόσον αγνώς επεδίωξε πάντοτε εν τώ συνόλω του να εξυπηρετήση και τα γενικώτερα ιδεώδη του πολιτισμού και τα εθνικά δίκαια, συμφώνως προς την Αρχήν των Εθνοτήτων, είμαι βέβαιος ότι εις πρώτην ευκαιρίαν θα αποκηρύξει την όλην δράσιν του ρωσσικού μπολσεβικισμού. <br />
Επίσης πιστεύω ότι ο παγκόσμιος τεκτονισμός, ο οποίος αποτελεί δύναμιν ακαταμάχητον, δεν θα μείνη αδιάφορος προς τας δυστυχίας και τους σπαραγμούς του Ρωσσικού λαού, ούτε πρό των λυσσωδών ενεργειών των Εβραίων δικτατόρων της Μόσχας, όπως επεκτείνουν τον κομμουνισμόν εις όλην την γην.<br />
Εάν τυχόν επετύγχανε η προσπάθεια της Διεθνούς να προκαλέση βαλκανικόν πόλεμον διά την ανεξαρτησίαν της Μακεδονίας και της Θράκης, είναι πιθανόν ότι η φλόξ αύτη θα επεξετείνετο πάλιν εις όλην την Ευρώπην και ίσως εις όλας τας ηπείρους. Είνε δε αναμφίβολον ότι είς νέος παγκόσμιος πόλεμος θα προυκάλει όχι μόνον νέαν φρικωδεστέραν δυστυχίαν όλων των λαών, αλλά θα επηύξανε την έντασιν των εγωιστικών ενστίκτων των ανθρώπων, τα οποία αφύπνησεν ήδη ο τελευταίος παγκόσμιος πόλεμος. <br />
Είναι οδυνηρόν ότι οι άνθρωποι και οι λαοί εξηντλημένοι από τον μακρόν αγώνα και προσπαθούντες να ανακτήσουν τα απολεσθέντα κέρδη των, δεν προσέχουν εις τον κομμουνιστικόν κίνδυνον. Το θλιβερώτερον δε όλων είναι ότι οι διανοούμενοι όλων των χωρών, οι οποίοι κυρίως διευθύνουν τας τύχας των, δεικνύουν μίαν αδιαφορίαν εγκληματικήν. Νομίζει κανείς ότι όλα τα κράτη υπνωτισμένα, υπό αγνώστου δυνάμεως, αναμένουν μοιρολατρικώς την επικράτησιν του κομμουνισμού, αδιαφορούντα αν ο σύγχρονος πολιτισμός, έργον ιδρώτων και αιμάτων μυριάδων αιώνων, θα καταποντισθή αύτανδρος εις την νέαν παγκόσμιον σύρραξιν, διά την οποίαν εργάζεται ο μπολσεβικισμός, αν το πένθος και το αίμα, η δυστυχία και τα ερείπια καλύψουν όλην την γην. <br />
Φρονώ ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος ο οποίος απειλεί τους λαούς δεν προέρχεται από τον κομμουνισμόν, αλλ' από την εγωιστικήν κερδομανίαν και από την αδιαφορίαν των ιδίων. Αν εξακολουθήσουν μη αντιτάσσοντες την αντίδρασιν παντός υγιούς οργανισμού εις το μικρόβιον, θα αποδείξουν ότι είνε αθεραπεύτως ασθενείς και ότι αι ισχυραί εβραϊκαί Οργανώσεις δικαιούνται να τους υποδουλώσουν.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;">Αι τεράστιαι Καταστροφαί της Ρωσσίας.</span></b></span></div>
<br />
Νομίζω ότι εκ των προλεχθέντων σαφώς απεδείχθη ότι ο μπολσεβικισμός, υπό το προσωπείον μιάς επιστημονικής ουτοπίας, ουδέν άλλο επέτυχεν ειμή την άνοδον εις την αρχήν των Εβραίων, την σκόπιμον εξόντωσιν των Ρώσσων χριστιανών και την εθνικήν, οικογενειακήν, ηθικήν και οικονομικήν αποσύνθεσιν αυτών. <br />
Κάθε ΄Ελλην εργάτης, κάθε ΄Ελλην πολίτης και εν γένει κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, πρέπει να έχει διαρκώς πρό οφθαλμών τους κατωτέρω τραγικούς αριθμούς εις τους οποίους αναλύεται η επί οκταετίαν δράσις των ρωσσο-Εβραίων της Μόσχας. <br />
<br />
<span style="font-size: large;">Αι απώλειαι εις ανθρώπους.</span> <br />
<br />
Ο Δρ. Νάνσεν, ύπατος αρμοστής της Κοινωνίας των Εθνών διά τα προσφυγικά ζητήματα, ο Μέγας φιλάνθρωπος, όστις επί μακρόν παρέμεινε εις την Σοβιετικήν <br />
Ρωσσίαν διά να βοηθήση τους πεινώντας πληθυσμούς της, αναβιβάζει τους υποκύψαντας εις την πείναν Ρώσσους εις 15 εκατομμύρια. <br />
Εις τον αριθμόν αυτόν πρέπει να προσθέσωμεν τους αθρόως σφαγέντας, τυφεκισθέντας, εξορισθέντας εις Σιβηρίαν και αποθανόντας Ρώσσους χριστιανούς, οι οποίοι υπερβαίνουν ασφαλώς τα 5 εκατομμύρια. <br />
Ήτοι Σύνολον ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!!! <br />
<br />
Και όμως ο Εβραίος Τρότσκυ εις προκήρυξίν του υπό ημερομηνίαν 14 Απριλίου 1918 υπεσχέθη εις τον Αθώον και εύπιστον Ρωσσικόν λαόν ότι ο μπολσεβικισμός θα μεταβάλη την Ρωσσίαν εις Παράδεισον. <br />
Ιδού τι έλεγεν επί λέξει ο μέγας Εβραίος δημαγωγός κ. Μπρόνστειν: <br />
«Άλλοτε επίστευον εις την ύπαρξιν παραδείσου. αλλ' ο παράδεισος αυτός ήτο όνειρον. Ημείς λέγομεν ότι αυτόν τον παράδεισον θα τον δημιουργήσουμεν εδώ κάτω επί της γης, με τα χέρια των εργατών, δι' όλους και εις αιώνας αιώνων». <br />
Μήπως δεν λέγουν τα ίδια κυνικά ψεύδη εις τους αθώους ΄Ελληνας εργάτας και χωρικούς οι αρχηγοί του ελληνικού κομμουνισμού, εις τους οποίους επεφοίτησεν ως γνωστόν το πνεύμα του εκ Βουλγαρίας Εβραίου Αβραάμ Μπεναρόγια; <br />
<br />
<span style="font-size: large;">Απώλειαι Υλικαί. </span><br />
<br />
Είνε ανυπολόγιστοι αι υλικαί καταστροφαί, τας οποίας προυκάλεσαν εις τον Ρωσσικόν λαόν και εις την ανθρωπότηταν οι Εβραίοι Δικτάτορες. <br />
Εάν υπολογίση κανείς εις 9 δισεκατομμύρια χρυσών ρουβλίων την μέσην αξίαν της Ρωσσικής παραγωγής, γεωργικής, βιομηχανικής, κλπ. Και δεδομένου ότι εξ αιτίας του μπολσεβικισμού η παραγωγή αύτη ηλαττώθη κατά μέσον όρον των διαρρευσάντων 7 ετών εις 1/3, άρα αι ζημίαι της Ρωσσίας επί 7 έτη ανέρχονται εις 42 δισεκατομμύρια χρυσά ρούβλια. <br />
Εξ άλλου ο ιδιωτικός πλούτος του Ρωσσικού λαού, ανερχόμενος τουλάχιστον εις 300 δισεκατομμύρια χρυσά ρούβλια έχει, ως θα είδομεν αμέσως περαιτέρω, αφ' ενός ληστευθή από τους Εβραίους δικτάτορας και αφ' ετέρου πυρποληθή, καταστραφή, κλπ. τουλάχιστον κατά 2/3. ΄Αρα ζημίαι του ιδιωτικού πλούτου 200 δισεκατομμύρια χρυσά ρούβλια. <br />
Μόνον οι ζήσαντες εν Ρωσσία επί μακρόν και οι γνωρίσαντες αυτήν δύνανται να εκτιμήσουν ότι ο αριθμός αυτός δεν είνε ανώτερος της πραγματικότητος. Πολλοί ήσαν οι δισεκατομμυριούχοι Ρώσσοι και περισσότεροι οι εκατομμυριούχοι, διατηρούντες όχι μόνον ακίνητον, αλλά και κινητόν πλούτον αμύθητον. <br />
Αρκεί να σημειώσω ως χαρακτηριστικόν γεγονός ότι ο Μέγας Πέτρος δημοσία επανελάμβανεν ότι εφθόνει τον πλούτον του Στρογόνωφ, τον οποίον όχι μόνον εκληρονόμησαν, αλλά και επολλαπλασίασαν οι απόγονοί του. <br />
Διά τους αγνοούντας τον Ρωσσικόν ιδιωτικόν πλούτον, τονίζω ότι εκτός των περιφήμων και πλουσιωτάτων Πινακοθηκών των Μουσείων του Κράτους, υπήρχε απειρία ιδιωτικών Πινακοθηκών, τας οποίας θα εζήλευον πολλά Κράτη. Διότι πλην των μεγάλων Δουκών και όλης της μεγάλης τάξεως των ευγενών (Δβοράνι), πλείστοι είνε οι πλούσιοι Ρώσσοι, οι οποίοι είχον ολοκλήρους αιθούσας με τα μάλλον σπάνια έργα τέχνης όλων των εποχών και δή των πλέον διακεκριμμένων ζωγράφων της υφηλίου. Ούτως ώστε εξεπλήσσετο ο επισκεπτόμενος τα Ιδιωτικά αυτά Μουσεία των Ευγενών και κατά δεύτερον λόγον των εμπόρων. Αι δε Ιδιωτικαί Βιβλιοθήκαι, όχι μόνον των ευγενών, αλλά όλων των διανοουμένων, κατά την τελευταίαν πεντηκονταετίαν παρουσιάζουν φαινόμενον εξαιρετικόν. <br />
Μετά την επανάστασιν του Οκτωβρίου 1917, η [εβραϊκή] Σπείρα των Μεγάλων Συνωμοτών της Ανθρωπότητος ελήστευσε όλα τα Μουσεία, όλας τας Πινακοθήκας, όλας τας Βιβλιοθήκας Κρατικάς και Ιδιωτικάς, τοιουτοτρόπως το Σύνολον των αμέσων υλικών ζημιών του Ρωσσικού λαού ανέρχεται εις 250 περίπου δισεκατομμύρια χρυσών ρουβλίων, δηλαδή 600 περίπου δισεκατομμύρια χρυσών δραχμών ή 8 περίπου τρισεκατομμύρια σημερινών δραχμών. <br />
Αν λάβωμεν υπ' όψιν ότι κατά την πολιτικήν και δημοσίαν οικονομίαν έκαστος άνθρωπος εκπροσωπεί κατά μέσον όρον κεφάλαιον 25.000 δραχμών, βλέπομεν ότι η αξία των απολεσθέντων 20 εκατομμυρίων ανθρώπων ανέρχεται εις 500 δισεκατομμύρια. <br />
΄Ητοι 8 ½ τρισεκατομμύρια δραχμών εστοίχισεν εις τον Ρωσσικόν λαόν η αφέλειά του να πιστεύση εις τα απατηλά κηρύγματα των κομμουνιστών! <br />
<br />
<span style="font-size: large;">Ηθικαί Απώλειαι. </span><br />
<br />
Βεβαίως δεν αναλύεται εις αριθμούς η καταστροφή όλων των ηθικών αρχών, τας οποίας επέφερεν η κομμουνιστική δικτατορία. <br />
Η διάλυσις της οικογενείας, έχουσα ως συνέπειαν την ελάττωσιν των γεννήσεων, η εξίσωσις των ανθρώπων, φιλέργων και οκνηρών, συνεπιφέρουσα επέκτασιν της οκνηρίας, η υπονόμευσις της χριστιανικής θρησκείας, συνεπαγομένη την ασωτείαν και την ελάττωσιν της φειδούς, θα ηδύναντο και αυταί να υπολογισθούν. <br />
Την φροντίδαν αυτήν αφήνω εις τους αναγνώστας μου, διότι επείγομαι να τονίσω πως οι δήθεν ιδεολόγοι κήρυκες του κομμουνισμού, οι δήθεν απόστολοι της καταργήσεως της ιδιοκτησίας είνε σήμερον εκ των πλουσιωτέρων ανθρώπων της γης. <br />
Απόδειξις:<br />
1) Όταν τώ 1921 επήλθε ρήξις μεταξύ Τρότσκυ και Δερζίνσκυ, του αιμοσταγούς αρχηγού της Τσέκας, ο τελευταίος αντικατεστάθη, εις δε την οικίαν του ενηργήθη έρευνα, αποκαλύψασα δεκάδα κιβωτίων, πλήρων από αδάμαντας και κοσμήματα αμυθήτου αξίας. Ο Τρότσκυ έφερε το ζήτημα εις την Ανωτάτην Επιτροπήν του Κομμουνιστικού Κόμματος, η οποία εκάλεσε τον Δερζίνσκυ να απολογηθή. Αντί απολογίας ο Δερζίνσκυ ανέγνωσεν εκθέσεις των οργάνων της Τσέκας αποκαλυπτούσας παρομοίας ληστείας και διαφόρους εμπορικάς πράξεις του Τρότσκυ και των άλλων κορυφαίων μπολσεβίκων. Ο έξυπνος πολωνο-Εβραίος είχε φαίνεται φροντίση να παρακολουθή και τούς εντίμους συναγωνιστάς του ιδεολόγους, διά να τους εκβιάση ενδεχομένως. Και το επέτυχε. Σιγή εκάλυψε τας ληστείας του Δερζίνσκυ. <br />
Και ο Δερζίνσκυ είναι σήμερον ο πλουσιώτερος άνθρωπος της Σοβιετικής Ρωσσίας. <br />
2) Τη 28η Δεκεμβρίου 1924 εκυκλοφόρησεν συγκεκριμμένως μεταξύ των μελών του κομμουνιστικού κέντρου Χαμοβνίτσεσκοβο έντυπον κατηγορητήριον κατά του Ζηνόβιεφ (΄Απφελμπάουμ) και του Κάμενεφ (Ρόλενφελδ) τονίζον ότι οι δύο πανίσχυροι Εβραίοι …ιδεολόγοι κομμουνισταί διενήργουν ευρύτατον εμπόριον, διετήρουν χαρτοπαικτικάς Λέσχας εις Μόσχαν και Πετρούπολιν και ότι ιδίως αι σύζυγοί των, μάλιστα δε η κυρία Λιλίνα Ζινόβιεφ διέπραττον μεγάλας ληστείας εις βάρος του Δημοσίου και Ιδιωτικού Πλούτου. <br />
Προστίθετο ότι μόνον εκ των διαφόρων του επιχειρήσεων, πλήν των εκτάκτων κερδών, ο ανιδιοτελής «σύντροφος» Κάμενεφ είχε μηνιαίον εισόδημα 60 χιλιάδων χρυσών ρουβλίων, ήτοι περίπου 2 εκατομμύρια σημερινών δραχμών! <br />
3) Ο Τρότσκυ, μη υστερών των συντρόφων του εις ανιδιοτελή κομμουνιστικήν ιδεολογίαν ήρπασεν απεράντους γαίας εις την Νότιον Ρωσσίαν παρά την Κριμαίαν, αι οποίαι μεχρι πρό τινος εκαλλιεργούντο υπό ερυθρών στρατιωτών. Ούτω έγινε ο μέγας Εβραίος, ο μεγαλύτερος ίσως γαιοκτήμων της μπολσεβικικής Ρωσσίας. <br />
4) Ο Ράδεκ και ο Λιτβίνωφ διεμοίρασαν μεταξύ των τα κεφάλαια της Ρωσσο-Ασιατικής Τραπέζης. <br />
5) Εις την Γαλλίαν εδημοσιεύθη προσφάτως επιστολή του Ράδεκ προς τον Λιτβίνωφ, λέγουσα μεταξύ άλλων τα εξής: <br />
«Τα κτήματα του Τρότσκυ καλλιεργούνται θαυμάσια από τους ερυθρούς στρατιώτας. Διατί να μη γίνωμεν και ημείς καλλιεργηταί; Τί μάς μένει εις την τσέπην μετά την εκκαθάρισιν των μετοχών Ούρκουαρτ;» <br />
Και ο Ράδεκ εξακολουθεί: <br />
«Ο Τρότσκυ διευθύνει το Τράστ της Μόσχας. Διατί και ημείς να μη κάνομεν παρόμοιον συνδυασμόν εις Πολτάβα ή εις Χαρκώφ; Ο Φρόντζε (Εβραίος διαδεχθείς τον Τρότσκυ ως Επίτροπος των Στρατιωτικών και Ναυτικών) θα μας εξασφαλίση εργατικάς χείρας». <br />
6) Είναι γνωστή η ακόλαστος σπατάλη, η αφάνταστος χλιδή, η απίστευτος πολυτέλεια των μπολσεβίκων πρεσβευτών εις το εξωτερικόν. Έχει τοσάκις τονισθή εις τον Ευρωπαικόν και Αμερικανικόν Τύπον, ώστε κρίνω περιττόν να επανέλθω. <br />
Είναι περιττόν να τονισθή, ότι οι 447 Εβραίοι κομμισάριοι της Μπολσεβικικής Ρωσσίας, περί ών ανέφερα ήδη, έσπευσαν να μιμηθούν τους αρχηγούς των και ότι δεν κυβερνούν την Ρωσσίαν εξ ανιδιοτελούς αγάπης προς τους εργάτας και χωρικούς αυτής. <br />
Φρονώ ότι πάντα ταύτα ενισχύουν ακλονήτως τον ισχυρισμόν μου ότι ο κομμουνισμός είναι εβραϊκή έμπνευσις, υποστηριζομένη υπό Εβραίων Κεφαλαιούχων, διψώντων αναστατώσεις διά να αυξήσουν τα κεφάλαιά των.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: x-large;"><b>Η σημερινή κατάστασις της Ρωσσίας.</b></span></span></div>
<br />
Ποία είναι σήμερον η κατάστασις της Ρωσσίας; Εις το ερώτημα τούτο απαντούν ευγλώττως αι κάτωθι απολύτως αυθεντικαί και νωπαί μαρτυρίαι: <br />
1) Ο νέος πρεσβευτής της Γαλλίας εις Μόσχαν κ. Ερμπέττ, αφιχθείς πρό μηνός εις την Σοβιετικήν Πρωτεύουσαν, εζήτησε παρά της Κυβερνήσεώς του να τώ αποστείλη εκ Γαλλίας τρόφιμα διά την οικογένειάν του και διά τας οικογενείας των υπαλλήλων της πρεσβείας. («Ματέν» της 19ης Φεβρουαρίου ε.έ.) <br />
2) Η έκθεσις της πενταμελούς επιτροπής του αγγλικού εργατικού κόμματος, η οποία μετέβη εις Ρωσσίαν διά να μελετήση την κατάστασιν, τονίζει την απόλυτον έκλυσιν των ηθών. Κυβερνητικά Νοσοκομεία ενεργούν εκτρώσεις διότι δήθεν τα καθήκοντα της μητρότητος δεν πρέπει να απασχολούν τας Ρωσσίδας. Αυτά τα Κρατικά Ξενοδοχεία είνε εστίαι όχι μόνον κοινωνικής διαφθοράς, αλλά και όλων των αφροδισίων νόσων. («Μόρνιγκ Πόστ» της 22 Φεβρ. ε.έ.) <br />
3) καθ' εκάστην σχεδόν αγγέλλονται δολοφονίαι αντιπροσώπων των Σοβιέτ εις διάφορα χωρία της Ρωσσίας. ΄Εκτακτα μέτρα ελήφθησαν διά την προστασίαν των κομμουνιστικών πρακτόρων. ΄Ολοι οι κάτοικοι του χωρίου θα θεωρούνται του λοιπού αλληλεγγύως υπεύθυνοι. («Πράβδα» της 30ης Ιαν. ε.έ.) <br />
4) κατά την εν Τυφλίδι Σύνοδον του Κεντρικού Εκτελεστικού Κόμματος (4 Μαρτίου ε.έ.) ο σύντροφος Καλινίν ανήγγειλεν ότι ο γεωργικός φόρος θα ελαττωθή κατά 25%. Είνε προφανές ότι το μέτρον τούτο λαμβάνεται προς κατεύνασιν της αγανακτήσεως του αγροτικού πληθυσμού, εκδηλουμένης διά των αθρόων δολοφονιών. <br />
5) Κατά την αυτήν Σύνοδον ο «σύντροφος» Ρύκωφ εδήλωσεν ότι αι σπαρείσαι γαίαι κατά το 1924 είνε κατ' έκτασιν τα 80% των προπολεμικών. Η βιομηχανική παραγωγή έφθασε τα 60% της προπολεμικής. Η της ελαφράς βιομηχανίας, είνε ανωτέρα, αλλ' η της βαρείας έφθασε μόνον το 32% της προπολεμικής. Οι αριθμοί ούτοι δίδουν εικόνα της ανεργίας και της δυστυχίας η οποία μαστίζει τους Ρώσσους εργάτες. <br />
6) Αι ανακοινώσεις του «συντρόφου» Ρύκωφ ήλθον να επιβεβαιώσουν τας δηλώσεις του εδώ πρεσβευτού της Μπολσεβικικής Ρωσσίας, επιφανούς Ισραηλίτου κ. Ζαρμπίνοβιτς (Ουστίνωφ) ανακοινώσαντος εις τον «Ελεύθερον Λόγον» της 16 Φεβρουαρίου ε.έ. τους εξής αποκαλυπτικούς αριθμούς: <br />
<br />
Γαιάνθραξ: 1913, 1.700 εκατομμύρια πούτια, <br />
1920, 466 εκατομμύρια πούτια, <br />
1921, 487 εκατομμύρια πούτια, <br />
1922, 523 εκατομμύρια πούτια, <br />
1923, 741 εκατομμύρια πούτια, <br />
1924, 833 εκατομμύρια πούτια, <br />
1925, 921 εκατομμύρια πούτια (κατ' υπολογισμόν) <br />
<br />
Είνε περιττόν να αναπτύξω ότι η λέξις «Ελευθερία» είνε κάτι άγνωστον υπό τον μπολσεβικισμόν, συμβολίζοντα την πλέον αιμοσταγή τυραννίαν. <br />
Επειδή όμως ο διακεκριμμένος Εβραίος διπλωμάτης ωμίλησε περί «ελευθέρων εκλογών εις άς λαμβάνουσιν μέρος και οι έμποροι» σημειώ ότι έλαβον επιστολήν δύο Ελλήνων εκ Ρωσσίας, πρώην δημοσίων υπαλλήλων των Σοβιέτ, προσφάτως αφιχθέντων ενταύθα, του κ. Μ. Ν. Δελογραμμάτη (τέως μέλους του εργατικού σωματείου «Ραμπότπρος» εκπαιδευτικών υπαλλήλων, υπ' αρθμ. 2369) και του κ. Δ. Τσεβελάκου (τέως μέλους του εργατικού σωματείου «Σοβραμποντικώφ» δημοσίων υπαλλήλων) οι οποίοι μοί γράφουν: <br />
«Το 65 άρθρον του Συντάγματος των Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών λέγει: <br />
«Δεν έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι: <br />
α) πρόσωπα καταφεύγοντα εις την μισθωτήν εργασίαν διά να καρπωθώσι όφελος <br />
β) πρόσωπα ζώντα εξ εισοδημάτων μή προερχομένων εκ φυσικής εργασίας ή εκ τόκων του κεφαλαίου των εξ οιουδήποτε εισοδήματος ή επιχειρήσεως και <br />
γ) οι μοναχοί και θρησκευτικοί λειτουργοί, κλπ., κλπ., κλπ. <br />
Πώς ο κ. Ουστίνωφ συμβιβάζει τον ισχυρισμόν του με την παράγραφον 2 του συντάγματος αφορώσαν τους εμπόρους και τους μικρο-επαγγελματίας;». <br />
Το κείμενον είναι σαφές. Ατομικαί ελευθερίαι δεν υπάρχουν πλέον εν Ρωσσία, όπως ετόνιζε και ο τέως υπουργός των Εξωτερικών της Αμερικής κ. Χιούς εις την δημοσιευθείσαν επιστολήν του. <br />
Αυτή είνε εν συντόμω η σημερινή κατάστασις της Ρωσσίας υπό τον μπολσεβικισμόν. <br />
Αποσύνθεσις οικονομική. Αποσύνθεσις ηθική. Τυραννία αφόρητος. <br />
Αφόρητος δυστυχία των εργατών και χωρικών εν ονόματι των οποίων διαρκώς ομιλούν οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας, ών το 99% είνε επί πλέον άνθρωποι των γραμμάτων, εκτελούντες διαταγάς των εβραϊκών Οργανώσεων, ουδέποτε δε υπήρξαν εργάται ή χωρικοί. Αυτό είνε το τραγικόν αποτέλεσμα, το οποίον ωδήγησεν η θυσία 20 εκατομμυρίων Ρώσσων και 8 ½ τρισεκατομμυρίων δραχμών. <br />
Ούτε επιτρέπεται εις λογικόν και δίκαιον κριτήν να κρίνη επιεικώς το πείραμα των ερυθρών τυράννων, ισχυριζόμενος ότι είχον μέν ούτοι την καλήν θέλησιν να εργασθούν διά την ευημερίαν του Ρωσσικού λαού και διά τούτο προυκάλεσαν τας θυσίας ταύτας, αλλ' απέτυχον. <br />
Η ληστρική ιδιοτέλεια των Εβραίων δικτατόρων, την οποίαν τόσον αυστηρώς εστιγμάτισεν η μαρτυρική και ηρωική γραία Μπρεσκόβσκαγια, αποδεικνύει πασιφανώς ότι δεν είχον, ούτε έχουν την ελαχίστην διάθεσιν να εργασθούν υπέρ της Ρωσσίας. Απλώς εκτελούντες διαταγάς της «Αοράττου εβραϊκής Δικτατορίας του Κεφαλαίου», περί ής ωμίλησα, ηθέλησαν και επέτυχαν να διαλύσουν και να ληστεύουν έναν μέγαν χριστιανικόν λαόν. <br />
΄Αλλως τε οι ζήσαντες εν Ρωσσία και μελετήσαντες εκ του σύνεγγυς τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων 25 ετών, γνωρίζουν ότι και η ήττα της Ρωσσίας κατά τον Ρωσσο-ιαπωνικόν πόλεμον είνε κυρίως έργον Εβραίων Κεφαλαιούχων και μάλιστα του περιφήμου δισεκατομμυριούχου βαρώνου Γκίνσβουργ, όστις είχεν οργανώση θαυμασίαν κατασκοπείαν υπέρ των Ιαπώνων, διακριθέντων όχι μόνον διά την ανδρείαν, αλλα και την θαυμασία των οργάνωσιν. <br />
Ιδία η εξωτερική πολιτική των Σοβιέτ, φιλογερμανική, φιλοκεμαλική και φιλοβουλγαρική παρά την Αρχή των Εθνοτήτων, λυσσωδώς δε μισελληνική, ενισχύει όλα τα λοιπά δεδομένα, τα οποία πείθουν ακραδάντως ότι ο κομμουνισμός, εφεύρεσις εβραϊκή, ενισχύεται υπό των Εβραίων Κεφαλαιούχων, διά να προκαλεί αναστατώσεις, εκ των οποίων ούτοι θα αποκομίζουν εκάστοτε τεράστια κέρδη. <br />
Αι ηλιθιότητες, αι ανηθικότητες, αι αδικίαι τας οποίας διαπράττει η περίφημος ευρωπαική διπλωματία αποτελούν αίνιγμα, του οποίου η εξήγησις ευρίσκεται μόνον εις το γεγονός ότι όλαι αι Κυβερνήσεις της γης ενεργούν ολιγώτερον καθ' υπόδειξιν των συμφερόντων των λαών αυτών και περισσότερον κατ' επιταγήν των αοράτων Εβραίων Κεφαλαιούχων. <br />
Εις τους αμφιβάλλοντας περί αυτού υπενθυμίζω ότι ήδη κατά το 1846 ο λόρδος Μπήκονσφηλδ έγραφεν ότι «ο κόσμος διοικήται ουχί υπό των προσώπων εκείνων, τα οποία οι άνθρωποι νομίζουν, αλλά παρ' άλλων τα οποία μένουν εις τα παρασκήνια». <br />
Αυτός δε ο Βίσμαρκ επανειλημμένως ετόνισεν ότι υπάρχουν «αόρατοι και ακαθόριστοι δυνάμεις προς τας οποίας πρέπει να συμβαδίζη εάν θέλη να επιτύχη.» Πολλάκις αστειευόμενος δε έλεγεν ότι επωλήθη εις τον Σατανάν (υπονοών τον Εβραίον δισεκατομμυριούχον Ρότσχιλδ), αλλά προσέθετεν ότι ούτος ήτο εκ Φραγκφούρτης… άρα γερμανός. <br />
Προσφάτως ακόμη ο Ράτεναου (1921) ωμολόγει ότι «τον κόσμον διευθύνουν 300 άνθρωποι, άγνωστοι εις τους λαούς, αλλά γνωριζόμενοι καλώς αναμεταξύ των.» <br />
Δυστυχείς οι λαοί, των οποίων οι διανοούμενοι είτε εξ αμαθείας είτε ιδιοτελείας προσδένονται εις το άρμα ολεθρίων ουτοπιών, όπως ο κομμουνισμός, και παρασύρωνται αλυσσόδετοι παρ' αυτών εις τον φρενήρη δρόμον του. <br />
Εις τους ΄Ελληνας εργάτας, εις τον Ελληνικόν λαόν και εν γένει εις όλην την ανθρωπότητα δεν θα ηδύνατο κανείς να ευχηθή τίποτε καλύτερον, ειμή να εμβαθύνουν εις τα πραγματικά αίτια της φρικτής τραγωδίας του Ρωσσικού λαού, της οποίας δεν εγνώρισεν ανατριχιαστικωτέραν η Ιστορία του Πολιτισμού. <br />
Κατόπιν δε της μελέτης ταύτης να αντιτάξουν την ισχυράν, την ρωμαλέαν, την νικηφόρον αντίδρασιν, την οποίαν υγιείς οργανισμοί αντιτάσσουν εις τα μικρόβια. Διότι άνευ της αντιδράσεως ταύτης οι λαοί θα αποδείξουν ότι στερούνται ζωτικότητος και αντιλήψεως, ότι είνε ποίμνια, ότι έχουν τόσον διαφθαρή, τόσον αποσυντεθή, ώστε δικαίως να ζητή το εβραϊκόν Κεφάλαιον να τους υποτάξη εις το ιδεώδες της Κοσμοκρατορίας του. <br />
Η μεγάλη Ρωσσίς διανοουμένη Αικατερίνη Μπρεσκόβσκαγια είνε γνωστή διά τους μακρούς αγώνας της κατά της τσαρικής απολυταρχίας και υπέρ των αληθών ελευθεριών του Ρωσσικού λαού. Πεντήκοντα ολόκληρα έτη της ζωής της διήλθε διά τούτο εις τας φυλακάς, εις την Σιβηρίαν, εις την εξορίαν. <br />
Περιβεβλημένη με τον φωτοστέφανον του ήρωος και του μάρτυρος η υπερογδοηκοντούτις Ρωσσίς δέσποινα, η οποία τώρα ζη εις την Πράγαν δικαιούται περισσότερον παντός άλλου να ομιλήση περί της πραγματικής σημασίας του μπολσεβικισμού. Ιδού τι έλεγεν επί λέξει τή 23 Ιανουαρίου ε.έ. εις τον εν Πράγα ανταποκριτήν της «Ματέν»: <br />
«΄Οσοι εκ των σοσιαλιστών ή των δημοκρατών της Ευρώπης και της Αμερικής αποδίδουν ακόμη εις τους κομμουνιστάς πολλοστημόριον ιδεώδους, όσοι τους εκλαμβάνουν ακόμη ως αποστόλους της παγκοσμίου επαναστάσεως, διά την δημιουργίαν καλυτέρου βίου, υπέρ του προλεταριάτου όλης της γης, εξακολουθούν να διαπράττουν βαρύτατον σφάλμα.» <br />
« Η ζωή των Ρώσσων εργατών και χωρικών είνε ένα μαρτύριον. Ουδέποτε οι Ρώσσοι υπέστησαν ό,τι υποφέρουν σήμερον, ούτε εις την εποχήν των πλέον αιμοβόρων τσάρων, ούτε επί της πλέον βδελυράς κυβερνήσεως.» <br />
« Οι κομμισάριοι του λαού δεν έχουν παρά ένα πόθον: να μείνουν εις την αρχήν και να εκμεταλλευθούν προσωπικώς αυτήν, όσο το δυνατόν περισσότερον.» <br />
« Ενθυμηθείτε την πείναν 1921. Κατά την τραγικήν εκείνην εποχήν είχε διαδοθή ότι η Κυβέρνησις των Επιτρόπων του λαού, μη δυναμένη να αντιμετωπίση τας δυσχερείας, θα παρητείτο. Είς όμως εκ των Επιτρόπων τούτων ερωτηθείς υπό αμερικανού δημοσιογράφου απήντησεν ότι “θα έμενεν εις την αρχήν εφόσον θα παρέμενεν ακόμη εις την ζωήν είς μόνον Ρώσσος, είς μόνον μπολσεβίκος.»” <br />
Και η γηραιά «μάμμη» της Ρωσσικής Επαναστάσεως εξηκολούθησεν: <br />
« Οι μπολσεβίκοι ζητούν διαρκώς δάνεια εκ του εξωτερικού. Αλλά δεν τα προορίζουν διά την Ρωσσία. Τα θέλουν διά την εξωτερικήν προπαγάνδα των. Κατά τας αρχάς Ιουλίου 1924 έγραψα εις τους κ.κ. Ερριώ και Μάκ Δόναλδ, τότε πρωθυπουργούς Γαλλίας και Αγγλίας, διά να τους ικετεύσω να σκεφθούν καλά πρίν να δανείσουν έστω και έναν οβολόν εις την Σοβιετικήν Κυβέρνησιν.» <br />
« Τι θα συνέβαινεν αν δεν εχορηγείτο δάνειον εις αυτήν; Ο Πόλεμος. Οι μπολσεβίκοι το λέγουν καθαρά: «Εάν δεν μας δώσετε χρήματα θα αναγκασθώμεν να επιτεθώμεν κατά της Πολωνίας ή της Ρουμανίας και θα προκαλέσωμεν τον πόλεμον εις όλην την γην.» <br />
« Μεταξύ των δύο καταστροφών, του πολέμου και της επεκτάσεως του μπολσεβικισμού πρέπει να προτιμηθή το κακόν, το οποίον θα βλάψη ολιγώτερον τον Πολιτισμόν και τούτο είνε ο πόλεμος.» <br />
« Όλα τα τεχνάσματα των μπολσεβίκων, αι ενέργειαί των εν Ασία, η συνθήκη την οποίαν συνήψαν με τους Ιάπωνας, όλα ταύτα αποτελούν μέρος τεραστίου εκβιασμού, τον οποίον εξασκούν κατά της Ευρώπης διά να παραμείνουν εις την αρχήν.» <br />
« Σήμερον ο Τρότσκυ και ο Ζηνόβιεφ διεκδικούν την κυριαρχίαν επί της Ρωσσίας. Ο Τρότσκυ έχει ιδιοσυγκρασίαν δικτάτορος. Είνε είς μεγαλομανής νομίζων ότι προορίζεται να βασιλεύση εφ' ολοκλήρου της Ανθρωπότητος.» <br />
« Ο Ζηνόβιεφ είνε άνθρωπος των διασκεδάσεων, θαυμαστής των καλών οίνων και της σαμπάνιας. Εγνώρισεν εις τον βίον του όλα τα είδη των στερήσεων, και τώρα παρεδόθη παραφρόνως εις την διασκέδασιν. Αι χορεύτριαι του παλαιού αυτοκρατορικού μπαλέτου, αι ωραίαι γυναίκες της Πετρουπόλεως κολακεύονται σήμερον διότι είναι φίλαι του Ζηνόβιεφ. Και είνε ούτος πολύ γενναιόφρων. Η Δημοκρατία δεν έχει τίποτε αρκετά ακριβόν διά τας φίλας του. Τα κολλιέ των μαργαριτών, τα κοσμήματα της αυτοκρατορικής οικογενείας, των ευγενών και των πλουσίων του τέως καθεστώτος ευρίσκονται σήμερον κατά το πλείστον εις τας χείρας των γυναικών τούτων, αι οποίαι συνεδέθησαν ή συνδέονται με τον διάσημον δικτάτορα της Μόσχας…» <br />
Και η γηραιά Σημαιοφόρος των Ρωσσικών Ελευθεριών επέρανεν ως εξής: <br />
« Είμαι 82 ετών. Επερίμενα 58 έτη της ζωής μου διά να φύγη ο Τσάρος και επερίμενα τον ήμισυ αιώνα εις τας φυλακάς, εις την Σιβηρίαν, εις την εξορίαν.» <br />
« ΄Ηδη περιμένω από έξι ετών την πτώσιν του μπολσεβικισμού, της μεγάλης αυτής μάστιγος της Ρωσσίας και του Πολιτισμού.» <br />
« Εξω χιόνιζε, εξακολουθεί ο ανταποκριτής της «Ματέν». Μεγάλαι νιφάδες περιεπλανώντο εις τον αέρα ως μικρά τεμάχια χάρτου ενός βιβλίου, το οποίον είχε σχίσει κανείς. Και πράγματι η μάμμη της Ρωσσικής Επαναστάσεως είχε κουρελιάση την ψευδή ιστορίαν του Μπολσεβικισμού. <br />
<br />
Ιδού και μία δραματική αφήγησις των μπολσεβικικών θηριωδιών υπό του μεγάλου Πολωνού συγγραφέως κ. Οσσενδόφσκυ, ενός άλλου εκ των πρωτεργατών της πραγματικής φιλελευθέρας κινήσεως της Ρωσσίας πρό του παγκοσμίου πολέμου. <br />
Ο Φερδινάνδος Οσσενδόφσκυ, είς εκ των μεγαλυτέρων σοφών και συγγραφέων της συγχρόνου Πολωνίας. Ρώσσος πολίτης πρό της ανασυστάσεως της Πολωνικής Δημοκρατίας μετέσχεν ενεργώς όλων των φιλελευθέρων κινημάτων τα οποία ωργανώθησαν εν Ρωσσία κατά της τσαρικής απολυταρχίας πρό του παγκοσμίου πολέμου. Ιδία κατά τα τέλη του 1905 διετέλεσε πρωθυπουργός της ρωσσικής επαναστατικής κυβερνήσεως της ΄Απω Ανατολής, η οποία ήδρευεν εις Χαρμπίν. Συλληφθείς τον Ιανουάριον του 1906 υπό οργάνων του Τσάρου κατεδικάσθη εις θάνατον, η ποινή του όμως δεν εξετελέσθη τή επεμβάσει του κόμητος Βίττε. Φυλακισθείς εις Χαρμπίν, Χαμπαρόβσκ, Νικολάεβσκ και Βλαδιβοστόκ, ωδηγήθη τέλος εις το φρούριον Πέτρου και Παύλου εν Πετρουπόλει. <br />
Οι Εβραίοι δικτάτορες της Μόσχας δεν εφείσθησαν ούτε του Οσσενδόφσκυ, αληθούς πρωτεργάτου της φιλελευθέρας κινήσεως. Καταδιωκόμενος ο Πολωνός συγγραφεύς κατώρθωσε διά της Σιβηρίας, Μογγολίας, Μαντζουρίας να διασωθή. <br />
Ιδού πώς περιέγραψε προσφάτως τας εντυπώσεις του περί μπολσεβικισμού: <br />
« Οι άνθρωποι εν Ρωσσία ζούν διά μίαν μόνον ημέραν, διότι εξερχόμενοι εκ των οικιών των αγνοούν αν θα επιστρέψουν ή αν δεν θα συλληφθούν καθ' οδόν διά να ριφθούν εις τα δεσμωτήρια των μπολσεβίκων, πλέον αιμοβόρων, πλέον τρομερών των οργάνων της Ιεράς Εξετάσεως.» <br />
Μίαν πρωίαν μεταβάς εις επίσκεψιν ενός φίλου, επληροφορήθην αιφνιδίως ότι είκοσι ερυθροί στρατιώται είχον κυκλώση την οικίαν μου διά να με συλλάβουν. Δεν επέστρεψα πλέον εις αυτήν. Εδανείσθην από τον φίλον μου μίαν ενδυμασίαν κυνηγίου και ολίγα χρήματα και έφυγα αμέσως, συνοδευόμενος υπό ενός χωρικού, όστις με ωδήγησεν εις πυκνόν δάσος έξω της πόλεως. Είδον εκεί τα σώματα είκοσι οκτώ αξιωματικών απηγχονισμένων εις τα δένδρα. Το πρόσωπον και το σώμα των ήσαν ακρωτηριασμένα.» <br />
« καθ' οδόν, απεφεύγαμεν να εισερχώμεθα εις τα χωρία, τα οποία συνηντώμεν. ΄Όταν δε εξ ανάγκης, εισερχόμεθα εις αυτά προς ενέργειαν προμηθειών, οι χωρικοί μας υπεδέχοντο ενθουσιωδώς. ΄Ολοι εμίσουν τους μπολσεβίκους, οι οποίοι μετέβαλον εις σωρόν ερειπίων πλείστα χωρία.» <br />
« Διερχόμενοι μίαν ημέραν ένα παραπόταμον του Ιενισέη εν Σιβηρία, είδομεν στενήν και ελώδη διάβασιν, της οποίας η είσοδος ήτο κεκαλυμμένη υπό πτωμάτων ανθρώπων και ίππων. Ολίγον απωτέρω ευρίσκομεν έν έλκυθρον τεμαχισμένον, κιβώτια διερρηγμένα και έγγραφα σκορπισμένα. Πλησίον αυτών ενδύματα σχισμένα και πτώματα. Ποίοι ήσαν οι δυστυχείς ούτοι; Ποία τραγωδία είχε διαδραματισθή; Προσπαθήσαμε να διαλευκάνωμεν το μυστήριον τη βοηθεία των εγγράφων τα οποία εύρομεν. Επρόκειτο περί επισήμων εγγράφων απευθυνομένων εις το Επιτελείον του στρατηγού Τοπελάγεφ. Είνε πιθανόν ότι τμήμα του Επιτελείου διήλθεν διά των δασών τούτων κατά την υποχώρησιν του στρατού του Κολτσάκ, προσπαθούν να αποφύγη τον εχθρόν, όστις προσήγγιζεν εκ διαφόρων σημείων. Συνελήφθησαν όμως όλοι υπό των μπολσεβίκων και εσφάγησαν.» <br />
« Ολίγον περαιτέρω απεκαλύψαμεν το πτώμα δυστυχούς γυναικός, υπό συνθήκας σαφώς μαρτυρούσας τι είχε προηγηθή προτού ελευθερώτρια σφαίρα τερματίση την ζωήν της. Το σώμα ήτο εξηπλωμένον παραπλεύρως καλύβης εκ φυλλωμάτων, εις την οποίαν ήσαν εσκορπισμέναι κεναί φιάλαι και κυτία κονσερβών, μάρτυρες των οργίων, τα οποία προηγήθησαν του εγκλήματος.» <br />
« Τα πλείστα των χωρίων της Σιβηρίας, εξ ών διήλθομεν κυβερνώνται υπό των αχθοφόρων της χθές, αγνοούντων γραφήν και ανάγνωσιν.» <br />
« Ιδού διατί οι εκεί μπολσεβίκοι εξετάζοντες τα δήθεν έγγραφα της ταυτότητός μας τα οποία εδεικνύομεν ουδέν ηννόουν εξ αυτών. Κατά τούτο ηυλογήσαμεν το κομμουνιστικόν καθεστώς, το οποίον τους μέν σοφούς καταδικάζει να σαρώνουν τους δρόμους, αναβιβάζει δε τους ανικάνους και αμαθείς εις τα υψηλότερα αξιώματα.» <br />
« Εξ' άλλου εφροντίζαμεν να αναπτύσσωμεν εις τα τοπικά Σοβιέτ σχέδια αναδιοργανώσεως της περιφερείας των, προκαλούντες ούτω τον θαυμασμόν των διά την …σοφίαν μας και την ευγνωμοσύνην των διά τας …φιλικάς υποδείξεις μας.» <br />
« Φοβούμενοι όμως μήπως αναγνωρισθώμεν, κατηυθύνθημεν προς την Μογγολίαν, διά να παύσωμεν ευρισκόμενοι επί Ρωσσικού εδάφους.» <br />
Η μαρτυρία του Οσσενδόφσκυ περί μπολσεβικισμού πρέπει να εφελκύση την προσοχήν, όχι μόνον των Ελλήνων εργατών, αλλά και των φιλελευθέρων διανοουμένων όλης της γης. Συμφωνεί άλλωστε πλήρως προς τας επισήμους πληροφορίας όλων των ξένων κυβερνήσεων. <br />
Ιδού τι έγραφεν περί των Εβραίων δικτατόρων της Μόσχας πρό της παραιτήσεώς του ο τέως υπουργός των Εξωτερικών της Αμερικής κ. Χιούζ προς τον προσφάτως αποθανόντα μέγαν Εβραίον Σαμουήλ Γκόμπερς, πρόεδρον της Αμερικανικής Συνομοσπονδίας Εργατών, όστις τον επίεζε να αναγνωρίση την σοβιετικήν κυβέρνησιν: <br />
« Η κατάληψις της αρχής εν Ρωσσίη υπό μιάς μειονοψηφίας υπήρξε διά τον ρωσσικόν λαόν μία μεγάλη απογοήτευσις, έκτοτε διαρκώς ογκουμένης. Το δικαίωμα της ελευθέρας συζητήσεως και αι πλείσται των ατομικών ελευθεριών κατηργήθησαν. Πάσα διεκδίκησις των ελευθεριών τούτων χαρακτηρίζεται ως αντεπανάστασις και τιμωρείται διά θανάτου. Πάν είδος αντιπολιτεύσεως κατεπνίγη σκληρότατα. Σκοπίμως κατεστράφη η οικονομική ζωή της χώρας.» <br />
« ΄Όταν οι εργάται αντιτάσσουν παθητικήν αντίστασιν επιστρατεύονται. Το αποτέλεσμα υπήρξεν ότι η Ρωσσία επανήλθεν εις την εποχήν του Μεσαίωνος. Πολιτικώς κατέληξεν εις τον δεσποτισμόν. Οικονομικώς εις την καταστροφήν. Εξεδόθη νέον Σύνταγμα το οποίον όμως δεν περιλαμβάνει καμμίαν διάταξιν περί των δικαιωμάτων του ανθρώπου.» <br />
« Οι διευθύνοντες την Ρωσσίαν ακόμη δεν εγκατέλειψαν το αρχικόν των σχέδιον να καταστρέψουν τα Κράτη όλου του Κόσμου. Πρό τινος ο Τρότσκυ προσφωνών την ρωσσικήν κομμουνιστικήν νεολαίαν έλεγεν ότι η επανάστασις ογκούται εν Ευρώπη και Αμερική και ότι θ' αρχίση αγών μακρύς, λυσσώδης, σκληρός και αιματηρός. Εφόσον λοιπόν οι ιθύνοντες της Μόσχας θα διατηρούν το πνεύμα τούτο της καταστροφής εις το εσωτερικόν, δεν θα δυνηθή η Κυβέρνησίς μας να αναγνωρίση τας Αρχάς της Μόσχας, έστω και αν τή προβληθούν λόγοι οικονομικοί.» <br />
<br />
==============</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-62292004238998144802018-04-20T11:14:00.000-07:002018-04-20T11:14:25.076-07:00ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΕΖΕΒΙΡΗΣ : Το Ναυτικό στη Μέση Ανατολή --- Η αναταραχή Μάρτιος 1943 - Μάρτιος 1944<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span class="text"><b><span style="color: #0033cc; font-size: x-large;"><span style="font-size: 30px; line-height: 35px;">ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΕΖΕΒΙΡΗΣ</span></span></b></span>
<br />
<div id="e10" style="height: 195px; left: 29px; position: absolute; top: 92px; width: 556px;">
<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" style="width: 556px;">
<tbody>
<tr>
<td height="195" nowrap="nowrap" style="text-align: center;" valign="top"><span class="text"><b><span style="color: #0033cc; font-size: x-large;"><span style="font-size: 36px; line-height: 43px;">Το Ναυτικό στη Μέση Ανατολή<br />Η αναταραχή<br />Μάρτιος 1943 - Μάρτιος 1944</span></span></b><b><span style="color: #0033cc; font-size: medium;"><span style="font-size: 18px; line-height: 22px;">(πηγή: Γ. Μεζεβίρη Αντιναυάρχου ε.α.,<br />"Τέσσαρες δεκαετίες εις την Υπηρεσίαν του Β. Ναυτικού", <br />Αθήναι 1971)</span></span></b></span></td>
</tr>
</tbody></table>
</div>
<span class="text">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"> Ο Ελληνικός Στόλος που είχε διαφύγει στην Αίγυπτο τον Απρίλιο του 1941, συνέχισε την πολεμική του δράση στο πλευρό των Συμμάχων. Μετά από μια πρώτη περίοδο ανωμαλιών, η πολεμική απόδοση του Στόλου είχε σημαντικά βελτιωθεί και η οργάνωσή του είχε σημειώσει σημαντική πρόοδο. Ιδιαίτερα από τον Μάιο του 1942 με την ανάληψη των καθηκόντων του Αρχηγού Στόλου από τον Υποναύαρχο Σακελλαρίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;"><span style="line-height: 17px;">Η κατάσταση του Ελληνικού Στόλου την Άνοιξη του 1943</span></span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"> Όλα τα πλοία επιφανείας που είχαν διαφύγει από την Ελλάδα βρίσκονταν σε ενεργή υπηρεσία: Το αντιτορπιλικό (α/τ) «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ» , τα δυο α/τ τύπου «ΥΔΡΑ» και τα τρία α/τ τύπου «ΑΕΤΟΣ» εκτελούσαν συνοδείες. Το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» παρέμενε στο Πορτ Σάιντ σαν πλωτό αντιαεροπορικό πυροβολείο και έδρα του Αρχηγού το Στόλου και του επιτελείου του. Τα τρία μικρά αντιτορπιλικά χρησιμοποιούνταν για βοηθητικές υπηρεσίες στη Διώρυγα του Σουέζ. Κανένα από αυτά τα πλοία δεν είχε υποστεί ζημιές σε προσωπικό ή υλικό, από εχθρική δράση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Αντίθετα, από τα υποβρύχια δυο μόνο ήταν σε ενέργεια: Ο «ΤΡΙΤΩΝ» είχε βρει ένδοξο τέλος στις ελληνικές θάλασσες μετά από λαμπρή δράση, ο «ΓΛΑΥΚΟΣ» είχε βυθιστεί στην Μάλτα μετά από αεροπορική επίθεση και ο «ΝΗΡΕΥΣ» βρισκόταν σε μακρά επισκευή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Την ίδια εποχή το Ελληνικό Ναυτικό είχε ενισχυθεί με πέντε πλοία συνοδείας τύπου Hunt, από τα οποία δυο βρίσκονταν ακόμα στην Αγγλία και μια κορβέτα. Είχαν ακόμα διατεθεί ένα Αγγλικό υποβρύχιο, που βρίσκονταν υπό παράδοση στην Αγγλία, και ένα Ιταλικό, που είχε συλληφθεί από τους Άγγλους και βρίσκονταν σε μακροχρόνια επισκευή. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Τα πλοία που διέφυγαν από την Ελλάδα υποβλήθηκαν αρχικά σε πολύμηνες επισκευές, που είχαν απόλυτη ανάγκη, λόγω του πεπαλαιωμένου υλικού τους. Παράλληλα, εκσυγχρονίστηκε ο αντιαεροπορικός εξοπλισμός και εφοδιάστηκαν με ανθυποβρυχιακές συσκευές και καλύφθηκαν, έτσι, δυο μεγάλες ελλείψεις τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"> Η όλη οργάνωση των ναυτικών υπηρεσιών ήταν τελείως διαφορετική από εκείνη στην Ελλάδα: Η Ανωτέρα Διοίκηση Αντιτορπιλικών, Διοικητής της οποίας ήταν ο Πλοίαρχος Μεζεβίρης, είχε καταργηθεί. Το α/τ «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ» με τις νέες μονάδες είχαν ενταχθεί σε Αγγλικές Μοίρες και τα παλιά αντιτορπιλικά εκτελούσαν αποστολές που διέταζαν οι Αγγλικές αρχές. Τα υποβρύχια που έδρευαν στην Βηρυτό διοικούνταν από Έλληνα Διοικητή. Τα καθήκοντα του Αρχηγού Στόλου είχαν ουσιαστικά περιοριστεί σε διοικητικά, καθώς όλες οι κινήσεις των πλοίων διατάζονταν και τα έξοδα καλύπτονταν από τον Βρετανό Στόλαρχο. Κατόπιν απαιτήσεως των Άγγλων, οι κυβερνήτες των πλοίων μας που συνεργάζονταν με Αγγλικά δεν έπρεπε να έχουν βαθμό ανώτερο του Πλωτάρχη γιατί σε αντίθετη περίπτωση σε όλες τις μικτές συνοδείες οι Διοικητές θα ήταν Έλληνες. Η θαλάσσια υπηρεσία αποκλείονταν έτσι για τους Πλοιάρχους και για τους περισσότερους από τους Αντιπλοιάρχους. Το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού είχε καταργηθεί και οι δικαιοδοσίες του είχαν αναληφθεί από τον Αρχηγό του Στόλου. Το Υπουργείο Ναυτικών διατηρούσε σκιώδη εξουσία και ασχολούνταν με λίγα γενικά ζητήματα του προσωπικού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 17px;"> Η αναταραχή </span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">«Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Κανελλόπουλος μετά τη αποτυχία του να αποκαταστήσει την τάξη στις ταξιαρχίες στη Βηρυτό, υπέβαλε την παραίτησή του στις αρχές Μαρτίου του 1943. Η κατάσταση επιδεινώνονταν. Φυλλάδια διανέμονταν κρυφά στις στρατιωτικές μονάδες και στα πολεμικά πλοία που έβριζαν τους «φασίστες» αξιωματικούς. Τα πλοία εξακολουθούσαν να εκτελούν κανονικά τις αποστολές τους παρότι, σε μερικά από αυτά, είχε παρατηρηθεί κάποια αναταραχή στα πληρώματα που προκαλούσαν επιστρατευθέντες ναύτες του Εμπορικού Ναυτικού. Άρχισαν να εκφράζονται φόβοι για ενδεχόμενη διασάλευση της τάξης στα πλοία. Οι φόβοι αυτοί μεγαλοποιούνταν από εκείνους που είχαν συμφέρον να αλλάξει η κατάσταση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Από την άφιξή μου στην Αίγυπτο δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το μαχόμενο Ναυτικό γιατί τα πλοία ήταν απασχολημένα σε αποστολές. Από τις επαφές όμως που είχα όμως με αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Αλεξάνδρεια και στην Βηρυτό, διαπίστωσα μια διάχυτη δυσαρέσκεια.. Αρκετοί ισχυρίζονταν ότι εφαρμόζονταν υπερβολικά αυστηρές μέθοδοι διοίκησης που έφθαναν κάποιες φορές σε σκληρότητες και αδικίες. Επειδή οι πληροφορίες αυτές προέρχονταν, κυρίως, από εκείνους που είχαν αφορμές για προσωπικά παράπονα, δεν γνωρίζω αν τα λεγόμενα τους ήταν δικαιολογημένα Τα παράπονα όμως αυτά έφταναν μέχρι την Κυβέρνηση για να την πιέσουν να πάρει μέτρα κατά της Διοίκησης του Ναυτικού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"> Την περίοδο εκείνη κυκλοφορούσαν φήμες ότι η Κυβέρνηση τελούσε υπό παραίτηση και αναμένονταν ανασχηματισμός με συμμετοχή ακραιφνώς δημοκρατικών στοιχείων. Ο ανασχηματισμός μου ανακοινώθηκε από τον αποχωρούντα Υφυπουργό Ναυτικών, το βράδυ της 24ης Μαρτίου 1943. Νέος Υπουργός ανελάμβανε ο δικηγόρος της Αλεξανδρείας Ρούσσος, φανατικός δημοκρατικός , που είχε παλαιότερα διατελέσει Υπουργός στην Ελλάδα. Στην κυβερνητική ανακοίνωση του ανασχηματισμού περιλαμβάνονταν και η αποδοχή της, μη υποβληθείσας, παραίτησης του Αρχηγού του Στόλου. Στη θέση του Αρχηγού του Στόλου δίνονταν με τον τρόπο αυτό πολιτικός χαρακτήρας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Νέος Αρχηγός του Στόλου ανελάμβανε ο έφεδρος Πλοίαρχος Κ. Αλεξανδρής, Ναυτικός Ακόλουθος στο Λονδίνο. Αξιωματικός με πολλά προσόντα, είχε απομακρυνθεί από τις τάξεις του Ναυτικού το 1935 με τον βαθμό του Αντιπλοιάρχου λόγω της συμμετοχής του στο κίνημα και δεν είχε ποτέ ασκήσει Ανωτέρα Διοίκηση ούτε είχε πάρει μέρος στον πόλεμο στην Ελλάδα. Η ονομασία του Πλοιάρχου Αλεξανδρή προκάλεσε κατάπληξη στους ναυτικούς κύκλους, με εξαίρεση εκείνων που ήταν μυημένοι στα μυστήρια των πολιτικών παρασκηνίων. Ένας συνάδελφος που δεν είχε λάβει μέρος στο κίνημα του 1935, αλλά είχε στενούς δεσμούς με εκείνους που είχαν συμμετάσχει, μου απεκάλυψε ότι οι εξελίξεις αυτές προετοιμάζονταν από πολύ καιρό και πρόσθεσε «πρέπει να αντιληφθείς ότι τώρα επικράτησε το κίνημα του 1935». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Η νέα κατάσταση αποτέλεσε για μένα βαρύ πλήγμα. Με την ανάθεση σε νεώτερό μου αξιωματικό της πρώτης θέσης του Ναυτικού, αποκλείονταν η χρησιμοποίησή μου σε οποιανδήποτε υπηρεσία. Μετά την απομάκρυνση των δυο Ναυάρχων ήταν φυσικό, σαν αρχαιότερος των άλλων αξιωματικών άλλα κυρίως λόγω της πολεμικής μου προϋπηρεσίας στην Ελλάδα, να περιμένω να μου ανατεθούν τα καθήκοντα του Αρχηγού του Στόλου. Την αδικία που έγινε σε βάρος μου αναγνώριζε και η μεγάλη πλειοψηφία των αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Αίγυπτο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Όταν το πρωί της επομένης ημέρας επισκέφθηκα τον νέον Υπουργό και διαμαρτυρήθηκα έντονα, μου απάντησε ότι, πράγματι, γνώριζε από τον προκάτοχό του τα σχετικά με την προϋπηρεσία μου και την πολεμική μου δράση και θα ήμουν ασφαλώς ο ενδεδειγμένος Αρχηγός του Στόλου. Επειδή όμως είχα διατελέσει Επίτροπος του Έκτακτου Ναυτοδικείου το 1935, δεν θα ήμουν σήμερα ανεκτός σαν Αρχηγός από εκείνους που είχα καταδικάσει! Ο Υπουργός μου συνέστησε, τέλος, να δω τον Πρωθυπουργό και τον Βασιλιά. Ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης Εμμανουήλ Τσουδερός μου έπλεξε το εγκώμιο και επανέλαβε και αυτός ότι ήμουν ο ενδεδειγμένος Αρχηγός του Στόλου και πρόσθεσε «απορώ πώς έγινε αυτό το πράγμα». Τελικά με παρέπεμψε στον Υπουργό Ναυτικών να το ρυθμίσει. Ο Βασιλεύς Γεώργιος Β’ με δέχτηκε με ευμένεια, ζήτησε λεπτομερείς πληροφορίες για τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα, για το ζήτημα μου όμως μου είπε –όπως ήταν φυσικό- ότι αυτό ήταν καθαρά κυβερνητικό. Ο Διάδοχος Παύλος που με δέχθηκε στη συνέχεια εθιμοτυπικά, μόλις με είδε και με τον αυθορμητισμό που τον χαρακτήριζε, μου είπε ότι ο ίδιος διαφωνούσε ριζικά με όσα συνέβησαν. Σε νέα κοινή συνάντηση που είχα με τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Ναυτικών, επανέλαβαν τους επαίνους τους χωρίς όμως να δίνουν λύση στο ζήτημα. Σε επόμενη παρουσίασή μου στον Υπουργό, τον άκουσα με αγανάκτηση να μου προτείνει τη θέση του Ναυτικού Ακολούθου στην Άγκυρα, στην οποία έδινε μεγάλη σημασία. Του δήλωσα ότι θα του υποβάλλω εγγράφως τις αντιλήψεις μου. Στην αναφορά μου, αφού παρουσίαζα τα σχετικά με τη σταδιοδρομία μου και διαμαρτυρόμουν έντονα για όσα είχαν προηγηθεί, υπέβαλλα διάφορες προτάσεις για τη χρησιμοποίησή μου σε μάχιμη υπηρεσία. Ειδικότερα πρότεινα να αποστρατευτώ και να ανακληθώ ως έφεδρος, οπότε αυτόματα θα γινόμουν νεώτερος στην αρχαιότητα από τον νέο Αρχηγό του Στόλου που είχε στο μεταξύ μονιμοποιηθεί. Θα μπορούσα έτσι, τυπικά, να υπηρετήσω κάτω από τις διαταγές του στη θέση του Ανώτερου Διοικητή Αντιτορπιλικών μετά την ανασύστασή της. Σε απάντηση έλαβα ένα στυγνό έγγραφο που με έπεισε ότι ήταν περιττό να συνεχίσω τις προσπάθειές μου. Άλλωστε αναμενόταν ορκωμοσία νέου Υπουργού των Ναυτικών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"> Στις 7 Μαΐου 1943 έγινε νέος αιφνιδιασμός. Ο νέος Αρχηγός Στόλου, πριν ακόμα αναλάβει τα καθήκοντά του, προάγονταν κατά απόλυτο εκλογή σε Υποναύαρχο. Διαγράφονταν έτσι η σταδιοδρομία σε περίοδο ειρήνης και πολέμου των αρχαιοτέρων του για μια ολόκληρη οκταετία, κατά την οποία αυτός είχε βρεθεί έξω από το ενεργό Ναυτικό. Η ενέργεια αυτή της Κυβέρνησης είχε πολύ κακό αντίκτυπο στο σώμα των Αξιωματικών και οι αρχαιότεροι με τον βαθμό του Πλοιάρχου υπέβαλλαν έντονες διαμαρτυρίες για την δεύτερη αυτή αδικία. Ο ίδιος ο νέος Αρχηγός του Στόλου και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου με αναφορά τους εισηγήθηκαν για την αποκατάσταση της τάξης να προαχθώ και εγώ και να αποκατασταθώ στην αρχαιότητά μου. Ο νέος Υπουργός των Ναυτικών Σοφοκλής Βενιζέλος με κάλεσε και μου γνώρισε ότι η προαγωγή έγινε εν αγνοία του και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του. Μου δήλωσε ότι θα αποκαθιστούσε την αδικία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Πράγματι, μετά από δυο βδομάδες μου ανακοινώθηκε η προαγωγή μου σε Υποναύαρχο αναδρομικά από την ημέρα προαγωγής του νεωτέρου μου. Με τον τρόπο αυτό ανακτούσα την αρχαιότητά μου. Μου είχε ήδη απονεμηθεί ο Πολεμικός Σταυρός για την επιτυχή πολεμική μου υπηρεσία στη Ελλάδα και τον τραυματισμό μου κατά την καταβύθιση της «ΥΔΡΑΣ» από τον εχθρό. Η προαγωγή δεν έλυνε το ζήτημα ανάληψης μάχιμης υπηρεσίας καθώς ορίστηκα απλά μέλος του Ανωτέρου Ναυτικού Συμβουλίου που ανασυστάθηκε. Ο Υπουργός επιθυμούσε να ανασυστήσει το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού και να με θέσει επικεφαλής του, παρεμποδίζονταν όμως να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Τελικά μου πρότεινε να αναλάβω τα καθήκοντα του Ναυτικού Ακολούθου Λονδίνου. Αρνήθηκα έντονα, παρά τις συνεχείς πιέσεις, να αναλάβω τη θέση αυτή. Εκτός των άλλων, έβρισκα κωμικό το μικρό Ελληνικό Ναυτικό να έχει Ναύαρχο για Ναυτικό Ακόλουθο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"><b><span style="font-size: large;">Η πολεμική δραστηριότητα των πλοίων</span></b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Παρά την αναταραχή που προκάλεσαν οι διοικητικές μεταβολές, τα μαχόμενα πλοία συνέχισαν απρόσκοπτα τις αποστολές τους. Οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν σε αυτά ήταν αφοσιωμένοι στο καθήκον τους, βρίσκονταν σε συνεχή κίνηση και δεν είχαν ούτε χρόνο ούτε διάθεση για πολιτικολογίες. Η προσπάθεια που έγινε όμως για την ανατροπή της προηγούμενης κατάστασης και η έκδοση παράνομων εφημερίδων που δυσφημούσαν πολλά από τα ανώτερα στελέχη δεν μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορο το κατώτερο προσωπικό. Θεωρήθηκε ότι η ικανοποίηση των αιτημάτων των ταραξιών θα αποκαθιστούσε τη τάξη στις Ταξιαρχίες. Αντίθετα, άνοιγε ο δρόμος στην αναρχία και ετοιμάζονταν ο Απρίλιος του 1944. Σύντομα εμφανίστηκαν τα πρώτα αντιπειθαρχικά κρούσματα και στον Στόλο. Σοβαρή μορφή πήραν τα συμβάντα στο α/τ «ΙΕΡΑΞ». Τα δραστικά μέτρα που λήφθηκαν τότε αποκατέστησαν προσωρινά τη τάξη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 17px;">Η συμμετοχή του Ναυτικού στην απόβαση της Σικελίας </span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Τον Ιούλιο το 1943 τα πλοία του Ελληνικού Στόλου έλαβαν ενεργό μέρος στην απόβαση στη Σικελία. Μετά από αίτησή μου ο Υπουργός μου έδωσε την άδεια να επιβιβασθώ στο πρώτο αντιτορπιλικό που απέπλεε για τη Σικελία. Επιβιβάστηκα στο α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ» σαν απλός επιβάτης, σαν πολεμικός ανταποκριτής όπως έλεγα. Μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να γνωρίσω με κάθε λεπτομέρεια τις νέες αυτές κατασκευές του Βρετανικού Ναυαρχείου, τα αντιτορπιλικά τύπου Hunt. Ήταν ένας τύπος συνοδού ιδιαίτερα επιτυχής που ανέπτυσσε ικανοποιητική ταχύτητα και διέθετε τον πιο σύγχρονο αντιαεροπορικό και ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων και των αγνώστων μέχρι τότε σε μας ραντάρ. Τέσσερα αντιτορπιλικά του ίδιου τύπου τα α/τ «ΑΔΡΙΑΣ», «ΚΑΝΑΡΗΣ», «ΜΙΑΟΥΛΗΣ» και «ΠΙΝΔΟΣ» λάμβαναν μέρος στις επιχειρήσεις της Σικελίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Το α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ» με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Δαμηλάτη είχε λάβει μέρος στο πρώτο κύμα της απόβασης και του δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξει λαμπρή δράση. Προς μεγάλη τιμή του Ναυτικού μας, ήταν το πρώτο Συμμαχικό πλοίο που μπήκε στο λιμάνι της Αυγούστας πριν την κατάληψη της πόλης και είχε δεχτεί τα πυρά της παράκτιας άμυνας. Το α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ» για δυο περίπου βδομάδες βρισκόταν συνεχώς εν πλω. Οι ημέρες αυτές ήταν για μένα οι μόνες ωραίες από την άφιξή μου στη Μέση Ανατολή. Από τη πρώτη στιγμή διαπίστωσα πόσο διαφορετικές ήταν οι συνθήκες από τον πόλεμο που γνωρίσαμε στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τη περίοδο της Γερμανικής επίθεσης. Για να αμυνθούν από τα εχθρικά υποβρύχια, τα συνοδά των νηοπομπών δεν βασίζονταν πια στους ελιγμούς και στη τύχη, αλλά στα τέλεια όργανα εντοπισμού με τα οποία είχαν εφοδιαστεί. Αποβιβάσαμε στρατεύματα και υλικό στις Συρακούσες και στην Αυγούστα. Τα μέχρι πριν από λίγες μέρες εχθρικά λιμάνια ήταν πια συμμαχικές βάσεις. Αδιάφορος ο Σικελικός πληθυσμός παρακολουθούσε τις κινήσεις μας. Τα σχεδόν ανέπαφα παράκτια πυροβολεία αποτελούσαν ζωντανή απόδειξη με πόση προθυμία αυτά παραδόθηκαν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Στην Αυγούστα συναντήσαμε το α/τ «ΑΔΡΙΑΣ» με φανερά τα σημάδια από πρόσφατη συμπλοκή του με Γερμανικές τορπιλακάτους. Ο Κυβερνήτης του πλοίου αυτού Αντιπλοίαρχος Ι. Τούμπας με επιδέξιους χειρισμούς είχε πετύχει να βυθίσει τις δυο από τις τρεις τορπιλακάτους και να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στη τρίτη. Τα πολυβόλα των τορπιλακάτων είχαν επανειλημμένα πλήξει το πλοίο χωρίς να προκαλέσουν σοβαρές ζημιές, υπήρχαν όμως αρκετοί τραυματίες. Στην επιστροφή μας προσεγγίσαμε στη Μάλτα, όπου πολλά βαριά Αγγλικά σκάφη περίμεναν μάταια την έξοδο του Ιταλικού Στόλου. Εντύπωση μας προκάλεσαν οι καταστροφές που είχε υποστεί η μικρή νήσος από τους ατέλειωτους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b><span style="line-height: 17px;">Προς νέα αποστολή </span></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Πίσω στην Αλεξάνδρεια με βαθιά και αμοιβαία λύπη αποχαιρέτησα τον Κυβερνήτη και το επιτελείο του α/τ «ΚΑΝΑΡΗΣ». Μόλις επέστρεψα στη βάση μας με κάλεσε ο Υπουργός των Ναυτικών και μου ανέπτυξε πάλι ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να πάω στο Λονδίνο και να διαπραγματευτώ την παραχώρηση νέων πλοίων για αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων που σύντομα θα καταδικάζονταν σαν άχρηστα. Μπρος το επιχείρημα αυτό αναγκάστηκα τελικά να δεχτώ την αποστολή μου στο Λονδίνο αναλαμβάνοντας μια έκτακτη, ειδική αποστολή που θα έληγε μόλις θα πετύχαινα το σκοπό της αποστολής μου και όχι, όπως αρχικά μου είχε προταθεί, σαν Ναυτικός Ακόλουθος ή Αρχηγός Ναυτικής Αποστολής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Από τον κυβερνητικό ανασχηματισμό του Μαρτίου 1943, οι δυο ναύαρχοι που υπηρετούσαν στην Αίγυπτο είχαν διαταχθεί να μεταβούν στην Αμερική, ο Υποναύαρχος Σακελλαρίου και στην Αγγλία ο Υποναύαρχος Καββαδίας. Ο πρώτος είχε αναχωρήσει, ο δεύτερος όμως είχε πάρει έγκριση να παραμείνει στο Κάιρο. Ο Ναύαρχος Καββαδίας μου διεμήνυσε ότι δεν έπρεπε να μεταβώ στην Αγγλία, όπως έκανε και εκείνος, γιατί σκοπός των διοικούντων ήταν να μας απομακρύνουν από την Αίγυπτο. Απάντησα ότι δεν έκρινα ορθό σε ώρα πολέμου να αρνούμαι τη προσφορά κάθε υπηρεσίας που μου ζητούν, εφόσον αυτή δεν είναι ασυμβίβαστη με τον βαθμό μου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Στις 20 Αυγούστου 1943 αναχωρούσα αεροπορικώς από το Κάιρο για το Λονδίνο με βομβαρδιστικό αεροπλάνο της Βρετανικής Αεροπορίας.» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"><br /> • Η αποστολή στο Λονδίνο του Υποναυάρχου Μεζεβίρη διάρκεσε πέντε μήνες και στέφθηκε με επιτυχία. Τα νέα πλοία που παραχώρησε το Βρετανικό Ναυαρχείο και εκείνα που παραχώρησαν οι Αμερικανοί αντιστάθμισαν τις πολεμικές μας απώλειες και την αχρήστευση παλαιών πλοίων που παροπλίστηκαν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;"><br /> «Στις 17 Ιανουαρίου 1944 βρισκόμουν πάλι στην Αίγυπτο. Οι πρώτες πληροφορίες που έπαιρνα στην Αλεξάνδρεια ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικές. Στα πληρώματα επικρατούσε μια φαινομενική ηρεμία που, όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα, ήταν η νηνεμία που προηγείται της καταιγίδας. Οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν στα πλοία και σήκωναν και το βάρος του αγώνα ήταν πολύ ανήσυχοι. Η Διοίκηση του Ναυτικού όμως, ήταν απόλυτα ικανοποιημένη από την κατάσταση και δεν συμμεριζόταν αυτούς τους φόβους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Είναι πιθανό ορισμένα μέτρα που είχε πάρει η παλαιά Διοίκηση να ήταν υπερβολικά αυστηρά, ίσως και σκληρά, και γι αυτό πολλοί είχαν δυσαρεστηθεί. Αντίθετα, η νέα Διοίκηση θεώρησε ότι ικανοποιώντας τα πάσης φύσεως αιτήματα του προσωπικού θα σταματούσαν τα παράπονα των πληρωμάτων. Έγιναν αθρόες προαγωγές, αυξήθηκαν οι μισθοδοσίες, χορηγούνταν άφθονες άδειες και υπήρχε υπερβολική επιείκεια μέχρι και ασυδοσία στη τιμωρία των παραπτωμάτων. Ένας κυβερνήτης μου παραπονέθηκε ότι δεν είχε γίνει δεκτή πρότασή του να διωχθούν σαν λιποτάκτες άνδρες του πλοίου του που, με δική τους πρωτοβουλία, παρέμειναν στη ξηρά κατά την αναχώρηση του πλοίου του σε αποστολή. Οι άφθονες παροχές και η συνεχής ικανοποίηση των αξιώσεων των πληρωμάτων είχαν προκαλέσει διασάλευση της πειθαρχίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Ανάλογα είναι και τα μέτρα που πάρθηκαν για τους αξιωματικούς τα οποία ικανοποίησαν μεν εκείνους που ωφελήθηκαν από αυτά, δυσαρέστησαν όμως το μεγαλύτερο τμήμα του Σώματος των αξιωματικών. Κάτω από τις συνθήκες που λειτουργούσε το Ναυτικό και με τους περιορισμούς που είχαν επιβάλει οι Άγγλοι αναφορικά με τον βαθμό των κυβερνητών, οι αξιωματικοί από τον βαθμό του Αντιπλοιάρχου δεν μπορούσαν να υπηρετούν σε πλοία που εκτελούσαν πολεμικές αποστολές. Εξάλλου, οι υπάρχοντες στην Αίγυπτο Πλοίαρχοι και Αντιπλοίαρχοι επαρκούσαν και με το παραπάνω για να καλύψουν τις περιορισμένες ανάγκες των υπολοίπων υπηρεσιών. Η προαγωγή αξιωματικών στο βαθμό του Πλοιάρχου ισοδυναμούσε ουσιαστικά με αχρήστευσή τους και χρειάζονταν εφευρετικότητα για να βρεθείμια μικρής σημασίας θέση για να χρησιμοποιηθούν. Στις σπάνιες περιπτώσεις που συνεδρίαζε το Ανώτερο Ναυτικό Συμβούλιο, όταν βρισκόμουν ακόμη στην Αλεξάνδρεια, διαφωνούσα σε κάθε πρόταση αύξησης των θέσεων και τελικά αυτές αποσύρονταν. Κατά την απουσία μου όμως στην Αγγλία απονεμήθηκαν βαθμοί ασυλλόγιστα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Από την κυβερνητική αλλαγή του Μαρτίου του 1943, ήρθαν στη Μέση Ανατολή και άλλοι απότακτοι του 1935. Όλοι αυτοί μονιμοποιήθηκαν, αποκαταστάθηκαν στην αρχαιότητά τους και αρκετοί πήραν δυο βαθμούς επιπλέον από αυτόν που είχαν όταν αποστρατεύτηκαν. Αυτή η πρακτική των προαγωγών δεν εξυπηρετούσε ούτε και το καλώς εννοούμενο συμφέρον των ίδιων. Με μικρότερο βαθμό θα τοποθετούνταν σε θέσεις πολύ πιο ουσιαστικές και μάλιστα στα πλοία όπου θα είχαν την ευκαιρία να διακριθούν, όπως συνέβη με μερικούς από αυτούς. Ακόμα, για να μην διαμαρτύρονται οι μόνιμοι αξιωματικοί, οι απότακτοι που μονιμοποιούνταν ως υπεράριθμοι. Σύντομα δημιουργήθηκαν υπεράριθμοι Πλοίαρχοι που έφθασαν τους δώδεκα επί οργανικού αριθμού μόνο είκοσι τριών! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14px; line-height: 17px;">Πιστεύοντας ότι θα μπορούσα να βοηθήσω στην αντιμετώπιση της κρίσιμης κατάστασης που είχε δημιουργηθεί, υπέβαλα και πάλι στον Υπουργό των Ναυτικών την παλιά πρόταση για επανίδρυση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού. Άλλωστε, λειτουργούσαν ήδη Επιτελικά Γραφεία με περιορισμένη δικαιοδοσία υπό τον Πλοίαρχο Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου. Ο Υπουργός που συμφωνούσε καταρχήν με την γνώμη μου ήθελε να έχει τη σύμφωνη γνώμη του Ανώτερου Ναυτικού Συμβουλίου. Δυστυχώς όλα τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου υποστήριξαν ότι η κατάσταση στον Στόλο ήταν λαμπρή και δεν υπήρχε λόγος να δημιουργηθούν νέοι θεσμοί που πιθανόν να δημιουργούσαν προβλήματα στα καλώς έχοντα. Ένα μάλιστα μέλος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «δεν υπάρχει χώρος στην Αλεξάνδρεια για Ναύαρχο αρχαιότερο του Αρχηγού του Στόλου». Μετά την εξέλιξη αυτή διέκοψα κάθε άλλη προσπάθεια συμμετοχής μου στη Διοίκηση του Ναυτικού, έπαυσα να προσέρχομαι στο Υπουργείο και παρέμενα άνεργος. Η μόνη ενημέρωση που είχα για τις εξελίξεις ήταν μόνο από αξιωματικούς που είχαν υπηρετήσει στο παρελθόν υπό τις διαταγές μου.»</span></div>
</span>==============<br />
<br />
ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΜΕΖΕΒΙΡΗΣ<br />Το Ναυτικό στη Μέση Ανατολή-<br />
<span style="color: #cc0000;"><b><span style="font-size: x-large;">Η Στάση Απρίλιος 1944</span></b></span><br /><br />(πηγή: Γ. Μεζεβίρη Αντιναυάρχου ε.α.,<br />"Τέσσαρες δεκαετίες εις την Υπηρεσίαν του Β. Ναυτικού", Αθήναι 1971)<br /><br /><br />Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης διηγείται: «Το βράδυ τις 4ης Απριλίου μάθαινα ότι σοβαρά γεγονότα συνέβαιναν στιςστρατιωτικές υπηρεσίες του Καΐρου και στις Ταξιαρχίες και ότι στασιαστικά κρούσματα άρχισαν να εκδηλώνονται στον Στόλο. Έτρεξα τότε στο Υπουργείο όπου πληροφορήθηκα γεγονότα πρωτοφανή για το Ναυτικό μας που και η πιο νοσηρή φαντασία δεν θα μπορούσε να συλλάβει. Στα πλοία και στις ναυτικές υπηρεσίες είχαν συσταθεί Επιτροπάτα ναυτών που περιέφεραν για υπογραφή στα επιτελεία και στα πληρώματα πρωτόκολλα που ζητούσαν τον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης του Καΐρου και τη συμμετοχή σε αυτήν της Επαναστατικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. από την Ελλάδα. Καμιά αντίδραση κατά της στασιαστικής αυτής ενέργειας δεν είχε εκδηλωθεί από τη Διοίκηση. Με τη πίεση των Επιτροπάτων, όλα τα πληρώματα υπέγραψαν τα πρωτόκολλα. Από τους αξιωματικούς ορισμένοι υπέγραψαν, όσοι όμως αρνήθηκαν τέθηκαν σε περιορισμό από τα πληρώματά τους. <br />
<br />
Ο Αρχηγός του Στόλου, όταν εμφανίστηκαν τα κρούσματα αυτά, κάλεσε σε σύσκεψη τους Διοικητές και τους Κυβερνήτες οι οποίοι δήλωσαν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τα χέρια τους. Θεώρησε τότε σκόπιμο να εμφανισθεί ως τιθέμενος επικεφαλής της κινήσεως για να μην διακοπεί η εκτέλεση των αποστολών των πλοίων. Για τον σκοπό αυτό ο Αρχηγός του Στόλου Υποναύαρχος Αλεξανδρής εξέδωσε την ακόλουθη διαταγή: <br />
<br /> • “Κατόπιν της αναγγελίας του σχηματισμού εν Ελλάδι επιτροπής εκπροσωπούσης μαχητικάς οργανώσεις αντιστάσεως κατά του κατακτητού, διεπίστωσα ευχαρίστως ομόφωνον την επιθυμίαν ολοκλήρου του Ναυτικού μας, από του διοικητού και των κυβερνητών μέχρι του τελευταίου ναύτου, όπως η ενταύθα Κυβέρνησις προέλθη το ταχύτερον εις αποτελεσματικήν συνεργασίαν μετά της ως άνω επιτροπής, με σκοπόν την από κοινού συνέχισιν του αγώνος προς απελευθέρωσιν του πατρίου εδάφους. Την γενικήν αυτήν επιθυμίαν διεβίβασα σήμερον επισήμως προς την Κυβέρνησιν. Επειδή μοι εδόθη η διαβεβαίωσις, ότι θα ληφθώσιν αμέσως πάντα τα επιβαλλόμενα μέτρα δια την επίτευξην σχηματισμού Κυβερνήσεως πανελληνίου χαρακτήρος, πιστεύω ότι η προσπάθεια αύτη ταχέως θα καταλήξει εις την εκπλήρωσιν της ομοφώνου επιθυμίας του Ναυτικού, η οποία άλλως τε είναι επιθυμία ολοκλήρου του Έθνους. Κατόπιν των ανωτέρω καλώ πάντας , όπως συνεχίσωμεν ηνωμένοι και απερίσπαστοι το ωραίον έργον, το οποίον το Ναυτικόν μας επιτελεί επί τρία και πλέον έτη, δια να έχωμεν συντόμως την υπερτάτην ικανοποίησιν να φέρωμεν με τα πλοία την ελευθερίαν εις την Πατρίδα.” <br />
<br />
<br />Στη συνέχεια, με γενικό σήμα, ανακοινώθηκε ότι στάλθηκαν στο Κάιρο τέσσερις ανώτεροι αξιωματικοί για να μεταβιβάσουν υπεύθυνα τις απόψεις του Στόλου και να συνεργαστούν για την πραγματοποίησή τους. <br />
<br />
Το μόνο που έχω να παρατηρήσω για τα πιο πάνω είναι ότι δεν είναι αλήθεια ότι εκπροσωπούσαν την ομόθυμη επιθυμία ολόκληρου του Ναυτικού. Οι περισσότεροι αξιωματικοί διαφωνούσαν ριζικά και το απέδειξαν όταν με τα όπλα στα χέρια κατέστειλαν την στάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο α/τ «ΠΙΝΔΟΣ» όλοι οι αξιωματικοί, με εξαίρεση ένα Σημαιοφόρο, αρνήθηκαν να υπογράψουν το πρωτόκολλο. Το πλήρωμα συνέλαβε τον Κυβερνήτη, τον λαμπρό Πλωτάρχη Φοίφα, τον αποβίβασε και τον έθεσε σε περιορισμό στη στεριά . Στη συνέχεια το πλήρωμα έριξε τους αξιωματικούς στη θάλασσα! Την ίδια τύχη είχε και ο Ύπαρχος, ο Υποπλοίαρχος Κογεβίνας, που ήταν εξαιρετικά αγαπητός στους άνδρες γιατί είχε πέσει σε τρικυμισμένη θάλασσα για να σώσει ναύτη που είχαν αρπάξει τα κύματα! Το καταπληκτικότερο όμως ήταν ότι το α/τ «ΠΙΝΔΟΣ» με νέο Κυβερνήτη και νέο επιτελείο αλλά με το ίδιο πλήρωμα και με το Επιτροπάτο εστάλη για εκτέλεση αποστολής! Το αποτέλεσμα ήταν ότι όταν το πλοίο αναγκάστηκε , δήθεν, να περάσει από την Μάλτα για να αποβιβάσει αξιωματικό που ισχυριζόταν ότι είχε ανάγκη χειρουργικής επέμβασης. Το πλήρωμα του πλοίου ήρθε σε επαφή με τα πληρώματα των πλοίων μας που ναυλοχούσαν στη Μάλτα και συνετέλεσε στο να στασιάσουν και αυτά. Τελικά, όταν το «ΠΙΝΔΟΣ» έπιασε Ιταλικό λιμάνι το πλήρωμά του ήρθε σε επαφή με το Ιταλικό κομουνιστικό κόμμα, δήλωσε ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει και αρνήθηκε να συνεχίσει την πολεμική προσπάθεια. <br />
<br />
<br />
Ελάχιστα από τα στελέχη, κατώτεροι ιδίως αξιωματικοί και μερικοί υπαξιωματικοί, συμμερίζονταν τις αναρχικές αντιλήψεις των ναυτών. Περίεργο όμως ήταν το φαινόμενο ορισμένων ανώτερων αξιωματικών και μάλιστα Πλοιάρχων που και μετά την εκδήλωση της στάσεως δεν είχαν αντιληφθεί περί τίνος επρόκειτο και υποστήριζαν ότι η αποκατάσταση της τάξης μπορούσε να γίνει μόνο με ήπια μέσα. Θεωρούσαν ακόμα ότι θα έπρεπε να χαλαρωθούν τα πρώτα μέτρα - αποκλεισμός τροφίμων και νερού -που είχαν ληφθεί από τις Βρετανικές αρχές κατά των στασιαστών. <b>Κατά την προσωπική μου γνώμη οι αξιωματικοί αυτοί είχαν πολύ επηρεασθεί από τις ενθουσιώδεις υπέρ του Ε.Α.Μ. εκπομπές του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Λονδίνου, σαν τάχα μόνης πραγματικής μαχητικής οργάνωσης αντίστασης στη κατεχόμενη Ελλάδα. </b><br />
<br />
<br />
Όταν, μετά την εκδήλωση του κινήματος ο Υπουργός Ναυτικών κατέβηκε από το Κάιρο στην Αλεξάνδρεια παρουσιάστηκα και τέθηκα στη διάθεσή του για την καταστολή της στάσεως, την οποία θεωρούσα δυνατή μόνο με λήψη βίαιων μέτρων. Ασφαλώς θα θυμήθηκε τότε όσα του έλεγα τόσους μήνες, μου έσφιξε το χέρι και με ευχαρίστησε για τη προσφορά μου. Νέος Αρχηγός Στόλου ανέλαβε στις 21 Απριλίου 1944 ο έφεδρος – για μια ακόμη φορά- Αντιναύαρχος Βούλγαρης με εντολή από την Κυβέρνηση να καταστείλει τη στάση. Ο νέος Αρχηγός απολάμβανε της εμπιστοσύνης του Βασιλιά και της Κυβέρνησης και τον ακολουθούσαν όλοι οι απότακτοι του 1935, με εξαίρεση ορισμένους που είχαν εκδηλώσει συμπάθεια προς τα αιτήματα των στασιαστών. Χωρίς όμως τη συνδρομή εκείνων που ανήκαν στην αντίθετη πολιτική παράταξη, που ήταν πολύ περισσότεροι, δεν θα μπορούσε να πετύχει στην αποστολή του. Όταν ο νέος Αρχηγός με ρώτησε αν ήμουν διατεθειμένος να τον βοηθήσω του απάντησα ότι κατά τη γνώμη μου έπρεπε να γίνει χρήση βίας και ότι θα με είχε συμπαραστάτη του σε κάθε ενέργειά του. Υποσχέθηκα ακόμα ότι το ίδιο θα συμβούλευα και όλους τους αξιωματικούς που από τη πρώτη μέρα των γεγονότων είχαν απευθυνθεί σε μένα για συμβουλές.<br />
<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;"> Η καταστολή της Στάσης στην Αλεξάνδρεια και το Πορτ Σάιντ</span></b><br />
<br />
Η πρώτη επιχείρηση για τη κατάληψη των πλοίων που είχαν στασιάσει ορίστηκε για την νύχτα της 22α Απριλίου 1944. Ορισμένοι ανώτεροι αξιωματικοί που, από την όλη στάση τους, δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη στους αξιωματικούς που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση, τέθηκαν εκτός υπηρεσίας και απομακρύνθηκαν από την Αλεξάνδρεια. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος ένοπλες ομάδες που περιλάμβαναν αξιωματικούς κάθε βαθμού, ναυτικούς δοκίμους, υπαξιωματικούς, ναύτες, ακόμα και μερικούς αξιωματικούς του Στρατού που παρουσιάστηκαν εθελοντικά. Η επιχείρηση αφορούσε αρχικά τρία πλοία που είχαν στασιάσει: τα αντιτορπιλικά «ΙΕΡΑΞ» και «ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ» πλευρισμένα στη μια πλευρά στο Αγγλικό εύδρομο «PHOEBE», που από την άλλη πλευρά ήταν πλευρισμένο σε προβλήτα, και την κορβέτα «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» που ήταν αγκυροβολημένη μακριά από τα άλλα. Λίγο πριν τις 2 το πρωί της 23ης Απριλίου ανεβήκαμε στο Αγγλικό εύδρομο. Στο κατάστρωμα μας είχε παραχωρηθεί η πλευρά προς τα πλοία που είχαν στασιάσει. Στην άλλη πλευρά βρίσκονταν εξοπλισμένα αγγλικά αγήματα, έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο. Στην αποβάθρα περίμεναν τραυματιοφορείς και νοσοκομειακά αυτοκίνητα. Η επίθεση είχε οριστεί για τις 2:30 και άρχισε συγχρόνως κατά της κορβέτας «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» και από την προς τη θάλασσαπλευρά των «ΙΕΡΑΞ» και «ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ». Η επίθεση από το εύδρομο καθυστέρησε λίγο. Την παρακολούθησα με τον Αρχηγό του Στόλου από το κατάστρωμα του εύδρομου. Οι στασιαστές δεν αιφνιδιάστηκαν και από τη πρώτη στιγμή άρχισαν εντατικό πυρ. Τα επιτιθέμενα αγήματα με πνεύμα αυτοθυσίας εκτέλεσαν με επιτυχία τις διαταγές. Η αντίδραση των στασιαστών στη κορβέτα «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» ήταν αρχικά πολύ έντονη, γρήγορα όμως άρχισε να κάμπτεται και σε μισή ώρα είχαν παραδοθεί. Στα δυο άλλα πλοία η αντίσταση των στασιαστών ήταν πιο επίμονη και χρειάστηκε σχεδόν μια ώρα μέχρι να παύσουν το πυρ και παραδοθούν. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος περί τους 250 άνδρες. Έπεσαν στο πεδίο της τιμής εφτά: τρεις αξιωματικοί, ο Υποπλοίαρχος Ρουσσέν, ο Ανθυποπλοίαρχος Ρέππας και ο Ανθυπολοχαγός Καββαδίας, ένας αρχικελευστής και τρεις ναύτες. Τραυματίστηκαν περί τους είκοσι, μεταξύ των οποίων ο Πλοίαρχος Κύρης και ο Πλωτάρχης Θεοφανίδης. Τον ίδιο περίπου αριθμό τραυματιών είχαν και οι στασιαστές. Χαρακτηριστικός ήταν ο φανατισμός και η αυτοθυσία των υπαξιωματικών και ναυτών που συμμετείχαν στα αγήματα εφόδου που αποδείκνυε ότι, ευτυχώς, το μίασμα είχε αφήσει αρκετούς από τα πληρώματα υγιείς. Αυτοί θα αποτελούσαν τον πυρήνα για την ανασυγκρότηση του Ναυτικού. Την πετυχημένη αυτή ενέργεια ακολούθησε μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο η αναίμακτη παράδοση των υπολοίπων πλοίων που είχαν στασιάσει στην Αλεξάνδρεια, του πλωτού συνεργείου «ΗΦΑΙΣΤΟΣ», του α/τ «ΚΡΗΤΗ», ναρκαλιευτικών και βοηθητικών. Αναίμακτα παραδόθηκαν επίσης στο Πορτ Σάιντ το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», έξι αντιτορπιλικά σε εφεδρεία και το υποβρύχιο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» που καταλήφθηκε με μεγάλη δυσκολία στις 29 Απριλίου του 1944. Παραδόθηκε τέλος το Κεντρικό Προγυμναστήριο που βρίσκονταν σε κεντρική συνοικία στην Αλεξάνδρεια και που η κατοχή του από τους στασιαστές είχε προκαλέσει πολύ δυσμενή σχόλια σε βάρος μας. <br />
<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">Η καταστολή της Στάσης στη Μάλτα</span></b> (TOP SECRET: Naval Cypher from C.in C. Mediterranean) <br />
<br />
<br />
Σοβαρές ανωμαλίες είχαν σημειωθεί και στα πλοία μας που ναυλοχούσαν στη Μάλτα, τρία υποβρύχια, το πλοίο συνοδείας υποβρυχίων «ΚΟΡΙΝΘΙΑ», το α/τ «ΣΠΕΤΣΑΙ» που βρίσκονταν σε εφεδρεία και δυο μικρά βοηθητικά. Όλα τα πλοία αυτά βρίσκονταν υπό τις διαταγές Πλοιάρχου, Ανώτερου Διοικητή Υποβρυχίων (Α.Δ.Υ.). Ο Αρχηγός του Στόλου με διέταξε να πάω στη Μάλτα, να αναλάβω προσωρινά τα καθήκοντα Ανωτάτου Ναυτικού Διοικητή, να αποκαταστήσω την τάξη και να εγκαταστήσω τον νέο Α.Δ.Υ., Πλοίαρχο Αντωνόπουλο. Ο Πλοίαρχος που υπηρετούσε στη θέση αυτή είχε συλληφθεί από τον Άγγλο Ναύαρχο και αποσταλεί με συνοδεία στην Αλεξάνδρεια, γιατί δεν είχε δεχτεί να υπηρετήσει υπό τις διαταγές του νέου Αρχηγού του Στόλου.<br />
<br />
<br />
Έφθασα αεροπορικώς στη Μάλτα στις 26 Απριλίου 1944. Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Βρετανός Αντιναύαρχος και Ανώτατος Διοικητής Μάλτας, ο οποίος, πολύ ανήσυχος για όσα είχαν συμβεί, με οδήγησε αμέσως στο γραφείο του για να με κατατοπίσει. Την προηγούμενη μέρα, μόλις μαθεύτηκε η σύλληψη του Α.Δ.Υ., το μεγαλύτερο μέρος των πληρωμάτων των πλοίων μας βγήκαν στη στεριά και αρνήθηκαν να επιστρέψουν στα πλοία τους. Συνελήφθηκαν από τις βρετανικές αρχές και κλείστηκαν σε στρατόπεδο. Από συνολικά 456 άνδρες παρέμειναν στα πλοία μόνο οι 172, άλλοι από δική τους πρωτοβουλία και άλλοι κατόπιν εντολής των επιτροπάτων. Προηγουμένως, βρισκόταν στη Μάλτα και το α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟΝ» που επρόκειτο να αναχωρήσει για την Μπιζέρτα για επισκευή. Πριν όμως αποπλεύσει, περί τους 100 άνδρες του αποβιβάστηκαν στη στεριά. Το πλοίο απέπλευσε με τους υπόλοιπους και γι αυτό ο Βρετανός Ναύαρχος μου ανέθεσε να διαβιβάσω στον Κυβερνήτη, Αντιπλοίαρχο Νεόφυτο, τα συγχαρητήριά του. <br />
<br />
<br />
Μόλις πήρα τις πληροφορίες αυτές κάλεσα σε σύσκεψη τον αρχιεπιστολέα του Α.Δ.Υ., Αντιπλοίαρχο Ιατρίδη, τους Κυβερνήτες των πλοίων και τον Άγγλο Αντιπλοίαρχο Baker της Αγγλικής ναυτικής αποστολής στην Ελλάδα που υπηρετούσε από καιρό στην Α.Δ.Υ. Τους ανακοίνωσα ότι επιθυμούσα να ενημερωθώ για την κατάσταση πριν εκδώσω τις διαταγές μου. Αντιλήφθηκα τότε ότι βρισκόμουν μπρος σε ανθρώπους, κατά βάθος νομιμόφρονες, που βρίσκονταν σε πλήρη παραζάλη. Βρισκόμενοι μακριά από το Κέντρο, έβλεπαν τα πράματα κάτω από το πρίσμα που τα παρουσίαζε ο τέως Α.Δ.Υ., η δε διαταγή του τέως Αρχηγού του Στόλου τους είχε δώσει την εντύπωση ότι επρόκειτο για κίνηση που είχε υιοθετηθεί από ολόκληρο το Ναυτικό. Είχαν υπογράψει τα πρωτόκολλα που τους είχαν παρουσιάσει τα επιτροπάτα χωρίς να είναι σε θέση να εξηγήσουν τους λόγους. Ακόμα και ο αρχιεπιστολέας, αξιωματικός δεξιών φρονημάτων που είχε διακριθεί σαν κυβερνήτης του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», όταν συνελήφθηκε ο Α.Δ.Υ. είχε εκδώσει ημερησία διαταγή που έδειχνε πλήρη σύγχυση. Για αυτόν τον λόγο αναγκάστηκα να διατάξω την αντικατάστασή του από τον Αντιπλοίαρχο Ζέπο, που είχε έρθει μαζί μου από την Αλεξάνδρεια, και να τον αποστείλω στην Αλεξάνδρεια. Κατέστησα σαφές στους κυβερνήτες ότι τα πλοία έπρεπε να επανέλθουν στην οδό της νομιμότητας και ότι η περίοδος των επιτροπάτων και των πρωτοκόλλων είχε λήξει ανεπιστρεπτί. Έπρεπε να έχουν υπόψη τους ότι στο μέλλον οι αξιωματικοί θα διαφυλάσσουν την τιμή τους με τα όπλα και ότι όποιος δεν συμφωνεί όφειλε να μου το δηλώσει από τώρα. Αποφάσισα το επόμενο πρωί να επιθεωρήσω επίσημα επί του συνοδού «ΚΟΡΙΝΘΙΑ» τους αξιωματικούς και τους άνδρες που είχαν απομείνει, παρά τους ενδοιασμούς του Βρετανού Ναυάρχου που πήρε κατά τη διάρκεια της επιθεωρήσεώς μου έκτακτα μέτρα στη στεριά. Κατά την επιβίβασή μου δεν παρουσιάστηκε καμιά ανωμαλία και μου απονεμήθηκαν οι προβλεπόμενες από τον κανονισμό τιμές. Αφού επιθεώρησα τουςπαρατεταγμένους άνδρες, ανεγνώσθη αυστηρή ημερησία μου διαταγή και στηνσυνέχεια άλλη που αφορούσε την εγκατάσταση του νέου Α.Δ.Υ. Στη συνέχεια κάλεσα ιδιαιτέρως όλους τους αξιωματικούς και τους επανέλαβα ότι είχα πει και στους κυβερνήτες. Σε σχετική μου ερώτηση κανείς δεν έφερε αντίρρηση, οπότε δήλωσα ότι τη σιωπή θεωρώ σαν ανεπιφύλακτη αποδοχή των διαταγών μου. <br />
<br />
<br />
Στη συνέχεια επιχειρήθηκε να επιστρέψουν στην οδό του καθήκοντος εκείνοι που είχαν συλληφθεί και κλειστεί στο στρατόπεδο. Ο Αντιπλοίαρχος Baker τους χώρισε σε τρεις ομάδες, μια των ανδρών του α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟΝ», μια των υποτιθέμενων «καλών» από τους άνδρες του Α.Δ.Υ. και μια των υπολοίπων. Έγινε τότε προσπάθεια να διαβαστούν από τα μεγάφωνα στην ομάδα των «καλών» η ημερησία μου διαταγή και άλλη του νέου Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Αυτοί όμως αρνήθηκαν να ακούσουν και φώναζαν ότι δεν αναγνώριζαν τη νέα Κυβέρνηση. Απέτυχε και προσπάθειά μας να διανείμουμε τις διαταγές αυτές με φυλλάδια. Σε αναφορά μου στον Βρετανό Ναύαρχο ανάφερα ότι οι άνδρες αυτοί έπρεπε να θεωρηθούν στασιαστές και να μεταφερθούν στην Αίγυπτο, καθώς ο ίδιος δεν επιθυμούσε να μείνουν στη Μάλτα. Μια τελευταία προσπάθεια να μεταπείσει ορισμένους άνδρες των υποβρυχίων, που γνώριζε προσωπικά και θεωρούσε πολύ καλούς, ανέλαβε ο Αντιπλοίαρχος Baker. Πράγματι χάρη στις προσπάθειές του, ίσως και επειδή στο μεταξύ είχαν πληροφορηθεί το οικτρό τέρμα της στάσης στην Αίγυπτο, πολλοί από αυτούς δέχτηκαν να γυρίσουν στις υπηρεσίες τους. <br />
<br />
<br />
Μετά από παράκληση του Βρετανού Ναυάρχου, στις 29 Απριλίου πήγα αεροπορικώς στη Μπιζέρτα για να εξετάσω τη κατάσταση που επικρατούσε στο α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟ». Ο Κυβερνήτης του, ο Αντιπλοίαρχος Νεόφυτος που ήταν αρχιεπιστολέας μου στο α/τ «ΥΔΡΑ» κατά τη βύθισή του, με δάκρυα στα μάτια μου εξήγησε ότι είχε αναγκαστεί να διατάξει τους αξιωματικούς να υπογράψουν το πρωτόκολλο μετά το γενικό σήμα του τέως Αρχηγού του Στόλου. Ήταν έτοιμος να ακολουθήσει τη νέα γραμμή και να συνεχίσει τις πολεμικές του αποστολές, μόλις συμπληρωνόταν το πλήρωμά του. Διαβάστηκε η ίδια ημερήσια διαταγή μου, βρήκα σύμφωνους όλους τους αξιωματικούς σε όλα όσα τους είπα και, αφού παρέδωσα στις Βρετανικές Αρχές μικρό αριθμό ανδρών που θεωρούνταν ύποπτοι, επέστρεψα στη Μάλτα.<br />
<br />
<br />
Ο Βρετανός Στόλαρχος της Μεσογείου είχε τη πρόθεση να στείλει στη Μάλτα τα αντιτορπιλικά «ΠΙΝΔΟΣ», «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» και «ΜΙΑΟΥΛΗΣ» για εκκαθάριση από τα κακά στοιχεία. Ο Ναύαρχος της Μάλτας με ρώτησε αν οι άνδρες που είχαν παραμείνει στην Α.Δ.Υ. και εκείνοι που υπηρετούσαν στο α/τ «ΝΑΥΑΡΙΝΟ», ενέπνεαν αρκετή εμπιστοσύνη για να χρησιμοποιηθούν γι αυτό το σκοπό. Μελέτησα τη κατάσταση και ανέφερα ότι δεν θεωρούσα τα πληρώματα αυτά κατάλληλα για επανάληψη επιχειρήσεως ανάλογης με εκείνη της Αλεξάνδρειας. Με παρεκάλεσε τότε, να μεταβώ αεροπορικώς στο Αλγέρι, να αναφέρω στον Αρχηγό του Βρετανικού Στόλου της Μεσογείου την κατάσταση που επικρατούσε στη Μάλτα και στη συνέχεια να μεταβιβάσω τις οδηγίες του στον Αρχηγό του Στόλου μας στην Αλεξάνδρεια. Βρήκα τον Ναύαρχο John Cunningham εξαιρετικά εξοργισμένο και αντιλήφθηκα ότι ήταν αποφασισμένος να βυθίσει κάθε πλοίο μας το οποίο μελλοντικά θα στασίαζε. Διέταξε οι εγκλεισμένοι στο στρατόπεδο να παραμείνουν προσωρινά στη Μάλτα με την ελπίδα ότι αρκετοί θα μετάνιωναν, ενώ οι υπόλοιποι θα μεταφέρονταν αργότερα σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην Αφρική. Αποφάσισε ακόμα τα τρία αντιτορπιλικά να μείνουν μακριά από τη Μάλτα, εκτός αν αρνιόνταν να εκτελέσουν αποστολές. Σε τέτοια περίπτωση θα έμπαιναν στην εφεδρεία και θα έληγε η παραχώρησή τους στοΕλληνικό Ναυτικό. <br />
<br />
<br />
Τα τρία αντιτορπιλικά και τρία αρματαγωγά εξακολούθησαν να εκτελούν πολεμικές αποστολές αλλά, στα περισσότερα από αυτά, παρέμεναν πυρήνες της στάσεως. Με πολλές δυσκολίες πέτυχε τελικά η εκκαθάριση των πληρωμάτων.»<br /><br />
===================<br />
<br /></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-66121718079874177712018-03-18T10:42:00.000-07:002018-03-18T10:42:50.038-07:00Το Κατύν, η NKVD και η διαδικασία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1 class="title entry-title" itemprop="name">
Το Κατύν, η NKVD και η διαδικασία
</h1>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" src="https://3.bp.blogspot.com/-E6-qACp8ZTo/VPh27K6EfrI/AAAAAAAALYM/IJReVABuh3k/s1600/6f889b11-320e-4fba-9e32-6c658ed763a4.jpg.thumbnail.jpg" /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">No</span>
216</div>
<div class="MsoNormal">
1940</div>
<div class="MsoNormal">
Νωρίτερα της 5<sup>ης</sup> Μαρτίου, Μόσχα.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Σημείωμα του Λ. Π.
Μπέρια προς τον Ι. Β. Στάλιν. </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Πρόταση εκτέλεσης των πολωνών αξιωματικών, χωροφυλάκων, αστυνομικών,
εποίκων και άλλων από τρία ειδικά στρατόπεδο για αιχμαλώτους πολέμου και κρατούμενους
των φυλακών των δυτικών περιοχών της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το έγγραφο αυτό βρίσκεται στον απόρρητο φάκελο, ενός από τα 16.000
σφραγισμένα πακέτα, τα οποία αποτελούν μέλος τα συλλογής του Αρχείου του
Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας από τον τομέα </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">VI</span><span lang="EN-US"> </span>του Γενικού Τμήματος τα Κ.Ε. ΚΚΣΕ. Σε αυτή τη μορφή
φυλάσσονταν στο Γενικό Τμήμα της Κ.Ε του ΚΚΣΕ ορισμένα ιδιαιτέρως απόρρητα και
μυστικά έγγραφα. Το άνοιγμα και η αποσφράγιση τους γίνονταν προσωπικά από τον
εκάστοτε προϊστάμενο του Γενικού Τμήματος της Κ.Ε. Σύμφωνα με εντολή που δόθηκε
από τον Μπορίς Γιέλτσιν στις 15 Ιουλίου 1992, σχηματίστηκε επιτροπή με
επικεφαλής τον προσωπάρχη της Προεδρίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Γιούρι Πετρόφ,
το σύμβουλο του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντμίτρι Βολγκογκόνοφ, τον
γενικό διευθυντή των Κρατικών αρχείων της Ρωσίας Ρ. Πιχόι και τον διευθυντή του
Αρχείου Α. Κοροτκόφ. Στόχος της επιτροπής ήταν να μελετήσει τα υλικά που
βρίσκονταν σε αυτά τα σφραγισμένα πακέτα. </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Νο 794/</b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="RU" style="mso-ansi-language: RU;">Б</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Άκρως Απόρρητο </b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Προς την Κ.Ε. του
Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκοι)</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Προς το σύντροφο
Στάλιν</b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στα στρατόπεδα για αιχμαλώτους
πολέμου του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΣΣΔ και στις φυλακές
των δυτικών περιοχών της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας κρατείται αυτή την
περίοδο ένας μεγάλος αριθμός πρώην αξιωματικών του πολωνικού στρατού, πρώην
στελεχών της πολωνικής αστυνομίας και των κατασκοπευτικών της υπηρεσιών, μελών
των πολωνικών αντεπαναστατικών κομμάτων, μελών αντεπαναστατικών οργανώσεων που
αποκαλύφθηκαν, φυγάδες κλπ. Όλοι αυτοί είναι ορκισμένοι εχθροί της σοβιετικής
εξουσίας, γεμάτοι μίσος για το σοβιετικό καθεστώς. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Οι αιχμάλωτοι πολέμου αξιωματικοί
και αστυνομικοί, κατά την παραμονή τους στα στρατόπεδο προσπαθούν να συνεχίσουν
την αντεπαναστατική τους δράση, κάνουν αντισοβιετική αγκιτάτσια. Ο καθένας από αυτούς
περιμένει να απελευθερωθεί για να αξιοποιήσει την ευκαιρία να συμμετάσχει
ενεργά στον αγώνα κατά της σοβιετικής εξουσίας. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Από τα όργανα της <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">NKVD</span><span lang="EN-US"> </span>στις
δυτικέ επαρχίες της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας έχει αποκαλυφθεί μια σειρά
αντεπαναστατικών στασιαστικών οργανώσεων. Σε όλες αυτές τις αντεπαναστατικές
οργανώσεις ενεργό καθοδηγητικό ρόλο έπαιξαν πρώην αξιωματικοί του πολωνικού
στρατού, πρώην αστυνομικοί και χωροφύλακες. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ανάμεσα στους κρατούμενους
φυγάδες και παραβάτες των κρατικών συνόρων έχει εντοπιστεί, επίσης, ένας σημαντικός
αριθμός προσώπων, οι οποίοι συμμετείχαν σε αντεπαναστατικές κατασκοπευτικές
οργανώσεις. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στα στρατόπεδα για αιχμαλώτους
πολέμου κρατούνται συνολικά (μη συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτών και των
υπαξιωματικών) 14736 πρώην αξιωματικοί, αξιωματούχοι, γαιοκτήμονες,
αστυνομικοί, χωροφύλακες, δεσμοφύλακες, έποικοι και κατάσκοποι, οι οποίοι σε
ποσοστό 97% ανήκουν στο πολωνικό έθνος. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Εξ αυτών: </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoTableGrid" style="border-collapse: collapse; border: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-padding-alt: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-yfti-tbllook: 1184;">
<tbody>
<tr style="mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-irow: 0;">
<td style="border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt;">Στρατηγοί
συνταγματάρχες και αντισυνταγματάρχες</span></div>
</td>
<td style="border-left: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: 10.0pt;">295</span></div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 1;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt;">Ταγματάρχες και
λοχαγοί </span></div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: 10.0pt;">2080</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
</div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 2;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt;">Υπασπιστές,
ανθυπασπιστές και αρχιλοχίες</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: 10.0pt;">6049</span></div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 3;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt;">Αξιωματικοί και
νεαροί διοικητές της αστυνομίας, της συνοριοφυλακής και της χωροφυλακής</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: 10.0pt;">1030</span></div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 4;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt;">Απλοί αστυνομικοί,
χωροφύλακες, δεσμοφύλακες και κατάσκοποι</span></div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: 10.0pt;">5138</span></div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 5; mso-yfti-lastrow: yes;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 10.0pt;">Αξιωματούχοι,
γαιοκτήμονες, έποικοι </span></div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
<span style="font-size: 10.0pt;">144</span></div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στις φυλακές των δυτικών επαρχιών
της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας συνολικά κρατούνται 18.632 συλληφθέντες (εκ
των οποίων 10.685 πολωνοί), μεταξύ αυτών: </div>
<table border="1" cellpadding="0" cellspacing="0" class="MsoTableGrid" style="border-collapse: collapse; border: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-padding-alt: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-yfti-tbllook: 1184;">
<tbody>
<tr style="mso-yfti-firstrow: yes; mso-yfti-irow: 0;">
<td style="border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Πρώην αξιωματικοί</div>
</td>
<td style="border-left: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
1207</div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 1;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Πρώην αστυνομικοί, κατάσκοποι, χωροφύλακες</div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
5141</div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 2;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Κατάσκοποι, δολιοφθορείς</div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
347</div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 3;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Πρώην γαιοκτήμονες, βιομήχανοι και αξιωματούχοι </div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
465</div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 4;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Μέλη διαφόρων αντεπαναστατικών και στασιαστικών
οργανώσεων και διάφορα άλλα αντεπαναστατικά στοιχεία </div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
5345</div>
</td>
</tr>
<tr style="mso-yfti-irow: 5; mso-yfti-lastrow: yes;">
<td style="border-top: none; border: solid black 1.0pt; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
Φυγάδες</div>
</td>
<td style="border-bottom: solid black 1.0pt; border-left: none; border-right: solid black 1.0pt; border-top: none; mso-border-alt: solid black .5pt; mso-border-bottom-themecolor: text1; mso-border-left-alt: solid black .5pt; mso-border-left-themecolor: text1; mso-border-right-themecolor: text1; mso-border-themecolor: text1; mso-border-top-alt: solid black .5pt; mso-border-top-themecolor: text1; padding: 0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; width: 213.05pt;" valign="top" width="284">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center;">
6127</div>
</td>
</tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Δεδομένου ότι όλοι αυτοί είναι αδιόρθωτοι
εχθροί της σοβιετικής εξουσίας το <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">NKVD</span><span lang="EN-US"> </span>της ΕΣΣΔ θεωρεί αναγκαίο: </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ι. Να ανατεθεί στο <span lang="EN-US">NKVD</span><span lang="EN-US"> </span>της
ΕΣΣΔ</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
1) οι φάκελοι των ευρισκομένων
στα στρατόπεδα αιχμαλώτων 14.700 ανθρώπων, πρώην πολωνών αξιωματικών,
αξιωματούχων, γαιοκτημόνων, αστυνομικών, κατασκόπων, χωροφυλάκων, εποίκων και
δεσμοφυλάκων,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
2) τους φακέλους των συλληφθέντων
και ευρισκομένων στις φυλακές των δυτικών επαρχιών της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας
συνολικού αριθμού 11.000 ανθρώπων, μελών διαφόρων αντεπαναστατικών,
κατασκοπευτικών και οργανώσεων δολιφθοράς, πρώην γαιοκτημόνων, βιομηχάνων,
πρώην πολωνών αξιωματικών, αξιωματούχων και φυγάδων</span> </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Να εξεταστούν κατ’ εξαίρεση και
με εφαρμογή της εσχάτης των ποινών, δια τυφεκισμού.</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">ΙΙ) <span style="background-color: yellow;">Η εξέταση των υποθέσεων να
διεξαχθεί χωρίς κλήση των συλληφθέντων και χωρίς απαγγελία κατηγοριών,
βουλεύματος για τη λήξη της ανάκρισης και κατηγορητηρίου</span> με την ακόλουθη σειρά: </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Α) για πρόσωπα που βρίσκονται σε
στρατόπεδα αιχμαλώτων πολέμου, με βάση τα υπηρεσιακά σημειώματα της Διεύθυνσης
αιχμαλώτων πολέμου του <span lang="EN-US">NKVD</span><span lang="EN-US"> </span>της ΕΣΣΔ, </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Β) για πρόσωπα, συλληφθέντα με
βάση υπηρεσιακά σημειώματα που εκδόθηκαν από το <span lang="EN-US">NKVD</span><span lang="EN-US"> </span>της <span> </span>ΣΣΔ της Ουκρανίας και του <span lang="EN-US">NKVD</span><span lang="EN-US"> </span>της ΣΣΔ της
Λευκορωσίας.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
ΙΙΙ. Η εξέταση των υποθέσεων και
η αναγγελία των αποφάσεων να ανατεθεί στην τρόικα με μέλη τους σ.σ. Μπέρια,
Μερκουλόφ και Μπαστάκοφ (διοικητή του 1<sup>ου</sup> ειδικού τμήματος του <span lang="EN-US">NKVD</span><span lang="EN-US"> </span>της
ΕΣΣΔ). </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο ΛΑΙΚΟΣ ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Λαβρέντι Μπέρια. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
--------------------------</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σημειώσεις στην 1<sup>η</sup>
σελίδα: </i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στα περιθώρια της σελίδας βρίσκονται οι υπογραφές με μπλε μολύβι των Ι.
Στάλιν. Κ. Βοροσίλοφ, Α. Μικογιάν, με απλό μολύβι του Ν. Μόλοτοφ. </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στα περιθώρια της δεύτερης σελίδας, προφανώς, από τον γραμματέα του
Στάλιν «Καλίνιν - υπέρ». </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φυλάσσεται στο Κρατικό Αρχείο
Νεότερης Ιστορίας της Ρωσίας, </i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αποχαρακτηρισμένο πακέτο εγγράφων Νο1. </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Katyn</span>/ </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Dokuventy</span>. </i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Ludobojstwa, Warszawa, 1992, p. 34 -
40 </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης (C)</span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">ΠΗΓΗ: <a href="http://samizdatproject2.blogspot.gr/2015/03/nkvd.html" target="_blank">http://samizdatproject2.blogspot.gr/2015/03/nkvd.html </a></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"> </span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">======================== </span></i></div>
</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-31328972015151745312018-02-04T23:33:00.000-08:002018-02-04T23:33:07.021-08:00«Ελληνική επιχείρηση της Εν Κα Βε Ντε»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<h1 class="firstHeading" id="firstHeading" lang="el">
<span style="color: red;">Ελληνική επιχείρηση της Εν Κα Βε Ντε</span></h1>
<h3 class="entrytitle" id="post-214">
-Οι σταλινικές διώξεις</h3>
<div class="entrymeta">
Posted 10/02/2009<br />
<span style="font-size: large;">ΒΛΑΣΗ ΑΓΖΙΔΗ</span></div>
<div class="entrymeta">
<span style="font-size: large;"><a href="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/" target="_blank"><span style="font-size: small;">ΠΗΓΗ: https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/</span></a> </span></div>
<div style="text-align: center;">
<b></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><img alt="0001-1" class="size-full wp-image-257 aligncenter" data-attachment-id="257" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="0001-1" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0001-1.jpg?w=480?w=350" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0001-1.jpg?w=480?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0001-1.jpg?w=480" data-orig-size="350,66" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/0001-1/" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0001-1.jpg?w=480" title="0001-1" /></b><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn1" name="_ftnref1"></a><b><i></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Μια από
τις πλέον άγνωστες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας, αποτελούν
οι διώξεις κατά των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης που ξεκινούν το 1937
και τερματίζονται το 1949, με τη μαζική και βίαιη μεταφορά της
πλειονότητας των ελληνικών πληθυσμών του Καυκάσου στην Κεντρική Ασία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black;"><img alt="0009" class="size-full wp-image-216 aligncenter" data-attachment-id="216" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="0009" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009.jpg?w=480?w=374" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009.jpg?w=480?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009.jpg?w=480" data-orig-size="374,233" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/attachment/0009/" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009.jpg?w=480" title="0009" /> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Οι
πολυάνθρωπες ελληνικές κοινότητες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, υπήρξαν
καρπός της πανάρχαιας ελληνικής παρουσίας στον παρευξείνιο χώρο και της
έντονης ρωσοτουρκικής αντιπαράθεσης, που καθόρισε και την τελική μορφή
της περιοχής αυτής. Η οριστική διαμόρφωση της φυσιογνωμίας των ελληνικών
κοινοτήτων συμπίπτει με τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν χιλιάδες
πρόσφυγες από το Μικρασιατικό Πόντο κατακλύζουν τις ρωσικές περιοχές. Η
άρνηση των κυβερνήσεων της Ελλάδας μετά το 1928, να επιτρέψουν την
κάθοδο των προσφύγων αυτών -κάτι που ήταν επιβεβλημένο, εφόσον οι
πρόσφυγες αυτοί καλύπτονταν από τη Συνθήκη της Λωζάννης- οδήγησε στον
εγκλωβισμό τους στη σοβιετική επικράτεια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn3" name="_ftnref3"></a><span style="color: black;">[3]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης, ακολούθησαν και συμμετείχαν σε όλες
τις φάσεις του πρωτότυπου σοβιετικού πειράματος. Απόλαυσαν τους καρπούς
της Νέας Οικονομικής Πολιτικής και της πολυπολιτισμικής αντίληψης που
επικράτησε κατά την πρώτη περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Δημιούργησαν
πλήρες δίκτυο ελληνικής παιδείας, θεατρικές ομάδες, εκδοτικούς οίκους,
εξέδοσαν πλήθος ελληνικών εντύπων, συνέστησαν Αυτόνομες Ελληνικές
Περιοχές στα πλαίσια του σοβιετικού διοικητικού συστήματος και ανέπτυξαν
μιαν ιδιαίτερη ελληνική γραμματεία και έναν αυτόνομο ελληνικό λόγο.
Υπέστησαν όμως με οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες της βίαιης
κολεκτιβοποίησης και, στη συνέχεια, της εκρωσιστικής, αφομοιωτικής
πολιτικής του σταλινισμού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><span id="more-214"></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Σημείο
καμπής για την αλλαγή της εσωτερικής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης,
υπήρξαν οι Δίκες της Μόσχας, το συμβολικό μήνυμα των οποίων ήταν ότι, ο
μοναδικός και αδιαμφισβήτητος ηγέτης της αχανούς κομμουνιστικής
Αυτοκρατορίας ήταν πλέον ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Η αντίστροφη
μέτρηση για τις μικρές εθνότητες, αλλά και για όση κοινωνική και
πολιτική αντιπολίτευση είχε απομείνει, είχε αρχίσει! Ο ακαδημαϊκός
Θεοχάρης Κεσσίδης υποστηρίζει ότι στο βαθμό που εδραιωνόταν το
διοικητικό-γραφειοκρατικό σύστημα που βρήκε την έκφρασή του στην
προσωπολατρεία του Στάλιν, καθώς και στις παραβιάσεις της νομιμότητας
και τους άγριους διωγμούς που απλώθηκαν σ’ όλη τη χώρα, έφτασε η ώρα για
την πολιτιστική γενοκτονία μερικών μικρών λαών, μαζί και των Ελλήνων
της ΕΣΣΔ.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn4" name="_ftnref4"></a><span style="color: black;">[4]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
μαζικές διώξεις εντάθηκαν μετά το Σεπτέμβριο του 1936, όταν σε
τηλεγράφημα με τις υπογραφές του Στάλιν και του Ζντάνοφ προς τον
Καγκανόβιτς και τον Μολότοφ διατυπώθηκε η κατηγορία κατά της μυστικής
αστυνομίας NKVD</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn5" name="_ftnref5"></a><span style="color: black;">[5]</span><span style="color: black;">, ότι καθυστέρησε τέσσερα χρόνια στην εξαπόλυση
μαζικών διωγμών και υποδείχτηκε η σύντομη αναπλήρωση του χαμένου
χρόνου. Οι προαναφερόμενοι ηγέτες ζητούσαν την εξόντωση των «εχθρών του
λαού» και την κατάσχεση των περιουσιών τους. Άρχισαν έτσι οι μαζικές
συλλήψεις και εκτελέσεις κάτω από το σύνθημα της πάλης κατά των
τροτσκιστών. Μόνο στο στρατό συνελήφθησαν 20.000 περίπου αξιωματικοί, οι
οποίοι αντιστοιχούσαν στο 25% του σώματος. Τα αναρίθμητα κενά που
άφησαν οι εκκαθαρίσεις συμπληρώθηκαν από τη νέα «διανόηση» των
αφοσιωμένων στον Στάλιν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn6" name="_ftnref6"></a><span style="color: black;">[6]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Το 1937
χαρακτηρίζεται από την πλήρη εκκαθάριση των εσωκομματικών αντιπάλων του
Στάλιν. Τον Ιούνιο δικάστηκε μυστικά ο στρατάρχης Τσουχατσέφσκι και μια
ομάδα ανώτερων αξιωματικών του Κόκκινου Στρατού. Το κατηγορητήριο
διαμορφώθηκε από τον Γιάκοντα και τον Γιέζοφ, τους αρχηγούς της μυστικής
αστυνομίας. Η βασικές κατηγορίες ήταν: απόπειρα δολοφονίας του Στάλιν
και πρόθεση καταστροφής της στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης της
χώρας με στόχο την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Ολοι κατηγορήθηκαν ότι
απ’ τις
αρχές της επανάστασης εργάζονταν στις υπηρεσίες κατασκοπείας της
Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιαπωνίας και της Γερμανίας και ότι είχαν
έρθει σε μυστικές συμφωνίες με τους ναζί για το διαμελισμό της
Σοβιετικής Ένωσης. Οι ομολογίες αποσπάστηκαν από τους κατηγορούμενους με
βασανιστήρια. Στην απόφαση που τους καταδίκασε σε θάνατο με τουφεκισμό
αναφέρεται ότι <i>«… εκρίθησαν ένοχοι προδοσίας κατά της πατρίδος».</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn7" name="_ftnref7"></a><span style="color: black;">[7]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Την
περίοδο αυτή είχαν αρχίσει να επικρατούν και εθνικά κριτήρια στις
διώξεις. Η αρχή έγινε με τους Κορεάτες της Άπω Ανατολής, που
εκτοπίστηκαν από το Ντάλνι Βοστόκ στα εδάφη της Κεντρικής Ασίας. Η
επίσημη κατηγορία ήταν ότι ολόκληρη η κορεάτικη εθνότητα της ΕΣΣΔ ήταν
κατάσκοπος των Γιαπωνέζων. Ολόκληρος ο πληθυσμός, ακόμα και τα μέλη του
κόμματος εκτοπίστηκαν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn8" name="_ftnref8"></a><span style="color: black;">[8]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Οι διώξεις του ’37-’38</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Το κλίμα άρχισε να βαραίνει και πάνω από τους Έλληνες. Στην απογραφή του 1937 καταγράφηκαν 268.889 άτομα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn9" name="_ftnref9"></a><span style="color: black;">[9]</span><span style="color: black;"> Το πραγματικό όμως μέγεθος της ελληνικής μειονότητα ήταν αρκετά μεγαλύτερο και πιθανότητα πλησίαζε τις 450.000.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn10" name="_ftnref10"></a><span style="color: black;">[10]</span><span style="color: black;"> Από αυτούς το ένα τρίτο περίπου είχε την ελληνική υπηκοότητα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn11" name="_ftnref11"></a><span style="color: black;">[11]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Με την
έναρξη των διώξεων, ολόκληρη η ελληνική ηγεσία και μαζί της και η
πλειονότητα των ενηλίκων Ελλήνων συνελήφθη και εξοντώθηκε.
Πραγματοποιήθηκαν τέσσερα διαδοχικά κύματα μαζικών διώξεων, τα οποία
ξεκίνησαν στις παρακάτω ημερομηνίες: 30 Οκτωβρίου 1937, 8 Φεβρουαρίου
1938, 29 Ιουλίου 1938 και 26 Φεβρουαρίου 1939.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn12" name="_ftnref12"></a><span style="color: black;">[12]</span><span style="color: black;">
Στην πρώτη περίοδο των διώξεων οι μαζικές συλλήψεις των Ελλήνων
κορυφώθηκαν στις 17 Δεκεμβρίου 1937 και συνεχίστηκαν έως το τέλος
Φεβρουαρίου 1938.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn13" name="_ftnref13"></a><span style="color: black;">[13]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">
Για να αντιμετωπίσει η μυστική αστυνομία τον τεράστιο όγκο των
περιπτώσεων, της παραχωρείται επίσημα το δικαίωμα από την Κεντρική
Επιτροπή του ΚΚ(μπ.) να βασανίζει τους υπόπτους. Της παραχωρήθηκε επίσης
το δικαίωμα να συλλαμβάνει ως ομήρους τους συγγενείς των
κατηγορουμένων. Υπεύθυνη υπηρεσία για όλα αυτά ήταν μια ειδική επιτροπή
της NKVD, η OSSO. Η υπηρεσία αυτή έφερε την ευθύνη για τις εκτοπίσεις
των οικογενειών, όσων είχαν καταδικαστεί με το άρθρο 58 του ποινικού
κώδικα. Συνήθως τα μέλη της οικογένειας ενός <i>«προδότη της πατρίδας»</i> εκτοπίζονταν για πέντε χρόνια και καταγράφονταν στα μητρώα ως TCHIR, με την ένδειξη <i>«μέλος οικογένειας προδότη της πατρίδας».</i>
Δεν είχαν δικαίωμα να κατέχουν το εσωτερικό διαβατήριο και αντ’ αυτού
είχαν ένα βιβλιάριο, στο οποίο αναγράφονταν οι ημερομηνίες ελέγχου τους
από τα όργανα της μυστικής αστυνομίας, δύο φορές το μήνα</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn14" name="_ftnref14"></a><span style="color: black;">[14]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Το 1937
εκδόθηκε διαταγή, η οποία επέτρεπε τη σύλληψη παιδιών ως 12 ετών και
την καταδίκη τους, ακόμα και με τις βαρύτερες ποινές. Αυτή η διαταγή
διευκόλυνε την εξόντωση των παιδιών των «εχθρών του λαού». Τα παιδιά των
συλληφθέντων οδηγούνταν σε ορφανοτροφεία. Αναγκάζονταν να αλλάξουν το
όνομά τους, αρνούμενα έτσι τους κατάδικους γονείς τους. Αν δε δέχονταν
την αλλαγή του ονόματος, τα κακομεταχειρίζονταν και τα περνούσαν από
δίκη, σαν «παιδιά εχθρών του λαού» ή σαν «συγγενείς εχθρών του λαού».
Ανήλικοι βασανίστηκαν σκληρά για υποτιθέμενη συμμετοχή τους σε
συνωμοσίες. Υπήρχαν περιπτώσεις ανηλίκων, 16-17 χρόνων, που δικάστηκαν
και εκτελέστηκαν. Ορισμένες φορές, ενώ η ποινή ήταν 2-3 χρόνια φυλάκιση,
τελικά παρέμειναν έγκλειστοι για 15-20 χρόνια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn15" name="_ftnref15"></a><span style="color: black;">[15]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι διώξεις κατά των Ελλήνων του Πόντου πραγματοποιήθηκαν με εθνικά κριτήρια. Μεγάλες περιοχές με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό εκκαθαρίστηκαν.
Δεν εξαιρέθηκαν από τις διώξεις ούτε τα μέλη του κόμματος. Χιλιάδες
Έλληνες εκτελέστηκαν με την κατηγορία του «εχθρού του λαού» ή
εξορίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιβηρίας. Τα κύρια
επιχειρήματα των κατηγόρων ήταν ότι υποστήριζαν πολιτικά το
«τροτσκιστικο-μπουχαρινικό κέντρο» και ότι συμμετείχαν σε μυστικές
οργανώσεις, με στόχο «την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας και την
εγκαθίδρυση ελληνικής δημοκρατίας στα νότια παράλια της Ρωσίας». Οι
ομολογίες αποσπάστηκαν με φρικτά βασανιστήρια. Η εφημερίδα <i>Κόκκινος Καπνας</i>,
δίνει τη πληροφορία ότι ομάδα Ελλήνων φοιτητών του Παιδαγωγικού
Ινστιτούτου που έδρευε στο Σοχούμι της Αμπχαζίας, συνελήφθη με την
κατηγορία των «αντεπαναστατικών στοιχείων» για
«τροτσκιστικο-μπουχαρινική δράση».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn16" name="_ftnref16"></a><span style="color: black;">[16]</span><span style="color: black;"> Το σύνολο σχεδόν της ελληνικής διανόησης, ακόμα και τα μέλη του κόμματος, εξοντώθηκαν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn17" name="_ftnref17"></a><span style="color: black;">[17]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Τον
Αύγουστο του 1938, δίχως να έχει προηγηθεί δημόσια ανακοίνωση, έκλεισαν
όλα τα ελληνικά σχολεία, τα οποία ανέρχονταν σε 104.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn18" name="_ftnref18"></a><span style="color: black;">[18]</span><span style="color: black;">
Η διδασκαλία άρχισε να γίνεται κυρίως στη ρωσική γλώσσα, αλλά αρκετές
φορές στη γλώσσα της Δημοκρατίας στην οποία ζούσαν. Τα ελληνικά σχολεία
των χωριών της Αμπχαζίας μετατράπηκαν, κατά την πρώτη περίοδο, κυρίως
σε γεωργιανά.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn19" name="_ftnref19"></a><span style="color: black;">[19]</span><span style="color: black;">
Παράλληλα άλλαξε και η ονομασία των σχολείων. Έτσι για παράδειγμα, το
Ελληνικό Σχολείο στο Βατούμι μετονομάστηκε 8ο Σχολείο. Η διδασκαλία
γινόταν μόνο στη ρωσική, ενώ η σύνθεση των μαθητών ήταν πλέον
πολυεθνική.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn20" name="_ftnref20"></a><span style="color: black;">[20]</span><span style="color: black;">
Μερικά από τα ελληνικά εκπαιδευτήρια άλλαξαν χρήση. Αυτό συνέβη με το
Ελληνικό Παιδαγωγικό Τέχνικουμ του Σοχούμι, μέρος του οποίου
παραχωρήθηκε αργότερα για κατοικία στην Αμπχαζία ηθοποιό Αικατερίνα
Ζαχάριεβνα Σακιρμπάϊ. Το ελληνικό σχολείο του χωριού Καμπαρντίνκα
παραχωρήθηκε στην αστυνομία και στέγασε τις υπηρεσίες της. Το ελληνικό
δεκατάξιο σχολείο του ίδιου χωριού μετατράπηκε σε ρωσικό.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn21" name="_ftnref21"></a><span style="color: black;">[21]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <img alt="______0001bpfvay___" class="size-full wp-image-219 alignleft" data-attachment-id="219" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="______0001bpfvay___" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/______0001bpfvay___.jpg?w=480?w=300" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/______0001bpfvay___.jpg?w=480?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/______0001bpfvay___.jpg?w=480" data-orig-size="300,222" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/______0001bpfvay___/" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/______0001bpfvay___.jpg?w=480" title="______0001bpfvay___" /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><span style="color: black;"> Με τον
ίδιο τρόπο, σταμάτησε η έκδοση των ελληνικών εφημερίδων και περιοδικών,
ενώ έκλεισαν και οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι. Τα τ</span>υπογραφεία
καταστράφηκαν. Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος καταστροφής του εκδοτικού
οίκου «Κολεκτιβιστής». Τα τυπογραφικά στοιχεία του πετάχτηκαν στην
Αζοφική Θάλασσα συμβολικά, «ώστε να μην ξανατυπωθεί στη Ρωσία ελληνικό
βιβλίο».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn22" name="_ftnref22"></a><span style="color: black;">[22]</span><span style="color: black;">
Έκλεισαν επίσης και οι ελληνικές θεατρικές σκηνές. Kαταστράφηκαν
σκόπιμα τα περισσότερα στοιχεία της πολιτιστικής δράσης των Ελλήνων.
Πολλοί Έλληνες, επίσης, από φόβο, κατέστρεψαν μόνοι τους πολλά στοιχεία,
ένα μέρος των οποίων αφορούσε στην ίδια τη θεατρική παραγωγή.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn23" name="_ftnref23"></a><span style="color: black;">[23]</span><span style="color: black;">
Αντίστοιχη ήταν και η τύχη των ελληνικών εκκλησιών. Οι ιερείς ήταν από
τους πρώτους που συνελήφθησαν. Αρκετοί από αυτούς εξαναγκάστηκαν να
ποδοπατήσουν τις εικόνες. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο ιερέας Βασίλειος
Τρανταφυλλίδης, που εγκαταστάθηκε ως πρόσφυγας στη Θεοδόσια της Κριμαίας
το 1922. Το 1937 συνελήφθη και υποχρεώθηκε από τα όργανα του σταλινικού
καθεστώτος να ποδοπατήσει μια εικόνα που είχαν πετάξει κάτω. Αυτός
αρνήθηκε, λέγοντας «Εγώ εικόνας ‘κι πατώ».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn24" name="_ftnref24"></a><span style="color: black;">[24]</span><span style="color: black;"> Την τελευταία του πνοή ο ιερέας Τριανταφυλλίδης την άφησε το 1939, εξορισμένος κάπου στα Ουράλια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn25" name="_ftnref25"></a><span style="color: black;">[25]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι εκκλησίες άλλαξαν χρήση. Η μεγάλη ελληνική εκκλησία στο Σοχούμι μετατράπηκε σε κοινόβιο μαθητών.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn26" name="_ftnref26"></a><span style="color: black;">[26]</span><span style="color: black;"> Η μητρόπολη του Γελεντζίκ έγινε αποθήκη σιτηρών και στο τέλος στέγασε την Κomsomol.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <img alt="0009___" class=" wp-image-244 alignright" data-attachment-id="244" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="0009___" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009___.jpg?w=209&h=257?w=350" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009___.jpg?w=209&h=257?w=218" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009___.jpg?w=209&h=257" data-orig-size="350,481" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/0009___/" height="257" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/0009___.jpg?w=209&h=257" title="0009___" width="209" /> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Η
εκκλησία του χωριού Ντάκγβα ανατινάχτηκε. Το ίδιο έγινε και με την
εκκλησία του χωριού Μερτσάν στην Ελληνική Περιοχή. Στη θέση της χτίστηκε
σχολείο. Η εκκλησία του χωριού Αχαλσιόν μετατράπηκε και αυτή σε αποθήκη
σιτηρών, ενώ ο ιερέας και ο ψάλτης συνελήφθησαν και στάλθηκαν στη
Σιβηρία. Το ίδιο συνέβη και με την εκκλησία της Καμπαρτίνκα στην περιοχή
Κρασνοντάρ, όπου πολλές εικόνες σώθηκαν, γιατί μια Ελληνίδα,
καθαρίστρια στην κοινότητα του χωριού, άκουσε τα σχέδια για την
κατεδάφισή της. Πρόλαβαν οι κάτοικοι και πήραν τις καλύτερες εικόνες στα
σπίτια τους, φυλλάσσοντάς τες με κίνδυνο της ζωής τους. H εκκλησία του
Αγ. Ιωάννου στο χωριό Κούμα μετατράπηκε σε σταύλο. Παρόμοια ήταν η τυχή
των περισσότερων ελληνικών εκκλησιών. Οι εικόνες και τα εκκλησιαστικά
σκεύη καταστράφηκαν, εκτός από ελάχιστα που σώθηκαν από πολίτες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn27" name="_ftnref27"></a><span style="color: black;">[27]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
καταστάσεις των υποψήφιων συλληφθέντων συντάσσονταν στα κομματικά
γραφεία των οργανώσεων των περιοχών. Τα κριτήρια επιλογής σχετίζονταν σε
μεγάλο βαθμό με τα προσωπικά αισθήματα των υπεύθυνων κομματικών. Στους
καταλόγους περιλαμβάνονταν όσοι στα παλιότερα χρόνια εξασκούσαν κάποιο
ελεύθερο επάγγελμα και οι πλέον ευκατάστατοι. Επίσης, ανάμεσα στους
πρώτους συλληφθέντες ήταν όσοι εξακολουθούσαν να έχουν την ελληνική
υπηκοότητα. Άλλο κριτήριο αποτελούσε και η πιθανή αλληλογραφία με
συγγενείς στην Ελλάδα.
Το «αδίκημα» της αλληλογραφίας με άτομα που ζούσαν σε καπιταλιστική
χώρα, οδήγησε πολλούς Έλληνες στο να απαγορεύσουν στην οικογένειά τους
να στέλνει ή να δέχεται γράμματα από την Ελλάδα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn28" name="_ftnref28"></a><span style="color: black;">[28]</span><span style="color: black;">
Ο αριθμός των προσώπων που θα έπρεπε να περιλαμβάνει η κατάσταση
οριζόταν από τις περιφερειακές οργανώσεις. Η συνολική διαδικασία άγγιζε
τα όρια του παραλόγου, εφόσον οι κεντρικές υπηρεσίες έδιναν μόνο τον
αριθμό αυτών που θα έπρεπε να συλληφθούν: <i>«… έπαιρναν ένα
τηλεγράφημα που έγραφε: 500 άτομα, δίχως να έχει ονόματα. Ο αριθμός
αυτός μοιραζόταν. Εχουμε 20 ραγιόνια, άρα αντιστοιχούν 25 άτομα σε κάθε
ραγιόνι. Αλλες φορές έρχονταν τηλεγράφημα για 100 άτομα. Το έστελναν στο
σοβιέτ. Εκείνοι με τον αστυνομικό, συνολικά πέντε άτομα, έλεγαν ποιον
θα δώσουν, εκείνον, εκείνον, εκείνον! Τους συγγενείς τους δεν τους
πείραζαν. Στον κατάλογο δεν έβαζαν γέρους, αλλά μόνο ανθρώπους που
μπορούσαν να δουλεύουν</i>«.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn29" name="_ftnref29"></a><span style="color: black;">[29]</span><span style="color: black;"> Για όσους τελικά συμπεριλάμβαναν στην κατάσταση, εφεύρισκαν διάφορες κατηγορίες, όπως <i>«έβρισε τον Στάλιν»</i> ή<i> «ανατίναξε ένα γεφύρι»</i> ή <i>«έκανε σαμποτάζ σε εργοστάσιο»</i> ή <i>«συμμετείχε σε εθνικιστική ομάδα»</i> κ.λπ.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn30" name="_ftnref30"></a><span style="color: black;">[30]</span><span style="color: black;"> Τις συλλήψεις τις έκαναν βράδυ. Ο λαός είχε ονομάσει το μαύρο αυτοκίνητο της μυστικής αστυνομίας <i>«μαύρο κοράκι»</i> και τους πράκτορες της μυστικής αστυνομίας «<i>μισαφιρέους».</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn31" name="_ftnref31"></a><span style="color: black;">[31]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Από το
1934, ένα τριμελές ειδικό συμβούλιο της NKVD είχε τη δικαιοδοσία να
συλλαμβάνει, να ανακρίνει, να δικάζει, να καταδικάζει και να επιβάλλει
ποινές. Το ειδικό αυτό συμβούλιο συνεδρίαζε μυστικά δίχως την παρουσία
του κατηγορουμένου και την ύπαρξη δικηγόρου. Η απόφαση της Ειδικής
Σύσκεψης, όπως αποκαλείται η συνεδρίαση του τριμελούς συμβουλίου, ήταν
αμετάκλητη και δεν επιδεχόταν έφεση. Οι περισσότεροι δικάζονταν σύμφωνα
με το άρθρο 58 του ποινικού κώδικα. Ο ποινικός κώδικας του 1926 έκανε
διάκριση μεταξύ των κοινών εγκλημάτων και των «αντιεπαναστατικών», τα οποία τιμωρούσε πολύ αυστηρότερα: «<i>Όποιος
ήταν φυλακισμένος με το άρθρο 58 του ποινικού κώδικα δεν είχε κανένα
δικαίωμα. Κι αν πέθαινες και αν σε σκότωναν δεν έδιναν λογαριασμό σε
κανένα</i>«.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn32" name="_ftnref32"></a><span style="color: black;">[32]</span><span style="color: black;">
Το άρθρο 58 του Ποινικού Κώδικα της ΕΣΣΔ, που αποτελούνταν από
δεκατέσσερα αρθρίδια, αναφερόταν σε «εγκλήματα κατά του κράτους». Ο
Ποινικός Κώδικας κατασκευάστηκε σαν «ταξικό όπλο» κατά του οιουδήποτε
ήταν ακόμη και ελάχιστα ύποπτος για το σοβιετικό καθεστώς. Με βάση αυτόν
τον Ποινικό Κώδικα όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι κατηγορούνταν για
ποινικά αδικήματα. Για παράδειγμα το 58-9 ήταν το «στρατιωτικό
σαμποτάζ», το 58-10-11 σήμαινε «στοιχείο βλαβερό για την κοινωνία». Η
παράγραφος β’ του αρθριδίου 1 του άρθρου 58 (58 1-β) αναφερόταν στο
αδίκημα της «προδοσίας της Πατρίδας». Σύμφωνα με αυτήν, οι πράξεις που
συντελούσαν στη μείωση της στρατιωτικής ισχύος της ΕΣΣΔ τιμωρούνταν με
τουφεκισμό. Το αρθρίδιο 11 αναφερόταν σε δράση προετοιμασμένη από κάποια
οργάνωση και στη σύσταση συμμορίας για την τέλεση αδικήματος Συνήθως το
αρθρίδιο 11 συμπλήρωνε τις βασικές κατηγορίες του αρθριδίου 1. Το άρθρο
58 χρησιμοποιήθηκε για όλες τις περιπτώσεις εξόντωσης των εσωκομματικών
αντιπάλων της κυρίαρχης ομάδας στο Κομμουνιστικό Κόμμα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn33" name="_ftnref33"></a><span style="color: black;">[33]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στις καταδικαστικές αποφάσεις υπήρχαν χαρακτηρισμοί σε κωδικοποιημένη μορφή, όπως <i>«Κοινωνικά επιβλαβές στοιχείο»</i> ή «Κοινωνικά
επικίνδυνο στοιχείο» ή «Αντεπαναστατική προπαγάνδα» ή «Αντισοσιαλιστική
προπαγάνδα» ή «Προδοσία πατρίδας» ή «Αντεπαναστατική δράση» ή
«Τρομοκρατική δράση» ή «Υποψία κατασκοπείας» κ.λπ.. Με τον τελευταίο
καταδικάζονταν όσοι είχαν ζήσει κάποτε στο εξωτερικό ή είχαν συγγενείς
και διατηρούσαν μαζί τους αλληλογραφία. Ειδικά για πολλούς Έλληνες, η
αλληλογραφία που διατηρούσαν με συγγενείς τους στην Ελλάδα, στάθηκε ο
κύριος λόγος της σύλληψής τους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn34" name="_ftnref34"></a><span style="color: black;">[34]</span><span style="color: black;"> Συνελάμβαναν ακόμα και συλλέκτες γραμματοσήμων, οι οποίοι αλληλογραφούσαν με την Ελλάδα για τις ανάγκες της συλλογής τους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn35" name="_ftnref35"></a><span style="color: black;">[35]</span><span style="color: black;">
Μερικές διατάξεις του κώδικα του 1926 νομιμοποιούσαν τη σύλληψη και
την καταδίκη ανθρώπων που δεν είχαν διαπράξει κανένα έγκλημα. Πολλές
φορές, πλάι στον χαρακτηρισμό, έμπαινε η επιπλέον ένδειξη «Τροτσκιστής».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn36" name="_ftnref36"></a><span style="color: black;">[36]</span><span style="color: black;"> Απ’ ότι γνωρίζουμε, για την πλειονότητα των συλληφθέντων Ελλήνων στην Αμπχαζία χρησιμοποιήθηκε αυτή η κατηγορία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn37" name="_ftnref37"></a><span style="color: black;">[37]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Η εξόντωση της ελληνικής ηγεσίας</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Oι
μεγαλύτερης έκτασης συλλήψεις Ελλήνων έγιναν στην κοιλάδα του Κουμπάν,
στη Νότια Ρωσία, όπου υπήρχε μια σμαντική Αυτόνομη Ελληνική Περιοχή.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn38" name="_ftnref38"></a><span style="color: black;">[38]</span><span style="color: black;">
Η Ελληνική Περιοχή εξακολουθούσε να υπάρχει τυπικά μέχρι την άνοιξη του
1938, οπότε αποφασίστηκε η πλήρης κατάργησή της και επανασυστάθηκε η
Περιοχή Κριμσκ (Κρίμσκι Ραγιόν) και εδραιώθηκε η απόλυτη κυριαρχία των
Κοζάκων. Η μυστική αστυνομία συνέλαβε μαζικά τους Έλληνες άνδρες από 16
ετών και άνω. Στην περιοχή αυτή δεν υπήρχε ελληνική οικογένεια που να
μην είχε θύματα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn39" name="_ftnref39"></a><span style="color: black;">[39]</span><span style="color: black;"> Οι επιζώντες θυμούνται έντονα τις σκηνές των συλλήψεων και των πορειών των συλληφθέντων με τη συνοδεία έφιππων αστυνομικών.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn40" name="_ftnref40"></a><span style="color: black;">[40]</span><span style="color: black;">
Οι αρχές γύριζαν από σπίτι σε σπίτι στις ελληνικές κοινότητες και
κατείσχαν τα πάντα, ελληνικά διαβατήρια, φωτογραφίες και γράμματα από
την Έλλάδα. Οι Έλληνες κάτοικοι της περιφέρειας του Κρασνοντάρ, όπου
έγιναν οι μεγαλύτερες συλλήψεις, εγκατέλειπαν τα σπίτια τους
τρομοκρατημένοι και κατέφευγαν σε σπίτια ντόπιων για να σωθούν. Η κύρια
κατηγορία που απαγγέλθηκε στην Ελληνική Περιοχή ήταν ότι οι κάτοικοί της
ανήκαν σε παράνομες ελληνικές εθνικιστικές οργανώσεις, που στόχευαν στη
διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και στη δημιουργία ελληνικής δημοκρατίας
στη νότια Ρωσία. Τα στοιχεία των περισσότερων από τα 77 μέλη μιας από
τις ομάδες που συνελήφθησαν, έχουν έρθει ήδη στο φως. Ολοι κατηγορήθηκαν
και καταδικάστηκαν σε θάνατο, εκτός από δύο οι οποίοι καταδικάστηκαν σε
δεκαετή κάθειρξη σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. H κατηγορία ήταν ότι
ίδρυσαν μια <i>«Ελληνική, αντεπαναστατική, εθνικιστική, αποσχιστική, τρομοκρατική, κατασκοπευτική οργάνωση</i>«</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn41" name="_ftnref41"></a><span style="color: black;">[41]</span><span style="color: black;">.
Οι ηγέτες της Ελληνικής Περιοχής δεν ανήκαν στη συγκεκριμένη ομάδα αλλά
σε κάποια άλλη με τους ίδιους στόχους, όπως φαίνεται από τα ντοκουμέντα
αποκατάστασης που δόθηκαν πολύ αργότερα στις οικογένειές τους. Οι
συλληφθέντες βασανίζονταν για να ομολογήσουν τη συμμετοχή τους. Οι
καταθέσεις που αποσπάστηκαν με βασανιστήρια ήταν ένα σύνολο ομολογιών
και κατηγοριών κατά των άλλων συγκρατουμένων. Όλοι ομολόγησαν ότι με
κάθε τρόπο προσπαθούσαν να σαμποτάρουν και να διαλύσουν το σοβιετικό
κράτος και ότι επιθυμούσαν την ίδρυση ελληνικής δημοκρατίας στη νότια
Ρωσία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn42" name="_ftnref42"></a><span style="color: black;">[42]</span><span style="color: black;"> Με τον ίδιο τρόπο καταστράφηκαν και οι ολιγομελείς ελληνικές κοινότητες της Κεντρικής Ασίας, απ’ όπου συνέλαβαν σχεδόν όλους τους άνδρες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn43" name="_ftnref43"></a><span style="color: black;">[43]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η
πρακτική των προληπτικών συλλήψεων, δίχως να υπάρχει συγκεκριμένη δράση
κατά του κράτους, έβρισκε την τεκμηρίωσή της από σταλινικούς νομομαθείς.
Ένας από αυτούς, ο Α. Piontkowsky, αναφέρει: «… <i>είναι απαραίτητο να
εφαρμόζονται αναγκαστικά μέτρα σε άτομα που δεν έχουν διαπράξει
έγκλημα, αλλά που για τον ένα ή άλλο λόγο, όπως την προηγούμενη δράση
τους ή τους δεσμούς τους με κάποιο εγκληματικό περιβάλλον, είναι
κοινωνικά επικίνδυνα</i>«.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn44" name="_ftnref44"></a><span style="color: black;">[44]</span><span style="color: black;">
Οι συνέπειες αυτής της άποψης ήταν εξαιρετικά οδυνηρές για τον ελληνικό
πληθυσμό. Ένα ποντιακό τραγούδι εκείνης της περιόδου περιγράφει την
εφαρμογή της συγκεκριμένης άποψης:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Στείλνε σε και την παβέσκα</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> προσκαλούνε σε.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Πας λες τα παράπονα σ’,</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> ατοίν ‘κι ακούνε σε. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Στείλνε σε σην εξορίαν</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> σο Σιμπήρ μακρά</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> ορφανίουνταν οι γυναίκ’ς,</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> τα μικρά».</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn45" name="_ftnref45"></a><span style="color: black;">[45]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Με
εντολή του γενικού εισαγγελέα της ΕΣΣΔ Βισίνσκι οι θανατικές καταδίκες
συμπληρώνονταν με την υπόδειξη: «Με κατάσχεση όλων των περιουσιακών τους
στοιχείων». Έτσι άνοιξαν πολλά κρατικά καταστήματα, στα οποία πωλούνταν
τα υπάρχοντα των καταδικασμένων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn46" name="_ftnref46"></a><span style="color: black;">[46]</span><span style="color: black;">
Συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν ακόμα και επιστήμονες που ήταν αναγκαίοι
στη στρατιωτική έρευνα, όπως ο Έλληνας Κ. Τσελπάν, ο οποίος είχε
σχεδιάσει την περίφημη μηχανή του τανκ Τ-34.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn47" name="_ftnref47"></a><span style="color: black;">[47]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι συλληφθέντες βασανίζονταν σκληρά για να δεχτούν να υπογράψουν την κατηγορία που τους βάραινε.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn48" name="_ftnref48"></a><span style="color: black;">[48]</span><span style="color: black;"> Άλλους τους κατηγορούσαν ότι έβρισαν τον Στάλιν,</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn49" name="_ftnref49"></a><span style="color: black;">[49]</span><span style="color: black;">
άλλους ότι έκαναν κάποιο σαμποτάζ, ότι επιδείκνυαν αντισοβιετική
συμπεριφορά ή ότι ήταν μέλη αντισοβιετικής οργάνωσης που είχε ως στόχο
την ανατροπή της σοβιετικής κυβέρνησης.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn50" name="_ftnref50"></a><span style="color: black;">[50]</span><span style="color: black;"> Τα βασανιστήρια περιελάμβαναν σωματική και ψυχική βία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn51" name="_ftnref51"></a><span style="color: black;">[51]</span><span style="color: black;"> Στα «πιστοποιητικά αποκατάστασης» που εκδόθηκαν μετά το 1956, όσοι εκτελέστηκαν ή καταδικάστηκαν σε πολυετείς καθείρξεις αποκαταστάθηκαν και οι κατηγορίες ακυρώθηκαν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn52" name="_ftnref52"></a><span style="color: black;">[52]</span><span style="color: black;"> Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μαρτυρίες όσων επέζησαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <i>«Πρώτα
συνέλαβαν τους Ελληνες Πόντιους κομμουνιστές. Τους έβαζαν τα χέρια στη
μέγγενη και τους έλεγαν: εσείς κάνετε τους κομμουνιστές για να δίνετε
μυστικά στην Ελλάδα… Εμένα μόλις με έπιασαν, με πήγαν στη φυλακή του
Κρασνοντάρ. Μου ζητούσαν να υπογράψω ότι ανατίναξα το γεφύρι στο
Ταγκανρόκ. Εγώ δεν ήξερα ούτε που βρισκόταν αυτό… Το πόσο ξύλο έφαγα να
υπογράψω ότι χάλασα το γεφύρι δε λέγεται. Με έβαλαν γυμνό σε μια μικρή
κάμαρα να στέκω όρθιος. Οι τοίχοι γύρω ήταν γεμάτοι καρφιά. Δεν
μπορούσες να ακουμπήσεις πουθενά. Εριχναν κρύο νερό πάνω μου. Πρήστηκα.
Με έβγαλαν έξω να υπογράψω. Εγώ δεν υπόγραφα. Τότε άρχιζε το ξύλο… Με
χτύπαγε ο ένας και μετά με πέταγε στον άλλο. Τα ίδια και αυτός, μέχρι
που σωριαζόμουνα κάτω</i>…»</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn53" name="_ftnref53"></a><span style="color: black;">[53]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Γενικά,
οι Έλληνες που θεωρήθηκαν ότι ανήκαν στην ηγεσία της μειονότητας
συνελήφθησαν ξαφνικά, χωρίς να ενημερωθούν οι συγγενείς τους γι’ αυτό.
Οι συλληφθέντες δεν προσπαθούσαν να αποφύγουν τη σύλληψη. Η αιτία της
παθητικής τους συμπεριφοράς ήταν ότι τα θύματα δεν μπορούσαν να
κατανοήσουν το μηχανισμό των συλλήψεων, εφ’ όσον ήταν πιστοί στο κόμμα.
Συνελήφθησαν με την κατηγορία ότι ήταν δραστήρια μέλη αντεπαναστατικής
κεφαλαιοκρατικής εθνικιστικής ομάδας, και κατά συνέπεια «εχθροί του
λαού.’ Έτσι, όλους όσους δούλευαν στο τυπογραφείο του «Κομμουνιστή»
τους εμφάνισαν σαν ελληνική εθνικιστική ομάδα με επικεφαλής τον
Χριστόφορο Κατσάλοφ, η οποία δρούσε εναντίον του σοβιετικού κράτους.
Τους κατηγόρησαν ότι είχαν σχέσεις με τους Ιταλούς, τους Γιαπωνέζους και
τους Γερμανούς κατασκόπους. Ότι χρησιμοποιούσαν το τυπογραφείο για να
εξυπηρετούν αντεπαναστατικούς σκοπούς.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn54" name="_ftnref54"></a><span style="color: black;">[54]</span><span style="color: black;">
Στις προσπάθειες των συγγενών τους να ενημερωθούν για την τύχη των
προσφιλών τους προσώπων συναντούσαν την αδιαφορία των αρμοδίων. Ήταν
αδύνατον να πληροφορηθούν οτιδήποτε για την τύχη των συλληφθέντων. Μόνο
με την αποσταλινοποίηση δόθηκαν κάποιες πληροφορίες, οι οποίες τις
περισσότερες φορές ήταν ανακριβείς. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της
εκτέλεσης του συλληφθέντος αμέσως μετά τη σύλληψη, πληροφορούσαν την
οικογένειά του ότι πέθανε από φυσικά αίτια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn55" name="_ftnref55"></a><span style="color: black;">[55]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η
σύλληψη και η εκτέλεση ή η καταδίκη σε πολύχρονη κάθειρξη στα στρατόπεδα
συγκέντρωσης δεν ήταν αρκετή στο καθεστώς. Οι οικογένειες των
καταδικασμένων χαρακτηρίζονταν, ως «οικογένειες του εχθρού του λαού», με
αποτέλεσμα να υφίσταται διώξεις, όπως απόλυση από την εργασία,
συλλήψεις και καταδίκες για ασήμαντους λόγους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn56" name="_ftnref56"></a><span style="color: black;">[56]</span><span style="color: black;"> Την ίδια περίοδο εξοντώθηκε και ο Δ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <img alt="spartakos1_______" class="size-full wp-image-251 alignleft" data-attachment-id="251" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="spartakos1_______" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/spartakos1_______.jpg?w=480?w=320" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/spartakos1_______.jpg?w=480?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/spartakos1_______.jpg?w=480" data-orig-size="320,109" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/spartakos1_______/" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/spartakos1_______.jpg?w=480" title="spartakos1_______" /> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><span style="color: black;"> Σακαρέλλος, ο οποίος είχε διατελέσει </span>διευθυντής της εφημερίδας <i>Σπάρτακος,</i>
που εκδιδόταν στο Νοβοροσίσκ στις αρχές της δεκαετίας του ’20. Ο
Σακαρέλλος είχε αναλάβει, επίσης, επικεφαλής του ελληνικού δελτίου
ειδήσεων στο ραδιοσταθμό της Μόσχας. Αργότερα είχε συμμετάσχει ως
εθελοντής στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και εξαφανίστηκε με τις
σταλινικές εκκαθαρίσεις.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn57" name="_ftnref57"></a><span style="color: black;">[57]</span><span style="color: black;">
Την περίοδο αυτή εξοντώθηκαν οι περισσότεροι από τους Ελλαδικούς
κομμουνιστές, που είχαν καταφύγει για ιδεολογικούς λόγους στη Σοβιετική
Ένωση.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn58" name="_ftnref58"></a><span style="color: black;">[58]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Ακόμα
και ασήμαντοι λόγοι χρησιμοποιούνταν για την καταδίκη κάποιου. Η Β.
Μουρατίδου περιγράφει τη σύλληψη ενός Ρώσου, ο οποίος περίμενε τον
Έλληνα φίλο του που είχε πάει στην ελληνική πρεσβεία της Μόσχας για
ανανέωση των διαβατηρίων της οικογένειάς του. Ο Ρώσος συνελήφθη, και με
την κατηγορία της κατασκοπείας καταδικάστηκε και εξορίστηκε στη Σιβηρία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn59" name="_ftnref59"></a><span style="color: black;">[59]</span><span style="color: black;">
Ενας Έλληνας γιατρός, ο Αλεξανδρόπουλος, καταδικάστηκε με την κατηγορία
ότι είχε αποκαλύψει στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες ένα μικρό ψάρι,
το οποίο χρησιμοποιούνταν για την εξάλειψη των κουνουπιών σε περιοχές με
έλη. Αυτό πoυ είχε συμβεί είναι ότι απλά είχε γράψει γι’ αυτό σε γράμμα
που έστειλε στους συγγενείς του.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn60" name="_ftnref60"></a><span style="color: black;">[60]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black;"><img alt="kolextivistis11" class="alignnone size-full wp-image-252" data-attachment-id="252" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="kolextivistis11" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kolextivistis11.jpg?w=480?w=480" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kolextivistis11.jpg?w=480?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kolextivistis11.jpg?w=480" data-orig-size="914,239" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/kolextivistis11/" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kolextivistis11.jpg?w=480" title="kolextivistis11" /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <img alt="dimitriou1" class=" wp-image-226 alignleft" data-attachment-id="226" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="dimitriou1" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/dimitriou1.jpg?w=104&h=158?w=188" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/dimitriou1.jpg?w=104&h=158?w=158" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/dimitriou1.jpg?w=104&h=158" data-orig-size="188,357" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/dimitriou1/" height="158" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/dimitriou1.jpg?w=104&h=158" title="dimitriou1" width="104" /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> </span><span style="color: black;">Είναι
πιθανόν, κάποιες συζητήσεις στους κόλπους της ελληνικής διανόησης,<span style="color: black;"> που
σχετίζονταν με την ύπαρξη ελληνικών αυτονομιών (Ε</span>λληνικές
Περιοχές), να ερμηνεύτηκαν από τις σταλινικές αρχές ως σχέδιο
συνομωσίας με στόχο τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Δεν αποκλείεται,
οι συζητήσεις μεταξύ των Ελλήνων στα πλαίσια της όξυνσης των σχέσεων
μεταξύ των εθνοτήτων, να είχε οδηγήσει και στη διατύπωση απόψεων που
υπερέβαιναν τα διοικητικά όρια του σοβιετικού συστήματος μεσα στα οποία
είχαν θεσμοθετηθεί οι ελληνικές αυτονομίες. Είναι όμως απίθανο οι
σκέψεις αυτές να έπαψαν να έχουν περιθωριακό χαρακτήρα. Πάντως η ομάδα
του «<i>Κολεκτιβιστή»</i> στη Μαριούπολη εξοντώθηκε με αυτή την
κατηγορία. Η κατηγορία με την οποία καταδικάστηκε σε 10ετή
καταναγκαστικά έργα ο Α. Δημητρίου ήταν ότι ήταν </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <img alt="kostoprav__" class=" wp-image-239 alignright" data-attachment-id="239" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="kostoprav__" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kostoprav__.jpg?w=126&h=175?w=251" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kostoprav__.jpg?w=126&h=175?w=207" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kostoprav__.jpg?w=126&h=175" data-orig-size="251,364" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/kostoprav__/" height="175" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/kostoprav__.jpg?w=126&h=175" title="kostoprav__" width="126" /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><span style="color: black;">μέλος παράνομης ο</span>ργάνωσης,
η οποία προετοίμαζε την ανατροπή της Σοβιετικής εξουσίας και την
εγκαθίδρυση στις νότιες περιοχές της χώρας μιας Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο
Δημητρίου πέθανε το 1938 στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δουλεύοντας στα
ορυχεία ουρανίου της Σιβηρίας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn61" name="_ftnref61"></a><span style="color: black;">[61]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Παρόμοια ήταν και η τύχη του μεγάλου Έλληνα Μαριουπολίτη ποιητή Γιώργου Κοστοπραφ.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn62" name="_ftnref62"></a><span style="color: black;">[62]</span><span style="color: black;"> Oι Έλληνες θρήνησαν: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Θε’μ’ το μιρ έκρυψες αφκακές σα λιθάρια</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ερούξαν και αραεύ’ ατό όλα τα παληκάρια. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Σ’ Ουκρανίας τα στέπια είναι πολλά ταφία,</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> ανοίξτε και τερέστε ‘τα, όλα νέϊκα παιδία.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn63" name="_ftnref63"></a><span style="color: black;">[63]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στην
Αμπχαζία οι συλλήψεις ξεκίνησαν αμέσως μετά τον εορτασμό των 15 χρόνων
από τη δημιουργία της αυτόνομης δημοκρατίας. Είχε προηγηθεί το Δεκέμβριο
του ’36 η δολοφονία του προέδρου της Αμπχαζίας Νέστορα Λακόπα του
Απόλλωνα. Ο Λακόπα ήταν φιλελεύθερος και φιλέλληνας. Από πολλά χρόνια
βρισκόταν σε σύγκρουση με τον Λ. Μπέρια. Η σύγκρουση των δύο ανδρών
αντανακλά την σύγκρουση των εθνικών ομάδων στην Αμπχαζία, εφ’ όσον ο
Λακόπα ήταν Αμπχάζιος και ο Μπέρια Γεωργιανός, της ομάδας των Μιγγρέλων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn64" name="_ftnref64"></a><span style="color: black;">[64]</span><span style="color: black;">
H κατάργηση της αυτονομίας της Αμπχαζίας ήταν ένας από τους στόχους της
ομάδας Μπέρια και μεθοδεύτηκε με τον εξής τρόπο: καταργήθηκε το
καθεστώς σοσιαλιστικής δημοκρατίας και τέθηκε στους κατοίκους της
Αμπχαζίας το δίλημμα αν θα ενσωματωθεί η περιοχή τους στην περιφέρεια
Κρασνοντάρ της Ρωσίας ή θα εισέλθει στη Γεωργία με αυτόνομο καθεστώς.
Επελέγη η δεύτερη λύση, η οποία θεωρήθηκε ως η λιγότερο κακή. Το επόμενο
βήμα ήταν η απόπομπή του Λακόπα από την ηγεσία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn65" name="_ftnref65"></a><span style="color: black;">[65]</span><span style="color: black;">
Ενας βοηθός του Μπέρια, ο Μαμούλοφ, ομολόγησε αργότερα ότι ένας από
τους λόγους που ο Μπέρια είχε διαφωνήσει με τον Λακόπα, ήταν η προώθηση
στελεχών από εθνότητες, όπως οι Έλληνες και οι Αρμένιοι.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn66" name="_ftnref66"></a><span style="color: black;">[66]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Μετά το
θάνατο του Λακόπα άνοιξε ο δρόμος για την ανοιχτή εξόντωση των
ανεπιθύμητων εθνοτήτων. Σε σύσκεψη καθοδηγητικών στελεχών δόθηκε εντολή
στα στελέχη της NKVD να παρακολουθούν τους ελληνικής καταγωγής πολίτες. Η
μυστική αστυνομία διαβεβαιώθηκε ότι ήταν καλυμμένη για οποιαδήποτε
παράνομη πράξη εις βάρος των Ελλήνων. Έτσι, απαγορεύτηκε κατηγορηματικά η
πρόσληψή τους σε υπεύθυνες θέσεις. Σε μεγάλο ποσοστό Ελλήνων
αφαιρέθηκαν τα σοβιετικά διαβατήρια και στη θέση τους δόθηκαν </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><img alt="prisonerw-in-chain-in-siberia" class=" wp-image-227 alignleft" data-attachment-id="227" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="prisonerw-in-chain-in-siberia" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/prisonerw-in-chain-in-siberia.jpg?w=226&h=156?w=472" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/prisonerw-in-chain-in-siberia.jpg?w=226&h=156?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/prisonerw-in-chain-in-siberia.jpg?w=226&h=156" data-orig-size="472,279" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/prisonerw-in-chain-in-siberia/" height="156" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/prisonerw-in-chain-in-siberia.jpg?w=226&h=156" title="prisonerw-in-chain-in-siberia" width="226" /> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">ταυτότητες
ατόμων απροσδιόριστης υπηκοότητας. Οι αρχές δε δέχονταν αιτήσεις
Ελλήνων για απόκτηση της σοβιετικής υπηκοότητας. Ετσι άρχισαν οι μαζικές
συλλήψεις και εκτελέσεις.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn67" name="_ftnref67"></a><span style="color: black;">[67]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Τον Aύγουστο
του 1937 απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες κατά της προηγούμενης ηγεσίας της
Αμπχαζίας. Μεταξύ των πρώτων που συνελήφθησαν ως «εχθροί του λαού», ήταν
οι Έλληνες που κατείχαν κυβερνητικές θέσεις. Με την κατηγορία ότι
συνομώτησαν να δολοφονήσουν το Στάλιν, συνελήφθησαν οι ακόλουθοι: Ο Κ.
Σεμερτζίεφ, μέλος του ΚΚΣΕ, ο Φ. Αναστασιάδης, μέλος της Κεντρικής
Επιτροπής της Γεωργίας, ο Νικόλας Δελαβέρης, απόφοιτος του Φροντιστηρίου
Τραπεζούντας, οργανωτής και καθηγητής του πρώτου πανεπιστημίου της
Αμπχαζίας, ο Κ. Παρωτίδης, υπουργός Εμπορίου της δημοκρατίας αυτής, ο Ι.
Σεμερτζίεφ, υπουργός Υγείας κ.α.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn68" name="_ftnref68"></a><span style="color: black;">[68]</span><span style="color: black;">
Ο γενικός γραμματέας της Αμπχαζίας Ν. Λακόπα και μαζί του οι Μ.
Τσαλμάζ, Μ. Λακόπα, Π. Ζαντάρια και οι τρεις Έλληνες χαρακτηρίστηκαν
«τροτσκιστικο-φασιστικοί κακούργοι και πράχτορες, σπιούνοι και
αντιπερισπαστές»</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn69" name="_ftnref69"></a><span style="color: black;">[69]</span><span style="color: black;">. Η θέση τους, καθώς και στη θέση των απολυμένων στελεχών, καλύφθηκε από Γεωργιανούς.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn70" name="_ftnref70"></a><span style="color: black;">[70]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στις
συλλήψεις συμμετείχαν και Έλληνες συνεργάτες της μυστικής αστυνομίας. Το
κύμα συλλήψεων εξαπλώθηκε και στα ελληνικά χωριά της περιφέρειας. Μόνο
από το χωριό Κούμα συνέλαβαν 75 άτομα. Για τις συλλήψεις αυτές οι
κάτοικοι θεωρούν υπεύθυνο κάποιο Η. Παπαδόπουλο, «νατσάλνικ», δηλαδή
«αρχηγό», της GPU, ο οποίος επίσης εξορίστηκε δύο χρόνια αργότερα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn71" name="_ftnref71"></a><span style="color: black;">[71]</span><span style="color: black;"> Οπως γράφουν οι ίδιοι οι καταδιωγμένοι, <i>«…
είχαν κοπεί οι γέφυρες της επιστροφής στην εθνική μας πατρίδα και ο
λαός μας ζούσε χωρίς ελπίδα για σωτηρία, η μοίρα του ήταν
προδιαγραμμένη».</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn72" name="_ftnref72"></a><span style="color: black;">[72]</span><span style="color: black;">
Όσοι καταδικάστηκαν σε καταναγκαστικά έργα, στάλθηκαν στη Σιβηρία, όπου
οι κρατούμενοι ζούσαν σε άθλιες συνθήκες ζωής, αντιμετώπιζαν το
υπερβολικό κρύο και τη βία των φυλάκων. Χρησιμοποιούνταν σαν δωρεάν
εργατική δύναμη.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn73" name="_ftnref73"></a><span style="color: black;">[73]</span><span style="color: black;"> Οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα δούλευαν σκληρά, από 12 έως 16 ώρες, κάθε μέρα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn74" name="_ftnref74"></a><span style="color: black;">[74]</span><span style="color: black;">
Η έλλειψη ικανοποιητικής διατροφής τους αποδεκάτιζε. Οι κρατούμενοι που
έχαναν το φως τους ή αρρώσταιναν βαριά, εκτελούνταν από τους φρουρούς.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn75" name="_ftnref75"></a><span style="color: black;">[75]</span><span style="color: black;"> Τα περισσότερα στρατόπεδα βρίσκονταν στην Βορκουτά, στην Καμτσάτκα, στη Σαχαλίνη, στο Ιρκούτσκ και στο Μαγκαντάν της Κολιμά.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn76" name="_ftnref76"></a><span style="color: black;">[76]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Ενας από τους επιβιώσαντες, ο Παύλος Κερδεμελίδης, περιγράφει το πώς μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Βορκουτά:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <i>«Το
1939 μας φόρτωσαν 25.000 άτομα και μας πήγαν στη Σιβηρία. Εκεί ήταν
δάση. Μας έβαλαν και ανοίξαμε δρόμο και φτάσαμε σε μια πεδιάδα. «Εδώ θα
μείνετε» μας είπαν. Μέσα στο δάσος, δίχως σπίτια, δίχως τίποτα, μέσα
στο χιόνι…Ετσι σε έξη μήνες από 25.000 μείναμε 600… Μας πήγαιναν για
δουλειά τέσσερις-τέσσερις. Γύρω ήταν φαντάροι με όπλα και σκυλιά. Αν
έκανες ένα βήμα δεξιά ή ένα βήμα αριστερά πυροβολούσαν χωρίς
προειδοποίηση.»</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Σε
μερικές περιοχές της Σιβηρίας, της Σαχαλίνης και της Κεντρικής Ασίας
δημιουργήθηκαν ελληνικές κοινότητες, με βάση τους Έλληνες που είχαν
επιζήσει από τα στρατόπεδα και δεν επέστρεψαν μετά την απελευθέρωσή
τους. Ίσως το μεγαλύτερο παράδειγμα κοινότητας τέτοιου τύπου να είναι
στο Κιζίλ Κιά του Κιργιζιστάν, που δημιουργήθηκε από εξόριστους της
περιοχής Κρασνοντάρ.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn77" name="_ftnref77"></a><span style="color: black;">[77]</span><span style="color: black;">
Εμφανίστηκαν περιπτώσεις Ελλήνων οι οποίοι, φοβούμενοι ότι
συμπεριλαμβάνονταν στους καταλόγους των εκτοπισμένων στη Σιβηρία,
δραπέτευσαν από την Σοβιετική Ένωση και έφτασαν στην Ελλάδα με
περιπετειώδη τρόπο. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν οι αδελφοί
Στρατηγόπουλοι, παλιοί ευγενείς από την Ουκρανία. Διέφυγαν από την
Πολωνία και κατάφεραν να φθάσουν στην Ελλάδα μετά από επεισοδιακό ταξίδι
πολλών μηνών.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn78" name="_ftnref78"></a><span style="color: black;">[78]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στην Αθήνα το Σωματείο των εκ Ρωσίας Ελλήνων κάλεσε, το Φεβρουάριο του 1938, την <i>«Σεβαστήν Κυβέρνησιν»</i> να ασχοληθεί με το τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα και να <i>«…
στρέψη το πατρικόν, το στοργικόν βλέμμα και προς το τμήμα τούτο του
Πανελληνίου, το οποίον εσυνήθισεν από της υπάρξεώς του να προσφέρει
πάντοτε υπέρ της Εθνικής ιδέας χωρίς να ζητή τίποτε».</i> Το σωματείο
ανέφερε ότι ο ανδρικός πληθυσμός από ηλικία 17 ετών και άνω, κυρίως των
παράλιων πόλεων και χωριών του Καυκάσου, εκτοπίσθηκε ολόκληρος, οι
φυλακές γέμισαν από δεκάδες χιλιάδες και οι οικογένειές τους βρίσκονται
σε πολύ άσχημες συνθήκες. Το σωματείο ζητούσε την κατάργηση της απόφασης
του υπουργικού συμβούλιου που περιόριζε τις αφίξεις των Ελλήνων από τη
Ρωσία και παράλληλα την άρση κάθε περιοριστικού μέτρου για την κάθοδο
στην Ελλάδα όλων των ομογενών. Δήλωνε ότι κάθε άλλη λύση που θα είχε
έστω και χαλαρούς περιορισμούς, «… δεν θα είναι ανάλογος προς την
σοβαρότητα του ζητήματος, το οποίον αφορά την υπόστασιν δεκάδων χιλιάδων
ομογενών».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn79" name="_ftnref79"></a><span style="color: black;">[79]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Σε υπόμνημα που επιδόθηκε στον τότε πρωθυπουργό δινόταν η πληροφορία ότι μόνο από τις φυλακές Οδησσού είχαν ήδη αποσταλεί στην
Σιβηρία 1.500 Έλληνες. Οι διώξεις ερμηνεύτηκαν ως συνέπεια της
επικράτησης του καθεστώτος του Μεταξά στην Ελλάδα. Το υπόμνημα καλούσε
τον πρωθυπουργό να ακούσει το «<i>ρόγχον… των θνησκόντων εν ταις απαισίαις φυλακαίς των εις Σιβηρίαν εξορίστων».</i>
Στο υπόμνημα ζητούσαν, επίσης, την άμεση κάθοδο στην Ελλάδα των
οικογενειών των εξορισμένων στη Σιβηρία. Τέλος, καταγγέλονταν οι
προηγούμενες κυβερνήσεις, οι οποίες «… επιμελώς απέφευγον να θίγωσι το
ζήτημα της απορροφήσεως βαθμιαίως μερικών δεκάδων χιλιάδων προσφύγων της
Ρωσίας».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn80" name="_ftnref80"></a><span style="color: black;">[80]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> To Σωματείο προειδοποιούσε ότι «… <i>θα
ευρεθώμεν τάχιστα προ του τρομακτικού γεγονότος να ίδωμεν όλας τας
Ελληνικάς εν Ρωσία οικογενείας ακεφάλους, των αρχηγών φυλακιζομένων ή
εξορισμένων».</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn81" name="_ftnref81"></a><span style="color: black;">[81]</span><span style="color: black;"> Το φαινόμενο του αποκεφαλισμού των ελληνικών οικογενειών και της διάλυσής τους ήταν έντονο κατά την περίοδο των διώξεων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn82" name="_ftnref82"></a><span style="color: black;">[82]</span><span style="color: black;">
Αυξήθηκε, επίσης, η ανεργία στους κόλπους των Ελλήνων, καθώς οι
Έλληνες, σε μεγαλύτερο ποσοστό από τις υπόλοιπες εθνότητες, είχαν χάσει
τις δουλειές τους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn83" name="_ftnref83"></a><span style="color: black;">[83]</span><span style="color: black;">
Οι Έλληνες δάσκαλοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν επάγγελμα. Για παράδειγμα ο
Μανόλης Μυταφίδης, ο οποίος ήταν διευθυντής στο 10τάξιο ελληνικό
σχολείο του Σοχούμι αφού απολύθηκε από τη θέση του διορίστηκε σαν
λογιστής σε κολχοζ στο ελληνικό χωριό Αζάντα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn84" name="_ftnref84"></a><span style="color: black;">[84]</span><span style="color: black;">
H πλειοψηφία των Ελλήνων του Πόντου θεωρούσε τις σταλινικές διώξεις
συνέχεια της γενοκτονίας που είχε υποστεί στην ιστορική του πατρίδα, τον
Πόντο, από τους νεότουρκους εθνικιστές. Για πολλά χρόνια τραγουδούσαν
οι πρόσφυγες στα γλέντια τους και τα πικρά τραγούδια για τις διώξεις που
υπέστησαν από το σταλινισμό.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn85" name="_ftnref85"></a><span style="color: black;">[85]</span><span style="color: black;"> Ένα απ’ αυτά είναι το παρακάτω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <i>Από πα’ κι ασό κρεβάτ’ εμέν έσκωσαν.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Χωρίς λόγο, χωρίς κρισ’</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> εμέν μάνα σο καπίσ’ έχωσαν. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ήβρα σύντροφους πολλούς</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> φίλ’ς και συγγενούς,</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> γεροντάδες, νεοντάδες</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> χωρίς χράμ’, χωρίς παράδες. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Τρεις την ώραν κουβαλούνε μας.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Σύρνε πάνω μας την φθείρα.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ντο ‘κι ξέρω, ντο και ‘κι είδα ερωτούνε μας. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Κάθα γης πολλά άλλος το κορμίν ατ’ ξύζ’</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> άλλος αίμα φτύν’ άλλος ξεροβύχ’.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ετελέθεν και ατό.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Η καμπανία: Δέκα χρόνια κάθε ίναν</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> εδέκανε σην κοτύλαν να γαζανίεν.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn86" name="_ftnref86"></a><span style="color: black;">[86]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
διώξεις κατά των Ελλήνων πήραν τέτοια έκταση, ώστε ο πρέσβης της
Βρετανίας στη Μόσχα δήλωσε ότι εάν η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης δεν
άλλαζε πολιτική και δε σταματούσε τις συλλήψεις και τον εκτοπισμό των
Ελλήνων, σύντομα θα έκλεινε το κεφάλαιο του ελληνισμού που είχε ανοίξει
επτά αιώνες προ Χριστού.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn87" name="_ftnref87"></a><span style="color: black;">[87]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Όσον
αφορά τον αριθμό των θυμάτων, ο υπολογισμός του πραγματικού μεγέθους θα
συναρτηθεί με τη δυνατότητα πράσβασης στα πρώην σοβιετικά αρχεία, καθώς
και με τη μελέτη, τόσο των ελληνικών κοινοτήτων που ακόμα παραμένουν
στον παλιό σοβιετικό χώρο, όσο και των διαφόρων προσφυγικών πληθυσμών
που κατά καιρούς μετακινήθηκαν προς της Ελλάδα. Οι υποθέσεις που έχουν
διατυπωθεί μέχρι σήμερα, βασίζονται περισσότερο σε σχηματικές
αναπαραστάσεις αφηγήσεων. Πάντως, οι υποθέσεις αυτές της σοβιετικής
πλευράς, συμπίπτουν με αντίστοιχες εξαιρετικά πρώιμες ελληνικές,
βασισμένες σε υποκειμενικές εκτιμήσεις,</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn88" name="_ftnref88"></a><span style="color: black;">[88]</span><span style="color: black;"> και δίνουν τον αριθμό των 50.000 για τους Έλληνες θύματα των σταλινικών διώξεων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn89" name="_ftnref89"></a><span style="color: black;">[89]</span> Σίγουρα
το ζήτημα των αριθμών είναι ένα από τα εκκρεμή ζητήματα που θα επιλυθεί
μόνο με την εμβάθυνση της έρευνας στα σχετικά αρχεία και την εύρεση
των αντίστοιχων φακέλων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Η φυγή στην Ελλάδα</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">
Υπολογίζεται ότι την περίοδο αυτή περίπου 20.000 Ελληνίδες με τα παιδιά
τους υφίσταντο πιέσεις από τις σοβιετικές αρχές να εγκαταλείψουν την
ΕΣΣΔ. Η ελληνική κυβέρνηση, αλλάζοντας την πολιτική αποθάρυνσης της
μετανάστευσης που είχε ακολουθήσει ως το 1938, πρόσφερε κάθε δυνατή
βοήθεια στους πρόσφυγες στην προσπάθειά τους αυτή. Η ελληνική πρεσβεία
στη Μόσχα προσπάθησε να βοηθήσει τους Έλληνες που είχαν συλληφθεί, δίχως
αποτέλεσμα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn90" name="_ftnref90"></a><span style="color: black;">[90]</span><span style="color: black;"> Η πίεση για εγκατάλειψη της Σοβιετικής Ένωσης εξασκήθηκε κυρίως στις οικογένειες των συλληφθέντων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn91" name="_ftnref91"></a><span style="color: black;">[91]</span><span style="color: black;"> Εκτός από την πίεση των αρχών επανεμφανίστηκε τάση φυγής στην Ελλάδα <i>«… ως μια λύτρωση από την δημιουργηθείσα κατάσταση»</i>.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn92" name="_ftnref92"></a><span style="color: black;">[92]</span><span style="color: black;">
Η τάση αναχώρησης ήταν εντονότατη. Πολλοί κατέφευγαν στην ελληνική
πρεσβεία της Μόσχας και κατέθεταν τις οικονομίες τους σε συνάλλαγμα,
ζητώντας τη μεταφορά τους στην Ελλάδα με το διπλωματικό σάκο.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn93" name="_ftnref93"></a><span style="color: black;">[93]</span><span style="color: black;"> Υπάρχουν πολλές καταγγελίες ότι αρκετές από τις καταθέσεις αυτές δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn94" name="_ftnref94"></a><span style="color: black;">[94]</span><span style="color: black;">
Όσες απ’ αυτές στάλθηκαν στην Ελλάδα, τελικά χάθηκαν λόγω πολέμου.
Έτσι, όταν οι κληρονόμοι, τις περισσότερες φορές, των καταθετών
κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, δεν
δικαιούνταν τίποτα. Τέτοιες περιπτώσεις υπήρχαν δεκάδες. Παρατηρούνται
επίσης και άλλες περιπτώσεις κατάθεσης χρηματικών ποσών στην πρεσβεία,
που στέλνονταν στην Ελλάδα αλλά εκεί δεν τους αποδίδονταν με διάφορες
προφάσεις.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn95" name="_ftnref95"></a><span style="color: black;">[95]</span><span style="color: black;"> Η κατάθεση αυτή των χρημάτων των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης στην πρεσβεία, συνεχιζόταν μέχρι την δεκαετία του ’70.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn96" name="_ftnref96"></a><span style="color: black;">[96]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Από την
άνοιξη του 1938 άρχισαν να καταφθάνουν σε ελληνικούς λιμένες ομάδες
Ελλήνων από τη Σοβιετική Ένωση. Τον Οκτώβριο του ιδίου έτους ο αριθμός
αυξήθηκε. Η ελληνική πρεσβεία της Μόσχας είχε εντολές να χορηγεί άδεια
σε όποιον επιθυμούσε να εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ένωση. Το Σωματείον
των εκ Ρωσίας Ελλήνων ανέφερε σε υπόμνημά του την αλλαγή αυτής της
στάσης των ελληνικών αρχών. Επισήμανε ότι η δυνατότητα εξόδου δεν είχε
γίνει γνωστή στους ελληνικούς πληθυσμούς. Το Σωματείο επανέλαβε την
έκκληση να δραστηριοποιηθεί η ελληνική κυβέρνηση για να σωθούν οι «…
χιλιάδες των φυλακισμένων συμπατριωτών».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn97" name="_ftnref97"></a><span style="color: black;">[97]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
πρόσφυγες αυτής της περιόδου εγκατατάθηκαν στις περιοχές όπου είχαν
εγκατασταθεί οι πρόσφυγες του ΄22, καθώς και σε διάφορα μέρη της
Κεντρικής Ελλάδας, όπως η Λαμία και η Χαλκίδα και της Πελοποννήσου, όπως
το Άργος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Όπως
θυμούνται οι πρόσφυγες αυτής της περιόδου, οι ελληνικές αρχές τους
αντιμετώπιζαν ως ύποπτους. Το αποκορύφωμα αυτής της στάσης ήταν η
υποχρεωτική απομάκρυνση, κατά τη διάρκεια του πολέμου με τον Αξονα, των
«ρωσοπροσφύγων», όπως τους αποκαλούσαν, από τη Χαλκίδα, όπου υπήρχε η
στρατηγικής σημασίας γέφυρα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn98" name="_ftnref98"></a><span style="color: black;">[98]</span><span style="color: black;">
Οι πρόσφυγες ζούσαν σε άθλιες συνθήκες. Πολλοί διέμεναν αρχικά κάτω από
στέγαστρα για καπνά. Με ανύπαρκτη κρατική μέριμνα και έντονο ρατσισμό
από τους γηγενείς, περνούσαν βασανιστικά την πρώτη περίοδο. Δούλευαν όλη
τη μέρα στα τσιφλίκια για ελάχιστη αμοιβή.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn99" name="_ftnref99"></a><span style="color: black;">[99]</span><span style="color: black;">
Με την κατάκτηση της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, η πλειοψηφία
των προσφύγων εντάχθηκε στις αντιστασιακές αντιναζιστικές δυνάμεις.
Αρκετοί εκτελέστηκαν κατά τη διάρκεια των μαζικών εκκαθαρίσεων που
έκαναν οι Βούλγαροι στην αν. Μακεδονία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn100" name="_ftnref100"></a><span style="color: black;">[100]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Εν μέσω του «Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου»</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Ο Β’
Παγκόσμιος Πόλεμος επηρέασε άμεσα τη ζωή της ελληνικής εθνότητας. Oι
Έλληνες που είχαν σοβιετική υπηκοότητα επιστρατεύτηκαν και στάλθηκαν
στην πρώτη γραμμή. Από τη Γεωργία μόνο πολέμησαν στα διάφορα μέτωπα
13.000 Έλληνες στρατιώτες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn101" name="_ftnref101"></a><span style="color: black;">[101]</span><span style="color: black;"> Χιλιάδες έπεσαν στα πεδία των μαχών.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn102" name="_ftnref102"></a><span style="color: black;">[102]</span><span style="color: black;">
Όσοι διατηρούσαν την ελληνική υπηκοότητα, καθώς και οι σοβιετοϋπήκοοι,
οι οποίοι δεν επιστρατεύτηκαν λόγω μεγάλης ηλικίας, εντάχτηκαν σε
τάγματα εργασίας και δραστηριοποιήθηκαν στα μετόπισθεν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn103" name="_ftnref103"></a><span style="color: black;">[103]</span><span style="color: black;">
Πολλοί πέθαναν από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν σ’ αυτά. Ο
ελληνικός πληθυσμός βρισκόταν κυριολεκτικά στο έλεος της εξουσίας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn104" name="_ftnref104"></a><span style="color: black;">[104]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η προέλαση των Γερμανών και οι σκληρές μάχες, κυρίως στην κοιλάδα του Κουμπάν, κατέστρεψαν πολλά ελληνικά χωριά.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn105" name="_ftnref105"></a><span style="color: black;">[105]</span><span style="color: black;">
Tην κατάσταση αποδίδει η παρακάτω περιγραφή που αναφέρεται στο χωριό
Μερτσάν, στον αγώνα για την απελευθέρωση του οποίου συμμετέχουν και οι
κάτοικοί του: <i>«Μπροστά στα μάτια των στρατιωτών απελευθερωτών
εμφανίστηκε η εικόνα της καταστροφής και της ερήμωσης. Το χωριό ήταν σε
ερείπια. Τα χωράφια ήταν σκαμμένα με χαρακώματα Δίπλα γίνονταν ακόμα
μάχες για το χωριό Κριμσκ.</i>..»</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn106" name="_ftnref106"></a><span style="color: black;">[106]</span><span style="color: black;">
Πολλές φορές οι Γερμανοί συμπληρώνουν τους σταλινικούς στις
εκκαθαρίσεις κατά του πληθυσμού. Δεν είναι λίγες οι οικογένειες που
είχαν θύματα και κατά τη διάρκεια των σταλινικών διώξεων και κατά τη
διάρκεια της γερμανικής κατοχής.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn107" name="_ftnref107"></a><span style="color: black;">[107]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Οι Έλληνες,
που υπέστησαν λίγα χρόνια πριν τις φοβερές σταλινικές εκκαθαρίσεις δε
συντάχτηκαν με τους Γερμανούς. Αντίθετα, πολλοί έγιναν παρτιζάνοι.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn108" name="_ftnref108"></a><span style="color: black;">[108]</span><span style="color: black;">
Το ίδιο έγινε και στην Κριμαία. Εδώ η παραδοσιακή σύγκρουση των Ελλήνων
με τους Τάταρους οδήγησε τους Έλληνες στα παρτιζάνικα σώματα, εφόσον
μεγάλο μέρος των Τατάρων συνεργάστηκε με τους Γερμανούς. Η νότια
διοίκηση των παρτιζάνων της Κριμαίας υπό την ηγεσία του Έλληνα Μ. Α.
Μακεντότση, απαρτίστηκε από Έλληνες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn109" name="_ftnref109"></a><span style="color: black;">[109]</span><span style="color: black;">
Η συμμετοχή των Ελλήνων στην αντίσταση κατά των Ναζί είναι ακόμα
ζωντανή στη μνήμη τους. Θυμούνται μέχρι σήμερα ότι στους Έλληνες της
Κριμαίας δεν βρέθηκαν συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών. Αντίθετα, κάθε
δεύτερη ελληνική οικογένεια είχε έναν αντάρτη.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn110" name="_ftnref110"></a><span style="color: black;">[110]</span><span style="color: black;"> Ο συγγραφέας Pristavkin αναφέρει ότι μεταξύ των Ελλήνων δεν υπήρξαν προδότες αλλά μόνο ήρωες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn111" name="_ftnref111"></a><span style="color: black;">[111]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Ο
ελληνικός πληθυσμός συμμετείχε με κάθε τρόπο στον πόλεμο. Οργάνωσε
εράνους και συγκέντρωσε μεγάλα ποσά, τα οποία διατέθηκαν για το
σοβιετικό στρατό. Ένας διευθυντής κολχόζ στην Τσάλκα συγκέντρωσε ποσό
ικανό για την κατασκευή μιας φάλαγγας από τανκς.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn112" name="_ftnref112"></a><span style="color: black;">[112]</span><span style="color: black;">
Mόνο από την Τσάλκα, όπου οι Έλληνες ανέρχονταν στο 62% του πληθυσμού,
τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από εράνους και κατατέθηκαν στο Ταμείο της
Άμυνας της Πατρίδας, ανέρχονταν σε περισσότερα από δύο εκατομμύρια
ρούβλια περίπου εξακόσιες χιλιάδες ασημένια και χρυσά ρούβλια. Επιπλέον,
κατέβαλαν για την κατασκευή ίλης τανκς, που πήρε το όνομα <i>«Κολχόζνικοι Γεωργίας»,</i> 3.283.000 ρούβλια και για την κατασκευή του σμήνους αεροπλάνων, που πήρε το όνομα <i>«Σοβιετική Γεωργία»</i> 1.616.380 ρούβλια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn113" name="_ftnref113"></a><span style="color: black;">[113]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Παρ’
όλο που η Ελλάδα βρισκόταν στο αντίθετο στρατόπεδο από τον Άξονα και
ήταν κατεχόμενη από τους Γερμανούς, εν τούτοις οι σοβιετικές αρχές
αντιμετώπιζαν τους ελληνοϋπήκοους ως ύποπτους προδοσίας. Έτσι άρχισαν να
τους εκτοπίζουν ανατολικά, όσο προήλαυναν τα γερμανικά στρατεύματα. Η
πολιτική της εκτόπισης των θεωρούμενων ύποπτων εθνοτήτων οδήγησε στη
δέσμευση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων και στη σπατάλη σημαντικών
οικονομικών πόρων. Οι νέοι διωγμοί κατά των εθνών άρχισαν με την έναρξη
του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ολόκληροι λαοί θεωρήθηκαν ύποπτοι για
προδοσία. Το 1939-1941 εκτοπίστηκαν μεγάλοι πληθυσμοί από τις πρόσφατα
προσαρτημένες περιοχές της Βαλτικής, της δυτικής Ουκρανίας κ.λπ. Στη
διάρκεια του καλοκαιριού του 1941 Γερμανοί πολίτες της ΕΣΣΔ από τη
διαλυμένη Σοβιετική Δημοκρατία του Βόλγα μεταφέρθηκαν μαζικά στην
Κεντρική Ασία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn114" name="_ftnref114"></a><span style="color: black;">[114]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Οι μαζικές εκτοπίσεις των Ελλήνων</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
πρώτοι Έλληνες που μετατοπίστηκαν ανατολικά ήταν οι κάτοικοι με ελληνική
υπηκοότητα της κοιλάδας του Κουμπάν, περιοχής της νότιας Ρωσίας. Οι
αρχές ενημέρωναν τις υπό εκτόπιση οικογένειες ένα 24ωρο πριν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn115" name="_ftnref115"></a><span style="color: black;">[115]</span><span style="color: black;">
Ενα μέρος τους μεταφέρθηκε στις περιοχές κοντά στο Βλαδιβοστόκ. Οι
υπόλοιποι εκτοπίστηκαν στο σιβηρικό Καζακστάν. Η μετατόπιση έγινε λίγο
πριν την κατάληψη της περιοχής από τα ναζιστικά στρατεύματα. Η
πλειοψηφία των Ελλήνων υπηκόων που κατοικούσαν στη νότια Ρωσία
εκτοπίστηκε το 1941-1942, κυρίως στις περιοχές του σιβηρικού Καζακστάν.
Ενδεικτικοί είναι οι αριθμοί στο χωριό Μερτσάν. Σε σύνολο 1.000 Ελλήνων,
συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν 175 στις διώξεις του ’37-’38. Το 1941
εκτοπίστηκαν 132 οικογένειες στην Κεντρική Ασία, ενώ το 1949
εκτοπίστηκαν άλλες 39.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn116" name="_ftnref116"></a><span style="color: black;">[116]</span><span style="color: black;">
Υπήρχαν επίσης εκτοπισμένοι και στη Σιβηρία, στο χωριό Μιχαήλοφκα της
περιφέρειας Σβερντλόφσκ, στην πόλη Σβερντλόφσκ, στην Ουφά και στο
Κρασνογιάρσκ.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn117" name="_ftnref117"></a><span style="color: black;">[117]</span><span style="color: black;">
Οι εκτοπισμένες οικογένειες στη Σιβηρία αποδεκατίζονταν κυριολεκτικά
από την παγωνιά και τις άθλιες συνθήκες. Ενδεικτικά, οι συνθήκες ζωής
στο Κρασνογιάρσκ της Σιβηρίας ήταν άθλιες: <i>«Το πρωί, με 50-60
βαθμούς κάτω από το μηδέν, έπρεπε να μαζέψεις τέσσερα κυβικά μέτρα ξύλα
για να σου δώσουν 800 γραμμάρια ψωμί. Αυτά τα ξύλα τα πήγαιναν στα
σχολεία. Αλογα δεν υπήρχαν. Τα έβαζαν απάνω μας και εμείς τα πηγαίναμε
εκεί»</i>.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn118" name="_ftnref118"></a><span style="color: black;">[118]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στο
Καζακστάν, οι εκτοπισμένοι Έλληνες μεταφέρθηκαν στα χωριά Τεκάλοβο της
περιφέρειας Τζαμπούλ, Καρά Κεμίρ κοντά στην πρωτεύουσα Άλμα Άτα (σήμερα
Αλμάτι), Οσακάροβα της περιφέρειας Καραγαντά, στην ίδια την Άλμα Άτα,
Αρίκ Μπαλίκ της περιφέρειας Κοκτσετάβ, Οκτιάμπρσκογε της περιφέρειας
Τσιλίκ, Λουγκοβόε της περιφέρειας Τζαμπούλ, Πανφίλοβα, Τσιλίκ και Ισσίκ
κοντά στην Άλμα Άτα, Αστάχοβκα, στο Καρατάου, στο Κουστανάϊ κ.α. Επίσης
μεταφέρθηκαν και στην Κιργιζία, στα χωριά Κίροφσκογε και Ισκίτ Ναουκάτ
της περιφέρειας Ος.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn119" name="_ftnref119"></a><span style="color: black;">[119]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Παρότι
οι Έλληνες που παρέμειναν στις κατεχόμενες από τους Γερμανούς περιοχές
συμμετείχαν στην Αντίσταση, οι θυσίες τους, όπως και θυσίες των άλλων
«τιμωρημένων λαών» στον αντιναζιστικό πόλεμο, αποσιωπήθηκαν μετά την
απελευθέρωση.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn120" name="_ftnref120"></a><span style="color: black;">[120]</span><span style="color: black;">
Αντίθετα, εγκαινιάστηκε μια τεράστια επιχείρηση παραχάραξης της
ιστορικής μνήμης. Το 1944, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, αποφασίστηκε
η εκτόπιση των Ελλήνων της Κριμαίας μαζί με τους Τούρκους, τους
Βούλγαρους, τους Ιρανούς κ.ά. με το επιχείρημα της συνεργασίας τους με
τους κατακτητές.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn121" name="_ftnref121"></a><span style="color: black;">[121]</span><span style="color: black;"> Το 1941 είχε προηγηθεί η εκτόπιση των ελληνοϋπήκοων από το Κερτς της ανατολικής Κριμαίας στην περιοχή Άλμα Άτα του Καζακστάν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn122" name="_ftnref122"></a><span style="color: black;">[122]</span><span style="color: black;"> Τον Ιούνιο του ’44 εξορίστηκαν οι Έλληνες της Κριμαίας στο Ουζμπεκιστάν και στη Σιβηρία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn123" name="_ftnref123"></a><span style="color: black;">[123]</span><span style="color: black;"> Από την Κριμαία εκδιώχθηκαν όλες οι εθνότητες εκτός από τους Ρώσους και τους Ουκρανούς.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn124" name="_ftnref124"></a><span style="color: black;">[124]</span><span style="color: black;">
Η μεταφορά του συνόλου των εκτοπισμένων εθνοτήτων της Κριμαίας και της
νότιας Ρωσίας απαίτησε 40.000 βαγόνια προορισμένα για μεταφορά
εμπορευμάτων. Οι άθλιες συνθήκες ζωής των εκτοπισμένων φαίνονται από το
γεγονός ότι, από τις 31.000 οικογένειες που είχαν εκτοπιστεί στην
Κιργιζία μόνο οι 5.000 βρήκαν στέγη. Στην περιοχή Φρούνζε, σήμερα
Μπισκέκ, αντιστοιχούσε ένα δωμάτιο σε πέντε οικογένειες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn125" name="_ftnref125"></a><span style="color: black;">[125]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
Έλληνες της Κριμαίας μεταφέρθηκαν κυρίως στην περιοχή γύρω από την πόλη
Κοκάντ στο Ουζμπεκιστάν. Αλλοι μεταφέρθηκαν στο Καζακστάν και
διασπάρησαν σε τεράστιες εκτάσεις, στο Κεντάου της περιφέρειας Τσιμκέντ,
στο χωριό Τσου της περιφέρειας Τζαμπούλ, στην Άλμα Άτα, στο χωριό Μέρκε
της περιφέρειας Μερκένσιι, στο χωριό Οκτιάμπροσκογε, στο χωριό
Λουγκοβόε, στην πόλη Τζαμπούλ, , στο Καρατάου. Επίσης Έλληνες από την
Κριμαία μεταφέρονται στην Κιργιζία, στα χωριά Κίροφκα και Ποκρόφκα της
περιφέρειας Ταλάς και στο χωριό Κίροφσκογε. Ο συγγραφέας Αnatoli
Pristavkin γράφει για τους Έλληνες της Κριμαίας: <i>«Ποιός ξέρει για τα
βάσανα των Ελλήνων της Κριμαίας, οι οποίοι εφοδίαζαν την πολιορκημένη
Σεβαστούπολη (σ.τ.σ. εννοεί την πολιορκία από τους Γερμανούς στο Β’
Παγκόσμιο Πόλεμο) με νερό και μεταξύ των οποίων δεν υπήρχαν προδότες;
Αυτούς εξόρισαν στο Καζακστάν και στη Σιβηρία!»</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn126" name="_ftnref126"></a><span style="color: black;">[126]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
εξορίες του 1944 ερμηνεύονται από το γεγονός ότι τη χρονιά αυτή ο Στάλιν
διατύπωσε μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία η ταξική πάλη εντείνεται όσο
εδραιώνεται ο σοσιαλισμός, με αποτέλεσμα τη δημιουργία «επιθετικών
λαών» και «ειρηνικών λαών». Έτσι η εκτόπιση των επιθετικών λαών ήταν
αναγκαία συνέπεια της ταξικής πάλης.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn127" name="_ftnref127"></a><span style="color: black;">[127]</span><span style="color: black;">
Ως «επιθετικοί λαοί» κηρύχθηκαν μερικές μικρές εθνότητες με το
επιχείρημα ότι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές, γεγονός
εντελώς αναπόδεικτο, και στην περίπτωση των Ελλήνων παράλογο.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn128" name="_ftnref128"></a><span style="color: black;">[128]</span><span style="color: black;">
Οι μαζικές εκτοπίσεις των λαών της Κριμαίας δημιούργησε σημαντικό
ανθρώπινο κενό. Μέχρι και το 1975 η πυκνότητα του πληθυσμού στην
Κριμαία, και ειδικά στις στέππες της, ήταν μικρότερη από την πυκνότητα
πολλών άλλων δημοκρατιών της Σοβιετικής Ένωσης.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn129" name="_ftnref129"></a><span style="color: black;">[129]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
σταλινικές αρχές δεν αρκέστηκαν στην εκδίωξη των ντόπιων πληθυσμών από
την Κριμαία, αλλά με μυστικό διάταγμα της 20ης Οκτωβρίου 1944, άλλαξαν
όλα τα τοπωνύμια που είχαν ελληνική, γερμανική ή τατταρική καταγωγή. Η
απόφαση υλοποιήθηκε μετά από μυστικό διάταγμα του προεδρείου του
ανώτατου σοβιέτ της Ρωσίας. Στην περιοχή της Αζοφικής άλλαξαν δέκα
ονόματα, στην περιοχή της Αλούστας δέκα, στην περιφέρεια Κουϊμπίσεφ
δεκαεννιά και στην περιοχή της Γιάλτας δέκα. Ο σοβιετικός συγγραφέας Κ.
Παουστόφσκι γράφει ότι η αλλαγή των ονομάτων μαρτυρά την έλλειψη της πιο
στοιχειώδους κουλτούρας και την περιφρόνηση προς το λαό και τη χώρα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn130" name="_ftnref130"></a><span style="color: black;">[130]</span><span style="color: black;">
Το 1944 εξορίστηκαν από την Ατζαρία οι Κούρδοι και οι Λαζοί. Οι
περιουσίες των εκτοπισμένων δόθηκαν στα κολχόζ και λεηλατήθηκαν από τους
υπεύθυνους. Τα κοπάδια των Κούρδων δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν, επειδή
οι νέοι ιδιοκτήτες αγνοούσαν πως να τα προφυλάξουν. Υπήρχαν περιπτώσεις
Ελλήνων κομματικών, που κατέλαβαν σπίτια εξορισμένων. Οι ελάχιστοι αυτοί
Έλληνες εξαιρέθηκαν, λίγα χρόνια αργότερα, από την εκτόπιση του
ελληνικού πληθυσμού.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn131" name="_ftnref131"></a><span style="color: black;">[131]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Το 1946
εξορίστηκε στο Καζακστάν, στην περιοχή ανάμεσα στην Άλμα Άτα και στη
Τζαμπούλ, ένα μεγάλο μέρος από τους Έλληνες του Κουμπάν που είχε
αποφύγει την πρώτη εκτόπιση. Οι συνθήκες μεταφοράς ήταν άθλιες. Τρεις
μήνες έκαναν οι εξορισμένοι να φτάσουν στους τόπους της εξορίας τους.
Μεγάλο μέρος τους πέθανε από τις κακουχίες στο δρόμο. Λίγες οικογένειες
κατόρθωσαν να πάρουν το 1946 άδεια μετανάστευσης από το Καζακστάν για
την Ελλάδα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn132" name="_ftnref132"></a><span style="color: black;">[132]</span><span style="color: black;"> Η αντίδραση των Ελλήνων εκφράστηκε στους θρήνους τους:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ανάθεμά σε Ρούσια</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> τον νόμον ντο εξέγκες</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> σο Κριμ και σ’ όλον το Καυκάς</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ρωμαίον ξάϊ κι εφέκες.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn133" name="_ftnref133"></a><span style="color: black;">[133]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στις 26
Νοεμβρίου 1946 το Ανώτατο Σοβιέτ ψήφισε ένα μυστικό διάταγμα, σύμφωνα
με το οποίο οι εκτοπισμένοι δε μπορούσαν σε καμιά περίπτωση να πάρουν
άδεια για να επιστρέψουν στις περιοχές καταγωγής τους. Για τους
εκτοπισμένους δημιουργήθηκαν ειδικές ζώνες εγκατάστασης. Κάθε παραβίαση
των διαδικασιών εκτόπισης ή των κανονισμών, που είχαν θεσπιστεί,
τιμωρούταν με ποινές φυλάκισης ή καταναγκαστικά έργα που έφταναν τα 25
χρόνια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn134" name="_ftnref134"></a><span style="color: black;">[134]</span><span style="color: black;">
Ο κανονισμός τόνιζε ότι κάθε εκτοπισμένος, από το νεογνό έως το
γέροντα, έπρεπε να δηλώνει κάθε μήνα τη διεύθυνσή του. Οι ζώνες
εγκατάστασης, οι περιφέρειες και οι περιοχές όπου ζούσαν οι
εκτοπισμένοι, χωρίστηκαν από τις ελεύθερες περιοχές με φράγματα στους
δρόμους, από φυλάκια και από περιπόλους. Αυτοί οι κα-νονισμοί έγιναν
ακόμα πιο σκληροί το 1948.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn135" name="_ftnref135"></a><span style="color: black;">[135]</span><span style="color: black;">
Μερικές όμως οικογένειες Ελλήνων από την Κριμαία, εκτοπισμένες στο
Κοκάντ του Ουζμπεκιστάν, κατάφεραν να αναχωρήσουν για την Ελλάδα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn136" name="_ftnref136"></a><span style="color: black;">[136]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η ήττα
των κομμουνιστικών στρατευμάτων στην Ελλάδα το 1949, οδήγησε σε νέο κύμα
εκτοπίσεων κατά του ελληνικού πληθυσμού της παραλίας και του Καυκάσου. Η
Έλλάδα πλέον εντασσόταν οριστικά στο δυτικό στρατόπεδο. Με βάση τη
σταλινική λογική, οι Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης ήταν δυνάμει
πράκτορες του εχθρού και γι’ αυτό θα έπρεπε να μεταφερθούν από τις συνοριακές περιοχές και να χρησιμοποιηθούν
εκεί που είχε ανάγκες η σοβιετική οικονομία. Την ίδια χρονιά είχε
ανακοινωθεί το πεντάχρονο σχέδιο βιομηχανικής ανάπτυξης της Κεντρικής
Ασίας, όπου τα ειδικευμένα εργατικά χέρια ήταν λίγα, λόγω της νομαδικής
κατάστασης των γηγενών κατοίκων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn137" name="_ftnref137"></a><span style="color: black;">[137]</span><span style="color: black;">
Παρ’ όλη την προσπάθεια την Komsomol να κινητοποιήσει κομσομόλους
εθελοντές που θα εργάζονταν στην υπό ανάπτυξη περιοχή, δεν εξασφαλίστηκε
ικανοποιητικός αριθμός εργατών. Παράλληλα στα παράλια της Μαύρης
Θάλασσας υπέβοσκαν οι εθνικές αντιθέσεις και οι συγκεκριμένες
προτεραιότητες στη σκέψη των τοπικών ηγεσιών. Στην περιοχή της Γεωργίας
υπήρχαν εθνικιστικές ομάδες που ήθελαν να ξεφορτωθούν τους
«ξενόφερτους», όπως αποκαλούσαν τους Έλληνες και να γεωργιανοποιήσουν
την παραλία της Μαύρης Θάλασσας, την Αμπχαζία κυρίως. Στους
«ξενόφερτους» συμπεριλαμβάνοντας και άλλες εθνότητες, όπως Αρμένιοι,
Αμπχάζιοι, ακόμα και Ρώσοι. Την εποχή εκείνη η γεωργιανή ηγεσία ήταν
πανίσχυρη, εφόσον η γεωργιανή ομάδα κυριαρχούσε στο Κρεμλίνο. Το 1948 οι
γεωργιανές αρχές έκλεισαν το ρωσικό θέατρο του Σοχούμι και πήραν μέτρα
υποβάθμισης του χωριού Ψχου, που ήταν το μοναδικό ρωσικό χωριό της
Αμπχαζίας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn138" name="_ftnref138"></a><span style="color: black;">[138]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
Έλληνες, που ήταν οι πρώτοι που εκτοπίστηκαν μαζικά, χαρακτηρίζονταν από
τους σταλινικούς «απάτριδες κοσμοπολίτες» και από αυτή την άποψη η
εκτόπισή τους ικανοποιούσε το στρατηγικό στόχο της δημιουργίας ενός
«εμπίστου συνοριακού πληθυσμού».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn139" name="_ftnref139"></a><span style="color: black;">[139]</span><span style="color: black;">
Τον Ιούνιο του 1949 ο βοηθός του Μπέρια, Μγκελάτζε, υπό την άμεση
καθοδήγησή του, συγκάλεσε σύσκεψη στελεχών γι’ αυτό το σκοπό. Στη
σύσκεψη δόθηκαν οδηγίες για το μαζικό εκτοπισμό του ελληνικού πληθυσμού.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn140" name="_ftnref140"></a><span style="color: black;">[140]</span><span style="color: black;">
Για το σύνολο των εκτοπίσεων υπεύθυνος ήταν ο Λ. Μπέρια. Την άμεση
ευθύνη για την υλοποίηση των επιχειρήσεων έφεραν οι βοηθοί του Μ.
Κομπούλοφ και Γ. Σέροφ. Οι επιχειρήσεις προετοιμάζονταν με βάση την αρχή
του αιφνιδιασμού. Στρατεύματα προωθούνταν προς το σημείο που είχε
υποδειχθεί. Η διαδρομή των φορτηγών αυτοκινήτων καθοριζόταν από πολύ
πριν. Οι επιχειρήσεις γίνονταν από αποσπάσματα της NKVD, που είχαν την
ονομασία Τμήματα Επιτήρησης των Δρόμων και από στρατεύματα επιτήρησης
των συνόρων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn141" name="_ftnref141"></a><span style="color: black;">[141]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> To 1949
δεκάδες χιλιάδες Έλληνες Πόντιοι του Καυκάσου, κατατάχτηκαν στην
κατηγορία των «ειδικώς απελαθέντων» και εξορίστηκαν στις 13 Ιουνίου 1949
στην Κεντρική Ασία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn142" name="_ftnref142"></a><span style="color: black;">[142]</span><span style="color: black;">
Ειδικές δυνάμεις της Κρατικής Ασφάλειας περικύκλωναν τη νύχτα τα
ποντιακά χωριά και υποχρέωναν με τα όπλα τους χωρικούς να ετοιμαστούν
μέσα σε λίγες ώρες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn143" name="_ftnref143"></a><span style="color: black;">[143]</span><span style="color: black;">
Δίνοντας διορία σαράντα λεπτών στους κατοίκους, τους ανέβαζαν σε
στρατιωτικά φορτηγά. Τους μετέφεραν σε κοντινούς σιδηροδρομικούς
σταθμούς, απ’ όπου τους επιβίβαζαν σε τραίνα και τους έστελναν στην
Κεντρική Ασία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn144" name="_ftnref144"></a><span style="color: black;">[144]</span><span style="color: black;"> Επίσημα δε διατυπώθηκε καμιά, έστω και τυπική, αιτία της τιμωρίας αυτής.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn145" name="_ftnref145"></a><span style="color: black;">[145]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
προετοιμασίες των αρχών για την εκτόπιση άρχισε τον Ιανουάριο του 1949.
Οι σοβιετικές υπηρεσίες κατέγραψαν όλες τις οικογένειες Ελλήνων που δεν
είχαν σοβιετική υπηκοότητα. Το περιστατικό αυτό δημιούργησε υποψίες
στους κατοίκους και άρχισαν να διαδίδονται φήμες ότι ο εκτοπισμός θα
γίνει στην Ελλάδα. Η φήμη αυτή εύκολα έγινε πιστευτή, εφόσον η επιθυμία
μετανάστευσης στην Ελλάδα ήταν πολύ έντονη σε όσους είχαν μεταναστεύσει
πρόσφατα από τον Πόντο. Οι φήμες οργίαζαν όσο περνούσε ο καιρός. Το
κράτος επίσημα απαγόρευε τη διασπορά τέτοιων ειδήσεων. Πολλοί άρχισαν,
δειλά στην αρχή, να πουλούν οικιακά αντικείμενα και μερικά από τα ζώα
τους για να συγκεντρώσουν κάποιο χρηματικό ποσό για ώρα ανάγκης.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn146" name="_ftnref146"></a><span style="color: black;">[146]</span><span style="color: black;">
Η φήμη της απέλασης στην Ελλάδα μέσω Ιράν, ακόμα και όταν βρέθηκαν στην
Κεντρική Ασία, εξακολούθησε να υπάρχει τις πρώτες μέρες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn147" name="_ftnref147"></a><span style="color: black;">[147]</span><span style="color: black;"> Μια περιγραφή της απελπισμένης έκφρασης του πληθυσμού τις τελευταίες μέρες πριν από την εκτόπιση είναι η παρακάτω: <i>«Στο
χορό Ομάλ εκείνη την ημέρα, με μάτια βουρκωμένα, χόρευαν ακόμη και
γέροι και γριές 80 και 90 χρόνων. Τον χορό, που κατέλαβε ολόκληρο το
προαύλιο της εκκλησίας, το μεγάλο σαν πλατεία, και τον κύκλο του
αποτελούσαν πολλές εκατοντάδες χορευτών, τον συνόδευαν και τον
καθοδηγούσαν εννέα λυριτσήδες. Ο χορός εκείνος, γεμάτος μεγαλοπρέπεια,
αλλά και αφάνταστη τραγικότητα, ήταν το ύστατο χαίρε όλων μας».</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn148" name="_ftnref148"></a><span style="color: black;">[148]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Ο χορός
αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό μέσο έκφρασης των Ελλήνων του Πόντου. Μια
συγκλονιστική στιγμή ήταν αυτή που συνέβη στον κεντρικό Καύκασο, όταν
συναντήθηκαν τα τρένα, που ήταν φορτωμένα με Έλληνες εκτοπισμένους από
το Σοχούμι και το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Κλαίγοντας, άρχισαν να
χορεύουν με τους σκοπούς της λύρας όλοι μαζί οι εκτοπισμένοι.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn149" name="_ftnref149"></a><span style="color: black;">[149]</span><span style="color: black;"> Για την εξορία αυτή τραγούδησαν:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Σα χίλια εννιακόσια στα σαράνταεννέα</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> και τι Ρωμαίοις εξώρτσανε ση Καζακστάν μερέα. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Εφέκαμεν τ’ οσπίτια μουν ατά τα μερακλία</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> εφέκαμεν τα χτινια μουν δεμένα σα μαντρία. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Τα χωρία εσουσλάεψαν θάρεις εκοιμούσαν</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> τα χτήνοπά μουν έκραζαν τα σκυλία εγουρνούσαν.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn150" name="_ftnref150"></a><span style="color: black;">[150]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Τραγούδησαν επίσης:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Σα χίλια εννιακόσια και σα σαράντα εννέα</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> να πάει και άλλο να μην έρτεν εκείνη η χρονία. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ατοίν εμάς εκλείδωσαν σ’ έρημα τα βαγόνια</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> και ση σειράν πα έστεκαν κα εξ’εφτά σαλόνια. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Μικροί, τρανοί εβάρκιζαν «εκάγαμε, ανοίξτε</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> εγκλήματα κ’ εποίκαμε εσείς εμάς αφήστε». </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Εμάς ατοίν επέρανε και φέρανε σην Ντράντα</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> και τι Ρωμαίοις εξώρτσανε μικρούς, τρανούς για πάντα. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Το Τσιν, το Τσαλ, το Παλ εμάζεψαν και όλα τα χωρία</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> επήγανέ μας σο Καζακστάν/μακρά σην ερημία.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn151" name="_ftnref151"></a><span style="color: black;">[151]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στους
εκτοπισμένους συμπεριλαμβάνονταν μέλη του κόμματος, πολεμιστές του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου, οικογένειες των σκοτωμένων στρατιωτών στο μέτωπο.
Δεν εκτοπίστηκαν οι Έλληνες που ήταν εγκατεστημένοι στην κεντρική
Γεωργία. Από την περιοχή αυτή εκτοπίστηκαν μόνο οι ελληνικές οικογένειες
που είχαν εγκατασταθεί εκεί ως πρόσφυγες το 1918.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn152" name="_ftnref152"></a><span style="color: black;">[152]</span><span style="color: black;">
Οι εκτοπισμένοι δικαιούνταν να πάρουν μαζί τους λίγα μόνο ρούχα και
στρώματα σε μπαούλα. Σε πολλές αποστολές έδιναν φαγητό μόνο δύο φορές,
ενώ προβλεπόταν δαπάνη 5 ρουβλίων για κάθε εκτοπισμένο κατά τη διάρκεια
του ταξιδιού και γάλα για τα παιδιά.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn153" name="_ftnref153"></a><span style="color: black;">[153]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">
Δεκαπέντε μέρες μετά τον εκτοπισμό των ελληνοϋπηκόων από την Αμπχαζία,
οι Έλληνες που είχαν τη σοβιετική υπηκοότητα υποχρεώθηκαν να δηλώσουν
ότι φεύγουν εθελοντικά. Τους εξανάγκασαν επιπλέον να πληρώσουν εισιτήριο
για τη μεταφορά τους στη Κεντρική Ασία. Υπήρχαν πολλές περιπτώσεις
μεικτών γάμων, όπου εκτόπιζαν μόνο τον Έλληνα ή την Ελληνίδα, διαλύοντας
την οικογένεια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn154" name="_ftnref154"></a><span style="color: black;">[154]</span><span style="color: black;">
Οι ηγέτες των Ελλήνων της Αμπχαζίας υποστήριξαν ότι 20.000 ελληνικές
κατοικίες απαλλοτριώθηκαν το 1949 και παραχωρήθηκαν στους εποίκους, τους
οποίους εγκατέστησε η τοπική κυβέρνηση στις ελληνικές περιοχές.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn155" name="_ftnref155"></a><span style="color: black;">[155]</span><span style="color: black;">
Δεν έχει υπολογιστεί ο ακριβής αριθμός των εκτοπισμένων από την
Αμπχαζία. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονται μεταξύ 40.000 ατόμων και 70.000.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn156" name="_ftnref156"></a><span style="color: black;">[156]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> ‘Την
ίδια περίοδο εκτοπίστηκαν και οι τελευταίοι Έλληνες που είχαν απομείνει
στην περιοχή του Κρασνοντάρ. Ο πληθυσμός μεταφέρθηκε με κλειστά τρένα
στους τόπους της εξορίας. Το ταξίδι της εξορίας διαρκούσε περίπου
δεκαπέντε μέρες. Υπάρχουν μαρτυρίες για συγκρούσεις με τα στρατεύματα
της Κρατικής Ασφάλειας που τους συνόδευαν, με θύματα πολλούς από τους
εκτοπισμένους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn157" name="_ftnref157"></a><span style="color: black;">[157]</span><span style="color: black;">
Εκατοντάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους στο ταξίδι της εξορίας. Στους
τελικούς τόπους διαμονής πέθαναν τα περισσότερα μικρά παιδιά και οι
γέροντες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn158" name="_ftnref158"></a><span style="color: black;">[158]</span><span style="color: black;"> Υπολογίζεται ότι το ποσοστό των θανάτων έφτανε το 20-25% των εκτοπισμένων, δηλαδή στα 40-50.000 άτομα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn159" name="_ftnref159"></a><span style="color: black;">[159]</span><span style="color: black;">
Τους εξόριστους θέριζε ο κοιλιακός τύφος, ο μελιταίος πυρετός, η ιλαρά
και η φυματίωση. Οι αρχές απαγόρευαν ακόμα και στους ασθενείς να
απομακρυνθούν από τους τόπους εγκατάστασης και να νοσηλευτούν σε κάποιο
νοσοκομείο.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn160" name="_ftnref160"></a><span style="color: black;">[160]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Η ζωή στην Κεντρική Ασία</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
εξόριστοι Έλληνες μεταφέρθηκαν σε περιοχές του Καζακστάν και του
Ουζμπεκιστάν, όπου υπήρχαν μεταλλεία μολύβδου και βαμβακοφυτείες. Οι
περιοχές αυτές είχαν πρωτοκατοικηθεί μόλις το 1925, αφού υδροδοτήθηκαν
με τα νερά του ποταμού Σιρ Νταριά. Το τοπίο είναι ιδιαίτερα απωθητικό.
Για εκατοντάδες χιλιόμετρα δεν υπάρχει βλάστηση. Τα διάφορα κολχόζ και
σοβχόζ άρχισαν να κατοικούνται από τη στιγμή που αποπερατώθηκαν τα
κανάλια που μεταφέρουν νερό. Οι Έλληνες βρήκαν στις περιοχές αυτές
ντόπιους Καζάκους ή Ουζμπέκους, Ρώσους, Τάταρους και Γερμανούς, που
είχαν εκτοπιστεί από το 1941. Συνάντησαν επίσης και άλλους λαούς του
Καυκάσου που είχαν εκτοπιστεί μετά τον πόλεμο, όπως Τσετσένους,
Καρατσάεβους, Οσετίνους, Τάταρους από την Κριμαία κ.ά.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn161" name="_ftnref161"></a><span style="color: black;">[161]</span><span style="color: black;">
Οι υπεύθυνοι όλων των εκτοπίσεων, για τις «εξαιρετικές υπηρεσίες» που
πρόσφεραν σ’ αυτό τον τομέα και για τις «μεγάλες ικανότητες στρατιωτικού
ηγέτη» που επέδειξαν κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων εκτόπισης
παρασημοφορήθηκαν. Ο Σέροφ ειδικά, παρασημοφορήθηκε με το μεγαλύτερο
στρατιωτικό παράσημο Σουβάροφ Α’ τάξης, το οποίο γενικά απονέμεται σε
στρατιωτικούς ηγέτες που διευθύνουν νικηφόρες επιχειρήσεις στο μέτωπο.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn162" name="_ftnref162"></a><span style="color: black;">[162]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Τους
εκτοπισμένους τους κατέβαζαν σε διάφορους σταθμούς. Από εκεί, οι
εκπρόσωποι των γειτονικών κολχόζ έρχονταν και έπαιρναν όσους
χρειάζονται. Κάθε κολχόζ βρισκόταν σε μια απόσταση 3-5 χιλιομέτρων από
το επόμενο. Οι εκτοπισμένοι έμεναν αρχικά είτε σε γιούρτες είτε σε
θαλάμους φυλακισμένων, εάν υπήρχαν στο κολχοζ τέτοιοι από προηγούμενες
εκτοπίσεις πληθυσμών, είτε έσκαβαν τη γη και κατασκεύαζαν μόνοι τους
πρόχειρες τρώγλες. Οι περιορισμοί μετακίνησης ήταν πολύ αυστηροί.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn163" name="_ftnref163"></a><span style="color: black;">[163]</span><span style="color: black;">
Οι περιοχές που μεταφέρθηκαν οι νέοι Έλληνες εκτοπισμένοι στο Καζακστάν
ήταν το Τσιμκέντ και η περιφέρεια, το Παχτά Αράλ και το Κεντάου, το
Τζαμπούλ και τα χωριά Τσου και Άσα, το χωριό Γεώργιεφκα, το Ζανάτας, η
Άλμα Άτα, το Μέρκε, το Καρατάου. Στην Κιργιζία, η περιοχή Ταλάς, η
περιοχή Ος και στη Σιβηρία στην περιοχή Σβερντλόφσκ.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn164" name="_ftnref164"></a><span style="color: black;">[164]</span><span style="color: black;">
Οι Έλληνες άργησαν να προσαρμοστούν, γιατί οι συνθήκες ήταν πολύ
διαφορετικές απ’ αυτές του Καυκάσου. Όσους τους πήγαν στα ορυχεία
μολύβδου του Μεργκαλιμσάι, τους εγκατέστησαν σε στάβλους αλόγων ή
προβάτων, οι οποίοι είχαν διαστάσεις τρία επί τρία και πόρτες ύψος ενός
μέτρου. Το δάπεδο ήταν χωμάτινο, όπως και η οροφή, πάνω από τα κλαδιά
άγριων καλαμιών. Για καύσιμη ύλη χρησιμοποιούσαν πετροκάρβουνο, το οποίο
το μάζευαν γύρω από τις γραμμές του τρένου, όπου έπεφτε από τα τρένα
που το μετέφεραν. Στη συνέχεια οι εκτοπισμένοι στο Μεργκαλιμσάι έχτισαν
διώροφα ξύλινα σπίτια με οκτώ διαμερίσματα συνολικά. Το κάθε διαμέρισμα
ήταν 40 τετραγωνικά μέτρα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn165" name="_ftnref165"></a><span style="color: black;">[165]</span><span style="color: black;">
Οι ντόπιοι, οι Καζάκοι, οι Κιργίζιοι, οι Ουζμπέκοι, καθώς και οι από
παλιότερα εξορισμένοι Κορεάτες, Γερμανοί κ.α. βοήθησαν αποφασιστικά τους
εκτοπισμένους Έλληνες να επιβιώσουν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn166" name="_ftnref166"></a><span style="color: black;">[166]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι Έλληνες έγραψαν τραγούδια για τους τόπους εξορίας τους:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ανάθεμα σο Τουρκεστάν</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> και σο Μεργκαλιμσάι</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> το χρόνο δώδεκα μήνας</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> πάντα αέρας φυσάει.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn167" name="_ftnref167"></a><span style="color: black;">[167]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Όσον
αφορά την εργασιακή ένταξη των εκτοπισμένων, δεν υπήρχε καμιά μέριμνα
αξιοποίησης των ειδικοτήτων. Για παράδειγμα, ειδικευμένους σε
μηχανολογικά ζητήματα τους εγκαθιστούσαν σε αγροτικά κολχόζ. Μεγάλο
πρόβλημα αντιμετώπιζαν οι Έλληνες που υποχρεώνονταν να εγκατασταθούν σε
κολχόζ κοντά στη λίμνη Αράλη. Η περιοχή ήταν εξαιρετικά μολυσμένη από
την αλόγιστη χρήση χημικών φυτοφαρμάκων. Χαρακτηριζόταν από τη μεγάλη
παιδική θνησιμότητα και την εξαφάνιση μερικών ευαίσθητων ειδών, όπως οι
μέλισσες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn168" name="_ftnref168"></a><span style="color: black;">[168]</span><span style="color: black;">
Το μεγαλύτερο πρόβλημα το είχαν όσοι εγκαταστάθηκαν σε σοβχόζ, τα οποία
μόλις είχαν διοργανωθεί. Δεν υπήρχαν κατοικίες και ο κόσμος εγκαθίστατο
σε σκηνές, μέχρι να χτιστούν μικρά πλινθόκτιστα σπίτια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn169" name="_ftnref169"></a><span style="color: black;">[169]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
υπεύθυνοι της μυστικής αστυνομίας σε διάφορες περιοχές υποχρέωναν τους
εκτοπισμένους να υπογράψουν συμβόλαια παραμονής για 20 χρόνια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn170" name="_ftnref170"></a><span style="color: black;">[170]</span><span style="color: black;">
Κατείσχαν τα διαβατήρια αλλοδαπών που είχαν οι ελληνοϋπήκοοι και μαζί
μ’ αυτά την άδεια παραμονής. Προσπαθούσαν να πείσουν τους εκτοπισμένους
να δεχτούν τη σοβιετική υπηκοότητα με το επιχείρημα ότι το ελληνικό
κράτος «πούλησε» τους Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης. Οι ελληνοϋπήκοοι
δεν είχαν το δικαίωμα να απομακρυνθούν από τα κολχόζ σε απόσταση
μεγαλύτερη των πέντε χιλιομέτρων και υποχρεώνονταν να δηλώνουν παρουσία
μια φορά την εβδομάδα και, μερικές φορές, κάθε τρεις ημέρες στην
Κομεντατούρα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn171" name="_ftnref171"></a><span style="color: black;">[171]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η άσχημη μοίρα των εκτοπισμένων έγινε τραγούδι-καταγγελία:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Ας λέγω σας ε παιδία</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> ντο έντον ση Ρουσία</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> το μίλλετ ετοπλάεψαν</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> άμον κωσσούς πουλία. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Τη Καζακστάν τα δρόμια</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> έρημα απομένε’ </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> έφαγαν το καρδόπο μου</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> και ολίγον επέμνε.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn172" name="_ftnref172"></a><span style="color: black;">[172]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Το 1949
στην πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν, στη Τασκένδη, έφτασε και μια άλλη
ομάδα Ελλήνων. Αυτή των πολιτικών προσφύγων. Οι ηγεσίες των πολιτικών
προσφύγων αντιμετωπίζαν τους εξορισμένους Πόντιους ως «εχθρούς του
λαού».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn173" name="_ftnref173"></a><span style="color: black;">[173]</span><span style="color: black;">
Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν μαρτυρικά για τους εκτοπισμένους Έλληνες. Στη
συνέχεια όμως κατάφεραν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους.
Δανειοδοτήθηκαν από το κράτος, έχτισαν σπίτια, απόκτησαν ζώα,
καλλιέργησαν τον κήπο των δύο στρεμμάτων στον καθένα, που τους
παραχωρήθηκε. Σε 4-5 χρόνια από την εγκατάστασή τους άλλαξε η μορφή του
τόπου. Σιγά σιγά άρχισαν να ασκούν τα πραγματικά τους επαγγέλματα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn174" name="_ftnref174"></a><span style="color: black;">[174]</span><span style="color: black;">
Τους γάμους, τα βαφτίσια και τις λειτουργίες τα έκαναν παράνομα με
επίσης εκτοπισμένους Έλληνες ιερείς, οι οποίοι γύριζαν τα χωριά που
ζούσαν εκτοπισμένοι.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn175" name="_ftnref175"></a><span style="color: black;">[175]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Ο
συνολικός αριθμός των Ελλήνων που εκτοπίστηκε στην Κεντρική Ασία και στη
Σιβηρία τη δεκαετία του ’40, είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια.
Οι διάφορες, πρόχειρες, εκτιμήσεις των ερευνητών υπολογίζουν το συνολικό
αριθμό των εκτοπισμένων Ελλήνων σε 200.000.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn176" name="_ftnref176"></a><span style="color: black;">[176]</span><span style="color: black;">
Σε υπόμνημα που υπέβαλε το 1986 η Επιτροπή για την Αποκατάσταση των
Δικαιωμάτων των Ελλήνων από τον Πόντο που ζούν στην ΕΣΣΔ, αναφέρεται ο
υπερβολικός αριθμός των 350.000.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn177" name="_ftnref177"></a><span style="color: black;">[177]</span><span style="color: black;">
Μόνο για την Αμπχαζία έχουμε κάποια στοιχεία για τους αριθμούς των
εκτοπισμένων, τα οποία όμως μας δίνουν τελικούς αριθμούς που απέχουν
αρκετά μεταξύ τους. Από την περιοχή της Γκάγκρας εκτοπίστηκαν 256
νοικοκυριά, από την περιοχή της Κουταούτα 320, από την περιοχή του
Σοχούμι 2.734, από την περιοχή του Γκουλρίπσι 1.525 και από την περιοχή
του Οτσαμτσίρι 127. Τα νοικοκυριά αυτά, με τους μετριοπαθέστερους
υπολογισμούς αντιστοιχούν σε έναν αριθμό 34.000 ατόμων, εκ των οποίων οι
6.121 ήταν ελληνοϋπήκοοι.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn178" name="_ftnref178"></a><span style="color: black;">[178]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των εκτοπισμένων από την Αμπχαζία σε 50.000 και από την Ατζαρία σε 20.000.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn179" name="_ftnref179"></a><span style="color: black;">[179]</span><span style="color: black;">
Κάποιοι υπολογισμοί, μόνο για τους ελληνοϋπήκοους, μπορούν να γίνουν
από τον αριθμό των συρμών που χρησιμοποιήθηκαν για τη μεταφορά των
εκτοπισμένων. Ο Σ. Πιπερίδης γράφει ότι από τις 13 Ιουνίου 1949 έως 20
Ιουνίου αναχώρησαν 40 συρμοί με 30 βαγόνια ο καθένας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn180" name="_ftnref180"></a><span style="color: black;">[180]</span><span style="color: black;"> Ο Χ. Σιδηρόπουλος δίνει συνολικά τον αριθμό των 68 συρμών με 25 βαγόνια ο καθένας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn181" name="_ftnref181"></a><span style="color: black;">[181]</span><span style="color: black;">
Στα βαγόνια επιβιβάζονται από 15 άτομα έως 45. Η μεγάλη αυτή απόκλιση,
εκτός από την υποκειμενικότητα των εκτιμητών, οφείλεται στο μέγεθος του
βαγονιού και στο εκάστοτε πλήθος των υπό εκτόπιση Ελλήνων. Στην εκτίμηση
του Πιπερίδη, ο μικρότερος αριθμός των εκτοπισμένων ελληνοϋπηκόων στο
οκταήμερο, 13 έως 20 Ιουνίου, είναι 18.000 και ο μεγαλύτερος 54.000, ενώ
στην εκτίμηση του Σιδηρόπουλου ο μικρότερος αριθμός είναι 25.500 και ο
μεγαλύτερος 76.500.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η
αποζημίωση που δόθηκε στους εκτοπισμένους ήταν ασήμαντη. Κατ’ αρχάς,
εξαιρέθηκαν από την αποζημίωση οι ελληνοϋπήκοι. Για παράδειγμα, σε 1.074
νοικοκυριά των Ελλήνων της περιοχής του Σοχούμι έδωσαν, κατά μέσον όρο
στο καθένα αποζημίωση για τα βοηθητικά οικήματα, τις καλλιέργειες και
τον αγροτικό εξοπλισμό, 616 ρούβλια και 22 καπίκια με τις τιμές του
1961, που αντιστοιχούν σε 61 ρούβλια και 22 καπίκια σε τιμές του 1989.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn182" name="_ftnref182"></a><span style="color: black;">[182]</span><span style="color: black;">
Τα μεγάλα ζώα τα εκτιμούν 100 ρούβλια ή 10 σε τιμές του 1989. Τα μικρά
ζώα δεν υπολογίστηκαν καθόλου. Κάθε οικογένεια είχε περίπου 3 κερασφόρα
ζώα. Η συνολική αποζημίωση που δόθηκε στους εκτοπισμένους από το Σοχούμι
ανήλθε σε 290.930 ρούβλια για τα ζώα και 664.915 ρούβλια για τα
βοηθητικά οικήματα, για τα αγροτικά μηχανήματα καθώς και για τις
καλλιέργειες. Συνολικά 995.845 ρούβλια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn183" name="_ftnref183"></a><span style="color: black;">[183]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στη
θέση των εκτοπισμένων το υπουργικό συμβούλιο της Γεωργίας και η Κεντρική
Επιτροπή του Κ.Κ. Γεωργίας αποφάσισαν : «Να μεταφερθούν τον Ιούνιο του
1949 από τις άγονες περιοχές της Γεωργίας 2.000 νοικοκυριά κολχόζνικων
στην Αμπχαζία στις περιοχές που έμειναν ελεύθερες από την ειδική
μετανάστευση». Σ’ αυτά προστέθηκαν άλλες 500 οικογένειες νέων εποίκων.
Με την απόφαση υποχρεώθηκε «… το υπουργικό συμβούλιο της Αμπχαζίας, η
περιφερειακή επιτροπή του Κ.Κ. Γεωργίας καθώς επίσης και το υπουργείο
Γεωργίας: 1. Nα παραδώσει στα κολχόζ των εποίκων όλα τα περιουσιακά
στοιχεία των κολχόζ στα οποία ήσαν μέλη οι ειδικοί μετανάστες, δηλαδή
τις καλλιέργειες, τα κτίρια, τον εξοπλισμό, τα αγροτικά εργαλεία, τα
ζώα, τους χρηματικούς και άλλους πόρους χωρίς καμία απαίτηση, 2. Να
παραχωρήσει στους κολχόζνικους για ιδιωτική καλλιέργεια από 0,5 έως 1
εκτάριο, 3. Να παραδώσουν στους νέους αγρότες τα σπίτια και τα άλλα
βοηθητικά οικήματα καθώς επίσης και τις καλλιέργειες και τα ζώα, τα
οποία αγοράσθηκαν από τους ειδικούς μετανάστες στην τιμή με την οποίαν
είχαν εκτιμηθεί… 6. Να υποχρεωθεί το γεωργιανό γραφείο της αγροτικής
τράπεζας να παραχωρήσει μακροχρόνια δάνεια στους νέους εποίκους,
υπολογίζοντας για κάθε οικογένεια 10.000 ρούβλια, 7. Η μεταφορά των νέων
εποίκων και της περιουσίας τους στους νέους τόπους κατοικίας να γίνει
με φροντίδα του υπουργικού συμβουλίου της Γεωργίας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn184" name="_ftnref184"></a><span style="color: black;">[184]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Εκτός
από τα παραπάνω, για τις ανάγκες των νέων κατοίκων δόθηκαν 720.000
ρούβλια, καθώς και χρήματα για την κατασκευή υδραγωγών μήκους 15 χλμ.
Επίσης υπήρξε πρόβλεψη για τη δημιουργία 344 σπιτιών στην Αμπχαζία και
για τη παροχή οικοδομικών υλικών. Στους νέους έποικους δόθηκαν αρκετοί
τόνοι τροφίμων. Για την περιοχή του Σοχούμι απαιτήθηκε συνολικά ποσό
ύψους 12.028.500 ρουβλίων, για την αποκατάσταση των νέων εποίκων. Στην
περιοχή του Γκουρλίψι δόθηκαν 6.210.000 ρούβλια.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn185" name="_ftnref185"></a><span style="color: black;">[185]</span><span style="color: black;"> Στους νέους εποίκους παραχωρήθηκαν και τα σπίτια των Ελλήνων «ειδικών μεταναστών» στην Κεντρική Ασία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn186" name="_ftnref186"></a><span style="color: black;">[186]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι Έλληνες που εκτοπίστηκαν έβλεπαν τους νέους εποίκους να καταφθάνουν με τραγούδια και κόκκινες σημαίες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn187" name="_ftnref187"></a><span style="color: black;">[187]</span><span style="color: black;">
Σε έρευνα που έγινε αργότερα για τις περιουσίες των Ελλήνων και την
αποζημίωσή τους, μια έκθεση του υπουργείου Εσωτερικών αναφέρει: «Στην
όλη επιχείρηση δεν είχαν τηρηθεί πάντα οι ηθικοί κανόνες. Τα σπίτια των
Ελλήνων είχαν αξιολογηθεί σε πολύ χαμηλές τιμές και είχαν αποκτηθεί για
προσωπική χρήση από κομματικά και σοβιετικά στελέχη». Στην έκθεση
κατονομάζονται συγκεκριμένα άτομα που καταπάτησαν ελληνικές περιουσίες,
όπως ο δήμαρχος της πόλης Κουταούτα, ο γραμματέας της κομματικής
οργάνωσης του Σοχούμι, ο υποδιευθυντής του υπουργείου κρατικής ασφάλειας
κ.α.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn188" name="_ftnref188"></a><span style="color: black;">[188]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στο
ερώτημα γιατί υπάρχει αυτή η τόσο διαφορετική αντιμετώπιση της
σοβιετικής εξουσίας απέναντι σε δύο σοβιετικούς πληθυσμούς, τους Έλληνες
και τους Γεωργιανούς -δίχως να λάβουμε υπ’ όψιν στο ερώτημα αυτό τους
ελληνοϋπήκοους- η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο με την παραδοχή ότι η
εξουσία δανειζόμενη το τσαρικό μοντέλο, χώριζε τα έθνη σε ένοχα και μη.
Αυτή τη θέση διατυπώνει ο Ν. Ιωαννίδης, συμπληρώνοντας επί πλέον ότι
υπήρχαν τρεις ακόμα λόγοι: οι Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης θεωρήθηκαν
ύποπτοι μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού στην Ελλάδα, η ηγετική
ομάδα στη Γεωργία είχε εθνικιστικές απόψεις και θεωρούσε τους Έλληνες
ξενόφερτους και τέλος τότε άρχιζε η βιομηχανική ανάπτυξη της Κεντρικής
Ασίας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn189" name="_ftnref189"></a><span style="color: black;">[189]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
Έλληνες της Αμπχαζίας ερμήνευσαν τις μαζικές εκτοπίσεις ως υλοποίηση του
σχεδίου των Γεωργιανών εθνικιστών να εγκατασταθούν στην Αμπχαζία
γεωργιανές ομάδες και να εξασφαλίσουν έτσι την πληθυσμιακή τους υπεροχή,
να αφομοιώσουν την Αμπχαζία και να θέσουν τέρμα στην αμπχάζικη
εθνότητα. Με ένα χτύπημα να τελειώσουν με τους Έλληνες, τους Αρμένιους
και τους Αμπχάζιους, οι οποίοι βασικά εμπόδιζαν την επεκτατική πολιτική
του Ι. Στάλιν, του Λ. Μπέρια και των συνεργατών τους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn190" name="_ftnref190"></a><span style="color: black;">[190]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Ο R.
Gordeziani, διευθυντής του Ινστιντούτου Μεσογειακών Μελετών του
Πανεπιστημίου της Τιφλίδας, αναφέρει ότι η εκτόπιση των Ελλήνων
εντάσσεται στην προσπάθεια του Στάλιν για εκκαθάριση των συνοριακών
περιοχών με στόχο την καλύτερη προετοιμασία της επίθεσης της ΕΣΣΔ κατά
της Δύσης.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn191" name="_ftnref191"></a><span style="color: black;">[191]</span><span style="color: black;">
O G. Zorzoliani, διευθυντής ενός συμβουλευτικού οργάνου της γεωργιανής
κυβέρνησης για θέματα μειονοτήτων, αναφερόμενος στο κλείσιμο των
ελληνικών σχολείων υποστήριξε μια άποψη που βρίσκεται εγγύτερα στην
κυρίαρχη άποψη της γεωργιανής εξουσίας. Αναφέρει ότι το κλείσιμο των
σχολείων προκλήθηκε, επειδή οι ίδιοι οι Έλληνες δεν ήθελαν να έχουν μια
μόρφωση αποκλειστικά ελληνική, γιατί έτσι δεν μπορούσαν να είναι μέλη
της κοινωνίας και αποκλείονταν από την ανώτατη εκπαίδευση. Ομολογεί ότι
την περίοδο εκείνη «… άρχισε ο σωβινισμός από τη Ρωσία, διαμορφώθηκε και
εδώ (σ.τ.σ. στη Γεωργία) ο γεωργιανός εθνικισμός».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn192" name="_ftnref192"></a><span style="color: black;">[192]</span><span style="color: black;">
Ο Ρώσος ιστορικός Ν. Boukai υποστηρίζει ότι η εκτόπιση του ελληνικού
πληθυσμού έγινε με απόφαση του ίδιου του Στάλιν, για να εκτονώσει την
εθνικιστική ένταση που επικρατούσε στο βόρειο Καύκασο και στην Κριμαία,
όπως επίσης για να απομακρύνει από τις συνοριακές περιοχές τους
εκπροσώπους των «μη έμπιστων» εθνικοτήτων</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn193" name="_ftnref193"></a><span style="color: black;">[193]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η
πολιτική κατά του ελληνικού πληθυσμού σ’ όλη τη Σοβιετική Ένωση ήταν
ενιαία. Ακόμα και στις περιοχές όπου υπήρχε σημαντικός ελληνικός
πληθυσμός που δεν εκτοπίστηκε, όπως στη Μαριούπολη της νότιας Ουκρανίας,
ασκήθηκε μια πολιτική που στόχευε στην καταστροφή της συμπαγούς
ελληνικής κοινωνίας. Ενώ μέχρι το 1937 ο ελληνικός πληθυσμός
χαρακτηρίζεται από συντηρητισμό, όσον αφορά το συγχρωτισμό του με άλλες
εθνότητες,</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn194" name="_ftnref194"></a><span style="color: black;">[194]</span><span style="color: black;">
στη συνέχεια έγινε προσπάθεια να υποχωρήσει ο συντηρητισμός αυτός με το
μαζικό εποικισμό και τους μεικτούς γάμους, οι οποίοι ενισχύονταν με
διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, οι Έλληνες αποβλήθηκαν από τις
διευθυντικές θέσεις, οι οποίες καταλήφθηκαν από μη Έλληνες. Οι νέοι
διευθύνοντες τις διάφορες υπηρεσίες άρχισαν να τρομοκρατούν τον ελληνικό
πληθυσμό, απειλώντας τον συνεχώς με το παράδειγμα των εκτοπισμένων.
Επιπλέον, η επαγγελματική σταδιοδρομία των νέων συνδέθηκε με την αλλαγή
της δήλωσης της εθνικότητας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn195" name="_ftnref195"></a><span style="color: black;">[195]</span><span style="color: black;">
Καλλιεργήθηκε στους συνοίκους των Ελλήνων, μια υπεροπτική συμπεριφορά
που περιείχε ένα συναίσθημα περιφρόνησης: «… μας φερόντουσαν σαν σε όντα
δεύτερης κατηγορίας που είχαν καπιταλιστικές τάσεις… Ήμασταν φθηνά και
καλά εργατικά χέρια αυτών που μας κυβερνούσαν χωρίς να έχουμε κανένα
δικαίωμα».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn196" name="_ftnref196"></a><span style="color: black;">[196]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης αποκάλεσαν <i>«γενοκτονία και εθνοκτονία μαζί…»</i>
τις διώξεις, οι οποίες άλλαξαν ριζικά την δημογραφική κατάσταση στις
παραθαλάσσιες περιοχές του Κουμπάν, της ανατολικής Κριμαίας, του Δονμπάς
και άλλων περιοχών όπου παραδοσιακά κατοικούσαν οι Έλληνες. Ετσι οι
Έλληνες, που κάποτε αποτελούσαν την πλειοψηφία σ’ αυτά τα μέρη,
κατέληξαν να είναι η μειοψηφία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn197" name="_ftnref197"></a><span style="color: black;">[197]</span><span style="color: black;"> Θεώρησαν ότι έτσι επιτυγχάνονταν ο κύριος στόχος του ολοκληρωτικού καθεστώτος, η αφομοίωση του ελληνικού πληθυσμού: «… <i>εξοντώθηκαν
όλοι σχεδόν οι Έλληνες διανοούμενοι και ο λαός εκτοπίστηκε στις στέππες
του Καζακστάν και της Κεντρικής Ασίας, στα Ουράλια, στη Σιβηρία, στην
περιοχή του Πόλου. Οι άνθρωποι χάσαν τα σπίτια τους, την περιουσία τους,
τις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, τη γλώσσα τους, την ιστορία,
τον πολιτισμό. Αρχισε η παρακμή και η αφομοίωση του ελληνικού
πληθυσμού».</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn198" name="_ftnref198"></a><span style="color: black;">[198]</span><span style="color: black;">
Σε υπόμνημα που έστειλαν το 1991 οι ελληνικές οργανώσεις της ΕΣΣΔ στον
πρόεδρο της Ρωσίας έγραφαν: «… Οι διώξεις του 1938, 1944, 1949,
κατάφεραν σκληρό χτύπημα στον ελληνικό λαό. Τον άφησαν δίχως τη
δυνατότητα φυσιολογικής πνευματικής ανάπτυξης, εκδιώκοντάς τον από τους
τόπους της ιστορικής του κατοικίας. …Κατά τις διώξεις εξολοθρεύτηκαν
δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και κυρίως οι πιο επιφανείς εκπρόσωποι της
διανόησης…»</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn199" name="_ftnref199"></a><span style="color: black;">[199]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Η τάση φυγής
προς την Ελλάδα έγινε πλέον ο μόνομος στόχος των εκτοπισμένων, οι
οποίοι πλέον είχαν χάσει κάθε εμπιστοσύνη προς το σοβιετικό κράτος. Η
Ελλάδα γίνεται στόχος ζωής, μοναδική διέξοδος φυγής από μια καταθλιπτική
και καταπιεστική καθημερινότητα. Η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται και στα
τραγούδια των εκτοπισμένων: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Θα κόφτομεν το μουχτερόν</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> θα τρώγωμεν τη σάλα</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> αν αξιώνει ο θεός</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> θα πάμε σην Ελλάδα. </span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> Σην Ελλάδαν ευρίουνται</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> όλα τα ευλογίας,</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> σο Καζακστάν θα τρώνε μας</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="color: black;"> τα φτείρας και τα μυίας.</span></i><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn200" name="_ftnref200"></a><span style="color: black;">[200]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Mετά το θάνατο του Στάλιν</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Μέχρι
το θάνατο του Στάλιν, το 1953, οι συνθήκες που αντιμετώπιζαν οι
εκτοπισμένοι πληθυσμοί θύμιζαν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το θάνατο του
Στάλιν ακολούθησε μια περίοδος που χαρακτηρίζεται από την άγρια διαμάχη
για την εξουσία. Ο Μπέρια, στην προσπάθειά του να επικρατήσει δυναμικά,
συγκρούστηκε με όλα τα άλλα μέλη της ηγεσίας. Στην αποφασιστική
συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΣΕ</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn201" name="_ftnref201"></a><span style="color: black;">[201]</span><span style="color: black;">,
πήγε συνοδευόμενος από ισχυρές δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες
περικύκλωσαν το κτίριο. Ισχυρότερες στρατιωτικές δυνάμεις, όμως,
περικύκλωσαν τις δυνάμεις του Μπέρια και συνέλαβαν τον ίδιο. Την
παραμονή των Χριστουγέννων ανακοινώθηκε η εκτέλεσή του. Στην ανακοίνωση
αναφέρεται ότι αποδείχτηκε πράκτορας των ιμπεριαλιστών και εχθρός του
λαού.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn202" name="_ftnref202"></a><span style="color: black;">[202]</span><span style="color: black;">
Μαζί με τον Μπέρια εκτελέστηκε και Μ. Κομπούλοφ, που ήταν υπεύθυνος για
τις εκτοπίσεις των εθνοτήτων. Ο άλλος υπεύθυνος των εκτοπίσεων, ο
Σέρωφ, χάρη στο ρόλο που έπαιξε κατά τη σύλληψη του Μπέρια και χάρη στην
προστασία του Χρουτσόφ, έγινε αρχηγός της ΚGB και στη συνέχεια
υπαρχηγός του γενικού Επιτελείου Στρατού. Αργότερα πήρε το βαθμό του
στρατηγού στρατιάς και ανακηρύχτηκε ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn203" name="_ftnref203"></a><span style="color: black;">[203]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Με το
θάνατο του Στάλιν, άλλαξε η αντιμετώπιση των αγροτών. Οι υπερβολικοί
φόροι που έπνιγαν την ύπαιθρο καταργήθηκαν. Οι τιμές διάθεσης των
προϊόντων των κολχόζ αυξήθηκαν, με ευεργετικά αποτελέσματα στη ζωή των
αγροτών.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn204" name="_ftnref204"></a><span style="color: black;">[204]</span><span style="color: black;">
Ο Χρουτσόφ επέτρεψε τη μαζική αποφυλάκιση των κατάδικων από τη Σιβηρία.
Τον Ιούλιο του 1954, το υπουργικό συμβούλιο της ΕΣΣΔ ψήφισε μια απόφαση
για την «άρση ορισμένων περιορισμών στο νομικό καθεστώς των
μετακινημένων προσώπων». Όσοι θεωρούνταν ότι συμμετείχαν σε κοινωνικά
χρήσιμη εργασία, έπαιρναν άδεια να πηγαίνουν ελεύθερα στη δουλειά τους
και να δηλώνουν μόνο μια φορά το χρόνο τη διεύθυνσή τους στην MVD.
Επιτράπηκε στα παιδιά που ήταν μικρότερα των δέκα ετών να σβηστούν από
τους καταλόγους των εκτοπισμένων, ενώ τα πιο μικρά παιδιά
απελευθερώθηκαν από την επιτήρηση και τους διοικητικούς περιορισμούς.
Δεν έγινε όμως πουθενά λόγος για την επιστροφή των εκτοπισμένων,
πληθυσμών στις πατρίδες τους. Αντίθετα, ένα διάταγμα συνιστούσε «την
εντατικοποίηση της μαζικής αγκιτάτσιας και της μορφωτικής δουλειάς» για
τους εκτοπισμένους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn205" name="_ftnref205"></a><span style="color: black;">[205]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στις 17
Σεπτεμβρίου 1955, ψηφίστηκε από το Ανώτατο Σοβιέτ το διάταγμα «Για την
αμνηστία των σοβιετικών πολιτών που συνεργάστηκαν με τις κατοχικές
δυνάμεις κατά την περίοδο του μεγάλου πατριωτικού πολέμου 1941-1945». Οι
Έλληνες ζήτησαν αμέσως να εφαρμοστεί και γι’ αυτούς το διάταγμα, ώστε
να μπορέσουν να επιστρέψουν. Στις 7 Μαρτίου 1956, ο υπουργός Ν.
Ντουντάροφ και τα μέλη της Επιτροπής για την Κατάργηση των Περιορισμών,
έστειλαν ένα υπόμνημα στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ, στο οποίο
αναφέρουν τα εξής: «<i>Σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. 5984 διάταγμα της
Κρατικής Επιτροπής Αμυνας από την 2α Ιουνίου 1944 είχαν εκτοπιστεί από
την Κριμαία οι συνεργάτες των Γερμανών γερμανικής, ελληνικής,
βουλγαρικής και αρμενικής εθνότητας… Στα κομματικά όργανα καταφθάνουν
αιτήσεις από εκτοπισμένους Έλληνες, Βούλγαρους και Αρμενίους που ζητούν
την κατάργηση των εις βάρος τους περιορισμών, λόγω της ψήφισης στις 17
Σεπτεμβρίου 1955 από το ανώτατο σοβιέτ του διατάγματος</i>…»</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn206" name="_ftnref206"></a><span style="color: black;">[206]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"><img alt="sprafka" class=" wp-image-228 alignleft" data-attachment-id="228" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="sprafka" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/sprafka.jpg?w=189&h=253?w=337" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/sprafka.jpg?w=189&h=253?w=171" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/sprafka.jpg?w=189&h=253" data-orig-size="337,590" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/sprafka/" height="253" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/sprafka.jpg?w=189&h=253" title="sprafka" width="189" /> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στις 27 Μαρτίου το ανώτατο σοβιέτ πήρε μια απόφαση, με την οποία
προβλεπόταν να εφαρμοστεί και στην περίπτωση των Ελλήνων, Βουλγάρων και
Αρμενίων που εκτοπίστηκαν από την Κριμαία το 1944 το διάταγμα, να αρθούν
οι περιορισμοί για τη μετακίνησή τους από τους τόπους εγκατάστασης και
να απαλλαγούν από την διοικητική επιτήρηση των οργάνων του υπουργείου
εσωτερικών και να ορισθεί ότι οι απαλλαγμένοι Έλληνες, Βούλγαροι και
Αρμένιοι και τα μέλη των οικογενειών τους μπορούσαν να κατοικήσουν σε
οποιοδήποτε σημείο της χώρας εκτός από την περιοχή της Κριμαίας. Πριν
την υπογραφή του παραπάνω διατάγματος, που πάντως εξαιρούσε την Κριμαία,
υπήρχαν μερικές μεμονωμένες περιπτώσεις επιστροφής. Πρώτος επιστρέφει
στο Σοχούμι από το Καζακστάν ο γιατρός Π. Μπουμπουρίδης τον Οκτώβριο του
1954. Μετά την υπογραφή του διατάγματος επιτρέπεται σε όλους τους
Έλληνες με σοβιετική υπηκοότητα να επιστρέψουν στα παράλια της Μαύρης
Θάλασσας. Οι τοπικές αρχές του Καζακστάν υψώσαν πολλά γραφειοκρατικά
εμπόδια για να αποτρέψουν την αναχώρηση των Ελλήνων που θεωρούνταν καλοί
εργάτες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn207" name="_ftnref207"></a><span style="color: black;">[207]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Παρ’
όλες τις συνεχείς απολύσεις των κρατουμένων μετά το 1953, το Φεβρουάριο
του 1956 βρίσκονταν ακόμη στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
εκατομμύρια πολιτικοί κρατούμενοι. Δίχως να μπει στο 20ο Συνέδριο το
ζήτημα της αποκατάστασης, ο Χρουτσόφ άρχισε την μαζική αποφυλάκιση των
κρατουμένων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn208" name="_ftnref208"></a><span style="color: black;">[208]</span><span style="color: black;">
Το πρόβλημα που πρόκυψε με την αποκατάσταση των εκτοπισμένων, εφόσον
κλήθηκε να αποκαταστήσει τις αδικίες ο ίδιος μηχανισμός που είχε
διενεργήσει τις εκτοπίσεις λίγα χρόνια πριν. Τα διατάγματα δεν μπόρεσαν
να διαμορφώσουν ένα σαφές νομοθετικό πλαίσιο για την επιστροφή των
εκτοπισμένων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn209" name="_ftnref209"></a><span style="color: black;">[209]</span><span style="color: black;">
Εξάλλου, τα ίδια τα διατάγματα καθόριζαν ότι ένα σημαντικό μέρος των
εκτοπισμένων δε θα μπορούσε να πάρει πίσω την περιουσία του. Με αυτό τον
τρόπο απέτρεπαν την επιστροφή σημαντικού αριθμού ατόμων, τα οποία δεν
είχαν πλέον πού να επιστρέψουν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn210" name="_ftnref210"></a><span style="color: black;">[210]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η
επιστροφή των Ελλήνων άρχισε να επιβραδύνεται στο τέλος του 1956, και
τις αρχές του 1957. Αιτία ήταν ακριβώς το γεγονός της μη επιστροφής των
καταπατημένων τους περιουσιών.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn211" name="_ftnref211"></a><span style="color: black;">[211]</span><span style="color: black;">
Σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 1957, ο ελληνικός πληθυσμός της
ΕΣΣΔ αριθμούσε 309.308 άτομα και αποτελούσε το 0,15% του συνολικού
πληθυσμού.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn212" name="_ftnref212"></a><span style="color: black;">[212]</span><span style="color: black;">
Υπάρχει η εκτίμηση ότι στην Αυτόνομη Δημοκρατία της Αμπχαζίας
επέστρεψαν συνολικά 15.000 άτομα ξεκινώντας τη ζωή τους και πάλι από το
μηδέν.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn213" name="_ftnref213"></a><span style="color: black;">[213]</span><span style="color: black;">
Περίπου 100 οικογένειες κατάφεραν να αναχωρήσουν το 1957 από την
Κεντρική Ασία για την Ελλάδα. Οι πρόσφυγες αυτοί εγκαταστάθηκαν στη Νέα
Βίγλα της Άρτας και στον Καρέα της Αττικής.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn214" name="_ftnref214"></a><span style="color: black;">[214]</span><span style="color: black;">
Ήδη, από τα μέσα της δεκαετίας του ’40, μερικές δεκάδες ελληνικών
οικογενειών εκτοπισμένων στην Κεντρική Ασία είχαν καταφέρει να
αναχωρήσουν για την Ελλάδα. Αυτό συνέβη το 1946 και το 1948, εξ αιτίας
της κατ’ εξαίρεσιν θετικής στάσης των τοπικών αρχών που επέτρεψαν την
αναχώρηση. Για να αντιμετωπίσουν το παρατεταμένο πρόβλημα στέγης, οι
πρόσφυγες ίδρυσαν στην Αθήνα, το 1951, τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό
Ελλήνων Προσφύγων εκ Ρωσίας με την ονομασία Στέγη Προσφύγων.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn215" name="_ftnref215"></a><span style="color: black;">[215]</span><span style="color: black;"> Μέλη του συνεταιρισμού μπορούσαν να γίνουν <i>«Οι
εν τη περιφερεία Αθηνών-Πειραιώς ευρισκόμενοι ομογενείς εκ Ρωσσίας
πρόσφυγες, μέλη του Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Προσφύγων Ρωσσίας… οι
διαβιούντες εις στέγαστρα ακατάλληλα για κατοικίαν, δεν διαθέτουν άλλην
ιδιόκτητον στέγην και δεν δύνανται δι’ ιδίων των μέσων να αποκτήσουν
κατάλληλον στέγην</i>«.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn216" name="_ftnref216"></a><span style="color: black;">[216]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η
σχετική φιλελευθεροποίηση της χρουτσοφικής περιόδου επέτρεψε να
αναβιώσουν τα ελληνικά θέατρα στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία. Το
1958 οργανώθηκε στο Σοχούμι ελληνικό θέατρο με επικεφαλής τον Δ.
Μπουμπουρίδη. Ανέβασε την <i>Ηλέκτρα </i>του Ευριπίδη, το <i>Ζητείται ψεύτης </i>και <i>Το Στραβόξυλο</i> του Ψαθά, <i>Τη Λύρα του γερο Νικόλα</i>, <i>Τη Τρίχας το γεφύρ’</i> του Θ. Κανονίδη κ.α. Η προσπάθεια αυτή διήρκησε πέντε περίπου χρόνια και σταμάτησε λόγω της στάσης των τοπικών αρχών.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn217" name="_ftnref217"></a><span style="color: black;">[217]</span><span style="color: black;"> Την ίδια περίοδο, στο Τσιμκέντ του Καζακστάν οργανώθηκε μια μικρή θεατρική κίνηση γύρω από τον Ξυνόπουλο. Ανέβασε το θεατρικό <i>Τη Τρίχας το γεφύρ’ </i>και
περιόδευσε μ’ αυτό στις ελληνικές κοινότητες του Καζακστάν. Οι
εκτοπισμένοι άρχισαν να προμηθεύονται την εφημερίδα των πολιτικών
προσφύγων <i>Προς την νίκη, </i>που αργότερα θα μετονομασθεί <i>Νέος Δρόμος.</i></span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn218" name="_ftnref218"></a><span style="color: black;">[218]</span><span style="color: black;"> .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">
Εμφανίστηκε επίσης, μια μικρή κίνηση στη Τιφλίδα γύρω από τον Γεωργιανό
ελληνιστή Καουχτσισβίλι για την επαναφορά της ελληνικής γλώσσας στην
εκπαίδευση. Εκδόθηκε το 1958, από το εκδοτικό «Τσόδνα» της Τιφλίδας το <i>Αλφαβητάριο</i>
σε 24γράμματο αλφάβητο και άρχισε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σε
αρκετά σχολεία της Τσάλκας. Με αφορμή την επαναφορά του 24γράμματου
αλφάβητου εμφανίστηκαν έντονες διαφωνίες στους κόλπους των Ελλήνων. Η
κίνηση όμως της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας είχε μικρή εμβέλεια
και σταμάτησε τη μπρεζνιεφική περίοδο.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn219" name="_ftnref219"></a><span style="color: black;">[219]</span><span style="color: black;">
Τη δεκαετία του ’60, παρατηρήθηκαν αυθόρμητες προσπάθειες για οργάνωση
των Ελλήνων. Τέτοια περίπτωση ήταν οι σύνδεσμοι που δημιουργήθηκαν, το
1968, στο Ρουστάβι της κεντρικής Γεωργίας κάτω από την επωνυμία
«Παιδαγωγική Εταιρεία». Η δομή της οργάνωσης στηριζόταν στη δημιουργία
κλειστών ομάδων-πυρήνων πέντε ατόμων το πολύ. Στην «Παιδαγωγική
Εταιρεία» οργανώθηκαν 250 Έλληνες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn220" name="_ftnref220"></a><span style="color: black;">[220]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Οι
μικρές αυτές προσπάθειες σταμάτησαν την περίοδο του Μπρέζνιεφ λόγω της
κατασταλτικής πολιτικής που ακολούθησε η σοβιετική εξουσία. Για
παράδειγμα, η οργάνωση στο Ρουστάβι σταμάτησε τη δράση της μετά από
παρέμβαση της KGB. Τα χρήματα της οργάνωσης κατατέθηκαν σε λογαριασμό
υπέρ των φυλακισμένων της δικτατορίας στην Ελλάδα. Οι Έλληνες
αντιμετωπίζονταν όλη τη Μπρεζνιεφική περίοδο ως πολίτες δεύτερης
κατηγορίας. Κατά την περίοδο αυτή, επιβίωσαν μόνο τα ελληνικά μουσικά
συγκροτήματα: Το συγκρότημα «Συρτάκι», που ιδρύθηκε το 1967, και το
συγκρότημα «Ελλάδα», που ιδρύθηκε το 1974.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn221" name="_ftnref221"></a><span style="color: black;">[221]</span><span style="color: black;">
Μέχρι την εποχή της περεστρόικα στη Σοβιετική Ένωση υπήρχε μυστικό
διάταγμα που απαγόρευε την προώθηση Ελλήνων σε υψηλές θέσεις στην
κομματική, την κρατική, τη συνδικαλιστική και τη στρατιωτική ιεραρχία.
Ακόμα και στην επιστημονική ιεραρχία ήταν πολύ δύσκολο να ανέλθει ένας
Έλληνας.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn222" name="_ftnref222"></a><span style="color: black;">[222]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Στη
δεκαετία του ’60 αρκετές εκτοπισμένες οικογένειες στη Σιβηρία,
μετακινήθηκαν νοτιότερα, σε περιοχές του Καζακστάν που κατοικούσαν
μεγαλύτερες ομάδες εκτοπισμένων Ελλήνων</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn223" name="_ftnref223"></a><span style="color: black;">[223]</span><span style="color: black;">. Από το 1965 άρχισε η αναχώρηση αρκετών εκτοπισμένων οικογενειών Ελλήνων για την Ελλάδα.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn224" name="_ftnref224"></a><span style="color: black;">[224]</span><span style="color: black;">
Μαζί τους αναχώρησαν και αρκετοί επιζήσαντες από τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης, οι οποίοι προσπαθούσαν να μεταναστεύσουν από τις αρχές της
δεκαετίας του ’50.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn225" name="_ftnref225"></a><span style="color: black;">[225]</span><span style="color: black;">
Oι πρόσφυγες από τη Ρωσία εγκαταστάθηκαν προσωρινά στις παράγκες του
συνοικισμού γερμανικών παραπηγμάτων στον Ταύρο και στην οδό Δοϊράνης
στην Καλλιθέα Αττικής. Οι εγκαταστάσεις αυτές απείχαν λίγες εκατοντάδες
μέτρα από το συνοικισμό Σκοπευτηρίου, που υπήρξε ο κύριος χώρος
συγκέντρωσης στην Αττική των Ποντίων προσφύγων του 1918-1923. Οι
παράγκες αυτές είχαν χτιστεί χρόνια πριν, για να στεγάσουν πρόσφυγες από
τη Ρουμανία και τη Σοβιετική Ένωση. Η παραχώρηση των παραγκών αυτών
στους νέους πρόσφυγες-μετανάστες συνδυάστηκε με οικονομικούς εκβιασμούς
μιας ιδιότυπης υπαλληλικής μαφίας. Η ελλαδική γραφειοκρατία ελάχιστα
ενδιαφέρθηκε για την τακτοποίηση των προσφύγων αυτής της περιόδου. Οπως
καταγγέλλουν οι ίδιοι, οι αρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους
αγνοούσαν τις σαφείς και δημιουργικές προτάσεις τους.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn226" name="_ftnref226"></a><span style="color: black;">[226]</span><span style="color: black;">
Πενήντα επτά άτομα που κατοικούσαν στα παραπήγματα της οδού Δοϊράνης,
συνέταξαν στις 11 Ιουνίου 1966 υπόμνημα προς τον τότε πρωθυπουργό Σ.
Στεφανόπουλο, ζητώντας, δίχως αποτέλεσμα, τη συνταξιοδοτική εξομοίωσή
τους με τους Αιγυπτιώτες και Κωνσταντινουπολίτες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn227" name="_ftnref227"></a><span style="color: black;">[227]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Το
στεγαστικό πρόβλημα των προσφύγων αντιμετωπίστηκε με την απόφαση του
υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας να τους περιλάβει στο «πρόγραμμα
στεγάσεως παραπηγματούχων 1963-1965».</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn228" name="_ftnref228"></a><span style="color: black;">[228]</span><span style="color: black;"> Το υπουργείο συγκρότησε Επιτροπή Στεγάσεως, η οποία βεβαίωνε αναγνώριζε το δικαίωμά τους να τύχουν μέριμνας, ως «<i>βασικό Προσφυγικό δικαίωμα στεγάσεως</i>«.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn229" name="_ftnref229"></a><span style="color: black;">[229]</span><span style="color: black;">
Οι πρόσφυγες-μετανάστες, πολλοί από τους οποίους ήταν κρατούμενοι σε
στρατόπεδα συγκέντρωσης και ενέπιπταν στην αρμοδιότητα των οργάνων του
ΟΗΕ, κατήγγειλλαν ότι ο απεσταλμένος του διεθνούς οργανισμού στην Ελλάδα
δεν δέχτηκε να τους ακούσει. Σε υπόμνημα που έστειλαν στον ΟΗΕ
σημείωναν ότι <i>«… εδώ κανείς δεν ενδιαφέρεται και κανείς δεν διαθέτει χρόνο για να μας δώσει ελάχιστη προσοχή»</i>.
Ανέφεραν μια πολύ σοβαρή πρόταση που έκαναν στην ελληνική κυβέρνηση
ζητώντας τη μεταφορά τους εκτός Αθηνών, χωρίς να πάρουν καμιά απάντηση.
Αποτέλεσμα της κυβερνητικής αδιαφορίας ήταν η συγκέντρωση των
νεοαφιχθέντων στο Μενίδι, στον Ασπρόπυργο, στην Ελευσία, στο Λαύριο
κ.ά., το οποίο συνδύαζε το αγροτικό τοπίο με τις επαγγελματικές
δυνατότητες της Αττικής. Η έλλειψη ενδιαφέροντος δημιουργούσε κλίμα
απόγνωσης σε πολλούς. Όπως γράφουν οι ίδιοι στο υπόμνημα: «…<i> πολλοί
από εμάς χάνουν κάθε ψυχική ισορροπία, χάνουν τον εαυτό τους και θέλουν
να επιστρέψουν πίσω. Αυτό το ομολογούν οι ουρές στη ρωσική πρεσβεία.
Είναι ντροπή, αλλά είναι πραγματικότητα</i>«.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn230" name="_ftnref230"></a><span style="color: black;">[230]</span><span style="color: black;">
Η έλλειψη κάθε κρατικής βοήθειας οφειλόταν εν μέρει στο βασιλικό
διάταγμα 330/1960, με το οποίο οι πρόσφυγες από τη Σοβιετική Ένωση
αποστερούνταν του δικαιώματος διεκδίκησης της ανταλλάξιμης περιουσίας,
παρ’ ότι εντάσσονταν στην ομάδα εκείνη που συμπεριλαμβανόταν στη
συμφωνία ανταλλαγής των πληθυσμών που υπεγράφη στη Λωζάνη το 1923. Το
βασιλικό διάταγμα όριζε ότι δικαίωμα αποκατάστασης είχαν μόνο όσοι είχαν
υποβάλλει σχετικές αιτήσεις μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου 1934.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn231" name="_ftnref231"></a><span style="color: black;">[231]</span><span style="color: black;">
Στα μέσα της δεκαετίας το ’70, οι πρόσφυγες δημιούργησαν το Σύλλογο
Ελλήνων Προσφύγων εκ Ρωσίας «Η Αργώ» με έδρα την Καλλιθέα Αττικής, με
στόχο τη διεκδίκηση μέτρων αποκατάστασης και εξομοίωσής τους με τους
ομογενείς πρόσφυγες από την Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη και Ρουμανία.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn232" name="_ftnref232"></a><span style="color: black;">[232]</span><span style="color: black;">
Η υιοθέτηση μέρους των αιτημάτων τους από τη δικτατορική κυβέρνηση,
οδήγησε στη χορήγηση περιορισμένου αριθμού αδειών ταξί στους πρόσφυγες.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn233" name="_ftnref233"></a><span style="color: black;">[233]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Το κύμα
καθόδου από τη Σοβιετική Ένωση μειώθηκε την περίοδο 1967-1974, λόγω της
επιβολής της δικτατορίας στη Ελλάδα. Περιορισμένος αριθμός προσφύγων
έφτασε στην Ελλάδα από την πόλη Κεντάου του Καζακστάν το 1971.
Υπολογίζεται ότι οι πρόσφυγες από το 1965 μέχρι το 1985, πριν αρχίσει το
μεγάλο μεταναστευτικό κύμα ανέρχονται σε 30.000.</span><a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftn234" name="_ftnref234"></a><span style="color: black;">[234]</span><span style="color: black;"> Οι πρόσφυγες και αυτής της περιόδου εγκαταστάθηκαν στο πολεοδομικό συγκρότημα Αθήνας-Πειραιά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: black;">Αντί Επιλόγου</span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Οι
σταλινικές διώξεις είχαν πολλαπλές συνέπειες στους Έλληνες της
Σοβιετικής Ένωσης. Δεν ήταν μόνο η φυσική εξόντωση της ηγεσίας και η
αποδιάρθρωση των κοινοτήτων, αλλά και η καταστροφή της τελευταίας
απόπειρας να συγκροτηθούν οι Έλληνες του Εύξεινου Πόντου, ανεξάρτητα από
το κράτος της Ελλάδας. Οι σταλινικές διώξεις πραγματοποιήθηκαν μόλις
δεκαπέντε χρόνια μετά το τέλος της μεγάλης ανθρωποσφαγής που
πραγματοποίησε ο τουρκικός εθνικισμός στο μικρασιατικό Πόντο.
Ολοκληρώθηκε έτσι η εξόντωση ενός ακμαίου ελληνικού κόσμου, ο οποίος
διακρινόταν από ιστορική συνέχεια στο χώρο και από την αίσθηση της
εντοπιότητας. Δεν είναι τυχαίο, ότι ακόμα και σήμερα, ο αρχαιότερος
επιζών λαός της Μαύρης Θάλασσας, είναι οι Έλληνες. Όμως, τα τελευταία
υπολείμματά του εξακολουθούν να υπάρχουν και να συμμετέχουν στα
μετασοβιετικά δρώμενα, προσφέροντας στους ελλαδικούς το, μη
συνειδητοποιημένη ακόμα, συγκριτικό πλεονέκτημα, να διατηρούν
μειονότητες ακόμα και στη μακρινή Κεντρική Ασία, καθώς και στους
ιστορικούς, την απόλαυση να μελετούν ζωντανές διαδικασίες, όπως η
επανεμφάνιση του ελληνικού προσφυγικού ζητήματος και της ανθρώπινης ροής
από τον Εύξεινο Πόντο προς τη βαλκανική Ελλάδα, και της συμμετοχής των
Ελλήνων στις διαδικασίες διαμόρφωσης των νέων εθνών-κρατών που
χαρακτηρίζουν το μετασοβιετικό κόσμο.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="color: black;">Η σύγχρονη έρευνα για τις σταλινικές διώξεις</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η έρευνα
για τα ιστορικά αυτά γεγονότα βρίσκεται ακόμα σε αρχικά στάδια. Οι
πρώτες μελέτες ξεκίνησαν περίπου μια εικοσαετία πριν και αξιοποίησαν
αρχικά μεθόδους προφορικής Ιστορίας. Βαθμιαία, από το 1989 άρχισε η
μελέτη σε σοβιετικά αρχεία. Κάτι που ήταν δύσκολο και επικίνδυνο εκείνη
την εποχή. Απαιτούσε τη «συνομωτική» βοήθεια από σοβιετικούς Έλληνες, οι
οποίοι είχαν δυνατότητες και διέθεταν πρόσβαση σε αρχεία. Μετά τη
διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης άρχισαν περισσότεροι πια μελετητές να
ασχολούνται με την έρευνα και τη συλλογή υλικού. Παρόλα αυτά όμως, οι
ιστορικοί που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο θέμα παρέμειναν εξαιρετικά
λίγοι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> Η
αλλαγή άρχισε να έρχεται από τους Έλληνες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Εμφανίστηκαν νέοι ερευνητές της σκοτεινής αυτής</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;"> <img alt="cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7" class=" wp-image-229 alignright" data-attachment-id="229" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"4.9","credit":"","camera":"PENTAX Optio M20","caption":"","created_timestamp":"1169842742","copyright":"","focal_length":"13.3","iso":"250","shutter_speed":"0.02","title":""}" data-image-title="cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7.jpg?w=232&h=148?w=300" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7.jpg?w=232&h=148?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7.jpg?w=232&h=148" data-orig-size="300,167" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7/" height="255" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7.jpg?w=232&h=148" title="cf84cebf-cf84ceb1cebeceafceb4ceb9-ceb1ceb3cf84ceb6ceafceb4ceb7-cf84ceb6cebfcf85cf87ceac-ceb3ceb9ceb1-cf84ceb7-cebcceb5cebbceadcf84ceb7" width="400" /> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">περιόδου,
οι οποίοι έχουν καλύτερες προϋποθέσεις για έρευνα στα ιστορικά αρχεία.
Άρχισαν να αναπτύσσονται και συνεργασίες μεταξύ Ελλήνων ερευνητών από
Ελλάδα και από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας
συνεργασίας εργάστηκαν στο Κρατικό Αρχείο Αποκατάστασης των Πολιτικών
Κρατουμένων το καλοκαίρι του 2006 ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης και ο Ιβάν
Τζουχά. Στην περιοχή Κολιμά, με πρωτεύουσα το Μαγκαντάν, που βρίσκεται
στην Ανατολική Σιβηρία, υπήρχε συστάδα με δεκάδες στρατόπεδα
συγκέντρωσης. Τα στρατόπεδα αυτά δημιουργήθηκαν το 1932 και έκλεισαν με
την αποσταλινοποίηση του 1956. Συνολικά «φιλοξενήθηκαν» περισσότερα από
800.000 άτομα. Αποδεδειγμένα έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτά περίπου
120.000. Οι φάκελοι αυτών των θυμάτων υπάρχουν και αξιοποιούνται πλήρως
από τους ερευνητές του Αρχείου. Η επεξεργασία 50.000 απ΄αυτούς απέδωσε
μια κατάσταση 450 Ελλήνων, που έχασαν τη ζωή τους τη συγκεκριμένη
χρονική περίοδο. Θεωρώντας ότι το δείγμα που μελετήθηκε ήταν τυχαίο,
μπορεί να υποτεθεί ότι με την περάτωση της διαδικασίας επεξεργασίας
πιθανότατα θα βρεθεί ένας αριθμός της τάξης των 1100 θυμάτων Ελλήνων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Παρουσιάζει ενδιαφέρον η κατηγοριοποίηση των θυμάτων αυτών:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<ul style="text-align: justify;">
<li><span style="color: black;">– ντόπιοι Έλληνες [Πόντιοι (μετανάστες του 19<sup>ου</sup> αι. και Μαριουπολίτες]</span></li>
<li><span style="color: black;">– Μικρασιάτες πρόσφυγες (κυρίως πρόσφυγες από τον Πόντο μετά το 1912).</span></li>
<li><span style="color: black;">– κομμουνιστές [Ελλαδικοί (που κατέφυγαν στην ΕΣΣΔ την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά), Πόντιοι και Μαριουπολίτες]</span></li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: black;">Τέτοιες
μεγάλες συστάδες υπήρχαν άλλες δύο: στη Βορκουτά και στο Νορίλσκ.
Στρατόπεδα όμως υπήρχαν σε κάθε γωνιά της αχανούς χώρας. Ο ακριβής
απολογισμός των θυμάτων θα απαιτήσει μεγάλες ερευνητικές προσπάθειες και
ακόμα μεγαλύτερη σύσφιξη των επιστημονικών σχέσεων μεταξύ ερευνητών από
Ελλάδα, Ρωσία, Ουκρανία, Γεωργία κ.ά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="21-1-1934___" class="alignnone size-full wp-image-236" data-attachment-id="236" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"0","credit":"","camera":"HP oj6300","caption":"","created_timestamp":"0","copyright":"","focal_length":"0","iso":"0","shutter_speed":"0","title":""}" data-image-title="21-1-1934___" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/21-1-1934___.jpg?w=480?w=388" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/21-1-1934___.jpg?w=480?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/21-1-1934___.jpg?w=480" data-orig-size="388,104" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/21-1-1934___/" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/21-1-1934___.jpg?w=480" title="21-1-1934___" /></div>
<hr size="1" />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
[1] Τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο κείμενο αυτό δημοσιεύτηκαν στη μονογραφία <i>«Παρευξείνιος διασπορά: Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές περιοχές του Εύξεινου Πόντου» </i>που
βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1995). Χρησιμοποιήθηκε επίσης ως
βασικό κείμενο στο ντοκυμαντέρ του σκηνοθέτη Τάσου Ψαρά με τίτλο «Γράμμα
στη μητέρα πατρίδα» (2001). Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο <i>Αρχείον Πόντου</i>, τόμος 52ος, έκδ. Επιτροπή Ποντιακών Μελετών Αθήνα, 2007.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref2" name="_ftn2"></a>[2]
Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ σύγχρονης ιστορίας του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει εκδόσει έξη βιβλία για
την παρευξείνιο διασπορά και έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref3" name="_ftn3"></a>[3] Για τη διαμόρφωση των ελληνικών κοινοτήτων στη Ρωσία και τη Σοβιετική Ένωση βλ.: Ι. Κ. Χασιώτης (επιμέλεια<i>), Οι Έλληνες της Ρωσίας και της Σοβιετικής Έωσης,</i> Θεσσαλονίκη, εκδ. University Studio Press, 1997, Βλάσης Αγτζίδης<i>, Παρευξείνιος Διασπορά. Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές ακτές του Εύξεινου Πόντου,</i> Θεσσαλονίκη, εκδ. Κυριακίδη, 1997.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref4" name="_ftn4"></a>[4]
Θεοχάρης Κεσίδης, «Εν αρχή ήσαν οι Έλληνες. Οι Ελληνοπόντιοι του
Καυκάσου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα», εφημ.<i> Νέα της Μόσχας, </i>Νοέμβριος 1988, σ. 22-23.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref5" name="_ftn5"></a>[5]
Τα αρχικά σημαίνουν: Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων. Το
1946 μετονομάσθηκε σε MVD (Μinisterstvo Vnutrenih Del, δηλαδή υπουργείο
Εσωτερικών Υποθέσεων.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref6" name="_ftn6"></a>[6] Νικήτα Χρουστσώφ, <i>Η μυστική έκθεση στο 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ, </i>Αθήνα, εκδ. Θεμέλιο, χ.χ., σ. 54, Ισαάκ Ντώυτσερ, ό.π., σ. 357.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref7" name="_ftn7"></a>[7] Πιερ Γιακίρ,<i> Αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια. Από τις μεγάλες εκκαθαρίσεις του Στάλιν, </i>Αθήνα, εκδ. Σύγχρονοι Ανεμοι, χ.χ., σ. 19, Ισαάκ Ντώυτσερ, ό.π., σ. 354, Λεβ Ραζγκόν,<i> Χωρίς επινοήσεις, </i>Αθήνα, εκδ. Γνώση, σ. 118-120.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref8" name="_ftn8"></a>[8] Roza Tzarilgasinova, «Kareitsi», περ.<i> Novoe Vremia, </i>Δεκέμβριος 1989, σ. 11-12, Γκεόργκι Τραπέζνικοφ, «Εδαφικές ζώνες στην ΕΣΣΔ δικαιούται η ελληνική μειονότητα», εφημ. <i>Νέα της Μόσχας, </i>αριθ. 12, Μαϊος 1989, σ. 22 Ν. Μ. Hvan, <i>Materiali i Vsesoyiouznogo Grekof SSSR, </i>Γελεντζίκ, 29-31 Μαρτίου 1991, σ. 14-15, Αρχείο Προφορικής Ιστορίας (ΑΠΙ), φάκ. Τασκένδη, μαρτυρία Έλια Κεν, 3-9-89.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref9" name="_ftn9"></a>[9] <i>Vestnik Statistiki </i><i>νο</i><i>. 7,</i> Μόσχα, 1990, σ. 41.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref10" name="_ftn10"></a>[10] Apostolos Karpozilos, «Pontic Culture in the USSR between the wars», <i>Journal of Refugee Studies,</i>
τόμ. 4 1991, σ. 364-371. Για τον ελληνικό πληθυσμό της Σοβιετικής
Ένωσης και τα για τα συγκεκριμένα προβλήματα ακριβούς υπολογισμού του
πραγματικού αριθμού βλ.: Βλάσης Αγτζίδης, <i>Παρευξείνιος Δασπορά. Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις βορειοανατολικές περιοχές του Εύξεινου Πόντου,</i> Θεσσαλονίκη, εκδ. Κυριακίδη, 1997, σ. 82-87, 243-252.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref11" name="_ftn11"></a>[11] N. N. Ioanidi, <i>Greki v Abhazii,</i> Σοχούμι, εκδ. Alatsara, 1990, σ. 35.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref12" name="_ftn12"></a>[12] Vlasis Agtzidis, «The persecution of Pontic Greeks in the Soviet Union», <i>Journal of Refugee Studies</i>, τόμ. 4, αριθ. 4 1991, σ. 172-381.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref13" name="_ftn13"></a>[13] F. Beck (pseud)-W. Gobin (pseud), <i>Russian Purge and the Extraction of Confession,</i> Νέα Υόρκη, 1951, σ. 139-140. Βάλια Μουρατίδου, <i>Εκατόχρονη Οδύσσεια, </i>Θεσσαλονίκη, 1992, σ. 86. Βασίλης Μάος, «Πληθυσμιακές εξελίξεις των Ελληνοποντίων στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στην Ελλάδα», <i>Μετανάστες Πόντιοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Κοινωνική και Οικονομική τους ένταξη,</i> επιμ. Κ. Κασιμάτη, εκδ. Υπουργείο Εξωτερικών-Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αθήνα 1992, σ. 90-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref14" name="_ftn14"></a>[14] Πιερ Γιακίρ, ό.π., σ. 21, Λεβ Ραζγκόν, ό.π., σ. 154-155.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref15" name="_ftn15"></a>[15] Ισαάκ Ντώυτσερ, ό.π., σ. 54.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref16" name="_ftn16"></a>[16] Κ. Σπαθάρος, «Για τιν πολιτικι διαπεδαγόγιςι τον δασκάλον», εφημ. <i>Κόκινος Καπνας, </i>αριθ. 31(992), 30 Ιουνίου 1937.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref17" name="_ftn17"></a>[17] Ι. Raefskayia, «Potomki Argonaftof», εφημ. <i>Komsomolets Koumpani,</i> 26 Αυγούστου 1989.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref18" name="_ftn18"></a>[18] Πέτρος Ανταίος, «Συνέντευξη του Θ. Κεσσίδη», εφημ. <i>Νέα της Μόσχας,</i> αριθ. 9, 9 Απριλίου 1989, σ. 22, Svetlana Grisko, «Pontitsi. Κτο όni;», εφημ. <i>Primboi, </i>2 Φεβρουαρίου 1991, Yioulia Ιvanovna, «Greki», περ.<i> Novoe Vremia</i>, Δεκέμβριος 1989, σ. 10-11.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref19" name="_ftn19"></a>[19] Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, «Η τραγωδία των Ελλήνων Ποντίων επί σταλινισμού», β’ μέρος, περ.<i> Ρωμανία, </i>τεύχ. 4, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1990, σ. 4-5.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref20" name="_ftn20"></a>[20] Μουρατίδου Βάλια, ό.π., σ. 165.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref21" name="_ftn21"></a>[21] Βλάσης Αγτζίδης, «Ελληνική αναγέννηση στην παλαιά Σοβ. Ένωση», περ.<i> Πειραϊκή Εκκλησία, </i>τεύχ. 13(120), Ιανουάριος 1992, σ. 28- 31.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref22" name="_ftn22"></a>[22] Vlasis Agtzidis, «The Persecution of Pontic Greeks in the Soviet Union», περ. <i>Journal of Refugee Studies, </i>τόμ.
4, 1991, σ. 372-381, Θεοχάρης Κεσίδης, «Εν αρχή ήσαν οι Έλληνες. Οι
Ελληνοπόντιοι του Καυκάσου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα»,
εφημ.<i> Νέα της Μόσχας, </i>αριθ. 1, Νοέμβριος 1988, Γκεόοργκι Τραπέζνικωφ, «Εδαφικές ζώνες στην ΕΣΣΔ δικαιούται η ελληνική μειονότητα», εφημ. <i>Νέα της Μόσχα</i><span style="text-decoration: underline;">ς</span>, 21 Μαϊου 1988, Γεώργιος Πολιτίδης, «Αυτονομία των Ποντίων της ΕΣΣΔ. Μια πρόταση στο Ανώτατο Σοβιέτ», εφημ. <i>Ποντιακή Φλόγα, </i>αριθ. 4 Μάϊος-Ιούνιος 1989, σ. 1, 6.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref23" name="_ftn23"></a>[23] Ερμής Μουρατίδης, «Το ποντιακό θέατρο στην ΕΣΣΔ», περ. <i>Ελλοπία, </i>τεύχ. 4 χειμώνας ’90, σ. 31-35.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref24" name="_ftn24"></a>[24] Το «‘κι» είναι αρνητικό μόριο, αντίστοιχο με το νεοελληνικό «δεν» και προέρχεται από το «ουκί».</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref25" name="_ftn25"></a>[25]
Την ώρα που τον συνέλαβαν είπε στην μητέρα του: «Μάνα μη κλαις που
θα παίρνε με και πάνε χάνε με. Εγώ χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός
θ’ αποθάνω». («Ένας ακόμα άγνωστος νεομάρτυρας», περ.<i> Ποντιακή Εστία,</i> τεύχ. 83 Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1990, σ. 368.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref26" name="_ftn26"></a>[26] Χριστόφορος Σεϊτόπουλος, ό.π., σ. 127.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref27" name="_ftn27"></a>[27] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Φωτεινής Καλαϊτσίδου, 8-8-91, Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 243.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref28" name="_ftn28"></a>[28] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Ελένη Μυταφίδη, 17-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref29" name="_ftn29"></a>[29] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Κοσμάς Τσιμιάνοφ, 7-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref30" name="_ftn30"></a>[30] AΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Κοσμά Τσιμιάνωφ, 7-8-91, Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 162-169.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref31" name="_ftn31"></a>[31] Ν. Ilinova, «Stsitat Kommounistom Posmertno», εφημ. <i>Prizif, </i>27 Ιουλίου 1989, ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χ. Σιδηρόπουλου, 17-4-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref32" name="_ftn32"></a>[32] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Γιάννη Καραμανίδη, 15-7-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref33" name="_ftn33"></a>[33] A. Σολζενίτσιν, <i>Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ</i>, Αθήνα, εκδ. Πάπυρος, 1974, σ. 88-96, Πιερ Γιακίρ, <i>Αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια</i>, Αθήνα εκδ. Eπαγρύπνησις, σ. 44, 37, 75, <i>Φυλακισμένοι μάρτυρες και ήρωες στην Ε.Σ.Σ.Δ.</i>, Αθήνα, εκδ. Σιδέρης, 1977, σ. 25- 37, Patrick Meney,<i> Κραυγή απ’ τις στέππες</i>, Αθήνα, εκδ. Ροές, 1985, Γιούλια Βοσνέσκαγια<b>, </b><i>Η γυναίκα είναι ‘ίση’ με τον άντρα (σ’ ένα στρατόπεδο της Σιβηρίας)»</i>,
Αθήνα, εκδ. Κομμούνα, 1983, Michel Heller & Aleksandr Nekrich,
ό.π., σ. 277- 315, «Στο ανωτατο δικαςτιριο τις ΕΣΣΔ», εφημ. <i>Κόκινος Καπνας,</i> αριθ<i>. </i>29, 18 Ιουνίου 1937, σ<i>. </i>2<i>.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref34" name="_ftn34"></a>[34] Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 229.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref35" name="_ftn35"></a>[35] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Γιάννης Απατσίδης, 17-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref36" name="_ftn36"></a>[36] Λεβ Ραζγκόν, ό.π., σ. 151-155.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref37" name="_ftn37"></a>[37] ΑΠΙ φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Ελισάβετ Μυταφίδη-Κόκκα, 18-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref38" name="_ftn38"></a>[38] K. G. Dimitriev,<i> Problemi Ethnitseskoi Istorii Grekov Kavkaza, </i>Κρασνοντάρ, 1991, σ. 61-63.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref39" name="_ftn39"></a>[39] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Παναγιώτη Νικολαϊδη, 10-7- 90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref40" name="_ftn40"></a>[40]
ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Γιάννη Πεχλιβανίδη, 15-7- 90. Η ένταση
των διωγμών φαίνεται από το γεγονός ότι μόνο από το χωριό Μερτσάν της
κοιλάδας του Κουμπάν συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν ή πέθαναν στη Σιβηρία
175 Έλληνες από 1.500 συνολικά. Στο Μερτσάν, με απόφαση της συνέλευσης
των κατοίκων to 1990, αποφασίστηκε να στηθεί το πρώτο μνημείο για «τα
θύματα της καταπίεσης των δεκαετιών ’30 και ’40» (N. Ilinova, ό.π.) Στην
περιοχή του Σότσι, σε διάστημα έξη μηνών, συνελήφθη το 70% των ενήλικων
ανδρών Ελλήνων. Απ’ αυτούς, το σύνολο σχεδόν βασανίστηκε και στη
συνέχεια τουφεκίστηκε. (<i>Materiali i Bsesoyiounogo svezda Grekof SSSR, </i>Γελεντζίκ,
29-31 Μαρτίου 1991, σ. 42.) Εκατοντάδες επίσης ήταν τα θύματα από την
πόλη του Γελεντζίκ. (T. Pavlov, «B Mratsniyie Gondi Stalinisma», εφημ.<i> Primboi, </i>Γελεντζίκ, 2 Μαρτίου 1991.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref41" name="_ftn41"></a>[41] «Gretseskoi Kontrrevoloutsioni Natsionalistitseski Pofstatsenski Ntiversion-Spionski i Terroristitseski Organizatsii».</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref42" name="_ftn42"></a>[42] «Zertνi Represii», εφημ. <i>Πόντος,</i>
Ανάπα, αριθ. 2, Ιούλιος 1992, σ. 7. Από τη συγκεκριμένη ομάδα το 33%
καταγόταν από τον Πόντο και το 40% από χωριά της Ελληνικής Περιοχής. Οι
υπόλοιποι κατάγονταν από άλλα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης, εκτός από
τρεις που προέρχονταν από την Ελλάδα. Για τους δύο από τους τρεις
δηλώνονται ως χώροι προέλευσης η Νεάπολη και η Θάσος αντίστοιχα. Από
τους συλληφθέντες το 76% είχε μόρφωση δημοτικού, το 13% μέση και το 4%
ανώτατη. Οι αναλφάβητοι αποτελούσαν το 4% του συνόλου. Όσον αφορά την
επαγγελματική τους κατάσταση, το 32% ήταν κολχόζνικοι, το 27% βρισκόταν
σε εξειδικευμένες θέσεις, το 13% κατείχε διευθυντικές θέσεις, το 10%
ήταν υπάλληλοι, το 6% εκπαιδευτικοί και μόνο το 3% εργάτες. Μεταξύ των
εκτελεσμένων βρίσκονταν δύο γυναίκες. Το 30% των εκτελεσμένων ήταν από
30 έως 40 ετών, το 33% από 40 έως 50 ετών, το 20% από 20 έως 30 ετών
κ.λπ. Αναφορικά με το χρόνο εκτέλεσης, το 26% εκτελέστηκε 70-80 ημέρες
μετά τη σύλληψη, το 23% 30-40 ημέρες, το 13% 40-50 ημέρες, το 12% 50-60
ημέρες. Ένας εκτελέστηκε 16 ημέρες μετά τη σύλληψή του και ο τελευταίος
έντεκα μήνες μετά. Οι διώξεις αυτής της περιόδου ήταν εξαιρετικά έντονες
κυρίως στη Ρωσία, την Ουκρανία και την Κριμαία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref43" name="_ftn43"></a>[43] ΑΠΙ, φάκ. Ασχαμπάντ, μαρτυρία Λεφ Γιαννουλίδη, 5-11- 91. ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χρήστου Σιδηρόπουλου, 17-4-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref44" name="_ftn44"></a>[44] A. A. Piontkowsky, <i>Stalinskaya Konstitutsia i Proyekt Ugolovnogo Kodeska SSSR,</i> Mόσχα 1974, σ. 14-16.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref45" name="_ftn45"></a>[45]
«Σου στέλνουν την ειδοποίηση/ σε προσκαλούν./ Πας λες τα παράπονά
σου/ αυτοί δεν ακούν. Σε στέλνουν στην εξορία/ στη Σιβηρία μακριά/
ορφανεύουν οι γυναίκες/ τα μικρά παιδιά» (Βλάσης Αγτζίδης, , ο.π., σ.
212.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref46" name="_ftn46"></a>[46] Λεβ Ραζγκόν, ό.π., σ. 151-155.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref47" name="_ftn47"></a>[47] L Tselpan, «Ogenoe «Tserntse» Tank T-34″, εφημ. <i>Λόγος, </i>Μαριούπολη, 15 Οκτωβρίου 1990.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref48" name="_ftn48"></a>[48]
RSSSRKK, νο. 13-041-91/ 19/02/91, και RSSSRKK, νο. 13-041-91/
26-03-91. Τον τρόπο αυτό απόσπασης της «Ομολογίας» θα καταδίκαζε
αργότερα το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ: «H απόσπαση των ομολογιών ήταν έργο
των ανακριτών. Και με τι τρόπο μπορεί ένας άνθρωπος να ομολογήσει
εγκλήματα που δεν έχει διαπράξει; Με ένα και μοναδικό: την άσκηση μέσων
βίας, τα βασανιστήρια, αποτέλεσμα των οποίων ήταν να χάνει ο
βασανιζόμενος τις αισθήσεις του, να χάνει τα λογικά του, να χάνει την
ανθρώπινη αξιοπρέπειά του. Μ’ αυτόν το τρόπο επιτυγχάνονται οι δήθεν
‘ομολογίες'». (Nικήτα Χρουτσώφ, ο.π. Επίσης βλ.: <i>Η προσωπολατρεία</i>. <i>Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενώσεως, </i>Αθήνα, εκδ. Φλόγα 1956.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref49" name="_ftn49"></a>[49] Για συγκεκριμένες μαρτυρίες βασανισμένων από τη μυστική αστυνομία Ελλήνων βλ.: Βλάσης Αγτζίδης, Πόντος. <i>Ένα ανοιχτό ζήτημα, </i>Αθήνα, εκδ. Εναλλακτικές Εκδόσεις, 1996. Του ίδιου, <i>Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι συνέπειες για τον ελληνισμό,</i> Αθήνα, εκδ. Ελλοπία, 1992.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref50" name="_ftn50"></a>[50]
ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Γιάννη Καραμανίδη, 15 Ιουλίου 1990.
ΑΠΙ, φάκ. Κριμαία, μαρτυρία Παύλου Κερδεμελίδη, 10 Σεπτεμβρίου 1990.
ΑΠΙ, φάκ. Οδησσός, μαρτυρία Ολυμπίας Σεγιέροβα, 5 Αυγούστου 1992.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref51" name="_ftn51"></a>[51] Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 169-172.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref52" name="_ftn52"></a>[52]
Tα πιστοποιητικά αυτά, άρχισαν να δίνονται σε συγγενείς
εκτελεσμένων, αλλά και σε αποφυλακισμένους. Σε αυτά βεβαιωνόταν ότι
κακώς καταδικάστηκε και ότι ήταν τελικά αθώος. Τα πιστοποιητικά
αποκατάστασης άρχισαν να χορηγούνται στα πλαίσια της αποσταλινοποίησης
μετά το 20ο συνέδριο του 1956.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref53" name="_ftn53"></a>[53] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Γιάννη Καραμανίδη, ό.π. Ο Γιάννης Καραμανίδης είναι ένας από τους ελάχιστους</div>
<div style="text-align: justify;">
Έλληνες που επιβιώνει μετά δεκαετή
κάθειρξη από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, της περιοχής Καλυμά. Στη
Ρωσία είχε καταφύγει το 1923 αφού είχε πολεμήσει πέντε χρόνια συνεχώς
για τη δημιουργία Ελληνικής Δημοκρατίας στο Μικρασιατικό Πόντο.
Συνελήφθη στις 17 Δεκεμβρίου 1937 στο Αντλερ της Νότιας Ρωσίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref54" name="_ftn54"></a>[54]
Η κατηγορία ήταν, ότι ο Κατσάλοφ μαζί με τους «εχθρούς του λαού»
Ζαράβοφ, Αντωνιάδη, Αμανάτοφ κ.α. έκαναν εχθρική δουλειά στην Ελληνική
Περιοχή. Με απόφαση της πρώην επιτροπής της N.K.V.D. και του εισαγγελέα
της ΕΣΣΔ στις 21 Φεβρουαρίου 1938, ο Κατσάλοφ εκτελέστηκε στις 19
Μαρτίου 1938. (KPSS, Ελεκτική επιτροπή ΚΚΡ περ. Κρασνοντάρ,
αριθ.2/κ-576, 8 Ιουλίου 1991.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref55" name="_ftn55"></a>[55]
ΑΠΙ, φάκ. Γελεντζίκ, μαρτυρία Μαρίας Κατσάλοφ, 13-8-1991. AΠΙ, φάκ.
Κουμπάν, μαρτυρία Κοσμά Τσιμιάνωφ, 7-8-91. N. Ilinova, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref56" name="_ftn56"></a>[56] KGBSSSR, Διοίκηση KGB περιοχής Κρασνοντάρ, 4/11/57, αριθ. 2/1382. ΑΠΙ, φάκ. Γελεντζίκ, μαρτυρία Μαρίας Κατσάλοφ, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref57" name="_ftn57"></a>[57] «Η κυρία ΄Εδώ Μόσχα΄», εφημ. <i>Κόσμος, </i>Σίδνεϊ, 28 Απριλίου 1992, σ. 20. Την ίδια άποψη θεωρεί ως πιθανότερη και ο Παλαιολογόπουλος. Βλ.: Δημήτρης Παλαιολογόπουλος, <i>Έλληνες αντιφασίστες εθελοντές στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939),</i> Αθήνα, εκδ. Φιλιππότη, 1986.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref58" name="_ftn58"></a>[58]
V. N. Nikolskii, «Grazdane Gretsii, repressirovanie v Donbas v
1937-1938 gg», Εισήγηση στο Επιστημονικό Συνέδριο «Ελλάδα-Ουκρανία: Η
εμπειρία των φιλικών σχέσεων και οι προοπτικές συνεργασίας». Οργάνωση:
Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Σπουδών Μαριούπολης. Μαριούπολη-Ουκρανία. 24-26
Μαϊου 1996.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref59" name="_ftn59"></a>[59] Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 157.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref60" name="_ftn60"></a>[60] F. Beck(pseud)-W.Goobin, ό.π., σ. 140.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref61" name="_ftn61"></a>[61] Βίκτορ Σοκολιούκ, «Η μαρτυρική Οδύσσεια του ποιητή Αμφικτύωνα Δημητρίου», εφημ. <i>Νέα της Μόσχας,</i> αριθ. 5(32), Μάϊος 1990, σ. 20.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref62" name="_ftn62"></a>[62] Βλάσης Αγτζίδης, <i>Ποντιακός Ελληνισμός. Από τη γενοκτονία και το σταλινισμό στην περεστρόικα, </i>Θεσσαλονίκη, εκδ. Κυριακίδης, 1990, σ. 198.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref63" name="_ftn63"></a>[63]
«Θεέ μου την ειρήνη έκρυψες από κάτω στα λιθάρια./ Επεσαν και την
ψάχνουνε όλα τα παληκάρια. Στης Ουκρανίας τις στέππες είναι πολλοί
τάφοι,/ ανοίξτε και κοιτάξτε τα όλα νέα παιδιά» (S. Popandopoulo, <i>Moyia Malayia Rodina.Kratkii otserk istorii sela Dubovayia Balka,</i> Σταυρούπολη, εκδ. Stavropolkoe Kinznoe Izndatelstvo, 1990, σ. 28.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref64" name="_ftn64"></a>[64] Σάββας Ι. Κανταρτζής, <i>Νίκη χωρίς ρομφαία,</i> Κατερίνη, 1976, σ. 542-545.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref65" name="_ftn65"></a>[65] Stanislav Lakopa, <i>Otserki Polititskaya Istoria Abhazii, </i>Σοχούμι, εκδ. Alasara, 1990, σ. 135.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref66" name="_ftn66"></a>[66] Stanislav Lakopa, ό.π., σ. 125.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref67" name="_ftn67"></a>[67] Ομογενή από Ρωσία, ό.π., σ. 10-11.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref68" name="_ftn68"></a>[68]
Stanislav Lakopa, ό.π., σ. 125, N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 49,
Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 5, «Στο εργοςταςιο πςομιυ τις
πολις-μας», εφημ <i>K</i><i>όκινος</i><i> K</i><i>απνας</i><i>,</i> αριθ. 49, 31 Αυγούστου 1937, σ. 1.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref69" name="_ftn69"></a>[69] «Ι ανιπςοςι τις μπολςεβικικις επαγριπνιςις ινε ιποχρεοςι καθε ςοβιετικυ πατριοτι», εφημ <i>Kόκινος Kαπνας,</i> αριθ. 44, 15 Αυγούστου 1937, σ. 1.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref70" name="_ftn70"></a>[70] Stanislav Lakopa, ό.π., σ. 125, N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 49, Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 5.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref71" name="_ftn71"></a>[71] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Γιάννη Καραμανίδη, 15-7-90, Χριστόφορος Σεϊτόπουλος, ό.π., σ. 128.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref72" name="_ftn72"></a>[72] Ομογενή από Ρωσία, ό.π., σ. 10.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref73" name="_ftn73"></a>[73] ΑΠΙ, φάκ. Κριμαία, μαρτυρία Π. Κερδεμελίδης, 10-9-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref74" name="_ftn74"></a>[74] Γιούλια Βοσνέσένσκαγια, <i>Η γυναίκα είναι «ίση» με τον άνδρα σ’ ένα στρατόπεδο της Σιβηρίας, </i>Αθήνα, 1983, σ. 15.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref75" name="_ftn75"></a>[75] ΑΠΙ, φάκ. Ασχαμπάντ, μαρτυρία Λεφ Γιαννουλίδη, 5-11- 91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref76" name="_ftn76"></a>[76] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Γιάννη Καραμανίδη, 15-7-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref77" name="_ftn77"></a>[77]
Οι πληροφορίες αυτές πάρθηκαν κατά τη διάρκεια μελέτης για τους
συλλόγους στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος, στο Α’ Συνέδριο των
Ελλήνων της πρώην ΕΣΣΔ που έγινε στο Γελεντζίκ της Νότιας Ρωσίας τον
Μάρτιο του 1991.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref78" name="_ftn78"></a>[78]
Ο Πάρις και ο Μάρκος Στρατηγόπουλος, ευγενείς στην τσαρική Ρωσία με
καταγωγή από τη Μυτιλήνη, κατοικούσαν στη Μαριούπολη. Μετά την Ελλάδα
κατέφυγαν τελικά στη Νέα Ζηλανδία, όπου και πέθαναν. (ΑΠΙ, φάκ.
Ουκρανία, μαρτυρία Θεόδωρου Σπαθόπουλου, 14 Μϊου 1992.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref79" name="_ftn79"></a>[79] Ελευθέριος Παυλίδης, <i>Ο Ελληνισμός της Ρωσίας και τα 33 χρόνια του εν Αθήναις Σωματείου των εκ Ρωσίας Ελλήνων,</i>Αθήνα., σ. 404-405.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref80" name="_ftn80"></a>[80] Ελευθέριος Παυλίδης, ό.π., σ. 409-411.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref81" name="_ftn81"></a>[81] Ελευθέριος Παυλίδης, ό.π., σ. 409-411.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref82" name="_ftn82"></a>[82] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χρήστου Σιδηρόπουλου, 17-4-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref83" name="_ftn83"></a>[83] Χριστόφορος Σεϊτόπουλος, ό.π., σ. 184.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref84" name="_ftn84"></a>[84] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Ελένης Μυταφίδη, 17-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref85" name="_ftn85"></a>[85] Ε. Σαβουλίδης, ό.π., σ. 22.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref86" name="_ftn86"></a>[86]
«Aπό πάνω από το κρεβάτι εμένα σήκωσαν/ χωρίς λόγο, χωρίς κρίση/
εμένα, μάνα, στη φυλακή έχωσαν. Βρήκα σύντροφους πολλούς/ φίλους και
συγγενείς/ γέρους, νέους/ χωρίς χράμι, χωρίς παράδες. Τρεις την ώρα μας
κουβαλούν./ Σύρουν πάνω μας την κατηγορία/ Τι δεν ξέρω, τι δεν είδα/ μας
ρωτούν. Καθισμένοι στη γη πολλοί/ άλλος το κορμί του ξύνει/ άλλος αίμα
φτύνει/ άλλος ξεροβήχει. Τέλειωσε και αυτό./ Η ποινή: Δέκα χρόνια κάθε
ένα/ δώσανε στο κεφάλι/ να μαζέψουμε» (Βλάσης Αγτζίδης, <i>Ποντιακός ελληνισμός. Από τη γενοκτονία και το σταλινισμό στην περεστρόικα,</i> ό.π., σ. 232-233.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref87" name="_ftn87"></a>[87] Ανδρέας Ζαπάντης, ό.π., σ. 341.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref88" name="_ftn88"></a>[88] Βλάσης Αγτζίδης, «Οι Πόντιοι στην ΕΣΣΔ», περ. <i>Τότε, </i>τεύχ. 31, Φεβρουάριος 1988, σ. 35-40.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref89" name="_ftn89"></a>[89] Γκεόργκι Τραπέζνικοφ, «Εδαφικές ζώνες στην ΕΣΣΔ δικαιούται η ελληνική μειονότητα», εφημ <i>Νέα της Μόσχας, </i>τεύχ. 12, 21 Μαϊου 1989, σ. 22.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref90" name="_ftn90"></a>[90] Ανδρέας Ζαπάντης, ό.π., σ. 341.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref91" name="_ftn91"></a>[91]
ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Παναγιώτης Νικολαϊδης, 10-7-90, Ε.
Σαββουλίδης, «Ενα τραγούδι των Ποντίων της Ρωσίας», περ. <i>Ποντιακό Βήμα, </i>Κοζάνη, τεύχ. 13, Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 1988, σ. 22-25.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref92" name="_ftn92"></a>[92] Χριστόφορος Σεϊτόπουλος, ό.π., σ. 185.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref93" name="_ftn93"></a>[93]
Στο έγγραφο του ελληνικού προξενικού γραφείου της Μόσχας που
δημοσιεύεται στην 495 σελίδα, φαίνεται ότι η Μαραντίδου Ουρανία του
Χαραλάμπους κατέθεσε σε δύο δόσεις το σημαντικό για την εποχή ποσό των
844 δολλαρίων ΗΠΑ, 100 χρυσών ρουβλίων, 4.200 ρουβλίων εποχής, 45 λιρών
Αγγλίας, και από μία χρυσή λίρα Αγγλίας και Τουρκίας. Το ποσό αυτό
στάλθηκε στην τράπεζα της Ελλάδος. Η κάτοχός του δεν κατάφερε να έρθει
ποτέ στην Ελλάδα. [Πρεσβεία Ελλάδας στη Μόσχα/Προξενικό Γραφείο
(ΠΕΜ/ΠΓ), βεβαίωση για τις καταθέσεις της Ο. Μαραντίδου, 14-5-1991]</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref94" name="_ftn94"></a>[94] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτ. Κώστα Πιπερίδη, 15-4-1990</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref95" name="_ftn95"></a>[95]
ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Παναγιώτη Νικολαϊδη, 10-7-1990. Ο
πληροφορητής αναφέρει ότι κατέθεσαν στην πρεσβεία λίγι πριν αναχωρήσουν
για την Ελλάδα 9.000 ρούβλια και 3.352 χρυσές λίρες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref96" name="_ftn96"></a>[96] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Κώστα Πιπερίδη, 15-4-1990</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref97" name="_ftn97"></a>[97] Ελευθέριος Παυλίδης, ό.π., σ 411-414.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref98" name="_ftn98"></a>[98] Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 181.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref99" name="_ftn99"></a>[99] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Παναγιώτη Νικολαϊδη, 10-7-90</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref100" name="_ftn100"></a>[100]
Νόρα Κωνσταντινίδου, «Ιορδάνης Στεφανίδης: Το νεώτερο θύμα στις
σφαγές της Δράμας από την οικογένεια των Ρωσοποντίων», περ.<i> Ελλοπία, </i>τεύχ. 9, Φεβρουαρίος-Μάρτιος ’92, σ. 46.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref101" name="_ftn101"></a>[101] Sergo Tabagiyia, <i>Kolhoz cela Dagva, </i>Βατούμι, εκδ. Savtsota Adzara, 1982, σ. 32-49. Sokrat Agelov, <i>Greki v Gruzia, </i>Tιφλίδα, 1990, σ. 39-45, Αχιλλέας Τσεπίδης, «Οι Έλληνες της Γεωργίας στην Οκτωβριανή Επανάσταση», περ.<i> Ρωμανία,</i> αριθ. 4, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1990, σ. 16- 18.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref102" name="_ftn102"></a>[102] Ομογενή από Ρωσία, «Το κοινωνικό πρόβλημα των Ελλήνων της ΕΣΣΔ», περ. <i>Ποντιακή Εστία, </i>τεύχ. 80, Ιανουάριος-Φεβρουάριος-Μάρτιος 1990, σ. 11.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref103" name="_ftn103"></a>[103] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χρήστου Ζαπουνίδη, 15-4-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref104" name="_ftn104"></a>[104]
Η κόρη του Μανόλη Μυταφίδη, ο οποίος ήταν πλέον λογιστής σε κολχοζ
στην Αζάντα θυμάται τον πατέρα της: «… ερχότανε από το κολχόζ και
έκλαιγε, όταν έβλεπε τους Έλληνες εκεί πάνω. Ο πρόεδρος του χωριού ήταν
Γεωργιανός. Και αυτός καθισμένος πάνω στο άλογο χτυπούσε με το μαστίγιο
τους Έλληνες χωρικούς, γιατί μέσα στον πόλεμο ήτανε πείνα και εκείνοι οι
καημένοι δύναμη δεν είχανε. Έπεφταν από τη δουλειά. Και αυτός, πάνω στο
άλογο, τους χτυπούσε σαν σκλάβους με το μαστίγιο. ΄Δουλέψτε΄, τους
φώναζε. ~Γιατί δε δουλεύετε γαϊδούρια;~ Τους πρόσβαλε. Ήταν πολύ κακή
εποχή». (ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Ελένης Μυταφίδη, 17-8-91.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref105" name="_ftn105"></a>[105] K. X. Ihdzibeli, <i>Drebniyia Gorgippia, Anapa i Sovetskie Greki,</i> Μόσχα, εκδ. Moskovkoe Obsestvo Sovietskix Grekof, 1990, σ. 16- 17.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref106" name="_ftn106"></a>[106] L. Lisaia,, «Selo Mertsanskoge»,εφημ.<i> Prizif, </i>30 Δεκεμβρίου 1982.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref107" name="_ftn107"></a>[107] K. Bereznova, «A Siaste Boule Riandom», εφημ. <i>Γοργιπία ,</i> 24 Αυγούστου 1991.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref108" name="_ftn108"></a>[108] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Παναγιώτη Νικολαϊδη, 10-7-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref109" name="_ftn109"></a>[109] I. Paraskevopoulos, <i>Materiali i Vsesoyiouznogo sezda Grekof SSSR, </i>Γελεντζίκ, 1991, σ. 42. ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χαράλαμπου Κεσανίδη, 18-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref110" name="_ftn110"></a>[110] AΠΙ, φάκ. Κριμαία, μαρτυρία Γεωργίου Φωτιάδη, 29-3-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref111" name="_ftn111"></a>[111] Πέτρος Ανταίος, «Συνέντευξη του Θεοχάρη Κεσσίδη», εφημ. <i>Νέα της Μόσχας, </i>9 Απριλίου 1990, σ. 22.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref112" name="_ftn112"></a>[112] Σημαντικές πληροφορίες για την περιοχή τη Τσάλκας υπάρχουν στο: D. Τsitlof-T. Tsitlof-D. E. Gurieli, <i>Tsalkinski-Deti Gruzii, </i>Τιφλίδα, εκδ. Zakavkazkie Voennie Vebomosti, 1992.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref113" name="_ftn113"></a>[113] Sokrat Agelov, ό.π., σ. 45-46, Αχιλλέας Τσεπίδης, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref114" name="_ftn114"></a>[114] Alexader Nekritch, ό.π., σ. 86-98, Νικήτα Χρουτσώφ, ό.π., σ. 54.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref115" name="_ftn115"></a>[115] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Ιωάννη Ανδρεάδη, 24-8-91</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref116" name="_ftn116"></a>[116] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Κοσμάς Τσιμιάνοφ, 7-8-91</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref117" name="_ftn117"></a>[117] Από την έρευνα των συλλόγων στο Γελεντζίκ</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref118" name="_ftn118"></a>[118] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, Σοφία Παπαδοπούλου, 22-8-91</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref119" name="_ftn119"></a>[119]
Οι πληροφορίες αυτές πάρθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας που έγινε
για τους συλλόγους στο Α’ Συνέδριο των Ελλήνων της πρώην ΕΣΣΔ που έγινε
στο Γελεντζίκ της Νότιας Ρωσίας τον Μάρτιο του 1991. Υπάρχουν στο
αρχείο του συγγραφέα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref120" name="_ftn120"></a>[120] Σοφία Σινδοπούλου, «Μαρτυρία μιας γυναίκας από τον Πόντο», <i>Εθνικισμός, Ρατσισμός, Κοινωνικό Φύλο</i>, Θεσσαλονίκη. εκδ. Παρατηρητής, 1995, σ. 27-30.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref121" name="_ftn121"></a>[121]
MYSSSR, 6/84/30-8-90, Obedinenie Epistrofi, ό.π., σ. 14, Κώστας
Φωτιάδης, «Ο ελληνισμός της Σοβ. Ένωσης την σταλινική περίοδο», ό.π. Για
την παρουσία των Ελλήνων στην Κριμαία και την εκτόπισή τους στη Σιβηρία
και στο Ουζμπεκιστάν βλ.: P. A. Kesmetzi, <i>Greki Krima, </i>Σεβαστούπολη, έκδ. Federatsia Grekof Krima, χ.χ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref122" name="_ftn122"></a>[122] Από την έρευνα των συλλόγων στο Γελεντζίκ</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref123" name="_ftn123"></a>[123] Πέτρος Ανταίος, ό.π., σ. 22.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref124" name="_ftn124"></a>[124] I. Savelof, «Greki: Poterpevtsie koralekrutsenie», εφημ.<i> Literaturniyi Kirgizistan, </i>Μπισκέκ, αριθ. 3, 1992. <i>Ανέκδοτα</i> <i>κείμενα</i> του Vitali Fiodorovits Lembendef, Μπισκέκ Κιργιζιστάν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref125" name="_ftn125"></a>[125] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 98.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref126" name="_ftn126"></a>[126] Θ. Κεσσίδης, συνέντευξη στην ελληνική έκδοση της εφημερίδας<i> Νέα της Μόσχας, </i>9-4-1989, σελ 22.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref127" name="_ftn127"></a>[127] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 94.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref128" name="_ftn128"></a>[128] N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 62.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref129" name="_ftn129"></a>[129] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 156-159.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref130" name="_ftn130"></a>[130] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 37.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref131" name="_ftn131"></a>[131] Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 64-65.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref132" name="_ftn132"></a>[132]
Μαρία Βεργέτη, «Μεταναστευτικά κύματα Ποντίων από τη Σοβιετική Ένωση
στην Ελλάδα από τις αρχές του αιώνα μέχρι σήμερα», περ.<i> Ελλοπία, </i>τεύχ. 10, Απρίλιος-Μάϊος ’92, σ. 36-43.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref133" name="_ftn133"></a>[133]
«Ανάθεμά σε Ρωσία/ το νόμο που έβγαλες/ στη Κριμαία και σ’ όλο τον
Καύκασο/ Ρωμιό καθόλου δεν άφησες». (Αγτζίδης, Βλάσης, <i>Η καταρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η συνέπειες για τον ελληνισμό, </i>εκδ. Ελλοπία, Αθήνα, 1992, σ. 161.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref134" name="_ftn134"></a>[134] K. G. Dimitriev, ό.π., σ. 66-69.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref135" name="_ftn135"></a>[135] Nekritch, Alexandr, ο.π., σ. 107.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref136" name="_ftn136"></a>[136] ΑΠΙ, φάκ. Κριμαία, μαρτυρία Κυριάκου Σακκά, 7-8-92, Μαρία Βεργέτη, ό.π., σ. 36.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref137" name="_ftn137"></a>[137] N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 56.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref138" name="_ftn138"></a>[138] Troyianofskayia, T., «Ruski Vaptosi b Abhazii?», εφημ.<i> Sovietskaya Abhazia</i>, Σοχούμι, 1 Αυγούστου 1991.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref139" name="_ftn139"></a>[139] Alexander Νekritch, ό.π., σ. 107.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref140" name="_ftn140"></a>[140] Obedinenie Epistrofi, «Obrazenie», περ. <i>Επιστροφή</i><i>,</i> Σοχούμι, τεύχ. 3, Οκτώβριος 1988, σ. 11-12, Ομογενή από Ρωσία, ό.π., σ. 10-11.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref141" name="_ftn141"></a>[141] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 98.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref142" name="_ftn142"></a>[142] D. Korobin, «Zatianouvskayia Ontisei», εφημ. <i>Komsomolskaya Pravda, </i>Μόσχα, αριθ. 31, 7 Φεβρουαρίου 1989.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref143" name="_ftn143"></a>[143] Θεοχάρης Κεσσίδης, «Για την πολιτιστική κατάσταση των Ελληνοποντίων», περ. <i>Νέοι Καιροί, </i>τεύχ. 11, 7Μαϊου 1989, σ, 22.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref144" name="_ftn144"></a>[144] S. Dombritskayia, «Ouyiezayia – Ostatsia Sovietski Tseloveko xotset I. G. Haritidi», εφημ. <i>Novoroskii Rambotsii, </i>Νοβοροσίσκ, 17 Νοεμβρίου 1989.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref145" name="_ftn145"></a>[145] N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 63.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref146" name="_ftn146"></a>[146] Σ. Πιπερίδη, «Απ’ τη ζωή και τη δραστηριότητα των Ποντίων στη Ρωσία», περ. <i>Ποντιακή Εστία, </i>τεύχ. 83, Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1990, σ. 329-330.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref147" name="_ftn147"></a>[147] N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 57.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref148" name="_ftn148"></a>[148] Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 65.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref149" name="_ftn149"></a>[149] ΑΠΙ, φάκ. Μπακού, μαρτυρία Γεωργίου Τιφτικίδη, 25-8- 91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref150" name="_ftn150"></a>[150]
«Στα χίλια εννιακόσια στα σαράντα εννέα/ και τους Ρωμιούς εξώρισαν/
στου Καζακστάν τη μεριά. Αφήσαμε τα σπίτια μας/ αυτά τα μερακλίδικα/
αφήσαμε τα ζώα μας/ δεμένα στα μαντριά. Τα χωριά ρήμαξαν/ θαρείς και
κοιμούνταν/ τα ζώα μας έκραζαν/ τα σκυλιά αλυχτούσαν» (Βλάσης Αγτζίδης,
ό.π., σ. 263-264.).</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref151" name="_ftn151"></a>[151]
«Στα χίλια εννιακόσια στα σαράντα εννέα/ να πάει και άλλο να μην
έρθει/ εκείνη η χρονιά. Αυτοί εμάς κλειδωσαν/ σε έρημα βαγόνια/ και στη
σειρά στέκονταν/ και εξ-εφτά esselon. Μικροί, μεγάλοι φώναζαν/
«καήκαμε, ανοίξτε/ εγκλήματα δεν κάναμε/ εσείς εμάς αφήστε». Το Τσιν, το
Τσαλ, το Παλ μάζεψαν/ και όλα τα χωριά/ μας πήγανε στο Καζαχστάν/
μακρυά στην ερημιά» (Βλάσης Αγτζίδης, ό.π., σ. 264-265. Το Τσιν, το Τσαλ
και το Παλ ήταν τρία χωριά με ελληνικό πληθυσμό στην περιοχή Τσεπέλ του
Σοχούμι. Τα esselon ήταν τα στρατιωτικά φορτηγά τραίνα. Οι Έλληνες
εξελληνίζοντας τη λέξη τα έλεγαν «σαλόνια».)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref152" name="_ftn152"></a>[152] ΑΠΙ, φάκ. Τιφλίδα, μαρτυρία Αχιλλέα Τσεπίδη, 2-9-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref153" name="_ftn153"></a>[153] Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 5-6.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref154" name="_ftn154"></a>[154] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Νίκος Ιωαννίδης, 16-8-91. Dobritskayia, S., ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref155" name="_ftn155"></a>[155] Π.Γ.Π., αρ.π. 33686/ 8-12-1992.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref156" name="_ftn156"></a>[156]
ΙFPRERLM, Eπιστολή προς τον υφ. υπ. Εξ. Γ. Παπανδρέου/15-1-1994,
Βλάσης Αγτζίδης, ό.π., σ. 265. ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χ. Γωνιάδη,
1988.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref157" name="_ftn157"></a>[157] N. N. Ioanidis, ό.π., σ. 58, ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία. Ε. Παυλίδου, 1988</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref158" name="_ftn158"></a>[158] Obedinenie Epistrofi, ό.π., σ. 13, S.Dobritskayia, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref159" name="_ftn159"></a>[159] Σόφκα Ζηνόβιεφ, «Οι Σοβιετικοί Έλληνες κάνουν ουρές για να εγκαταλείψουν τη χώρα», περ.<i> Ποντιακή Εστία, </i>τεύχ. 83, Οκτώβριος- Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1990, σ. 335-336, ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χαράλαμπου Κεσανίδη, 18-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref160" name="_ftn160"></a>[160] Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 6-9.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref161" name="_ftn161"></a>[161] «Perestroika i Natsionalniyie Problemi», περ. <i>Novoe Vremia, </i>Δεκέμβρης 1989, σ. 7-19, Σωκράτης Πιπερίδης, «Η ζωή των Ποντίων στη Μεσαία Ασία», περ. <i>Ποντιακή Εστία, </i>τευχ. 87, Ιούλιος- Αύγουστος 1991, σ. 240-241.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref162" name="_ftn162"></a>[162] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 98.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref163" name="_ftn163"></a>[163] Obedinenie Epistrofi, ό.π., σ. 13, S. Dobritskayia, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref164" name="_ftn164"></a>[164] Από την έρευνα των συλλόγων στο Γελεντζίκ</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref165" name="_ftn165"></a>[165] Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 70.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref166" name="_ftn166"></a>[166] Ομογενή από Ρωσία, ό.π., σ. 12.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref167" name="_ftn167"></a>[167] Βλάσης Αγτζίδης, ό.π., σ. 266.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref168" name="_ftn168"></a>[168]
ΑΠΙ, φάκ. Καζαχστάν, μαρτυρία Δημήτρη Χιονίδη, 3-8-91. (Τον Δ.
Χιονίδη μαζί με άλλες 32 ελληνικές οικογένειες τους εγκατάστησαν στο
κολχόζ Εμπεκσί στο Κιζίλ-Γκούμσκι ραγιόν, δηλαδή περιοχή της κόκκινης
άμμου, του Καζακστάν), Ο. Roy, «Voyage sur une mer assasinee», εφημ. <i>Liberation, </i>Παρίσι, 19 Μαρτίου 1990.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref169" name="_ftn169"></a>[169] Σωκράτης Πιπερίδης, ό.π., σ. 241.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref170" name="_ftn170"></a>[170] S. Dobritskayia, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref171" name="_ftn171"></a>[171] Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 9, Βάλια Μουρατίδου, ό.π., σ. 71.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref172" name="_ftn172"></a>[172]
«Ας σας λέγω ε παιδιά/ τι έγινε στη Ρωσία/ το έθνος μάζεψαν/ σαν τα
πουλιά της κλώσσας. Του Καζαχστάν οι δρόμοι/ έρημοι απομένουν/ έφαγαν
την καρδούλα μου/ και μου άφησαν λίγη» (Αγτζίδης Βλάσης, <i>Ποντιακός Ελληνισμός. Από τη γενοκτονία και το σταλινισμό στην περεστρόϊκα, </i>ό.π., σ. 268.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref173" name="_ftn173"></a>[173]
Ακόμα και σήμερα υποβόσκει η αντίθεση μεταξύ των δύο ελληνικών
ομάδων της Τασκένδης. Λίγοι είναι οι Πόντιοι που έχουν διαβεί την είσοδο
του «Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου» στην Pentagogiskaya Ulitsa, που
είχε παραχωρήσει το Κόμμα στους καταδιωγμένους πολιτικούς πρόσφυγες.
(Bλάσης Αγτζίδης, <i>Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Οι συνέπειες για τον ελληνισμό,</i> Αθήνα, εκδ. Ελλοπία, 1992, σ. 106-108.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref174" name="_ftn174"></a>[174] Σωκράτης Πιπερίδης, ό.π., σ. 241.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref175" name="_ftn175"></a>[175] ΑΠΙ, φάκ. Κουμπάν, μαρτυρία Σοφία Βασιλειάδη, 22-8-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref176" name="_ftn176"></a>[176] Σόφκα Ζηνόβιεφ, ό.π. σ. 335.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref177" name="_ftn177"></a>[177]
Το υπόμνημα αυτό δόθηκε στους Έλληνες ευρωβουλευτές και στάλθηκε στα
υπουργεία εξωτερικών ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Ελλάδας και στον Γ.Γ. του ΟΗΕ. Βλ.
Αχιλλέα Στ. Ανθεμίδη, <i>Ο ελληνισμός του Πόντου στη Σοβιετική Ένωση, </i>Θεσσαλονίκη, 1990.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref178" name="_ftn178"></a>[178]
O N. Ioanidis υποστηρίζει ότι ο αριθμός των εκτοπισμένων είναι στην
πραγματικότητα αρκετά μεγαλύτερος από 34.000 άτομα. ( N. N. Ioanidi,
ό.π., σ. 53.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref179" name="_ftn179"></a>[179] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Χαράλαμπου Κεσανίδη, 18-8- 91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref180" name="_ftn180"></a>[180] Σ Πιπερίδης, «Απ’ τη ζωή των Ποντίων στη Ρωσία», ο.π., σ. 330.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref181" name="_ftn181"></a>[181] Αγτζίδης, Βλάσης, ό.π., σ. 265.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref182" name="_ftn182"></a>[182] Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε τιμές του 1989 σε 10 περίπου δολλάρια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref183" name="_ftn183"></a>[183] TGAA, 208/31.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref184" name="_ftn184"></a>[184] N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 55.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref185" name="_ftn185"></a>[185] TGAA, 618/33/22-23.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref186" name="_ftn186"></a>[186] T.G.A.A., 618/33/43, 64. ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref187" name="_ftn187"></a>[187] ΑΠΙ, φάκ. Σοχούμι, μαρτυρία Κώστα Σοφιανίδη, 25-5-90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref188" name="_ftn188"></a>[188] Κώστας Φωτιάδης, «Ο ελληνισμός της Σοβ. Ένωσης την σταλινική περίοδο», εφημ. <i>Επιστροφή</i>, Θεσσαλονίκη, αριθ. 5 10 Απριλίου 1992, σ. 7.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref189" name="_ftn189"></a>[189] N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 56.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref190" name="_ftn190"></a>[190] Obedinenie Epistrofi, ό.π. Ομογενή από Ρωσία, ό.π., σ. 11-12.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref191" name="_ftn191"></a>[191] Vlasis Agtzidis, ό.π., σ. 378.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref192" name="_ftn192"></a>[192] Βλάσης Αγτζίδης, ό.π., σ. 258-259.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref193" name="_ftn193"></a>[193] Εισήγηση του Ν. Boukai στο Συνέδριο που οργάνωσε στη Μόσχα στις 22-23 Μαϊου 1990 ο «Πανσοβιετικός Σύνδεσμος Ελλήνων».</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref194" name="_ftn194"></a>[194]
Το 1935, οι επιμειξίες μεταξύ Ουκρανών και Ελλήνων είναι μόλις το
0,8% του συνόλου των μικτών γάμων. Συγκεκριμένα υπάρχουν 415 περιπτώσεις
γάμων μεταξύ Ουκρανών και Ελλήνων (Ρ. Ν. Borzih, «Meznatsionalnie Braki
v SSSRB Seredinie 1930 Godov», <i>Sovietskagia Etnografia 1984, </i>Μόσχα, 1984, σ. 101-112.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref195" name="_ftn195"></a>[195] Χαράράλαμπος Πολιτίδης, «Ελληνική Αυτόνομη Δημοκρατία στη Νότια Ρωσία», περ. <i>Ελλοπία, </i>τεύχ. 5 άνοιξη ’91, σ. 26.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref196" name="_ftn196"></a>[196] Σοφία Σινδοπούλου, ό.π., σ. 29-30.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref197" name="_ftn197"></a>[197] Politidis, <i>Materiali i Vsesoyiouznogo sezda Grekof SSSR, </i>Γελεντζίκ, 1991, σ. 32.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref198" name="_ftn198"></a>[198] Ι. Paraskevopoulos, <i>Materiali i Vsesoyiuznogo sezda Grekof SSSR, </i>Γελεντζίκ, 1991, σ. 40-41.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref199" name="_ftn199"></a>[199] Γ. Ποπόφ-Ι. Ματσουκάτοφ, «Για τα προβλήματα των Ελλήνων που ζουν στην περιοχή της Ρωσικής Δημοκρατίας», περ. <i>Ελλοπία, </i>τεύχ. 7, Φθινόπωρο ’91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref200" name="_ftn200"></a>[200]
«Θα σφάζουμε το γουρούνι/ θα τρώμε και το λίπος,/ αν μας αξιώσει ο
θεός/ θα πάμε στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα βρίσκονται/ όλες οι ευλογίες,/
στο Καζαχστάν θα μας τρώνε/ οι ψείρες και μύγες» (Βλάσης Αγτζίδης, <i>Ποντιακός Ελληνισμός. Από τη γενοκτονία και το σταλινισμό στην περεστρόϊκα, </i>ό.π., σ. 269.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref201" name="_ftn201"></a>[201] Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref202" name="_ftn202"></a>[202] Λευτέρης Μαυροειδής, <i>Από το σταλινισμό στην περεστρόϊκα, </i>Αθήνα, εκδ. Θεμέλιο, 1988, σ. 91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref203" name="_ftn203"></a>[203] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 98.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref204" name="_ftn204"></a>[204] Ρόϋ Μεντβέντεφ, ό.π., σ. 58.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref205" name="_ftn205"></a>[205] Alexander Nekritch, ό.π., σ. 116-117.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref206" name="_ftn206"></a>[206] Obedinenie Epistrofi, ό.π., σ. 14, Κώστας Φωτιάδης, «Ο ελληνισμός της Σοβ. Ένωσης την σταλινική περίοδο», ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref207" name="_ftn207"></a>[207] Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 10.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref208" name="_ftn208"></a>[208] Ρόϋ Μεντβέντεφ, ό.π., σ. 75.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref209" name="_ftn209"></a>[209] T. Pavlov, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref210" name="_ftn210"></a>[210] Ν. N. Ioanidi, ό.π., σ. 60-61.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref211" name="_ftn211"></a>[211] N. N. Ioanidi, ό.π., σ. 64.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref212" name="_ftn212"></a>[212] <i>Vestnik Statistiki, </i><i>νο</i><i>.10</i>., Μόσχα, 1990. σ. 27.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref213" name="_ftn213"></a>[213] Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 10.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref214" name="_ftn214"></a>[214] Μαρία Βεργέτη, «Τα κύματα μαζικής μετακίνησης Ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση προς την Ελλάδα», <i>Οι άγνωστοι Έλληνες του Πόντου, </i>Αθήνα, επιμ. Βλάσης Αγτζίδης, έκδ. Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας, 1995, σ. 268-275.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref215" name="_ftn215"></a>[215] Υ.Ερ., Δ/νσις συνθηκών ζωής τμήμα συνεταιρισμών/ αρ. πρ. 58.883/1526/ 27-11-51.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref216" name="_ftn216"></a>[216] <i>Καταστατικόν Οικοδομικού Συνεταιρισμού Ελλήνων Προσφύγων εκ Ρωσσίας</i>, Αθήνα, 1951, σ. 6-7.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref217" name="_ftn217"></a>[217] Πολυχρόνης Μπουμπουρίδης, ό.π., σ. 10.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref218" name="_ftn218"></a>[218] Θ. Μητσόπουλος, Μείναμε <i>Έλληνες. Τα σχολεία των ελληνικών πολιτικών προσφύγων στις σοσιαλιστικές χώρες, </i>Αθήνα, εκδ. Οδυσσέας, 1979, σ. 196, Δ. Κατσής, <i>Τεράστια συμβολή των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στο Ουζμπεκιστάν, </i>Αθήνα, σ. 29.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref219" name="_ftn219"></a>[219] Μαρίκα Στεφανίδου, «Τα προβλήματα των Ελλήνων στη Γεωργία»,<i> Πρόγραμμα φιλοξενίας και εκπ/σης ομογενών εκπ/κών από την Κοινοπολιτεία, </i>Πάτρα, εκδ. Πανεπιστήμιο Πατρών 1992, σ. 113-116.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref220" name="_ftn220"></a>[220] ΑΠΙ, φάκ. Τιφλίδα, μαρτυρία Αχ. Τσεπίδη, 2-2-91.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref221" name="_ftn221"></a>[221] Μαρίκα Στεφανίδου, ό.π.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref222" name="_ftn222"></a>[222] Obedinenie Epistrofi, ό.π., Θεοχάρης Κεσσίδης, «Εν αρχή ήσαν οι Έλληνες», εφημ. <i>Νέα της Μόσχας, </i>τεύχ. 1, Νοέμβριος ’88, σ. 22, Γιώργος Ατζαμίδης, «Σκέψεις για τον ελληνισμό της πρώην Σοβ. Ένωσης», <i>Οι άγνωστοι Έλληνες του Πόντου,</i> επιμ. Βλάσης Αγτζίδης, Αθήνα, εκδ. Εταιρεία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας, 1995, σ. 217-219.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref223" name="_ftn223"></a>[223] Σοφία Σινδοπούλου, «Μαρτυρία μιας γυναίκας από τον Πόντο», <i>Εθνικισμός, Ρατσισμός, Κοινωνικό Φύλο</i>, Θεσσαλονίκη. εκδ. Παρατηρητής, 1995, σ. 29.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref224" name="_ftn224"></a>[224]
Μαρία Βεργέτη, «Μεταναστευτικά κύματα Ποντίων από τη Σοβιετική Ένωση
στην Ελλάδα από τις αρχές του αιώνα μέχρι σήμερα», ό.π., σ. 36.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref225" name="_ftn225"></a>[225] ΑΠΙ, φάκ. Κριμαία, μαρτυρία Παύλου Κερδεμελίδη, 10-9- 90.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref226" name="_ftn226"></a>[226] Οι πρόσφυγες εκ Ρωσίας στην Ελλάδα, «Υπόμνημα των Ποντίων προσφύγων από την ΕΣΣΔ στον ΟΗΕ το 1966», περ. <i>Ελλοπία, </i>τεύχ. 9, Φεβρουάριος-Μάρτιος ’92, σ. 40-41.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref227" name="_ftn227"></a>[227]
Ενδιαφέρον έχει το κείμενο του υπομνήματος: «Προκειμένου να
εφαρμοσθή η απόφασις περί συνταξιοδοτήσεως των Αιγυπτιωτών και
Κωνσταντινουπολιτών ομογενών, λαμβάνομεν την τιμήν να παρακαλέσωμεν υμάς
θερμώς ίνα συμπεριληφθώμεν και ημείς, οι εκ του παραπετάσματος
αφιχθέντες προσφάτως Ρωσίας και Ρουμανίας εις την συνταξιοδότησιν
ταύτην. Ημείς είμεθα οι περισσότερον παθόντες και ταλαιπωρηθέντες ως
δούλοι εις τας φυλακάς και καταναγκαστικά έργα επί δεκαετίαν.
Παρακαλούμε ίνα η παράκλησίς μας εισακουσθη, διότι είναι ορθή και
δικαία, γνωστόν εις υμάς ότι ημείς οι ζήσαντες εις τον Σοβιετικόν
παράδεισον τα πάντα απωλέσαμεν, νειάτα, υγείαν και ότι περιουσίαν
είχαμε. (Αρχείο Π. Κερδεμελίδη, Αίτησις προσφύγων εκ του
παραπετάσματος/11-6-1966)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref228" name="_ftn228"></a>[228] ΥΚΠ, Δ5/8325/1044/26-10-66.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref229" name="_ftn229"></a>[229] ΥΚΠ, Γενική Δ/νσις Κοιν. Πρόνοιας, ΕΥΣ Αττικής/ νο. 277/24-1-67.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref230" name="_ftn230"></a>[230] Οι πρόσφυγες εκ Ρωσίας στην Ελλάδα, ό.π., σ. 41.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref231" name="_ftn231"></a>[231]
Το διάταγμα ορίζει ότι: «Αστικής αποκατάστασης δύνανται να τύχωσι:
α) Αι προσφυγούσαι οικογένειες εις το ελεύθερον Ελληνικόν κράτος ή την
ευρισκομένην μέχρι 7 Μαρτίου 1948 υπό κατοχήν περιφερείας Δωδεκανήσου,
από της 8ης Σεπτεμβρίου 1912 μέχρι 21 Φεβρουαρίου 1934 εκ Τουρκίας,
Ρωσσίας, Βουλγαρίας, Βορείου Ηπείρου, Ρουμανίας και Γιουγκοσλαβίας,
συνεπεία των τότε πολεμικών γεγονότων ή συνεπεία της από 30 Ιανουαρίου
1923 συμβάσεως περί ανταλλαγής….» (Μαρία Βεργέτη, «Τα κύματα μαζικής
μετακίνησης Ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση προς την Ελλάδα», <i>Οι άγνωστοι Έλληνες του Πόντου,</i> ό.π., σ. 274.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref232" name="_ftn232"></a>[232] ΣΕΠΡΑ, αριθ. 9561/10-11-1967</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref233" name="_ftn233"></a>[233] ΠΚ/ΓΔ, 81/10/4206/22-11-67, ΑΠΙ, φάκ. Κριμαία, μαρτυρία Παύλου Κερδεμελίδη, 15-4-1994</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://kars1918.wordpress.com/wp-includes/js/tinymce/plugins/paste/blank.htm#_ftnref234" name="_ftn234"></a>[234]
Μαρία Βεργέτη, «Μεταναστευτικά κύματα Ποντίων από τη Σοβιετική Ένωση
στην Ελλάδα από τις αρχές του αιώνα μέχρι σήμερα», ό.π., σ. 36.</div>
<div style="text-align: justify;">
——————————–</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<img alt="b-omada-magadan-2006-046_" class="alignnone size-full wp-image-232" data-attachment-id="232" data-comments-opened="1" data-image-description="" data-image-meta="{"aperture":"4.5","credit":"","camera":"KODAK EASYSHARE C300 DIGITAL CAMERA","caption":"","created_timestamp":"1153824337","copyright":"","focal_length":"5.9","iso":"100","shutter_speed":"0.001995","title":""}" data-image-title="b-omada-magadan-2006-046_" data-large-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/b-omada-magadan-2006-046_.jpg?w=480?w=300" data-medium-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/b-omada-magadan-2006-046_.jpg?w=480?w=300" data-orig-file="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/b-omada-magadan-2006-046_.jpg?w=480" data-orig-size="300,223" data-permalink="https://kars1918.wordpress.com/2009/02/10/10-2-2009/b-omada-magadan-2006-046_/" src="https://kars1918.files.wordpress.com/2009/02/b-omada-magadan-2006-046_.jpg?w=480" title="b-omada-magadan-2006-046_" /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black;">——————————————————————————— </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: black;"><br /></span></div>
</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-29525684199363612802017-12-22T01:28:00.002-08:002017-12-22T01:28:47.927-08:00ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<a href="http://hercolano.blogspot.gr/2012/02/21-1944-4-1903-21-1944.html"> ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ΤΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΗΣ, ΤΟΥ ΣΕΗ</a>
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-4379692668605962649" itemprop="description articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="color: red;"><b><span style="font-size: small;"><span>21 Δεκεμβρίου 1944: Η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη δολοφονείται από την «λαϊκή αστυνομία» του ΚΚΕ</span></span></b></span></div>
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span lang="HY"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-jQMWy6JHMsg/TvJy1EScMTI/AAAAAAAAVBA/mvUesdJOM68/s1600/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25BF%2B5.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688735535332077874" src="https://1.bp.blogspot.com/-jQMWy6JHMsg/TvJy1EScMTI/AAAAAAAAVBA/mvUesdJOM68/s400/%25CE%25A0%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25BF%2B5.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 313px;" /></a> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span lang="HY">Η <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7">Ελένη Παπαδάκη</a>
(4 Νοεμβρίου 1903 - 21 Δεκεμβρίου 1944) ήταν η κορυφαία ελληνίδα
ηθοποιός του Μεσοπολέμου, την οποία ο Γρηγόρης Ξενόπουλος είχε
χαρακτηρίσει 'αδιαμφισβήτητη διάδοχο της Κοτοπούλη'. Γνώρισε την δόξα
πολύ νέα, αλλά έχασε την ζωή της μόλις στα 41 της, μέσα στο χάος του
Εμφυλίου πολέμου</span></span><span style="font-size: small;"><span>.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span lang="HY">Αμέσως μετά </span><span>τ</span><span lang="HY">ην απελευθέρωση </span><span>τ</span><span lang="HY">ης Αθ</span><span>ήνας από τους Γερμανούς </span><span lang="HY">το ΕΑΜ (Εθνικό </span><span>Απελευθερωτικό Μέτωπο) </span><span lang="HY">εξαπέλ</span><span>υσε</span><span lang="HY"> ένα </span><span>κ</span><span lang="HY">υνήγι </span><span>«</span><span lang="HY">μαγισσ</span><span>ών</span><span lang="HY">» </span><span>κ</span><span lang="HY">ατά</span><span> των κ</span><span lang="HY">αλλιτεχνών </span><span>κ</span><span lang="HY">αι των διανοο</span><span>ύμενων που </span><span lang="HY">υπετ</span><span>ίθετο </span><span lang="HY">ότι συνεργάστηκαν </span><span>κ</span><span lang="HY">ατά </span><span>τ</span><span lang="HY">ην Κατοχή με </span><span>τ</span><span lang="HY">ους Γερ</span><span>μα</span><span lang="HY">νούς</span><span>.</span><span> </span><span>Έ</span><span lang="HY">τσι η διοίκηση του Σωματε</span><span>ίου </span><span lang="HY">Ελλήνων Η</span><span>θο</span><span lang="HY">ποιών (ΣΕΗ) </span><span>π</span><span lang="HY">ου ελεγχότα</span><span>ν</span><span lang="HY"> από το ΚΚΕ</span><span>,</span><span lang="HY"> προχώρ</span><span>ησε</span><span lang="HY"> σε διαγραφές η</span><span>θοποιών </span><span lang="HY">που δεν ήταν αρεστ</span><span>οί</span><span> </span><span>στο κ</span><span lang="HY">όμμα </span><span>, χ</span><span lang="HY">α</span><span>ρ</span><span lang="HY">ακτηρίζοντ</span><span>ά</span><span lang="HY">ς </span><span>τ</span><span lang="HY">ους ως «</span><span>φ</span><span lang="HY">ασίστες</span><span>» και </span><span lang="HY">«δωσιλόγου</span><span>ς».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span><a href="http://2.bp.blogspot.com/-9ZHR7a1L4y4/TvJy2T9AM4I/AAAAAAAAVBk/iAxeiFq-msQ/s1600/papadaki.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688735556716999554" src="https://2.bp.blogspot.com/-9ZHR7a1L4y4/TvJy2T9AM4I/AAAAAAAAVBk/iAxeiFq-msQ/s400/papadaki.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 206px;" /></a></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">Μέσα σε αυτό το </span></span><span style="font-size: small;"><span>κ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">λίμα τ</span></span><span style="font-size: small;"><span>ρ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">ομοκρατίας πολλοί κ</span></span><span style="font-size: small;"><span>ο</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">ρυφαίοι καλλιτέχνες όπως η Κυ</span></span><span style="font-size: small;"><span>β</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">έλη</span></span><span style="font-size: small;"><span>,</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY"> η Μαρ</span></span><span style="font-size: small;"><span>ί</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">κα Κ</span></span><span style="font-size: small;"><span>ο</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">τοπούλη, η Βάσω Μανωλίδου ο Δημήτρης Χορν</span></span><span style="font-size: small;"><span>, η </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">Ελένη Παπαδάκη</span></span><span style="font-size: small;"><span>,</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY"> ο Χ</span></span><span style="font-size: small;"><span>ρ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">ήστος Ευθυμίου</span></span><span style="font-size: small;"><span>,</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY"> ο Νίκος Δε</span></span><span style="font-size: small;"><span>ν</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">δραμής και </span></span><span style="font-size: small;"><span>π</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">ολλοί άλλοι </span></span><span style="font-size: small;"><span>χ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">α</span></span><span style="font-size: small;"><span>ρ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">ακτηρίσ</span></span><span style="font-size: small;"><span>τ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">η</span></span><span style="font-size: small;"><span>καν</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY"> «ευνοο</span></span><span style="font-size: small;"><span>ύ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">μενοι» </span></span><span style="font-size: small;"><span>τ</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">ων αρχών Κατοχής και υπέστη</span></span><span style="font-size: small;"><span>σαν</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY"> δριμε</span></span><span style="font-size: small;"><span>ία π</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="HY">ολεμική</span></span><span style="font-size: small;"><span>.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Ό</span><span lang="HY">πως </span><span>γ</span><span lang="HY">ράφει ο ιστορικός </span><span>κ</span><span lang="HY">αι δ</span><span>ημοσιογράφος </span><span lang="HY">Γεώργιος Λεονταρ</span><span>ί</span><span lang="HY">της «</span><span>π</span><span lang="HY">ολλές </span><span>γυ</span><span lang="HY">να</span><span>ί</span><span lang="HY">κες </span><span>τ</span><span lang="HY">ου θεάτρο</span><span>υ</span><span lang="HY"> μισούσ</span><span>αν</span><span lang="HY"> την Παπαδάκη διότι δεν</span><span lang="HY"> </span><span lang="HY">μπόρεσ</span><span>αν να τ</span><span lang="HY">ην</span><span lang="HY"> </span><span lang="HY">επισκιάσουν</span><span>».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span lang="HY">Στις 20 Οκτω</span><span>β</span><span lang="HY">ρίου 1944 τ</span><span>ο</span><span lang="HY"> διοικητι</span><span>κό συμβούλιο του </span><span lang="HY">ΣΕΗ συνεδρίασε π</span><span>ρ</span><span lang="HY">αξικοπημ</span><span>ατικά </span><span lang="HY">στα γραφεία του, στην οδό Σατω</span><span>β</span><span lang="HY">ριάν</span><span>δου </span><span lang="HY">52α. Θέμα της ημερ</span><span>ησ</span><span lang="HY">ίας διάταξης ήταν «</span><span>Πρ</span><span lang="HY">όταση διαγραφής Ελλήνων ηθοποι</span><span>ών </span><span lang="HY">που πρόδωσαν </span><span>τ</span><span lang="HY">ον </span><span>ι</span><span lang="HY">ερό Εθνικό Ελληνικ</span><span>ό </span><span lang="HY">αγώνα»</span><span>. Η </span><span lang="HY">πλειοψηφία καταδί</span><span>κ</span><span lang="HY">ασε κα</span><span>ι</span><span lang="HY"> διέγραψε την ηθοποιό Ελένη Παπαδά</span><span>κη </span><span lang="HY">με την κατηγορ</span><span>ία </span><span lang="HY">ότι υπήρξε ερωμένη του κατοχι</span><span>κού π</span><span lang="HY">ρωθυπουργ</span><span>ού</span><span lang="HY"> Ιωάννη Ράλλη. <b>Στη διαγραφή της πρωτοστάτησαν γνωστοί αριστεροί καλλιτέχνες</b></span><span><b><span lang="HY"> </span></b></span><span><b>πως
ο Σπύρος Πατρίκιος, ο Δήμος Σταρένιος, ο Λ. Δαρζέντας, η Ολυμπία
Παπαδούκα και η <span style="background-color: orange;">Καίτη Ντιριντάουα.</span></b> Η τελευταία κατά την περίοδο της
Κατοχής διατηρούσε σχέσεις με γνωστούς μαυραγορίτες. Λίγο πριν από την
αποχώρηση των Γερμανών όμως φρόντισε να αποκτήσει διασυνδέσεις με την
αριστερά και το ΕΑΜ και να αλλάξει στρατόπεδο.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span><a href="http://3.bp.blogspot.com/-xFmk2NabN2E/TvJy2nqY9sI/AAAAAAAAVBw/ZUvhe4zhkA0/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25B5s.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688735562007639746" src="https://3.bp.blogspot.com/-xFmk2NabN2E/TvJy2nqY9sI/AAAAAAAAVBw/ZUvhe4zhkA0/s400/%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25B5s.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 277px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a></span></span><span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Όταν
ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, η Παπαδάκη βρισκόταν στη διώροφη μονοκατοικία
της οικογενείας της, επί της οδού Ιακωβίδου 28 στα Πατήσια. Δύο στενές
της φίλες, η Αιμιλία Καραβία και η Μπούμπα Κορυζή (μετέπειτα σύζυγος του
Παναγή Παπαληγούρα), τη συμβούλευσαν να καταφύγει στην «ελεύθερη ζώνη»
του Κολωνακίου στο κέντρο της Αθήνας. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Τα γεγονότα όμως πρόλαβαν τις
ανησυχίες τους. Το βράδυ της 21<sup>ης</sup> Δεκεμβρίου συγκεντρώθηκαν μερικοί φίλοι, ανάμεσά τους και η Ελένη Παπαδάκη, στην οικία του <span style="font-weight: bold;">Δημήτρη Μυράτ </span>για
να παίξουν χαρτιά. Έξω ακούγονταν σποραδικοί πυροβολισμοί. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Ξαφνικά
τρεις εξαγριωμένοι άνδρες εισέβαλαν κρατώντας περίστροφα και φωνάζοντας:
«Την Ελένη Παπαδάκη! Που είναι η Ελένη Παπαδάκη; Σας συλλαμβάνω όλους.
Μπρος, πάμε στην Πολιτοφυλακή».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Ο
θόρυβος που προκλήθηκε και οι φωνές έφθασαν μέχρι τον πρώτα όροφο όπου
βρίσκονταν συγκεντρωμένες οι γυναίκες και ετοιμάζονταν να κατεβούν να
δουν τι συμβαίνει. Μόλις αντιλήφθηκαν ότι οι άνδρες που εισήλθαν στο
σπίτι ήταν πολιτοφύλακες του ΕΑΜ, η Χρυσούλα Μυράτ υπέδειξε στην
Παπαδάκη να διαφύγει από το πίσω παράθυρο. Ατάραχη η μεγάλη τραγωδός του
θεάτρου, αρνήθηκε να φύγει λέγοντας στη φίλη της: «Γιατί να φύγω; Θα
πάω να δω τι με θέλουν». Στο μεταξύ οι πολιτοφύλακες ωθούσαν τους άλλους
στον δρόμο με ύβρεις και απειλές. Τότε άνοιξε η εσωτερική πόρτα και
εμφανίσθηκε η ηθοποιός. «Εγώ είμαι η Ελένη Παπαδάκη. Τι θέλετε;».
Έκπληκτος ο ένας πολιτοφύλακας που φερόταν ως αρχηγός της ομάδας, την
κοίταξε στα μάτια. <b>Ήταν ο φοιτητής της Ιατρικής Κων. Μπιλιράκης.</b></span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>«Ακολούθησέ μας στην Πολιτοφυλακή για μια ανάκριση», της είπε.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Ο
Δημήτρης Μυράτ, βλέποντας την ταραχή που επικρατούσε, επιχείρησε να
παρέμβει για να ηρεμήσει την κατάσταση. «Μην κάνεις έτσι. Ανήκω κι εγώ
στο ΕΑΜ. Θα σε ακολουθήσουμε όλοι».</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Αφού ανηφόρισαν για λίγο την οδό Ιακωβίδου, ο Μπιλιράκης σταμάτησε.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>«Εσείς φύγετε», είπε στους άλλους συλληφθέντες.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Με
τους πολιτοφύλακες παρέμειναν η Παπαδάκη, η φίλη της Αιμιλία Καραβία, ο
Μυράτ και ο Σαμ Μπράντενμπουργκ, ένας Εβραίος φίλος της Παπαδάκη. Λίγο
αργότερα η Ομάδα σταμάτησε στην οδό Πατησίων 314, όπου βρίσκονταν τα
γραφεία του ΕΑΜ. Ο Μπιλιράκης άφησε τους άλλους στον προθάλαμο και
εισήλθε σε ένα γραφείο για να αναφέρει στους ανωτέρους του τη σύλληψη
της Παπαδάκη. Μετά από μερικά λεπτά εμφανίσθηκε και διέταξε την ομάδα να
τον ακολουθήσει μέχρι την Πολιτοφυλακή. Ο Μυράτ μίλησε με κάποιους
γνωστούς του ΕΛΛΑΣίτες, οι οποίοι τον διαβεβαίωσαν ότι ήθελαν την Ελένη
Παπαδάκη μόνο για μια «ανάκριση». Υποψιασμένος ωστόσο ο ηθοποιός
σταμάτησε στη γωνία Ροστάν και Πατησίων και είπε στον Μπιλιράκη: «Εγώ
δεν χρειάζομαι πλέον, ούτε εσείς με χρειάζεσθε, και σας αφήνω». Ο
Μπιλιράκης δεν έφερε αντίρρηση. Λίγο αργότερα, αφού απομακρύνθηκε ο
Μυράτ, ο Μπιλιράκης παρέδωσε τους κρατουμένους του σε άλλους
«συναγωνιστές» και έφυγε. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span><a href="http://3.bp.blogspot.com/-qUR-laxLoEc/TvJzXLIuLLI/AAAAAAAAVCQ/vEluzq1lyiA/s1600/ceb5cebbceadcebdceb7cf82-cf80ceb1cf80ceb1ceb4ceaccebaceb71.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688736121285913778" src="https://3.bp.blogspot.com/-qUR-laxLoEc/TvJzXLIuLLI/AAAAAAAAVCQ/vEluzq1lyiA/s400/ceb5cebbceadcebdceb7cf82-cf80ceb1cf80ceb1ceb4ceaccebaceb71.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 218px;" /></a></span></span><span style="font-size: small;"><span>Ενώ
η Παπαδάκη ζούσε τις τελευταίες της στιγμές, κάποιοι πολιτοφύλακες
διεξήγαγαν έρευνα στην οικία της για να ανακαλύψουν όπλα! </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Η μητέρα της
και η Καραβία τους ρώτησαν για ποιαν λόγο συνέλαβαν την Ελένη, η οποία
δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν, κάτι που μπορούσαν να βεβαιώσουν οι
συνάδελφοί της. Τότε ο επικεφαλής της Πολιτοφυλακής τούς απάντησε
μειδιώντας: «Μα, οι συνάδελφοί της, οι ηθοποιοί, την κατέδωσαν. Ήταν
ερωμένη του Ράλλη, του δωσίλογου πρωθυπουργού».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Η
Καραβία παρατήρησε τότε ότι η κατηγορία αυτή δεν ευσταθεί και πως
υπήρχαν κάποιοι συνάδελφοί της που την αντιπαθούσαν και θα έκαναν τα
πάντα για να τη δουν εκτός θεάτρου. Ο πολιτοφύλακας σήκωσε αδιάφορα τους
ώμους και είπε:</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<b><span style="font-size: small;"><span>«Μια φορά, αυτοί της την σκάσανε».</span></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Κάποια στιγμή οδήγησαν την Παπαδάκη στο χωλ το οποίο χρησιμοποιείτο ως ανακριτικό γραφείο.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Μια
συγκρατούμενή της, η κυρία Χριστοδουλοπούλου, άκουσε τον διάλογο που
ακολούθησε και τον διηγήθηκε αργότερα. Ο «ανακριτής» ρώτησε ειρωνικά:</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>«Πού
είναι η κυρία Ράλλη;». Μπροστά του είχε ένα έγγραφο το οποίο ανέφερε
ότι η Παπαδάκη είχε παντρευτεί τον Ιωάννη Ράλλη. «Πότε έκανες τους
γάμους σου;».</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Έκπληκτη
η Παπαδάκη άργησε λίγο να απαντήσει. «Δεν καταλαβαίνω τι θέλετε να
πείτε. Ο πατέρας μου ήταν φίλος με τον Ράλλη». «Ασ’ τα αυτά. Να τι λέει
το φυλλάδιο...». «Αν ήταν έτσι, θα φοβόμουνα, δεν θα είχα μείνει εδώ, θα
πήγαινα στο κέντρο να κρυφτώ. Κι άλλωστε ο Ράλλης έχει νέα και όμορφη
γυναίκα».</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span><b>Ο
«ανακριτής», ένας εργάτης στα κάρβουνα με το όνομα Τάκης,</b> σηκώθηκε
οργισμένος και τη χαστούκισε. Από τη στιγμή εκείνη η τύχη της τραγικής
ηθοποιού ήταν προδιαγεγραμμένη. Μετά τη σύντομη ανάκριση η Παπαδάκη
οδηγήθηκε στη βίλα Παπαλεονάρδου στο Παγκράτι η οποία ήταν έδρα της
Πολιτοφυλακής, μαζί με άλλες γυναίκες κρατούμενες.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span><a href="http://4.bp.blogspot.com/-EZNxemmMMvY/TvJy2BEDG2I/AAAAAAAAVBY/kJdrQZNQlRc/s1600/163468_182496728437317_153717644648559_503339_1932055_n.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688735551646276450" src="https://4.bp.blogspot.com/-EZNxemmMMvY/TvJy2BEDG2I/AAAAAAAAVBY/kJdrQZNQlRc/s400/163468_182496728437317_153717644648559_503339_1932055_n.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 320px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 248px;" /></a></span></span><span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Το πρωί της 4ης Δεκεμβρίου 1944 μια μαύρη </span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EN-US">FORD</span></span><span style="font-size: small;"><span lang="EN-US"> </span></span><span style="font-size: small;"><span>εμφανίσθηκε
στα διυλιστήρια της Ούλεν. Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου καθόταν,
τρέμοντας από τα κρύο και τον φόβο η Παπαδάκη. Όταν εξήλθε από το
αυτοκίνητο αντίκρισε μια ομάδα από άνδρες του ΕΛΑΣ οποίοι αφαιρούσαν από
τα υποψήφια θύματα χρήματα, κοσμήματα και ρολόγια. Επικεφαλής των
ΕΛΑΣιτών ήταν ένας εικοσιτριάχρονος με αδρά χαρακτηριστικά, ο οποίος
είχε το προσωνύμιο «Ορέστης». </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Οι άλλοι εκτελεστές ήταν ο Ιω. Κουκούτσης,
ο Πέτρος Τζογανάκης παντοπώλης από τους Ποδαράδες, ο Βλάσσης Μακαρώνας,
ο Στέφανος Λιόλιος κ.ά. Όταν ήλθε η σειρά της Παπαδάκη να αφήσει τα
προσωπικά της αντικείμενα, ο «Ορέστης» την έστειλε με τους άλλους
ομήρους. Δεν πέρασαν παρά λίγα λεπτά και ο «Ορέστης» τη θυμήθηκε: «Πως
είπε αυτή πώς τη λένε; Παπαδάκη; Δεν είναι αυτή που καταδικάσανε στο
σωματείο Ηθοποιών;».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Αμέσως έδωσε τη διαταγή της εκτέλεσης.
Σε ένα εξαιρετικό λεύκωμα που επιμελήθηκε ο Πολύβιος Μαρσάν αφιερωμένο
στη μεγάλη ηθοποιό, περιγράφεται το τραγικό τέλος της:</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="background-color: yellow;"><b><span style="font-size: small;"><span>«Ο
Μακαρώνας την παρέλαβε μπροστά στον Ορέστη, ο οποίος είχε διατάξει την
εκτέλεση της με το τσεκούρι, όπως γινόταν με τα άλλα πολυάριθμα θύματα.
Την διέταξε να γδυθεί, ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος
της και είχε τρομάξει πολύ. Έτρεμε από το κρύο και το φόβο και
κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Έβγαλε τη γούνα της, την οποία παρέλαβε ο
Ορέστης και όταν τη διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα αναλύθηκε σε
δυνατές κραυγές απελπισίας και σε γόους. Όρμησαν τότε σαν αφιονισμένοι
πάνω της και μέσα σε έναν καταιγισμό από προπηλακισμούς, την έσυραν
κοντά σε ανοιγμένο λάκκο, κι εκεί την έγδυσαν με τη βία. Ο Μακαρώνας
ξαφνικά δείλιασε, τον πείραξαν και οι κραυγές της, και τελικά καθίζοντάς
την χάμω, τράβηξε το περίστροφό του και της φύτεψε μια-δύο σφαίρες στον
αυχένα…»</span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span><a href="http://2.bp.blogspot.com/-e-eEVaM2FXo/TvJz9nJT9_I/AAAAAAAAVCc/BteKlh1ZbB0/s1600/eleni_papadaki.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688736781639612402" src="https://2.bp.blogspot.com/-e-eEVaM2FXo/TvJz9nJT9_I/AAAAAAAAVCc/BteKlh1ZbB0/s400/eleni_papadaki.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 301px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a></span></span><span style="font-size: small;"><span>Όπως όμως έδειξε αργότερα η ιατροδικαστική έρευνα, το πτώμα της άτυχης ηθοποιού έφερε μια μαχαιριά στον λαιμό και <span style="font-weight: bold;">πλήγματα από τσεκούρι </span>στο
σώμα. Τα χέρια επίσης του θύματος ήταν γαντζωμένα στα μαλλιά της, σε
μια προσπάθεια να προφυλάξει, ίσως, το κεφάλι της από τα κτυπήματα.
Τέλος τα μάτια της - τα πιο όμορφα μάτια του ελληνικού θεάτρου - ήταν
ορθάνοικτα από τρόμο και καθρέφτιζαν όλη τη φρίκη που είχε ζήσει.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Η δολοφονία της Παπαδάκη προκάλεσε φόβο και αγανάκτηση στη κοινή γνώμη. Ο δημοσιογράφος <span style="font-weight: bold;">Παύλος Παλαιολόγος</span>
γράφει σε ένα χρονογράφημά του: «Δεν είναι μόνο η ζωή που κλαίμε. Μαζί
με αυτή κλαίμε τους θησαυρούς που παίρνει μαζί της, κλαίμε το θέατρο που
ορφανεύει και πιο πολύ κλαίμε το κακό μας χάλι, το χάλι μιας κοινωνίας
που έφθασε στο κατάντημα να φυτεύει σφαίρες στον αυχένα της Τέχνης της…»</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span><a href="http://4.bp.blogspot.com/-NF3qWcDABhU/TvJzW674HNI/AAAAAAAAVCE/s9bWegE3cEo/s1600/%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BAs.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5688736116937071826" src="https://4.bp.blogspot.com/-NF3qWcDABhU/TvJzW674HNI/AAAAAAAAVCE/s9bWegE3cEo/s400/%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BAs.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 226px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></a></span></span><span style="font-size: small;"><span style="color: #990000; font-style: italic;">Στιγμιότυπο
από την κηδεία της Ελένης Παπαδάκη. Διακρίνονται από αριστερά προς τα
δεξιά, οι ηθοποιοί Μελίνα Μερκούρη, Άννα Καλουτά, Κώστας Μουσούρης,
Ανδρέας Φιλιππίδης, Μαρίκα Νέζερ, Μαρίκα Κοτοπούλη, Βασίλης Λογοθετίδης
κ.ά.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #990000; font-style: italic;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span>Αργότερα,
μετά την καταστολή του κινήματος, στις 28 Ιανουαρίου του 1945, έγινε
μεγαλοπρεπής κηδεία στην οποία ο θάνατος της Παπαδάκη, θρηνήθηκε ως
εθνική απώλεια. Τότε ο <span style="font-weight: bold;">Α. Σικελιανός</span> έγραψε τους στίχους:</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> </span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: small;"><span> <span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><i>Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε</i></b></span></span></span></span></span></div>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div class="MsoNormal">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><i><span> κι΄ όλος ο θεός της Τραγωδίας εφάνει.</span></i></b></span></span></span></div>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div class="MsoNormal">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><i><span> Μνήσθητι Κύριε: για την ώρα που άξαφνα, κι οι εννιά αδελφές εσκύψαν</span></i></b></span></span></span></div>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div class="MsoNormal" style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">
</span></span></span><div>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><b><i><span> να της βάλλουνε των αιώνων το στεφάνι.</span></i></b></span></span></span></div>
<br />
<span style="font-size: x-small;"><a href="http://redskywarning.blogspot.com/search/label/%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%A3%20-%20%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82%20%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%82">ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ</a></span><br />
<span style="font-size: x-small;">-----------------------------------------</span><br />
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: x-small;">ΣΧΟΛΙΟΝ ΙΔΙΚΟΝ ΜΑΣ: </span></div>
<div style="font-family: Verdana,sans-serif;">
<span style="font-size: x-small;">ΕΚΝΕΥΡΙΣΘΗΚΑΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΕ ΜΠΛΟΓΚ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ:Ο τραγικός της θάνατος, στα
41 της μόλις χρόνια, από κομμουνιστές αναρχικούς, ΟΧΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΜΗΝ
ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΝΑ ΠΗΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΙΜΑ
ΜΥΡΙΑΔΩΝ ΑΘΩΩΝ ΚΚΕ, ΤΗΝ </span><span style="font-size: x-small;">ΕΛΕΝΗ
ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΦΟΝΕΥΣΑΝ ΤΙΠΟΤΕ "ΞΩΛΥΤΟΙ" ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ,
ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΕΦΟΝΕΥΣΑΝ ΤΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΚΕΡΑΙΗ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ!!! 1. ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ
ΤΗΣ, ΤΟΥ ΣΕΗ, 2. ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ΚΑΙ 3. ΤΟ ΚΚΕ !!!! ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΘΩΟΥ Σ'
ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!!! ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ Η ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ, ΩΣ ΕΠΡΑΞΕ ΚΑΙ
ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΑΤΡΕΙΔΩΝ! ΑΣ ΑΠΟΔΩΣΗ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΘΕΙΑ ΕΡΙΝΥΣ
ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΝΕΜΕΣΙΣ, ΤΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ!!!!</span></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">-----------------------------</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-47466327035612472112017-12-22T01:10:00.001-08:002017-12-22T02:02:00.551-08:00Ο Μάνος Ελευθερίου γράφει για τη δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-10IrN0xMlrc/WjzHZyixKuI/AAAAAAAAF3Q/Dl1mBP8oP4QdXW_vuBTlN4Ah8cafrvHoQCLcBGAs/s1600/%25CE%2591%25CE%2592%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259F%25CE%259D.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="190" data-original-width="1000" height="75" src="https://2.bp.blogspot.com/-10IrN0xMlrc/WjzHZyixKuI/AAAAAAAAF3Q/Dl1mBP8oP4QdXW_vuBTlN4Ah8cafrvHoQCLcBGAs/s400/%25CE%2591%25CE%2592%25CE%2591%25CE%259B%25CE%259F%25CE%259D.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="eltd-post-info clearfix">
<div class="eltd-post-info-category">
<a href="https://avalonofthearts.gr/category/politismos/" rel="category tag">ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ</a></div>
<div class="eltd-post-info-date entry-date updated" itemprop="dateCreated">
<a href="https://avalonofthearts.gr/2017/12/" itemprop="url"> 21 Δεκεμβρίου 2017 </a></div>
<div class="eltd-post-info-count">
<span class="eltd-post-count-number"><a href="https://avalonofthearts.gr/%CE%BF-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF/#" target="_blank">LINK</a></span></div>
</div>
<h1 class="entry-title eltd-post-title" itemprop="name">
<span style="color: red;">Ο Μάνος Ελευθερίου γράφει για τη δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη</span></h1>
<div class="eltd-post-image-area">
<div class="eltd-post-image">
<img alt="" class="attachment-newsroom_elated_post_feature_image size-newsroom_elated_post_feature_image wp-post-image" height="336" src="https://i0.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/portreta.jpg?fit=1200%2C630&ssl=1" width="640" /></div>
</div>
<div class="vc_empty_space" style="height: 32px;">
<span class="vc_empty_space_inner"></span></div>
<div class="vc_separator wpb_content_element vc_separator_align_center vc_sep_width_100 vc_sep_pos_align_center vc_sep_color_grey vc_separator-has-text">
<span class="vc_sep_holder vc_sep_holder_l"><span class="vc_sep_line"></span></span><br />
<h4>
του Μάνου Ελευθερίου</h4>
<span class="vc_sep_holder vc_sep_holder_r"><span class="vc_sep_line"></span></span></div>
<div class="vc_empty_space" style="height: 32px;">
<span class="vc_empty_space_inner"></span></div>
<div class="wpb_text_column wpb_content_element ">
<div class="wpb_wrapper">
<i><b>Στη μνήμη του θαυμάσιου Πολύβιου Μαρσάν</b></i><br />
<br />
Πρώτα
πρώτα πώς του ’ρθε του Μυράτ να γράψει «γι’ αυτό» ύστερα από τόσα
χρόνια. Ήταν έξυπνος, μορφωμένος και έγραφε θαυμάσια. Ηθοποιός δεν ήταν
και το ήξερε. <b>Τι τον έσπρωξε όμως να δημοσιεύσει αυτό το καυτό
θέμα μάλλον στο παλαιό περιοδικό «Ευθύνη»; Τι λέπια και λεκέδες ήθελε ν’
αποτινάξει από πάνω του στο περιορισμένο κοινό ενός λαμπρού μεν αλλά
«άγνωστου» περιοδικού; </b>Γιατί τον έτρωγε το «θέμα», ύστερα από
τόσα χρόνια, αφού ο ίδιος ήθελε να πιστεύει τον εαυτό του τελείως αθώο
του αίματος της Παπαδάκη;<br />
<br />
Εντύπωση κάνει επίσης ότι αποφεύγει να αναφέρει το όνομα της αδελφής του <b>Μιράντας</b>,
από άλλη μητέρα, όταν εκείνα τα χρόνια και οι πέτρες ακόμη βοούσαν για
το θανάσιμο μίσος της προς τη μεγάλη ηθοποιό, πριν, και την υποτιθέμενη
συμμετοχή της στη δολοφονία της, μετά. Υπάρχουν δημοσιεύματα της εποχής
που αναφέρουν ολοκάθαρα ονόματα και περιστατικά. Σ’ αυτά ουδείς απάντησε
και ουδείς έσυρε ποτέ κάποιον στα δικαστήρια γι’ αυτή την τρομερή
προσβολή και συκοφαντία.<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6182" style="width: 429px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6182" height="400" src="https://i2.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/380.jpg?resize=419%2C600&ssl=1" width="279" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Το βιβλίο του Μάνου Ελευθερίου για την δολοφονία της Παπαδάκη</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
Η <b>Μιράντα Μυράτ</b>, την οποία δεν αναφέρει ποτέ ο <b>Δημήτρης ή Τοτός Μυράτ</b>,
ανήκε κι αυτή, όπως και ο αδελφός της και ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα στο
ΕΑΜ. Υπάρχουν φωτογραφίες της από διαδηλώσεις να βρίσκεται στην πρώτη
γραμμή με σηκωμένο χέρι και ασφαλώς να φωνάζει «θάνατος στους φασίστες».
Ο πιο εύστοχος τίτλος μιας τέτοιας φωτογραφίας θα ήταν τότε «<b><i>Η παρασυρθείσα κόρη».</i></b><br />
<br />
Όσο για τη σχέση της με την Πολιτοφυλακή Πατησίων –εκεί που κατέληξε η
Παπαδάκη–είναι ότι έμενε δύο τετράγωνα παρακάτω, στο σπίτι μιας
Γεωργιάδου. Αυτό αρκούσε για να γραφεί στο τάκα τάκα ένα μονόπρακτο.<br />
Μετά
τα Δεκεμβριανά ακολούθησε τους χιλιάδες εαμίτες στην υποχώρησή τους
στην παγωμένη ελληνική επαρχία, χωρίς να προφθάσει να μετακινηθεί προς
τις ανατολικές χώρες και επέστρεψε στην Αθήνα. Εκεί την έκρυψε από τους
κακούς ανθρώπους η μητέρα της, ηθοποιός <b>Κυβέλη,</b> σύζυγος του πρωθυπουργού <b>Γεωργίου Παπανδρέου</b>, του επιλεγόμενου τότε «παπατζή».<br />
<b>Λίγο
καιρό μετά έκανε δήλωση μετανοίας καταδικάζοντας τον κομουνισμό και για
τον εαυτό της γράφει ότι όλα όσα έκανε και όσα είπε τα έκανε ως
«παρασυρθείσα».</b> Έτσι προσελήφθη και στο Εθνικό Θέατρο, τον
δημόσιο οργανισμό, που εκείνα τα χρόνια και για να πιεις νερό
χρειαζόσουν από την αστυνομία χαρτί νομιμοφροσύνης. Πάει κι αυτό.<br />
Η αίτησή της στο Εθνικό Θέατρο για να επαναπροσληφθεί ως υγιώς και εθνικώς πλέον σκεπτομένη έχει χαθεί.<br />
<br />
Ο <b>Μυράτ</b> αποφεύγει
ακόμη να αναφέρει τον πόλεμο, τον παροξυσμό και τις λυσσαλέες επιθέσεις
που δεχόταν η Παπαδάκη στα δύο τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής της
και από συναδέλφους και από τα φύλλα μιας κατάπτυστης «εθνικόφρονης»
εφημερίδας. Αυτά τα ήξερε και τα διάβαζε. Ποιος τα χαιρόταν όμως και
ποιος τα υπαγόρευε; Και βέβαια θα ήξερε τις τελείως αντισυναδελφικές,
πρόστυχες, μοχθηρές, εκδικητικές πράξεις της <b>Ασπασίας Παπαθανασίο</b>υ (η ίδια η Ασπασία τα γράφει χαρτί και καλαμάρι σε βιβλίο της) και της <b>Αλέκας Παΐζη,</b>επάνω στη σκηνή, τις ώρες της παράστασης, όταν η <b>Παπαδάκη </b>υποδυόταν την <b><i>Εκάβη</i></b> στο
Εθνικό Θέατρο, του Δεκέμβρη 1943, και οι δύο κυρίες, νεαρές τότε,
συμμετείχαν στο Χορό της ίδιας τραγωδίας! Παραλείπω τα κείμενα γιατί θα
στενοχωρηθούμε όλοι.<br />
<br />
<br />
<span id="more-28498"></span><br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6183" style="width: 509px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6183" height="400" src="https://i1.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/Papadaki-Antigoni-1940-1.jpg?resize=499%2C640&ssl=1" width="311" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Η Ελένη Παπαδάκη ως Εκάβη το 1938</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;"> </span></div>
</div>
Και
επειδή η Παπαδάκη συνελήφθη στο σπίτι του Μυράτ (το ίδιο βράδυ τη
δολοφόνησαν στο έρημο, τότε, Γαλάτσι) και επειδή την άλλη μέρα το
μεσημέρι κατόρθωσε η θεία του <b>Μαρίκα Κοτοπούλη,</b> αδελφή της μητέρας του, να στείλει το αυτοκίνητο του Ερυθρού Σταυρού, με τον ίδιο τον διευθυντή μέσα, τον Eλβετό<b> Λαμπέρ</b>,
στο σπίτι του στα Πατήσια, στην οδό Ιακωβίδου, και να τον μεταφέρουν
σώο στο Κολωνάκι, αποφάσισε να μην πάει στην κηδεία της ένα μήνα μετά
(τότε βρήκαν το πτώμα της). Οι γονείς του πήγαν και φυσικά η «<b>θεία» Μαρίκα.</b><br />
<br />
Τώρα
πώς κατόρθωσε το αυτοκίνητο του Ερυθρού Σταυρού, με τους τεράστιους
κόκκινους σταυρούς σε όλες τις πλευρές του, να διασχίσει την
εαμοκρατούμενη Αθήνα είναι μυστήριο. Ίσως οι εαμίτες συμμορφώθηκαν για
λόγους «ανθρωπισμού» στην παράκληση των Άγγλων να μην πυροβολούν τα
αυτοκίνητα και να «σεβαστούν το διεθνές σήμα».<br />
<br />
Στις <b>11 Δεκεμβρίου 1944</b> ρίχτηκαν από αέρος χιλιάδες προκηρύξεις μ’ αυτή την παράκληση. Ενδεικτικά αναφέρω την κατακλείδα της σπάνιας προκήρυξης: <b><i>«Παρακαλούμεν
άπαντας να σεβασθούν το διεθνές σήμα του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού και
να μην πυροβολούν κατά των μεταγωγικών αυτών αυτοκινήτων, τα οποία
μεταφέρουν φαρμακευτικά είδη εις τους πληγωμένους και τρόφιμα εις τον
Λαόν των Αθηνών».</i></b><br />
<br />
Γι’ αυτό το επεισόδιο ο Μυράτ δεν
λέει τίποτε. Ή έγραψε και το ’σκισε μετά ή κάπου ακόμα λανθάνει και
περιμένει τη νεκρανάστασή του. Αρκεί να πέσει σε χέρια σοβαρών
ερευνητών.<br />
<br />
Αρχίζοντας ο Μυράτ μας λέει ότι λίγο πριν αρχίσουν τα άγρια όργανα είπε στην Παπαδάκη να εξαφανιστεί «<b>για να μην τη βρει κακό»</b>.
Πώς γνώριζε ότι κινδύνευε; Εκείνη θύμωσε και τον αποπήρε. Μέγα και
βλακώδες λάθος της. Υπολόγιζε ότι θα παρουσιαζόταν σε κάποιο
«πολιτισμένο» δικαστήριο και με δυο δικηγόρους για να αποστομώσουν τους
εχθρούς της, αν συνέβαινε κάτι άσχημο και παρατραβηγμένο. Εκτός αυτού
είχε ντοκουμέντα. Είχε σημειώματα και επιστολές για να τρέξει και να
βοηθήσει. Πράγματι βοήθησε και έσωσε τριάντα δύο (32) κρατούμενους είτε
από το εκτελεστικό απόσπασμα είτε να αποφυλακιστούν. Είχε επιστολές από
τον ποιητή<b> Άγγελο Σικελιανό</b>, τη συγγραφέα <b>Λιλίκα Νάκου,</b> τον ενδυματολόγο<b> Αντώνη Φωκά</b>. («Άραγε τους ξέρει κανείς σήμερα αυτούς τους ανθρώπους;) Είχε «άκρες». Κυρίως στον Αρχιεπίσκοπο, στο δήμαρχο Αθηναίων <b>Γεωργάτο,</b> στον ίδιο, το μισητό πρωθυπουργό <b>Ράλλη,</b> κολλητό φίλο του πατέρα της.<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6184" style="width: 574px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6184" height="400" src="https://i2.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/miranda-myrat.jpg?resize=564%2C732&ssl=1" width="308" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Η Μιράντα Μυράτ</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
<b>Ακόμη
κι όταν κάποιο άγιο χέρι ενός αγνώστου έριξε κάτω από την πόρτα της
σημείωμα που τη συμβούλευε να εξαφανιστεί αμέσως γιατί την κυνηγούν να
τη δολοφονήσουν, εκείνη το αγνόησε.</b> Ευτυχώς δεν το αγνόησε ο λαμπρός συνάδελφος και φίλος της <b>Νίκος Δενδραμή</b>ς
και σώθηκε. Υπάρχουν δύο κυρίες σήμερα οι οποίες γνωρίζουν τίνος ήταν
εκείνο το χέρι που έστειλε αυτά τα δύο σημειώματα, με κίνδυνο της ζωής
του, και το κρύβουν μέχρι τώρα για άγνωστους λόγους. Πιθανόν εθνικούς! <b>Δεν γράφω επίθετα και σχόλια γιατί θ’ αποκτήσω ακόμη δύο εχθρούς.</b> <b>(Όμως κάτι με βασανίζει. Έχει γούστο, λέει, να ήταν το χέρι του Μυράτ!)</b><br />
<br />
<span style="background-color: yellow;">Την Παπαδάκη τη συνέλαβαν πράγματι στο σπίτι των<b> Μυράτ,</b> απόγευμα
της 21 Δεκεμβρίου 1944.</span> Αυτός που τη ζήτησε ήταν ο φοιτητής Ιατρικής
Κ.Μ. [Κων. Μπιλιράκης], αργότερα γνωστός γιατρός της Αθήνας, κάτοικος κι αυτός της
περιοχής Πατησίων, οδός Χρυσοστόμου Σμύρνης, πάροδος Καυτατζόγλου, γιος
εφοριακού– (είχαν κάνει μαζί κάμποσες συλλήψεις, ίσως για να εκδικηθεί
το θάνατο του αδελφού του από τους γερμανούς). Κάποτε που τον ρώτησα στο
τηλέφωνο για κείνο το «περιστατικό» μου είπε ότι έφαγε τόσο ξύλο από
τους δεξιούς (τα Χερουβείμ δηλαδή της πατρίδας γιατί οι άλλοι ήταν τα
Σεραφείμ) που δεν θυμόταν τίποτε. Τον πιστεύω ακόμη. «Έφυγε» κι αυτός
αλλά αργά!<br />
Μαζί του έσερνε έναν αστυφύλακα με πολιτικά, «δικό μας» πια, ονόματι <b>Θεόδωρο Μιχαλόπουλο</b> και τον υποβολέα του θεάτρου<b> Δημήτρη Σούλη.</b> Αυτόν κι αν γνώριζαν όλοι οι θεατράνθρωποι. Όπως γνώριζαν και τους συναγωνιστές και φίλους τους στην Πολιτοφυλακή <b>Πάνο Καραβουσάνο,</b> ηθοποιό τετάρτης κατηγορίας και τον μπάσο της Λυρικής Σκηνής <b>Εμμανουήλ Δουμάνη. </b>Αυτοί όλοι ήταν μόνιμοι κάτοικοι της Πολιτοφυλακής Πατησίων.<br />
<br />
Η<b> Παπαδάκη</b> συνοδευόμενη από τη φίλη της <b>Αιμίλια Καραβία </b>και τον<b> Δ. Μυράτ, </b>οδηγήθηκε
πρώτα στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων
314, για να αναφερθεί όπως ορίζει η στρατιωτική τάξη ότι η διαταγή τους
εξετελέσθη (αυτό «ξέχασε» να το αναφέρει ο Μυράτ, καίτοι πολύ σημαντικό)
και εν συνεχεία όλοι μαζί πήγαν στην Πολιτοφυλακή της γειτονιάς τους, η
οποία στεγαζόταν στην επιτεταγμένη έπαυλη Παπαλεονάρδου, οδός Πολυλά
και Ροστάν.<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6185" style="width: 760px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6185" height="368" src="https://i0.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/noufara_agapi.jpg?resize=750%2C691&ssl=1" width="400" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Ο Δημήτρης Μυράτ λίγο μετά την δολοφονία της Παπαδάκη</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
Εκεί την υποδέχεται ο <b>Καραβουσάνος </b>με
χειροφίλημα! Ούτε αυτό αναφέρει ο Μυράτ. Αναφέρει όμως ότι εκδιώκονται
«με το άγριο». Από ποιους άγριους και πόσο άγρια απέναντι σ’ ένα γνωστό
τους γραμματέα του ΕΑΜ, στρατιωτικά ανώτερό τους, ο οποίος μπαινόβγαινε
διαρκώς στην Πολιτοφυλακή και τον γνώριζαν όλοι. Και δεν ήταν ύποπτος
που συνόδευε μια επικίνδυνη ύποπτη;<br />
(Να σκεφτεί μόνο κανείς ότι ο
Καραβουσάνος ήταν στο πάνελ των ηθοποιών οι οποίοι διαγράψανε τους
συναδέλφους τους –δίπλα στον «συνάδελφό» τους, τον μέγα Αιμίλιο Βεάκη–
και ίσως ακολούθησε, μαζί με τον μπάσο της Λυρικής Σκηνής, το
εκτελεστικό απόσπασμα έως τον ορισμένο τόπο για να πιστοποιήσει ιδίοις
όμμασι τον «θάνατο της πουτάνας». Αυτός ήταν ο τίτλος που της
απονεμήθηκε στα συνέδρια των ηθοποιών, από τους ίδιους τους
αφιονισμένους ηθοποιούς. Εδώ ονόματα δεν λέμε).<br />
<br />
Και συνεχίζει ο Μυράτ: «Σαν ήρθε ο καπετάν Ορέστης…»<br />
«Καλλιτεχνικό» ψευδώνυμο ενός νέου 23 χρόνων, διοικητή της
Πολιτοφυλακής Πατησίων από τα αισχρά και εγκληματικά λάθη της ηγεσίας
του Κόμματος, ο οποίος και λόγω της ηλικίας του είχε το κουσούρι να
κυνηγάει μόνο γυναίκες. <b>Έκανε «όργια» λέει ο Μυράτ (για σκέψου ,
για σκεφθείτε τι όργια!) ο οποίος έγραψε κάποτε ότι και ο ίδιος ήταν
«λάτρης» του ποδόγυρου. Έτσι ακριβώς, αλλά φαίνεται χωρίς όργια. Ενώ αν ο
Ορέστης κυνηγούσε άντρες όλα θα ήταν ομαλά, ρόδινα και δίχως όργια.</b><br />
<br />
Ενδιαφέρον μεγάλο παρουσιάζει ο αμέσως επόμενος, μετά τον <b>Ορέστη,</b> διοικητής
της Πολιτοφυλακής Πατησίων, ο οποίος καταθέτει τέσσερις μήνες αργότερα,
στο 16ο αστυνομικό τμήμα, ότι ο Ορέστης «επεδίδετο μετά γυναικών εις
ακολάστους πράξεις»!<br />
Δηλαδή τι άλλο έκανε ένας φυσιολογικός νέος
23 χρόνων από εκείνα όπου κάνουν επί εκατομμύρια χρόνια οι άνθρωποι στον
πλανήτη. Το όνομα του νέου διοικητή: <b>Νίκος Ανδρικίδης</b>. Θα τον βρούμε παρακάτω, κολλητό φίλο, κι αυτόν, του <b>Μυράτ.</b><br />
<br />
<b>[Ο Δημήτρης Μυράτ]</b><br />
<br />
Ο <b>Ανδρικίδης</b> συνέλαβε και εκτέλεσε τον Ορέστη (τα γράφει αυτά ο Μυράτ χωρίς να αναφέρει το όνομα του φίλου του <b>Ανδρικίδη)</b> διότι
εκτός από τις «ακόλαστες πράξεις» κατάκλεβε όλους τους «αντιδραστικούς»
που συνελάμβανε. Έκλεβε δηλαδή τις βέρες, τους σταυρούς και ό,τι
χρυσαφικό και λίρες είχαν κρύψει στις ραφές των ρούχων τους και είτε τα
κρατούσε ο ίδιος είτε τα χάριζε στις γκόμενες και δεν τα παρέδιδε στους
ανωτέρους του «για τις ανάγκες του κόμματος». Έτσι ακριβώς ήταν η
κατηγορία και γι’ αυτό η ηγεσία έστειλε τον Ανδρικίδη στα Πατήσια για να
βάλει τάξη. <b>(Ο Ορέστης πήρε το δαχτυλίδι και το ρολόι της Παπαδάκη).</b><br />
<br />
<b>Τώρα
πώς το άσπιλο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος είχε αλισβερίσι με τους
μαυραγορίτες και τους απατεώνες σαράφηδες της αγοράς, οι οποίοι
εξαργύρωναν βέρες, ρολόγια και χρυσαφικά με λίρες Αγγλίας είναι μια άλλη
πονεμένη ιστορία.<br /> </b><br />
Σε κάποια δίκη του Ανδρικίδη που
αναφέρθηκε το όνομα του Ορέστη (η γελοιότητα όλων ανεξαιρέτως δεν έχει
όρια: ουδείς «γνώριζε» το πραγματικό του όνομα –το οποίο βρήκα πολύ
αργότερα!) και η εκτέλεσή του «για να μη θρηνήσουμε και άλλα θύματα»
όπως κατέθεσε αιφνιδίως ο ουρανοκατέβατος μάρτυρας υπεράσπισης του
Ανδρικίδη, <b>Δημήτρης Μυράτ</b>, μια ηθοποιός, <b>Ολυμπία Παπαδούκα</b> ονόματι,
έγραψε ότι στη δίκη «προσκομίστηκαν επίσημα χαρτιά (τα οποία πήραν πίσω
αυτοί που τα προσκομίσανε) στο δικαστήριο, που αποδείχνανε (!) ότι ο
νεαρός Ορέστης ήταν έμμισθος πράχτορας της Ιντέλιντζες Σέρβις! <b>Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο έστειλε την Παπαδάκη στο απόσπασμα για να κηλιδωθεί το ΚΚΕ και το ΕΑΜ».</b><br />
<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6186" style="width: 690px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6186" height="233" src="https://i0.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/ioannis_rallis__article.jpg?resize=680%2C398&ssl=1" width="400" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;"> Το ΚΚΕ κατηγορούσε άδικα την Παπαδακη για σχέση με το Ιωάννη Ράλλη</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
«Πράχτορας» λοιπόν ο αλητάμπουρας, όπως λίγο αργότερα καραμπινάτοι πράχτορες ήταν ο άγιος <b>Νίκος Πλουμίδης</b> και ο έξοχος <b>Κώστας Καραγιώργη</b>ς και πάλι λίγο αργότερα ο ίδιος, ο διαβόητος <b>Νίκος Ζαχαριάδης</b> και ο <b>Τρότσκι</b> και
εκατομμύρια στρατιωτικοί και πολίτες της Σοβιετικής Ένωσης, ο ανθός της
μεγάλης Επανάστασης και πολλοί δικοί μας, αγνοί ιδεολόγοι, που πήγαν
άδικα των αδίκων.<br />
<br />
Εδώ πρέπει να σκεφτούμε αυτά τα επίσημα χαρτιά,
ίσως σε περγαμηνή, σαν διπλώματα Ανωτάτων Σχολών, με υπογραφές και
σφραγίδες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Όλα αυτά τα λέγανε και τα
γράφανε κιόλας ηλικιωμένοι και γνωστότατοι δημοσιογράφοι χωρίς ίχνος
ντροπής.<br />
<br />
<b>Ώρα μία μετά τα μεσάνυχτα της 21 Δεκεμβρίου 1944</b> ο
διοικητής της Πολιτοφυλακής Πατησίων, Ορέστης, πρέπει να είναι
κατάκοπος, αφού από τα χαράματα της προηγούμενης μέρας είναι στο πόδι.
Θα σέρνεται από την κούραση κι ας είναι μόνο 23 χρόνων. Στην
Πολιτοφυλακή επικρατεί χάος και το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και στις
υπόλοιπες Πολιτοφυλακές της Αθήνας.<br />
Συνεχώς καταφθάνουν νέοι
κρατούμενοι. Τους περισσότερους μετά από μια σύντομη ανάκριση στα όρθια,
τους «περιποιούνται» στο Γαλάτσι μ’ ένα χτύπημα στο κεφάλι για να μην
ακούγονται οι πυροβολισμοί. Όλοι είναι εξαγριωμένοι καθώς τους ερεθίζει
το χυμένο αίμα και τους κάνει πιο επικίνδυνους, σαν τους καρχαρίες.<br />
<br />
Οι πολίτες κατηγορούνται είτε για συνεργάτες των γερμανών, δοσίλογοι και
αντιδραστικοί είτε για τροτσκιστές. Οι μισοί από τα στελέχη της
Πολιτοφυλακής που μύρισαν την επέλαση της ήττας τους και την επικείμενη
σύλληψή τους, τα στρατοδικεία που θα πετούνε σε λίγο τις θανατικές
ποινές σαν στραγάλια, έχουν ήδη φύγει πρώτα για τη Θήβα, παίρνοντας μαζί
τους εκατοντάδες ομήρους, με σκοπό να προωθηθούν στους παραδείσους των
ανατολικών χωρών.<br />
<br />
<b>Το να θυμάται όμως ο Ορέστης </b>(όπως
γράφει ο Μυράτ) μέσα σ’ εκείνο τον πανικό και την αναστάτωση το όνομα
της Παπαδάκη, που πρώτη φορά άκουγε στη ζωή του, ότι ήταν εκείνη την
οποία διέγραψε και ουσιαστικά καταδίκασε σιωπηρά σε θάνατο το
εαμοκρατούμενο, εκείνη την περίοδο, <b>Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών</b>, δύο μήνες ακριβώς νωρίτερα, στις 23 Οκτωβρίου, <b>φαίνεται εντελώς ηλίθιο. </b>Απλώς τη θυμήθηκε διότι μόλις πριν από λίγες στιγμές του ’δειξαν το χαρτί της διαγραφής και του τό ’τριψαν στα μούτρα. Ποιοι;<br />
Κανείς
δεν υποπτεύεται όμως ότι τις κινήσεις του Ορέστη τις παρακολουθεί
κρυφά, τις ελέγχει και τις βαθμολογεί εδώ και τρεις μέρες, ΠΡΙΝ από τη
σύλληψη της Παπαδάκη, ο<b> Νίκος Ανδρικίδη</b>ς, μέχρι προχτές διοικητής Πολιτοφυλακής Παγκρατίου, <b>Βύρωνα, Καισαριανής</b>,
με δεκάδες συλλήψεις και εκτελέσεις στη μερίδα του. (Το τρελό είναι ότι
μόνο για ένα φόνο καταδικάστηκε!) Ίσως τότε τον γνώρισε ο Μυράτ.<br />
<br />
<b>Στην
επίσημη κατάθεσή του ο Ανδρικίδης τον Απρίλιο 1945 τα ξερνάει όλα, αλλά
πρέπει να σκεφτόμαστε πόσα άλλα του χρεώσανε οι αρχές και με ποιες
τρομακτικές συνθήκες δόθηκε η κατάθεση.</b> Τις ξέρουμε, τις
ξέρουμε από αιώνες πώς γίνονται αυτές οι καταθέσεις. Εδώ να σημειώσω ότι
κάποτε εμπιστεύτηκα σε κάποιον ηλίθιο αυτή τη μοναδική κατάθεση, σε
φωτοτυπία, η οποία αποκτήθηκε με κόπο και χρήμα, κι εκείνος την
ανακοίνωσε στο διαδίκτυο!!<br />
<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6187" style="width: 810px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6187" height="442" src="https://i1.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/25630461_822980084576878_233496266_n.jpg?resize=800%2C553&ssl=1" width="640" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Οι αριστεροί συνάδελφοι της Παπαδάκη ζήτησαν τον θάνατο της. <br />Ξεχωρίζουν ο Δημήτρης Σταρένιος κάτω από το μεγάλο πανώ και <br />ο Νίκος Τζόγιας πίσω αριστερά</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
Εκεί
λοιπόν αναφέρει ότι διετάχθη να παρακολουθεί κρυφά τον Ορέστη διότι,
συν τοις άλλοις, δηλαδή τις γυναίκες, «έκλεβε ασύστολα τα θύματά του
προς ίδιον όφελος» όπως είπαμε «και όχι για τις ανάγκες του Κόμματος».<br />
Το όνομα της Παπαδάκη δεν το αναφέρει διότι απλούστατα δεν το είχε ακούσει κι αυτός ποτέ στη ζωή του.<br />
<br />
<b>Επομένως:
από τις 18 Δεκεμβρίου, όπως γράφει και ο Πολ. Μαρσάν, τρεις μέρες
δηλαδή πριν από τη σύλληψη της Παπαδάκη, που άρχισε ο Ανδρικίδης την
έρευνά του, είχε μάθει για τις εν τω μεταξύ συλλήψεις και εκτελέσεις και
δεν έκανε τίποτε για να τις σταματήσει.</b><br />
<br />
Όταν μετά την εκτέλεση του <b>Ορέστη </b>ανέλαβε τη διοίκηση Πολιτοφυλακής Πατησίων ο <b>Ανδρικίδης, </b>εξακολούθησε
με τη συμμορία του «προδότη» Ορέστη, όσους απόμειναν, να συλλαμβάνει
και να εκτελεί πολίτες μέχρι τις 5 Ιανουαρίου 1945, ώσπου τό ’σκασε κι
αυτός, πήγε στη μέση της Ελλάδας, τον συνέλαβαν, τον φέρανε στην Αθήνα
και πέρασε από δίκη. Με βασικό μάρτυρα υπεράσπισης τον Δημήτρη Μυράτ.<br />
<br />
Είπε ο Μυράτ στο δικαστήριο: «Δ<i><b>εν
έπρεπε να οδηγηθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μια και ενήργησε έτσι
με το πέρασμά του από τα Πατήσια, ώστε να γλιτώσουν ασφαλώς όλοι οι
αθώοι».</b></i><br />
<b>Γι’ αυτά όλα όμως δεν έχει ούτε μία λέξη στο κείμενό του για την Παπαδάκη.</b><b><br /> </b><br />
Ο <b>Νίκος Ανδρικίδης </b>(1914-2002)
από τη Μικρά Ασία κι αυτός (!) έμεινε στη φυλακή 28 χρόνια. Απολύθηκε
τον Ιανουάριο 1964. Στις 31 Οκτωβρίου 1986 του δόθηκε σύνταξη 9.600
δραχμών «ως παθών αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης»! Δυστυχώς είχε
τυφλωθεί.<br />
<br />
Με τον <b>Δημήτρη Μυράτ</b> έμεινε κολλητός φίλος έως το τέλος. Τι συνέβη, πώς συνέβη, γιατί συνέβη άδηλον. Εις τους θεούς ευρίσκονται τα πέραν.<br />
<b>Ιδού μία από τις επιστολές του Μυράτ προς τον Ανδρικίδη με ημερομηνία 31.12.1978:</b><br />
<br />
<i>Αγαπητέ
Νίκο, Χρόνια Πολλά. Ευτυχισμένος ο Καινούριος Χρόνος. Σ’ ευχαριστώ για
τη φωτοτυπία. Μόλις ησυχάσω θα σου γράψω περισσότερες λεπτομέρειες για
την περιβόητη σύλληψη [της Ελένης Παπαδάκη, φυσικά. Εσωκλείω δύο διπλές
προσκλήσεις, που ισχύουν για οποιαδήποτε μέρα, ελεύθερες από κάθε
επιβάρυνση. Θα ήταν άδικο να πληρώσης το θέατρο του φίλου σου. Χαίρω που
ξέμπλεξες με τα συνταξιοδοτικά.<br /> Γιατί να πάνε τόσοι ωραίοι αγώνες,
όπως ο δικός σου και των άλλων παληκαριών, χαμένα; Ακόμα κι ο δικός μου
απειροελάχιστος και μηδαμινός σαν Γραμματέα ΕΑΜ θεάτρου;<br /> Τι έφταιξε και βρισκόμαστε πάλι στην ίδια κοινωνική κατάσταση της προμεταξικής περιόδου; Κρίμα!<br /> Με φιλία κι εκτίμηση</i><br />
Δ. Μυράτ<br />
<br />
<b>Εδώ
με πόνο καρδιάς θέλω να σημειώσω ότι τα περισσότερα στελέχη της
Πολιτοφυλακής Πατησίων και Παγκρατίου, ακόμη και ο προσωπικός εκτελεστής
της Παπαδάκη, Βλ. Μ. </b>[Βλάσσης Μακαρώνας]<b>, είχαν γεννηθεί στη Σμύρνη ή στα προάστιά της! Πώς
η «Καλλίστη πασών», αγαπητέ μου κύριε Κωνσταντίνε Δεσποτόπουλε, έβγαλε
τέτοια τέκνα;</b><br />
<b><br /> </b><br />
Τελειώνοντας καταγράφω ορισμένα χρήσιμα στοιχεία για την προϊστορία αυτού του δράματος. Στις <b>20 Οκτωβρίου 1944</b>,
λίγες μέρες δηλαδή μετά την Απελευθέρωση, στη συνεδρίαση του Σωματείου
Ελλήνων (αυτό προπάντων) Ηθοποιών (κι αυτό προπάντων) ο αριστερός
ηθοποιός του μουσικού θεάτρου <b>Σπύρος Πατρίκιος </b>κατόπιν
πιέσεως και διαταγής, όπως λέγεται, του Κόμματος, αναγκάστηκε και μίλησε
στους ηθοποιούς που μαζεύτηκαν στα γραφεία του Σωματείου τους,
Σατωβριάνδου 52α, ως εξής:<br />
<br />
<i>«Θλιβερό καθήκον μας αναγκάζει να
μιλήσουμε για τη στάση ωρισμένων, ευτυχώς ελαχίστων, ηθοποιών που πολλοί
απ’ αυτούς δεν είναι ευτυχώς Έλληνες, που πρόδωσαν τον τίμιον αγώνα με
πράξεις κακές και που το παράδειγμά τους θα ’χε ανυπολόγιστες συνέπειες
και συμφορές αν δεν ήσαν ευτυχώς τόσο λίγοι. Προτείνω να διαγραφούν από
το Σωματείο και να στερηθούν κάθε δικαιώματος να εργάζονται στο ελληνικό
θέατρο και να γίνη για κάθε προτεινόμενο αμέσως συζήτησις και να παρθή
απόφασις».</i><br />
<br />
<b>*********************************************************<br /> ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ</b><br />
<i>[Ο τίτλος και τα ονόματα, χωρίς κανένα σχόλιο, όπως δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Απελευθερωτής», 25 Οκτωβρίου 1945]</i><br />
1)
Βεργή Έλσα 2) Δαδοκαρίδου Έλλη 3) Ζαμάνου Χαρ. 4) Θάνος Διονύσιος 5)
Ιακωβίδης Μιχάλης 6) Πόπολα Αγγέλα 7) Κόππολα Αλφρέδος 8) Μοσχούτης Δ.
9) Μπέλλα Σμάρω 10) Παπαδάκη Ελένη 11) Παυλόφσκαγια Νίνα 12) Ραμασόφ
Ροβέρτος 13) Φελίτσης Δημήτριος και 14) Αγγελική Κοτσάλη.<br />
Η επικύρωση των ονομάτων έγινε δύο μέρες πριν, στο θέατρο <b>«Διονύσια</b>» της Πλατείας Συντάγματος.<br />
Το προεδρείο: <b>Αιμίλιος Βεάκης, Θεόδωρος Μορίδης, Σπύρος Πατρίκιος, Χρήστος Τσαγανέας, Πάνος Καραβουσάνος.</b><br />
<b>**********************************************************</b><br />
<br />
<b>Προσωρινός επίλογος</b><br />
Στην εξεταστική επιτροπή, πίσω από το θλιβερό τραπεζάκι στη μέση της
σκηνής των θεάτρων (ασφαλώς το πιο άθλιο σκηνικό που εμφανίστηκε στο
ελληνικό θέατρο) τον κεντρικό ρόλο του μεγάλου ιεροεξεταστή Τορκουεμάδα
τον έπαιζε ο μεγαλύτερος Έλληνας ηθοποιός του 20ού αιώνα, και γιατί όχι
και του 21ου, ο <b>Αιμίλιος Βεάκη</b>ς. Επέζησε ως το 1951.<br />
<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6188" style="width: 709px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6188" height="311" src="https://i0.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/veakis3.jpg?resize=699%2C340&ssl=1" width="640" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Ο Αιμίλιος Βεάκης ήταν από τους κριτές για την δολοφονία της Παπαδάκη</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
Με
τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο στην αρχή, άγριος Βενιζελικός μετά και υμνητής
του Εθνάρχη, στη συνέχεια φανατικός οπαδός κάθε δικτάτορα και της
βασιλείας και υμνητής του βασιλιά Κωνσταντίνου, στη συνέχεια υμνητής του
δικτάτορα <b>Ιωάννη Μεταξά, </b>ώσπου ετελεύτησε το βίο του ως φανατικός αριστερός.<br />
<br />
Μια μικρή παρένθεση. Ανάμεσα στους εχθρούς της <b>ΟΠΛΑ</b>,
τους οποίους εκτελούσε συνεχώς κατά τη διάρκεια της Κατοχής (και τους
χρεώνονταν οι Ούννοι) και ιδιαίτερα τον άγριο Δεκέμβρη 1944, ανάμεσα
λοιπόν στους στρατιωτικούς, τους αστυνομικούς –κυρίως χωροφυλάκια του
γάλακτος– τους κραγμένους μαυραγορίτες, τους γνωστούς συνεργάτες των
γερμανών, ήταν και οι «περίφημοι» <b>Τροτσκιστές,</b> οπαδοί του δολοφονημένου, από άνθρωπο του<b> Στάλιν, Λέον Τρότσκι</b>.
Αυτοί οι τελευταίοι ήταν το κόκκινο πανί όχι μόνο του δικού μας ΚΚΕ
αλλά όλων των ΚΚ και οπαδών απανταχού της οικουμένης, ακολουθώντας τυφλά
τη «σοβιετική γραμμή» εκείνων των χρόνων.<br />
<br />
Δίπλα, λοιπόν, στον<b> Βεάκη,</b> για
να επανέλθω, που καθόταν ως κριτής (στο τέλος έβγαλε έξω την ουρά του
και δεν ψήφισε τη διαγραφή κανενός, γιατί θα κατάλαβε το ρεζιλίκι του!)
ήταν και ο ηθοποιός <b>Χρήστος Τσαγανέας</b>, ο πολιτικά
«θανάσιμος εχθρός όλων»! Αυτόν διάλεξε το Κόμμα, λένε, αφού το Κόμμα,
πάλι λένε, οργάνωσε αυτή την τελετή του θανάτου.<br />
<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6189" style="width: 610px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6189" height="250" src="https://i0.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/tsaganeas.jpg?resize=600%2C375&ssl=1" width="400" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;"><span style="background-color: white;">Ο Χρήστος Τσαγανέας επεβλεψε την δολοφονία της Παπαδάκη</span></span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
Άγνωστο
παραμένει με ποιο τρόπο την είχε σκαπουλάρει έως εκείνη τη στιγμή από
τα ακονισμένα νύχια των παιδιών (κυριολεκτώ) της οργάνωσης και δεν
βρισκόταν το πτώμα του σ’ ένα χαντάκι. Αναρωτιέται κανείς πώς τον
άντεχαν οι υπόλοιποι τέσσερις δίπλα τους και οι έξαλλοι αριστεροί
ηθοποιοί της πλατείας και των θεωρείων. Ένας τέτοιος τροτσκιστής και με
τέτοιο λαιμό έπρεπε να εξαφανιστεί αμέσως. Αλλά δεν… Επέζησε όλων και η
γυναίκα του περισσότερο αφού έθαψε όλους και όλες που έπαιξαν μαζί της
στο βίο της εκτός από τη <b>Σμάρω Στεφανίδου </b>που τους την έφερε.<br />
<br />
Το
περίεργο με τον Τσαγανέα είναι ότι ενώ ως νέος ήταν άσχημος και άχαρος
όταν γέρασε έγινε συμπαθής με τους αβανταδόρικους ρόλους που έπαιξε στον
κινηματογράφο.<br />
<br />
Φανατική τροτσκίστρια ήταν και η γυναίκα του, επίσης ηθοποιός, <b>Νίτσα Τσαγανέα</b>, η οποία σε πρώτο γάμο είχε παντρευτεί τον <b>Γιώργο Βιτσώρη </b>(προσωπικος φιλος του <b>Τρότσκυ)</b> , αδελφό του ζωγράφου <b>Μίμη Βιτσώρη</b>, και ηθοποιού και ποιητη <b>Τίμου Βιτσώρη</b>, και η οποία είχε παίξει μερικές φορές σε δεύτερους ρόλους, δίπλα στην <b>Ελένη Παπαδάκη.</b><br />
<br />
Πώς κατόρθωσαν όμως (και ποιος άραγε απ’ όλους) να πλησιάσουν και να πείσουν αυτό το βουνό, τον <b>Αιμίλιο Βεάκη</b>,
τον οποίο όλοι οι ασήμαντοι θεωρούσαν «συνάδελφό» τους, αν είναι
δυνατό, να «ηγηθεί» μιας τέτοιας κατάπτυστης κατάστασης. (Εδώ ο Μυράτ,
στο θέμα του «δικαστηρίου» δικαίως εξανίσταται). Τι μπορεί να του έταξαν
και πώς τον έφεραν τούμπα; Μήπως του υποσχέθηκαν τιμές και δόξες, που
δεν αξιώθηκε κανείς ως τώρα, μήπως του υπενθύμισαν τις μετάνοιες που
έκανε σε κάθε κάλπη στρατιωτικό και πρωθυπουργό; Μήπως τον εκβίασαν για
κάτι που κανείς ως σήμερα δεν γνωρίζει ή τον απείλησαν στα ίσα ότι αν
δεν λάβει μέρος στην «επιτροπή» κινδυνεύει και ο ίδιος και η οικογένειά
του; Άγνωστο.<br />
<br />
Πρέπει, διάβολε, να κατάλαβε, γιατί ήταν πλέον
ηλικιωμένος, ότι όλοι αυτοί οι ασήμαντοι και άσημοι τον ήθελαν ως όνομα,
για κράχτη με λίγα λόγια για να δείξουν και να αποδείξουν στο «λαό» ότι
εκείνη την κρίσιμη στιγμή το κίνημα ήταν ενωμένο και γερό σαν μια
γροθιά.<br />
<br />
Μέσα σ’ εκείνη τη φονική σιωπή δυστυχώς δεν ακούστηκαν δύο μεγάλες γυναικείες φωνές, ισάξιες του Βεάκη: της <b>Μαρίκας Κοτοπούλη</b> και της <b>Σαπφώς Αλκαίου</b>.
Ήταν οι τρεις ηθοποιοί μπροστά στους οποίους εκείνες τις φαρμακωμένες
ώρες, όλοι και όλες στέκονταν προσοχή θέλοντας μη θέλοντας. Ήταν, όπως
και να το κάνουμε, αυτό που συνηθίζεται να λέγεται για τέτοιες
προσωπικότητες «ιερά τέρατα». Σαν κι αυτούς δεν ξανάβγαλε το ελληνικό
θέατρο. Να σημειώσω ακόμη δύο: τον<b> Ευάγγελο </b>και <b>Γιώργο Μαμία</b>.<br />
<br />
Και
μερικά ακόμη για τους περίεργους και τους σχολαστικούς. Μετά τη
διαγραφή της έστειλε επιστολή, με ημερομηνία 7 Νοεμβρίου 1944, στον
υπουργό Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας, ως αρμόδιο περί τα
καλλιτεχνικά.<br />
Η κατηγορία ήταν: «<b>Προδοτική στάση την περίοδο της Κατοχής». Χωρίς λεπτομέρειες.</b><br />
<br />
Ανάμεσα σε άλλα γράφει στον υπουργό: «Μ<i>ία
απόφασις τοιούτου περιεχομένου μη κοινοποιηθείσα δε εις τους
ενδιαφερομένους και ήτις απόφασις θα έδει να ληφθή μόνον κατόπιν
τηρήσεως ωρισμένων νομίμων τύπων και γνωστοποιήσεως ημίν… με αναγκάζει
να προσφύγω εις Υμάς και να διαμαρτυρηθώ εντονότατα…»</i><br />
<br />
Και προς το Σωματείο: <i>«Δια
των εφημερίδων επληροφορήθην ότι διεγράφην από το ημέτερον Σωματείον.
Παρακαλώ υμάς όπως εναρεστηθήτε να μου γνωρίσητε εγγράφως επί τη βάσει
τίνων στοιχείων, μαρτυριών ή άλλων αποδείξεων ελήφθη η ανωτέρω
απόφασις».<br /> </i><br />
Ο υπουργός έστειλε αμέσως επιστολή στο Σωματείο
και ζητούσε εξηγήσεις. Ούτε στον ένα ούτε στον άλλο απάντησε το
Σωματείο. Στις 24 Νοεμβρίου η Παπαδάκη στέλνει δεύτερη επιστολή. Ανάμεσα
σε άλλα γράφει:<br />
<br />
<i>«…Νομίζω ότι πάσα άμυνα επί τόσον αναρμόστως
συντεταγμένου εγγράφου, πλήρους αορίστων και αβασίμων εναντίον μου
στοιχείων και συκοφαντικών δυσφημίσεων, οικοδομήματος ασυστόλων
κατηγοριών βασιζομένων μόνον επί «εντυπώσεων», ως ρητώς αναφέρει το
απόσπασμα των πρακτικών [άρα υπήρχαν πρακτικά στο αρχείο της δεν
βρέθηκαν ούτε στα γραφεία του ΣΕΗ] μία τοιαύτη άμυνα, θ’ απετέλει ύβριν
εναντίον εμού της ιδίας, απρεπούς ήδη δια της αποφάσεως καθυβρισθείσης
και δια τρόπου απάδοντος, ως φρονώ εις Σωματείον ευσεβούμενον εαυτό και
τας αποφάσεις του.</i><br />
»Κατά πόσον η όλη στάσις μου κατά το
διάστημα της κατοχής υπήρξεν «αντεθνική, αντισυναδελφική, εγωιστική και
απρεπής» δύνανται καλλίτερον από εμέ να διαφωτίσουν την Συνέλευσιν
πολλοί εκλεκτοί συνάδελφοι».<br />
Και τελειώνει την επιστολή καταθέτοντας τα όπλα εξαντλημένη και κατά κράτος νικημένη: <i>«Οπωσδήποτε η Συνέλευσις υμών ας αποφασίση ό,τι νομίζει</i>». Και υπογράφει:<b> «Μετά πάσης τιμής».</b> <b>Σε ποιον και σε ποιους;</b><br />
<br />
Είναι
αλήθεια ότι ο αριθμός των θυμάτων της ανθρωποθυσίας στην Ελλάδα είναι
ασήμαντος μπροστά στους ανατριχιαστικούς αριθμούς που μας παραδόθηκαν,
μετά τον πόλεμο, από την Ιταλία και τη Γαλλία. Ίσως, λένε ορισμένοι, ως
ποσοστά εν σχέσει με τον πληθυσμό κάθε χώρας είναι μάλλον ο ίδιος.<br />
<br />
Αν
εξαιρέσουμε τους μαυραγορίτες όλα τα άλλα θύματα ήταν της πείνας. Της
πείνας ήταν και οι δολοφόνοι. Πρέπει όμως κάπως να κλείσουμε τούτο το
παράπονο με τη δραματική διαπίστωση του <b>Δ. Μυράτ</b>: <b>«Όπως
το αίμα του [Ίωνος] Δραγούμη κατέστρεψε τον [Ελευθέριο] Βενιζέλο, έτσι
πιστεύω πως το αίμα της Παπαδάκη κατέστρεψε το ΕΑΜ». Όχι όμως μόνο της
Παπαδάκη.</b><br />
<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6190" style="width: 690px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6190" height="300" src="https://i2.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/dolofonia-papadaki.jpg?resize=680%2C510&ssl=1" width="400" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Η δολοφονία της μεγάλης τραγωδού με τσεκούρι από μέλη της Ο.Π.Λ.Α.</span></div>
</div>
<br />
<br />
<b>ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ</b><br />
Θα ήταν άδικο να κλείσω τούτο το μνημόσυνο χωρίς μερικά ακόμη λόγια. Μόλις ησύχασαν, λοιπόν, κάπως τα πράγματα, μετά τον <b>Φεβρουάριο 1945,</b> ο
Μυράτ αναγκάστηκε να εργαστεί ξανά για τον επιούσιο. Επειδή φοβήθηκε
όμως ότι μπορούσε να βρεθούν μερικοί φανατισμένοι που είχαν μνήμη
ανάμεσα στους θεατές και να τον ρωτήσουν δυνατά από την πλατεία, την ώρα
της παράστασης, για την «περίπτωση», απευθύνθηκε σε φίλους του να
πηγαίνουν στις παραστάσεις του για να επιβάλλουν σιωπή. Αψευδής μάρτυρας
ο φίλος του φαρμακοποιός <b>Σπύρος Λεκατσά</b>ς, οδός Πατησίων 336. Για να ’χει όμως το κεφάλι του ήσυχο και να καλοπιάσει λίγο αργότερα τους «απέναντι» έγραψε ότι <i>«ο Δεκέμβρης μύριζε ξένη προβοκάτσια»!<br /> </i><br />
Ακόμη κάτι απαραίτητο. Αντιγράφω από το αρχείο μου δύο παραγράφους από το αυθεντικό χειρόγραφο άλμπουμ που έφτιαξε ο ίδιος ο <b>Αιμίλιος Βεάκης</b>, όταν τέλειωσαν οι παραστάσεις του έργου <i><b>«Ταπεινοί και καταφρονεμένοι»</b></i>, που παίχτηκε σε δική του διασκευή στο Εθνικό Θέατρο.<br />
Έχει ημερομηνία 20 Μαΐου 1934 (δέκα χρόνια πριν από το «συμβάν») και αφιερώνεται στην<b> Ελένη Παπαδάκη:</b><br />
<br />
<i>«Στη
μεγάλη μου συνάδελφο κι ευγενική φίλη Ελένη Παπαδάκη με την ευγνωμοσύνη
μου για την αριστοτεχνική ενσάρκωση του ρόλου της Νατάσας».<br /> </i><br />
Και απόσπασμα από την εισαγωγή του, πάλι χειρόγραφο: <b>«<i>Μην ξεχάσεις»</i></b> της λέει «<i><b>ποτέ
σου αυτό το θρίαμβο, γιατί η θύμησή του θα σου φέρνει στο νου, για
αιώνιο μάθημα, πως εκείνο που αξίζει θριαμβεύει πάντα στο πείσμα των
ανάξιων και των μοχθηρών».</b></i><br />
<br />
<br />
<div class="wp-caption aligncenter" id="attachment_6191" style="width: 787px;">
<img alt="" class="size-full wp-image-6191" height="226" src="https://i1.wp.com/avalonofthearts.gr/wp-content/uploads/2017/12/khdeia.jpg?resize=777%2C439&ssl=1" width="400" /><br />
<div class="wp-caption-text">
<span style="color: red;">Φωτογραφία από την κηδεία της Ελενης Παπαδάκη <br />ένα μήνα μετά την δολοφονία της</span></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
<div class="wp-caption-text">
<br /></div>
</div>
<i>Υ.Γ.
Και όλα αυτά, όλα, «εξαιτίας κάποιας φημολογούμενης σχέσης με τους
γερμανούς ορισμένων από εκείνους που μετείχαν στην παράσταση» της
Εκάβης. Έτσι γράφει η τραγωδός <b>Ασπασία Παπαθανασίου.</b></i></div>
</div>
</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-33758265437514230022017-12-15T15:22:00.001-08:002017-12-15T15:38:47.385-08:00ΣΝΟΦ - ΝΟΦ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
ΣΝΟΦ - ΝΟΦ
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://pluton22.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html">http://pluton22.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html</a></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η ίδρυση του<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"> ΣΝΟΦ (Σλαβομακεδονικό
Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο-Slavjano Мakedonski Narodno Osloboditelen Front) </span></b>πραγματοποιήθηκε
τον Οκτώβριο του 1943 στην Καστοριά και το Νοέμβριο του 1943 στη Φλώρινα.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/5/5f/Nepokoren.jpg/150px-Nepokoren.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/5/5f/Nepokoren.jpg/150px-Nepokoren.jpg" height="400" width="335" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"><span class="hps">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η Nepokoren</span> <span class="hps">ήταν</span> <span class="hps">μία από τις</span> <span class="hps">εφημερίδες που εκδίδονται</span> <span class="hps">από</span> την <span class="hps">NOF</span>.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Το
κίνημα αυτό έγινε μετά από συνεννόηση του Τίτο για τη Γιουγκοσλαβία και τους Svetozar Vukmanovic-Tempo ελληνική
Μακεδονία, με τη στρατιωτική ηγεσία του ΕΛΑΣ και την πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ
τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1943.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Ο Λεωνίδας Στρίγκος ήρθε σε επαφή τον
Σεπτέμβριο του 1943 στην περιοχή Γιαννιτσών, με τον πολιτικό επίτροπο του
Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας Cvetko Uzunovski (ψευδώνυμο
Abbas). </div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Μετά την ίδρυση του ΣΝΟΦ οι γιουγκοσλάβοι προσπάθησαν
αφ ενός να δημιουργήσουν εθνικής σλαβο-μακεδονικής συνείδησης στους
Σλαβόφωνους της Ελλάδος και αφ ετέρου στη
στρατολόγηση των Σλαβόφωνων υπέρ των δυνάμεων του Τίτο.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Η ΣΝΟΦ
για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας καθόρισε εχθρική στάση κατά της ΟΧΡΑΝΑ του Κάλτσεφ, στην πραγματικότητα όμως υπήρξε
στενή συνεργασία μεταξύ των δύο οργανώσεων και φυσικά δεν έγινε καμιά σύγκρουση
μεταξύ τους. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι τα καλύτερα στελέχη της
ΣΝΟΦ ήταν πρώην στελέχη της ΟΧΡΑΝΑ </div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.djilas.info/SLIKE/5_Pecina_na_Visu_1944.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.djilas.info/SLIKE/5_Pecina_na_Visu_1944.jpg" height="245" width="400" /></a></div>
<br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: <span class="hps">.</span> Σ<span class="hps">το νησί </span> <span class="hps">Vis</span>, το <span class="hps">1944</span> οι <span class="hps">Bakarić</span> <span class="hps">Vladimir</span>, <span class="hps">Ιβάν</span> <span class="hps">Milutinović</span>, <span class="hps">Edvard</span> <span class="hps">Καρντέλι</span>, <span class="hps">Γιόσιπ Μπροζ Τίτο</span>, <span class="hps">Αλεξάνταρ</span> <span class="hps">Ράνκοβιτς</span>, <span class="hps">Σβέτοζαρ</span> <span class="hps">Vukmanović</span> <span class="hps">Tempo και </span> <span class="hps">Τζίλας.</span></span></b><br />
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΚΕ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ</span><span style="font-size: small;"></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<br />
<br />
Απόφαση 3ου Έκτακτου Συνεδρίου Κ.Κ.Ε (26/11/1924-03/12/1924). Δημοσιεύθηκε
στον Ριζοσπάστη νομίζω είναι αρκετή για να δείξει πως αντιμετόπιζε το
Μακεδονικό στον μεσοπόλεμο το ΚΚΕ:<br />
<br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια
κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη…
η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού
λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην
υποταγή της. Δίχως την καταπίεση του μακεδονικού και θρακικού λαού, δίχως την καταπίεση
των ξένων εθνών, της είναι αδύνατο να δυναμώσει επάνω μας τον
κοινωνικό της ζυγό. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και
καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός
δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών. Αν
δεν συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη
Μακεδονία και στη Θράκη, δεν μπορούμε να τσακίσουμε τον κοινωνικό ζυγό της
ίδιας μπουρζουαζίας που βαρύνει επάνω σε μάς. Δεν μπορούμε αλλιώτικα
να γλιτώσουμε από τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεσπούν
εις βάρος μας εν όσω εξακολουθεί η σημερινή κατάσταση του διαμελισμού
και της καταπιέσεως της Μακεδονίας και Θράκης από τη Βαλκανική και
Τουρκική μπουρζουαζία.</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των
πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής
καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε
για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και
ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη…</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη
Μακεδονία και Θράκη!</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ζήτω η Ομοσπονδία των Βαλκανικών εργατοαγροτικών δημοκρατιών!</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ζήτω η Παγκόσμιος Προλεταριακή επανάσταση.</span></b><br />
<span lang="EN"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Αθήναι 3 Δεκεμβρίου 1924<br />
Το Προεδρείο»</span></b></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΤΕΜΠΟ </span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Παραθέτω
μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιουγκοσλάβου στρατηγού των παρτιζάνων
Τέμπο-Σβετογάρ Βουκμάνοβιτς :</div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b> «Το ΚΚΕ στον αγώνα της Εθνικής απελευθέρωσης» </b>:</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Περί
τα μέσα του 1943 έγινε μια συνάντηση των εκπροσώπων του ΚΚΕ Σιάντου και
Ιωαννίδη , με τους αντιπροσώπους των κομμουνιστικών κομμάτων Γιουγκοσλαβίας και
Αλβανίας σε ελεύθερο έδαφος της Ελλάδος. Στην συνάντηση αυτή ο Σιάντος και ο
Ιωαννίδης υποστήριξαν, ότι η κατάσταση στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από το
γεγονός, ότι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, βρίσκεται στις μεγάλες πόλεις .
Εκείνος που θα κατέχει την εξουσία στις μεγάλες πόλεις , είναι εξασφαλισμένος
να μπορεί να ελέγχει ολόκληρη την χώρα….Η ηγεσία του ΚΚΕ έλαβε υπόψη της την
ιδιάζουσα αυτή κατάσταση και γι αυτό καθόρισε, όπως οι εργάτες των πόλεων είναι
οργανωμένοι σε στρατιωτικά τμήματα, που
αποστολή τους θα είναι την κατάλληλη στιγμή, να καταλάβουν την εξουσία όταν οι
δυνάμεις της κατοχής θα εγκαταλείψουν την χώρα…… οι Μονάδες του ΕΛΑΣ
συγκροτημένες ως επί το πλείστον με αγροτικά στοιχεία , έχουν εντολή να
εγκατασταθούν πάση θυσία , γύρω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, ώστε μετά την
αναχώρηση των στρατευμάτων κατοχής , να υποστηρίξουν τα εργατικά τμήματα για
την κατάληψη της εξουσίας….».</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"> «Το
ΚΚΕ δρούσε ύπουλα και καταχθόνια μέσα στο ΕΑΜ Τα μέλη του ΚΚΕ δεν έπρεπε να
παίρνουν τον λόγο μπροστά στις μάζες σαν
κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν για λογαριασμό
του ΚΚΕ αλλά μόνο σαν εκπρόσωποι του ΕΑΜ . Γενικά το ΚΚΕ απέκρυπτε συστηματικά το πρόσωπό του , από τις μεγάλες μάζες του
Ελληνικού λαού…. Δεν μπορούμε μου έλεγαν οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ Τζίμας και
Καραγιώργης να επιτρέψουμε , το
απελευθερωτικό κίνημα να πάρει εντονότερο χρώμα , γιατί η αντίδραση θα μας
κατηγορήσει ότι δημιουργούμε ένα κομμουνιστικό στρατό….».</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Ομιλία
του Τέμπο προς τους άνδρες της <b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Πρώτης Ταξιαρχίας κρούσεως της Μακεδονίας του
Αιγαίου»</span></b> :</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04; font-size: medium;">«Σεις που είσθε εδώ στην
Γιουγκοσλαβία στην Ταξιαρχία αυτή, είναι τιμή σας να βρίσκεσθε κοντά στα
αδέλφια σας και όταν έλθει η ώρα θα κατεβείτε στην Ελλάδα και με την βοήθεια
την δική μας, θα απελευθερώσετε την Μακεδονία του Αιγαίου από τους έλληνες, για να ενωθεί με την αδελφή της
Μακεδονία του Βαρδαρίου….».</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ts2zNxzi6Mw/Tc5de8eYgzI/AAAAAAAAC1g/3nvaEep52dE/s400/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1407.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://2.bp.blogspot.com/-ts2zNxzi6Mw/Tc5de8eYgzI/AAAAAAAAC1g/3nvaEep52dE/s400/%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1407.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :</span></b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"> Ο SVETOZAR VUKMANOVIC (TEMPO) βγάζει λόγο σε αντάρτικη μονάδα.</span></b> </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΟΧΡΑΝΑ ΚΑΙ ΣΝΟΦ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Στα
τέλη του Οκτώβρη του 1943 ο Κάλτσεφ υπέβαλε στον στρατηγό Μαρίνωφ έκθεση που
πρότεινε όπως το Βουλγαρικό Κομιτάτο παραμείνει σε περιορισμένη κλίμακα, τα δε
περισσότερα μέλη του προσχωρήσουν στην ΣΝΟΦ, η πρόταση αυτή του Κάλτσεφ
διαβιβάστηκε στην Βουλγάρία και η κυβέρνηση της Σόφιας την έκανε αποδεκτή.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η
ΟΧΡΑΝΑ με την είσοδό της στην Ελλάδα έσπειρε
πλήθος πράκτορες της μερικοί που ξεχωρίζουν είναι οι Κάλτσεφ, Ντήμτσεφ, Μπλαντένωφ, Γκρόγιεφ και
άλλοι.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η
σχέση ΣΝΟΦ και ΟΧΡΑΝΑΣ έγινε ολοφάνερη με την συμφωνία Καρυδιών Εδέσσης. Η
μεταστροφή της ΣΝΟΦ προς την Γιουγκοσλαβική πλευρά θα γίνει βαθμιαία. <br />
<br />
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<u><b><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΡΥΔΙΩΝ ΕΔΕΣΣΗΣ</span></b></u><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Στις
Καρυδιές Εδέσσης τον Ιανουάριο του 1944 υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ του Λοχαγού Αντων Κάλτσεφ σαν
εκπρόσωπου του Βουλγάρικου στρατού, του ΣΝΟΦ και του Α Τζήπα ως εκπροσώπου του
ΕΑΜ ας δούμε μερικά σημεία χαρακτηριστικά αυτής της συμφωνίας:</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">1) Αι επαρχίαι Κιλκίς Παιωνίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, Εδέσσης, Αριδαίας,
Φλωρίνης και Καστοριάς εκχωρούνται από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ως ζώνη δράσεως του ΣΝΟΦ.</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b>
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">2) Το ΣΝΟΦ έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τη ζώνη της δράσης του και σε
άλλες νοτιότερες επαρχίες ύστερα από την εξασφάλιση πλήρους κυριαρχίας στις
παραπάνω επαρχίες.</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b>
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">3) Ο Βουλγαρικός Στρατός κατοχής της Μακεδονίας παίρνει την υποχρέωση να
καταλάβει τα αστικά κέντρα της Μακεδονίας υστέρα από την αποχώρηση των Γερμανών
και την παράδοση τούτων εις τας αρχάς του ΕΑΜ.</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b>
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">4) Αποφασίζουν από κοινού ΕΑΜ και ΣΝΟΦ την δημιουργία αυτονόμου Μακεδόνικου
Κράτους Σοβιετικής <span lang="EN">O</span>ργάνωσης
το οποίον θα ζητήσει να μπει κάτω από την προστασία της Ρωσίας.</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b>
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">5) Για την ενίσχυση ΕΑΜ-ΣΝΟΦ αναλαμβάνεται ή υποχρέωση της πλαισίωσης της
Διεθνούς Μεραρχίας πού θα ιδρυθεί στο Καϊμακτσαλάν από Βουλγάρους αξιωματικούς
και ο εφοδιασμός της με πυρομαχικά.</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b>
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">6) Να φροντίσουν οι Βούλγαροι για την κατασυκοφάντηση κάθε δυναμικού
εθνικιστικού στοιχείου στις αρχές κατοχής, ώστε να μη αναπτυχθεί εθνικιστική
κίνηση. Καθιερώθη τέλος ως σημαία της Σοβ. Δημ. Μακεδονίας η βουλγαρική
τοιαύτη, με αντίθετο φοράν των χρωμάτων και με αστέρια εις το κέντρον».</span></b><br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b>
<span lang="EN" style="background-color: #fce5cd;"><b><span style="color: #783f04;">ΚΑΛΤΣΕΦ</span></b></span><br />
<span lang="EN"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">ΤΖΙΠΑΣ</span></b></span>
<span lang="EN"></span><span lang="EN"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/mk/thumb/f/f9/%D0%A3%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B8_%D0%BD%D0%B0_%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D1%84%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%98%D0%B0%D1%82%D0%B0_%D0%BD%D0%B0_%D0%A1%D0%9D%D0%9E%D0%A4,_%28%D1%81._%D0%94%27%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D0%BD%D0%B8,_%D0%B0%D0%BF%D1%80%D0%B8%D0%BB_1944%29.jpg/429px-%D0%A3%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B8_%D0%BD%D0%B0_%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D1%84%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%98%D0%B0%D1%82%D0%B0_%D0%BD%D0%B0_%D0%A1%D0%9D%D0%9E%D0%A4,_%28%D1%81._%D0%94%27%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D0%BD%D0%B8,_%D0%B0%D0%BF%D1%80%D0%B8%D0%BB_1944%29.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/mk/thumb/f/f9/%D0%A3%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B8_%D0%BD%D0%B0_%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D1%84%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%98%D0%B0%D1%82%D0%B0_%D0%BD%D0%B0_%D0%A1%D0%9D%D0%9E%D0%A4,_%28%D1%81._%D0%94%27%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D0%BD%D0%B8,_%D0%B0%D0%BF%D1%80%D0%B8%D0%BB_1944%29.jpg/429px-%D0%A3%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B8_%D0%BD%D0%B0_%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D1%84%D0%B5%D1%80%D0%B5%D0%BD%D1%86%D0%B8%D1%98%D0%B0%D1%82%D0%B0_%D0%BD%D0%B0_%D0%A1%D0%9D%D0%9E%D0%A4,_%28%D1%81._%D0%94%27%D0%BC%D0%B1%D0%B5%D0%BD%D0%B8,_%D0%B0%D0%BF%D1%80%D0%B8%D0%BB_1944%29.jpg" height="400" width="286" /></a></div>
<span lang="EN"><br /></span>
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"><span lang="EN">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : </span><span class="hps">Οι συμμετέχοντες</span> <span class="hps">της διάσκεψης για</span> <span class="hps">το ΣΝΟΦ</span> <span class="hps atn">(</span>Απρίλιος <span class="hps">1944)</span>.</span></b><span lang="EN"><br /></span>
<span lang="EN"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΣΥΣΚΕΨΗ ΦΟΥΣΤΑΝΗΣ ΠΕΛΛΑΣ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Το
Δεκέμβριο του 1943 στο χωριό Φουστάνη της Πέλλας μετά την συνάντηση της
Καρυδιάς πραγματοποιείται σύσκεψη υπό την προεδρία του Τέμπο Βουκμάνοβιτς σε
αυτή συμμετέχει το ΕΑΜ η ΣΝΟΦ και το ΚΚΜ, ο Τέμπο εμφανίζεται σαν επίσημος
απεσταλμένος της Γιουγκοσλαβίας, το τι συζητήθηκε το μαθαίνουμε από τον δημοσιογράφο
Γεωργίου σε ραδιοφωνική εκπομπή στη Πράγα της 6/10/1949 ας δούμε ένα απόσπασμα
από αυτή την εκπομπή:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«….Στην
συνάντηση των Ελλήνων ανταρτών της Φουστάνης ο Τέμπο πήρε πόζα παρουσιαζόμενος
<span style="font-size: medium;">σαν υπασπιστής των συμφερόντων του Μακεδονικού λαού, διεκήρυττε ότι ο λαός της
Μακεδονίας του αιγαίου </span>(Ελληνική Μακεδονία) <span style="font-size: medium;">δεν μπορεί να βρει δικαίωση των
διεκδικήσεων του, παρά μόνο στα πλάισια Νοτιοσλαβικής Ομοσπονδιακής
Δημοκρατίας, πράγμα το οποίο σήμαινε, <u>προσάρτηση της Μακεδονίας του Αιγαίου
στην Γιουγκοσλαβία</u></span> ….»</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="MsoNormal">
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΝΟΦ</span><span style="font-size: small;"></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Η ίδρυση του ΣΝΟΦ είχε την έγκριση της Κ Ε του ΕΑΜ, το ΚΚΕ ήταν προσεκτικό απέναντι στις κινήσεις της νέας οργάνωσης.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ο Πασχάλης
Μητρόπουλος, νομικός που είχε σπουδάσει στη Θεσσαλονίκης. Δημιούργησε
τα σλαβόφωνα τμήματα της IX. Μεραρχίας του ΕΛΑΣ ονομάστηκαν το Μάρτιο
του 1944 σε ΣΝΟΒ (slavomakedonska narodna osloboditelna
vojska-σλαβομακεδονικός λαϊκός απελευθερωτικός στρατός) και μάλιστα
είχαν στο δίκοχο το σήμα της ΣΝΟΦ.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Η στρατολόγηση άρχισε να παίρνει μαζικό χαρακτήρα ανάμεσα στους σλαβόφωνους, ενδεικτικά:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Στα Κορέστια τοπικά στελέχη του ΣΝΟΦ προσέλκυσαν παραπάνω από 100 στον εφεδρικό ΕΛΑΣ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Ο γραμματέας της επιτροπής ΣΝΟΦ Κορεστίων Ναούμ Πέιος εξασφάλισε την
προσχώρηση πάνω από 40 στον ΕΛΑΣ από γειτονικά χωριά. Ο ίδιος μαζί με
τον Κεραμιτζή μεσολάβησαν για την προσχώρηση των κομιτατζήδων του Καρά
Ορμάν σε ομάδα του ΕΛΑΣ της Φλώρινας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Ο Φώτης Κεραμιδάς ήταν βουλγαρόφιλος κομιτατζής που αργότερα έγινε γραμματέας της Επιτροπής του ΣΝΟΦ Βασιλειάδας,</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Ο Μενέλαος Γκέλες απ΄ την Φλώρινα ανέπτυξε απ’ το 1941 δραστηριότητα
υπέρ της Βουλγαρίας και ήταν στενός συνεργάτης του βούλγαρου αξιωματικού
Κάλτσεφ που ήταν ο ιθύνων νους της βουλγαρικής προπαγάνδας στην
Μακεδονία. Ο Γκέλες κατέληξε ηγετικό στέλεχος του ΣΝΟΦ Φλωρίνης.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Ακόμα και μετά την διάλυση του ΣΝΟΦ, τον Αύγουστο του 1944 ο Μιχαήλ Κεραμιτζής (πρώην στέλεχος του ΣΝΟΦ και του ΕΛΑΣ και <b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">εθνοσύμβουλος στην ΠΕΕΑ!</span></b>) έγραφε μετά από επιχειρήσεις αφοπλισμού κομιτατζήδων:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"> "Οι
περισσότεροι κομιτατζήδες έχουν έρθει με το μέρος μας. Απ’τους 300 που
είχαν προσχωρήσει τελευταίως στον ΕΛΑΣ, έχουν αποκηρυχτεί μόνο έξι".</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Λόγω της αποσχιστικής λογικής που διακατεχόταν το ένοπλο τμήμα της ΣΝΟΦ αποφασίστηκε τον Μάιο του 1944 να διαλυθεί. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Στις 16 Μαΐου 1944 περίπου 60 Σλαβόφωνοι με επικεφαλής τους Ναούμ Πέγιο
(Naum Pejov), και Γιώργο Τουρούντζα μετά από προτροπή του Πασχάλη
Μητρόπουλου (Paskal Mitrevski), αυτομόλησαν στο Karaorman, έδρα του
Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, κατηγορώντας τον
ΕΛΑΣ για αντιμακεδονική συμπεριφορά. Εκεί πήγε μια επιτροπή του 28ου
Συντάγματος υπό τον υπασπιστή Χαράλαμπο Χαραλαμπίδη (ψευδώνυμο
Αθάνατος) και συναντήθηκε στις 23/5/1944 με τον Kiro Georgijevski
(ψευδώνυμο Dejan). Η επιτροπή αυτή έβαλε τα πιο κάτω αιτήματα:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<ol start="1" type="1">
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Την κατάπαυση της στρατολογίας στο έδαφος μας.</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Κατάπαυση κάθε αντιεαμικής προπαγάνδας.</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Να
ζητήσουν φιλοξενία στο έδαφος μας μόνο κατόπιν ισχυρός πιέσεως του
εχθρού και δι' ολίγας μόνον ημέρας. Και τούτο μέχρις ότου διευθετηθούν
όλα τα αναφύεντα ζητήματα.</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Την παράδοση του Πέιου και των λοιπών λιποτακτών μετά του οπλισμού τους.</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Παράδοση του Τουρούντα και διαμαρτυρία διά την καθυστέρηση.</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Κατάπαυση της τρομοκρατίας στο Ελληνικό έδαφος για τη συγκέντρωση τροφίμων.</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Για κάθε δράση στο έδαφος μας προηγούμενη συνεννόηση μαζί μας.</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Σε περίπτωση απουσίας του ΕΛΑΣ από ορισμένες περιοχές συνεργασία μετά των πολιτικών οργανώσεων στις σχέσεις τους με τον λαό.</span></b></li>
</ol>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Μετά από αυτά τον Ιούνιο του 1944 η ΚΕ του ΚΚΕ αποφάσισε να επιτρέψει
την επάνοδο των σλαβόφωνων που είχαν πάει στη Γιουγκοσλαβία, εφόσον
προέβαιναν σε αυτοκριτική.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Στις 16 Ιουνίου 1944 ιδρύθηκε χωριστό σλαβομακεδονικό τάγμα στην περιοχή
Αριδαίας-Έδεσσας στα πλαίσια του 30ού συντάγματος του ΕΛΑΣ. Την
πρωτοβουλία για την ίδρυση είχε ο Μάρκος Βαφειάδης, παρά την αντίθετη
γνώμη του Μακεδονικού Γραφείου". Διοικητής ορίστηκε ο Λευτέρης
Φουντουλάκης από την Κρήτη και πολιτικός επίτροπος ο Georgi-Dzodzo
Urdov.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Επίσης δημιουργήθηκε σλαβομακεδονικό τάγματος στο Καϊμακτσαλάν .</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Στην Μακεδονία την εποχή αυτή υπήρξαν προκηρύξεις αυτής της μορφής από
την πλευρά του ΚΚΕ προκειμένου να στρατολογήσει Σλαβομακεδόνες στις του
ΕΑΜ :</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">1943-ΚΚΕ,τομεας δυτικής Μακεδονίας.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Προκήρυξη:</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Μακεδόνες,</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Μακεδονικέ
λαέ, κατάλαβε μια για πάντα πως κίνητρο για την δράση μας έχουμε τα
ιστορικά παραδείγματα του Ρήγα δια την αποτίναξη της σκλαβιάς χωρίς να
ξεχνάμε ποτέ τους ομοίους στην σκέψη και τις αρχές μακεδόνες αγωνιστές
Ντελτσεφ και Τσακαλαρωφ.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Μακεδονικέ
λαέ. Το Κομμουνιστικό κόμμα γνωρίζοντας τον πόνο κάθε καταπιεζόμενου
λαού σε καλεί να τρέξεις ολόψυχα στον αγώνα μας δια την πραγματοποίηση
της λευτεριάς αφήνοντας στην μπάντα κάθε αμφιβολία.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Δεν πρέπει
ούτε στιγμή να ξεχάσετε τα λόγια του αγωνιστή Ντελτσεφ που έλεγε ότι
όποιος σκλαβωμένος ζητά την λευτεριά του πρέπει να αγωνιστεί δια την
κατακτήσει της .</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ζήτω η ελευθερία των λαών</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα!</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://kotev25.files.wordpress.com/2012/01/03.jpg?w=549" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://kotev25.files.wordpress.com/2012/01/03.jpg?w=549" height="400" width="283" /></a></div>
<br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
: Οι Βούλγαροι έδωσαν έδαφος και μέσα στους Γερμανούς για να επιτεθούν
στην Ελλάδα (που δεν τους έκανε κανένα κακό), μετά χωρίς να χύσουν
σταγόνα αίμα ακολούθησαν τους Γερμανούς επί του Ελληνικού εδάφους και
ζητούσαν εδαφικά ανταλλάγματα για τις "υπηρεσίες" τους.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΑΝΑ ΕΠΑΡΧΙΑ</span><span style="font-size: small;"></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
……………………..1912……………………1928</div>
<div class="MsoNormal">
ΕΠΑΡΧΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΟΙ</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΙΕΡΙΑ……..80%............20%..........100%</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΟΖΑΝΗ…..71%...........29%.............98% ……2%</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΑΣΤΟΡΙΑ...56%...........44%.............78%........22%</div>
<div class="MsoNormal">
ΦΛΩΡΙΝΑ….32%...........68%.............61%........39%</div>
<div class="MsoNormal">
ΕΟΡΔΑΙΑ…..20%...........80%.............93%.........7%</div>
<div class="MsoNormal">
ΗΜΑΘΙΑ…...55%...........45%............89%.........11%</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΕΛΛΑ…….56%............44%...........96%...........4%</div>
<div class="MsoNormal">
ΑΛΜΩΠΙΑ...18%.............82%...........74%.........26%</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΙΛΚΙΣ……..2%..............98%...........97%..........3%</div>
<div class="MsoNormal">
ΘΕΣ/ΚΗ…...33%..............67%...........90%.........10%</div>
<div class="MsoNormal">
ΧΑΛΚ/ΚΗ...86%.............15%............97%...........3%</div>
<div class="MsoNormal">
ΣΙΝΤΙΚΗ…..19%.............81%...........84%..........16%</div>
<div class="MsoNormal">
ΣΕΡΡΕΣ……47%.............53%...........94%............6%</div>
<div class="MsoNormal">
ΔΡΑΜΑ……47%.............53%...........94%...........6%</div>
<div class="MsoNormal">
ΚΑΒΑΛΑ…49%..............51%...........99%...........1%</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Την 20/4/1941 η 1<sup>η</sup> Βουλγαρική στρατιά με διοικητή
τον Κωνσταντίν Λούκας κατέλαβε στρατιωτικά την Α Μακεδονία, οι Γερμανοί
χαρακτήρισαν το γεγονός «προσωρινό».</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Περίπου 60.000 Έλληνες από την Α Μακεδονία και Δ Θράκη
πέρασαν σαν πρόσφυγες σε άλλα μέρη της Ελλάδος μέχρι το 1944 τους
ακολούθησαν άλλες 100.000 λόγω της ανθελληνικής πολιτικής που ακολούθησε
η βουλγαρική στρατιωτική διοίκηση.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Στη θέση τους οι βουλγαρικές αρχές εγκατέστησαν εποίκους
(δημοσίους υπαλλήλους, εμπόρους, επαγγελματίες) όλοι αυτοί οι Βούλγαροι
ήθελαν να έρθουν στην «όμορφη και εύπορη βουλγαρική γη του Αιγαίου», οι
έποικοι αυτοί μέχρι το 1943 (σύμφωνα με τα βουλγαρικά στοιχεία) ανήλθαν
70.000 άτομα, εγκαταστάθηκαν στις επαρχίες Σερρών, Σιδηροκάστρου και
Δράμας, μάλιστα υποχρέωσαν τις δημοτικές και κοινοτικές αρχές να
χτίσουν κατοικίες για τον εποικισμό των Βουλγάρων.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Τα μέτρα που πάρθηκαν από τους Βούλγαρους ήταν εξοντωτικά (αλλά αυτό είναι μια άλλη σελίδα της κατοχικής ιστορίας της Ελλάδος).</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.lostbulgaria.com/pic2/4654.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.lostbulgaria.com/pic2/4654.jpg" height="297" width="400" /></a></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
: Βούλγαροι στρατιώτες ποζάρουν στην Θεσσαλονίκη πανευτυχείς (και
υπερήφανοι!) που έφτασαν σε Ελληνικά εδάφη χωρίς να ματώσουν και χωρίς
να αντιμετωπίσουν τον Ελληνικό Στρατό. Η λογική της ύαινας που τρώει
πτώματα.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΛΕΣΧΗ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Στις 24/5/1941 στην Θεσσαλονίκη ιδρύεται η «Βουλγαρική Λέσχη»,<b><u> ένας σύλλογος πολιτιστικός !</u></b> Μόνο
κατά όνομα πολιτιστικός στην πραγματικότητα επρόκειτο για
προπαγανδιστικό κέντρο των βουλγάρικών επιδιώξεων. Στη Λέσχη γραμματέας
ορίστηκε ο Peter Dalkalachev και μέλη οι Petar Angelov, Stoyan Gjurkov,
Konstantin Bogdanov, Denyo Popnedyalkov και άλλοι. Αργότερα, το 1943,
Πρόεδρος της Βουλγαρικής Λέσχης στη Θεσσαλονίκη έγινε ο Dimitar Shanov.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Σύμφωνα με το καταστατικό της «Βουλγαρικής Λέσχης» έπρεπε<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"> «να
εργάζεται και να συνεργάζεται δια την ηθικήν , εκπολιτιστικήν ανάπτυξιν
των μελών αυτής. Να οργανώνει και να καθοδηγεί την αλληλοβοήθειαν
μεταξύ των Βουλγάρων της περιοχής αυτής. Να παρέχει υγείαν , μόρφωσιν
και να μεριμνά δια την σωματικήν ανάπτυξιν των μελών αυτής και των
οικογενειών των της περιοχής αυτής»</span></b>. Μέλη της «Βουλγαρικής
Λέσχης»μπορούσαν αν γίνουν όλοι οι Βούλγαροι που είχαν γεννηθεί στην
Μακεδονία αλλά και όσοι κατάγονταν από εκεί., η προώθηση των σκοπών θα
γινόταν με διαλέξεις, γιορτές, εκδρομές, συναυλίες καθώς και με το
ταμείο αλληλοβοήθειας, του γυμναστικού συλλόγου και της εκκλησιαστικής
χορωδίας.</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.lostbulgaria.com/pic2/3430.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.lostbulgaria.com/pic2/3430.jpg" height="275" width="400" /></a></div>
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :
Καθηγητής Δημήτριος Γεράνωφ, καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της
Σόφιας (τρίτος από δεξιά) μαζί με Γερμανούς, και κομιτατζήδες της
περιοχής, οι Βούλγαροι ήθελαν αν δώσουν "εκπολιτιστική" υπόσταση στην
ληστρική τους κάθοδο στην Ελλάδα.</span></b><br />
<span class="hps"></span><br />
<span class="hps"></span></div>
<div class="MsoNormal">
Περίπου 20.000 σλαβόφωνοι υπήρξαν μέλη της «Βουλγαρικής Λέσχης» την περίοδο 1943-1944 .</div>
<div class="MsoNormal">
Βασικό κίνητρο για την εγγραφή τους φαίνεται ότι ήταν τα
οικονομικά προνόμια που θα αποκτούσαν όπως βοήθημα 3.000 δραχμών, η
προμήθεια σε χαμηλές τιμές ειδών πρώτης ανάγκης όπως σαπούνι, ρύζι,
ζάχαρη, καφέ και πετρέλαιο και οι υποσχέσεις για εύρεση εργασίας,
δωρεάν ιατρική περίθαλψη και εκπαίδευση και χορήγηση αδειών ταξιδιού.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Στο κτήριο της «Βουλγαρικής Λέσχης» στεγαζόταν η βουλγαρική
στρατιωτική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον έφεδρο λοχαγό Δημήτριο
Γεράνωφ, καθηγητή Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η «Βουλγαρική Λέσχη» τον Φεβρουάριο του 1944 υπέβαλε
υπόμνημα στην βουλγαρική κυβέρνηση που ζητούσε να παραχωρηθεί πολιτικά
και στρατιωτικά η Μακεδονία στην Βουλγαρία με επιχείρημα ότι οι Έλληνες<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"> "οχυρούμενοι πίσω από τους Γερμανούς , κακομεταχειριζόντουσαν τους βουλγαρόφρωνους της Μακεδονίας".</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
Το Σεπτέμβρη του 1944 η «Βουλγαρική Λέσχη» έκλεισε μετά από 3 ½ χρόνια λειτουργίας.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΚΟΜΙΤΑΤΟ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Ήταν μια βουλγαρική παραφυάδα υπήρξε και το Κομιτάτο με
πρόεδρο τον Παντελή Μακρή από το χωριό Μεσοποταμιά της Καστοριάς και
αντιπρόεδρο τον λουκά Δαμιανίδη από την Κρανιώνα.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η πρωτοβουλία για την ίδρυσή του Κομιτάτου την είχαν οι
Ιταλοί, οι οποίοι και την εξόπλισαν. Οι ένοπλοι κομίτες φώναζαν <b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Εδώ είναι Βουλγαρία, πάει η Ελλάς θάφτηκε σε 40 μέτρα»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Τα μέλη της υπολογίζονται ως τα μέσα Απριλίου 1943 σε 1.600
όλοι τους σλαβόφωνοι, αυτοί συγκροτούσαν ένα είδος αστυνομικής δύναμης
στην περιοχή, ο Οχρανίτες ήταν γνωστά μέλη του Κομιτάτου και φορούσαν
δίκωχο με αρχικά σε σλάβικα που σήμαιναν <b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Ιταλοβουλγαρικό Κομιτάτο Ελευθερία ή Θάνατος»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Υπό την καθοδήγηση των Ιταλών από τον Απρίλιο μέχρι τον
Αύγουστο του 1943 ενεπλάκησαν σε συγκρούσεις με τους αντάρτες, η
αποχώρηση των Ιταλών τον Αύγουστο του 1943 από την περιοχή Καστοριάς
απείλησε την ύπαρξη του Κομιτάτου., η Βουλγαρική περιφερειακή οργάνωση
Μοναστηρίου προς τον Βούλγαρο πρωθυπουργό έλεγε:</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Στις
σημερινές της διαστάσεις η βοήθειά μας δεν είναι σε θέση να αναπτερώσει
το ηθικό του βουλγαρικού πληθυσμού και να τον ενθαρρύνει …… Επί πλέον με
την παθητική στάση των Ιταλών , με τις μηχανορραφίες του συνταγματάρχη <span lang="EN-US">Venier</span><span lang="EN-US"> </span>και
με τις ερωτοτροπίες του με τους Έλληνες, ο πληθυσμός μας αισθάνεται
φοβισμένος και έχει επιτακτική ανάγκη από αρχηγούς με κύρος,
αποφασιστικότητα, εξυπνάδα και πείρα ώστε να αναλάβουν την ηγεσία του
Κομιτάτου. Αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση , θα επιδεινωθεί η θέση
των συμπατριωτών μας, καθώς πλησιάζει ο χειμώνας και αύριο μπορούμε να
αντιμετωπίσουμε πιο δυσάρεστες καταστάσεις».</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"></span> </div>
<div class="MsoNormal">
Για την αντιμετώπιση της κατάστασης που αναφέρω πιο πάνω
ήρθε στην Δυτική Μακεδονία ο υπολοχαγός Αντόν Κάλτσεφ σαν σύνδεσμος με
το εκεί γερμανικό φρουραρχείο, ο Κάλτσεφ είπε τα πιο κάτω προφητικά
πράγματα στο Κομιτάτο<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"> «Για
να σώσετε τα κεφάλια σας από τους Έλληνες εθνικιστές πρέπει να
εξοπλιστείτε. Με τον αγώνα αυτόν θα ολοκληρώσουμε το έργο του Ίλιντεν,
θα δοθεί η δυνατότητα με την άδεια της Γερμανίας να ενωθεί η Μακεδονία .
Εμείς ως Βουλγαρομακεδόνες και το βουλγαρικό κράτος δεν αγωνιζόμαστε
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ. Έχουμε ισχυρούς πολιτικούς.
ΑΝ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΡΩΣΙΑ,<span style="font-size: medium;"> ΔΕΝ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΜΕ </span>,
ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ. Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές .
όλοι είναι εθνικιστές και αγγλόφιλοι. Το ΕΑΜ δεν δίνει τίποτα στους
μακεδόνες»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Βλέπουμε πόσο καλά έβλεπε ο Κάλτσεφ την στάση της ΕΣΣΔ στο
θέμα της συνεργασίας της Βουλγαρίας με το Ράιχ, όταν μιλούσε για «Έχουμε
ισχυρούς πολιτικούς» εννοούσε ασφαλώς τον Δημητρώφ και τους Βούλγαρους
κομμουνιστές.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο Κάλτσες προώθησε αλλαγές στην οργανωτική διάρθρωση του
Κομιτάτου και το μετονόμασε σε Οχράνα, ηγετικό στέλεχος έβαλε τον
Χρήστου Ρούκα στην θέση του Προέδρου.<br />
<br />
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΕΜΕΟ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Την άνοιξη του 1944 εμφανίζεται μια δεξιά φασιστική οργάνωση
με επικεφαλής τον Ιβάν Μιχαήλωφ (Mihailov), προσπάθησε να κινηθεί στις
κατευθύνσεις της μεσοπολεμικής προκατόχου της, ίδρυσε τρία «Εθελοντικά
Τάγματα Ασφαλείας», έχουν στολή - μπουφάν, κολάν και egerska καπέλο με
το λογότυπο της ΕΜΕΟ. Είναι οπλισμένοι με ιταλικά όπλα - τυφέκια,
πιστόλια και πολυβόλα. Όμως τα τάγματα δεν πέτυχαν να προσελκύσουν
εθελοντές από την Ελληνική Μακεδονία και έτσι προσέφυγαν στην ηπειρωτική
Βουλγαρία, από εκεί μας ήρθαν 35 άνδρες υπό τον υπολοχαγό Γκεόργκι
Ντίμτσεφ (εθελοντές της VMRO) που εγκαταστάθηκαν στο χωριό Άθυρα της
Πέλλας, ο Γκεόργκι Ντίμτσεφ στράφηκε κατά των αντιστασιακών στα χωριά
της Έδεσσας και η Ελληνική διοίκηση σε πολλά χωριά καταλύθηκε,
ταυτόχρονα προέβηκαν σε δολοφονίες.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-1NQQA4XlMwI/TmeUQIUCBdI/AAAAAAAAFEg/qxsU4KJMqxs/s320/2874.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="283" src="https://1.bp.blogspot.com/-1NQQA4XlMwI/TmeUQIUCBdI/AAAAAAAAFEg/qxsU4KJMqxs/s320/2874.jpg" width="400" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
: Φρουρά βουλγαρικού αεροδρομίου Αμυγδαλεώνα Καβάλας. Οι αξιωματικοί
μόνον φορούν πλήρη στολή. Η ζέστη είναι φοβερή (για τους Βούλγαρους!).</span></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Αδέλφια Σλαβομακεδόνες</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ο σημερινός
πόλεμος είναι πόλεμος ενάντια σε κάθε κατακτητή αλλά και σε κάθε ντόπιο
εκμεταλλευτή και δικτάτορα . Ο κάθε λογής φασισμός επειδή με τα όπλα δεν
μπορεί να επιβληθεί μεταχειρίζεται όλα τα τεχνάσματα. Και το τέχνασμα
αυτό είναι η διάσπασή μας. ¨Όλα αυτά εξυπηρετούν τους φασίστες και είναι
μαχαίρι για όλους μας που ενωμένοι αγωνιζόμαστε για λευτεριά. Γι
αυτούς οι λιποτάκτες Πέτος, Κορεβέσης, Σίσκος και άλλοι παρασυρμένοι
είναι προδότες. Δεν θα βρουν στήριγμα πουθενά και θα έλθουν όπως κι
έχει στα χέρια μας.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Προσπαθούν
από φιλοδοξία και ατομικά συμφέροντα να μας παραδώσουν στα χέρια του
φασισμού, του γερμανικού , του βουλγάρικου, του ελληνικού. Εμείς ο ΕΛΑΣ
είμαστε Στρατός Λαϊκός από τα τίμια παιδιά Ελλήνων και Σλαβομακεδόνων
και βγαλμένοι από Σας το λαό. Κάθε εμπόδιο , κάθε προδότη τον κτυπάμε
και θα τον κτυπήσουμε. Όπως το Φλεβάρη κτυπήσαμε τους Έλληνες
αξιωματικούς έτσι και τώρα θα κτυπήσουμε τους προδότες Πέιο, Κορεβέση,
Σίσκο. Κάνουμε έκκληση , ανοίγουμε την καρδιά μας και σας ΚΑΛΟΥΜΕ να
τους αποκηρύξετε να τους φτύσετε και να μας βοηθήσετε.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ενωμένοι
όλοι οι τίμιοι ΕΛΛΗΝΕΣ και ΣΛΑΥΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ θα βαδίσουμε Λαός και Στρατός
αποφασιστικοί για το κτύπημα των κατακτητών των κάθε λογής προδοτών για
την ΤΕΛΙΚΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ για τη ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ στον τόπο μας.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΕΙΟ, ΚΟΡΕΒΕΣΗ ΣΙΣΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΠΡΟΔΟΤΗ</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ»</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Απόσπασμα Προκήρυξης «προς το Λαό των Κορεστίων» του 28<sup>ου</sup> Συντάγματος Πεζικού του ΕΛΑΣ στις 16 Μαΐου 1944</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
</div>
<b><u><span style="font-size: 14pt;"></span></u></b><br />
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><u><span style="font-size: 14pt;"></span></u></b><br />
<div style="margin: 0px;">
<b><u><span style="font-size: 14pt;"><br /></span></u></b></div>
<a href="http://xyzcontagion.files.wordpress.com/2013/02/quiz-07.jpg?w=508&h=764" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://xyzcontagion.files.wordpress.com/2013/02/quiz-07.jpg?w=508&h=764" height="400" style="cursor: move;" width="265" /></a><br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Λεωνίδας Στρίγκος.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><u><span style="font-size: 14pt;"><br /></span></u></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<span style="color: #660000; font-size: medium;"><b><u>ΤΑΓΜΑ<span class="Apple-converted-space"> </span></u></b><b><u><span lang="EN-US">GOCE</span></u></b></span><b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;"><span class="Apple-converted-space"> </span>("Goche")</span></u></b><br />
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Στις 2 /8/1944, στο χωριό Χαλάρα (Pozdivista) της Καστοριάς, με την
παρουσία εκπροσώπων του ΚΚΕ, του Κομμουνιστικού Κόμματος της
γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και του πολιτικού επιτρόπου της IX. Μεραρχίας
του ΕΛΑΣ Ρένου Μιχαλέα ιδρύθηκε το σλαβομακεδονικό τάγμα
Φλώρινας-Καστοριάς, γνωστό ως Τάγμα Goce. Διοικητής ήταν ο Ηλίας
Δημάκης<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> <span style="background-color: white; color: #545454; font-size: xx-small; line-height: 14.65px; text-indent: 0px;">Ilija Dimovski </span></span><span style="text-indent: 18pt;">(ψευδώνυμο
Goce) αυτός γεννήθηκε στο χωριό Μελά της Καστοριάς το 1909, το
επάγγελμά του ήταν αρτεργάτης άτομο επιρρεπές στο κρασί και χωρίς καμιά
ατομική αξία με τα υπ αριθμ 31/41 και 52/46 εντάλματα κατηγορήθηκε για
φόνους και εσχάτη προδοσία ) και πολιτικός επίτροπος ο Χρήστος
Κόκκινος, η δύναμη του τάγματος αυτού αρχικά ήταν 400 άνδρες με
στρατιωτικούς συνδέσμους από τα Σκόπια , κυρίως τον Petre Bogdanov
(ψευδώνυμο Kocko), ο πολιτικός επίτροπος της IX. Μεραρχίας Ρένος
Μιχαλέας ήταν πέρα των ορίων ανεκτικός στην προπαγάνδα της αυτοδιάθεσης
των Σκοπιανών και μάλιστα για τον λόγο αυτό καθαιρέθηκε. Τον Αύγουστο
του 1944 έγραφαν στο Λεωνίδα Στρίγκο :</span></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<i><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><b>«...Δεν
δώσαμε φαρδιά, ελεύθερα αναλυμένο το σύνθημα της εθνικής ισοτιμίας. Δεν
δόσαμε το χάρτη του Ατλαντικού χτήμα και κατάχτηση του λαϊκού αγώνα,
αναλυμένο. Η Μακεδονία του Τίτο αντί να σταθεί πατρίδα του, τρόμος,
διάλυση στην κεφαλαιοκρατία-φασισμό στάθηκε αγκάθι για μας. Ο Κύπριος
χαιρετά την Ελεύθερη Ελλάδα και το χάρτη του Ατλαντικού και ο Μακεδόνας
τον Τίτο και το χάρτη του Ατλαντικού. Έτσι και φαρδύτερα ή μάλλον
βαθύτερα απ' την 6η Ολομέλεια θα του δείξουμε το σφιχταγκάλιασμα του 21
και Ίλιντεν και τότε στα μάτια του φωτίζεται το σύνθημα μας σήμερα
εθνική ισοτιμία...».</b></span></i><i><span lang="EN-US"></span></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Το τάγμα Goce με απόφαση του 28ου Συντάγματος της 10.9.1944 ενσωματώθηκε
στο «Απόσπασμα Βίτσι». Διοικητής ορίστηκε ο Κοσμάς Σπανός-Αμύντας,
Αρβανίτης από το Λέχοβο, και ο Ηλίας Δημάκης (Goce) υποβιβάστηκε σε
καπετάνιο. Στην ουσία όμως αυτός ήλεγχε και στο μέλλον το Τάγμα.
Ταυτόχρονα, το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ αποφάσισε να παύσει τη
στρατολόγηση των Σλαβόφωνων.</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; margin: 0px; text-align: center;">
<a href="http://www.tovima.gr/files/1/migratedData/D2003/D0601/1rey2b.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.tovima.gr/files/1/migratedData/D2003/D0601/1rey2b.jpg" height="400" style="cursor: move;" width="306" /></a></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : ΓΙΩΡΓΗΣ ΣΙΑΝΤΟΣ (1890-1947).</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<br />
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1944 ο Στρίγκος έγραφε προς τον Σιάντο:</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<i><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«...Δεν
μπορούμε να σας αποκρύψουμε τις σοβαρές ανησυχίες που έχουμε όσον αφορά
τη στάση των Σλαβομακεδόνων. Φυσικά η στάση των Σλαβομακεδόνων εδώ
στην Ελλάδα είναι πολύ καλή τώρα τελευταία. Συνεργασία με το ελληνικό
στοιχείο και κοινή πάλη που όλο και δυναμώνει. Στην περιοχή Πέιου,
δηλαδή στα Κορέστια έχουμε κάνει σοβαρή δουλειά και ο κόσμος ακολουθεί
την πολιτική μας. Αλλά οι Σλαβομακεδόνες εξακολουθούν να αποτελούν την
πέτρα του σκανδάλου, πρώτα έχουμε το γράμμα-τελεσίγραφο εκ μέρους του
Μακεδονικού Στρατηγείου που σας στείλαμε</span><span style="background-color: white;"><span class="Apple-converted-space"> </span>(πρόκειται για την εγκύκλιο της 17.6.1944)</span><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">.
Έπειτα είναι η προσπάθεια τους να εξοπλίσουν τους Σλαβομακεδόνες χωρίς
να μας δίνουν εμάς όπλα. Η δεύτερη αντιπροσωπεία μας που πήγε στην
Πρέσπα για να πάρει οπλισμό (η άλλη είναι στο Καϊμακτσαλάν) μας
καταγγέλλει ένα σωρό πράγματα. Μέσα σε όλους τους σχηματισμούς των
Σλαβομακεδόνων ο Πέγιος έχει ηρωοποιηθεί, γίνονται πλατιά συζητήσεις ότι
η Φλώρινα, η Καστοριά και η Θεσσαλονίκη ανήκουν στη Μακεδονία... Από τη
δική μας πλευρά νομίζουμε ότι χωρίς να φαίνεται πρέπει να σταματήσουμε
κάθε στρατολογία από Σλαβομακεδόνες και να συνεχίσουμε την πολιτική μας
της μεγαλύτερης προσέγγισης Σλαβομακεδόνων - Ελλήνων. Επίσης όμως κατά
τη γνώμη μας [είναι] απαραίτητο να ενεργήσετε γρήγορα στον Τίτο γιατί η
στάση ορισμένων στελεχών αγγίζει τα όρια της προβοκάτσιας...».</span></b></i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ο Ηλίας Δημάκης (Goce) αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή του Μακεδονικού
Γραφείου για παύση της στρατολογίας και δεχόταν στο τάγμα του χωρίς
έλεγχο ταυτότητας άτομα τόσο από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία όσο και από
τη Βουλγαρία, κυρίως Βουλγαρομακεδόνες που στη διάρκεια του Μεσοπολέμου
είχαν μεταναστεύσει στη Βουλγαρία από την ελληνική Μακεδονία. Θεώρησε
αναγκαίο να στείλει στο Γενικό Στρατηγείο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας
τον Πέγιο και το Θανάση Κοροβέση (Atanas Korovesov) για τη λήψη
οδηγιών, ώστε να συντονίσει την περαιτέρω δράση του.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Τέλη Σεπτεμβρίου 1944 οι Πέγιος και Κοροβέσης μετέφεραν στο Τάγμα τις
«ντιρεκτίβες», όπως τις χαρακτήριζαν, του Γενικού Στρατηγείου. Σύμφωνα
μ' αυτές, το Τάγμα Goce όφειλε να συνεχίσει τη στρατολόγηση και να
απαιτεί από το ΚΚΕ τη συγκρότηση ιδιαίτερου μακεδονικού στρατού και
επιτελείου. Σε περίπτωση που το ΚΚΕ αρνούνταν να προβεί σ' αυτές τις
παραχωρήσεις, ο Ηλίας Δημάκης (Goce) θα έπρεπε να προχωρήσει στην
επιστράτευση όσο το δυνατόν περισσότερων Σλαβομακεδόνων και να οδηγήσει
το Τάγμα του στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Εκεί οι νεοεπιστρατευθέντες θα εξοπλίζονταν και το Τάγμα Goce ενισχυμένο
με δυνάμεις από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία θα κατερχόταν στην ελληνική
Μακεδονία για την απελευθέρωση της Φλώρινας, Καστοριάς, 'Έδεσσας και
άλλων περιοχών όπου υπήρχαν ακόμη Γερμανοί.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Η αναγγελία των οδηγιών του Γενικού Στρατηγείου έγινε δεκτή με
σκεπτικισμό από ορισμένα ηγετικά μέλη του Τάγματος, τα οποία γνώριζαν
καλά ότι το ΚΚΕ δεν θα ικανοποιούσε τα αιτήματα τους και έτσι θεωρούσαν
πολύ πιθανή μια σύγκρουση του Τάγματος με τον ΕΛΑΣ. Ο αρμόδιος για
πολιτικά θέματα στο επιτελείο του Τάγματος, Ναούμ Σουπούρκας (Naum
Sopurkov), συμβούλεψε στις 3.10.1944 τον πολιτικό επίτροπο του
Τάγματος, Χρήστο Κόκκινο (Hristo Kolencev), να ενημερώσει προληπτικά την
κομματική οργάνωση. Αν πράγματι ο τελευταίος πληροφόρησε το ΚΚΕ για τα
συγκεκριμένα αυτά σχέδια του Ηλία Δημάκη (Goce) δεν είναι εξακριβωμένο,
αλλά το ταξίδι του Κοροβέση στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία και οι επαφές
του Γενικού Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας με το Τάγμα Goce
ήταν ήδη γνωστά στην κομματική οργάνωση Καστοριάς. Με επιστολή του προς
το Μακεδονικό Γραφείο (1.10.1944) ο γραμματέας της οργάνωσης Καστοριάς
του ΚΚΕ Α. Αντωνόπουλος επισήμανε τον κίνδυνο από τη δράση των
«Σλαβομακεδόνων» και ενημέρωνε το Μακεδονικό Γραφείο για ληφθείσα
απόφαση σχετικά με την εκκαθάριση του Τάγματος από πρώην αυτονομιστικά
στελέχη της Οχράνας και από ξενόφερτα στοιχεία.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<img src="https://4.bp.blogspot.com/-ZfMIMg3qvvE/T9HioGDpfHI/AAAAAAAADEM/yWzAs4CWnrc/s400/DSC04378.JPG" style="cursor: move;" /></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Προκήρυξη της ΝΟΜΣ το 1945 (η ΝΟΜΣ ήταν το Σλαβομακεδονικό ανάλογο της ΕΠΟΝ). </span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Διαβλέποντας τον κίνδυνο μιας νέας διασπαστικής κίνησης, το 28ο
Σύνταγμα διέταξε το Τάγμα Goce να μετακινηθεί προς τη Σιάτιστα για να
πάρει μέρος σε επιχειρήσεις κατά των Γερμανών. Ο Goce αρνήθηκε να
εκτελέσει τη διαταγή, διότι έτσι θα απομακρυνόταν από τη συνοριακή
γραμμή που του εξασφάλιζε κάλυψη. Στις 5 Οκτωβρίου 1944 στο χωριό Μελάς
πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων της IX. Μεραρχίας του ΕΛΑΣ
και εκπροσώπων του Τάγματος, χωρίς να επιφέρει κανένα αποτέλεσμα.
Νεότερη διαταγή του 28ου Συντάγματος για κάλυψη από το Τάγμα περιοχών
που είχε εγκαταλείψει αγνοήθηκε από τον Goce, ο οποίος με το σύνθημα
«Ελεύθερη Μακεδονία» συνέχισε τη βίαιη στρατολόγηση και εφοδιαζόταν με
όπλα και τρόφιμα από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία. Το τάγμα του έφθασε
τους 1.500 άνδρες.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ενόψει της δυσάρεστης αυτής τροπής των πραγμάτων, ο Διοικητής της IX.
Μεραρχίας Καλαμπαλίκης, παρά την αντίθετη γνώμη του Α. Στρίγκου, ο
οποίος προφανώς ήθελε να ενημερωθεί ο Tito για το ζήτημα Goce,
εξασφάλισε την έγκριση του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ για επίθεση κατά
του Τάγματος. Στις 10.10.1944 το Επιτελείο του 28ου Συντάγματος διέταξε
τελεσιγραφικά τον Goce να αφοπλίσει το Τάγμα του. Όσοι είχαν
επιστρατευτεί βίαια μπορούσαν να απολυθούν και οι υπόλοιποι να ενταχθούν
σε νέο σύνταγμα.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Οι δυνάμεις της ΣΝΟΦ κυκλώθηκαν στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής
Φλωρίνης, την στιγμή εκείνη το ΚΚΕ απαγόρευσε την επίθεση κατά της ΣΝΟΦ.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Για να αποφύγει μια άμεση αντιπαράθεση με τον ΕΛΑΣ ο Ηλίας Δημάκης
(Goce), μετά από παρότρυνση του Kocko, διέταξε το Τάγμα του στις
12.10.1944 να καταφύγει στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία, πράγμα που έγινε
χωρίς να σημειωθεί ουσιαστική σύγκρουση με τον ΕΛΑΣ, παρά μονάχα
μικρο-συμπλοκές οι οποίες είχαν ήδη αρχίσει από τις 5 Οκτωβρίου.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Την ίδια οδό επέλεξε και το σλαβόφωνο Τάγμα Αριδαίας-'Εδεσσας, δυνάμεως
575 ανδρών, το οποίο δρούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό ως ανεξάρτητο. Τη νύχτα
της 12.10.1944 το Τάγμα υπό την ηγεσία του επιτελικού μέλους Pavle
Rakovski αυτομόλησε κρυφά στη γιουγκοσλαβική Μακεδονία (ο Γκότσεφ
εισερχόμενος στην Γιουγκοσλαβία έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό).</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Για να μη κινηθεί η υποψία του Διοικητού του Τάγματος Λ. Φουντουλάκη
για την επικείμενη αυτομολία, ο πολιτικός επίτροπος του Τάγματος
Georgi-Dzodzo Urdov παρέμεινε τη νύχτα εκείνη στην Ελλάδα και
λιποτάκτησε την επόμενη μέρα.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Μόλις έγινε γνωστή η λιποταξία του Τάγματος Goce, αντιπροσωπεία της IX.
Μεραρχίας, αποτελούμενη από τους Ρένο Μιχαλέα, το σλαβόφωνο Μιχάλη
Κεραμιτζή (Mihailo Keramidziev), εκπρόσωπο της ΠΕΕΑ στην Καστοριά, και
Λάμπρο Τσολάκη μετέβη στην έδρα του Γενικού Στρατηγείου της
γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας για να αναφέρει τη διάσπαση και να
διευθετήσει τα νέα ζητήματα που ανέκυψαν. Η συνάντηση με τους Tempo,
Radosavljevic και Kolisevski δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα καθώς όλοι
κατηγόρησαν το ΚΚΕ για εσφαλμένη πολιτική στο Μακεδονικό και ενέκριναν
τη συμπεριφορά του Ηλία Δημάκη (Goce). Το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ
έστειλε επίσης τον Τάκη Παπαδόπουλο (ψευδώνυμο Νίκος) που συναντήθηκε
με τον Tempo και ζήτησε την καταδίκη της στάσης των ταγμάτων, την
επιδοκιμασία της γραμμής του ΚΚΕ, τη διακοπή κάθε επαφής με τα τάγματα
και την επιστροφή τους στην Ελλάδα.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<img src="https://3.bp.blogspot.com/-KyK-DtiRyhA/T9Hi0l1sF0I/AAAAAAAADEU/hlwKlLtlXWM/s400/DSC04379.JPG" style="cursor: move;" /></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Προκήρυξη της ΝΟΜΣ του 1945, είναι ξεκάθαρη η διεκδίκηση "αυτοδιάθεσης" εντός του Ελληνικού κράτους.</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<br />
Με τηλεγράφημα του στο Στρατηγείο του Tito, στις 29.10.1944, ο Tempo
ζήτησε να δοθεί φανερά από την επίσημη γιουγκοσλαβική πλευρά πλήρης
υποστήριξη στο μακεδονικό εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα,
διότι οι Έλληνες<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><span class="Apple-converted-space"> </span></span></b><i><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«εκμεταλλεύονται
πλήρως τη σιωπή μας και φανερά τονίζουν ότι ο Tito καταδικάζει το
μακεδονικό εθνικό κίνημα στην Ελλάδα και δε θα αναμιχθεί στις εσωτερικές
υποθέσεις της Ελλάδας. Επίσης κρίνουμε ότι θα πρέπει να μας στείλετε
όσο γίνεται γρηγορότερα όσο το δυνατόν περισσότερο εξοπλισμό για να
μπορέσουμε να εξοπλίσουμε, εκτός από το στρατό μας, και τις μακεδονικές
ταξιαρχίες από την Ελλάδα που σταθερά αυξάνουν σε δύναμη και μπορούν να
φθάσουν μέχρι και 10.000 μαχητές -εθελοντές- σε σύντομο χρόνο...»</span></b>.</i></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Την ίδια εποχή κυκλοφόρησε η ΣΝΟΦ προκήρυξη αυτής της μορφής:</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Τι ζητάνε τα σκυλιά οι πρόσφυγες στην Μακεδονίας μας;</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Δεν μπορούν να μας την πάρουν!</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Να φύγουν να ξαναπάνε στην Τραπεζούντα, ΓΙΑΤΙ αλλιώς θα τους πετσοκόψουμε»</span></b>!</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Άνδρες του Τάγματος του Goce διείσδυαν μετά τη διάσπαση στην ελληνική
Μακεδονία διανέμοντας προκηρύξεις με περιεχόμενο για «Ελεύθερη και
Ανεξάρτητη Μακεδονία» και επιδιώκοντας νέα στρατολόγηση.</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Έτσι, τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα της ασφάλειας των
ελληνο-γιουγκοσλαβικών συνόρων. Τμήματα του 27ου Συντάγματος φρουρούσαν
ήδη το τμήμα της Μεθορίου Πρεσπών και τμήματα του «Αποσπάσματος Βίτσι»
το τμήμα από Ακρίτα μέχρι Αγία Παρασκευή, ενώ το Μακεδονικό Γραφείο του
ΚΚΕ θεώρησε αναγκαίο να αποφασίσει τον Οκτώβριο του 1944 το κλείσιμο
των συνόρων. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, ο Διοικητής της
Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας Ευριπίδης Μπακιρτζής διέταξε στις 3.11.1944
τη Χ. και IX. Μεραρχία να συγκροτήσουν συνοριακούς τομείς για τη
διαφύλαξη των συνόρων και τον έλεγχο των κυριοτέρων διαβάσεων. Η διαταγή
κατέληγε τονίζοντας την ανάγκη «η σύνθεσις των τμημάτων των τομέων να
είναι τοιαύτη ώστε να μην υπάρχει περίπτωσις ενασκήσεως προπαγάνδας υπό
των αυτονομιστών Μακεδονίας». Για ευνόητους λόγους από την επάνδρωση των
συνοριακών τομέων αποκλείονταν Σλαβόφωνοι που δεν είχαν την εμπιστοσύνη
του ΕΑΜ. Για να εξουδετερώσει το ΚΚΕ τη γιουγκοσλαβομακεδονική
προπαγάνδα αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή τις διακηρύξεις περί ισοτιμίας
των μειονοτήτων. Έτσι άρχισαν ενόψει της απελευθέρωσης να ιδρύονται
σλαβομακεδονικά σχολεία και να αναπτύσσεται ο θεσμός της τοπικής
αυτοδιοίκησης με την τοποθέτηση στελεχών που προέρχονταν από τους
Σλαβόφωνους.<br />
<br />
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΓΚΟΤΣΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΚΕ</span></u></b><br />
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Με επιστολή του ο Γκότσε προς τους πρώην συντρόφους
κατηγόρησε έντονα το ΚΚΕ που τον υποχρέωσε να διαφύγει στην ΛΔΜ, έγραφε ο
Ηλίας Δημάκης (Goce):</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Ημείς
φύγαμε από την αγαπημένη μας γη, γιατί οι δυσχέρειες που παρεμβάλατε
στον αγώνα μας ενάντια στους Γερμανούς φασίστες ήταν πρωτοφανείς και
γιατί πρόθεσίς να μας χτυπήσετε και να μας διαλύσετε ήτανε φανερή»<span class="Apple-converted-space"> </span></span></b>αυτά
έγραφε μεταξύ των άλλων για να δικαιολογήσει την απείθεια του, σε δύο
μέρες την πορεία του Ηλία Δημάκη (Goce)ακολούθησε και ο Πάβλε Ρακόφσκι
με το δικό του τάγμα της Αριδαίας- Έδεσσας.<br />
<br />
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΜΗΝΑΣ ΦΩΤΕΦ</span></u></b><br />
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ένας από τους πρωταγωνιστές που υπηρέτησε στο τάγμα Goce
ήταν ο Μηνάς Φώτεφ, αυτός έγραψε μια έκθεση προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
τον Οκτώβριο του 1949, μετά την ήττα του ΔΣΕ , αναφερόμενος στην
περίοδο τέλη 1944 - άνοιξη 1945, η έκθεση αυτή συντάχθηκε στο Μπουρέλι
όταν ο Ζαχαριάδης μιλούσε για «πισώπλατο κτύπημα» του Τίτο στο ΚΚΕ ας
δούμε τι γράφει:</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Πριν κατέβω
κάτω (το Μάη του 1945)έγινε σύσκεψη στελεχών όπου παραβρέθηκα και εγώ.
Στησύσκεψη αυτή μίλησε ο υπουργός των Εσωτερικών και οργανωτικός
Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Μακεδονίας Τσφέτκος Ουζούνοφσκι. Ζητήματα που
μας έθεσε :</span></b></div>
</div>
<ol start="1" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; margin-top: 0cm; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" type="1">
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Γιατί
φτιάχνουμε δικές μας οργανώσεις κάτω λέγοντας: Η ΚΕ του κόμματός μας
αποφάσισε να δημιουργήσει οργανώσεις στη Μακεδονία του Αιγαίου:</span></b></li>
</ol>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; margin-left: 36pt; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Α. κομματική
οργάνωση ΝΟΦ, ΑΦΖ, ΝΟΜΣ, γιατί το ζήτημα της μακεδονίας του Αιγαίου
ύστερα από την καινούργια κατάσταση που εξελίχτηκε στα Βαλκάνια , είναι
ζήτημα γιουγκοσλαβικό. ……………………….</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">……………………………</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Εμείς
πιστεύαμε στο ΚΚΕ πως σωστά θα λύνε το μακεδονικό πρόβλημα ΑΥΤΟ ΦΑΝΗΚΕ
ΑΝΙΚΑΝΟ , έχασε τον αγώνα, κι αυτό γιατί δεν ηγήθηκε σωστά τον αγώνα.
Έπεσε στον οπορτουνισμό κάνοντας όπως όλοι σας ξέρετε κόμπρεμι με τους
Εγγλέζους. Αυτό μας δείχνε πως το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα οπορτουνιστικό
συνεπούμενα η δική μας θέση δικαιώνεται .</span></b></div>
</div>
<ol start="2" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; margin-top: 0cm; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;" type="1">
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Είναι η οργανωτική φόρμα που θα δίναμε .</span></b></li>
<li class="MsoNormal"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Καθήκοντα
λέγοντας: Να πείσετε τον λαό σας πως μόνο όταν ενωθεί η Μακεδονία του
Αιγαίου στη Γιουγκοσλαβία, θα βρει την εθνική της λευτεριά και τα δίκαιά
της. Γι αυτό πρέπει να δώσετε γιουγκοσλαβικό προσανατολισμό στις μάζες
του λαού σας. Πρέπει οπωσδήποτε ο λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου να
περάσει κάτω από την επιρροή της Γιουγκοσλαβίας και το κίνημα του κάτω
από την καθοδήγηση του ΚΚΓ γιατί έτσι είναι κι έτσι πρέπει , σήμερα η
Γιουγκοσλαβία είναι το κέντρο της επανάστασης στα Βαλκάνια και τα
κινήματα των βαλκανικών λαών πρέπει να προσανατολίζονται προς τη
Γιουγκοσλαβία και να αντλούν δυνάμεις από εμάς.»</span></b>.</li>
</ol>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; margin-left: 18pt; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Για την έκθεση αυτή υπάρχει η υπόνοια ότι αποτελεί δημιούργημα του ΚΚΕ
με σκοπό να προπαγανδιστεί ότι η ήττα του ΔΣΕ οφειλόταν στους πρώην
συνοδοιπόρους τους Σλαβομακεδόνες, δηλαδή να χρεωθεί να χρεωθεί η ήττα
του ΔΣΕ στην ΝΟΦ.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ</span></u></b><br />
<br />
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ας δούμε μια συνομιλία του Αλ Παπαναγιώτου με τον Ναούμ Πέγιωφ και τον
Ρίστο Κιριαζόφσκι που έγινε στα Σκόπια 18/9/1990 και θεωρήθηκε άκρως
απόρρητο</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«1. Τα τάγματα των Μακεδόνων του Αιγαίου (Γκότσε) είχαν πολύ σοβαρή αποστολή (προετοιμασία για επίθεση στη Θεσσαλονίκη) .</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">2. Ο Πέγιος
ήταν υπεύθυνος να προετοιμάσει τα αεροδρόμια στην Μακεδονία στα οποία τα
σοβιετικά αεροπλάνα θα έκαναν ρίψεις με οπλισμό και πυρομαχικά.</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">3. Η επίθεση
στην Θεσσαλονίκη ήταν κοινό πλάνο του Επιτελείου του Κόκκινου Στρατού
και των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων. Επίσης ,στην επιχείρηση αυτή θα
έπαιρναν μέρος και τα τάγματα του Γκότσε και οι μεραρχίες που ήρθαν από
την Βουλγαρία.</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">4. Η
Γιουγκοσλαβία δεν ήξερε τίποτα για τις συνομιλίες Στάλιν – Τσόρτσιλ στη
Μόσχα, τον Οκτώβριο του 1944. Ο Στάλιν δεν ειδοποίησε τον Τίτο ότι η
επίθεση κατά της Θεσσαλονίκης αναβάλλεται.</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">5.Ο Πέγιος
λέει ότι ως το τέλος Οκτώβρη 1944 περιμέναμε ρίψεις οπλισμού και
πυρομαχικά από τα σοβιετικά αεροπλάνα στα αεροδρόμια της Μακεδονίας.</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">6. Ο
Κιριάζοφσκι λέει ότι υπάρχει τηλεγράφημα του Ράνκοβιτς προς την
καθοδήγηση της Μακεδονίας που υποχρεώνει για την προετοιμασία της
επίθεσης κατά της Θεσσαλονίκης.</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">7. Η
αποχώρηση του τάγματος Γκότσε από τα τμήματα του ΕΛΑΣ δεν ήταν παιχνίδι
ορισμένων ανεύθυνων α ανθρώπων αλλά διαταγή ανωτέρων. Το τμήμα αυτό
έπρεπε να προετοιμαστεί για την Θεσσαλονίκη .</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">8. Οι μεραρχίες που ήρθαν από την Βουλγαρία είχαν τον ίδιο σκοπό και καθήκον.</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">9. Την προετοιμασία αυτή την είχε αναλάβει ο Πέγιος Ν.</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">10. Ο
Κιριάζοφσκι είπε : Εγώ πρότεινα στην καθοδήγηση του κόμματος όλα τα
υπάρχοντα ντοκουμέντα που έχουν σχέση με το Βουλγάρικο Στρατηγείο και
την Ομοσπονδία , την επίθεση ενάντια στην Θεσσαλονίκη να δημοσιευτεί με
τον τίτλο «Οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις και το Μακεδονικό Ζήτημα». Η
πρόταση μου αυτή απορρίφτηκε από την κομματική καθοδήγηση της
Μακεδονίας»</span></b>.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<br />
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΑΙΓΑΙΑΚΗ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΚΡΟΥΣΗΣ</span><br /><br /><br /><span style="font-size: small;"></span></u></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Από το Τάγμα Goce και το Τάγμα Αριδαίας-Έδεσσας συγκροτήθηκε στις 18
Νοεμβρίου 1944 στο Μοναστήρι η «Πρώτη Αιγαιακή Ταξιαρχία Κρούσης»,
σκοπός της οποίας ήταν η «απελευθέρωση της Μακεδονίας του Αιγαίου».</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="text-indent: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Διοικητής ορίστηκε ο Ηλίας Δημάκης που πήρε τον βαθμό του Συνταγματάρχη
του γιουγκοσλαβικού στρατού (Ilija Dimovski-Goce), υποδιοικητής ο Ναούμ
Πέγιος (Naum Pejov), πολιτικός επίτροπος ο Μιχάλης Κεραμιτζής (Mihailo
Keramidziev) και υποεπίτροπος ο <span style="text-indent: 36pt;">Βαγγέλης Αγιάννης (Vangel Ajanovski-Oce).</span></div>
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Επίσης στα στρατόπεδα του Stip και των Σκοπίων εισέρρεαν
Βουλγαρομακεδόνες, μετανάστες στη Βουλγαρία από τη ελληνική Μακεδονία
κατά το Μεσοπόλεμο, εμφανιζόμενοι ως Μακεδόνες εθνικιστές, πρόθυμοι ν'
αγωνιστούν για την «απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης».</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Τα αλυτρωτικά αυτά σχέδια είχαν την υποστήριξη τόσο του Γενικού
Στρατηγείου της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας (Apostolski, Uzunovski) όσο
και του Προέδρου Metodija Andonov-Cento.<span lang="EN-US"></span></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ο Tito ήταν ωστόσο ιδιαίτερα επιφυλακτικός και κάλεσε τον Πασχάλη
Μητρόπουλο το Νοέμβριο 1944 στο Βελιγράδι για να του αναγγείλει ότι ήταν
πολύ πρόωρο να τεθεί στην παρούσα χρονική στιγμή το ζήτημα της
απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης. Παρά τις οδηγίες του Tito ο Μητρόπουλος
προχωρούσε στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στη συγκρότηση της «Πολιτικής
Επιτροπής της Μακεδονίας του Αιγαίου».</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ενώ στην Αθήνα είχε αρχίσει το Δεκεμβριανό κίνημα, στο Μοναστήρι
συζητούνταν η κάθοδος της «Αιγαιακής Ταξιαρχίας Κρούσης» στην Ελλάδα.
Είχε εκφράσει την επιθυμία να πολεμήσει ως «μακεδονικός στρατός» μαζί με
τον ΕΛΑΣ εναντίον του Ζέρβα στην Ήπειρο. Ο Ανδρέας Τζήμας,
διαισθανόμενος ότι σε περίπτωση που η «Αιγαιακή Ταξιαρχία Κρούσης»
κατερχόταν στην Ελλάδα ως «μακεδονικός στρατός» θα κατελάμβανε
μακεδονικές πόλεις και στην ουσία θα στρεφόταν κατά του ΕΛΑΣ, μετέβη
στις 14.12.1944 στο Μοναστήρι και δήλωσε ότι η Ταξιαρχία ή θα έπρεπε να
παραδώσει τον οπλισμό της στον ΕΛΑΣ ή να διαλυθεί και να κατέλθει στην
Ελλάδα μόνο ως τμήμα του ΕΛΑΣ για να πολεμήσει εναντίον του Ζέρβα.</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Οι κινήσεις της «Αιγαιακής Ταξιαρχίας Κρούσης» προκάλεσαν την ανησυχία
του Maclean, αρχηγού της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στη
Γιουγκοσλαβία, ο οποίος στα μέσα Δεκεμβρίου διαμαρτυρήθηκε στον Tito. Ο
Tito έσπευσε να τον διαβεβαιώσει ότι καμιά στρατιωτική μονάδα δε θα
περνούσε τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Με μια πολιτική ηγεσία στα
Σκόπια που δεν ενδιαφερόταν τόσο για την ένταξη της γιουγκοσλαβικής
Μακεδονίας στη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία όσο για την απόσχιση και την
ίδρυση μιας Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας, στο βαθμό που η
Γιουγκοσλαβία δεν είχε ακόμη απελευθερωθεί ολοκληρωτικά και
προτεραιότητα για τη γιουγκοσλαβική πολιτική είχε το ζήτημα της
Τεργέστης, ο Tito, εφαρμόζοντας την πολιτική των λεπτών ισορροπιών, δεν
επιθυμούσε μια σύγκρουση με τους Άγγλους. Με επιστολή του στο Γενικό
Στρατηγείο της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας απαγόρευε στην «Αιγαιακή
Ταξιαρχία Κρούσης» να κατέλθει στην Ελλάδα.</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Τον Μάιο του 1945 στο επίσημο δελτίο του ΝΟΦ που εκδίδεται στα Σκόπια μεταξύ άλλων διαβάζουμε:</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«…..Δεν
είμαστε Οχρανήτες και ακόμη ολιγότερο αυτονομιστές διότι αυτό θα οδήγηση
τον μακεδονικό λαό στον γκρεμό της δουλείας και ακόμη διότι ο
αυτονομισμός αποτελεί γράμμα της διεθνούς αντίδρασης η οποία έχει σκοπό
να σπάσει την ενότητα των λαών της Νοτιοσλαβίας.</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Ολόκληρος ο
μακεδονικός λαός έχει εκφράσει την θέληση του να ζήση με τους λαούς της
Γιουγκοσλαβίας επειδή τον εκτιμούν σαν λαό και υπό την σοφή καθοδήγηση
του στρατάρχη ΤΙΤΟ σε κοινό αγώνα με τους υπόλοιπους λαούς της
Γιουγκοσλαβίας θα γνωρίσει για πρώτη φορά την εθνική του λευτεριά….»</span></b>.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 36pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Προς μεγάλη της δυσαρέσκεια η Ταξιαρχία έπαιρνε διαταγή λίγο αργότερα να
πολεμήσει εναντίον αλβανικών εθνικιστικών ομάδων του Balli Kombetar στο
Gostivar. Όσοι ήρθαν από τη Βουλγαρία αυτοεμφανιζόμενοι ως Μακεδόνες
εθνικιστές διατάχθηκαν να πολεμήσουν εναντίον των Γερμανών στο μέτωπο
του Srem. Οι αρνηθέντες καταδικάστηκαν από στρατοδικείο σε θάνατο και
φυλάκιση από 1 μέχρι 8 ετών, τελικά όμως τους απονεμήθηκε χάρη. Η
«Αιγαιακή Ταξιαρχία Κρούσης» διαλύθηκε στις 6 Μαΐου 1945 και εντάχθηκε
στο γιουγκοσλαβικό στρατό, ενώ ο Tito απέκτησε σταδιακά τον έλεγχο στη
γιουγκοσλαβική Μακεδονία.</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; margin: 0px; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5d/Lazar_Kolishevski_left.jpg/250px-Lazar_Kolishevski_left.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5d/Lazar_Kolishevski_left.jpg/250px-Lazar_Kolishevski_left.jpg" height="400" style="cursor: move;" width="302" /></a></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
: Λάζαρ Κολισέφσκι [ˈlazar kɔˈliʃɛfski] στη Βαρντάρ Μακεδονίας στο
τέλος του 1941 ο Κολισέφσκι έγινε γραμματέας της τοπικής επιτροπής του
ΚΚΓ. Συνελήφθη από τους Βούλγαρους και καταδικάστηκε σε θάνατο από
βουλγαρικό στρατιωτικό δικαστήριο. Έγραψε ένα γράμμα επιείκιας όπου
υποστήριξε ότι είναι"[...γιος Βουλγάρων γονέων που πάντα ένιωθαν και
νιώθουν βούλγαροι, και παρά την τρομερή σκλαβιά έχει διατηρήσει τον
βουλγάρικο τρόπο ζωής,τη γλώσσα και ηθική..." και η ποινή του
μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση. Στα τέλη του 1944, ο Κολισέφσκι
ελευθερώθηκε από τη νέα βουλγάρικη κυβέρνηση, και γρήγορα έγινε ο
πρόεδρος του κομμουνιστικού κόμματος της πρώην σοσιαλιστικής δημοκρατίας
της Μακεδονίας. Ο Κολισέφσκι έγινε πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ και
ομοσπονδιακό μέλος της δημοκρατικής ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας.</span></b></div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<br />
<br />
<span style="color: #660000; font-size: medium;"><b><u>ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ<span class="Apple-converted-space"> </span></u></b><b><u><span lang="EN-US">GOCE</span></u></b></span><br />
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ αναφέρονται επίσης στην αυτονομιστική προπαγάνδα
των Γιουγκοσλάβων πρακτόρων στην ελληνική Μακεδονία. Εκφράζουν ωστόσο
και την άποψη ότι οι Άγγλοι υποδαύλισαν τη διασπαστική κίνηση του Goce.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ο Λ. Στρίγκος γράφει στη μεταπολεμική του έκθεση προς την ΚΕ του ΚΚΕ:</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Η διάσπαση
του Γκώτσε στα τμήματα της 9ης Μεραρχίας καθοδηγούνταν -απ' όλα τα
στοιχεία που υπήρχαν- άμεσα από την κλίκα Μητρόφσκυ. Η διάσπαση αυτή
έγινε ακριβώς στις παραμονές της απελευθέρωσης της Ελλάδας και είχε
σκοπό να εξυπηρετήσει τα σχέδια των Αγγλων, δηλ. να μας αδυνατίσει στις
πιο αποφασιστικές στιγμές. Οι Αγγλοι από το ένα μέρος έκαναν ρίψεις στο
τμήμα του Γκώτσε για να το ενισχύσουν και από το άλλο μέρος με τους
πράκτορες τους ή τους ανθρώπους που επηρέαζαν (Καλαμπα-λίκης, Μπακιρτζής
κ.λ.π.) προσπαθούσαν να μας παρασύρουν για να συγκεντρώσουμε τις
δυνάμεις κατά του τμήματος του Γκώτσε. Ο Καλαμπαλίκης είχε ζητήσει
προσανατολισμό των δυνάμεων προς τον Γκώτσε και αυτό ματαιώθηκε με την
επέμβαση της οργάνωσης. Ο Μπακιρτζής επίσης ζητούσε τις παραμονές
ακριβώς της συγκέντρωσης των δυνάμεων μας στη Θεσσαλονίκη να
προσανατολίσουμε τις δυνάμεις μας προς τον Γκώτσε. Και αυτό επίσης
ματαιώθηκε χάρη στην επέμβαση της κομματικής οργάνωσης».</span></b></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ακραίες απόψεις εκφράζει ο Μάρκος Βαφειάδης που μαζί με τον Μπακιρτζή διοικούσε την Ομάδα Μεραρχιών Μακεδονίας</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«...Οι
Εγγλέζοι που κι έτσι υποδαύλιζαν σοβινιστές διαθέσεις μέσα στο
σλαβομακεδονικό στοιχείο, τους ήρθε καλούπι η τέτοια ατμόσφαιρα [εννοεί
την πολιτική ατμόσφαιρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Λιβάνου] και
δεν άργησαν να σπρώχνουν σε ανοιχτή σύγκρουση τα σλαβομακεδονικά
τμήματα, ιδιαίτερα κείνο που 'ταν στο Βίτσι, με τ' άλλα τμήματα του ΕΛΑΣ
"που είναι ξένα σε μακεδονικό έδαφος". Άρχισε να μην εκτελεί διαταγές,
σιωπηρά στην αρχή, με τη δήλωση της διοίκησης (Γκότσε) του τάγματος ότι
"είναι τμήμα ανεξάρτητο". Ότι ο Γκότσε βλέπονταν με τον Αγγλο λοχαγό
'Εβανς είχε πια μαθευτεί και ύστερα από λίγο διαπιστώθηκε ότι ανάμεσα
'Εβανς-Γκότσε έγινε συμφωνία χρηματική, όπλα, πυρομαχικά, με ρίψεις
ανεφοδιασμού του τάγματος, με σκοπό, μαζί με το άλλο τάγμα του Πάικου,
να καταλάβει τη Σαλονίκη.. .»</span></b>.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Παραθέτω ένα απόσπασμα από απόρρητη εγκύκλιο του ΚΚΕ προς τα
στελέχη του τον Δεκέμβριο του 1943 για να γίνει αντιληπτός ο τρόπος που
σκέφτεται η ηγεσία του ΚΚΕ προκειμένου να βγουν τα σωστά συμπεράσματα,
σε σχέση με την τακτική που ακολουθήθηκε στην Μακεδονία.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 18pt; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Το
απελευθερωτικό κίνημα είναι μορφή οξύτατου ταξικού αγώνα , μορφή που
στην πραγματικότητα δεν αναιρεί , αλλά επιβεβαιώνει την πάλη των τάξεων,
έστω κι αν φαινομενικά σταματάει η διεκδίκηση των σκοπών του
προλεταριάτου. Η λαϊκή Δημοκρατία που πρέπει γενικά να προπαγανδίζει
στους ΕΑΜίτες , πρέπει για το συνειδητό εντεταγμένο κομμουνιστή , να
είναι μόνο η προβαθμίδα , το μεταβατικό δηλαδή στάδιο, για την
πραγμάτωση του σοσιαλισμού στη χώρα μας»</span></b>.</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px;">
Ότι οι Άγγλοι τον Οκτώβριο του 1944 προσπαθούσαν να
αποτρέψουν την είσοδο του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλονίκη. Ότι Άγγλοι στρατιωτικοί,
ενθάρρυναν αλυτρωτικές βλέψεις των Σλαβομακεδόνων σε βάρος της εδαφικής
ακεραιότητας της Ελλάδας, είναι μια αυθαίρετη υπόθεση που δεν
εναρμονίζεται με την αγγλική πολιτική. Ο Αγγλος λοχαγός P. Η. Evans,
στρατιωτικός σύνδεσμος στη Δυτική Μακεδονία (Μάρτιος-Δεκέμβριος 1944),
στην απόρρητη έκθεση απολογισμού των δραστηριοτήτων του (1.12.1944) δεν
αναφέρει καμιά ιδιαίτερη συναλλαγή με τον Goce, παρά μονάχα ότι
συναντήθηκε μία φορά μαζί του. Ο Evans, που παραδέχεται ότι δε γνωρίζει
το Μακεδονικό Ζήτημα, δεν αμφιβάλλει για την ύπαρξη ενός
σλαβομακεδονικού πατριωτικού αισθήματος, το οποίο όμως μπορεί να
χαρακτηριστεί περισσότερο ως τοπικιστικό αίσθημα. Εκείνο που προκάλεσε
ιδιαίτερη εντύπωση στο νεαρό αξιωματικό ήταν η ρευστότητα της εθνικής
συνείδησης των Σλαβομακεδόνων που καθοριζόταν κυρίως από ωφελιμιστικά
κίνητρα. Το τελικό συμπέρασμα του Evans είναι :</div>
<div style="margin: 0px;">
</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; margin: 0px; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«….<i>πως
οι Σλαβομακεδόνες μπορούν άνετα να παραμείνουν στο ελληνικό κράτος,
εφόσον τους εξασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και τους
επιτραπεί να μιλούν το τοπικό τους ιδίωμα και πως δεν υπάρχουν
αντικειμενικές προϋποθέσεις για «Ελεύθερη Μακεδονία…..».</i></span></b></span></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; letter-spacing: normal; margin: 0px; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><span style="color: #783f04;"><b><i><br /></i></b></span></span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><span style="color: #783f04;"><b><i><br /></i></b></span></span><img src="https://1.bp.blogspot.com/_WRnjT3uFlIg/TGEh1UqkENI/AAAAAAAACn8/zaRUpjf62y4/s320/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82+%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82+%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AD%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9+%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC+%CE%92%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%B1+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82+%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82+%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%A7%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81.jpg" style="cursor: move;" /><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><br /><br /><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
: Είτε σαν Βούλγαροι, είτε σαν Γιουγκοσλάβοι, είτε σαν "Έλληνες", είτε
με τον Χίτλερ, είτε με τον Στάλιν είτε με το ΕΑΜ, οι σλαβόφωνοι
επιδίωκαν το ίδιο πράγμα απομάκρυνσή τους από το Ελληνικό κράτος.</span></b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΣΚΟΠΙΩΝ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Ο Tempo στις αρχές του 1943 ιδρύει Κομμουνιστικό Κόμμα στη
γιουγκοσλαβική Μακεδονία και Γενικό Στρατηγείο με αρχηγό τον Mihailo
Apostolski και πολιτικό επίτροπο τον Cvetko Uzunovski, μετά τη
συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας και τη στροφή των πολεμικών
γεγονότων κατά της Γερμανίας άρχισε η οργάνωση της αντίστασης.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
<br />
<br />
<img alt="Податотека:Mihajlo apostolski.jpg" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/mk/f/f6/Mihajlo_apostolski.jpg" height="400" width="264" /><br />
<br />
<span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"><b>ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο </b></span><a class="internal" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/mk/f/f6/Mihajlo_apostolski.jpg" style="background-color: white; background-image: none; color: #0b0080; font-family: sans-serif; line-height: 19.2px; text-decoration: none; text-indent: 0px;" title="Mihajlo apostolski.jpg"><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Mihajlo Apostolski.</b></span></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
Δύο πολιτικά προγράμματα υπήρχαν στο αντιστασιακό κίνημα της περιοχής των Σκοπίων:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 48pt; text-indent: -30pt;">
1.<span style="font-size: 7pt;"> </span>Το πρόγραμμα του
Tempo και το νεοϊδρυθέν ΚΚ έδινε προτεραιότητα στην καταπολέμηση κάθε
φιλοβουλγαρισμού και την ένταξη της περιοχής στη γιουγκοσλαβική
ομοσπονδία.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 48pt; text-indent: -30pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 48pt; text-indent: -30pt;">
2.<span style="font-size: 7pt;"> </span>Το ζήτημα της
συνένωσης των τριών τμημάτων της Μακεδονίας (Γιουγκοσλαβικής, Ελληνικής
Βουλγαρικής) και της προσάρτησής τους στη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία
θεωρούνταν στη διάρκεια του πολέμου ως δευτερεύον ζήτημα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;">
<br />
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΣΛΑΒΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Άρχισε να γιγαντώνεται η προπαγανδιστική δραστηριότητα για το δικαίωμα
της αυτοδιάθεσης του «σλαβομακεδονικού λαού» στην Ελλάδα και Βουλγαρία.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Την πολιτική αυτή στήριζε ο Τίτο αλλά και οι υποστηρικτές της
βουλγαρικής VMRO και πολιτικά στελέχη της VMRO (Ενωμένης), που κατά τον
Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αποδέχτηκαν το σλαβομακεδονισμό ως εθνική
επιλογή, όλοι αυτοί κομμουνιστές και εθνικιστές συμφωνούσαν στη συνένωση
των τριών τμημάτων της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο κράτος, το μεταπολεμικό
μέλλον του οποίου δεν έπρεπε να ήταν αναγκαστικά η ένταξη σε μια
γιουγκοσλαβική ομοσπονδία, αλλά σε μια βαλκανική ομοσπονδία ή
ανεξαρτησία υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Το πρόγραμμα αυτό υποστήριζαν κυρίως ο Metodija Andonov Cento, ο Mane Cuckov ο Kiril Petrusevski και ο Kiro Gligorov.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Η ίδρυση του ΣΝΟΦ συν έπεσε με τη δεύτερη σύνοδο του Αντιφασιστικού
Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (A.V.N.O.J.) στα
τέλη Νοεμβρίου 1943 στο Jaice, που αποφάσισε την ομοσπονδοποίηση της
Γιουγκοσλαβίας και την ένταξη της Μακεδονίας (Σκόπια) σ' αυτή. Τα σύνορα
της Γιουγκοσλαβίας του Αντιφασιστικού Συμβουλίου Εθνικής Απελευθέρωσης
της Γιουγκοσλαβίας (A.V.N.O.J.) περιελάμβανε και την Ελληνική
Μακεδονία, εξέλεξαν μάλιστα τον Dimitar Vlahov ως αντιπρόσωπο της
ελληνικής Μακεδονίας και τον Vladimir Poptomov ως αντιπρόσωπο της
βουλγαρικής!</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Μετά την σύνοδο του Jaice στρατιωτικοί σύνδεσμοι και συγκεκριμένα ο
Kiro Georgievski, ψευδώνυμο Dejan, ο Petre Novacevski, ψευδώνυμο Pero, ο
Kole Todorovski-Kaninski, ψευδώνυμο Kolja, και ο Dobrivoje
Radosavljevic, ψευδώνυμο Orcc ήρθαν στην ελληνική Μακεδονία και</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Α. Προπαγάνδιζαν ότι ο «μακεδονικός λαός» στην Ελλάδα δεν πρέπει να
αγωνιστεί για ισοτιμία, όπως υποστηρίζει το ΚΚΕ, αλλά για αυτοδιάθεση
και συνένωση, για μια «Λαϊκή Δημοκρατία της «Μακεδονίας» κατά το
γιουγκοσλαβικό πρότυπο και</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Β. Ζητούσαν την ίδρυση ξεχωριστού Γενικού Στρατηγείου και ξεχωριστών ενόπλων τμημάτων.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Οι Γιουγκοσλάβοι κατηγόρησε το ΚΚΕ στη σοβιετική στρατιωτική αποστολή
που βρισκόταν στο Στρατηγείο του Tίτο στο νησί Vis για την πολιτική του
ΚΚΕ στο Μακεδονικό. Ο αρχηγός της σοβιετικής κατασκοπείας Fitin έγραφε
προς τον Dimitrov:<br />
<br />
<i><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><b>«Σας
ανακοινώνουμε τις πληροφορίες που λάβαμε από τη Γιουγκοσλαβία σχετικά με
τη στάση του ΕAM στο Μακεδονικό Ζήτημα. Οι εκπρόσωποι του
Λαϊκο-Απελευθερωτικού Στρατού της Γιουγκοσλαβίας κατά την εργασία τους
για την οργάνωση παρτιζάνικου κινήματος στη Μακεδονία συνάντησαν
αποφασιστική αντίσταση εκ μέρους των παρτιζάνων του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ
υπερασπίζεται τα παλαιά σύνορα της Ελλάδας και δεν παραχωρεί στη
Μακεδονία την αυτοδιάθεση. Τη θέση αυτή υποστηρίζουν και οι
Κομμουνιστές. Ο Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ σε συνομιλία του με εκπρόσωπο
του Στρατάρχη Tito δήλωσε ότι ούτε λόγος μπορεί να γίνει για την
αυτοδιάθεση των Μακεδόνων, εφόσον δεν υπάρχει εκ φύσεως μακεδονικός
λαός. Οι Έλληνες Κομμουνιστές στη Μακεδονία αντιτάσσονται αποφασιστικά
στην κίνηση των Μακεδόνων για αυτοδιάθεση. Δεν επιτρέπουν στους
Μακεδόνες να εκτελούν τις θρησκευτικές τους τελετές παρά μονάχα κατά τα
ελληνικά έθιμα και καταδιώκουν αυτούς που προσεύχονται σύμφωνα με τα
σλαβικά ιερά βιβλία σε κρυφές εκκλησίες. Στους Μακεδόνες απαγορεύεται να
παρέχουν κάθε είδους βοήθεια στους εκπροσώπους του Στρατάρχη Tito...
Λόγω της όξυνσης του Μακεδονικού Ζητήματος οι Έλληνες παρτιζάνοι από το
ΕΑΜ έχουν σχεδόν σταματήσει τον αγώνα εναντίον των Γερμανών κατακτητών
στη 'δική τους' Μακεδονία».</b></span></i><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /><br /><img height="276" src="https://1.bp.blogspot.com/-P6krTMuDlwg/UL0FnzASdaI/AAAAAAAAADI/GzBX4mctJhM/s400/Tito+i+Koca+Popovic.jpg" width="400" /><br /><br /><b><span style="background-color: #d9d2e9;"><span style="color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο ΤΙΤΟ και ο <span class="hps">Mosa</span> <span class="hps">Pijade
είναι η περίοδος της αντιστασιακής δράσης του, από τότε σχεδιάστηκε ο
δόλιος τρόπος απόσπασης της Μακεδονίας από την Ελλάδα.</span></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
<br />
Τις θέσεις αυτές αντέκρουσε ο Ανδρέας Τζήμας στις 29 Ιουνίου του 1944
όταν ήρθε σε επαφή με την σοβιετική στρατιωτική αποστολή με μια επιστολή
του προς το στρατηγό Korneev, ποιο συγκεκριμένα έγραφε:</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
<br />
<i><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><b>«... Οι
εντυπώσεις των Γιουγκοσλάβων για την Ελλάδα και οι πληροφορίες που
μεταδίδουν δεν είναι καθόλου αντικειμενικές... Μη κατανοώντας τη θέση
μας στο Μακεδονικό ζήτημα, μας προκαλούν πολλές δυσκολίες στα σύνορα.
Πολλά στελέχη τους στα σύνορα διαδίδουν ότι ο στρατός μας είναι
φασιστικός, ότι στην ΚΕ του ΚΚΕ δρα η Intelligence Service. Εμπόδισαν
τους Μακεδόνες να λάβουν μέρος στις εκλογές της Πολιτικής Επιτροπής
Εθνικής Απελευθέρωσης. Και αυτό παρά τη θερμή υποδοχή και υποστήριξη που
βρίσκουν σε μας. Απευθύνομαι σ' εσάς με την παράκληση να μεσολαβήσετε
για τη διόρθωση του κακού. Οι Γιουγκοσλάβοι θέλουν για 120.000 Μακεδόνες
να χάσουμε τον ελληνικό λαό, η ευαισθησία του οποίου στο εθνικό ζήτημα
τον τελευταίο καιρό έχει αναπτυχθεί φυσικά στο ανώτατο σημείο. Αυτή την
ευαισθησία θέλουν να εκμεταλλευθούν όλες οι εξόριστες ελληνικές
κυβερνήσεις για να αναπτύξουν στον ελληνικό λαό τη Μεγάλη Ιδέα και το
σωβινισμό. Σας παρακαλώ να μεσολαβήσετε...»</b></span></i><br />
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Μετά τα παράπονα του Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη (ψευδώνυμο Αθάνατος) στο
Karaorman, ο Kiro Georgijevski ενημέρωσε τον Tempo τον Tίτο, αυτός
για να μη βλάψει το ΕΑΜ, συνέστησε να μην ανακινείται το ζήτημα της
συνένωσης της ελληνικής Μακεδονίας με τη γιουγκοσλαβική σε αυτή τη
χρονική στιγμή. Στις 17 Ιουνίου 1944 εκδόθηκε η πιο κάτω εγκύκλιος:</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
<br />
<i><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><b>«...Ο
μακεδονικός λαός στη Γιουγκοσλαβία σε αδελφικό και κοινό αγώνα με το
σερβικό, κροατικό, σλοβένικο και μαυροβουνιακό λαό πραγματοποιεί σήμερα
το ιδανικό του, την ελεύθερη Μακεδονία στη δημοκρατική και ομοσπονδιακή
Γιουγκοσλαβία. Αυτή η επιτευχθείσα εθνική ελευθερία και ισοτιμία είναι
σήμερα το ιδανικό όλου του μακεδονικού λαού, όλων των Μακεδόνων, και
αυτών στην Ελλάδα και Βουλγαρία.. Μόνο μέσω της αδελφικής ομόνοιας και
του κοινού αγώνα με τον ελληνικό και βουλγαρικό λαό οι Μακεδόνες στην
Ελλάδα και Βουλγαρία μπορούν να πετύχουν την πλήρη εθνική τους ελευθερία
και ισοτιμία, να πετύχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν μόνοι για τη μοίρα
τους, δικαίωμα που ο Χάρτης του Ατλαντικού εγγυάται σε όλους τους
υπόδουλους λαούς που αγωνίζονται κατά του φασισμού».</b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
<i><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><b><br /></b></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-indent: 18pt;">
Οι Άγγλοι τώρα τον Απρίλιο του 1945 διαπιστώνουν πως η προπαγάνδα για
«Ελεύθερη Μακεδονία» ήταν ευρύτατα διαδεδομένη στα σλαβόφωνα χωριά ενώ
οι ελληνόφωνες χωρικοί ζούσαν υπό καθεστώς τρόμου καθώς ένοπλοι με το
κόκκινο αστέρι στο πηλίκιο είχαν κάνει την εμφάνισή τους.<br />
<br />
<img src="http://novazora.gr/wp-content/uploads/2011/10/afz2.jpg" height="276" width="400" /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : <span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Η </span></span></b><span style="background-color: #d9d2e9; border: 0px currentcolor; color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://novazora.gr/arhivi/3969" rel="bookmark" style="border: 0px currentColor; color: black; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" title="Link για АНТИФАШИСТИЧКИ ФРОНТ НА ЖЕНИТЕ (АФЖ) ВО ГРЦИЈА ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (АФЖ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ">АНТИФАШИСТИЧКИ ФРОНТ НА ЖЕНИТЕ (АФЖ) ВО ГРЦИЈА ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ </a></span><b><span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;">AFZ </span></span></b><a href="http://novazora.gr/arhivi/3969" rel="bookmark" style="border: 0px currentColor; color: black; font-weight: bold; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;" title="Link για АНТИФАШИСТИЧКИ ФРОНТ НА ЖЕНИТЕ (АФЖ) ВО ГРЦИЈА ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (АФЖ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">(АФЖ) ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ</span></a><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">.</span> </span></b><span style="background-color: white; color: #666666; display: inline; float: none; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 18px;"><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Το АФЖ (</span></b></span><b><span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;">AFZ)</span></span></b><b style="color: #666666; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;"><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> ήταν τμήμα του ΝΟΦ (</span></b><b style="color: #666666; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px;"><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> НОФ </span></b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"><b><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 18px;">Νάροντνο οσλομποντίτελεν φροντ – </span></span><span style="line-height: 18px;">λαϊκό</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 18px;"> απελευθερωτικό μέτωπο) και είχε Γενικό Συμβούλιο, συμβούλια περιοχών, επαρχιών και χωριών.</span></span></span></b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 18px;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΑΠΟΣΧΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Τον Απρίλιο του 1944 οι Σλαβόφωνοι εμποδίστηκαν από τους
Γιουγκοσλάβους να λάβουν μέρος στις εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων
της ΠΕΕΑ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Η γιουγκοσλαβική προπαγάνδα δεν βρήκε πρόσφορε έδαφος στην περιφερειακή
επιτροπή του ΣΝΟΦ Φλώρινας, με μέλη τους Πέτρος Πιλάη και Σταύρο
Κωτσόπουλο, βρήκε όμως στην περιφερειακή επιτροπή του ΣΝΟΦ Καστοριάς,
μέλη της οποίας ήταν οι Πασχάλης Μητρόπουλος (Paskal Mitrevski), Ναούμ
Πέγιος (Naum Pejov), Δάζαρος Παπαλαζάρου (Lazo Poplazarov) και Λάζαρος
Οσσένσκης (Lazo Damovski-Osenski).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Οι στόχοι του ΣΝΟΦ Καστοριάς ήταν ο αφοπλισμός των σλαβόφωνων που είχαν
εξοπλιστεί από τους Βούλγαρους φασίστες και η ένταξη τους στο ΣΝΟΦ και
η καλλιέργεια σλαβομακεόονικής εθνικής συνείδησης. Η εφημερίδα
Slavjanomakedonski Glas. απαιτούσε από το ΚΚΕ ν' αναγνωρίσει στους
Σλαβόφωνους το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Ο Λάζαρος Οσσένσκης στις
24.1.1944 γράφει:<br />
<br />
<i><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><b>«...Το
ΚΚΕ υπόσχεται πλήρη ισοτιμία μέσα στα πλαίσια μιας Λαϊκής Δημοκρατίας
στους Σλαβομακεδόνες. Ενώ αντίθετα στην πρώτη γραμμή της πάλης του βάζει
την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων και Κύπρου και ελεύθεροι να βρουν τη
θέση τους στη Λαοκρατούμενη Ελλάδα. Δικαιολογημένο το ερώτημα των
Σλαβομακεδόνων. Γιατί εμάς δεν μας αφήνουν ελεύθερους να οικοδομήσουμε
το δικό μας πολιτισμό και τα εθνικά μας ιδεώδη αφού και μεις αποτελούμε
κάτι το ξέχωρο, δεν είμαστε Έλληνες, είμαστε Σλαβομακεδόνικη φυλή με
διαφορετικά ιδεώδη, αλλά μας θέλουν να μείνουμε μες τα ελληνικά πλαίσια,
δίνοντας μας μονάχα ισοτιμία; Πώς συμβιβάζεται με τις προγραμματικές
αρχές για την Αυτοδιάθεση των Λαών;...»</b></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img src="http://novazora.gr/wp-content/uploads/2012/07/afz.jpg" height="276" width="400" /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Σλαβομακεδόνισσες του AFZ <span style="font-family: "times";">(АФЖ).</span></span></span></b><br />
<b></b><br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d; font-family: "times";"></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΤΟΜΟ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Στις 20 Ιανουαρίου 1945 συγκροτήθηκε στην περιοχή Έδεσσας η <b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Μυστική Μακεδονική Απελευθερωτική Οργάνωση»</span></b> ΤΟΜΟ με επικεφαλής τον Βαγκέλ Αγιάνοφσκι Ότσε .</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Η ΤΟΜΟ έθεσε σαν στόχο της ανάμεσα στα άλλα , <b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«την
ένωση των Μακεδόνων όλων των περιοχών στον αγώνα ενάντια στην αντίδραση
και ήταν υπέρτης σοσιαλιστικής και κοινωνικής απελευθέρωσης»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Η ζωή αυτής της οργανώσεως υπήρξε μικρή μέσα σε τρεις μήνες διαλύθηκε, η ημερομηνία διάλυσής της θεωρείται η 28 Απριλίου 1945.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Όμως πέντε μέρες πριν την διάλυση της ΤΟΜΟ στις 23 Απριλίου 1945
συστάθηκε το «Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο». (ΝΟΦ) , η «Λαϊκή
Απελευθερωτική Οργάνωση Νεολαίας» (ΝΟΜΣ)<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"> </span> (Narodno-osloboditelen Mladinski Sojuz - Λαϊκο)<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"> </span> και το «Αντιφασιστικό Μέτωπο Γυναικών» (ΑΦΖ)<span style="font-family: "tahoma" , sans-serif;"> </span>AFZ (Antifasisticki Front na Zenite ).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<img src="http://novazora.gr/wp-content/uploads/2012/02/gragjanska2-300x198.jpg" height="264" width="400" /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : </span></b><span style="background-color: white; color: #666666; display: inline; float: none; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 18px; text-indent: 0px;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">Το Γενικό Συμβούλιο του </span></b></span></span><b style="color: #666666; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px; text-indent: 0px;"><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> </span></b><b style="background-color: white; color: #666666; font-family: Times, "Times New Roman", serif; line-height: 18px; text-indent: 0px;"><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">АФЖ</span></b><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"><span style="text-indent: 36pt;"> </span><span style="text-indent: 36pt;">(ΑΦΖ)</span></span></b><b style="background-color: white; color: #666666; font-family: Times, "Times New Roman", serif; line-height: 18px; text-indent: 0px;"><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">,
στη Πρώτη Συνέλευση της ΠΔΕΓ, εξέδωσε κάλεσμα προς τα μέλη του, στο
οποίο καλούσε τις σλαβομακεδόνισσες να ενταχθούν στις τάξεις του АФЖ,
του Δ.Στρατού και των βοηθητικών του υπηρεσιών, χαρακτηριστικά
αναφέρουν: „Ενισχύστε την αντίσταση και μην αφήνετε τον εχθρό να
εξοπλίζει τους γιούς σας. Εκτελέστε μαζικότερους αγώνες για να επέλθει
ειρήνη. Έτσι θα βάλουμε τέλος στην φυσική εξόντωση του λαού μας, θα
ανοίξουμε το δρόμο για τη νίκη και <u>θα αναπτύξουμε την ελεύθερη εθνική μακεδόνικη ζωή μας</u>, την πρόοδο και την πολιτιστική εξύψωση“.</span></b><br />
<br />
<br />
<span style="color: #660000; font-size: medium;"><b><u>ΝΟΦ (</u></b><b><span style="background-color: white; color: #660000; font-family: "times";"><u>НОФ)</u></span></b></span><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Στις 28/4/1945 ΣΤΑ Σκόπια μαζεύτηκαν οι αντιπρόσωποι της ΛΔΜ και της
ΣΝΟΦ με επικεφαλής τους Γκότσεφ και Κεραμιτζήεφ και αποφασίστηκε η
διάλυση της ΣΝΟΦ και η ίδρυση της ΝΟΦ (Ναρόντο Οσλομποντίτελεν Φροντ
Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο), είναι φανερός ο στόχος να ξεχαστούν τα
αποσχιστικά κόλπα της ΣΝΟΦ από τους Έλληνες πατριώτες του ΕΛΑΣ, οι
στόχοι αυτής της οργάνωσης φαίνονται από το μανιφέστο τους που
παρατίθεται πιο κάτω.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Η ΝΟΦ διοικείτο από επταμελές συμβούλιο με γραμματέα τον Πασχάλη Μητρόπουλου (Paskal Mitrevski).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Στις αρχές Δεκεμβρίου 1945 πραγματοποιήθηκε μυστική συνάντηση του
Ζαχαριάδη και άλλων στελεχών της ΚΕ του ΚΚΕ με την ηγεσία της ΝΟΦ.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Στις 28/12/1945 η ολομέλεια της κομματικής Οργάνωσης Μακεδονίας Θράκης
στην Θεσσαλονίκη, ο Ζαχαριάδης για πρώτη φορά χαρακτήρισε το ΝΟΦ ως
«αντιφασιστική και δημοκρατική» οργάνωση.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<br />
Η 2<sup>η</sup> Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ στις 12-15 Φεβρουαρίου 1946 έλαβε απόφαση για ισοτιμία των Σλαβομακεδόνων εντός του Ελληνικού εδάφους.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Το Μάρτιο του 1946 ο Ν Ζαχαριάδης, Λ Στρίγγος και ο Μ Βαφειάδης
συναντήθηκαν στη Θεσσαλονίκη με τον γραμματέας του ΝΟΦ Πασκάλ Μίτρεφσκι,
στην συνάντηση αυτή συζητήθηκε η μεταξύ τους συνεργασία. Ο Πασκάλ
Μίτρεφσκι υποστήριξε πως ο Ζαχαριάδης συγκατατέθηκε για να συγκροτηθούν
ξεχωριστές σλαβομακεδονικές μονάδες που θα υπάγοντα σε κοινό επιτελείο
με τον ΔΣΕ, συμφωνήθηκε η προώθηση περισσότερων Σλαβομακεδόνων στις
κομματικές οργανώσεις Φλώρινας , Καστοριάς και Έδεσσας. Με βάση αυτά ο
Στρίγγος έδωσε εντολή να σταματήσει η πολεμική στην ΝΟΦ Καστοριάς και
στο ίδιο κλίμα κινήθηκαν οι κομμουνιστές στην Φλώρινα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Τώρα η κυβέρνηση των Αθηνών ενημερωνόταν για τις κινήσεις της ΝΟΦ και
του ΚΚΕ από τις καταθέσεις των στελεχών που συλλαμβανόντουσαν. Στις
6/6/1946 η ΝΟΦ δέχτηκε ισχυρό πλήγμα από τις Ελληνικές αρχές ,
συνελήφθηκε μαζί με 8 συντρόφους της η δασκάλα Μίρκα Γκίνοβα από το
χωριό Ξανθόγεια της Πέλλας (Γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής
Έδεσσας του ΑΦΖ), η Γκίνοβα καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις
26/6/1946, ήταν η πρώτη Σλαβομακεδόνισσα, θύμα του εμφυλίου πολέμου,
σε αυτή την γυναίκα η ΝΟΦ έδωσε μυθικές ηρωικές διαστάσεις.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<br />
<img src="http://novazora.gr/wp-content/uploads/2011/07/mirka_portrait-220x300.jpg" height="400" width="293" /><br />
<span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;"><b>ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η <span style="color: #20124d;">Мирка Гинова (Μίρκα Γκίνοβα).</span></b></span></span><br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;"></span></b><br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Το Νοέμβριο του 1946 αποφασίστηκε μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚΓ η ένταξη της ΝΟΦ
στις δυνάμεις του ΔΣΕ σε αντάλλαγμα το ΚΚΕ θα δεχόταν ένα στέλεχος του
ΝΟΦ στην ΚΕ , ένα στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και δύο με τρία στο
Μακεδονικό γραφείο.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Από τον Ιανουάριο του 1947 τα ένοπλα τμήματα της ΝΟΦ συγχωνεύτηκαν με τα
ένοπλα τμήματα του ΔΣΕ και στελέχη της ΝΟΦ ανέλαβαν διοικήσεις τμημάτων
του ΔΣΕ. Ο Καραγιώργης είπε: « Υπάρχουν ήδη στις περισσότερες της μιας
Ταξιαρχίες Μακεδόνες Ταξίαρχοι και πολιτικοί Επίτροποι, υπάρχουν επίσης
Σλαβομακεδόνες εκπρόσωποι στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ και σ αυτή την
μέλλουσα να ανασυγκροτηθεί από τα βάθρα ΠΚ».</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Ο Μάρκος Βαφειάδης που θαύμαζε τον Τίτο στις 22/3/1947 είπε στην «Μπόρμπα» του Βελιγραδίου:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«….Η ΝΟΦ
είναι Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο, οργάνωση πολιτική των μακεδόνων στην
Ελλάδα, σαν να πούμε το ΕΑΜ των Μακεδόνων. Έχει αντιπρόσωπο του στο ΕΑΜ
και σήμερα οι Μακεδόνες πολεμούν μαζί με τον Ελληνικό λαό, για να
πραγματοποιήσουν και πολιτικά δίκαιά τους….»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Η ΝΟΦ σύμφωνα με τα λόγια του Μάρκου αποτελούσαν το 51% του ΔΣΕ στο
τέλος του εμφυλίου η δύναμη της ΝΟΦ υπερέβαινε το 75% της δύναμης του
ΔΣΕ</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΗΣ ΝΟΦ (ΗΟΦ)</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b>(Το πλήρες κείμενο είναι γραμμένο σε 38 σελίδες κάθε σελίδα έχει
αριστερά την κυριλλική γραφή στην γλώσσα των σλάβων και δεξιά στην
Ελληνική)</b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
[σελ 3-4]<br />
<br />
To 2o Συνέδριο του <span class="posthilit">ΝΟΦ</span> είναι ένα μεγάλο
γεγονός χαράς για καθένα μας για κάθε μακεδόνισσα και για όλους τούς
φίλους μας. Ό μοναρχοφασισμός στα 1948 έβαλε όλα τα δυνατά του κι' έκανε
ότι περνούσε από το χέρι του για να διαλύσει το ΔΣΕ να συντρίψει το
λαϊκό δημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα να ερημώνει τα μακεδονικά χωριά μας
να έξολοθρέψει το μακεδόνικο πληθυσμό τους, το λαό μας, όλους εμάς, να
περάσει το πάν «διά πυρός και σιδήρου» όπως έλεγε στις διαταγές του προς
τις ορδές του να κάνει τέλος την Ελλάδα σίγουρη πολεμική βάση για τ'
αφεντικά του τούς άμερικανοάγγλους υποκινητές του καινούργιου πολέμου
ενάντια στις Λαϊκές Δημοκρατίες και τη Σοβ. Ένωση ενάντια σε όλους τούς
λαούς του κόσμου πού άγωνιζονται για λευτεριά, Δημοκρατία και ειρήνη.<br />
<br />
Άλλ ό μοναρχοφασισμός έσπασε τα μούτρα του. Και να, ' τώρα εμείς εδώ
εκατοντάδες αντιπρόσωποι του μακεδονικού λαού απ' το τμήμα τούτο εδώ της
Μακεδονίας, πιο αποφασιστικοί και πιο αισιόδοξοι από κάθε άλλη φορά,
περνούμε μέρος στη δουλειά του 2ου Συνεδρίου της Εθνικής Επαναστατικής
μας οργάνωσης -<span class="posthilit">ΝΟΦ</span>. Κι' απ' αυτήν την άποψη το 2ο Συνέδριο του <span class="posthilit">ΝΟΦ</span> είναι ένα άπ' τα σημαντικά αποτελέσματα της κοινής αγωνιστικής προσπάθειας ελλήνων και μακεδόνων που δείχνει ξεκάθαρα ότι:<span style="color: #bf0040;"> ή
κοινή αυτή προσπάθεια στέφθηκε μ' επιτυχία, ότι άπ' τις μεγάλες μάχες
του 1948 ό ΔΣΕ και γενικά ή λαϊκή μας επανάσταση βγήκε ακόμα πιο
δυναμωμένη, ότι εκείνος πού απότυχε κι' εξασθένισε είναι ό
μοναρχοφασισμός. </span>Άλλα δεν είναι αυτή μόνο ή σημασία του 2ου Συνεδρίου του <span class="posthilit">ΝΟΦ</span>.
Στην πριν λίγο καιρό παρμένη απόφαση τής 5ης ολομέλειας τής Κ.Ε του
Κ.K.Ε. , του καθοδηγητή και οργανωτή του λαϊκού αγώνα, διαβάζουμε:<br />
«Στη Βόρεια Ελλάδα ό μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα δώσε όλα για
τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αύτοθυσίας πού
προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν
αποτέλεσμα της νίκης τού ΔΣΕ, και τής λαϊκής έπανάστασης ό μακεδόνικος
λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του έτσι όπως θέλει ο ίδιος
προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει.»<br />
<br />
[σελ 8-9]<br />
<br />
Αν ή αρχή τής διαμόρφωσης του μακεδόνικου έθνους βρίσκεται στo τέλος του
18ου αιώνα, ωστόσο οι ιστορικές ρίζες της καταγωγής του απλώνονται μέσα
στο μεσαίωνα. Από το μεσαίωνα αρχίζει ή δημιουργία των ιστορικών
προϋποθέσεων πού πάνω τους στηρίχτηκε το προτσές της διαμόρφωσης του.<br />
<br />
Τον 6-7ο αιώνα έρχονται και εγκαθίστανται στη Μακεδονία, οι «μακεδόνες
σλάβοι» , όπως τούς λέει ό σοβιετικός καθηγητής τής Ιστορίας Νιχολάϊ
Ντερζάβιν. Είναι χωρισμένοι σε φυλές. Oι δραγοβίτσοι, σαγουδάτοι και
ρινχίνοι εγκαθίστανται έξω και κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στην
περιοχή της. Οι στροϋμτσοι στον κάτω και μεσαίο ρουν του Στρυμώνα. Οι
μπαρζιάτσοι γύρω άπ το Κίτσεβο, την Πρέσπα, το Πρϊλεπ και το Βέλες.
Αυτοί δημιουργούν το πρώτο σλαβικό κράτος, τή Σλαβουνία.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
[σελ 22-23]</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
7. Ο αγώνας μας δικαιώνεται</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
…………….</div>
<div class="MsoNormal">
Το ΚΚΕ, έχουμε κιόλας καταχτήσει την εθνική μας ισοτιμία που βρήκε τη
νομική του κατοχύρωση στο νομοθετικό έργο του ΓΑ και της ΠΔΚ και τις
ελεύθερες περιοχές εφαρμόζεται στη ζωή. Εμείς οι μακεδόνες στις
απελευθερωμένες περιοχές ζούμε πια σε κοινωνική , πολιτική και εθνική
ισοτιμία με τον ελληνικό λαό. Έχουμε δική μας μαχητική οργάνωση, την
εθνική μας επαναστατική ΝΟΦ που καθοδηγεί τον αγώνα μας……………………………..<br />
<br />
[σελ 25]<br />
<br />
<span style="color: #bf0040;">Είναι εντελώς ευκολονόητο ότι δεν πολεμάμε
δίπλα στον αδελφικό ελληνικό λαό μόνο για την εθνική μας απελευθέρωση
κι' αποκατάσταση. </span>Πολεμάμε και για την κατάργηση κάθε κοινωνικής
οικονομικής, πολιτικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνική, οικονομική,
πολιτική απελευθέρωση.<br />
<br />
[σελ 31]<br />
<br />
Βαρύς είναι' ό αγώνας μας. Άλλ' Όσο εμείς πιο καλά πολεμάμε και
δουλεύουμε, τόσο πιο πολύ επαγρυπνούμε στις δικές μας αδυναμίες και στις
ενέργειες του εχθρού, τόσο πιο γρήγορα και με λιγότερες θυσίες θα τον
κερδίσουμε. Ό ΔΣΕ είναι ή ένοπλη πρωτοπορεία τού λαού, του ελληνικού και
τού δικού μας, πού υπερασπίζεται άξια τη χώρα μας από την οριστική
υποδούλωση και καταστροφή. Ή ακόμα μαζικότερη συμμετοχή τού λαού μας
στις γραμμές τού ΔΣΕ και ή ακόμα μεγαλύτερη βοήθεια προς αυτόν είναι
βασικό καθήκον τού <span class="posthilit">ΝΟΦ</span><br />
<br />
[σελ 32-33]<br />
<br />
Οι σκοποί του αγώνα του ΔΣΕ, οι σκοποί τής πολιτικής τής ΠΔΚ, οί σκοποί
τής πολιτικής γραμμής του ΚΚΕ σχετικά με το δικό μας μακεδονικό ζήτημα
είναι ξεκάθαρα διατυπωμένοι στην απόφαση της 5ης ολομέλειας τής ΚΕ του
ΚΚΕ που αναφέραμε και στην αρχή τής εισήγησης αυτής:<br />
<span style="color: #bf0040;">«Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι
σαν αποτέλεσμα τής νίκης τού ΔΣΕ και τής λαϊκής επανάστασης, ο
μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως
την θέλει ο ίδιος προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει».<br />Αυτοί είναι και Οί δικοί μας σκοποί, οι σκοποί τής πολιτικής τού <span class="posthilit">ΝΟΦ</span>.</span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #bf0040;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #bf0040; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ιππικό του ΝΟΦ" src="http://novazora.gr/wp-content/uploads/2013/11/NOF_Cavalry-300x201.jpg" height="268" width="400" /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #bf0040;"><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ιππικό της ΝΟΦ κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου.</span></b></span><br />
<span style="color: #bf0040;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΚΛΠ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Πανεθνική Συνδιασκεψη του ΝΟΦ , έγινε στις 20/5/1947 κάπου στο
Καιμακτσαλάν εκεί επικράτησε εθνικισμός σε αυτό το κλίμα έβγαλαν τον
Μιχαήλ Καραμιζίεφ ως γραμματέα, ο Βαγκέλ Αγιάνοφκι Ότσε υπεύθυνος για τα
οργανωτικά, ο Πάβελ Ρακόφσκι υπεύθυνος οικονομικών και η Ευδοκία
Μπάλεβα Βέρα γραμματέας της ΑΦΖ, ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ ζητά αυτοτέλεια από
το ΚΚΕ με δεδομένο ότι οι σλαβομακεδόνες του ΔΣΕ αυτή την στιγμή
ανερχόντουσαν σε 5.350.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">1<sup>ο</sup> Συνέδριο του ΝΟΦ</span></u></b> έγινε
στην εκκλησία του χωριού Μοσχωχώρι της Καστοριάς στις 13/1/1948, εδώ
εκδηλώθηκε η καχυποψία μεταξύ ΚΚΕ και ΝΟΦ , ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ
επιτέθηκε με σφοδρότητα στα γραικομάνικα φιλοβουλγαρικά στοιχεία της ΝΟΦ
και επεσήμανε ότι οι σλαβομακεδόνες ένοπλοι ανέρχονται σε 10.147 , εδώ
ψηφίστηκε το πρώτο καταστατικό της οργάνωσης και το πρόγραμμά της,
αναφέρθηκε ότι στην λαϊκή δημοκρατίας της Ελλάδος οι σλαβομακεδόνες θα
ζούσαν σε πλήρη ισοτιμία , ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ τέλος δέχτηκε σαν πρόεδρο
τον εκλεκτό του ΚΚΕ Πασκάλ Μιτρέφσκι.</div>
<div class="MsoNormal">
Ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ δεν έκρυβε την πρόθεση του για την απόσχιση της Ελληνικής Μακεδονίας και την ένωσή της με την ΛΔΜ.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">1<sup>η</sup> ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου ΝΟΦ </span></u></b>έγινε
στις 8/8/1948 στην Οξυά Φλωρίνης υπο την αυστηρή επιτήρηση του Ιωαννίδη
και του Πορφυρογέννη, οι οποίοι καταδίκασαν την διασπαστική πολιτική
του Μιχαήλ Καραμιζίεφ και Πασκάλ Μιτρέφσκι και τους καθαίρεσαν από την
ηγεσία του ΝΟΦ, έγραψε ο Πορφυρογέννης προς την ΚΕ του ΚΚΕ «Το 1948
έγινε στο βίτσι συνεδρίαση της λεγομένης φράξιας του ΚΣ του ΝΟΦ . πήγαμε
μαζί με τον σ Ιωαννίδη να χτυπήσουμε τη φραξιονιστική δουλεία που
έκαναν στο ΝΟΦ , κυρίως ο Πασκάλ Μιτρέφσκι και ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ .
απόφαση ήταν να βγει από την Γραμματεία μόνο ο ένας , αλλά στη διάρκεια
της συζήτησης φάνηκε πως έπρεπε να βγουν και οι δύο. Η πολιτική ήταν να
παρουσιάζονται πως αλληλοτρώγονται. Ενώ ανεξάρτητα από τα προσωπικά
τους παίζαν και οι δύο με την κλίκα τους ώσπου να θολώσουν τα νερά .
Μέσα στο ΚΣ είχαν την πλειοψηφία. Ο Μιχαήλ Καραμιζίεφ είχε τους πιο
πολλούς. Και αυτό γιατί υπολόγιζαν με την «αντιπασχαλική» μανούβρα να
κρατήσουν τον Μιχαήλ Καραμιζίεφ. Όταν με την άφιξη τη δική μας είδαν
πως τα σκάγια πάναι και στο Κεραμιτζή άλλαξαν τακτική και ψήφισαν
ομόφωνα την καθαίρεση και των δύο».</div>
<div class="MsoNormal">
Εξέλεξαν νέο Πρόεδρο τον Στάβλο Κότσεφ και γραμματέα τον Βαγκέλ Κόιτσεφ, πειθαρχημένα άτομα στο ΚΚΕ.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
‘Όσοι διαγράφτηκαν κατήγγειλαν τον ΚΚΕ ότι έχει προδώσει το σλαβομακεδονικό λαό και ενθάρρυναν τις λιποταξίες</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="288" src="https://maccunion.files.wordpress.com/2012/10/periodiko-deltio.png?w=500&h=360" width="400" /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : <span style="display: inline !important; float: none;"><span style="color: #20124d; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Πρωτοσέλιδο του περιοδικού Δελτίο (Μπίλτεν), που εξέδιδε το ΝΟΦ στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.</span></span></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><u>2<sup>η</sup> Ολομέλεια του Κεντρικού Συμβουλίου του ΝΟΦ</u></span></b>
έγινε στις 3/2/1949 , σε αυτή ο Ζαχαριάδης παρουσίασε τα ανταλλάγματα
που προσέφερε προς τους Σλαβομακεδόνες , την υπουργοποίηση σλαβόφωνου
στελέχους , την εκπροσώπηση του ΝΟΦ στο γενικό Επιτελείο του ΔΣΕ , τη
μετονομασία της 11<sup>ης</sup> Μεραρχίας του ΔΣΕ σε «Μακεδονική
μεραρχία» και την ίδρυση «μακεδονικής» κομμουνιστικής οργάνωσης.
Προώθησε τους Π Μιτρέφσκι και Π Ρακόφσκι.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b><u><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">2ο Συνέδριο του ΝΟΦ</span></u></b> έγινε
στο χωριό Ψαράδες των Πρεσπών στις 25 και 26 Μαρτίου 1949, συμμετείχαν
700 αντιπρόσωποι . Ο Ζαχαριάδης επιβράβευσε τον «Μακεδονικό» λαό για
την προσφορά του και επέμεινε στην αναγκαιότητα του με τον Ελληνικό λαό
προκειμένου να νικήσουν, το συνέδριο καταδίκασε τον Μιχαήλ Καραμιζίεφ
και διακήρυξε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού.<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<u><b><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΜΠΛΕΝΤ</span><span style="font-size: small;"></span></b></u></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #bf0040;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #bf0040;"> </span>Τον Σεπτέμβριο του 1945
έγιναν συνομιλίες μεταξύ ΚΚΓ (Τέμπο, Λαζάρ Κολυσέφσκυ) και ΚΚΒ (Ντόμπρι
Τερπέσωφ, Αντων Γιούγκωφ) αντικείμενο συζήτησης η Ελληνική Μακεδονία
και η ρύθμισή της κατά το Γιουγκοσλαβικό τρόπο σκέψης, χαρακτηριστικό
είναι ότι από αυτή την σύσκεψη δεν παρευρίσκετο αντιπρόσωπος του ΚΚΕ!</div>
<div class="MsoNormal">
Τον Αύγουστο του 1947 γίνεται η σύσκεψη στο Μπλέντ της
Γιουγκοσλαβίας, σε αυτή την σύσκεψη επέτρεψαν να παραβρίσκεται και το
ΚΚΕ.</div>
<div class="MsoNormal">
Εκεί λοιπόν οι Βούλγαροι πρότειναν στην Ομοσπονδία των
Σλάβων του Νότου η Γιουγκοσλαβία και η Βουλγαρία είναι ομότιμες και να
προστεθεί ένα ακόμα ομότιμο κράτος αυτό της Μακεδονίας.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Οι Γιουγκοσλάβοι ήθελαν την ενωμένη Μακεδονία να είναι η
έκτη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και μετά μπορούσε να προστεθεί και
μιάι έβδομη η Βουλγαρία.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Το ΚΚΕ σε αυτό την διάσκεψη ποια θέση πήρε είναι ακόμα άγνωστο.</div>
<div class="MsoNormal">
Τελικά αποφασίστηκε να μη γίνει αμέσως η κρατική ένωση της
Μακεδονίας του Πιρίν με την Γιουγκοσλαβία αλλά να αρχίσει σταδιακά , να
γίνει πρώτα πνευματική και εκπολιτιστική προπαρασκευή , μετά οικονομική
ένωσηκαι τέλος κρατική. Τώρα πόσο το εφάρμοσε αυτό η Βουλγαρία ! Αρκει
να σας πω ότι στο Πιρίν έγινα συλλαλητήρια με σύνθημα<b> «Είμαστε Βούλγαροι όχι Μακεδόνες»</b>.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Για την Μακεδονία του Αιγαίου αναγνωρίστηκε απόλυτα το δικαίωμα στην Γιουγκοσλαβία να την ενσωματώσει με τα Σκόπια!</div>
<div class="MsoNormal">
Μετά την λήξη του συνεδρίου του Μπλέντ ο Δημητρώφ παρακάλεσε
(σικ) τον Μάρκο να μπει σαν ενάτη Λαϊκή δημοκρατία στην Βαλκανική Ένωση
και η Ελλάδα!!!!!</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Στα τρία Κομμουνιστικά κόμματα τράβηξε το αφτί η ΕΣΣΔ στις
10/2/1948 στην Μόσχα ο Μολότωφ και ο Στάλιν έκαναν έντονες παρατηρήσεις
για τις αποφάσεις του Μπλεντ, για ένα λόγο διότι αποφάσισαν χωρίς να
ρωτήσουν την Μόσχα. Η Μόσχα υιοθέτησε την Βουλαγαρική άποψη.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="259" src="https://maccunion.files.wordpress.com/2012/10/efimerida-makedonikos-frouros.png?w=500" width="400" /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;"><b>ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : <span style="color: black; display: inline; float: none;"><span style="color: #20124d;">Εφημερίδα Μακεδονικός Φρουρός, 24 Ιουλίου 1949.</span></span></b></span></span><br />
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΑΤΥΠΟΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ 1946</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b>Για το ΚΚΕ τι ίσχυε ;</b><br />
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Υπήρξε αυτό καθορίζεται με τον όρο «Άγραφος Συμφωνία του 1946» μεταξύ ΚΚΕ και ΚΚΓ ;</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Το ΚΚΕ ανακοίνωσε τον Ιούλιο του 1949 για την «Άγραφο Συμφωνία του 1946»: </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Συνεχίζουσα
την προδοτική δράση η εγκατασταθείσα στα Σκόπια σπείρα
Κεραμιτήεφ-Γκότσεφ, επικαλείται την άγραφο συμφωνία του 1946και
κατηγορεί το ΚΚΕ ότι την παραβίασε……….. Το ΚΚΕ όμως με εκείνη την
προφορική συμφωνία δεν απέβλεπε ει μη μόνο στην εξουδετέρωση των
προσπαθειών του ΚΚΓ όπως υποσκάψει το ΚΚΕ….. κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι
δεν εφήρμοσε την αρμόζουσα πολιτική εις αυτό το μακεδονικό ζήτημα… Επί
τη βάσει της καλής συμφωνίας εκείνης, είναι γνωστό ότι εδόθη πλήρης
ισοτιμία στους Μακεδόνες , όσον αφορά την συμμετοχή τους στον ΔΣΕ…», εξ
αυτού φαίνεται ότι υπήρξε «Άγραφος Συμφωνία του 1946» και φυσικά δεν
υποσχέθηκε στους ΝΟΦίτες «ισοτιμία» «όσον αφορά την συμμετοχή τους στον
ΔΣΕ» σιγά μη είχαν κάψα οι σλάβοι να πολεμήσουν με «ισοτιμία στον ΔΣΕ»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Το ΚΚΕ στην 5<sup>η</sup> Ολομέλεια το 1949 γιατί πήρε αυτή την απόφαση
αν δεν δεσμευόταν απέναντι στην ΝΟΦ; Ας δούμε λοιπόν τι λέει η απόφαση
αυτή για την Μακεδονία:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Στη Βόρεια
Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα έδωσε όλα για τον
βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της
αντίδρασης αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας
που προκαλούν τον θαυμασμόν. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι
σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε. και της λαϊκής επανάστασης, ο
μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάσταση του, έτσι όπως τη
θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει.
Παράλληλα το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να
χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σωβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα
που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι»</span></b>.<span lang="EN-US"></span><br />
<br />
<div style="text-indent: 36pt;">
Ως ένα από τα καθήκοντα του ΚΚΕ ο Ζαχαριάδης όρισε και τον αγώνα των
κομμουνιστών για την διαφύλαξη της ενότητας μεταξύ του ελληνικού και του
«μακεδονικού λαού».</div>
<br />
<div style="text-indent: 36pt;">
«…Μια και μιλάμε για τις σχέσεις ανάμεσα στον Λαό και το ΔΣΕ πρέπει ν' αναφερθούμε ιδιαίτερ<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">α
στον σλαβομακεδονικό λαό. Ο Λαός αυτός τα πρόσφερε όλα όσα είχε και δεν
είχε για τον αγώνα. Παλαίβει μαζί με τον Ελληνικό Λαό αδερφωμένα γιατί
ξαίρει ότι μόνο με την ενότητα αυτή θα συντριβούν οι μοναρχοφασίστες και
θ' αποκτήσει την εθνική του λεφτεριά και την λέφτερη κρατική υπόσταση
και ανάπτυξη του, έτσι όπως ο ίδιος την θέλει. Όμως την ενότητα αυτή την
υπονομεύουν δύο εχθροί. Ο ένας είναι ο μεγαλοελλαδίτικός σωβινισμός,
που έτσι είτε αλλιώς, ανοιχτά είτε κρυφά και ύπουλα καλλιεργεί την
εθνική αντίθεση και διάσπαση, που θεωρεί τους σλαβομακεδόνες για
κατώτερους ανθρώπους και δούλους, που κάνει διακρίσεις και αυθαιρεσίες
σε βάρος τους, που σε μικρά είτε μεγάλα ζητήματα προσβάλλει τα εθνικά
του αισθήματα. Αυτό το κακό πρέπει να το χτυπήσουμε κατακέφαλα και να το
ξεριζώσουμε γιατί μόνο τον μοναρχοφασισμό εξυπηρετεί με την διάσπαση
που εφαρμόζει, ενώ ταυτόχρονα δίνει τροφή στα εθνικιστικά και ξενοκίνητα
στοιχεία μέσα στην σλαβομακεδονική μειονότητα, που κι αυτά καλλιεργούν
την διάσπαση και υποσκάπτουν και εξασθενίζουν το ολοκληρωτικό δώσιμο
τους στον αγώνα για την λεφτεριά. Γιατί υπάρχει και ο εχθρός αυτός που
μάλιστα τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιείται. Ξαίρουμε ποιοι είναι οι
άνθρωποι αυτοί, από πού εμπνέονται και καθοδηγούνται, που έχουν τα
κέντρα και τα ορμητήρια τους. Τα στοιχεία αυτά χρησιμοποιούν την μάσκα
του εθνικιστή και λαοσωτήρα για να ξεγελούν τον κόσμο. Στην
πραγματικότητα όμως εξασφάλισαν το τομάρι τους με την λιποταξία και
εκμεταλλεύονται τις δυσκολίες που συναντά ο αγώνας μας και την δυσφορία
που προκάλεσε σε ορισμένους κύκλους του σλαβομακεδονικού Λαού η
επιστράτευση των γυναικών, χτυπάν πισώπλατα με το στιλέτο τους τον ίδιο
τον Λαό, οργανώνοντας λιποταξίες από το ΔΣΕ προς τις φωλιές τους. Τους
προδότες αυτούς και αυτούς που τους καλύπτουν και τους ενισχύουν θ'
αναγκαστούμε να τους καταγγείλουμε σαν όργανα και συμμάχους του
μοναρχοφασισμού και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα οι
σλαβομακεδόνες κομμουνιστές έχουν σήμερα πρωταρχικό καθήκον να
διαφωτίζουν τον Λαό τους ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας όλους εκείνους
που θα θελήσουν να συνεχίσουν το υπονομευτικό, το διασπαστικό, το
προδοτικό έργο τους…».</span></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<img height="302" src="https://maccunion.files.wordpress.com/2012/10/efimerida-makedonikos-frouros-2.jpg?w=500&h=377" width="400" /><br />
<br />
<span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;"><b>ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : <span style="color: black; display: inline; float: none; text-indent: 0px;"><span style="color: #20124d;">Εφημερίδα Μακεδονικός Φρουρός, 15 Μαΐου 1949 και 5 Ιουνίου 1949.</span></span></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<br />
Ας δούμε τι είπε ο Τίτο σε ομιλία του, την 1/8/1949 στα Σκόπια:</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b style="background-color: #fce5cd;"><span style="color: #783f04;">«Η
Ελληνική καθοδήγηση του ΚΚΕ πρέπει να γνωρίζει ότι εμείς επειδή
λαμβάνουμε υπ όψη το Ελληνικό Δημοκρατικό κίνημα, δεν μπορούμε να
ακολουθούμε το παράδειγμά τους και να αποκαλύψουμε πράγματα που
οπωσδήποτε δεν θα παρουσίαζαν υπό ωραίο φως τον Ζαχαριάδη και
οποιονδήποτε άλλον από τους καθοδηγητές. Ο αγώνας του Ελληνικού λαού
απαιτεί να κλείσουμε το στόμα, θα έλθει κάποτε η μέρα που ο Ελληνικός
λαός της Μακεδονίας και ολόκληρος ο κόσμος θα μάθουν την αλήθεια»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
Αλλά πέρα τούτων θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι στην
προσωρινή Κυβέρνηση συμμετείχαν σαν υπουργοί ο Μητρόφσκυ και ο Κώτσεφ
στο δε πολεμικό συμβούλιο ο Κόιτσεφ.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="266" src="https://maccunion.files.wordpress.com/2012/10/efimerida-makedonia.png?w=500&h=333" width="400" /></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Στις 2 Αυγούστου 1946 στο Πρώτο Συνέδριο του «Λαϊκού Μετώπου της
Μακεδονίας» ο τότε Πρωθυπουργός της ΛΔΜ Λάζαρ Κολισέφσκι επικαλούμενος
το παράδειγμα της ιταλικής ενοποίησης, αποκάλεσε τη ΛΔΜ ως :</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><b>«<i>Πεδεμόντιο για την απελευθέρωση και την ένωση ολόκληρης της Μακεδονίας</i>» </b><span style="background-color: white; color: black;">ταυτόχρονα εξέφρασε την πίστη του ότι ο αγώνας στη «<i>Μακεδονία του Αιγαίου</i>» πολύ σύντομα θα εκμηδένιζε το «<i>μοναρχοφασιστικό</i>»</span></span> καθεστώς και θα απέδιδε στο λαό την ελευθερία του.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Στο ίδιο κλίμα ήταν και οι δηλώσεις ενός άλλου παλαίμαχου κομμουνιστή
ακτιβιστή, του ηγέτη της μεσοπολεμικής ΕΜΕΟ Ενωμένης Ντίμιταρ Βλαχώφ, ο
οποίος υπογράμμισε την αναγκαιότητα συνεχούς αγώνα προκειμένου να
μπορέσουν να προσαρτηθούν στη ΛΔΜ και τα άλλα δύο τμήματα της
Μακεδονίας, το ελληνικό και το βουλγαρικό.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<br />
<br />
<img height="282" src="https://1.bp.blogspot.com/-oqLlshT0TVw/UsLWXCkKzEI/AAAAAAAAIFE/vEuCU04uIZY/s400/DSC07116.JPG" width="400" /><br />
<br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : </span></b><span style="background-color: #fff3db; color: #29303b; display: inline; float: none; font-family: "georgia" , "times new roman" , sans-serif; text-align: center; text-indent: 0px;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">Ο στρατηγός Παπάγος επιθεωρεί τα νέα τζιπ που έστειλαν οι Αμερικάνοι. Πολλά από αυτά θα μεταφερθούν σύντομα στο Γράμμο</span></b>.</span></span><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Ο Μιχαήλ Κεραμιτζίεφ μάλιστα, αντιπρόσωπος των προσφύγων από την
ελληνική Μακεδονία, στο ίδιο συνέδριο εξέφρασε την αγωνία των
συναγωνιστών του τονίζοντας ότι:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«….<i>εμείς
οι Μακεδόνες του Αιγαίου σήμερα παρά ποτέ δεν ξέρουμε ποιόν δρόμο να
βαδίσουμε για να κάνουμε πραγματικότητα την ελευθερία μας και να μπούμε
στη ΛΔΜ</i>».</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Σταθμό στη σχετική αλυτρωτική πρακτική των Σκοπίων αποτέλεσε η δημοσίευση στις 26 Αυγούστου 1946 στην εφημερίδα <i>Μπόρμπα</i> ενός
χάρτη, ο οποίος απεικόνιζε τόσο τα ισχύοντα όσο και τα εθνοτικά σύνορα
της χώρας. Εκεί μπορούσε κανείς να διακρίνει ότι στα εθνοτικά σύνορα
της ΛΔΜ εντασσόταν όλη σχεδόν η ελληνική Μακεδονία συμπεριλαμβανομένης
και της Θεσσαλονίκης. Ο χάρτης, ο οποίος αξίζει να σημειωθεί πως
ξαναδημοσιεύθηκε κατόπιν σε πολλές γιουγκοσλαβικές εφημερίδες και
περιοδικά, συνοδευόταν μάλιστα από εκτενές άρθρο-καταγγελία «της
τρομοκρατίας που ασκούνταν στην Ελλάδα σε βάρος δημοκρατικών πολιτών και
ιδιαίτερα Σλαβόφωνων». Πάνω από 20 χιλιάδες «<i>ομοεθνείς</i>», σύμφωνα με το δημοσίευμα, είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και να καταφύγουν στη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Χαρακτηριστική είναι η ομιλία του Τίτο στις 11/10/1945 κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις είπε λοιπόν ο στρατάρχης Τίτο:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«…Σήμερα
υπάρχουν Μακεδόνες έξω από την Μακεδονία. Αυτοί είναι οι αδελφοί μας
στην Μακεδονία του Αιγαίου. Εμείς πιστεύουμε ότι μια μέρα θα ενωθούν με
Εμάς στην ομόσπονδη Γιουγκοσλαβική Μακεδονία.».</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
Η ίδρυση του ΝΟΦ έγινε με πρωτοβουλία του ΚΚΜ και με απροκάλυπτο σκοπό
την ένωση της ελληνικής Μακεδονίας με τη γιουγκοσλαβική ομοσπονδία.
Είναι άκρως αποκαλυπτικό μάλιστα το περιεχόμενο της συνομιλίας που είχε
στα Σκόπια στα τέλη του 1946 ο Λάζαρ Κολισέφσκι (πρώτος πρωθυπουργός της
ΛΔΜ που δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1945) με ηγετικά στελέχη του ΝΟΦ
δίνοντάς τους εντολή να κατέβουν στην Ελλάδα και να πολεμήσουν στο
πλευρό του ΚΚΕ.:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«<i>Εσείς
τώρα θα πάτε κάτω … Ο καθοδηγητής του αγώνα σας θα είναι το ΚΚΕ… η
γραμμή του ΚΚΕ διορθώθηκε … να τους έχετε εμπιστοσύνη… ότι προβλήματα
έχετε θα τα επιλύσετε με την ηγεσία του ΚΚΕ… πολεμήστε με όλη σας την
ψυχή μαζί με τον ελληνικό λαό… ενάντια στο σοβινισμό, τον σεπαρατισμό
και τις τοπικές τάσεις</i>»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: white; font-family: "verdana" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Στις 4</span>Το
Φεβρουάριο του 1949 στο Βίτσι συνέρχεται η δεύτερη ολομέλεια της Κ.Ε
του ΝΟΦ , οι αποφάσεις όμως αυτής της σύναξης ανακοινωθήκαν την
1/3/1949:</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«</span><b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Αποφασίσαμε…..
η ανακήρυξη ανεξάρτητου και ισότιμου μακεδονικού κράτους μέσα στην
λαοδημοκρατικη ομοσπονδία των βαλκανικών λαών»</span>!!</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b> </b>Στο δε συνέδριο της ΝΟΦ ο Ν Ζαχαρειάδης είπε: <b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«
Η ΝΟΦ επέρασε κρίση από την οποία εφύγαμε οριστικά. Αποτέλεσμα της
περιόδου αυτής που πέρασε είναι , η απόφαση όπως δοθεί στον Μακεδονικό
λαό η ελευθερία και η δυνατότητα να κανονίζει μόνος του τα προβλήματα
της χώρας του» εξ άλλου απόφαση του ΚΚΕ ήταν βγαλμένη απόφαση που έλεγε:
«αμετάβλητη απόφαση του ΚΚΕ όπως συνδυάσει την νίκη στον αγώνα του με
την πλήρη δικαίωση των πόθων των Σλαβομακεδόνων για την Εθνική
αποκατάσταση όπως οι ίδιοι την αντιλαμβάνονται»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="EN-US" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img height="299" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR3_YlC-pKH-iRyHjJRJnEPWx85nD9hOYhriMR4FslpCYrPNWSt5w" width="400" /></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<br />
<span lang="EN-US"><b><span style="background-color: #d9d2e9;"><span style="color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : <span style="background-color: #222222; color: #888888; display: inline; float: none; font-family: "arial" , sans-serif; font-weight: normal; line-height: 16px;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="color: #20124d;"><span style="background-color: #d9d2e9;"><b> Ν. Ζαχαριάδης, πρώτος στο βάθος, στον Γράμμο τον Μάρτιο του 1949.</b></span></span></span></span></span></span></b></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<span lang="EN-US"></span><br />
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΣΥΣΚΕΨΗ ΠΕ ΣΤΟ ΒΙΤΣΙ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Στις 20/3/1949 έκανε μια εισήγηση στη σύσκεψη των πολιτικών
Επιτρόπων στο Βίτσι ο Β Μπαρτζώτας επί όλων των θεμάτων ας δούμε πως
τοποθετήθηκε για τους Σλαβομακεδόνες , η εισήγηση αυτή δημοσιεύτηκε στο
«Δημοκρατικό Στρατό τον Απρίλιο του 1949 τεύχος Νο 4</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"> «Οι
Σλαβομακεδόνες μαχητές και αξιωματικοί είναι από τους καλύτερους
μαχητές του ΔΣΕ . Πολέμησαν και πολεμούν παλικαρίσια. Στο τελευταίο
διάστημα όμως έχουμε αρκετές λιποταξίες στους σλαβομακεδόνες και ιδίως
στις Σλαβομακεδόνισσες μαχήτριες. Που οφείλονται οι λιποταξίες αυτές;</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">
Στις μεγάλες δυσκολίες που περνά ο σλαβομακεδονικός λαός. Αυτός ο
ηρωικός λαός τα δωσε όλα , τα παιδιά του, την παραγωγή του και τα σπίτια
του. Κάθε σπίτι έχει και από ένα τραυματία ή νεκρό και όλα αυτά είναι
φυσικό να χουν επίδραση στο σλαβομακεδονικό λαό. Αυτές τις δυσκολίες
εκμεταλλεύονται ορισμένα εχθρικά και διασπαστικά στοιχεία που κάνουν
διαλυτική δουλειά.</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Για να
αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τις .ενέργειες των διασπαστικών
στοιχείων πρέπει να αναπτύξουμε την πολιτική και διαφωτιστική μας
δουλεία ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες μαχητές και τις οικογένειές τους.
Στις τελευταίες ημέρες η ΧΙ Μεραρχία πήρε μια καλή πρωτοβουλία. Έστειλε
πολλά στελέχη της που μίλησαν σε συνελεύσεις των χωριών , χτύπησαν το
σύνθημα «Πηγαίνετε στη Γιουγκοσλαβία για να σωθείτε» και κάλεσαν το λαό
να παλέψει ενάντια στις δυσκολίες. Αυτό είχε ενεργητική επίδραση και
σήκωσε το ηθικό του λαού. Η δουλεία όμως αυτή πρέπει να γίνεται κάθε
μέρα και συστηματικά απ τους Σλαβομακεδόνες μαχητές, από το ΝΟΦ και ΑΦΖ
για να βοηθά το λαό να ξεπερνά τις δυσκολίες και να προφυλάσσεται απ τα
διασπαστικά στοιχεία.</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">Μέσα στα
τμήματα να αυξηθεί η πολιτική δουλεία ανάμεσα στους Σλαβομακεδόνες με
ιδιαίτερες συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στη γλώσσα τους, με την
καθοδήγηση των υπευθύνων Σλαβομακεδόνων για τη δουλεία αυτή. Γιατί στις
μονάδες μας του Βίτσι τα 20-50% των μαχητών είναι Σλαβομακεδόνες. Ακόμα
να χτυπήσουμε τυχόν διακρίσεις που υπάρχουν ακόμα σχετικά με τις
ονομασίες και προαγωγές των Μακεδόνων στελεχών και να δείξουμε μεγάλο
ενδιαφέρον για τους Μακεδόνες αγωνιστές. Να ξεδιαλύνουμε μια σειρά
ζητήματα που αφορούν τους Σλαβομακεδόνες μαχητές και γίνονται γάγκραινα.
Τη δουλειά αυτή θα την προωθήσει περισσότερο η απόφαση που πήραμε να
χουμε έναν αντιπρόσωπο του ΝΟΦ στο ΓΑ για να μας βοηθά για την ιδιαίτερη
δουλεία μας στους Σλαβομακεδόνες, να επεμβαίνει και να λύνει έγκαιρα με
τη δουλεάι της διοίκησης όλα τα ζητήματα που δημιουργούνται.»</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<img src="https://panosz.files.wordpress.com/2009/12/gramos-1949.jpg?w=490&h=327" /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;"></span></u></b><br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Η διάλυση της ΝΟΦ αντικαταστάθηκε από την ΚΟΕΜ που ήταν ακριβώς το ίδιο πράγμα με την ΝΟΦ.</span></b><br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;"></span></u></b><br />
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΚΟΕΜ</span><span style="font-size: small;"></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Το βράδυ της 7/7/1949 ο ραδιοσταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα»
ανακοίνωσε ότι διαλύεται η ΝΟΦ και στην θέση της δημιουργήθηκε η ΚΟΕΜ
(Κομμουνισκίβεσκα Οργανιάτσα Εγκεισκα Μακεντονσκα) δηλαδή Κομμουνιστική
Οργάνωση Μακεδονίας Αιγαίου.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Στην ανακοίνωση κατηγορήθηκαν ο Γκότσεφ που ήδη το καθεστώς
Τίτο είχε κάνει υπουργό επισιτισμού την ΛΔΜ, μάλιστα ο αρτεργάτης έγινε
υπουργός επισιτισμού και κατηγορήθηκε και ο Κεραμιτζήεφ και οι δύο είχαν
προσχωρήσει στον Τίτο μετά την ρίξη του με την Μόσχα.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Την ίδια ανακοίνωση έκανε και ο ραδιοσταθμός της Μόσχας που έλεγε μεταξύ των άλλων:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b style="background-color: #fce5cd;"><span style="color: #783f04;">«Η
ΚΟΕΜ αποφάσισε κατόπιν τούτου να προβεί σε άμεση εκκαθάριση των γραμμών
της , όσο και της ΝΟΦ από κάθε διασπαστικό στοιχείο. Επίσης αποφάσισε
την καθαίρεση του Ρακόφσκυ από τον βαθμό του Ταξιάρχου, στην τάξη του
απλού στρατιώτη του ΔΣΕ για να αποπλύνει το αίσχος της προδοσίας του με
το όπλο στο χέρι κατά τον αγώνα αυτό»</span></b>.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ο ραδιοσταθμός η «Φωνή της Αλήθειας» στις εκπομπές του πια
μας φέρνουν στο φως άγνωστες σελίδες της σλαβικής επιβουλής εναντίον της
ανεξαρτησίας της Μακεδονίας.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<img height="488" src="https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSP2Q3whO9OEdRmXSeyLCdG9t8s04KfvgkEpCDJrxZOgwVRNXSe" width="640" /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Συνθήματα στην κυριλλική γραφή που βρήκε ο Ελληνικός στρατός στο Γράμμο και το Βίτσι.</span></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΝΟΦιτών ΚΑΙ ΝΟΦιτών ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ</span></u></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Σύμφωνα με τον άρθρο 196 του Νόμου 80/1993 ο οποίος αφορά την
συνταξιοδοτική και αναπηρική ασφάλιση οι Σλάβοι αυτονομιστές και
συμμετέχοντες στο "Εθνικο-απελευθερωτικό" κίνημα στη Μακεδονία του
Αιγαίου όπως και τα μέλη των οικογενειών τους.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Παρά τις επανειλημμένες τροποποιήσεις του νόμου, η συγκεκριμένη διάταξη του 1993 ισχύει και σήμερα.<br />
Ιδού τι λέει ο νόμος...<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«Οι
συντάξεις των αγωνιστών του Εθνικο-απελευθερωτικού Στρατού, των
συμμετεχόντων στο Εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, των
συμμετεχόντων στο Εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στη Μακεδονία του Αιγαίου
και των μελών των οικογενειών τους, οι οποίες υλοποιήθηκαν πριν από την
ημερομηνία έναρξης του παρόντος νόμου βάσει του Νόμου για τα θεμελιώδη
δικαιώματα της συνταξιοδοτικής και αναπηρικής ασφάλισης, του Νόμου για
τους βραβευθέντες με "Αναμνηστικό δίπλωμα Παρτιζάνων 1941" και με τον
Νόμο για την συνταξιοδοτική και αναπηρική ασφάλιση, διασφαλίζονται και
μετά την ημερομηνία έναρξης εφαρμογής του παρόντος νόμου στο εύρος και
το ύψος που καθορίζονται με τις προηγούμενες διατάξεις, υπό την
προϋπόθεση ότι αυτού του είδους οι συντάξεις μπορούν να καταβληθούν το
ανώτερο μέχρι του ποσού της υψηλότερης σύνταξης που καθορίσθηκε με τον
παρόντα νόμο»</span></b>.<br />
<br />
Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, τεύχ. 80 (30 Δεκεμβρίου 1993), άρθρο 196.<br />
<br />
<b>ΠΡΟΤΑΣΗ : να μπει ΚΑΙ αυτό στα σχολικά βιβλία των ελληνόπουλων.</b><span lang="EN-US"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><u><span lang="EN-US"><span style="color: #660000; font-size: medium;"><br /></span></span></u></b>
<b><u><span lang="EN-US"><span style="color: #660000; font-size: medium;"><br /></span></span></u></b>
<b><u><span lang="EN-US"><span style="color: #660000; font-size: medium;">META THN</span></span></u></b><b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;"> ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ</span></u></b><br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;"> </span></u></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Στην Έβδομη Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (14-18 Μαίου 1950) ο Ζαχαριάδης έδωσε την ακόλουθη εξήγηση:<br />
<br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«…
Γενικώτερα ήταν ότι σε ευρύτερα πλαίσια αυτό το πράγμα τότε άμεσα δεν
μας εξυπηρετούσε. Αλλά το πρώτο που έμπαινε τότε μπροστά μας ήταν ότι τη
μάχη στο Βίτσι εμείς έπρεπε να την κερδίσουμε. Όλα τα άλλα ήταν τότε
δευτερεύοντα. Αυτή ήταν η σκέψη μου, η δική μου τουλάχιστο, και όταν το
πρότεινα και όταν το έγραψα και όταν το εξήγησα. Εμείς θάπρεπε να
κινήτοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις του σλαβομακεδονικού λαού, να
σταματήσουμε τις λιποταξίες, την υπονομευτική και διαλυτική δουλειά που
έκαμναν οι πράκτορες του Tito, βάζοντας τους ένα πολιτικό εμπόδιο. Και
αυτό το πολιτικό εμπόδιο εμείς το βάλαμε και αποτρέψαμε τον άμεσο
κίνδυνο απτή δουλειά αυτή. Σταματήσαμε αυτόν τον άμεσο τότε κίνδυνο. Μα
θάταν η ζημιά μεγαλύτερη ή λιγώτερη; Μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες
που εμείς ρίξαμε το σύνθημα το κέρδος θα ήταν πολύ μεγάλο αν εμείς
κερδίζαμε την μάχη του Βιτσίου κινητοποιώντας και αυτό τον παράγοντα.
Πολύ μεγάλο θάταν το κέρδος μας. Χάσαμε την μάχη. Και τώρα στην εκτίμηση
μας υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες. Αυτό όμως δεν πάει να πει, πως
το σύνθημα μας είτανε λαθεμένο..».</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<br />
<br />
<img src="http://lh3.ggpht.com/-SIRbC9DgwxY/T98IfXGG8oI/AAAAAAAACcI/1va8dnaQa68/1950-Poland-Greek-and-Macedonian-chi%25255B1%25255D.jpg?imgmax=800" height="400" width="278" /><br />
<br />
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
: Η εικόνα μιλάει μόνη της, έτσι αντιμετωπίστηκαν στην ΦΥΡΟΜ τα παιδιά
που έφτασαν από την Ελλάδα σαν "Μακεδονόπουλα" και Ελληνόπουλα.</span></b><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Και αλλού λέει:</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«…Η
προοπτική που δίναμε είτανε απελευθέρωση όχι μονάχα απτό μοναρχοφασισμό,
μα και από τον Τίτο που την Μακεδονία την ξαναρρίχνει, την ξανάρριξε
στον ιμπεριαλιστικό ζυγό και την ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση. Αλλά σε
μας ο μακεδονικός λαός στο τμήμα το δικό μας, στο Βίτσι, πάλευε για την
εθνική του αποκατάσταση κι εμείς αυτό το πράγμα δεν μπορούσαμε να το
αρνηθούμε. Το λέω αυτό γιατί δεν πρόκειται περί μανούβρας πολιτικής της
στιγμής…»</span></b>.</div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ</span></u></b><br />
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
Στην Σόφια. Η εφημερίδα Trud έγραφε:<br />
<br />
<b><span style="background-color: #fce5cd; color: #783f04;">«…Σε
αντίθεση με τους Τιτοϊκούς, που χωρίς να ρωτούν κανέναν θέλουν να
εξωθούν όλους τους Μακεδόνες να αισθάνονται ως Γιουγκοσλάβοι και να
θεωρούν το Μακεδονικό Ζήτημα ως καθαρά γιουγκοσλαβικό ζήτημα, οι ηγέτες
της ελληνικής δημοκρατικής επανάστασης δηλώνουν ότι ο μακεδονικός λαός
θα λύσει τα προβλήματα του όπως ο ίδιος θέλει. Σ' αυτές τις δύο
διαφορετικές θέσεις ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο διαφορετικές τάσεις:
Στην πρώτη θέση - των Τιτοϊστών- με την βία και τον εξαναγκασμό και στην
δεύτερη με την δημοκρατική αρχή. Είναι φυσικό οι συμπάθειες όλων των
Μακεδόνων να είναι με το μέρος της άποψης του ΚΚΕ που είναι και άποψη
του ΚΚ Βουλγαρίας. Χρησιμοποιώντας αυτή την ελευθερία οι Μακεδόνες δεν
θα παύσουν ποτέ να αγαπούν την ελευθερία της Μακεδονίας, να μένουν
πιστοί στην σταθερή συμμαχία με τον ελληνικό λαό και πάντοτε να έχουν ως
αφετηρία την πεποίθηση ότι το Μακεδονικό Ζήτημα θα βρει την λύση του
στην ομοσπονδία των λαϊκο-δημοκρατικών εξουσιών όλων των βαλκανικών
χωρών»</span></b>.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<img src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/mk/thumb/0/0c/Begalci.jpg/300px-Begalci.jpg" height="284" width="400" /><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
<b><span style="background-color: #d9d2e9; color: #20124d;">ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
: Οι επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού εξανάγκασαν όσους σλαβόφωνους
είχαν ένοπλη ανάμειξη να στείλουν τις οικογένειές τους στην
Γιουγκοσλαβία.</span></b> </div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-indent: 36pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<b><u><span style="color: #660000; font-size: medium;">ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</span><span style="font-size: small;"></span></u></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://www.macedonian-heritage.gr/" target="_blank"><span lang="EN-GB" style="color: #3333ff;">www.macedonian-heritage.gr</span></a><span style="color: #3333ff;"> </span><span style="color: #3333ff;">με</span><span style="color: #3333ff;"> </span><span style="color: #3333ff;">τίτλο</span><span style="color: #3333ff;"> </span><a href="http://www.macedonian-heritage.gr/VirtualLibrary/downloads/Sfetas01.pdf" target="_blank"><span lang="EN-GB" style="color: #3333ff;">Sfetas,
Spyridon, “Autonomist Movements of the Slavophones in 1944: The
Attitude of the Communist Party of Greece and the Protection of the
Greek-Yugoslav Border”, Balkan Studies, 36/2 (1995), 297-317.</span></a></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ του Κ ΠΛΕΥΡΗ εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
ΣΤΟΠ ΕΔΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του Υποναυάρχου Ε ΝΟΥΣΚΑ</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ του Υποναυάρχου Ε ΝΟΥΣΚΑ εκδόσεις ΛΥΔΙΑ</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ του ΒΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ τόμος 16 εκδόσεις ΔΟΜΗ.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US">O</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">A</span>ΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΔΣΕ του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΑΡΤΖΩΤΑ εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1981</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: small;">"Λεηλασία φρονημάτων" του Ιωάννη Κολλιόπουλου (βραβευμένου απ'την Ακαδημία Αθηνών)</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: small;">=================== </span></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-23514104270800167262017-12-15T15:02:00.003-08:002017-12-15T15:02:43.063-08:00Η αποτυχημένη επίθεση του ΔΣΕ στη Φλώρινα: 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1949<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η αποτυχημένη επίθεση του ΔΣΕ στη Φλώρινα: 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1949<br /><br /><br />Ιωάννης Φιλίστωρ --- 25 Ιουνίου 2011<br /><a href="http://www.istorikathemata.com/2011/06/11021949.html">http://www.istorikathemata.com/2011/06/11021949.html</a><br /><br />Του Αθανάσιου Καλλανιώτη<br />Περιοδικό Παρέμβαση 153 (Καλοκαίρι 2010)<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-CAfXuuAX4yc/WjRUc8qW2CI/AAAAAAAAF2w/xSLrwX61UToGokFcdCh0Wpef8lXmke_gwCLcBGAs/s1600/%25CE%25A6%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="194" data-original-width="259" height="239" src="https://2.bp.blogspot.com/-CAfXuuAX4yc/WjRUc8qW2CI/AAAAAAAAF2w/xSLrwX61UToGokFcdCh0Wpef8lXmke_gwCLcBGAs/s320/%25CE%25A6%25CE%259B%25CE%25A9%25CE%25A1%25CE%2599%25CE%259D%25CE%2591.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />Η επίθεση των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας την 12η Φεβρουαρίου 1949 για την κατάληψη της πόλης Φλώρινας δείχνει ανάγλυφα όλη την παθογένεια του κυρίως Εμφυλίου Πολέμου, στόχος του οποίου ήταν από το φθινόπωρο του 1946 η ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας.<br /><span style="font-size: large;"><b><br />- Ο εξωτερικός Παράγοντας.</b></span><br /><br />Η σύλληψη τη ιδέας ανήκει στον ηγέτη των κομουνιστών ανταρτών Νίκο Ζαχαριάδη, ο οποίος είχε προσέλθει στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ στα τέλη Ιανουαρίου 1949 μετά από επίσκεψή του στο εξωτερικό. Παρουσία απεσταλμένου της Κομινφόρμ κι ενός Αλβανού αντιπροσώπου συνήλθε τότε στον ερειπωμένο οικισμό Φούσια του Γράμμου (μάλλον στην Αλβανία) η 5η Ολομέλεια του ΚΚΕ.<br />Η απόφασή της για την «πλήρη εθνική αποκατάσταση» των Σλαβομακεδόνων δήλωνε την (καθαρή πια) πλεύση του ΚΚΕ στο πλευρό της κομουνιστικής ορθοδοξίας, ορθοδοξία που διαμαχόταν την αιρετική Γιουγκοσλαβία, χώρα στην οποία κατέφευγαν λαθραίως σλαβόφωνοι μαχητές του ΔΣΕ για να αποφύγουν τα δεινά του πολέμου. Για να σταματήσει η διαρροή τοποθετήθηκαν τότε σε ανώτατες θέσεις της Κυβέρνησης των Ανταρτών και του Πολεμικού τους Συμβουλίου Σλαβομακεδόνες της οργάνωσης ΝΟΦ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο).<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>- Οι εσωτερικές αναγκαιότητες.</b></span><br /><br />Στη Φούσια επίσης ανασχηματίστηκε η ΚΕ του ΚΚΕ, η στρατιωτική ιεραρχία του ΔΣΕ με την (τυπική) απομάκρυνση του αρχηγού Μάρκου Βαφειάδη και η πολιτική εξουσία των ανταρτών, η «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση». Ως μόνιμη έδρα των ως τότε ανά τα δάση και τα όρη περιφερόμενων αρχηγών τους και μελλοντική πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Μακεδονίας επιλέχτηκε η Φλώρινα, πόλη οικοδομημένη ολίγα μόνον χιλιόμετρα από την οροθετική γραμμή του κράτους των ανταρτών. Με την κατάληψή της ακόμη θα λυνόταν το φλέγον πρόβλημα του ΔΣΕ, η λειψανδρία. Οπλισμό, τρόφιμα και πολεμοφόδια διέθεταν άφθονα οι αντάρτες σε αποθήκες εντός κι εκτός της χώρας, σταλμένα από τους βόρειους γείτονες.<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>- Τα πρόσωπα.</b></span><br /><br />Στο προσφάτως αναβαθμισθέν ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ κι αντιστράτηγο του ΔΣΕ Γούσια, κατά κόσμον Γεώργιο Βοντίτσο, υποδηματοποιό στον πρότερο βίο του, έτυχε η ιστορική τιμή. Με αρωγό τον επίσης ορισθέντα ομοϊδεάτη κι ομοιόβαθμό του Δημήτριο Βλατά, Βλαντά κατά το παρωνύμιο, άρτι χρισθέντα υπουργό των Στρατιωτικών, ανέλαβε την οικοδόμηση της επίθεσης. Δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί αν το μήνυμα ανακωχής που είχε σταλεί στην Ελληνική Κυβέρνηση από τους αντάρτες μερικές ημέρες νωρίτερα ήταν μέρος σχεδίου προς αποκοίμισιν του αντιπάλου.<br />
<br />Οι επιλεγείσες δυνάμεις του ΔΣΕ διοικούνταν από παλαιούς Ελασίτες, γνώστες καταδρομών κι ενεδρών, αλλά αρχαρίων όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε σε μεγάλες επιχειρήσεις όπου η επικοινωνία και η συνεργασία με άλλα τμήματα όπως π.χ. το Πυροβολικό βάρυναν μάλλον περισσότερο από την προσωπική ανδρεία. Από την τελευταία διέθεταν βέβαια αρκετή οι κατώτεροι αξιωματικοί των ανταρτών, λοχαγοί, διμοιρίτες κι ομαδάρχες, που ελάχιστα μόνον έτη νωρίτερα είχαν αποχαιρετήσει την εφηβεία.<br />Έφηβοι ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία και οι μάχιμοι αντάρτες, στις τάξεις των οποίων συμπεριλαμβάνονταν άφθονα επιστρατευμένα κορίτσια, παραλαμβανόμενα το βράδυ από άλλες περιοχές όπως η Νάουσα την ημέρα από το έδαφος που ήλεγχε σταθερά ο ΔΣΕ. Οι ηλικιωμένοι (έμπειροι κι εθελοντές) αντάρτες είχαν φονευθεί σε προηγούμενες κρούσεις, προαχθεί σε επιτελικές θέσεις ή αποτραβηχτεί προς σωτηρίαν στα μετόπισθεν. Αν συνυπολογιστούν οι βοηθητικοί σχηματισμοί που έλαβαν μέρος στη μεγάλη επίθεση, λ.χ. οι τραυματιοφορείς, η γλώσσα που ίσως υπερτερούσε στις ιδιωτικές συζητήσεις ήταν η σλαβομακεδονική.<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>- Η σχεδίαση.</b></span><br /><br />Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο ΔΣΕ επιχειρούσε εναντίον της Φλώρινας. Την 27η Μαΐου του 1947 οι αντάρτες κατάφεραν να διεισδύσουν στην πόλη, να πυρπολήσουν οικίες και να φονεύσουν άνδρες και γυναίκες προσφυγικής καταγωγής, τους περισσότερους δια εγχειριδίων. Με συμμετοχή σοβαροτέρων δυνάμεων, 4 ταξιαρχιών, εκπονήθηκε εκτενές σχέδιο στα τέλη του Αυγούστου του 1948, αλλά μάλλον η επιχείρηση παρέμεινε μόνο στα χαρτιά. Την 15η Ιανουαρίου 1949 επιτέθηκαν οι αντάρτες πάλι κατά της Φλώρινας, προφανώς αναγνωριστικά. Αν και η κατάληψη της πόλης έως τότε δεν πραγματοποιήθηκε, στελέχη και μαχητές είχαν αποκτήσει μιαν εμπειρία πρόσβασης και κρούσης εναντίον κατοικημένων τόπων. Περισσότερο μάλλον εκγυμνάστηκαν οι πυροβολητές και οι Πολιτικοί Επίτροποι του ΔΣΕ, οι πρώτοι βομβαρδίζοντας συχνότατα εκ του μακρόθεν την πόλη, οι δεύτεροι ναρκοθετώντας οδούς και μονοπάτια, ακόμη και το αεροδρόμιο, πλήττοντας ασπλάγχνως τον άμαχο κυρίως πληθυσμό.<br />
<br />Η τρίτη και τελευταία επιχείρηση εναντίον της Φλώρινας ολίγο μόνον δύναται να συγκριθεί με τις προηγούμενες, διότι ο όγκος των ανταρτικών δυνάμεων ήταν πρωτοφανής και η σχεδίασή της πολυήμερη. Με υψηλό ηθικό έπειτα από τις πρόσφατες επιτυχημένες καταλήψεις της Νάουσας, της Καρδίτσας και του Καρπενησίου από τους αντάρτες, με ενθουσιασμό από την πρόσφατη αναβάθμισή τους, αλλά και με την πίεση εύρεσης έδρας για την ΠΔΚ οι ηγέτες του εγχειρήματος εργάζονταν νυχθημερόν μαζί με τους επιτελείς των όπως επίσης και τους τοπικούς Πολιτικούς Επιτρόπους πόλης και υπαίθρου που γνώριζαν άριστα το περίγυρο έδαφος.<br />Το τελικό σχέδιο ομοίαζε όμως με το ήδη υπάρχον του Αυγούστου του 1948: η κυρίευσις της πόλεως θα έβαινε παράλληλα με την κατάληψη των ύπερθέν της υψωμάτων. Οι πιο σημαντικές του διαφορές ήταν α) επικροτήθηκε η διείσδυση μίας ενισχυμένης ταξιαρχίας, της 14ης, μέσα στην πόλη από τα δυτικά. Με αφετηρία το χωριό Πισοδέρι θα κατηφόριζε στην πόλη μέσω της χαράδρας του ρέματος Σακουλέβα β) ειδικό συνεργείο θα συνήγαγε όλους τους «προδότες» της πόλης και θα τους μετέφερε στο βουνό, προς ομηρείαν μάλλον ή θανάτωσιν. 124 άνδρες και γυναίκες θεωρούνταν «αντιδραστικοί» στη Φλώρινα το 1947 με πλειοψηφούντες τους «Βλάχους» και τους «Έλληνες».<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>- Η μάχη.</b></span><br /><br />Έχοντας αναλύσει εκτενώς το πλάνο της επίθεσης και προπονηθεί σε ασκήσεις μάχης με πραγματικά πυρά, διαθέτοντας πλούσιο εφοδιασμό κι αυξημένο ηθικό κατόπιν ενθέρμων ομιλιών οι αντάρτες καταστάθμευσαν στο δάσος του Πισοδερίου. Η καθυστερημένη όμως άφιξη της 11ης μεραρχίας των λόγω των καιρικών συνθηκών και του μεγάλου αριθμού της επέφερε την αναβολή της επίθεσης επί μίαν ημέρα, γεγονός άγνωστο στα ανταρτικά τμήματα που εστάλησαν να αποκρούσουν την άφιξη στρατιωτικών ενισχύσεων στη διάβαση του Κλειδίου ώστε να απομονωθεί το οροπέδιο της Φλώρινας.<br /><br />Προσελήφθη λοιπόν ορθά από τους υπερασπιστές της πόλης η κρούση των ανταρτών στο Κλειδί την 10η Φεβρουαρίου 1949 ως προπομπός σοβαρής επίθεσης. Προστέθηκε αύτη φυσικά στις εκ των προτέρων ληφθείσες πληροφορίες για πύκνωση των ανταρτικών δυνάμεων στα υψώματα γύρω από τη Φλώρινα. Η μεραρχία του Στρατού που έδραζε στην πόλη, οι μονάδες των ΛΟΚ, η Χωροφυλακή και οι οπλισμένοι πολίτες ανέμεναν έτοιμοι. Ελάχιστους λοιπόν εξέπληξε η συνεχής προσέγγιση ανταρτών τη νύκτα της 11ης Φεβρουαρίου του 1949 στα κράσπεδα της πόλης. Ο αιφνιδιασμός είχε χαθεί. Η μάχη άρχισε στις 3:30΄ το πρωί. Ο ΔΣΕ κατέλαβε τα δεσπόζοντα υψώματα Σολίτσετο και Γκιούπκα, όχι όμως το απαραίτητο 1033. Με πεισματώδεις αντεπιθέσεις ο Στρατός έφερνε συνεχώς σοβαρά προσκόμματα στους αντάρτες. Η ζυγαριά της νίκης στο υψόμετρο δεν αποφάσιζε πού να γείρει μέχρι να ξημερώσει.<br /><br />Αντιθέτως τα τμήματα που επρόκειτο να διεισδύσουν στην πόλη συνάντησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες. Η 18η ταξιαρχία των ανταρτών που ενεργούσε από το ΒΑ μέρος της Φλώρινας καθηλώθηκε εξ αιτίας πυκνών πυρών, ενώ η 14η αντίστοιχη, η οποία προσερχόταν από τα δυτικά (από τα Άλωνα) εβλήθη σε επισημασμένο πέρασμα από το στρατιωτικό Πυροβολικό. Έχοντας βαριές απώλειες με πρώτο νεκρό τον αρχηγό της Ελευθέριο Λαζαρίδη ή Λευτεριά, η συνοχή της διασπάστηκε ανεπιστρεπτί κι ο ρωμαλέος κριός της, οι προπορευόμενοι σχηματισμοί των σαμποτέρ, παγιδεύτηκε με αποτέλεσμα να υποχωρήσει δρομαίως εγκαταλείποντας το πεδίο πριν φωτίσει η χαραυγή.<br /><br />Αν και είχαν προβλεφθεί και δοθεί ασύρματοι, η επικοινωνία μεταξύ των ανταρτικών τμημάτων κι αυτών με το επιτελείο ήταν ελάχιστη έως μηδαμινή, λόγω απειρίας ή απειθαρχίας των ηγητόρων. Έκγονον της ελλιπούς εποπτείας ήταν και η αποφυγή χρησιμοποιήσεως της εφεδρείας, η οποία αποτελούνταν από τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ, το άνθος των μαχίμων ανταρτών. Προβληματική επίσης αποδείχτηκε η συνεργασία μεταξύ Πεζικού και Πυροβολικού του ΔΣΕ, όχι μόνον επειδή στην τελευταία μονάδα υπηρετούσαν αρκετά επιστρατευμένα κορίτσια, αλλά και διότι έλειπε η τεχνική κατάρτιση. Ικανοί σε αυτού του είδους τον πόλεμο αξιωματικοί σπάνιζαν στο ΔΣΕ, παραγκωνισμένοι από πιστούς αλλά ατέχνους ή απλώς εξοντωμένοι εκ των έσω.<br /><br />Ο φανατισμός και η αυτοθυσία των νεαρών ανταρτών δεν έφθανε για να καταβληθούν τα ισχυρά πολυβολεία της Φλώρινας και οι προσεκτικά μελετημένες αντιστασιακές της εστίες. Ακόμη είχαν υποτιμηθεί από τους αντάρτες οι στρατιώτες, το σύνολο των οποίων είχε αποκτήσει πλούσιες εμπειρίες μαχών τα προηγούμενα έτη, όταν εκπορθούσαν οχυρές θέσεις του ΔΣΕ στο Γράμμο και τα άλλα ανά την Ελλάδα μέρη.<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>- Μεθεόρτια.</b></span><br /><br />Ο αγώνας είχε ήδη κριθεί, όταν το πρωί επενέβησαν η αεροπορία και τα άρματα μάχης. Επιβεβαρυμμένοι με 1557 τραυματίες κι έχοντας εγκαταλείψει στην πόλη και τα υψώματα μισή χιλιάδα νεκρούς κι άλλους τόσους αιχμαλώτους στα χέρια του Στρατού οι αντάρτες υποχώρησαν. Η ήττα τους ήταν συντριπτική. Οι επιθυμίες των ηγετών τους για τη δημιουργία «τακτικού λαϊκοεπαναστατικού στρατού» και σλαβομακεδονικής εθνικής εστίας είχαν ανεξίτηλα αποχρωματιστεί.<br /><br />Οι συζητήσεις που ακολούθησαν στους κόλπους του ΔΣΕ για τα αίτια της σφοδρής ήττας ήταν αναιμικές, ακόμη και οι κατευθυνόμενες. Ενώ έως τότε για μικρότερης έκτασης φθορές είχαν εκτελεστεί ως προδότες εξέχοντες αρχηγοί των ανταρτών όπως ο δικηγόρος Γεώργιος Γιαννούλης, για τη βαριά ήττα στη Φλώρινα δεν τιμωρήθηκε κανείς. Το σχέδιο της μάχης κρίθηκε από τους ηγέτες του «βασικά σωστό» οπότε το χαλί της ευθύνης απλώθηκε προς τα κάτω. Κρίθηκαν έτσι άσπιλοι οι δύο αντιστράτηγοί του κι ενοχοποιήθηκαν όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι αξιωματικοί του. Το κλάσμα ήταν φανερά αντίστροφο: όσον υψηλότερα στην κομματική ιεραρχία βρισκόταν κανείς τόσο ολιγότερες μομφές επιτρεπόταν να δεχθεί.<br /><br />Περιορισμένοι έκτοτε στα Κορέστια, την Πρέσπα και το Γράμμο, τον οποίο εν τω μεταξύ ανακατέλαβαν, οι αντάρτες έπαψαν να αποτελούν σοβαρή στρατιωτική απειλή. Ήταν απίθανο να μην είχαν αισθανθεί οι ηγέτες των ότι βάδιζαν προς το τέλος, η αρχή είχε ήδη δρομολογηθεί. Παρόλα αυτά επέμειναν στον επικίνδυνο ακροβατισμό για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας τονίζοντάς τον εκτός της ζώνης κατοχής των, συγκεκριμένα στη Φλώρινα με το ναρκοπόλεμο και το βομβαρδισμό με πυροβολικό των οικιών της. Άμεσο αποτέλεσμα των τυφλών αυτών κτυπημάτων ήταν εν πολλοίς οι αθρόες καταδίκες και οι δεκάδες εκτελέσεις όσων θεωρούνταν υποστηρικτές του ΔΣΕ. Γι αυτό σε μια μόνον στιγμή (και για τελευταία φορά), το πρωινό της 30ής Αυγούστου του 1949, τυφεκίστηκαν στο νεκροταφείο του Αγίου Νικολάου Φλωρίνης από το Στρατό 29 Έλληνες, Σλαβόφωνοι ομού και Πρόσφυγες.<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>- Επίλογος.</b></span><br /><br />Από τις διαθέσιμες έως σήμερα πηγές έχουν καταγραφεί ονομαστικά 200 περίπου νεκροί αντάρτες στην αναφερόμενη μάχη, κατώτερα στρατιωτικά στελέχη οι περισσότεροι. Ο ακριβής αριθμός των, μόνον αν μετρηθούν οι σωροί των πεσόντων στον ομαδικό τάφο όπου κείτονται, δύναται να βρεθεί, πράξη που δε φαίνεται πιθανή. Απίθανη θεωρείται ακόμη η εύρεση απαντήσεως στην ερώτηση πόσοι από τους απλούς αντάρτες που έχασαν τη ζωή τους στη Φλώρινα γνώριζαν πραγματικά για ποιο λόγο πολεμούσαν, αν και ο γράφων μπορεί –αναπόδεικτα- να ισχυριστεί ίσως κανείς.<br /><br /><span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><b>ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</b></span><br /><br />Αρχείο Δήμου Φλώρινας, Ληξιαρχικά Βιβλία έτους 1949<br />ΑΣΚΙ, Αρχείο ΚΚΕ, Φ. 415/23/8/268, «Βιβλίο Φλώρινας» [1947]<br />Δημήτρης Βλαντάς, Ημερολόγιο 1947 -1949, επιμ: Ν. Μαραντζίδης –Γ. Αντωνίου, Εστία, Αθήνα 2007<br />ΓΕΣ/ΔΙΣ, Ιστορικά Έργα: Αρχεία Εμφυλίου Πολέμου, Αθήνα 1996 (CD Rom)<br />Δημοκρατικός Στρατός, Φωτογραφική αναπαραγωγή από τα πρωτότυπα τεύχη του περιοδικού «Δημοκρατικός Στρατός», τ. Β΄, Ριζοσπάστης, Αθήνα 1996<br />Δημήτριος Ζαφειρόπουλος, Ο αντισυμμοριακός αγών 1945 –1940, Αθήναι 1956<br />Θανάσης Ζιανός, Δύσκολα χρόνια, 1940 –1950, Αναμνήσεις ενός μαχητή του Δημοκρατικού στρατού Ελλάδας, Σοκολής, Αθήνα 1986;<br />Δημήτρης Κατσής, Το ημερολόγιο ενός αντάρτη του ΔΣΕ 1946 -1949, τ. 4, Αθήνα 1997<br />Το ΚΚΕ, Επίσημα κείμενα 1945 –1949, τ.6ος, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1987<br />Ιωάννης Κολιόπουλος, Λεηλασία φρονημάτων: το μακεδονικό ζήτημα στην περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου (1945 -1949) στη Δυτική Μακεδονία, τ. Β΄, Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1995<br />Βασίλης Κόντης, Σπυρίδων Σφέτας, Εμφύλιος Πόλεμος: έγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1997<br />Σταύρος Κωτσόπουλος, Η Εθνική Αντίσταση στη Δυτική Μακεδονία, Σόφια 1981 (αδημοσίευτο)<br />Αλέκος Σακαλής, Μνήμες, Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης, Κοζάνη 1998<br />Επαμεινώνδας Σακελλαρίου, «…Διαθέσαμε τη ζωή μας», Θεσσαλονίκη 1991<br />Κοσμάς Σπανός, Εθνική Αντίσταση –Εμφύλιος πόλεμος, αναμνήσεις ενός καπετάνιου, Μπίμπης, Θεσσαλονίκη 1986<br />Φλώρινα, η ακριτική εθνική σκοπιά, εφ. Έθνος, Φλώρινα 1954<br />
======================</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-70616033931380373072017-12-15T14:03:00.002-08:002017-12-15T14:31:42.199-08:00Το κρισιμότερο πενθήμερο του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου: οι "ταξιαρχίες" του ΔΣΕ αποκρούονται από τον Εθνικό Στρατό στα προάστια της Κόνιτσας (25 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου 1948)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: #0b5394;"><b> Η μάχη και η νίκη της Κόνιτσας, υπήρξε γι’ αυτούς τους λόγους, η αποφασιστική καμπή του Συμμοριτοπολέμου. Γι’ αυτό η Κόνιτσα θα μείνει στην ιστορία μας, θρύλος, βωμός θυσίας, πύργος ακατάλυτος και πύλη ιερά.<br />ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦ. ΛΕΤΤΑΣ ταξίαρχος ε.α.</b></span></span></span><br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Το κρισιμότερο πενθήμερο του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου: οι "ταξιαρχίες" του ΔΣΕ αποκρούονται από τον Εθνικό Στρατό στα προάστια της Κόνιτσας (25 Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου 1948)</b></span></span><br />
<br />
<br />
Ιωάννης Φιλίστωρ --- 29 Αυγούστου 2016<br />
<a href="http://www.istorikathemata.com/2016/08/25-6-1948.html">http://www.istorikathemata.com/2016/08/25-6-1948.html</a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-icrR_0IotiA/WjRHjxUYJYI/AAAAAAAAF2g/-vgbt6zaixIMZSaKN3mxB5HVnHqlFmYRgCLcBGAs/s1600/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%2591-%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2597.tiff" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="521" data-original-width="903" src="https://3.bp.blogspot.com/-icrR_0IotiA/WjRHjxUYJYI/AAAAAAAAF2g/-vgbt6zaixIMZSaKN3mxB5HVnHqlFmYRgCLcBGAs/s1600/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%2591-%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2597.tiff" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-pcGGdWv96vk/WjRHjFw0F0I/AAAAAAAAF2c/07ebe9C7O8USj7L8EhO1nE4KxVYGd1UgwCLcBGAs/s1600/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%2591.tiff" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="519" data-original-width="794" src="https://2.bp.blogspot.com/-pcGGdWv96vk/WjRHjFw0F0I/AAAAAAAAF2c/07ebe9C7O8USj7L8EhO1nE4KxVYGd1UgwCLcBGAs/s1600/%25CE%259A%25CE%259F%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A4%25CE%25A3%25CE%2591.tiff" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Εισαγωγή - εξελίξεις μέσα στο 1947</b></span><br />
<br />
Μέσα στο 1947 έφτασε στην κορύφωση της η προσπάθεια οργάνωσης του λεγόμενου "τρίτου γύρου" προσπάθειας βίαιης κατάληψης της εξουσίας στην Ελλάδα από το ΚΚΕ. Ήδη τον Οκτώβριο υπήρχαν συνολικά 18.000 αντάρτες με κεντρική παρουσία στον ενιαίο ορεινό όγκο των δύο οροσειρών Γράμμου και Βίτσι, αλλά και διάσπαρτες δυνάμεις σε όλη την Ηπειρωτική Ελλάδα (Πελοπόννησο, Στέρεα Ελλάδα, Θεσσαλία, Ανατολική Μακεδονία). Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις (υπό την συνολική ονομασία "Τέρμινους") που διεξήγαγε η ηγεσία του Εθνικού στρατού σε όλη την Ελλάδα μέσα στο 1947 για την εξάρθρωση των ανταρτών ήταν ανεπαρκείς, καθώς ακόμη ο Εθνικός στρατός δεν διέθετε την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, τα στελέχη του δεν γνώριζαν τις ιδιαιτερότητες του ανταρτοπόλεμου, οι μονάδες ήταν φτωχά εξοπλισμένες, πολύ αργές και με χαμηλό ηθικό.<br />
<br />
Η συγκυρία για τον "Δημοκρατικό Στρατό" το Φθινόπωρο του 1947 ήταν η καλύτερη δυνατή κατά την διάρκεια του τριετούς εμφυλίου, παρά το σοβαρό λάθος του Νίκου Ζαχαριάδη που δεν ενημέρωσε εγκαίρως τα στελέχη του ΚΚΕ που ήθελαν να πολεμήσουν να βγουν στο βουνό, έτσι αυτά εγκλωβίστηκαν στα αστικά κέντρα και συνελήφθησαν. Με επικεφαλής τον ικανό Μάρκο Βαφειάδη, το ΚΚΕ είχε σχηματίσει έμπειρες ευέλικτες μονάδες με εμπειρία στον ανταρτοπόλεμο που δεν εγκλωβίζονταν από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού, αλλά κινούνταν με ευχέρεια στους ορεινούς όγκους λεηλατώντας και ρημάζοντας την ύπαιθρο, με τρομοκρατικές ξαφνικές επιθέσεις στα αστικά κέντρα που έλεγχε ο εχθρός. Ο Βαφειάδης είχε ως σχέδιο, όπως τουλάχιστον το παρουσίασε στην 3η ολομέλεια του ΚΚΕ τον Σεπτέμβριο του 1947, το σταδιακό πέρασμα από τον αντάρτικο αγώνα σε τακτικό αγώνα με μια πιθανή επέκταση του "ελεύθερου χώρου" του Γράμμου προς Ήπειρο.<br />
<br />
Ο σχηματισμός της "προσωρινής δημοκρατικής κυβέρνησης" που ανακοινώθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1947 με "πρωθυπουργό" τον Μάρκο Βαφειάδη αποτέλεσε γεγονός που βάρυνε στις εξελίξεις που ακολούθησαν. Πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ ήταν να "απελευθερωθεί" μια κωμόπολη της Ηπείρου, ώστε να εγκατασταθεί σε αυτή η "προσωρινή κυβέρνηση" και έτσι να τύχει της αναγνώρισης από όμορα κομμουνιστικά κράτη, εξέλιξη που σίγουρα θα περιέπλεκε την κατάσταση για τις εθνικές δυνάμεις. Ο ΔΣΕ χρειαζόταν μια μεγάλη επιτυχία για να στερεώσει το γόητρο του στα όμορα κομμουνιστικά κράτη που τον εξόπλιζαν, τον συντηρούσαν οικονομικά και υλικοτεχνικά. Η πρώτη επιλογή ως πρωτεύουσα του νέου κομμουνιστικού κράτους ήταν το Μέτσοβο, αλλά η επίθεση εναντίον του στις 18 Οκτωβρίου αποκρούστηκε από τους υπερασπιστές του. Η δεύτερη επιλογή ήταν η μικρή κωμόπολη της Κόνιτσας... <br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Προετοιμασία για την μάχη της Κόνιτσας - </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>οι δυνάμεις των δύο αντιπάλων</b></span><br />
<br />
<br />
Ο Μάρκος Βαφειάδης συγκέντρωσε με μεγάλη μυστικότητα τον μεγαλύτερο όγκο των διαθέσιμων δυνάμεων του στο σημείο εκκίνησης. Για την επίθεση στην Κόνιτσα διέθεσε τρεις "ταξιαρχίες" και μια σειρά από άλλες μικρότερες μονάδες, (φυσικά οι τίτλοι των μονάδων δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματική αριθμητική τους δύναμη). Το σχέδιο προέβλεπε ότι μια "ταξιαρχία" θα καταλάμβανε την γέφυρα στο Μποραζάνι, μια τοποθεσία κρίσιμη για την ασφάλεια της Κόνιτσας αφού ήταν ο μόνος άμεσος δρόμος επικοινωνίας με τις γύρω περιοχές. Η δεύτερη "ταξιαρχία" θα αναλάμβανε να αποκρούσει τυχόν επιθέσεις εχθρικών δυνάμεων που θα έσπευδαν από το Καλπάκι και η επίλεκτη 32η ταξιαρχία Σοφιανού, αποτελούμενη από τα τάγματα Ερμή, Καράμπεη, Κόλλια και Ορέστη, ο ανθός των κομμουνιστικών δυνάμεων, θα έκανε την τελική επίθεση στην πόλη. Συνολικά η ηγεσία του ΔΣΕ μαζί με τις υποστηρικτικές μονάδες της ενέργειας. διέθεσε 6.000 οπλοφόρους για την επιχείρηση. Το σχέδιο ήταν απλό, βασιζόταν στον αιφνιδιασμό καθώς θα εκδηλωνόταν ανήμερα Χριστουγέννων, στην γρήγορη δράση, αλλά και στην υποστήριξη μιας πυροβολαρχίας και ομάδων κομμάντος που θα δρούσαν για την καταστροφή του δρόμου που ερχόταν από Καλπάκι και Ιωάννινα.<br />
<br />
<br />
Η Κόνιτσα ήταν έδρα της 75ης ταξιαρχίας υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Δόβα, ο οποίος συμπτωματικά είχε υπερασπιστεί και το Μέτσοβο δύο μήνες πριν. Διέθετε δύο τάγματα στην περιοχή το 582 ΤΠ (διοικητής ταγματάρχης Γεώργιος Περίδης, παλαιός οπλαρχηγός του ΕΔΕΣ, μετέπειτα επικεφαλής του αντιχουντικού βασιλικού κινήματος της 13ης Δεκεμβρίου 1967) που είχε ως αποστολή την ασφάλεια των γύρω υψωμάτων αλλά και της γέφυρας Μπουραζάνι και το 584 ΤΠ που είχε ευθύνη το δεσπόζον ύψωμα του προφήτη Ηλία και την άμυνα της Κόνιτσας. Και τα δύο τάγματα ήταν μειωμένης δύναμης, διέθεταν λίγα στοιχεία πυροβολικού εντός της πόλης όχι όλα σε λειτουργία, υπήρχαν κάποιες επικουρικές μονάδες ΜΑΥ, αλλά χαμηλής μαχητικότητας και ανύπαρκτων υπηρεσιακών δυνατοτήτων. Την παραμονή της επίθεσης, τα στελέχη και οι στρατιώτες των δυνάμεων στην Κόνιτσα, ως κλασσικοί Έλληνες, ασχολήθηκαν κυρίως με ετοιμασίες για τον εορτασμό των Χριστουγέννων, καθώς δεν υπήρχαν πληροφορίες για την συγκέντρωση του εχθρού. Παντού υπήρχε μια χαλαρότητα όπως συμβαίνει πάντοτε σε μονάδες του Ελληνικού στρατού τέτοιες μέρες, διαχρονικά. <br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Οι πρώτες επιθέσεις στο Μπουραζάνι και στα υψώματα γύρω από την Κόνιτσα και </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>οι πρώτες κομμουνιστικές επιτυχίες (25η - 27η Δεκεμβρίου 1947)</b></span><br />
<br />
Η κομμουνιστική επίθεση εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου από την 32η "ταξιαρχία" στο τοποθεσία του προφήτη Ηλία με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του υψώματος της Ιτιάς που δέσποζε στο σημείο, ενώ η "ταξιαρχία" Παλαιολόγου επιτέθηκε ταυτόχρονα κατά του λόχου που υπεράσπιζε την γέφυρα στο Μπουραζάνι. Οι επιθέσεις ήταν σφοδρές κατά κύματα, συνοδεύονταν από πυρά πυροβολικού και όλμων, ενώ οι επιτιθέμενοι διέθεταν τοπική αριθμητική υπεροχή απαραίτητη για την επιτυχία του επιτιθέμενου. Η επίθεση στην γέφυρα ήταν σφοδρή και επιτυχημένη, ο διοικητής του λόχου υπολοχαγός Θεόδωρος Βήττος σκοτώθηκε επί τόπου και έτσι οι κομμουνιστές είχαν αποκόψει κάθε επικοινωνία για την πολιορκούμενη πόλη. Οι επιτιθέμενοι είχαν επιτυχίες και στον τομέα του προφήτη Ηλία καταλαμβάνοντας το ύψωμα Τσάρνοβο, αλλά όλες τους οι σφοδρές επιθέσεις στο ύψωμα Ιτιά, που ήταν το "κλειδί" της πόλης αποκρούστηκαν απεγνωσμένα από τους αμυνόμενους που βρίσκονταν πάντως σε κρίσιμη κατάσταση, καθώς είχαν ήδη 4 αξιωματικούς και 38 οπλίτες νεκρούς η αγνοούμενου, ενώ είχαν τεθεί εκτός μάχης 5 αξιωματικοί και 35 οπλίτες. Επίσης είχε τραυματιστεί σοβαρά και τεθεί εκτός μάχης ο συνταγματάρχης Δόβας, που αναπληρωνόταν στα καθήκοντα του από αντισυνταγματάρχη Γεώργιο Παλλαντά, διοικητή ως τότε του 584 ΤΠ. <br />
<br />
Η κατάσταση έγινε κρισιμότερη την 26η Δεκεμβρίου, καθώς τα τμήματα στο Ύψωμα Ιτιά πιέζονταν αφόρητα από τους επιτιθέμενους με κίνδυνο την ολική κατάρρευση της άμυνας. Η επέμβαση της αεροπορίας δεν βελτίωσε αισθητά την κατάσταση καθώς οι επιτιθέμενοι διέθεταν και αντιεροπορικά όπλα που χρησιμοποίησαν με αρκετή ικανότητα. Οι επιτιθέμενοι ήταν οι πλέον σκληροπυρηνικοί οπαδοί του ΚΚΕ και μάχονταν με φανατισμό, ενώ τα χωνιά τους, καλούσαν τους μαχητές του Εθνικού στρατού να εκτελέσουν τους αξιωματικούς τους και να αυτομολήσουν εγκαταλείποντας μια ήδη χαμένη μάχη. Η πίεση αυξανόταν και στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα ο Παλλαντάς να αποφασίσει την υποχώρηση στην πόλη της Κόνιτσας και στην τοποθεσία Προφήτης Ηλίας - Άγιος Αθανάσιος. Αυτή ήταν και η τελική γραμμή αμύνης που οι αμυνόμενοι θα υπερασπίζονταν μέχρις εσχάτων. Η υποχώρηση διεξήχθη την νύχτα με μεγάλη επιτυχία χωρίς να γίνει αντιληπτή από τους επιτιθέμενους, καθώς αυτοί έριχναν πυρά παρενόχλησης.<br />
<br />
Το πρωινό της 27ης Δεκεμβρίου ο κλοιός παρέμενε σφιχτός στην πόλη, αλλά οι επιτιθέμενοι είχαν προφανώς αιφνιδιαστεί από την υποχώρηση και δεν κατάφεραν να την εκμεταλλευτούν έγκαιρα. Οι αμυνόμενοι αναδιάταξαν τις δυνάμεις τους και κατάρτισαν ένα επιτυχές σχέδιο πυρός που ασφάλιζε την πόλη. Μόλις το βράδυ (!) της 27ης Δεκεμβρίου οι επιτιθέμενοι κατάφεραν να εξαπολύσουν σφοδρή επίθεση με πάνω από 200 οπλοφόρους στην πεδινή είσοδο της πόλης και κατάφεραν να διεισδύσουν στις νοτιοανατολικές συνοικίες της πόλης καθιστώντας κρίσιμη την κατάσταση για τους αμυνόμενους. Ο Βαφειάδης αποφάσισε να διευρύνει το ρήγμα στην είσοδο της πόλης εξαπολύοντας το βράδυ της 28ης Δεκεμβρίου σκληρότατη επίθεση στην τοποθεσία Μακροβούνι ακριβώς στην είσοδο της πόλης. Ακολούθησαν δύο σφοδρές νυχτερινές επιθέσεις στην ίδια τοποθεσία που συνέτριψαν τους αμυνόμενους, ενώ ο διοικητής του αμυνόμενου λόχου, Λοχαγός Τσουπάκης Νικόλαος σκοτώθηκε επί τόπου. Η Κόνιτσα βρισκόταν στο έλεος των επιτιθέμενων...<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Η τελική επίθεση του ΔΣΕ, </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>η αλλαγή των συσχετισμών και </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>η νίκη του Εθνικού στρατού (28η Δεκεμβρίου - 6 Ιανουαρίου 1948)</b></span><br />
<br />
Οι επιτιθέμενοι όμως αδυνατούσαν να εκμεταλλευτούν τις επιτυχίες τους, λόγω σοβαρών αδυναμιών συγχρονισμού, οργάνωσης και συνεννόησης μεταξύ των μονάδων. Η έλλειψη τακτικής οργάνωσης, αλλά και ενός ηγέτη με θέληση και αποφασιστικότητα την κρίσιμη στιγμή, δεν επέτρεψαν στον ΔΣΕ να δρέψει τους καρπούς των αρχικών επιτυχιών του Ήδη κατά την διάρκεια της 28ης Δεκεμβρίου οι αμυνόμενοι είχαν εκκαθαρίσει την πόλη από τους διεισδύσαντες κάνοντας εκτεταμένη χρήση αντιαρματικών πυρών (πιάτ), ουσιαστικά κατεδαφίζοντας τα σπίτια που είχαν καταληφθεί. Στα ερείπια βρέθηκαν θαμμένοι, 35 νεκροί κομμουνιστές που δεν πρόλαβαν να υποχωρήσουν. Οι κάτοικοι της Κόνιτσας αψηφώντας τα φονικά πυρά του εχθρικού πυροβολικού βοηθούσαν αποφασιστικά την φρουρά της πόλης μεταφέροντας εφόδια και τρόφιμα. Η κοινή γνώμη της Ελλάδας έβλεπε με αγωνία τον αγώνα της Κόνιτσας και τα εφόδια που ρίχνονταν από την αεροπορία προέρχονταν από εράνους, προσφορές ιδιωτών και συλλόγων. Συγχρόνως, όπως από καιρό τους το είχε ζητήσει ο Γ. Βλάχος της «Καθημερινής», οι Έλληνες "έβαζαν και το χέρι στην τσέπη τους". Πάσης φύσεως εργατοϋπαλληλικές οργανώσεις και ιδιώτες έστελναν χρήματα για την Κόνιτσα. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες των πορθμείων Περάματος-Σαλαμίνας μάζεψαν κούτες με τσιγάρα για τη φρουρά της Κόνίτσας. Στην περιοχή του Καλπακίου, της Μουργκάνας και του υψώματος 807 είχαν καταφτάσει πολύ ισχυρές δυνάμεις του Εθνικού στρατού (όλες σταλμένες από τον αρχιστράτηγο Θρασύβουλο Τσακαλώτο που συντόνιζε από τον Βόλο την αποστολή ενισχύσεων στην Κόνιτσα εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις) που πίεζαν την ταξιαρχία "Παλαιολόγου" απειλώντας να εκβιάσουν την τοποθεσία και να εγκλωβίσουν τον επιτιθέμενο και να τον αιχμαλωτίσουν. Ο Βαφειάδης αδημονούσε καθώς ο χρόνος πλέον τον πίεζε και πλέον θα είχε μόνο μια τελευταία ευκαιρία για την τελική κατάληψη της πόλης: την τελική επίθεση με όλες τις δυνάμεις σε όλο το μέτωπο της πόλης, που ορίστηκε να γίνει τα ξημερώματα της 31ης Δεκεμβρίου 1947...<br />
<br />
Η επίθεση οργανώθηκε και εκδηλώθηκε με φανατισμό τα ξημερώματα της 31ης Δεκεμβρίου. Οι επιτιθέμενοι πέτυχαν μια μικρή διείσδυση στον τομέα του προφήτη Ηλία, όμως στις κύριες ενέργειες τους αποκρούστηκαν σε αληθινές μάχες σώμα με σώμα. Η κρίσιμη εξέλιξη που πιθανά έκρινε τον αγώνα, ήταν η είσοδος του 527 ΤΠ , μιας διλοχίας υπό τον ταγματάρχη Γεώργιο Λυγεράκη παλαιό καπετάνιο του ΕΔΕΣ, αλλά και μονάδων Χωροφυλακής (το αποτελούσαν παλαιοί αντάρτες του ΕΔΕΣ) στην Κόνιτσα, μετά από περιπετειώδη πορεία περνώντας τον Βοϊδομάτη από την γέφυρα Ρομπόκη και ανατρέποντας τις ασθενείς κομμουνιστικές δυνάμεις που είχαν αναλάβει την ασφάλεια της περιοχής. Με αερομεταφορά εισήλθε στην πόλη και η Γ΄ μοίρα καταδρομέων (ΛΟΚ) την 1η Ιανουαρίου 1948, γέρνοντας οριστικά την πλάστιγγα υπέρ των αμυνόμενων. Στις 3 Ιανουαρίου έφτασε η πρώτη εφοδιοπομπή από τη γέφυρα Ρομπόκη ανεφοδιάζοντας την φρουρά της πόλης Η Κόνιτσα πλέον δεν κινδύνευε, όμως η κατάσταση παρέμενε δύσκολη καθώς οι ισχυρές δυνάμεις στο Καλπάκι δεν μπορούσαν να μπουν στον αγώνα καθώς οι επιτιθέμενοι κατείχαν την μια όχθη του ποταμού στο Μπουραζάνι. Η λύση δόθηκε από την μοίρα των ΛΟΚ που κατάφεραν με μια επικίνδυνη νυχτερινή πορεία να επιτεθούν αιφνιδιαστικά και να καταλάβουν το ύψωμα Λυκόμορο τα ξημερώματα της 4ης Ιανουαρίου. Το ύψωμα ήταν το "κλειδί" των υψωμάτων μεταξύ Μπουραζανίου και Κόνιτσας και έθεσε σε κίνδυνο όλη την διάταξη των επιτιθέμενων. Ο Βαφειάδης εξαπέλυσε ισχυρότατες επιθέσεις για την ανακατάληψη του που όλες απέτυχαν, καθώς ήδη στην περιοχή που κατείχαν τα ΛΟΚ δρούσε και το 582 ΤΠ ερχόμενο ομοίως από την κατεύθυνση της γέφυρας Ρομπόκη, που οριστικά ανακούφισε με την δράση του τους αμυνόμενους.<br />
<br />
Στις 6 Ιανουαρίου η επίθεση του δημοκρατικού στρατού κατά της Κόνιτσας είχε αποτύχει οριστικά και οι επιτιθέμενοι βρίσκονταν εκ νέου στα σημεία εξόρμησης τους. Την ίδια μέρα, επί τόπου στην Κόνιτσα βρέθηκε η βασίλισσα Φρειδερίκη, μετά από επικίνδυνη πορεία 75 χιλιομέτρων με στρατιωτικό όχημα, ενώ οι μάχες μαίνονταν ακόμη στην περιοχή. Ο Δόβας ως διοικητής της ταξιαρχίας την υποδέχθηκε σε φορείο. Η Φρειδερίκη χαιρέτισε τους στρατιώτες δια χειραψίας τους επαίνεσε και έδειξε μεγάλο έμπρακτο ενδιαφέρον για του κατοίκους και τα παιδιά της Κόνιτσας. Όπως αναφέρει ο αείμνηστος Αλέξανδρος Ζαούσης (στο βιβλίο του «Η Τραγική αναμέτρηση») «στην πρωτεύουσα η νίκη του Ελληνικού Στρατού στην Κόνιτσα έπαιρνε διαστάσεις εθνικού γεγονότος. Η Βουλή, η Ακαδημία Αθηνών, το ΕΜΠ και πλήθος οργανώσεων έστελναν συγχαρητήρια ψηφίσματα στην φρουρά και τους κατοίκους της Κόνιτσας. <br />
<br />
Οι απώλειες των δύο παρατάξεων φανερώνουν την σφοδρότητα της σύγκρουσης: ο ΔΣΕ είχε 458 νεκρούς και 217 τραυματίες (σύμφωνα με τον Εθνικό στρατό, γιατί ο ΔΣΕ παρουσίασε πίνακα λιγότερες απώλειες), ενώ ο ΕΣ είχε 149 νεκρούς, 458 τραυματίες και 69 αγνοούμενους.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Η μάχη της Κόνιτσας και ο ΔΣΕ</b></span><br />
<br />
Αναμφίβολα η μάχη της Κόνιτσας υπήρξε μια από τις σοβαρότερες τακτικές επιχειρήσεις που διεξήγαγε ο ΔΣΕ κατά την διάρκεια του τριετούς εμφυλίου. Οι μαχητές του επέδειξαν μαχητικό πνεύμα, υψηλό ηθικό, είχαν την πρωτοβουλία, τα έδωσαν όλα για την τελική επικράτηση.Ομοίως ο Μάρκος Βαφειάδης ως ηγέτης του ΔΣΕ σε πρώτο χρόνο διακρίθηκε από πνεύμα ρεαλισμού, κατέστρωσε σοφά το σχέδιο επίθεσης, κατάφερε να συγκεντρώσει τοπικά πολλές δυνάμεις και να αποκτήσει την υπεροπλία, προσπάθησε να συγχρονίσει τις ενέργειες των μονάδων του, πρόβλεψε τις αντιδράσεις του εχθρού και έφτασε πολύ κοντά στην επιτυχία. Εκ των υστέρων ο Βαφειάδης σε συνέντευξη του στον Δημήτρη Γουσίδη το 1983, είπε ότι δεν πίστευε στην επιτυχία της επίθεσης της Κόνιτσας, καθώς τα τμήματα του ΔΣΕ ήταν ταλαιπωρημένα από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Εθνικού στρατού, ενώ δεν διέθεταν αξιόλογο οπλισμό. Επίσης καταγράφει ότι ούτε ο Ζαχαριάδης πίστευε στην νίκη στην συγκεκριμένη επιχείρηση. Εύλογο το ερώτημα: γιατί να γίνει η επίθεση και να ηττηθεί ο ΔΣΕ χωρίς λόγο; Το πιθανότερο είναι πως ο Βαφειάδης στην εν λόγω συνέντευξη προσπαθεί να αποποιηθεί των ευθυνών του εκ των υστέρων για την αποτυχία, καθώς η επίθεση είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας...<br />
<br />
Παρόλα αυτά στην μάχη της Κόνιτσας αποδείχθηκε περίτρανα η διοικητική ανεπάρκεια των μεσαίων στελεχών του ΔΣΕ καθώς δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τις αρχικές τους επιτυχίες, δεν ενίσχυσαν τα τμήματα τους που είχαν εισέλθει στην πόλη, όλες τους οι επιθέσεις στο τριήμερο 27-30 Δεκεμβρίου δεν ήταν αποφασιστικές, καθώς δεν χρησιμοποιούσαν το σύνολο των διαθέσιμων δυνάμεων τους ώστε να έχουν το αριθμητικό πλεονέκτημα. Για να οργανώσουν τις επιθέσεις τους χρειάζονταν σχεδόν μια ολόκληρη ημέρα, ενώ δείγμα της απειρίας τους ήταν η σφήνα των ΛΟΚ στο ύψωμα Λυκόμορο που κατάφεραν και ξεγλίστρησαν σε μια τοποθεσία που ήταν γεμάτη με στρατό του ΔΣΕ. Σε όλα αυτά τα λάθη που έγιναν και στην αδυναμία τακτικών ελιγμών από τις μονάδες του ΔΣΕ δεν είναι ξεκάθαρο που τελειώνουν οι ευθύνες των διοικητών των μονάδων και που ξεκινούν οι ευθύνες του Βαφειάδη που μάλλον είχε την κακή συνήθεια να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του....<br />
<br />
Πάντως σε κάθε περίπτωση ήταν εντελώς ανεδαφική η πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ να χρησιμοποιήσει την Κόνιτσα ως προσωρινή πρωτεύουσα του "νέου κράτους" ώστε να αναγνωριστεί η "προσωρινή κυβέρνηση" της από τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κράτη. Ήδη στην περιοχή είχαν μαζευτεί πολλές μονάδες του Εθνικού στρατού, έτσι ακόμη και αν καταλαμβανόταν η Κόνιτσα από τον ΔΣΕ, θα παρέμενε υπό τον έλεγχο του για λίγες μέρες, για να μην πω λίγες ώρες. Ο Εθνικός στρατός διέθετε πολύ μεγάλη αριθμητική και υλική υπεροχή, ώστε η Κόνιτσα πολύ γρήγορα θα βρισκόταν ξανά υπό τον έλεγχο του, όπως ακριβώς επανακαταλήφθησαν αμέσως όλα τα αστικά κέντρα (π.χ. Νάουσα, Καρδίτσα) που έπεσαν στα χέρια του ΔΣΕ κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Σύμφωνα με τον Μαλτέζο (Τζουμερκιώτη) διοικητή ταξιαρχίας του ΔΣΕ, "η κατάληψη της Κόνιτσας δεν ήταν κάτι το ακατόρθωτο, η διατήρησή της όμως ήταν προβληματική, με τον τότε συσχετισμό των δυνάμεων. Το σταθερό κράτημα της Κόνιτσας σήμαινε δημιουργία αμυντικού μετώπου απ' το Πωγώνι στο Καλπάκι και στο Γράμμο, τεράστιο μέτωπο, που μόνο για να καλύπτονταν στοιχειώδικα οι φύσει οχυρές διαβάσεις απαιτούνταν σοβαρές δυνάμεις, που δεν διαθέταμε, επίσης σοβαρά μέσα πολέμου (αντιαεροπορικά, αντιαρματικά, κ.ά.), που επίσης δεν διαθέταμε". <br />
<br />
Οι εγγενείς αδυναμίες του ΔΣΕ σε όλα τα επίπεδα (επιμελητεία, εφεδρείες, πυρομαχικά, μεταφορικά μέσα, αεροπορία, πυροβολικό, επικοινωνίες, υγειονομικές υπηρεσίες) δεν ξεπεράστηκαν ποτέ, αντιθέτως επιδεινώθηκαν μετά το κλείσιμο των συνόρων από τον Τίτο, εξέλιξη που αποτέλεσε την ταφόπλακα του αγώνα του ΔΣΕ για ύπαρξη εντός της Ελληνικής επικράτειας. Ακριβώς η μεγάλη υπεροχή του εθνικού στρατού και η αδυναμία αντικατάστασης των απωλειών του ΔΣΕ που εξαναγκάστηκε να επιστρατεύσει ακόμη και γυναίκες υπό το δήθεν ιδεολογικό περίβλημα της ισότητας των δύο φύλων που η ηγεσία του ΚΚΕ το θυμήθηκε μόλις το...1948, θα όφειλε να προβληματίσει την ηγεσία των κομμουνιστών, να αντιληφθεί το άσκοπο του αγώνα να μην εξαναγκάσει τον ΔΣΕ στην στρατιωτική συντριβή με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και να μην μεταβάλλουν την Ελλάδα σε ερείπια την επόμενη διετία..<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Η μάχη της Κόνιτσας και ο Εθνικός στρατός</b></span><br />
<br />
Αναμφίβολα η μάχη της Κόνιτσας αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες νίκες του Εθνικού στρατού στον εμφύλιο. Και αυτό λόγω της χρονικής στιγμής της μάχης όταν φαινόταν ότι ο ΔΣΕ ενισχυόταν και αναπτυσσόταν συνεχώς, η αμερικανική βοήθεια δεν είχε οριστικοποιηθεί ούτε ήταν γνωστό το μέγεθος της, ενώ οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του έτους είχαν αποτύχει. Η νίκη ήταν σημαντική γιατί ήταν από τις ελάχιστες φορές που βρισκόταν σε άμυνα με τον επιτιθέμενο να έχει το στρατηγικό και αριθμητικό πλεονέκτημα.<br />
<br />
Οι πολεμιστές του Εθνικού στρατού πολέμησαν απεγνωσμένα και κατέκτησαν μια μεγάλη νίκη που αναμφίβολα συντέλεσε στην ανύψωση του ηθικού των εθνικόφρονων πολιτών, αλλά και του κράτους. Όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Βαφειάδης, για πρώτη φορά στην Κόνιτσα οι στρατιώτες του εθνικού στρατού επέδειξαν τέτοια γενναιότητα στις μάχες, όπου ο αγώνας ήταν πολλές φορές σώμα με σώμα. Άλλωστε σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι οι έφεδροι του εθνικού στρατού γνώριζαν ποια θα ήταν η τύχη τους αν αιχμαλωτίζονταν από τους αντιπάλους τους. Ο αγώνας της Κόνιτσας, όπως και του Μετσόβου συσπείρωσαν τον εθνικόφρονα κόσμο, αύξησαν τον ενθουσιασμό των εφέδρων και αναπτέρωσαν το ηθικό τους. Οι αξιωματικοί στην Κόνιτσα έδειξαν αυτοθυσία, γενναιότητα και είχαν βαριές απώλειες για αυτό τον λόγο, αλλά το κυριότερο, αντέδρασαν ψύχραιμα ενώπιον μιας κρίσιμης κατάστασης, τροποποίησαν τα σχέδια διάταξης των δυνάμεων τους με έξυπνο τρόπο, εξοικονόμησαν πόρους και γενικά χρησιμοποίησαν τους πόρους τους με ορθολογικό τρόπο, κάτι που αναγνώρισε και ο Βαφειάδης στην αναφορά του μετά την μάχη....<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Επίμετρον </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b>Υπολοχαγός (ΠΖ) Βήττος Θεόδωρος</b></span><br />
<br />
Μεταξύ των νεκρών στην μάχη στο Μπουραζάνι, ήταν και ο Διοικητής του 3ου Λόχου του 582 Τάγματος Πεζικού Υπολοχαγός (ΠΖ) Βήττος Θεόδωρος. Ο Βήττος κατετάγη στο στρατό με το βαθμό του Λοχία το 1928. Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ως Ανθυπασπιστής στο Τάγμα Δελβινακίου και στο Τάγμα Φιλιατών. Το 1943 υπηρέτησε ως Διοικητής Τάγματος στον ΕΔΕΣ, μετά τη διάλυση του οποίου (1945) υπηρέτησε ως Ανθυπολοχαγός και μετέπειτα ως Υπολοχαγός στον εθνικό στρατό.<br />
<br />
Τα οστά του φυλάσσονται εντός μνημείου το οποίο βρίσκεται εντός του Ελληνικού Φυλακίου Μπουραζανίου. Σήμερα η γέφυρα τύπου BELLEY του Μπουραζανίου φέρει τιμητικά το όνομά του ‘’ΓΕΦΥΡΑ ΛΟΧΑΓΟΥ (ΠΖ) ΒΗΤΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ΄΄<br />
--------------<br />
<br />
<b>Πηγές </b><br />
<br />
Ο Ελληνικός στρατός κατά τον αντισυμμοριακόν αγώνα 1946-1949, (το δεύτερο έτος του αντισυμμοριακού αγώνος 1947 εις την Ηπειρωτικήν ζώνην ευθύνης των Α΄και Β΄ σωμάτων στρατού), εκδόσεις ΓΕΣ ΔΙΣ, Αθήνα 1980<br />
<br />
Γεώργιος Αβέρωφ - Τοσίτσας, "Φωτιά και τσεκούρι" Ελλάς 1946-1949 και τα προηγηθέντα, εκδόσεις Εστία, Αθήνα 1974<br />
<br />
David Close - Αθανάσιος Βερέμης, ο στρατιωτικός Αγώνας 1945-1949 στο συλλογικό "Ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος 1943-1950, μελέτες για την πόλωση, εκδόσεις "φιλίστωρ" (καμία σχέση με τον γράφοντα!)<br />
<br />
<b>===========================</b><br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Η Μάχη της Κόνιτσας 25 Δεκεμβρίου 1947</b></span></span><br />
<br />
<b>ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦ. ΛΕΤΤΑΣ ταξίαρχος ε.α.</b><br />
<br />
<br />
Δεν είχαν χτυπήσει ακόμα οι Χριστουγεννιάτικες καμπάνες το 1947 στην ακριτική Κόνιτσα. Αντί για καμπάνες όμως, σε λίγο, ορυμαγδός πολυβόλων, όλμων και πολεμικών ιαχών, δόνησαν ξαφνικά τον αέρα της πόλης και όλης της γύρω περιοχής. Δύο Κομμουνιστοσυμμοριακές (Κ/Σ) Ταξιαρχίες υπό τους αρχισυμμορίτες Σοφιανό και Παλαιολόγο και υπό την γενική Δ/νση του Μάρκου Βαφειάδη είχαν εξαπολύσει οργανωμένη και αιφνιδιαστική επίθεση κατά της πόλης.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Η διάταξη των Εθνικών Δυνάμεων</b></span><br />
<br />
Την Κόνιτσα υπερασπίζονταν η 75 Ταξιαρχία (τη γνωρίσαμε στη Μάχη του Μετσόβου) του Εθνικού Στρατού, υπό τον Συν/ρχη Δόβα Κωνσταντίνο με δύναμη μόνο δύο (2) Τάγματα Πεζικού, το 582 Τ.Π. υπό τον Ταγματάρχη Περίδη, που αντικαθιστούσε τον απουσιάζοντα σε άδεια Μπαλαντό.<br />
<br />
Υπήρχαν επί πλέον δύο (2) Μοίρες Πυρ/κού και μικρή Εφεδρία στο Καλπάκι. Το 582 Τ.Π. κατείχε το ύψωμα Προφήτης Ηλίας που δεσπόζει της Κόνιτσας, πλην ενός Λόχου, του 3ου, που φρουρούσε τη Γέφυρα του Μπουραζανίου.<br />
<br />
Έτυχε ο γράφων να είναι ο διοικητής του 4ου Λόχου του Τάγματος. (Τον είχε παραλάβει, ως γνωστόν, στη μάχη του Μετσόβου). Το 584 Τ.Π. κατείχε άλλα διπλανά υψώματα.<br />
<br />
Το 584 Τ.Π. συμπτύσσεται. Κρατάει ο Προφήτης Ηλίας<br />
<br />
Μετά από σκληρό αγώνα εναντίον υπερτέρων δυνάμεων, το 584 Τ.Π. κινδυνεύον να περικυκλωθεί, εξαναγκάστηκε σε σύμπτυξη και οι Κ/Σ έφθασαν στις παρυφές της πόλης. Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος.<br />
<br />
Αλλά το ύψωμα του προφήτη Ηλία απέκρουσε όλες τις συνεχείς και με μεγάλες δυνάμεις, λυσσαλέες επιθέσεις των Κ/Σ και απέβη ακατάλυτον φρούριον.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Οι Κ/Σ προελαύνουν. Καταλαμβάνουν το Μπουραζάνι.</b></span><br />
<br />
Στον ίδιο χρόνο άλλες ισχυρές δυνάμεις Κ/Σ επιτίθενται προς Νότον και καταλαμβάνουν την Γέφυρα Μπουραζανίου, αφού διέλυσαν τον εκεί 3ον Λόχο του 582 Τ.Π., φονευθέντος και του Δ/του του Λόχου υπολοχαγού Βήτου.<br />
<br />
Προελαύνουν εν συνεχεία και καταλαμβάνουν όλα τα υψώματα εκατέρωθεν της δημοσίας οδού μέχρι Καλπακίου και νοτιότερα. Έτσι η Κόνιτσα απομονώθηκε πλήρως.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Καταφθάνουν ενισχύσεις. Αντεπίθεση Εθνικών Δυνάμεων</b></span><br />
<br />
Ο αγώνας ασταμάτητος διήρκεσε επτά (7) ημέρες και νύχτες με την ίδια ένταση. Αλλά ο Προφήτης Ηλίας κρατούσε γερά και καθιστούσε αδύνατη την κατάληψη της πόλης. Στο μεταξύ άρχισαν να καταφθάνουν ενισχύσεις για την απεγνωσμένα αγωνιζόμενη μέχρις εσχάτων φρουρά της Κόνιτσας.<br />
<br />
Οι νέες εθνικές δυνάμεις που κατέφθασαν άρχισαν αντεπίθεση από Καλπάκι και νοτιότερα και επί πολλών κατευθύνσεων.<br />
<br />
Ούτω μια Μοίρα Καταδρομέων (ΛΟΚ) διεισδύει νύχτα δια μέσου των εχθρικών γραμμών και με άφθαστη τόλμη και αποφασιστικότητα αιφνιδιάζει τους Κ/Σ, τους ανατρέπει από τις θέσεις τους από όπου περνούσε και φθάνει και εγκαθίσταται στο ύψωμα Λυκόμορο επί των συνόρων, στα νώτα των Κ/Σ και αποκόπτει μία οδό διαφυγής τους. Δ/της Μοίρας ο παλαιός Ιερολοχίτης Ταγ/ρχης Γιάνναρης.<br />
<br />
Ταυτόχρονα το Σύνταγμα Χωροφυλακής (πρώην αντάρτες του ΕΔΕΣ) υπό τους Αλέκο Παπαδόπουλο και Δημήτριο Ιωάννου, διεισδύει νύχτα κατά μήκος της οδού προς Κόνιτσα και διά Βίγλας και γέφυρας Αώου φτάνει στα πρόθυρα της Κόνιτσας, στα πλευρά και στα νώτα των εκεί Κ/Σ.<br />
<br />
Στον ίδιο χρόνο το 581 Τ.Π. του Ταγ/ρχου Στυλιανού Τζουβάρα, επιτίθεται από Καλπάκι και Δολιανά επί των υψωμάτων αριστερά της οδού Καλπακίου – Κονίτσης με κατεύθυνση προς τη Γέφυρα Μπουραζανίου, όπου και φθάνει ανατρέποντας την αντίσταση των Κ/Σ, κατόπιν λυσσώδους αγώνα επί ημέρες και νύχτες.<br />
<br />
Την ίδια επίσης ώρα το 527 Τ.Π. (43 Ταξιαρχίας) υπό τον Ταγ/ρχη Λυγεράκη επιτίθεται στη δεξιά κατεύθυνση προς Καλπάκι – Γκραμπάλα, όπου και φθάνει κατανικώντας τους κατέχοντες τα νοτίως τούτης υψώματα.<br />
<br />
Η Κόνιτσα, η άμεσα απειλούμενη Κόνιτσα και η ηρωική φρουρά της που υπό δυσμενέστατες συνθήκες διεξήγαγε έναν υπέρ όλων αγώνα νικηφόρο, ανέπνευσε.<br />
<br />
Την πρωίαν της 3ης Ιανουαρίου 1948, η μεγάλη και κρίσιμη μάχη είχε λήξει με νίκη και πλήρη επικράτηση των Εθνικών Δυνάμεων. Η Κόνιτσα είχε μείνει απόρθητη. Είχε σωθεί.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Η Κυβέρνηση των Κ/Σ</b></span><br />
<br />
Το ΚΚΕ, την 24η Δεκεμβρίου 1947, είχε αναγγείλει τον σχηματισμό Κομμουνιστικής Κυβέρνησης υπό τον Μάρκο Βαφειάδη. Στην Κυβέρνηση αυτή συμμετείχαν και 2-3 Σλαβομακεδόνες υπουργοί.<br />
<br />
Ο σχηματισμός της Κυβέρνησης σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη επίθεση κατά της Κόνιτσας αποδεικνύουν ότι το ΚΚΕ πίστευε στη νίκη και στην κατάληψη της Κόνιτσας, την οποία προόριζε για πρωτεύουσα του κομμουνιστικού κράτους.<br />
<br />
Έτσι θα επιτύγχανε την αναγνώριση του Κράτους του, αρχικά από τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και στη συνέχεια από όλες τις άλλες χώρες του Κομμουνιστικού μπλοκ, που βρίσκονταν σε αναμονή του αποτελέσματος της μάχης.<br />
<br />
Το τότε ΚΚΕ υπολόγιζε αφ’ ενός στις δυνάμεις του, που στα τέλη του 1947 ήταν πανίσχυρες και ασκούσαν πλήρη έλεγχο σ’ όλη την ύπαιθρο χώρα της Ελλάδας, πλην των αστικών κέντρων.<br />
<br />
Υπολόγιζε βεβαίως, ότι όπισθέν του και παρά το πλευρόν του βρισκόταν το πανίσχυρο κομμουνιστικό μπλοκ. Και υπολόγιζε ακόμα και στην τότε μεγάλη αδυναμία του Ελληνικού Κράτους, στην κακή πολιτική και στρατιωτική κατάστασή του, την δεινή, σκοτεινή και ζοφώδη, χωρίς καμιά ασφάλεια στην ύπαιθρο και με τα βόρεια σύνορα, αφρούρητα και ανοικτά και το μέλλον του παντελώς αβέβαιο.<br />
<br />
Έτσι το ΚΚΕ έκρινε ότι επέστη η στιγμή για το αποφασιστικό χτύπημα και τη δημιουργία κομμουνιστικού κράτους στην Ελλάδα, που πέραν της άμεσης αναγνώρισης από το κομμουνιστικό μπλοκ, θα ετύγχανε στη συνέχεια και της πλήρους ενίσχυσής του εκ μέρους του, δι’ όλων των μέσων.<br />
<br />
Και χιλιάδες θα ήταν οι δήθεν «εθελοντές» που θα εισέρρεαν στην Ελλάδα από τα παντελώς αφρούρητα σύνορά της. Θα είχαμε έτσι δύο Ελληνικά Κράτη. Ένα των Αθηνών το Εθνικό και ένα το Κομμουνιστικό της Κόνιτσας, σε κατάσταση πολέμου μέχρις εξοντώσεως και τελικής επικράτησης του ενός εκ των δύο.<br />
<br />
Και αυτό υπό τις τότε διεθνείς και Εθνικές συνθήκες, ευνοούσε το Κομμουνιστικό Κράτος.<br />
<br />
Γιατί το Κομμουνιστικό Κράτος θα μπορούσε υπό τις συνθήκες αυτές, να εξαπλωθεί σύντομα σ’ όλη τη Βόρεια Ελλάδα κατ’ αρχάς, να μεταφέρει την πρωτεύουσά του σ’ άλλη πόλη, ακόμη και στη Θεσσαλονίκη.<br />
<br />
Οπότε θα επακολουθούσε φυσιολογικά η «ντε φάκτο» Διεθνής αναγνώριση. Οι Αμερικανοί κάτω από τις συνθήκες αυτές, δεν θα επενέβαιναν, γιατί θα μπορούσε να προκληθεί Παγκόσμιος Πόλεμος και δεν τον ήθελαν.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;">- Οι συνέπειες για την Ελλάδα</span></b><br />
<br />
Η τελική συνέπεια θα ήταν η κατάρρευση του πανταχόθεν βαλλόμενου από μέσα και από έξω Εθνικού Ελληνικού Κράτους και η επέκταση του Κομμουνιστικού Κράτους σ’ όλη τη χώρα.<br />
<br />
Το ΝΑΤΟ που θα μπορούσε να βοηθήσει και να προλάβει μια τέτοια εξέλιξη –και πάντοτε με τον κίνδυνο γενικού πολέμου- δεν υπήρχε ακόμη το 1947, ιδρύθηκε δυο χρόνια αργότερα τον Απρίλιο του 1949.<br />
<br />
Σπεύσαμε τότε να ενταχθούμε σ’ αυτό, γιατί ο Συμμοριτοπόλεμος ήταν ακόμα στο ζενίθ και ο κίνδυνος για την Ελλάδα μέγας να κομμουνιστοποιηθεί και να διαμελισθεί.<br />
<br />
Γιατί στην περίπτωση επιβολής του Κομμουνισμού σ’ όλη τη χώρα, είναι απολύτως βέβαιο, ότι η Μακεδονία και η Θράκη θα περιέρχονταν στους Βουλγάρους και στους Σκοπιανούς του Τίτο –ο οποίος ακόμα δεν τα είχε χαλάσει με τον Στάλιν- και η Ήπειρος κατά μεγάλο μέρος στους Αλβανούς.<br />
<br />
Οι Τούρκοι τότε θα άρπαζαν κι αυτοί τα νησιά μας και η Ελλάδα θα έσβηνε από το χάρτη. Όλα αυτά τα αποφύγαμε χάρις στην ιστορική νίκη της Κόνιτσας.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>- Καρδίτσα – Καρπενήσι – Φλώρινα</b></span><br />
<br />
Ας πάμε τώρα στα μετά την Κόνιτσα γεγονότα.<br />
<br />
Το ΚΚΕ παρά την αποτυχία του στην Κόνιτσα και τη διάψευση των μεγάλων προσδοκιών του για βέβαιη επικράτηση, δεν απογοητεύθηκε μετά την Κόνιτσα και ήλπιζε βάσιμα, χάρις στην αφανή μεν εν πολλοίς, αλλά πλήρη και ομόθυμη συμπαράσταση από το κομμουνιστικό μπλοκ, ότι τελικά θα επιτύγχανε τους σκοπούς του.<br />
<br />
Γι’ αυτό συνέχισε κατ’ επανάληψη την προσπάθεια κατάκτησης ενός αστικού κέντρου, για τον ίδιο πάντα σκοπό. Έτσι μετά ένα χρόνο, τον Δεκέμβριο του 1948 προσπάθησε να καταλάβει την Καρδίτσα ανεπιτυχώς.Τον Ιανουάριο του 1949 το Καρπενήσι και πάλι ανεπιτυχώς και τον Φεβρουάριο του 1949 τη Φλώρινα, όπου υπέστη πανωλεθρία.<br />
<br />
Γιατί στο μεταξύ η Ελλάδα αφυπνίστηκε, αναδιοργανώθηκε πολιτικά με σταθερή, ενωμένη και Εθνική Κυβέρνηση υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη και στρατιωτικά με τη δημιουργία ενωμένου και ισχυρού στρατού, καθ’ όλα έτοιμου, εξοπλισμένου και εκπαιδευμένου.<br />
<br />
Κι αυτό χάρις και στην επ’ αυτού μεγάλη Αμερικανική βοήθεια που δόθηκε πλέον ανοιχτά και με την παρουσία του Στρατηγού Βαν Φλητ, αλλά και την ανάληψη της Αρχιστρατηγίας υπό την ισχυρή Διοίκηση του Στρατηγού Αλ. Παπάγου.<br />
<br />
Το ΚΚΕ απέτυχε τελικά να κατακτήσει ένα αστικό κέντρο για να το κάνει πρωτεύουσα ενός δικού του κράτους και να επιτύχει προοδευτικά την διεθνή αναγνώριση. Οι συνθήκες, όπως παραπάνω τονίστηκε είχαν αλλάξει ριζικά. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.<br />
<br />
Οι Κ/Σ καταδιωκόμενοι απηνώς από το Νότιο άκρο της Πελοποννήσου μέχρι των Βορείων Συνόρων, από τις ισχυρές πλέον Εθνικές Δυνάμεις, που είχαν τώρα ηθικό ακμαίο και υψηλό, συσσωρεύτηκαν απ’ όλη την Ελλάδα στο Βίτσι και στο Γράμμο επί των συνόρων, όπου και επήλθε το αναπόφευκτο και οριστικό τέλος τους.<br />
<br />
Η Ελλάδα διέτρεξε αυτά τα χρόνια θανάσιμο κίνδυνο. Η όλη προσπάθεια εκείνου του ΚΚΕ, υποδαυλίζονταν και υποστηρίζονταν, αφανώς κατά το δυνατόν αλλά σίγουρα, από τον ίδιο τον Στάλιν που απέβλεπε σε έξοδο στο Αιγαίο και ήθελε την Ελλάδα σαν μια προεξοχή του, αναγκαία και πολύτιμη στη Μεσόγειο.<br />
<br />
Μια μικρή έστω προεξοχή αφού στην περίπτωση αυτή η Ελλάδα θα διαμελίζονταν.<br />
<b>Η μάχη και η νίκη της Κόνιτσας, υπήρξε γι’ αυτούς τους λόγους, η αποφασιστική καμπή του Συμμοριτοπολέμου. Γι’ αυτό η Κόνιτσα θα μείνει στην ιστορία μας, θρύλος, βωμός θυσίας, πύργος ακατάλυτος και πύλη ιερά.</b><br />
<br />
<b>Χάρις στη νίκη της Κόνιτσας η Ελλάδα απέφυγε την κομμουνιστοποίηση και τον ως εκ τούτου αναπόφευκτο διαμελισμό της και το σβήσιμο από το χάρτη. Και όμως. Η επέτειος αυτής της μεγάλης, της ιστορικής, της σωτήριας νίκης, από πολλού δεν εορτάζεται επίσημα. Χάριν της δήθεν λήθης και κατά πλήρη βιασμό της Ιστορίας.</b><br />
<b><br /></b>
<b>Για να μη στενοχωριούνται μερικοί που την χαρακτηρίζουν –έτσι τους συμφέρει- σαν «Γιορτή Μίσους» (!!!).</b><br />
<br />
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦ. ΛΕΤΤΑΣ ταξίαρχος ε.α.<br />
<br />
Πηγή: ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ<br />
===========================<br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΟΝΙΤΣΗΣ </b></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b> 1 - Η Μάχη της Κόνιτσας. Η πρώτη ημέρα της επιθέσεως : 25η Δεκεμβρίου 1947</b></span><br />
<br />
<a href="http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/blog-post_02.html">http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/blog-post_02.html</a><br />
<br />
Οι καμπάνες της Κόνιτσας σήμαιναν τον όρθρο. Ήταν ανήμερα των Χριστουγέννων έξι και μισή το πρωί. Ξημέρωνε η μεγάλη γιορτή του Χριστιανισμού και οι κάτοικοι είχανε κιόλας ξυπνήσει. Στην Κόνιτσα ο κόσμος “φυλαέι” όπως λένε, τις γιορτές και κανένας δεν λείπει από την εκκλησία. Ως και οι τσοπάνηδες από βραδύς κατέβηκαν στην Κόνιτσα για να λειτουργηθούν.<br />
<br />
Τα δύο τάγματα πεζικού της 75ης Ταξιαρχίας που κρατούσαν την πόλη είχανε, όπως πάντοτε, απλώσει τμήματα της δυνάμεώς τους στα πιο επικίνδυνα σημεία γύρω από την Κόνιτσα, μέσα στα χαρακώματα και στα φυλάκια που είχανε οργανωθεί από μηνών σε πρόχειρη αλλά αξιόλογη οχύρωση εκστρατείας.<br />
<br />
Οι Λόχοι του 584 Τάγματος Πεζικού κρατούσαν τον Προφήτη Ηλία Εξοχής, το ύψωμα 915 και ένα άλλο ανώνυμο ύψωμα νοτιοδυτικά του Προφήτη Ηλία.<br />
<br />
Ο 4ος Λόχος του 582 Τάγματος Πεζικού είχε απλωθεί στον Προφήτη Ηλία Κόνιτσας και ο 2ος Λόχος του 582 Τάγματος Πεζικού κατείχε το ύψωμα του Αγίου Αθανασίου προς τα βόρεια της πόλης. <br />
<br />
Μικρότερα τμήματα είχαν απλωθεί νοτίως και δυτικά της πόλης. Μια μικρή δύναμη από ΜΑΥ φρουρά φρουρούσε κάθε βράδυ στην Κάτω Κόνιτσα κοντά στη γέφυρα του Αώου για κάθε ενδεχόμενο.<br />
<br />
Κανένας δεν είχε υποψιαστεί πως μπορούσε τέτοια μέρα να συμβεί κανένα απρόοπτο. Την παραμονή των Χριστουγέννων, μόνον ο Διοικητής του 584 Τάγματος Πεζικού Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Παλλαντάς Γεώργιος που είχε ανέβει στο ύψωμα 915 και στον Προφήτη Ηλία Εξοχής για επιθεώρηση, σαν να τον έσπρωχνε κάποιο μυστικό προαίσθημα, μάζεψε τους αξιωματικούς του και τους είπε δύο λόγια:<br />
“Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί από ώρα σε ώρα. Να έχετε όμως υπόψη σας, πως πρώτα θα πεθάνουμε εμείς οι Αξιωματικοί και κατόπιν οι φαντάροι. Τίποτα άλλο. ”<br />
<br />
Οι καμπάνες λοιπόν της Κόνιτσας από τον Άγιο Νικόλαο και τις άλλες εκκλησίες χαιρέτιζαν με χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες την ημέρα των Χριστουγέννων, όταν στις έξι και μισή ακριβώς ακούσθηκαν να πέφτουν βλήματα από βαρείς όλμους στα υψώματα της πόλης. Για μια στιγμή κανενός το μυαλό δεν πήγε σε επίθεση. Πέσανε έξι βλήματα όλμων και ύστερα μεσολάβησε ένα μικρό διάστημα ησυχίας. Μα ύστερα το κακό συνεχίστηκε χωρίς καμιά απολύτως διακοπή, έως τις εφτά.<br />
<br />
Ο Διοικητής της 75ης Ταξιαρχίας Σχης (ΠΖ) Δόβας Κωνσταντίνος, που εκείνη την ώρα ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, τινάχτηκε επάνω και διέταξε συναγερμό της φρουράς. Κανένας δεν αργοπόρησε να πάρει τη θέση του και στα δύο τάγματα.<br />
<br />
Διοικητής του 584 Τάγματος Πεζικού, όπως είπαμε ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Παλαντάς. Υποδιοικητής ο Ταγματάρχης Παπαγιανόπουλος. Διοικητής του 1ου Λόχου ο Λοχαγός Σπ. Καρβέλης, του 2ου ο Λοχαγός Θεοτόκης Ζώτος, του 3ου ο Υπολοχαγός Θεόδωρος Τσίγκας και του 4ου ο Λοχαγός Ε. Βλάχος, με Διμοιρίτες τους Ανθυπολοχαγούς Χαπιζάνη, Παπαγιαννακόπουλο, Γ. Περσίδη, Γ. Καλομοίρη, Π. Γιωργόπουλο, Π. Κύρκο, Α. Προκόπη, Βάγια, Παπανικολάου, Ε. Οικονόμου και άλλους, γιατρούς και πολυβολητάς.<br />
<br />
Στο 582 Τάγμα Πεζικού επειδή ο Διοικητής του Ταγματάρχης (ΠΖ) Γιαννόπουλος έλειπε με άδεια, χρέη Διοικητού εκτελούσε ο Υποδιοικητής Ταγματάρχης (ΠΖ) Περίδης, με Διοικητές Λόχων στον 1ο Λόχο τον Τσουπάκη, στον 2ο Λόχο τον Μαμαλάκη και σστον 4ο λόχο τον Τόγια , με Διμοιρίτες τον Βασίλη Τσούτση, τον Ανδρέα Μπρε, τον Καραβάτσο, τον Ρισβάνη και τον Κυριάκη.<br />
<br />
Ο 3ος Λόχος του 582 Τάγματος Πεζικού ήταν ο Λόχος του Υπολοχαγού Βήτου που βρισκόταν στη γέφυρα Μπουραζανίου και που ταυτόχρονα δέχθηκε την ίδια επίθεση από πενταπλάσιους συμμορίτες.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Φωτιά και σίδερο</b></span></span><br />
<br />
Ακόμα δεν έχει καλά ξημερώσει. Μόλις ξανοίγει το πρώτο φως της αυγής. Σε μεριές – μεριές ακόμη σκιές βαθιές. Το κρύο είναι τσουχτερό. Καμπάνες, κανονιές, κροτάλισμα πυρών πεζικού, ψαλμωδίες, προστάγματα, ξεφωνητά τρόμου, ανακατεύονται σε μια παράξενη συμφωνία μέσα στο παγερό πρωινό. Όμως οι κινήσεις των στρατιωτικών τμημάτων γίνονται κανονικά και σύντονα. Αξιωματικοί και άνδρες ξεκινούν ως Ολύμπιοι Θεοί για να εκπληρώσουν ένα από τα υψηλότερα εθνικά έπη της Ελληνικής ιστορίας.<br />
<br />
Όλοι λοιπόν οι Αξιωματικοί αυτοί με τους στρατιώτες τους πιάσανε αμέσως τις θέσεις τους έτοιμοι για την απόκρουση της επιθέσεως που εκδηλώθηκε πρώτα στο ανώνυμο ύψωμα νοτιοδυτικά του Προφήτη Ηλία Εξοχής.<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b><br /></b></span></span>
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Ο αγώνας στον Προφήτη Ηλία Εξοχής</b></span></span><br />
<br />
Εκεί πάνω βρισκόταν με τους άνδρες του ο Ανθλγός (ΠΖ) Γεωργόπουλος Παναγιώτης του Γεωργίου από Πεστά Ιωαννίνων . Πολεμά σαν λιοντάρι από τις εφτά το πρωί έως τις εννιά ακριβώς, όταν μια ριπή τον ρίχνει κάτω νεκρό. Οι συμμορίτες το βλέπουν. Με περισσότερη μανία χτυπούν τους στρατιώτες, που αγωνίζονται παλληκαρήσια πίσω από το άψυχο σώμα του Ανθυπολοχαγού τους.<br />
<br />
Μα οι συμμορίτες είναι πολλοί. Τρία τέταρτα της ώρας αργότερα, αφήνουν το ύψωμα και συμπτύσσονται στον Προφήτη Ηλία Εξοχής, όπου ο 2ος Λόχος, ο Λόχος τους κρατάει την πρώτη γραμμή αντιστάσεως. Βρίσκουν εκεί τον Λοχαγό τους, Λοχαγό (ΠΖ) Ζώτο Θεοτόκη να ετοιμάζεται για την αντιμετώπιση της πρώτης και σοβαρότερης επιθέσεως, που άρχισε ύστερα από λίγα λεπτά κατά του Προφήτη Ηλία Εξοχής και του υψώματος 915. Απάνω στα δύο αυτά υψώματα πέφτουν βροχή οι όλμοι και τα βλήματα του εχθρικού πυροβολικού.<br />
<br />
Ταυτοχρόνως βλήματα πυροβολικού άρχισαν να πέφτουν και στον Προφήτη Ηλία Κόνιτσας, μέσα στην πόλη και στον αυχένα Αγίου Αθανασίου που κρατούσε ο 2ος Λόχος του 582 Τάγματος Πεζικού.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Τα χωνιά του ΔΣΕ</b></span></span><br />
<br />
Τα πολυβόλα των συμμοριτών γαζώνουν κάθε κατεύθυνση, ενώ σαλπιγκτές και άλλοι με χωνιά φώναζαν από όλες τις κατευθύνσεις:<br />
“Μη πολεμάτε τζάμπα. Παραδοθήται. Σκοτώστε τους πουλημένους Αξιωματικούς σας.<br />
Είσαστε χαμένοι ”.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Ο αγώνας στον Προφήτη Ηλία Εξοχής συνεχίζεται</b></span></span><br />
<br />
Στον Προφήτη Ηλία Εξοχής καίγεται κυριολεκτικά ο τόπος. Οι συμμόριτες ουρλιάζοντας σαν άγρια θηρία, παρά τις τρομακτικές τους απώλειες εξακολουθούν την επίθεση με πείσμα. Πίσω από τις γραμμές τους προωθούνται εφεδρείες και κάθε απώλειά τους συμπληρώνεται στο διπλάσιο. Μα ο στρατός καλά κρατεί. Ο Ανθλγός Περσίδης κρατά ένα χαράκωμα που συγκεντρώνει τη μανία του εχθρού.<br />
<br />
Μια ‘’γροθιά’’ των συμμοριτών σκάει στο χείλος του χαρακώματος και τραυματίζει τον Ανθλγό Περσίδη στο κεφάλι. Μα ο Περσίδης πληγωμένος χωρίς να νοιαστεί καθόλου για την πληγή του εξακολουθεί να μάχεται. Το ίδιο και ο γιατρός του Λόχου Ταγκαράκης που πληγώθηκε την ίδια στιγμή από τα ίδια θραύσματα. Και οι δυο τους μεθυσμένοι από ενθουσιασμό αδειάζουν τα οπλοπολυβόλα τους Μπρεντ απάνω στους συμμορίτες, στο άγριο αυτό λεφούσι που έχει πλησιάσει πολύ σε ένα χαράκωμα που έχει έλλειψη σε πυρομαχικά.<br />
<br />
<b>Στο χαράκωμα εκείνο σκοτώνονται (την 25 -12-1947) πολεμώντας οι στρατιώτες :</b><br />
• Στρ (ΠΖ) Τσαρής Γεώργιος του Βασιλείου από Αμμότοπο Άρτας<br />
• Στρ (ΠΖ) Ξυδιάς ή Μπαράκος Γεράσιμος του Κωνσταντίνου από Πάτρα<br />
• Στρ (ΠΖ) Τρικερίδης Κ.<br />
<br />
<b>Πιο πέρα τραυματίζονται οι στρατιώτες:</b><br />
• Παπαδημακόπουλος Θ.<br />
• Λούτσης Ε.<br />
• Παπαχρηστόπουλος Β.<br />
• Δήμος Β.<br />
• Σωτηρόπουλος Αλ.<br />
• Αλεξόπουλος<br />
• Ζώγος<br />
• Νάκος Αλ.<br />
• Βουκελάτος Δ.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Η σύμπτυξη του 2ου Λόχου του 584 Τάγματος Πεζικού</b></span></span><br />
<br />
Οι συμμορίτες προσθέτουν τώρα στην επίθεσή τους κατά του Προφήτη Ηλία Εξοχής και ολμίσκους ατομικούς. Τα πυρομαχικά του 2ου Λόχου του 584 Τάγματος Πεζικού έχουν λιγοστέψει. Οι συμμορίτες βρίσκουν την ευκαιρία από αυτήν ακριβώς την έλλειψη και πηδούν σε ένα χαράκωμα.<br />
<br />
Πιάνουν αιχμάλωτους πέντε στρατιώτες και τους παίρνουν μαζί τους. Οι χειροβομβίδες κοντεύουν να τελειώσουν. Ο Διοικητής του 2ου Λόχου Λοχαγός (ΠΖ) Ζώτος Θεοτόκης δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Διατάσσει τον Λόχο του να συμπτυχθεί στο ύψωμα 915. Η ώρα είναι μία το μεσημέρι.<br />
<br />
Απάνω στο ύψωμα 915 που συγκεντρώνεται η μανία των συμμοριτών τραυματίζεται ο Υποδιοικητής του 584 Τάγματος Πεζικού Ταγματάρχης (ΠΖ) Παπαγιαννόπουλος Ηλίας. Δεξιώτερα πάλι στον Άγιο Αθανάσιο πέφτει ηρωϊκότατα ο Ανθυπολοχαγός Δ. Γόντικας και πολλοί γενναίοι στρατιώτες. Σκοτώνεται ακόμα λίγο μετά τη σ΄μπτυξη του 2ου Λόχου του 584 Τάγματος Πεζικού ο Διμοιρίτης Ανθυπολοχαγός Γ. Καλομοίρης.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Αγώνας για να κρατηθεί το ύψωμα 915</b></span></span><br />
<br />
Τώρα οι συμμορίτες αφού με ουρλιάσματα χαράς ανέβηκαν στον άδειο Προφήτη Ηλία Εξοχής δυναμώνουν την επίθεσή τους προς το ύψωμα 915. Ο Διοικητής του 584 Τάγματος Πεζικού Ανχης (ΠΖ) Παλλαντάς Γεώργιος τρέχει επάνω στο ύψωμα 915 και μαζί με τον παρατηρητή του πυροβολικού Βασίλη Δαρδελάκο από τη Μάνη επισημαίνει τις θέσεις του εχθρού και διατάσσει το πυροβολικό και τους όλμους να αρχίσουν δραστικά πυρά.<br />
<br />
Τα κανόνια του Ταγματάρχη Πυροβολικού Γενημάρα σπέρνουν καυτό σίδερο στους συμμορίτες. Κομματιασμένοι από τις οβίδες και τους όλμους οι συμμορίτες πέφτουν νεκροί. Τα οπλοπολυβόλα των στρατιωτών μας δεν σταματούν ούτε δευτερόλεπτο. Οι κάννες καίνε, οι φαντάροι αδειάζουν τα παγούρια τους κι ας ψήνεται ο λαιμός τους για μια γουλιά νερό.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b><span style="color: #0b5394;">Η κατάληψη της γέφυρας Μπουραζανίου από τους συμμορίτες</span></b></span><br />
<br />
Την 07:40 εκδηλώθηκε επίθεση από την Ταξιαρχία ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ κατά του 3ου Λόχου του 582 Τάγματος Πεζικού ο οποίος φρουρούσε την γέφυρα Μπουραζανίου (ενισχυόμενος και με δυνάμεις ΜΑΥ). Ύστερα από σκληρό αγώνα μέχρις εσχάτων, στις 09:15 η φρουρά υπέκυψε λόγω της αριθμητικής υπεροχής του αντίπαλου. Η κατάληψη της γέφυρας και η καταστροφή της προκάλεσε σημαντικά προβλήματα καθώς απέκοψε την Κόνιτσα από τα Ιωάννινα (ο δρόμος την εποχή εκείνη διερχόταν δια μέσου της γέφυρας Μπουραζανίου).<br />
<br />
<b>Οι απώλειες του Λόχου ήταν τρομακτικές:</b><br />
• Νεκροί: 18 (εκ των οποίων 1 Αξκός ο Διοικητής του Λόχου)<br />
• Αιχμάλωτοι: 23<br />
Όσοι από τους άνδρες του Λόχου διεσώθησαν διέφυγαν προς την κατεύθυνση ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ – ΔΟΛΙΑΝΩΝ.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Υπολοχαγός (ΠΖ) Βήττος Θεόδωρος</b></span></span><br />
<br />
Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Διοικητής του 3ου Λόχου του 582 Τάγματος Πεζικού Υπολοχαγός (ΠΖ) Βήττος Θεόδωρος. Ο Βήττος κατετάγη στο στρατό με το βαθμό του Λοχία το 1928. Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ως Ανθυπασπιστής στο Τάγμα Δελβινακίου και στο Τάγμα Φιλιατών. Το 1943 υπηρέτησε ως Διοικητής Τάγματος στον ΕΔΕΣ, μετά τη διάλυση του οποίου (1945) υπηρέτησε ως Ανθυπολοχαγός και μετέπειτα ως Υπολοχαγός στον εθνικό στρατό.<br />
<br />
Τα οστά του φυλάσσονται εντός μνημείου το οποίο βρίσκεται εντός του Ελληνικού Φυλακίου Μπουραζανίου. Σήμερα η γέφυρα τύπου BELLEY του Μπουραζανίου φέρει τιμητικά το όνομά του ‘’ΓΕΦΥΡΑ ΛΟΧΑΓΟΥ (ΠΖ) ΒΗΤΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ΄΄<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Ο τραυματισμός του Διοικητή της 75ης Ταξιαρχίας</b></span></span><br />
<br />
Ατάραχος ο Διοικητής της 75ης Ταξιαρχίας Σχης (ΠΖ) Δόβας Κωνσταντίνος, με απόλυτη εμπιστοσύνη στους Αξιωματικούς και στους στρατιώτες του, δίνει διαταγές στους λαχανιασμένους αγγελιαφόρους που φτάνουν από όλα τα υψώματα με αναφορές των Διοικητών. Ακούει το κακό που γίνεται στο ύψωμα 915, πηγαίνει εκεί, επιθεωρεί και στις 12:15 ξεκινά με το αυτοκίνητό του να επιστρέψει στην έδρα της 75ης Ταξιαρχίας. Περί της 12:30 το τζιπ χτυπά σε μια νάρκη, ο Διοικητής της 75ης Ταξιαρχίας τραυματίζεται βαριά, τινάζεται μαζί με τον οδηγό στρατιώτη πολλά μέτρα μακριά. Τους μεταφέρουν ματωμένους στη Κόνιτσα. Ο Διοικητής της Ταξιαρχίας είναι λιποθυμισμένος από τα τραύματα και το δυνατό τράνταγμα της εκρήξεως.<br />
<br />
Την Διοίκηση της 75ης Ταξιαρχίας αναλαμβάνει με διαταγή της VΙΙΙ Μεραρχίας ο Διοικητής του 584 Τάγματος Πεζικού Άνχης (ΠΖ) Παλλαντάς Γεώργιος.<br />
<br />
Από τον Προφήτη Ηλία Εξοχής στον Προφήτη Ηλία Κόνιτσας<br />
<br />
Ο Υποδιοικητής του 582 Τάγματος Πεζικού Τχης (ΠΖ) Περίδης τρέχει και αυτός από χαράκωμα σε χαράκωμα του Προφήτη Ηλία Κόνιτσας και του Αγίου Αθανασίου παρακολουθώντας τα πάντα. Εν τω μεταξύ η μάχη στο ύψωμα 915 συνεχίζεται πάντοτε άγρια.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Καθολική συμμετοχή στη μάχη</b></span></span><br />
<br />
Από την Κόνιτσα οι φαντάροι που υπηρετούσαν σε γραφεία και σε βοηθητικές υπηρεσίες, ζητούν οι ίδιοι να τρέξουν στις μονάδες τους απάνω στα υψώματα. Φεύγουν τα παιδιά αυτά και πίσω μένουν οι τελείως απαραίτητοι. Για να φτάσουν στη μάχη τρέχουν. Γίνεται αγώνας δρόμου για το ποιός θα φτάσει πρώτος στο χαράκωμα και να βοηθήσει στον αγώνα. Εκεί που φθάνουν τέτοιοι είναι οι κρότοι που δεν μπορούν να ακουστούν και οι δυνατότερες φωνές. Οι τραυματίες με ματωμένα κορμιά, όσοι μπορούν να σταθούν ακόμα όρθιοι πολεμούν ακόμα.<br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>Οι μαχητές της Κόνιτσας γίνονται ημίθεοι</b></span></span><br />
<br />
Σκηνές μεγαλείου που δεν μπορεί να τις συλλάβει ανθρώπινο μυαλό. Οι Αξιωματικοί με πάθος πολεμούν στα πιο επικίνδυνα σημεία.<br />
<br />
‘’ Και εμείς να σκοτωθούμε, φωνάζουν στους στρατιώτες, να ταμπουρωθείτε στα κορμιά μας και να πολεμήσετε ‘’.<br />
<br />
Αρχίζει σε λίγο να πέφτει το σκοτάδι. Ο ουρανός φωτίζεται από τις εκρήξεις του πυροβολικού και από τις φωτοβολίδες που ρίχνονται εδώ και εκεί. Η Κόνιτσα και η ηρωική φρουρά της μπαίνουν στην πρώτη εφιαλτική νύχτα του μεγάλου αγώνα.<br />
<br />
--------------------------------<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b> 2 - Η Μάχη της Κόνιτσας. Η πρώτη νύχτα</b></span><br />
<a href="https://www.blogger.com/goog_2077497926"><br /></a>
<a href="http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/2.html">http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/2.html</a><br />
<br />
<br />
Η σφοδρή επίθεση των συμμοριτών την πρώτη ημέρα εναντίον των φυλακίων της πόλεως, δεν πέτυχε τίποτε το σοβαρό. Όλη η γραμμή κρατάει γερά και τα κύματα του εχθρού τσακίζονται επάνω στη γενναία άμυνα του στρατού μας.<br />
<br />
Έχει μόνο εγκαταλειφθεί το απομακρυσμένο ύψωμα του Προφήτη Ηλία Εξοχής, αυτό που υπεράσπιζε ένα μικρό, προωθημένο τμήμα του 584 Τάγματος Πεζικού.<br />
<br />
Στα άλλα υψώματα στο 915, στον Προφήτη Ηλία Κόνιτσας και στον Άγιο Αθανάσιο, οι συμμορίτες δεν μπορούν να προχωρήσουν ούτε σπιθαμή. Όλη η κύρια γραμμή άμυνας κρατεί ασάλευτη, χωρίς ρωγμή.<br />
<br />
Παρ' όλα αυτά νύχτα της πρώτης ημέρας της επιθέσεως εναντίον της Κόνιτσας ήταν νύχτα εφιαλτική. Οι σάλπιγγες των συμμοριτών δεν σταματάνε καθόλου. Ούτε τα χωνιά τους που απειλούσαν με άγρια σφαγή τους στρατιώτες. Αλλά δεν σταμάτησαν επίσης ούτε τα ουρλιάσματα αυτών που πέφτανε λαβωμένοι από τα εύστοχα πυρά του στρατού μας.<br />
<br />
Οι κάτοικοι πάλι πέρασαν τη νύχτα τους άγρυπνοι, τα μικρά παιδιά κλαίγανε τρομαγμένα σε κάθε έκρηξη οβίδας του εχθρικού πυροβολικού, που έσκαζε με φοβερό κρότο επάνω στα σπίτια.<br />
<br />
Στις γραμμές των συμμοριτών φτάνουν καινούριες ενισχύσεις. Περισσότεροι από δύο χιλιάδες ''δημοκράτες'' με τους καπεταναίους Σοφιανό, Ορέστη, Κόλια, Λάμπη και Ερμή πολεμούν, ενώ καινούριες ενισχύσεις, ξεκούραστα σλαυομακεδονικά τμήματα του Γράμμου, ετοιμάζονται να βοηθήσουν κι αυτά στη μάχη.<br />
<br />
Μα το Πυροβολικό και η Αεροπορία από την προηγούμενη μέρα, τους έχει κάνει σοβαρές ζημιές. Έτσι αυτή την άγρια νύχτα καθώς απάνω στον Προφήτη Ηλία, τον Άγιο Αθανάσιο και το 915 έσκαζαν η μία μετά την άλλη οι φωτοβολίδες, διέκριναν οι στρατιώτες μας αμέτρητα κορμιά συμμοριτών που σκέπαζαν το πεδίο της μάχης.<br />
<br />
Οι τραυματισμένοι βογγούσαν, σήκωναν τα χέρια τους ψηλά στον ουρανό κλαίγανε, κι άλλοι πάλι καταριώντουσαν τους καπεταναίους που τους πήραν στο λαιμό τους. Οι σύντροφοί τους, για να μην υπάρχει στη νεκρή ζώνη αυτό το τείχος των νεκρών που η θέα του τους έκοβε τα πόδια, προσπαθούσαν με άλματα να τους τραβήξουν προς τα πίσω.<br />
<br />
Μα το Πυροβολικό μας και τα πυρά του Πεζικού σκότωναν κι άλλους, έτσι που το τοπίο γέμισε από πτώματα. Αυτή η νύχτα έκρινε τη τύχη της Κόνιτσας. Φάνηκε καθαρά πως ο στρατός δεν θα επέτρεπε με οποιαδήποτε θυσία να περάσουν οι συμμορίτες.<br />
<br />
Η δεύτερη μέρα, η 26η Δεκεμβρίου, δεν αλλάζει καθόλου την κατάσταση. Οι συμμορίτες επιτίθενται με την ίδια λύσσα χωρίς αποτέλεσμα.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ η Στρατιά δίνει διαταγή (από τις 25 Δεκεμβρίου, ώρα 10π.μ.) στον Διοικητή του Β΄ Σώματος να πάη στα Γιάννενα και στον Μέραρχο Αντωνόπουλο να προωθήση το Στρατηγείο του όσο μπορεί πλησιέστερα στην Κόνιτσα. Στα Γιάννενα μένει μόνος ο Επιτελάρχης Λασπιάς. Δεν βγαίνει καθόλου από το γραφείο του. Σκυμμένος στους χάρτες, δεν κλείνει μάτι, ούτε τη νύχτα.<br />
<br />
Οι συμμορίτες για να απομονώσουν την Κόνιτσα μετά την κατάληψη του Μπουραζανίου, πιάνουν τη Βίγλα, τη Γραμπάλα, κατεβαίνουν μέχρι το Καλπάκι, κι άλλοι ακόμα χαμηλότερα, κοντά στο μοναστήρι της Βελλάς. Δεν είχανε καμμιά αμφιβολία ότι θα παίρνανε την Κόνιτσα.<br />
<br />
Ο Γράμμος και πιο κάτω ο Σμόλικας και η Γκαμήλα ήταν με τα χιόνια τους και τις απότομες χαράδρες, τείχος απροσπέλαστο στο στρατό από την πλευρά εκείνη. Προς βορρά και δυτικώς της Κόνιτσας υπάρχουν τα σύνορα που τους παρέχουν την ευχέρεια να μετακινούν τμήματα μέσα από την Αλβανία, όπου ήθελαν. Προς νότο, όπως είπαμε και πιο πάνω πιάσανε τη γέφυρα Μπουραζανίου, τη Βίγλα, τη Γκραμπάλα και η Κόνιτσα βρέθηκε κυκλωμένη.<br />
<br />
Μα στην Κόνιτσα, από το περασμένο Αύγουστο είχανε γίνει γύρω-γύρω χαρακώματα, είχανε φτιάσει ναρκοπέδια κι ακόμα Σταθμούς Διοικήσεως ωχυρωμένους, για περίπτωση εισβολής και επιθέσεως εναντίον της. Στην πόλη δεν μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερες δυνάμεις. Όπως είναι γνωστό με τον συμμοριακό αυτό πόλεμο, ολόκληρη η Ελλάς είχε γίνει μέτωπο και παντού υπήρχε περίπτωση να συμβεί το κακό. Ένα Τάγμα Πεζικού (το 583 Τάγμα Πεζικού) χρειάσθηκε να σπεύσει στην Θεσπρωτία.<br />
<br />
Οι στρατιωτικές δυνάμεις και οι εφεδρείες έχουν μοιραστεί κανονικώτατα και στην περίπτωση της Κόνιτσας οι αναγκαίες δυνάμεις κινηθήκανε με ακρίβεια μαθηματική.<br />
<br />
Στο Καλπάκι που αποτελούσε την πρώτη γραμμή του πυρός από την πρώτη μέρα της επιθέσεως κατά της Κόνιτσας έφτασε πρώτα το 581 Τάγμα Πεζικού του Τζουβάρα και το ανεξάρτητο Τάγμα Χωροφυλακής του βουλευτού Ιωάννου. Το 581 που έλαβε μέρος στη μάχη του Μετσόβου, περπάτησε συνεχώς 20 ώρες για να φτάσει όσο μπορούσε γρηγορώτερα στη μάχη.<br />
<br />
Ο Ιωάννου πάλι, βαρεία άρρωστος, έφτασε κι αυτός με τους άνδρες του στο Καλπάκι και μπήκε αμέσως στη μάχη.<br />
<br />
Οι συμμορίτες υποχώρησαν προς τα Άνω Ραβένια, αλλά συμμορίες του Υψηλάντη που βρισκόντουσαν στην περιοχή του Δελβινακίου, προχωρούν προς το Κεράσοβο, επιχειρούν να περάσουν τη γέφυρα των Αγιών και να πλευροκοπήσουν τις Εθνικές Δυνάμεις που είχαν απλώσει βορειανατολικώς του Καλπακίου.<br />
<br />
Τμήμα του Τάγματος Χωροφυλακής ματαίωσε την προσπάθειά τους. Εν τω μεταξύ ο γενναίος Τζουβάρας το έχει ματώσει για καλά, κάτω από τα Ραβένια. Οι Διοικητές Λόχων του Τάγματος, Λοχαγοί Καβεβάρος, Ρομποτής, Μανιάκης και ο Υπολοχαγός Κομπλιάς, με την υπέροχη μαχητικότητα των στρατιωτών τους, ανατρέπουν την αντίσταση των συμμοριτών και πλησιάζουν στο χωριό Μαυροβούνι. Οι απώλειες του Τάγματος είναι μεγάλες. Και σε τραυματίες αλλά και σε νεκρούς.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ στα Γιάννενα φτάνει και ο υπέροχος Κιτριλάκης με δικά του τμήματα, που τα ρίχνει στον αγώνα.<br />
<br />
Στην Κόνιτσα η κατάσταση στις 26 και 27 του μήνα μένει η ίδια. Οι συμμορίτες επιτίθενται σε όλα προς το βορρά και ανατολικώς της πόλεως υψώματα με λύσσα, αλλά δεν μπαίνουν στην πόλη. Στις 26 κάνουν μία μικρή κρούση στα φυλακία νοτιώς της πόλεως από το πεδινό διάδρομο, όπου υπήρχαν τμήματα του 582 Τάγματος Πεζικού και λίγοι ΜΑΥ κοντά στην γέφυρα του Αώου.<br />
<br />
Κανένα αποτέλεσμα. Το πυροβολικό όμως των συμμοριτών αυξάνει τις βολές του εναντίον της πόλεως. Ο τραυματισμένος Γενημάρας εξακολουθεί να διευθύνει τα κανόνια της πόλεως και να ρίχνει όπου υπήρχαν οι σοβαρώτερες συγκεντρώσεις συμμοριτών και τα περισσότερα πυρά τους.<br />
<br />
Η Αεροπορία κάνει κι αυτή θαύματα. Στα Γιάννενα από την πρώτη κι όλας μέρα της επιθέσεως έφτασε ο Αρχηγός των Αεροπορικών Δυνάμεων της Στρατιάς Κελαϊδής και οι πιλότοι της Βάσεως Ιωαννίνων που εν τω μεταξύ έχει ενισχυθεί με αρκετά Σπιτφάϊρς, κάνουν τέσσερις και πέντε εξπρμήσεις ημερησίως. Άθλος.<br />
<br />
Μα η μικρή κρούση που έγινε από τους συμμορίτες στα φυλάκια της νοτίου Κόνιτσας στις 26 του μηνός, ανησύχησε τον Παλλαντά.<br />
<br />
Ο Παλλαντάς πήρε μία τολμηρή απόφαση που έσωσε την Κόνιτσα.<br />
<br />
--------------------------------<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b> 3 - Η Μάχη της Κόνιτσας. Οι συμμορίτες εισδύουν στην νότια Κόνιτσα.</b></span><br />
<br />
<a href="http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/3.html">http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/3.html</a><br />
<br />
'Ολη την ημέρα των Χριστουγέννων και την επόμενη, οι συμμορίτες παρά τις συχνές και λυσσαλέες τους επιθέσεις, σπάζουν τα μούτρα τους στον Προφήρη Ηλία, στον Άγιο Αθανάσιο και το ύψωμα 915. Μεταχειρίζονται χωρίς καμμία φειδώ τα πυρομαχικά τους και τους κουρασμένους συμμορίτες, αντικαθιστούν αμέσως νέα τμήματα περισσότερο ορμητικά από τα πρώτα.<br />
<br />
Στα σπίτια της Κόνιτσας μεταφέρουν διαρκώς τραυματίες από την πρώτη γραμμή. Οι αεροπόροι παρά την κακοκαιρία, μόλις βρουν μια οποιαδήποτε ευκαιρία πολυβολούν τον εχθρό ή χτυπούν με ρουκέτες ορισμένα σημεία της περιοχής Νικάνωρος, εκεί δηλαδή που υπάρχει πυροβολαρχία των συμμοριτών.<br />
<br />
Αεροπλάνα Ντακότα κατεβαίνουν σε χαμηλό ύψος και ρίχνουν με τα αλεξίπτωτα πυρομαχικά. Πολλά από αυτά προς την ανατολική κυρίως πλευρά της πόλεως πέφτουν κοντά στις γραμμές των συμμοριτών, και γίνονται αφορμή μικροσυγκρούσεων, σώμα προς σώμα καμμία φορά.<br />
<br />
Ο Παλλαντάς λοιπόν από τις 26 υποψιάστηκε κάτι που στο άμεσο μέλλον θα αποδεικνυόταν αληθινό. Φοβήθηκε μήπως οι συμμορίτες απογοητευμένοι από τις αποτυχίες τους στα υψώματα χτυπήσουν την Κόνιτσα από τον πεδινό διάδρομο.<br />
<br />
Διατάζει το 2ο και 3ο Λόχο του 584 Τάγματος Πεζικού (Διοικηταί Λοχαγός Ζώτος και Υπολοχαγός Τσίγκας) να φύγουν από το ύψωμα 915 και να κατέβουν στην Κόνιτσα, ώστε να ενισχυθούν τα τμήματα του 582 Τάγματος Πεζικού που είχαν μικροφυλάκια στη νοτιοανατολική και τη νοτιοδυτική πλευρά της Κόνιτσας.<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;"><b>Με την ενέργειά του αυτή έσωσε την Κόνιτσα.</b></span> Στις εφτά το βράδυ της 27ης οι συμμορίτες κάνουν επίθεση από το πεδινό διάδρομο. Ή μάλλον με χίλιες προφυλάξεις καταφέρνουν να χωθούν στα σπίτια χωρίς σχεδόν να τους αντιληφθεί κανένας. Θα προχωρήσανε κατ΄αυτόν τον τρόπο περισσότερο από 250 μέτρα κατ' ευθείαν στην κάτω Κόνιτσα. Μόλις μπαίνανε στα σπίτια ακινητούσαν της οικογένειες με το πιστόλι στα χέρια και έπιαναν τα παράθυρα και τις πόρτες για κάθε ενδεχόμενο.<br />
<br />
Άλλοι τρυπώσανε στους κήπους και κούρνιασαν κάτω από τα δέντρα ακίνητοι. Η βραδυά ήταν μάλλον σκοτεινή, γιατί τον ουρανό άρχιζαν να σκεπάζουν μαύρα σύννεφα.<br />
<br />
Οι δύο Λόχοι του 584, μπροστά ο 2ος του Ζώτου, πιο πίσω ο 3ος του Τσίγκα προχωρούσαν τις ώρες εκείνες να εγκαταστήσουν φυλάκια χαμηλά κοντά στο ποτάμι.<br />
<br />
Σε μια στιγμή που ο Λοχαγός Ζώτος με τον οπλοπολυβολητή του Κοντονάση είχανε πάρει τον κατήφορο ανύποπτοι, από πέντε μέτρα μπροστά του ακούστηκε μία άγρια φωνή:<br />
<br />
- Άλτ, μπουραντάδες.<br />
<br />
Ο Λοχαγός που κρατούσε αυτόματο και είχε περαμένο το χέρι του στην σκανδάλη για απάντηση έστειλε στη σκοτεινή γωνιά του δρόμου που ακούστηκε η φωνή μία ριπή. Ο συμμορίτης έπεσε νεκρός. Μα την ίδια στιγμή το κακό φούντωνε πέρα για πέρα.<br />
<br />
Από κάθε παράθυρο και πόρτα που είχαν πιάσει οι συμμορίτες αρχίζει το ντουφεκίδι. Οι δύο Λόχοι απλώνουν και πιάνουν θέση. Ο λόχος του Τσίγκα αντιμετωπίζει σκληρή αντίσταση, μα ο Διμοιρίτης του Ανθυπολοχαγός Π. Κύρκος καταφέρνει από ένα στενό καλντερίμι να πλευροκοπήσει μια μεγάλη ομάδα συμμοριτών και να τους ρίξει στα επόμενα σπίτια.<br />
<br />
Εκεί ριζώνουν για καλά και παρά τα πυρά του στρατού δεν εννοούν να υποχωρήσουν. Εκμεταλλεύνται το γεγονός ότι ο στρατός δεν θα χτυπήσει τα σπίτια γιατί υπάρχει φόβος να σκοτωθούν πολλόι από τον άμαχο πληθυσμό.<br />
<br />
Μα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι συμμορίτες μάλιστα αφού είδαν πως οι στρατιώτες μεταχειρίζονται μόνο οπλοπολυβόλα και ατομικά όπλα, βάζουν μπροστά τα Πίατ (Αντιαρματικά όπλα) για να τους αναγκάσουν να υποχωρήσουν βορειότερα.<br />
<br />
Αλλά αυτό φυσικά σήμαινε κατάληψη της πόλεως. Βάζει αναγκαστικά μπρος τα Πίατ και ο στρατός.<br />
<br />
Η νύχτα αυτή είναι η πιο τρομερή νύχτα που γνώρισε η Κόνιτσα . Τα γυναικόπαιδα σκούζουν από το φόβο και οι συμμορίτες με τα χωνιά απειλούν γενική σφαγή των στρατιωτών αν τους αιχμαλωτίσουν.<br />
<br />
Τα καλντερίμια γεμίζουν νεκρούς που βογγούν απελπισμένα. Κοντεύη να ξημερώση. Οι συμμορίτες δεν μπορούν να σταθούν περισσότερο. Σέρνοντας από τα πόδια σκοτωμένους και τραυματίες αρχίζουν να υποχωρούν.<br />
<br />
Παρ' όλα αυτά μέσα στα μισογκρεμισμένα σπίτια, στους δρόμους, στους κήπους αφήνουν 38 νεκρούς μεταξύ των οποίων και δύο γυναίκες. Σε πολλόυς από τους νεκρούς βγάζουν οι ίδιοι τα ρούχα και τους αφήνουν στις λάσπες θεόγυμνους.<br />
<br />
Τη νύχτα αυτή ελεύθεροι σκοπευτές που είχαν τρυπώσει στα πιο απίθανα σημεία σκότωσαν και τον έφεδρο Υπολοχαγό και ταμία του 584 Τάγματος Πεζικού Παράσχο Πετσάκο.<br />
<br />
Μα η πανωλεθρία των συμμοριτών ήταν άνευ προηγουμένου. Εκτός από τους νεκρούς που αφήσανε στην Κόνιτσα, βρέθηκαν αργότερα και άλλοι στον πεδινό διάδρομο, άλλοι μέσα σε έναν μύλο και βήματα προς το ποτάμι που σήμαινε πως πολλούς τους ρίξανε στα ορμητικά νερά του Αώου.<br />
<br />
Ο στρατός μας είχε και αυτή τη φορά νικήσει. Οι Κονιτσιώτες αγκάλιαζαν και φιλούσαν τον στρατό που έσωσε και πάλι την πόλη.<br />
<br />
--------------------------------<br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b></span>
<span style="font-size: large;"><b> 4- Η Μάχη της Κόνιτας. Η Κόνιτσα βλέπει στρατό στη Βίγλα.</b></span><br />
<br />
<a href="http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/4.html">http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/4.html</a><br />
<br />
Η νίλα που έπαθαν οι συμμορίτες στην κάτω Κόνιτσα τη νύχτα της 27ης Δεκεμβρίου 1947, ήταν κάτι που σακάτεψε ανεπανόρθωτα το ηθικό τους.<br />
<br />
Αφού είδαν πως στα βορείως της πόλης υψώματα δεν κατάφερναν τίποτα σοβαρό ρίχτηκαν από τον πεδινό διάδρομο. Στην επιχείρηση αυτή βάσιζαν πολλές ελπίδες επιτυχίας γιατί πίστευαν (και πολύ σωστά) πως οι δυνάμεις του στρατού δεν ήταν εκεί τόσες, όσες στον Προφήτη Ηλία (υψωμα 995) και τον Άγιο Αθανάσιο.<br />
<br />
Η αφθονία των Πίατ που χρησιμοποιούσαν δείχνει πως ήταν αποφασισμένοι για κάθε τι και με κάθε θυσία. Μα η αποτυχία και αυτής της επιχείρησης τους ακάτεψε, όπως είπαμε το ηθικό τους ανεπανόρθωτα.<br />
<br />
Σε όλα τα χωριά του Γράμμου από την ημέρα των Χριστουγέννων άρχισε μεγάλο πανηγύρι. Σε κανέναν από τους ''μεγάλους'' του λεγόμενου ''Δημοκρατικού Στρατού'' δεν υπήρχε φαίνεται αμφιβολία πως η Κόνιτσα θα έπεφτε.<br />
<br />
Όταν λοιπόν άρχισε η μάχη όλα τα χωριά βρεθήκανε στο πόδι. Από παντού περνούσανε φάλαγγες μεταγωγικών φορτωμένες με πυρομαχικά και οι κάτοικοι υποχρεώθησαν να εκδηλώνουν διαρκή ενθουσιασμό. Χόρευαν και τραγουδούσαν και άλλοι πάλι σήμαιναν τις καμπάνες των εκκλησιών χαρμόσυνα.<br />
<br />
Τα νέα της πρώτης ημέρας φτάσανε στα συμμοριοκρατούμενα χωριά αισιόδοξα και υπερβολικά εξωγκωμένα. Υπονοώντας προφανώς την κατάληψη του Προφήτη Ηλία Εξοχής, από όπου απεσύρθησαν τα προκεχωρημένα μας τμήματα για να ενισχυθεί περισσότερο το ύψωμα 915, διέδωσαν, πως ούτε λίγο ούτε πολύ, τα κύρια σημεία αντιστάσεως των μπουραντάδων σπάσανε και πως λίγες ώρες τους χώριζαν από την είσοδό τους στη πόλη. Οι καμπάνες πήγαιναν να σπάσουν και ο κόσμος βράχνιασε από τα λαοκρατικά τραγούδια.<br />
<br />
Αυτά συνεχίσθηκαν επάνω στο Γράμμο ως τις 28 του μηνός. Τότε ο αμανές άλλαξε. Τα μουλάρια που είχαν περάσει για την Κόνιτσα φορτωμένα πυρομαχικά, γύριζαν φορτωμένα τραυματίες.<br />
<br />
Παρά την τροκρατία άρχισε δειλά-δειλά να κυκλοφορεί η φήμη της αποτυχίας και αναγκαστικά πλέον οι ''υπεύθυνοι'' με διαταγή των ανωτέρων, προσπαθούσαν να χαρακτηρίσουν τις μάχες του ''Δημοκρατικού Στρατού'', όχι προσπάθεια κατάληψης της Κόνιτσας, αλλά επιχειρήσεις κρούσεως. Απλής κρούσεως για να σφυγμομετρήσουν τις δυνάμεις της φρουράς. <br />
<br />
Οι ίδιοι για να δικαιολογήσουν την ενδόμυχη απορία των χωρικών, για το πως μπορεί να σταθεί κυβέρνηση χωρίς μια κάποια έδρα, χαρακτήριζαν το κατασκεύασμά τους ως ''Πολεμική Προσωρινή Κυβέρνηση'', που ήταν το ίδιο (έτσι έλεγαν) σαν και αυτή του Ντε Γκωλ στο εξωτερικό μετά την κατάληψη της Γαλλίας από τους Γερμανούς.<br />
<br />
Μετά λοιπόν την αποτυχία της καταλήψεως της Κόνιτσας από τον πεδινό διάδρομο, τα τμήματα που την είχαν κυκλώσει μούδιασαν. Από τότε μπορούμε να πούμε, πως οι κρούσεις τους δεν είχαν άλλο σκοπό από του να δώσουν καιρό στα τμήματά τους (που βρισκόντουσαν βορείως του Καλπακίου) να υποχωρήσουν στα ορμητήριά τους.<br />
<br />
Τέσσερις Ταξιαρχίες {τρείς της VIII Μεραρχίας και η 41η (Μανιδάκης) της ΙΧ του Κιτριλάκη, μία Μοίρα ΛΟΚ (Ζαχαράκης) και η Σχολή Εφέδρων Κέρκυρας (Ανδρεάδης)} ανοίγουν το δρόμο προς το Μπουραζάνη.<br />
<br />
Πολλοί φαντάστηκαν, ακούωντας τις σκληρές μάχες στην περιοχή εκείνη, πως είχαν συγκεντρωθεί πολλές στρατιωτικές δυνάμεις για να βοηθήσουν την VIII Μεραρχία. Δεν παρεσύρθησαν οι αρμόδιοι σε σπασμωδικές ενέργειες. Οι μόνες ενισχύσεις από άλλη περιφέρεια ήταν η Σχολή Κέρκυρας, η 41η Ταξιαρχία με το Πυροβολικό της και μία Μοίρα ΛΟΚ. Επίσης από την πρώτη ημέρα η αεροπορία που μεταφέρθηκε στα Γιάννενα. Η Σχολή Κέρκυρας παρά τον ακράτητο ενθουσιασμό των μαθητών δεν χρησιμοποιήθηκε ευρέως. Όλες οι άλλες δυνάμεις με αποφασιστικές σύντονες, αλλά υπολογισμένες ενέργειες, από ύψωμα σε ύψωμα, ανέτρεπαν τον εχθρό προς Μπουραζάνη και τη κοιλάδα του Βοϊδομάτη και του Αώου.<br />
<br />
Οι δυνάμεις των συμμοριτών στον τομέα βορείως του Καλπακίου ήταν αρκετά μεγάλες, γιατί και η αντίστασή τους ήταν σοβαρή και οι φάλαγγες των μεταγωγικών των συμμοριτών μεγάλες, όπως διηγούνται οι χωρικοί. Η Κόνιτσα στις 28 και 29 Δεκεμβρίου δοκιμάζεται κυρίως από βαρείς όλμους και πυροβολικό των συμμοριτών, που δεν σταματά καθόλου, ούτε μέρα, ούτε νύχτα.<br />
<br />
Τις νύχτες γίνονται προσπάθειες μικροεισδύσεων χωρίς αποτέλεσμα. Εν τω μεταξύ από τον πεδινό διάδρομο παρατηρούνται οι πρώτες φάλαγγες των συμμοριτών, με κατεύθυνση βορειοδυτική. Είναι τα πρώτα τμήματα που εγκαταλείπουν την περιοχή βορείως του Καλπακίου και κινούνται ορος τα χωριά Σαναβώ και Μάζι να ενισχύσουν τη συμμοριακή φρουρά του Μπουραζάνη που έχει πιάσει τις θέσεις του Λόχου Βήτου.<br />
<br />
Τις νύχτες στο δρόμο που ξεκινά από το Λεσκοβίκι για την Ελληνοαλβανική μεθόριο, βλέπουν συχνά οι υπερασπιστές της Κόνιτσας φώτα αυτοκινήτων που ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς. Από ομολογίες χωρικών της περιοχής εκείνης αποδεικνύεται πως τα αυτοκίνητα αυτά μετέφεραν ενισχύσεις στους συμμορίτες και στην επιστροφή πολυάριθμους τραυματίες σε αλβανικά νοσοκομεία.<br />
<br />
Αλλά από την Κόνιτσα τις νύχτες η αμυνόμενη φρουρά και ο λαός της πόλης αντικρύζουν άλλα φώτα παρήγορα. Είναι φωτοβολίδες που σκάζουν στην περιοχή της Βίγλας.<br />
<br />
Οι ενισχύσεις στην πολιορκημένη πόλη πλησιάζουν. Η ηρωϊκή πόλη της Κόνιτσας αναπνέει. Βλέπει τους ελευθερωτές να φθάνουν. Η νίκη ανατέλλει. Τα αγέρωχα υψώματα γύρω που έμειναν απόρθητα μοιάζουν τώρα σαν να φθάνουν στον ουρανό. Και οι ριπές των πυρών της φρουράς της αμύνης εξαποστέλονται τώρα σε ρυθμό: έρ - χε - ται !!<br />
<br />
--------------------------------<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b> 5 - Η Μάχη της Κόνιτσας. Τα ΛΟΚ εισδύουν στα νώτα της Βίγλας.</b></span><br />
<a href="https://www.blogger.com/goog_2077497932"><br /></a>
<a href="http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/5.html">http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/5.html</a><br />
<br />
Από τη νύχτα της 29ης Δεκεμβρίου οι πολιορκημένοι της Κόνιτσας αντικρύζουν πέρα κατά τη Βίγλα να σκάζουν οι φωτοβολίδες των τμημάτων μας που αγωνίζονται να ανοίξουν δρόμο κατά την Κόνιτσα.<br />
<br />
Σαν διάττοντες αστέρες (με αντίστροφη πορεία προς τους πραγματικούς), πότε κίτρινοι, πότε πράσινοι, οι φωτοβολίδες διασχίζουν κάθε τόσο τον σκοτεινό ουρανό και τον φωτίζουν με τις χαρωπές υποσχέσεις του για την άμυνα.<br />
<br />
Στα υψώματα της Γκραμπάλας ο αγώνας είναι εξαιρετικά σκληρός. Στο ύψωμα 1060 είχαν μείνει από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο χαρακώματα, και αυτά ακριβώς κρατούσαν οι συμμορίτες. Το πυροβολικό μας και η αεροπορία τα κτυπούν συνεχώς, αλλά οι συμμορίτες εξακολουθούν να αντιστέκονται.<br />
<br />
Το απόγευμα όμως της 29ης Δεκεμβρίου στις τρείς μία Διλοχία του 527 Τάγματος Πεζικού με τον Λυγεράκη καταφέρνει και με ηρωϊκή εξόρμηση μπαίνει στα χαρακώματα και διώχνει κακούς κακώς τους συμμορίτες.<br />
<br />
Για να ανέβει η ηρωϊκή αυτή Διλοχία εκεί επάνω, έκανε σωστή αναρρίχηση στην πλαγιά που ήτανε εντελώς γυμνή και φοβερά απότομη. Μετά την κατάληψη του υψώματος 1060 το άλλο ύψωμα της Γκραμπάλας, το ύψωμα 1090 εγκατελείφθηκε τις νυχτερινές ώρες. Τη νύχτα εγκατέλειψαν επίσης κι ένα μικρό ύψωμα μεταξύ Γκραμπάλας - Βίγλας, το 723. Έμενε τώρα η Βίγλα, που όλοι οι στρατιωτικοί περίμεναν πως θα συναντήσουν την πιο σοβαρή αντίσταση.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ η Στρατιά παρακολουθεί άγρυπνα την εξέλιξη των επιχειρήσεων, φάση με φάση, ώρα με ώρα, λεπτό προς λεπτό. Από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η επίθεση κατά της Κόνιτσας, η Στρατιά, ο Διοικητής της τελευταίας μόλις την προηγούμενη είχε γυρίσει βιαστικά από τα Γιάννενα στο Βόλο, αφού διανυκτέρευσε σε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Θεσπρωτίας με το Τάγμα Τζινιέρη και εισέπραξε καμμιά διακοσαριά βλήματα συμμορίτικων όλμων, παίρνει στα χέρια του την κατάσταση, εμψυχώνει τον αγώνα, και δίνει απεριόριστο επιθετικό πνεύμα για την αντιμετώπιση της κρίσεως.<br />
<br />
Όλες οι διαταγές τονίζουν εμφατικά ότι επάνω από όλα προέχει η τύχη της ηρωϊκής Ταξιαρχίας και του πληθυσμού της Κόνιτσας. Ούτε στιγμή δεν επιτρέπεται να χαθή. Καμμία ταλάντευση, κανένας χρονισμός, καμμιά καθυστέρηση. Εμπρός, όλοι Εμπρός. Αυτός είναι από της πρώτης στιγμής ο άνωθεν τόνος. Ο παλμός αυτός πραγματοποιείται από όλα τα παραπέρα κλιμάκια της Διοικήσεως και τα εκτελούντα στρατιωτικά τμήματα με κίνηση θυελλώδη και με έφοδο ακράτητο.<br />
<br />
Κάτι όμως συμβαίνει με τους απαράμιλλους ΛΟΚ, τους επίλεκτους Έλληνες κομάντος, από τους οποίους έχει σταλλεί στην Ήπειρο μία πρότυπος Μοίρα υπό τον ηρωϊκό Ζαχαράκη. Κάποια στιγμιαία σύγχυση φαίνεται να επικράτησε επί τόπου ως προς τον καλύτερο τρόπο τακτικής ενεργείας των ειδικών αυτών σχηματισμών.<br />
<br />
Διατίθενται σε αοστολές στατικής άμυνας, ενώ προορισμός τους είναι ο ελιγμός και η διείσδυση στα νώτα του εχθρού. Η Στρατιά επεμβαίνει.<br />
- Γιατί ακινητούν οι ΛΟΚ;<br />
- Αδύνατον να μην υπάρχη για τους ΛΟΚ ένα κενό για να περάσουν.<br />
Οι Λόχοι Ορεινών Καταδρομών πρέπει να εξαπολυθούν προς τα πρόσω. Να βρουν κενό και να περάσουν. Να φθάσουν οπωσδήποτε βορείως της Βίγλας. Να δράσουν ως λαβίδες και ως βρόχοι για τον εχθρό. Τη νύχτα πρέπει απαραιτήτως να συντελεσθή ο δύσκολος αλλά αποφασιστικός ελιγμός.<br />
<br />
Έτσι κι έγινε. Μέσα στο χιονισμένο χάος των βουνών, που οι απάτητες πλαγιές τους είναι και την ημέρα για ασκημένους χιονοδρόμους ορειβατικό κατόρθωμα να τις δαμάσουν, οι δαίμονες του Ζαχαράκη βρίσκουν πατήματα, εκβιάζουν περάσματα, μέσα στο πυκνό σκοτάδι, καβαλάνε το ύψωμα 935, πηδούν στην Κεφαλοβουλγάρα, προχωρούν προς τη Βίγλα. Κρατούν με τον ασύρματο ενήμερη των κινήσεών τους την Κόνιτασα που παρακολουθεί με χτυποκάρδι, με περηφάνεια και χαρά.<br />
<br />
Η Κόνιτσα με τον ασύρματο στέλνει το ακόλουθο σήμα:<br />
<br />
- ''Με χαρά παρατηρούμε τις κινήσεις σας. Σας περιμένουμε να΄ρθήτε γρήγορα''.<br />
<br />
Με τα χαράματα οι ΛΟΚ έχουνε φτάσει βορείως του καίριου υψώματος. Η τύχη του εχθρού στη Βίγλα που είναι το κλειδί για το Μπουραζάνι έχει κριθεί. Η εχθρική αντίσταση που αναμένετω σκληρή και ίσως παρατεταμένη ενώπιον μετωπικής επιθέσεως καταρρέει ως πύργος από τραπουλόχαρτα. Και οι ΛΟΚ πραφθάνουν να χτυπήσουν στο ψαχνό. Ο εχθρός δέχεται σληρά πλήγματα από τους κομάντος, που τους απειλούν την υποχώρηση. Αφήνουν πλατιές λίμνες αίματος επί τόπου, νεκρούς, τραυματίες, εγκαταλείπουν υλικά, αιχμαλώτους...<br />
<br />
Εν τω μεταξύ στα Γιάννενα καταφθάνει το κλιμάκιο της Επιτροπής Ερεύνης. Στο ξενοδοχείο ΑΚΡΟΠΟΛ που κατέλυσαν ανοίγουν μπροστά τους χάρτες επιτελικούς και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον την εξέλιξη της καταστάσεως.<br />
<br />
Η τοποθεσία της πολιορκημένης Κόνιτσας τους πείθει πως η Αλβανία με την προστασία που παρέχει στα συμμοριακά συγκροτήματα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο σε αυτή την σκληρή μάχη. Από όλη την ατμόσφαιρα των Ιωαννίνων καταλαβαίνουν πολύ καλά πως η Ελλάδα έχει αποδυθεί σε μία περιπέτεια, ώστε να συνεχίζεται ουσιαστικά ο πόλεμος που έχει γαι όλη την Ευρώπη λήξει.<br />
<br />
Η Επιτροπή κινείται προς το Καλπάκι και τα Άνω Ραβένια. Εκεί συναντούν αγρυπνισμένους αξύριστους, κουρασμένους φαντάρους, κι ακόμα τραυματίες με ματωμένους επιδέσμους που χαμογελούν, όμως και χαιρετούν πρόσχαρα σαν να μην τους συνέβη τίποτα.<br />
<br />
Η διείσδυδη των ΛΟΚ στα νώτα των συμμοριτών συντόμεψε κατά πολύ την επαφή του στρατού με την πολιορκημένη Κόνιτσα. Ήταν κάτι που ο ''Δημοκρατικός Στρατός'' δεν το περίμενε. Γι΄αυτό από την Κόνιτσα την ίδια ημέρα βλέπουν νέα φάλαγγα των συμμοριτών να εγκαταλείπει την περιοχή Βίγλας - Κεφαλοβουλγάρας και από τον πεδινό διάδρομο και προχωρεί βορειοδυτικά προς το Μάζι.<br />
<br />
Μα τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου η πολιορκημένη Κόνιτσα δοκιμάζςται πάλι από σκληρή επίθεση. Οι συμμορίτες φθάνουν κοντά στους στρατιώτες και αρχίζουν αγώνες σώμα προς σώμα με λόγχες και χειροβομβίδες. Παρά το πείσμα τους και τις μεγάλες τους δυνάμεις δεν καταφέρνουν να προχωρήσουν ούτε μέτρο.<br />
<br />
Γεική επίθεση εξαπολύουν τώρα τα στρατιωτικά τμήματα, στη γραμμή Πελεκάνια - Βίγλα - Κεφαλοβουλγάρα - Μεσοβούνι. Ο Γυγεράκης μαζί με το βουλευτή Αλέκο Παπαδόπουλο βρίσκονται στο δεξιό της παρατάξεως στην περιοχή Αρίστης. Αυτά τα δύο παλληκάρια θα έχουν την τιμή να μπουν την επομένη πρώτοι στην Κόνιτσα.<br />
<br />
--------------------------------<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b> 6 - Η Μάχη της Κόνιτσας. Ο Στρατός ανοίγει το δρόμο.</b></span><br />
<br />
<a href="http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/6.html">http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/6.html</a><br />
<br />
Η γενική επίθεση που εξαπέλυσαν τα τμήματά μας στις 30 Δεκεμβρίου στη γραμμή Πελεκάνια - Κεφαλοβουλγάρα - Μεσοβούνι για να σπάσουν την αντίσταση των συμμοριτών στη χιονισμένη Βίγλα ήταν πράγματι θυελλώδης.<br />
<br />
Έπρεπε οπωσδήποτε να ανοιχθεί να ανοιχτεί ο δρόμος προς Μπουραζάνη και να ανακουφιστή η πολιορκημένη Κόνιτσα.<br />
<br />
Οι φαντάροι δεν περίμεναν να τους εξηγήσουν οι Αξιωματικοί τους τι σημασία είχε η ανατροπή των συμμοριτών από τα υψώματα που δεσπόζουν της κοιλάδας του Βοϊδομάτη και του Αώου.<br />
<br />
Όταν για μια στιγμή ξεκαθάρισε για λίγο ο ορίζοντας, αντίκρυζαν την Κόνιτσα, και στην καρδιά τους φούντωνε ο πόθος να φτάσουν μία ώρα γρηγορότερα εκεί για να βοηθήσουν τ΄αδέλφια τους που πολεμούσαν σκληρά, παλληκαρίσια.<br />
<br />
Πολλά τμήματα που έφτασαν για ενίσχυση της VIIIης Μεραρχίας ήταν κατάκοπα, χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει καθόλου τον ακράτητο ενθουσιασμό τους. Όλα αυτά τα τμήματα που τρέξανε να βοηθήσουν πήραν τη διαταγή μετακινήσεως ανήμερα τα Χριστούγεννα.<br />
<br />
Το 523 Τάγμα Πεζικού της 41ης Ταξιαρχίας βρισκόταν κάπου στην περιοχή Καλαμπάκας και γιόρταζε τα Χριστούγεννα όταν έφτασε η είδηση για την Κόνιτσα και ταυτοχρόνως η διαταγή να φύγει αμέσως για τα Γιάννενα. Το γλέντι κόπηκε στη μέση. Με προσωπική επίβλεψη του Αντισυνταγματάρχη Καμάρα που εκτελούσε χρέη Διοικητού της 41ης Ταξιαρχίας το 523 Τάγμα Πεζικού ετοιμάζεται και ξεκινά.<br />
<br />
Στην Κατάρα το χιόνι έχει ξεπεράσει το μέτρο. Με ενθουσιασμό στρατιώτες και χωρικοί ρίχνονται με φτυάρια και σκαπάνες στη δουλειά. Όλη την επομένη ημέρα, δηλαδή στις 26 Δεκεμβρίου, εργάζονται με κέφι. Το πρωί της 27ης ο δρόμος ανοίγεται επι τέλους και το Τάγμα φτάνει στο Μέτσοβο και διανυκτερεύει.<br />
<br />
Τα χαράματα της επομένης φτάνει στα Γιάννενα. Δεν σταματά καθόλου. Προχωρά στην περιοχή Καλπακίου και εντάσσεται στην 76η Ταξιαρχία.<br />
<br />
Από το Καλπάκι προχωρεί προς τα Άνω Ραβένια. Μεταγωγικά δεν υπάρχουν πολλά. Το κρύο είναι τσουχτερό. Μαζί με τον οπλισμό τους οι φαντάροι μεταφέρουν και κάσες πυρομαχικών. Όταν το μεσημέρι της 29ης φτάνουν κατάκοποι στα Άνω Ραβένια την ίδια ώρα ρίχνονται στη μάχη.<br />
<br />
Καταλαμβάνουν τα υψώματα του Μαυροβουνίου - Δολιανών τραγουδώντας με πείσμα, με ενθουσιασμό, όπως άλλως τε και όλα ανεξαιρέτως τα στρατιωτικά τμήματα στην ίδια περιοχή. Όταν ξημέρωσε η 30η Δεκεμβρίου αρχίζει η γενική επίθεση στη γραμμή Πελεκάνια - Κεφαλοβουλγάρα - Μεσοβούνι.<br />
<br />
Το 523 Τάγμα Πεζικού, μπροστά ο Διοικητής του Ταγματάρχης Μιχ. Λαγαδάκος, πλησιάζει τον εχθρό στα 100 μέτρα. Με εφ΄όπλου λόγχη γίνεται μία ηρωϊκή εξόρμηση, ενώ ο σαλπιγκτής παίζει σε χαρούμενο τόνο το ''Προχωρείται''.<br />
<br />
Απ΄άκρη σε ακρη της γραμμής όλα τα Τάγματα, όλων των Ταξιαρχιών έχουν μεθύσει από ενθουσιασμό. Ξαναζή το πνεύμα του Ελληνοϊταλικού πολέμου και ακούγεται πάλι το αξέχαστο εκείνο ''Αέρα-Αέρα''.<br />
<br />
Οι συμμορίτες εγκαταλείπουν τη Βίγλα και παίρνουν το κατήφορο για Μπουραζάνη. Άλλο Τάγμα Πεζικού, το 528 (Σπηλιόπουλος) που κινούνταν βορειοδυτικώς της Βίγλας κατεβαίνει κι αυτό εμπρός στο Μπουραζάνη.<br />
<br />
Τη νύχτα φτάνει στ΄αυτιά τους ένας δυνατός βαρύς κρότος. Είναι η γέφυρα που ανατίναξαν οι συμμορίτες. Οι στρατιώτες αυτού του Τάγματος έχουν τρεις ημέρες να κλείσουν μάτι. Μέρα - νύχτα στη βροχί και στο χιόνι. Στο δρόμο τους ανακαλύπτουν παντού πτώματα συμμοριτών ξυλιασμένα, πυρομαχικά, μουλάρια των χωρικών σκοτωμένα για να μην τα πάρει ο στρατός, λαβωμένους που ουρλιάζουν από τους πόνους.<br />
<br />
Στα χωριά που απελυθερωθήκανε ο κόσμος πανηγυρίζει. Κορίτσια που είχαν κρυφτεί σε σπηλιές για να μην τα αρπάξουν οι συμμορίτες γυρίζουν τώρα στα σπίτια τους. Βλέπουν τον ελευθερωτή στρατό και κλαίνε από συγκίνηση.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ η Διλοχία Λυγεράκη και το 24ο Τάγμα Χωροφυλακής του βουλευτού Αλέκου Παπαδόπουλου είναι έτοιμα να τραβήξουν για την Κόνιτσα. Το γρηγορώτερα μάλιστα.<br />
<br />
Η Στρατιά που μετέδωσε με εμπνευσμένες διαταγές όλον αυτό τον ηλεκτρισμό για γρήγορη δράση επιμένει:<br />
- Γρήγορα στην Κόνιτσα.<br />
<br />
Ο Λυγεράκης και ο Παπαδόπουλος ξεκινούν.<br />
<br />
--------------------------------<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b> 7 - Η Μάχη της Κόνιτσας. Οι Λυγεράκης και Παπαδόπουλος φτάνουν στην Κόνιτσα.</b></span><br />
<br />
<a href="http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/7.html">http://grammomaxos.blogspot.gr/2010/10/7.html</a><br />
<br />
Έφτασε επι τέλους η πολυπόθητη ημέρα για την πολιορκημένη Κόνιτσα. Στην Αρίστη που βρίσκεται βορείως του Καλπακίου από το βράδυ της 30ης προς 31η Δεκεμβρίου συγκεντρώνεται η Διλοχία του ηρωϊκού Λυγεράκη, και το τμήμα Χωροφυλακής με το βουλευτή Αλέκο Παπαδόπουλο. Αυτά τα δύο σώματα αρχίζουν να κατεβαίνουν προς την κοιλάδα του Βοϊδομάτη.<br />
<br />
Η αποστολή είναι αφάνταστα δύσκολη και επικίνδυνη. Η απότομη διαμόρφωση του εδάφους προσφέρεται για αντίσταση των συμμοριτών.<br />
<br />
Ο καιρός δεν τους βοηθεί καθόλου. Ρίχνει ψιλό χιόνι και τα σύννεφα έχουν κατέβη χαμηλά κλείνοντας τελείως τη θέα. Τα μονοπάτια είναι απότομα, δασωμένα, και οι στρατιώτες προχωρούν με το όπλο στο χέρι γιατί από στιγμή σε στιγμή ενδέχεται να δεχτούν επίθεση. Κανείς τους δεν γνωρίζει τι κρύβουν τα δέντρα και οι βράχοι που κρέμονται απειλητικά απάνω στα κεφάλια τους.\<br />
<br />
Μα όλοι τους, από τους Διοκητές μέχρι τον τελευταίο φαντάρο δε ζουν παρά με την αγωνία πως θα φτάσουν μία ώρα γρηγορότερα στην πολιορκημένη πόλη.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ η Μεραρχία ειδοποιεί τον Παλλαντά για την προσπάθεια του Παπαδόπουλου και του Λυγεράκη, και του ανθέτει πλέον να ρυθμίσει αυτός τις κινήσεις τους. Ο Παλλαντάς με τον ασύρματο μιλάει στον Λυγεράκη. Τηρείται διαρκής επαφή.<br />
<br />
Τα δύο τμήματα είχαν φτάσει στην όχθη του Βοϊδομάτη κι αλλάζουν κατεύθυνση. Προχωρούν βορειοανατολικά προς τη γέφυρα. Κανείς τους δεν αμφιβάλει πως θα βρουν τη γέφυρα χαλασμένη κι ακόμα αντίσταση από τον εχθρό που θα θελήσει να εμποδίσει το πέρασμα ενισχύσεων.<br />
<br />
Περιέργως η γέφυρα είναι ανέπαφη. Την περνούν αλλά ένα τέταρτο αργότερα τη στιγμή που βρισκόντουσαν κάτω από το χωριό Καλύβια της Λιτονιαβίτσας δέχονται πυκνά πυρά. Πάνω από το χωριό αυτό υψώνονται άγριοι χιονισμένοι βράχοι, φρούρια απόρθητα. Προς στιγμήν οι ενισχύσεις βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Τι θα΄πρεπε να κάνουν; Να σταθούν όσοι ώρα χρειάζονταν για να εξουδετερώσουν τη δύναμη των συμμοριτών, ή να σπάσουν την κατά μέτωπο αντίσταση και να φτάσουν μία ώρα γρηγορώτερα στην Κόνιτσα;<br />
<br />
Φυσικά προτίμησαν το δεύτερο. Ο ηρωϊσμός Αξιωματικών και ανδρών σε αυτήν ειδικώς την επιχείρησηση μπορούμε να πούμε πως ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει. Ήταν αποφασισμένοι όλοι τους ν΄ανοίξουν το δρόμο έστω και με τα δόντια. Το κατάφεραν ύστερα από σκληρή μάχη.<br />
<br />
Είχε πλέον σουρουπώσει. Στην Κόνιτσα από στόμα σε στόμα είχε διαδοθεί παντού η χαρμόσυνη είδηση. Φτάνει στρατός. Έρχονται ενισχύσεις.<br />
<br />
Όλοι τους ηλεκτρισμένοι από ενθουσιασμό είχανε στηλώσει τα μάτια τους προς τον πεδινό διάδρομο, προς το μονοπάτο Κόιτσας - Γκορίτσας και περίμεναν. Οι ώρες περνούσαν με χτυποκάρδι. Το πυροβολικό των συμμοριτών (όπως και κάθε βράδυ) εξακολουθούσε να ρίχνει μέσα στην πόλη.<br />
<br />
Ο Λυγεράκης με τον Παπαδόπουλο προχωρούν. Δεξιά τους υψώνονται πάντα άγριοι οι βράχοι της Γκαμήλας, κοφτοί σαν με μαχαίρι. Αριστερά τους μουγκρίζει ο Αώος μέσα στον πεδινό διάδρομο. Το σκοτάδι είναι πηχτό. Τμήματα προστασίας της κυρίας δυνάμεως έχουν απλώσει εμπρός, πίσω δεξιά, αριστερά, γιατί κι εδώ περιμένουν αιφνιδιασμό από λεπτό σε λεπτό. Τίποτα όμως. Έξω από το χωριουδάκι Γκορίτσα στέκονται για μία στιγμή.<br />
<br />
Τα σκυλιά γαβγίζουν άγρια. Οι φτωχοί κάτοικοι τρομάζουν. Τι να συμβαίνει; Στρατό δεν φαντάζονται από εκείνη την μεριά, Ασφαλώς έρχονται συμμορίτες. Ο βραχνάς της σφαγής απλώνεται παντού. Περιμένουν να ακούσουν μία κουβέντα να καταλάβουν ποιος πλησιάζει στο χωριό.<br />
<br />
Ο Λυγεράκης τινάζει ψηλά στον ουρανό μία φωτιστική φωτοβολίδα. Κι οι χωρικοί στο χρυσό φως από τις χαραμάδες των παραθυριών τους αντικρύζουν χακί. Χακί Ελληνικό.<br />
<br />
Βλέπουνε και από την Κόνιτσα την φωτοβολίδα. Τα πολυβόλα στον Προφήτη Ηλία, στον Άγιο Αθανάσιο, παντού πάνε να καούν από τις χαρμόσυνες ριπές.<br />
<br />
Έρ-χε-ται! Έρ-χε-ται!<br />
<br />
Οι κάτοικοι ανοίγουν τέντα τα παράθυρα και κοιτάζουν κατά το μονοπάτι. Αγκαλιάζονται και φιλιούνται.<br />
<br />
Από την Γκορίτσα και πέρα ο Λυγεράκης κι ο Παπαδόπουλος δεν υπολογίζουν πλέον τίποτα. Για να φτάσουν στην Κόνιτσα κυριολεκτικώς τρέχουν. Οι στρατιώτες για να βλέπουν καλύτερα ανάβουν τα ηλεκτρικά τους φανάρια.<br />
<br />
Στην Κόνιτσα στρατιώτες και κάτοικοι τρελαίνονται από ενθουσιασμό. Διακρίνουν καθαρά πλέον από το φως, τη φάλαγγα που πλησιάζει. Στις 10 ακριβώς οι πρώτοι στρατιώτες φτάνουν στη γέφυρα του Αώου.<br />
<br />
Τους σταματά το ξερό ''Άλτ'' του σκοπού επάνω από τα βράχια. Απαντούν στο παρασύνθημα και ο στρατός στις 10 και 10' μπάινει στη Κάτω Κόνιτσα. Ο Παπαδόπουλος μαζί με τον Λυγεράκη λίγα λεπτά αργότερα φτάνουν στο γραφείο του Παλλαντά.<br />
<br />
Η Κόνιτσα πανηγυρίζει. Η επταήμερη μάχη έληξε πλέον.<br />
<br />
==========================</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-45821955359058789952017-12-15T10:41:00.000-08:002017-12-15T10:41:43.114-08:00Η πολιτική του Κ.Κ.Ε. για το "Μακεδονικό" από τον Μεσοπόλεμο ως τον Εμφύλιο σύμφωνα με τον Μάρκο Βαφειάδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η πολιτική του Κ.Κ.Ε. για το "Μακεδονικό" από τον Μεσοπόλεμο ως τον Εμφύλιο σύμφωνα με τον Μάρκο Βαφειάδη<br />
<br />
<br />
Ιωάννης Φιλίστωρ --- 4 Μαρτίου 2011<br />
<a href="http://www.istorikathemata.com/2011/03/blog-post_04.html">http://www.istorikathemata.com/2011/03/blog-post_04.html</a> <br />
<br />
<br />
<br /><br />Ο Μάρκος Βαφειάδης υπήρξε ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του ΚΚΕ σε όλη την διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου.<br />
<b>Ήταν αρχικαπετάνιος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην Δυτική Μακεδονία, αρχιστράτηγος του ΔΣΕ και "πρωθυπουργός" της "προσωρινής Δημοκρατικής κυβέρνησης" που σχηματίστηκε στην ζώνη που ήλεγχε ο ΔΣΕ στα χρόνια του εμφυλίου, που όμως δεν αναγνωρίστηκε από καμία κυβέρνηση γιατί δεν είχε εγκατασταθεί σε κάποια μεγάλη πόλη. </b><br />
Στα τέλη του 1948 παύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τα αξιώματα του από τον Ζαχαριάδη και έμεινε εξόριστος στην ΕΣΣΔ για 23 χρόνια. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα αποφάσισε να καταγράψει τις αναμνήσεις του από την περίοδο στην οποία πρωταγωνίστησε. Τα απομνημονεύματα του Βαφειάδη παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον και αποτελούν μια ολομέτωπη αχαλίνωτη επίθεση κατά του Ζαχαριάδη και του κύκλου των στελεχών που τον στήριξε (Ιωαννίδη, Μπαρτζιώτα, Βοντίτσιο, Ρούσσο, Κίσσαβο κτλ), τους οποίους ο Βαφειάδης τους κατηγορεί ανοιχτά ως προδότες του αγώνα του ΔΣΕ. <br /><br />Επειδή ακριβώς διετέλεσε αρχηγός του ΕΛΑΣ στην Δυτική Μακεδονία και καταγόταν από την ευρύτερη περιοχή της, γνώριζε αρκετά καλά την πολιτική που ακολούθησε το ΚΚΕ για την Μακεδονία. Την πολιτική αυτή περιγράφει στο ακόλουθο απόσπασμα, υπογραμμίζοντας πάντως πως ο ίδιος αποδοκίμαζε την τακτική αυτή και με την εισήγηση του στην 4η ολομέλεια της κεντρικής επιτροπής το 1948, αλλά και με την πολιτική αφοπλισμού που ακολούθησε για τις μονάδες των σλαβόφονων αυτονομιστών του Goce.<br /><br />"...πρέπει να σημειώσουμε πως οι κάθε φορά αλλαγές στην στρατηγική επιδίωξη του ΚΚΕ στο "Μακεδονικό" δεν ήταν πέρα για πέρα αυτόβουλες αλλά και προϊόν αναπροσαρμογής σε θέσεις-αποφάσεις των διεθνών βαλκανικών κομματικών οργάνων, πα να πει ήταν αποφάσεις μισοεξαρτημένες, ίσως όχι και ορεξάτη η αποδοχή τους. Κάποιο χαρακτηριστικό δείγμα για την παραπάνω περίπτωση είναι το σημείο της απόφασης του 6ου συνεδρίου για το "Μακεδονικό", όπου μας πληροφορεί:<br /><br /> "Το κόμμα δεν παύει να διακηρύττει πως τελικά και οριστικά το μακεδονικό ζήτημα θα λυθεί αδελφικά μετά την νίκη της Σοβιετικής εξουσίας στα Βαλκάνια...Μόνο τότε ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλέρια εθνική του αποκατάσταση".<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-MuUhUsV2rJY/WjQWCUO040I/AAAAAAAAF2M/Up7mW5Utpp4wp1rhROGFss9wzarSC9IPQCLcBGAs/s1600/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3%2B%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="271" data-original-width="186" height="400" src="https://3.bp.blogspot.com/-MuUhUsV2rJY/WjQWCUO040I/AAAAAAAAF2M/Up7mW5Utpp4wp1rhROGFss9wzarSC9IPQCLcBGAs/s400/%25CE%259C%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%259F%25CE%25A3%2B%25CE%2592%25CE%2591%25CE%25A6%25CE%2595%25CE%2599%25CE%2591%25CE%2594%25CE%2597%25CE%25A3.jpg" width="274" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;">ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<span style="color: #073763;"><span style="font-size: large;"><b>Όμως εκείνο που διαφοροποιεί το ΚΚΕ από τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα των γειτονικών βαλκανικών χωρών είναι τούτο: Ποτέ δεν πρόβαλλε εδαφικές διεκδικήσεις στον μακεδονικό γεωγραφικό χώρο των γειτονικών μας χωρών. Ενώ αντίθετα τα ΚΚ των γειτόνων μας, ιδιαίτερα της Γιουγκοσλαβίας, όχι μόνο στην διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου αλλά και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να θεωρούν την Ελληνική Μακεδονία σαν ζωτικό γεωγραφικό τους χώρο και σαν πρωτεύουσα της Λ. Δ. τους όχι τα Σκόπια αλλά την Θεσσαλονίκη!!</b></span></span><br /><br /><span style="background-color: yellow;"><b>Το 1946 ο Ζαχαριάδης με την συμφωνία Τίτο - Πασχάλη - Ζαχαριάδη τους δίνει την Μακεδονία ολόκληρη μαζί με την Θεσσαλονίκη,</b></span> όπως και στην 5η ολομέλεια του 1949, δημόσια πια, αποφασίζει για ενιαία και ανεξάρτητη και με δική της κρατική υπόσταση Μακεδονία και Θράκη, παραβιάζοντας ασύστολα την απόφαση του 6ου συνεδρίου του 1935 για τις μειονότητες..." <br /><br />Σύμφωνα με τον Βαφειάδη πάντα, η αλλαγή πολιτικής του Ζαχαριάδη στην 5η ολομέλεια και η στροφή του για "ανεξάρτητη Μακεδονία" έγινε στην προσπάθεια του να ενεργοποίησει περαιτέρω την συμμετοχή των σλαβομακεδόνων στις γραμμές του ΔΣΕ, αποσπώντας τον καθοδηγητή τους Πασχάλη από την παράταξη του Τίτο στην Γιουγκοσλαβία, που πλέον μετά την ρήξη του με τον Στάλιν δεν είχε διάθεση να βοηθήσει τον ΔΣΕ. Έτσι μετά την (ομόφωνη πλην Βαφειάδη) απόφαση της 5ης ολομέλειας τον Ιανουάριο του 1949, ο Πασχάλης υπουργοποιήθηκε στην "προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση" και ο Βαφειάδης βρέθηκε κατηγορούμενος ως σωβινιστής, στερήθηκε όλων των αξιωμάτων του και του δόθηκε άδεια επ΄ αορίστου για "λόγους υγείας"....<br />
====================</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-49782473964558773062017-12-15T10:29:00.001-08:002017-12-15T10:31:08.887-08:00Ο Ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος και οι ιδεολογικές και πολιτικές του ευθύνες για το κρατικιστικό μοντέλο της Μεταπολίτευσης!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Ελληνικός Εμφύλιος πόλεμος και οι ιδεολογικές και πολιτικές του ευθύνες για το κρατικιστικό μοντέλο της Μεταπολίτευσης!<br />
<br />
<br />
Ιωάννης Φιλίστωρ --- 26 Ιουνίου 2011<br />
<a href="http://www.istorikathemata.com/2011/06/blog-post_26.html">http://www.istorikathemata.com/2011/06/blog-post_26.html</a> <br />
<br />
<br />
«Τον τελευταίο καιρό προκύπτουν νέες οπτικές γωνίες μέσα από τις οποίες επανεξετάζεται το θέμα του Εμφυλίου», επισημαίνει ο συγγραφέας-ιστορικός. «Υπάρχει μια νεότερη γενιά ερευνητών που αντιμετωπίζει το θέμα με ψύχραιμη ματιά. Εχει αυτήν την πολυτέλεια, διότι έχει ωριμάσει η δημοκρατία μας και μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, η ιδεολογία αυτή δεν αποτελεί πλέον διακύβευμα. Η νεότερη αυτή γενιά επιχείρησε αρχικά πολλές επιτόπιες έρευνες, από χωριό σε χωριό της Ελλάδας, ενώ άφησε στην άκρη τη μεγάλη, ενιαία αφήγηση. <b>Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, είχε ενοχικό σύνδρομο απέναντι στην Αριστερά, την ηγεσία της και τον κόσμο που την υποστήριζε. Από τη μια πλευρά ήταν δικαιολογημένο, αν σκεφτεί κανείς τι είχαν τραβήξει οι κομμουνιστές από την περίοδο του Μεσοπολέμου ώς τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Από την άλλη, η ενοχή αυτή έφτασε σε τέτοια υπερβολή από το 1974 και μετά που εμπόδισε την κριτική και την απομυθοποίηση του ΚΚΕ. Ελάχιστοι τόλμησαν να μιλήσουν για το τι είδους κοινωνία θα είχε δημιουργηθεί στην Ελλάδα, αν το ΚΚΕ είχε επιτύχει τον σκοπό του. Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο έλλειμμα ενός, κατά τα δυτικά πρότυπα, φιλελεύθερου αντικομμουνισμού.</b> Ενας τέτοιος αντικομμουνισμός θα μας είχε προφυλάξει σαν κοινωνία από πολλές ανοησίες που κυριάρχησαν στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, και συνέβαλαν να φτάσει η χώρα εδώ που έφτασε», λέει ο Ν. Μαραντζίδης.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Δόγμα Τρούμαν και Σχέδιο Μάρσαλ </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>ανέτρεψαν τα δεδομένα</b></span><br />
<br />
Σύμφωνα με τον Ν. Μαραντζίδη, ο Εμφύλιος ξεκίνησε το 1943. «Ως τώρα το χρονολόγιο ήταν: 1941 - 45, Εθνική Αντίσταση, 1945 - 46, λευκή τρομοκρατία και 1946 - 49, Εμφύλιος. Ενα «σχήμα» πολύ βολικό για την Αριστερά, διότι έτσι η αιτία του ξεσπάσματος του Εμφυλίου, θεωρούνταν πως ήταν η βία που υπέστησαν οι Αριστεροί μετά το 1945, από τους παρακρατικούς. Ομως προϋπήρχε η πρόθεση του ΚΚΕ να διεκδικήσει την εξουσία. Αυτή η θέση έχει επαναδιατυπωθεί στο παρελθόν ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 1970 με τον Τζον Ιατρίδη, αλλά ήταν δραματικά μειοψηφική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κοινότητα των ιστορικών εκείνη την περίοδο, κυριαρχείται από την κουλτούρα της Αριστεράς. Ετσι, ορισμένα κρίσιμα ζητήματα παρέμεναν για χρόνια στο περιθώριο της έρευνας, όπως λ.χ. η βία της Αριστεράς την περίοδο της Κατοχής. <b>Το σύνθημα άλλωστε «ΕΑΜ ΕΛΑΣ Πολυτεχνείο» αποτυπώνει την ισχύ της κυρίαρχης σκέψης για μια μεγάλη περίοδο στην Ελλάδα</b>», τονίζει ο Μαραντζίδης.<br />
<br />
«Παράλληλα από το 1974 και μετά, ανοίγουν κυρίως τα βρετανικά και τα αμερικανικά αρχεία που μας δίνουν πληροφορίες για την εμπλοκή αυτών των δύο δυνάμεων αλλά όχι των Σοβιετικών, των Γιουγκοσλάβων, των Βούλγαρων κ.λπ. Επρεπε να περιμένουμε μέχρι τη δεκαετία του 1990 για να έχουμε στη διάθεσή μας πρόσθετα στοιχεία. Αρα, ποιος ιστορικός θα τολμούσε ώς τότε να πει ότι το ΚΚΕ έπαιρνε μαζικά οπλισμό και τροφοδοσία από την Ανατολική Ευρώπη και ότι η σύγκρουση είχε διεθνή χαρακτήρα, αλλά όχι μόνο από την πλευρά των Βρετανών και των Αμερικανών αλλά και των Λαϊκών Δημοκρατιών; <span style="background-color: yellow;"><b>Ετσι το ΚΚΕ και ο ιστορικός του ρόλος, έμεινε στην άκρη για χρόνια και το ίδιο το κόμμα, υπήρξε καλά προστατευμένο, καθώς οι ευθύνες για τον Εμφύλιο αποδόθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στις δυτικές δυνάμεις και στον Ζαχαριάδη που παρουσιάζεται από αρκετούς πρώην συντρόφους του, ως ένας τυχοδιώκτης, τρελός ηγέτης που οδήγησε την Αριστερά στην περιπέτεια του Εμφυλίου. Ο Ζαχαριάδης ήταν μια χαρά στα μυαλά του.</b></span> Ηταν ένας σταλινικός κομμουνιστής που αντιλήφθηκε πως ήταν μια φάση κατά την οποίαν το ΚΚΕ θα μπορούσε να διεκδικήσει την εξουσία με ένοπλο τρόπο, καθώς η Ελλάδα συνόρευε με τρεις Λαϊκές Δημοκρατίες που έδειχναν κάθε προθυμία να συνδράμουν στον αγώνα των Ελλήνων κομμουνιστών. Οι Βρετανοί και η ελληνική κυβέρνηση ήταν πολύ ασθενείς για να εγγυηθούν την παραμονή της Ελλάδας στη Δύση. Το δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ ήρθαν έναν και πλέον χρόνο αργότερα και ανέτρεψαν τα δεδομένα. Ούτε ο Ζαχαριάδης ούτε ο Τίτο και ο Δημητρώφ μπορούσαν να το προβλέψουν αυτό».<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Διευρυμένο κράτος σημαίνει </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>πελατειακές σχέσεις και διαφθορά</b></span><br />
<br />
«Ο εμφύλιος πόλεμος υπήρξε προϊόν εσωτερικών και διεθνών εξελίξεων», τονίζει ο Ν. Μαραντζίδης. «Τα νέα στοιχεία επιβεβαιώνουν τη θέση της εμπλοκής των Ανατολικών. Αποδεικνύω στο βιβλίο ότι αν δεν υπήρχε η στήριξη των κομμουνιστικών χωρών προς το ΚΚΕ, η Ιστορία θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά και ο Εμφύλιος μπορεί να μην είχε γίνει ποτέ».<br />
Το επιχείρημα αρκετών ιστορικών που άσκησαν κριτική στο βιβλίο είναι πως αν όντως υπήρξε τόσο μεγάλη βοήθεια από τις άλλες κομμουνιστικές χώρες, οι Ελληνες αντάρτες δεν θα ήταν ρακένδυτοι, πεινασμένοι και χωρίς πολεμοφόδια, όπως συνέβαινε συχνά - ρωτάμε τον Μαραντζίδη. «Για να φτάσει η ξένη βοήθεια περνώντας από τον Γράμμο ή το Βίτσι, έπρεπε να ξεπεραστούν τρομερά εμπόδια που θέτει η μορφολογία του εδάφους, και όχι μόνο. Η βοήθεια ακόμη πιο δύσκολα κατέβαινε κάτω από τη Βόρεια Ελλάδα όπου με κάποιο τρόπο έφταναν οι ενισχύσεις. Ρακένδυτοι ήταν οι αντάρτες του ΔΣΕ στη Θεσσαλία, τη Στερεά και την Πελοπόννησο. Είναι λογικό όταν δεν υπάρχουν κρατικοί μηχανισμοί που να υποστηρίζουν τις γραμμές του εφοδιασμού, πολλά να χάνονται στον δρόμο. Αυτό όμως δεν αναιρεί ούτε την πολιτική σημασία της ανατολικής εμπλοκής ούτε το γεγονός ότι οι ξένες δυνάμεις ενίσχυαν υλικά τους αντάρτες με όπλα, εφόδια, εκπαίδευση και ιατροφαρμακευτικό υλικό», λέει ο ερευνητής.<br />
<br />
Η κουβέντα μας στο καφενείο συνεχίζεται με ένα σύνθημα του Δεκεμβρίου του 2008: «Βάρκιζα. Τέλος». Πόσο άραγε είναι «παρών» ο Εμφύλιος στη ζωή μας σήμερα; «Η δική μου άποψη είναι πως οι Ελληνες δεν ασχολούνται πλέον με το θέμα του Εμφυλίου. Δεν είμαστε όπως οι Ισπανοί όπου το ζήτημα αυτό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επηρεάζει περισσότερο την πολιτική. Από την άλλη οι εκδότες επιβεβαιώνουν πως τα βιβλία που έχουν να κάνουν με εκείνη την ιστορική περίοδο έχουν σημαντικές πωλήσεις. Οσο για το σύνθημα, νομίζω ότι κάποια από τα νέα παιδιά έψαχναν να βρουν ένα εξεγερσιακό πρότυπο. Καθώς αδυνατούν να στραφούν στη γενιά του Πολυτεχνείου, την οποίαν θεωρούν συμβιβασμένη ή «πουλημένη» και να δουν πολιτικούς, όπως τον Λαλιώτη, την Δαμανάκη και τον Ανδρουλάκη ως τέτοια πρότυπα, αναγκαστικά πάνε πιο πίσω. <b>Δηλαδή στον γνωστό μύθο της ηττημένης ρομαντικής Αριστεράς που πάλεψε και αναγκάστηκε να ενταφιάσει τα όπλα της.</b> Στα γεγονότα του 2008, τo εντυπωσιακό στοιχείο ήταν ότι αρκετοί 55άρηδες και 60άρηδες ταυτίστηκαν με αυτό το κίνημα, ενθυμούμενοι και εκείνοι ιδεώδη, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση είχαν λησμονήσει, στη χειρότερη είχαν εξαργυρώσει. Μπορεί αυτό να ονομαστεί και παλιμπαιδισμός ή μήπως φόβος για τα γηρατειά που έρχονται», τονίζει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.<br />
<br />
<b>Πόσο πιθανή θεωρεί στην Ελλάδα μια εξέγερση που μπορεί να ανατρέψει την πολιτική κατάσταση;</b><br />
<span style="background-color: yellow;"><b>«Στην Ελλάδα έχουμε κυρίως ανομική συμπεριφορά αλλά όχι εξεγερσιακή.</b></span> Ως τώρα υπήρχε ένα είδος διαγενεακής συμμαχίας, που απομάκρυνε τέτοια ενδεχόμενα: ο σημερινός νέος μένει στο σπίτι μέχρι μεγάλη ηλικία και ο γονιός αντέχει να συντηρεί την ανεργία ή την υποαπασχόλησή του. Αν τα δημογραφικά δεδομένα της Ελλάδας ήταν άλλα, αν είχαμε δηλαδή μεγάλο τμήμα νεανικού πληθυσμού, όπως στις αραβικές χώρες, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, διότι οι γονείς δεν θα μπορούσαν να συντηρήσουν τα τρία ή τέσσερα παιδιά τους. Βέβαια οι συνθήκες αλλάζουν, καθώς αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των ανέργων από όλες τις ηλικίες».<br />
<br />
«Η χώρα χρεοκόπησε διότι ακολούθησε το μοντέλο του κρατισμού που ξεκίνησε από την πρώτη περίοδο της Μεταπολίτευσης ο Καραμανλής, κρατικοποιώντας την Ολυμπιακή, διάφορες τράπεζες και διυλιστήρια», υποστηρίζει ο Μαραντζίδης. «Ανοιξε τον δρόμο για την πολιτική αυτή, που επέκτεινε αργότερα, ο Ανδρέας Παπανδρέου. <b>Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα αλλά και η ελληνική κοινωνία δυστυχώς συμφώνησαν ότι το κράτος είναι ο βασικός πυλώνας της ανάπτυξης.</b> Διευρυμένο κράτος σημαίνει πελατειακές σχέσεις, διαφθορά και αναποτελεσματικότητα. Σήμερα πληρώνουμε τον λογαριασμό αυτού του αποτυχημένου μοντέλου».</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-56365948042787394382017-12-15T10:06:00.002-08:002017-12-15T10:18:53.513-08:00Τα "Δεκεμβριανά" : Πτυχές.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τα "Δεκεμβριανά": Πτυχές.<br />
<br />
Ιωάννης Φιλίστωρ --- 8 Δεκεμβρίου 2014<br />
<a href="http://www.istorikathemata.com/2014/12/December-1944-in-Athens.html">http://www.istorikathemata.com/2014/12/December-1944-in-Athens.html</a><br />
<br />
<b>γράφει ο κ. Πέτρος Στ. Μακρής-Στάϊκος</b><br />
<br />
<b>Σήμερα είμαι σε θέση να υποστηρίξω ότι τα γεγονότα του Δεκεμβρίου τού 1944 αποτέλεσαν κομμουνιστική επανάσταση, στρατιωτικά σχεδιασμένη ήδη από το 1943.</b> Κάτω από τις διαρκείς "συστάσεις" του σοβιετικού παράγοντα (και εκείνου κάτω από την πίεση του Winston Churchill -βεβαίως με ανταλλάγματα, αρχικά τη Ρουμανία και αργότερα την Πολωνία), στο όνομα δε μιάς κίβδηλης "εθνικής ενότητας", από τον Αύγουστο του 1944 το ΚΚΕ εγκαταλείπει την πολιτική της αδιαλλαξίας και δέχεται να συμμετάσχει στην ελληνική κυβέρνηση, μάλιστα δε υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, ένα κατ’εξοχήν ανεπιθύμητο γι’αυτό πρόσωπο. Σκοπός του πλέον είναι, να την υπονομεύσει "εκ των έσω". Λίγους μήνες αργότερα όμως, βρίσκεται υποχρεωμένο να προχωρήσει στη διάλυση του ΕΛΑΣ (ουσιαστικά, του "ιδιωτικού του Στρατού")[i] και της Εθνικής Πολιτοφυλακής (ουσιαστικά, της ιδιωτικής του Αστυνομίας), όπως έχει ήδη δεσμευθεί. Τούτο, φυσικά, θα σήμαινε την απώλεια τού de facto ελέγχου που ασκούσε μέχρι τότε στο μείζον τμήμα του ελληνικού χώρου. Αυτός ο δυνάμει κίνδυνος για τις επιδιώξεις του, συνάμα δε και ο φόβος για την ίδια τη ζωή ή την προσωπική ελευθερία των μελών της ηγεσίας του και πολλών στελεχών του -ιδίως λόγω των εγκλημάτων που είχαν διαπράξει στη διάρκεια της Κατοχής- το ωθεί στο εσπευσμένο και άκαιρο εγχείρημα της επανάστασης, με τη λενινιστική-σταλινική έννοια του όρου. Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνδρες του ΕΛΑΣ που πολέμησαν στην Αθήνα ήταν κομμουνιστές, όπως δεν ήταν κομμουνιστές όλα τα μέλη του ΕΑΜ -άνδρες και γυναίκες- που τους συνέδραμαν. Το ζήτημα όμως, χρειάζεται εκτεταμένη ανάλυση...<br />
<br />
<b>Ένα κείμενο της τελευταίας στιγμής,</b> [ii] από τα έγγραφα που κατασχέθηκαν στα γραφεία του ΕΑΜ, στην οδό Κοραή 4, δίνει μία εικόνα του τί πρόκειται να ακολουθήσει. Εδώ, ένα απόσπασμα:<br />
<br />
Καθήκοντα πολιτών και στρατιωτών:<br />
<br />
-Άμεση τοποθέτηση σε θέσεις μάχης, των στρατιωτικών δυνάμεων και των κομμουνιστικών μονάδων.<br />
-Στρατιωτική δράση σε κάθε τομέα.<br />
-Συγκέντρωση του πλήθους στο κέντρο της πόλης.<br />
-Αυστηρός έλεγχος των μετακινήσεων.<br />
-Όλες οι μονάδες να είναι έτοιμες για δράση.<br />
-Τοποθέτηση συνδέσμων ανάμεσα στα βουνά και στην πόλη.<br />
-Εντοπισμός στρατιωτικών στόχων.<br />
-Σκοπός μας είναι να θέσουμε υπό τον έλεγχό μας, τουλάχιστον τα 8/10 της πόλης, από την πρώτη στιγμή. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στους Άγγλους.<br />
-Κάθε δουλειά πρέπει να σταματήσει.<br />
-Στόχος μας είναι το κέντρο της Αθήνας.<br />
-Οι κομμουνιστές πρέπει να δραστηριοποιηθούν στην κατασκοπεία και στην αντικατασκοπεία (...).<br />
<br />
Με δεδομένη την πλουσιώτατη εκατέρωθεν βιβλιογραφία σχετικά με τις εχθροπραξίες, από τις 3 Δεκεμβρίου του 1944 έως τις 5 Ιανουαρίου του 1945, η περιληπτική παράθεσή τους θα ήταν ανεπαρκής αλλά και περριτή. Έτσι, ακολουθούν μερικές άγνωστες ή λιγότερο γνωστές πτυχές των γεγονότων:<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>ΤΑ ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ</b></span><br />
Ένα πρώτο στοιχείο που εντυπωσιάζει, είναι ο τεράστιος αριθμός των χειροβομβίδων και των πάσης φύσεως εκρηκτικών που χρησιμοποιούνται από τον ΕΛΑΣ στην Αθήνα, ενώ υπάρχουν άλλες, ακόμα μεγαλύτερες ποσότητές τους, αποθηκευμένες στην πρωτεύουσα, και στον Πειραιά. Ανάμεσά τους, οι περίφημες βρετανικές "χελώνες" (limpets), δηλαδή ωρολογιακές βόμβες, προορισμένες για την ανατίναξη πλοίων του εχθρού. Οι "χελώνες" διαθέτουν τρία διάκενα, διαφορετικού μεγέθους το καθένα, και η ποσότητα του υγρού που τοποθετείται σ’αυτά, ορίζει τον χρόνο της έκρηξης. Μεταξύ άλλων, έτσι ανατινάχθηκε η έπαυλις Θων, στη γωνία των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφησίας, αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Ερνέστου Τσίλλερ. [iii] Υπάρχουν εξ άλλου, δεκάδες νεοκλασικών πολυκατοικιών και μονοκατοικιών που ανατινάζονται με άλλα εκρηκτικά (μείγμα δυναμίτιδας και νιτρογλυκερίνης), προκειμένου να δημιουργηθούν οδοφράγματα του ΕΛΑΣ. Ανάμεσά τους, η οικία του στρατηγού Αλέξανδρου Μαζαράκη, στον αριθμό 1 της οδού Μάρκου Μουσούρου, και το σπίτι του Γρηγορίου Ξενοπούλου, στην οδό Ευριπίδου, που είχε ως συνέπεια την καταστροφή ολόκληρου του πολύτιμου λογοτεχνικού του αρχείου. Υπάρχουν, τέλος, οι νάρκες, διάσπαρτες σε όλους τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Αυτές οι νάρκες, πραγματικά περιείχαν τόσο μεγάλη ποσότητα εκρηκτικής ύλης, ώστε το πρόβλημα της αντικατάστασης των αναρτήσεων των τανκς, σταδιακά γινόταν οξύ. Έτσι τις περιγράφει η βρετανική 23η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία.[iv]<br />
<br />
Ακολουθεί ο τελικός πίνακας του συνολικού αριθμού του οπλισμού του ΕΛΑΣ, που κατασχέθηκε ή καταστράφηκε από τις βρετανικές δυνάμεις, εκτός από εκείνον που είχε ήδη καταστραφεί από την R.A.F [v]:<br />
<br />
-----------------------------------------<br />
<br />
<span style="color: #cc0000;"><span style="font-size: large;"><b>Απώλειες του εχθρού.</b></span></span><br />
<br />
<b>Παράρτημα "Β" του Δελτίου Πληροφοριών 6,<br />της Στρατιωτικής Διοίκησης Αθηνών.</b><br />
<br />
Συνοπτικός πίνακας του οπλισμού του εχθρού, που κατασχέθηκε ή καταστράφηκε, από τις 3 Δεκεμβρίου του 1944 έως τις 15 Ιανουαρίου του 1945.<br />
(Σημ. Δεν περιλαμβάνονται οι απώλειές του σε οπλισμό, που οφείλονται στη R.A.F.).<br />
<br />
Τυφέκια 6.100<br />
Υποπολυβόλα 62 (περιλαμβάνονται 19 αυτόματες καραμπίνες).<br />
Πολυβόλα 198<br />
Πιστόλια 91<br />
Όλμοι 34<br />
Χειροβομβίδες 91.200<br />
Νάρκες 2.300 (Επιπλέον, 2 κιβώτια ναρκών, με τη μορφή καβαλίνας)*<br />
Αντιαρματικά τυφέκια 6<br />
Πυροβόλα : 1 των 105 χιλ.<br />
6 των 75 χιλ.<br />
3 των 37 χιλ.<br />
1 των 20 χιλ.<br />
7 Bofors<br />
Φλογοβόλα 2<br />
MT (;) 26<br />
6 Μ/C (;)<br />
Πετρέλαιο 1.088 γαλόνια<br />
Πυρομαχικά μικρών όπλων 4.300.000 γύροι.<br />
Βλήματα όλμων 3.800<br />
Βλήματα 30 κιβώτια με βλήματα των 20 χιλ.<br />
20.280 γύροι βλημάτων των 20 χιλ.<br />
10 βλήματα των 21 εκ.<br />
6 βλήματα των 17 εκ.<br />
168 βλήματα των 15 εκ.<br />
1.560 βλήματα των 7,5 εκ.<br />
992 βλήματα των 4,7 εκ.<br />
150 κιβώτια με βλήματα των 3,7 εκ.<br />
960 γύροι βλημάτων 3.7εκ. <br />
100 γύροι αντιαρματικών βλημάτων<br />
130 φωτοβολίδες<br />
<br />
Επιπρόσθετα, έχουν αναφερθεί 30 τόνοι ποικίλων πυρομαχικών και χειροβομβίδων<br />
Εκρηκτικά 39 τόνοι.<br />
<br />
<br />
* Οι νάρκες με την μορφή κοπράνων, αλόγου ή μουλαριού, υπήρξαν δημιούργημα της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας "A" Force, στο Κάιρο. Είχαν την δυνατότητα να καταστρέψουν τα λάστιχα φορτηγών αυτοκινήτων του εχθρού και χρησιμοποιήθηκαν ευρύτατα στην Ελλάδα, εναντίον γερμανικών αυτοκινητοπομπών.<br />
-----------------------------------------<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Η RAF</b></span><br />
<br />
<br />
Λίγοι έχουν ασχοληθεί με τις δραστηριότητες της R.A.F., [vi] τις ημέρες εκείνες, σε ρόλο, είτε υποστηρικτικό των βρετανο-ελληνικών χερσαίων δυνάμεων, είτε αυτοτελή. Οι τύποι των μαχητικών αεροσκαφών που χρησιμοποιούνται είναι, κυρίως, δύο: Τα καταδιωκτικά Spitfires και τα βομβαρδιστικά Beaufighters ("Beaus") που έχουν τη δυνατότητα να εκτοξεύουν ρουκέτες. Τα πρώτα, πετούν σε χαμηλό ύψος, ακόμα και πάνω από το κέντρο της Αθήνας, με σκοπό να πλήξουν επιλεγμένους στόχους, όπως πολυβολεία, οδοφράγματα του ΕΛΑΣ κ.α. Αυτοτελή τους στόχο, αποτελούν τα πάσης φύσεως τροχοφόρα, με σκοπό την παρεμπόδιση των μετακινήσεων μαχητών του ΕΛΑΣ, την μεταφοράς οπλισμού, εκρηκτικών κ.λπ. Τελικός απολογισμός, η καταστροφή 455 αυτοκινήτων, 4 μονάδων πυροβολικού και 6 ατμομηχανών. [vii] Η αυτοτελής, εξ άλλου, αποστολή των Beaufighters είναι πιο δύσκολη: Οφείλουν να πλήξουν με ρουκέτες, εργοστάσια, σχολεία και άλλα κτήρια που χρησιμοποιούνται ως αποθήκες οπλισμού και τροφίμων του ΕΛΑΣ, ή ως χώροι στρατωνισμού των δυνάμεών του, τούτο δε χωρίς να τεθούν σε κίνδυνο οι γύρω τους οικισμοί. Οι στόχοι φθάνουν, τελικά, τους 34, με πρωτεύοντα ανάμεσά τους, το Κρατικό Καπνεργοστάσιο στην οδό Λένορμαν, που σήμερα στεγάζει τμήμα της Βιβλιοθήκης της Βουλής. [viii]<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ</b></span><br />
Σε μία επανάσταση, οι κανόνες και τα ήθη του πολέμου δεν τηρούνται. Η παραπάνω έκθεση της 23ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας (σελ. 23) δίνει ορισμένα παραδείγματα της περιφρόνησής τους από τον ΕΛΑΣ:<br />
<br />
α. Αγνόησε τον Ερυθρό Σταυρό και την λευκή σημαία.<br />
β. Οι άνδρες του φορούσαν πολιτικά, στρατιωτική περιβολή ή στολή αστυνομικών, αδιάκριτα.<br />
γ. Χρησιμοποίησε γυναίκες και παιδιά για τη μεταφορά όπλων και πυρομαχικών.<br />
δ. Χρησιμοποίησε εκρηκτικές σφαίρες και σφαίρες με επίπεδη κορυφή.<br />
<br />
Σε μία επανάσταση, επίσης, συλλαμβάνεται πλήθος αμάχων και από αυτούς, η μεν πλειοψηφία δολοφονείται, ενώ ένας αριθμός τους τίθεται υπό καθεστώς ομηρίας, για λόγους εκβιασμού της νόμιμης κυβέρνησης. Στα "δεκεμβριανά", πρωταγωνιστές των πράξεων αυτών είναι η Εθνική Πολιτοφυλακή και η ΟΠΛΑ.<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Η ΟΠΛΑ</b></span><br />
Η ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκού Αγώνα ή Λαϊκών Αγωνιστών) δημιουργείται με απόφαση της Β’ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1942 ή τον Ιανουάριο του 1943. Αποστολή της, η προστασία στελεχών του κόμματος κατά τις μετακινήσεις τους, η άσκηση ανακριτικών καθηκόντων και η κατασκοπεία. Ως προς το τελευταίο της αυτό καθήκον, η ΟΠΛΑ είναι ιδιαίτερα πετυχημένη. Διαθέτει δεκάδες πρακτόρων σε όλες τις κρατικές υπηρεσίες, ακόμα και στις στρατιωτικές υπηρεσίες του εχθρού. Ανάμεσά τους και η πλειοψηφία των θυρωρών στις πολυκατοικίες της Αθήνας, που την ενημερώνουν για τα πολιτικά φρονήματα των ενοίκων τους, την οικονομική τους κατάσταση κ.λπ. Οι μαζικές δολοφονίες πολιτών στις συνοικίες της Αθήνας αρχίζουν τον Οκτώβριο του 1943, όταν ένα παραπλανημένο ΚΚΕ πιστεύει ότι επίκειται συμμαχική απόβαση στην Ελλάδα, αποχώρηση των Γερμανών και σύντομη απελευθέρωση της πρωτεύουσας. Σκοπός τους, η τρομοκράτηση των πολιτών, ώστε οι βρετανικές δυνάμεις που θα φθάσουν στην Αθήνα να βρεθούν ψυχικά αποκομμένες από τον λαό της. Έκτοτε η ΟΠΛΑ εξελίσσεται ουσιαστικά σε τρομοκρατική-εγκληματική οργάνωση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Fk7FFoV3JLE/WjQRiZ4PV2I/AAAAAAAAF2A/l5qGLqbN0Z0z5RyZS2X4zbaX9NfvzW1BgCLcBGAs/s1600/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%2B%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3%2B%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259B%25CE%2591.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="320" height="300" src="https://4.bp.blogspot.com/-Fk7FFoV3JLE/WjQRiZ4PV2I/AAAAAAAAF2A/l5qGLqbN0Z0z5RyZS2X4zbaX9NfvzW1BgCLcBGAs/s400/%25CE%25A0%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%2B%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%25A3%2B%25CE%259F%25CE%25A0%25CE%259B%25CE%2591.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #cc0000;">ΠΑΡΕΛΑΣΙ ΤΗΣ ΟΠΛΑ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<b> Η Εθνική Πολιτοφυλακή (Ε.Π.)</b> ιδρύεται με την 24/10.4.1944 Πράξη της ΠΕΕΑ, της λεγόμενης "κυβέρνησης του βουνού", με σκοπό να αντικαταστήσει την Αστυνομία και την Χωροφυλακή. Αποστολή της είναι η περιφρούρηση των ατομικών δικαιωμάτων και της ασφάλειας των πολιτών, χωρίς διακρίσεις. Σταδιακά όμως, η Ε.Π. μετατρέπεται σε ιδιωτική Αστυνομία του ΚΚΕ. Για τον σκοπό αυτό, καταβάλλεται προσπάθεια να ενταχθούν σ’αυτήν όσο το δυνατόν περισσότεροι κομμουνιστές, ενώ τον Σεπτέμβριο του 1944 η Ε.Π. εμπλουτίζεται με 8 στελέχη και 38 καθοδηγητές-εκτελεστές της ΟΠΛΑ.<br />
<br />
<b>Οι μαζικές συλλήψεις πολιτών από την Ε.Π. αρχίζουν στις 5 ή 6 Δεκεμβρίου του 1944, και συνεχίζονται μέχρι το τέλος του μήνα. <span style="background-color: yellow;">Γίνονται βάσει καταλόγων που είχαν ολοκληρωθεί τον Αύγουστο του 1944</span> και τα υποψήφια θύματα ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά και επαγγελματικά στρώματα (ανάμεσά τους και 50, περίπου, αρχειομαρξιστές ή τροτσκιστές) με εξαίρεση -για εύκολα αντιληπτούς λόγους- τους βιομηχάνους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες.</b> Σε αντίθεση όμως, με τους Γερμανούς πού για τα αντίποινά τους, είχαν εφαρμόσει την αρχή της συλλογικής ευθύνης, το ΚΚΕ ακολουθεί την αρχή της οικογενειακής ευθύνης. Έτσι, εάν το πρόσωπο που έχει προγραφεί δεν βρεθεί στο σπίτι του, συλλαμβάνονται οι στενοί του συγγενείς (σύζυγος, παιδιά, πατέρας, μητέρα, αδέλφια).<br />
<br />
Όσοι συλλαμβάνονται, οδηγούνται πρώτα στα συνοικιακά παραρτήματα της Ε.Π. και ύστερα από μια "σύντομη ανάκριση", στο Περιστέρι, όπου το Αρχηγείο της και εκείνο της ΟΠΛΑ. Εκεί στοιβάζονται σε "στρατόπεδα", μέχρι να παρουσιαστούν στους "ανακριτές" και να αποφασιστεί η τύχη τους. Λίγοι αφήνονται ελεύθεροι. Η μεγάλη πλειοψηφία των κρατουμένων παραδίδεται στους δήμιους της ΟΠΛΑ και από αυτούς λίγοι επίσης, δολοφονούνται με πιστόλια. <b>Ο περισσότεροι κατακρεουργούνται με τσεκούρια, μπαλτάδες και αμφίστομες μάχαιρες.</b><br />
<br />
<b>Την τρίτη κατηγορία θα αποτελέσουν οι όμηροι.</b> Στο Περιστέρι, σταδιακά δημιουργούνται τουλάχιστον 6 φάλαγγες των 160, περίπου, ατόμων η κάθε μία. Υπό την φρούρηση της Ε.Π., από εκεί αρχίζει η πεζοπορία προς τον Ασπρόπυργο. Επόμενος προορισμός, το ημιορεινό χωριό Κρώρα (σήμερα Στεφάνη) της Βοιωτίας, στις βόρειες πλαγιές της Πάρνηθας. Με τα μέτρα της εποχής, οι περισσότεροι από τους ομήρους είναι άνθρωποι ηλικιωμένοι. Στην διάρκεια της πεζοπορίας, κάτω από πυκνή χιονόπτωση, αριθμός τους δολοφονείται από άνδρες και γυναίκες της Ε.Π., ενώ άλλοι πεθαίνουν από το ψύχος και τις κακουχίες. Τελικά, οι όμηροι συγκεντρώνονται στην Άμφισσα. Ένας αριθμός τους απελευθερώνεται στα τέλη Ιανουαρίου του 1945, ενώ οι υπόλοιποι μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας.<br />
<br />
Μετά την επιστροφή του Νίκου Ζαχαριάδη στην Ελλάδα, στην επίσημη γλώσσα του ΚΚΕ εισάγεται ο αδόκιμος όσο και ανακριβής νεολογισμός, "Οι υπερβασίες της ΟΠΛΑ". <b>Δημόσια συγνώμη από τους συγγενείς των πολλών χιλιάδων θυμάτων και τους ομήρους, ουδέποτε ζητήθηκε από το ΚΚΕ, αλλά ούτε και από την λεγόμενη Ανανεωτική Αριστερά...</b><br />
<br />
============<br />
<br />
[i] Τον χαρακτηρισμό του ΕΛΑΣ ως ιδιωτικού στρατού του ΚΚΕ, τον άκουσα από τον αείμνηστο Γρηγόρη Φαράκο, σε μια από τις πολύωρες συζητήσεις μας στην Άνδρο.<br />
[ii] TNA WO 204/8903 (αδημ.). Το κείμενο, στην αγγλική του μετάφραση, δεν φέρει ημερομηνία. Από το περιεχόμενό του όμως, συνάγεται ότι έχει συνταχθεί στις 2 Δεκεμβρίου του 1944. Εξ ού και η ιδιαίτερη σημασία του.<br />
[iii] ΕΛΙΑ, Αρχείο Γιάννη Δουατζή: Αδημοσίευτο Σημείωμα του 7ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ (Ευβοίας).<br />
[iv] TNA WO 204/8312: 23rd Armoured Brigade, Operations in Greece, October 1944 - January 1945, σελ. 21.<br />
[v] ΤΝΑ WO 170/7559 (αδημ.).<br />
[vi] <b>Η ελληνική Βασιλική Αεροπορία, για περίεργους λόγους και παρά την επιθυμία των ανδρών της, δεν έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις.</b><br />
[vii] Βλ. Ηλία Δ. Καρταλαμάκη, Αεροπόρου, Η Αεροπορία στον "Εμφύλιο" (Δεκέμβριος 1944-Αύγουστος 1949), ιδ. έκδοση, Αθήνα 1998, σελ. 98 και επ.<br />
[viii] TNA AIR 23/7468 (αδημ.).<br />
[ix] Λόγω του περιορισμένου χώρου αυτού του άρθρου, έχω παραλείψει κάθε αναφορά σε ονόματα θυμάτων, ομήρων, όσο και στελεχών και εκτελεστών της ΟΠΛΑ και της Ε.Π.<br />
=================== </div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-14403063019274074162017-12-15T09:01:00.000-08:002017-12-15T09:01:03.005-08:00ΝΕΟΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΣΧΕΤΙΚΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΣΙΝ ΤΩΝ 83 ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΣΤΟ ΜΑΖΙ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΕ ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΝΕΟΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ ΣΧΕΤΙΚΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΑΡΑΘΡΩΣΙΝ ΤΩΝ 83 ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΙΧΜΑΛΩΤΩΝ ΣΤΟ ΜΑΖΙ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΕ ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ:<br /><a href="http://www.kalavrytanews.com/2014/12/15-1943.html">http://www.kalavrytanews.com/2014/12/15-1943.html</a><br />-----<br />ΑΠΟΣΠΩΜΕΝ:<br />Η ιστορική έρευνα διευκρινίζει ότι την διαταγή εκτέλεσης των Γερμανών αιχμαλώτων στις 7/12/43 φέρει την υπογραφή Μίχος [ο Αρχηγός ΕΛΑΣ Πελοποννήσου, σμήναρχος Δημήτριος Μίχος], Αλέξανδρος (Κασσάνδρας), Αχιλλέας ( Δανιηλίδης) και συντάχθηκε στο σπίτι της εξαδέλφης του Μίχου, Μπαλαλά, επι παρουσία των Άγγλων συνδέσμων της SOE 133 Άντονυ και Μακ Μάλεν, δακτυλογραφήθηκε δε από τον γραμματέα του 12 Συντάγματος ΕΛΑΣ, Παναγιώτη Πόλκα και διεκπεραιώθηκε από τον Πότη Ματζουράνη. Η εκτέλεση των αιχμαλώτων αποφασίστηκε στις 25/11/43 στα γραφεία του Πελοποννησιακού Γραφείου στην Πορταριά Αρκαδίας από τον Γραμματέα Νίκο Γαμβέτα ανατέθη δε στην εκτέλεσή της στον διοικητή του 9ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Χρήστο Στασινόπουλο. Η αλληλογραφία του Μίχου με την SOE 133 αποδεικνύει τα παραπάνω. Τονιζεται οτι σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Αυγή, ο Μίχος το 1960, απατώντας στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο για τις ευθύνες του ΕΛΑΣ, υποστήριξε ψευδώς οτι η εκτέλεση των αιχμαλώρων έγινε μετά την σφαγή των Καλαβρύτων...<br />------<br />ΕΔΩ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΞΗΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ:<br />1) Οτι η καταβαράθρωσις εγένετο κατόπιν αποφάσεων των Ανωτάτων οργάνων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που ελήφθησαν κατόπιν μελέτης του πράγματος, δεν ήτο ούτε συγκυριακή, ούτες εσπευσμένη (είχον προηγηθή 50 ημέρες αιχμαλωσίας των Γερμανών).<br />2) Οτι ήτο εν γνώσει των Αγγλων, οι οποίοι έδωσαν την έγκρισίν των.<br />3) Επίσης, ο Αρχηγός ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Μίχος αναδεικνύει την σχέσιν των κατοίκων των Καλαβρύτων με τους αιχμαλώτους Γερμανούς γράφων:<br />Σαν αφορμή στάθηκε η εκμηδένιση ενός λόχου (Γερμανών) ορειβατών που έγινε στην περιοχή Ρωγών-Κερπινής στις 16-17 Οκτωβρίου (1943) από το αντίπαλο Τάγμα των Καλαβρύτων με Καλαβρυτινούς. </div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-87813128371336079262017-12-13T14:08:00.000-08:002017-12-13T14:08:16.847-08:00Η ανακωχή των Μουδανιών και η παράδοση της Ανατολικής Θράκης στους τούρκους (20 - 29 Σεπτεμβρίου 1922)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η ανακωχή των Μουδανιών και η παράδοση της Ανατολικής Θράκης στους τούρκους (20 - 29 Σεπτεμβρίου 1922)<br />
<br />
<br />Ιωάννης Φιλίστωρ --- 1 Σεπτεμβρίου 2011<br /><br />Οι βασικές προτεραιότητες της "επαναστατικής επιτροπής" Πλαστήρα - Γονατά όταν ανέλαβε πραξικοπηματικά την διακυβέρνηση της Χώρας, αποτέλεσε η ενίσχυση του μετώπου της Θράκης και η αποκατάσταση της εύνοιας των Συμμάχων (Αγγλίας - Γαλλίας) που είχε διασαλευτεί από τις μετανοεμβριανές κυβερνήσεις. Τις δύο αυτές προτεραιότητες τις ανέφερε ρητά η "επαναστατική επιτροπή" σε διάγγελμα της προς τον ελληνικό λαό. Προς την κατεύθυνση αυτή, ο Νικόλαος Πλαστήρας και οι συνεργάτες του όρισαν την κυβέρνηση που θα στήριζαν, υποβάλλοντας ένα κατάλογο με ονόματα στον Άγγλο πρέσβη Λίντλει και ζητώντας του να διαλέξει τα ονόματα που ήταν αρεστά στην Μ. Βρετανία. Ταυτόχρονα ορίστηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος που βρισκόταν στο Παρίσι ως αντιπρόσωπος της "επαναστατικής επιτροπής" έναντι των Συμμάχων.<br /><br />Η κατάσταση στο μέτωπο της Ανατολικής Θράκης δεν ήταν καθόλου αποθαρρυντική. Ο Ελληνικός στρατός ήταν ισχυρός καθώς εκτός από το Δ΄ Σώμα στρατού, λίγο πριν από την κατάρρευση είχε μεταφερθεί μια ακόμη ενισχυμένη μεραρχία για να επιχειρηθεί η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και έτσι να εκβιαστεί ο Κεμάλ σε συμβιβασμό. Είναι αληθές βέβαια πως το ηθικό των στρατιωτών ήταν πολύ χαμηλό. Ταυτόχρονα ανάμεσα στην Ελληνική Ανατολική Θράκη και τους Τούρκους του Κεμάλ που βρίσκονταν στην Νικομήδεια βρισκόταν η Κωνσταντινούπολη υπό Συμμαχική κατοχή. Ακόμα και αν οι Σύμμαχοι παρέδιδαν την Κωνσταντινούπολη στον Κεμάλ (και δεν προλάβαινε να την καταλάβει ο Ελληνικός στρατός από την Τσατάλτζα που απείχε μόλις 30 χλμ) η μεταφορά στρατευμάτων από την Ασία προς την Ευρώπη θα ήταν αδύνατη για τους Τούρκους καθώς δεν διέθεταν πλοία. Αντιθέτως το Ελληνικό ναυτικό θα ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην θάλασσα του Μαρμαρά όσο και στον Εύξεινο Πόντο.<br /><br />Η Ελληνική πλευρά είχε λοιπόν δυνατότητες για να ελιχθεί και να καθυστερήσει αποφασιστικά (η και να εμποδίσει) την μεταφορά των Τούρκων στην Ανατολική Θράκη. Τα γεγονότα όμως εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά. Η διάσκεψη στα Μουδανιά άρχισε χωρίς τους Έλληνες, καθώς αυτοί δεν είχαν ακόμη φθάσει, με κύριο θέμα τη γραμμή που θα αποσύρονταν οι Έλληνες. Πρόκειται δηλαδή για μια ιδιόρρυθμη διάσκεψη ανακωχής που προδίκαζε τη Συνθήκη Ειρήνης και που υποχρέωνε τον έναν από τους δύο αντιπάλους να υποχωρήσει πολύ πέραν της γραμμής, την οποία κατείχε, και να παραχωρήσει μεγάλες εκτάσεις στον αντίπαλο. Κατά την αφήγηση του Ισμέτ Ινονού στον πολιτικό και μεγάλο Ιστορικό Σπύρο Μαρκεζίνη, το 1972, δέχθηκαν όλοι την προτροπή του: «Ας φθάσουμε σε ένα αποτέλεσμα και οι Έλληνες θα υποχρεωθούν να το δεχθούν».<br /><br />Στους όρους της ανακωχής προβλεπόταν όχι μόνο η άμεση αποχώρηση του Ελληνικού στρατού από την Ανατολική Θράκη και την παράδοση της στους Τούρκους, αλλά προβλεπόταν και η εκκένωση της περιοχής από τους Έλληνες κατοίκους της εντός 15 ημερών! Η απόφαση των Συμμάχων για απόδοση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία οδηγούσε και στην εγκατάλειψη της Κωνσταντινούπολης, των Στενών και της ουδέτερης ζώνης. Η ταπείνωση των Συμμάχων, μπορεί να εξηγηθεί από το ότι ήδη είχαν ικανοποιηθεί από τα κέρδη τους. Η Μεγάλη Βρετανία, στη Μεσοποταμία, το Κουρδιστάν και τα πετρέλαια της Μοσούλης. Η Γαλλία, στη Συρία και τον Λίβανο και η Ιταλία, με την καταστροφή της Ελλάδας. Είχαν αποσπάσει την Τουρκία από την προσέγγισή της προς τη Σοβιετική Ένωση, προς μεγάλη, βέβαια, απογοήτευση του Λένιν και του Τρότσκι, οι οποίοι ιδεοληπτικά φαντάζονταν την Τουρκία ως ηγέτιδα μιας παγκόσμιας αντιαποικιακής επανάστασης.<br /><br />Όταν έφτασε η Ελληνική αντιπροσωπεία (στρατηγός Μαζαράκης, αντισυνταγματάρχης Σαρηγιάννης) και ενημερώθηκε για τους όρους της ανακωχής αρνήθηκε να υπογράψει δηλώνοντας πως δεν είχε εξουσιοδότηση για τόσες πολλές και κρίσιμες παραχωρήσεις. Ο Νικόλαος Πλαστήρας αρχικώς<br />περιόδευσε στις πόλεις της Ανατολικής Θράκης για να επιθεωρήσει τις Ελληνικές μονάδες και να ανορθώσει το ηθικό τους. Ταυτόχρονα επισκέφθηκε πολλές πόλεις εμψυχώνοντας τους Έλληνες κατοίκους και υποσχόμενος πως η "επαναστατική επιτροπή" θα έκανε ότι μπορούσε για την προστασία τους και δεν θα τους εγκατέλειπε σε καμία περίπτωση. Αμέσως μετά μετέβη ο ίδιος στα Μουδανιά όπου πληροφορήθηκε το περιεχόμενο των όρων της ανακωχής που ήδη είχαν συμφωνήσει οι Αγγλογάλλοι με τον Κεμάλ. Οι σύμμαχοι ενημέρωσαν την Ελληνική κυβέρνηση ότι σκόπευαν να υπογράψουν την ανακωχή ακόμη και μονομερώς. Ο Πλαστήρας αρνήθηκε να υπογράψει μια τέτοια "ανακωχή" που ισοδυναμούσε ουσιαστικά με παράδοση άνευ όρων. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος τηλεγράφησε τόσο στην Ελληνική κυβέρνηση όσο και στην αντιπροσωπεία στα Μουδανιά να αποδεχθούν και να υπογράψουν τους όρους της επώδυνης ανακωχής χωρίς δισταγμούς και δεύτερες σκέψεις.<br /><br />Λόγω κακής συνεννόησης (φαίνεται από τα τηλεγραφήματα πως οι υπεύθυνοι του Ελληνικού υπουργείου εξωτερικών δεν γνώριζαν ότι τα Τουρκο-Βουλγαρικά σύνορα του 1915 δεν ήταν ο Έβρος ποταμός) η Ελληνική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Μαζαράκη αποχώρησε από τα Μουδανιά χωρίς να υπογράψει. Τελικώς μετά από συνεχείς πιέσεις του Βενιζέλου από το εξωτερικό η κυβέρνηση Κροκιδά αναγνώρισε την ανακωχή. Στις 25.9.1922 ο Βενιζέλος τηλεγράφησε από το Παρίσι: «Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι’ Ελλάδα» και: «Ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψωσι την γην, ην από τόσων αιώνων κατοικούσιν, αυτοί και πρόγονοί των».<br /><br /> Το βασικό αποτέλεσμα της Ανακωχής αυτής είναι ότι ουσιαστικά δημιούργησε τετελεσμένα γεγονότα υπέρ των Τούρκων για την Συνθήκη Ειρήνης που υπογράφτηκε αργότερα στην Λοζάννη. Μια άλλη παρενέργεια της ανακωχής των Μουδανιών είναι ότι οι Τούρκοι στις διαπραγματεύσεις στην Λοζάννη αξίωναν και την Δυτική Θράκη, επ΄απειλη πολέμου. Το τραγικότερο όλων όμως, ήταν ότι πάνω από 250.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εκπατριστούν από την Ανατολική Θράκη εγκαταλείποντας τις περιουσίες τους και τα σπίτια τους ολοκληρώνοντας την τραγωδία της Μικρασιατικής Κατατροφής. Η αποχώρηση των Ελλήνων κατοίκων της Ανατολικής Θράκης από τις εστίες τους, και λόγω των περιορισμένων μέσων της εποχής, έγινε υπό δραματικές και τραγικές συνθήκες. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Άγγλοι αρνήθηκαν να δώσουν παράταση στην εκκένωση ακόμη και για μια εβδομάδα!! Συνολικά, μαζί με τους στρατιώτες και τους Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους μετακινήθηκαν προς την Ελληνική μεθόριο πάνω από 400.000 άνθρωποι.<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>Συμπεράσματα</b></span><br /><br />Από τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν, αλλά και από τις συνθήκες που επικρατούσαν, μπορούμε να βγάλουμε στέρεα συμπεράσματα για τις μεγάλες προσωπικές ευθύνες του Νικόλαου Πλαστήρα, του Ελευθέριου Βενιζέλου και των υπολοίπων μελών της "επαναστατικής επιτροπής για την απώλεια της Ανατολικής Θράκης, αλλά και της γενικότερης αρνητικής τροπής των τελικών διαπραγματεύσεων για την μόνιμη συνθήκη ειρήνης που έγιναν αργότερα στην Λοζάννη. Είναι, πιστεύω, χαρακτηριστικό ότι τα ίδια αυτά πρόσωπα (Πλαστήρας, Γονατάς κτλ) ένα μήνα μετά είχαν το κουράγιο χωρίς ίχνος αυτοκριτικής να εκτελέσουν στο Γουδί τους βασικότερους πολιτικούς τους αντιπάλους για την απώλεια της Μικράς Ασίας. <br /><br />Στο εύλογο ερώτημα του λόρδου Κόρζον: «Ποιος θα υποχρεώσει τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη;» απάντησαν οι ίδιοι οι Έλληνες. Η Ανατολική Θράκη εγκαταλείφθηκε εθελόδουλα, ώστε να μη βρεθεί η Μεγάλη Βρετανία στη δυσάρεστη θέση να συγκρουστεί με την Τουρκία. Και αυτό παρά το ότι πολλοί πίστευαν ότι, αρνούμενοι να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη τις μέρες εκείνες, οι Έλληνες δεν είχαν να χάσουν απολύτως τίποτε και θα κέρδιζαν πολύτιμο χρόνο. Αναμφίβολα πάντως ισχύει το ελαφρυντικό για τον Πλαστήρα ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε διαχειριστεί τέτοια θέματα ενώ δεν είχε την παραμικρή πολιτική εμπειρία.<br /><br />Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της εκτέλεσης των "έξι" ήταν ότι οι μετανοεμβριανές κυβερνήσεις επαναφέροντας των Βασιλιά Κωνσταντίνο που ήταν πρόσωπο αντιπαθές στους Συμμάχους απώλεσαν τη εμπιστοσύνη τους και για τον λόγω αυτό έπαψαν να μας βοηθούν. Το επιχείρημα αυτό είχε περίοπτη θέση στο σκεπτικό του κατηγορητηρίου της προαποφασισμένης "δίκης" των εξι που ακολούθησε. Όπως όμως είδαμε από την παραπάνω αφήγηση, ενώ ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος είναι έκπτωτος και εξόριστος και το σύνολο της αντιβενιζελικής πολιτικής ηγεσίας στην φυλακή, την εξωτερική πολιτική χειρίζεται ο Βενιζέλος αυτοπροσώπως και η κυβέρνηση Κροκιδά αποτελείται από πρόσωπα που επιλέχθηκαν με τον πλέον επαίσχυντο τρόπο από ξένες πρεσβείες, οι Σύμμαχοι όχι μόνο δεν αλλάξαν πολιτική έναντι της Ελλάδος αλλά πρόδωσαν με ευκολία τον παλαιό τους Σύμμαχο που τους πρόσφερε τόσες υπηρεσίες στο παρελθόν, με τον επαίσχυντο τρόπο που περιγράψαμε.<br /><br />Αντιπροσωπευτικός της ηττοπάθειας του Ελευθέριου Βενιζέλου είναι ο τρόπος με τον οποίο αρχίζει την επιστολή του προς τον στρατηγό Νίδερ, Διοικητή της Στρατιάς Θράκης, την 2.11.1922, αμέσως μετά την εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης. Γράφει ο Βενιζέλος:<br />«Φίλτατε στρατηγέ,<br />Επιθυμώ να σας συγχαρώ διά την επιτυχίαν μεθ’ης εξετελέσατε την θλιβεράν εντολήν της εκκενώσεως της Αν. Θράκης. Θέλω να σας είπω πόσην αληθή υπερηφάνειαν ησθάνθην, όταν, εις το υπουργείον των Εξωτερικών εν Αγγλία, μου ανεκοίνωσαν σχετικόν τηλεγράφημα του στρατηγού Χάριγκτον, εκφράζοντος την εκτίμησίν του διά τον τρόπον καθ’ όν έγινε η εκκένωσις….» <br /><br /><b>ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ</b><br /><br />Μαρτυρία τοῦ <b>Ἀλέξανδρου Μαζαράκη-Αἰνιάνος,</b> ἀπό τό βιβλίο του "Ἀπομνημονεύματα", Ἴκαρος, Ἀθήνα 1948<br /><br />… Τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1922 ἐκλήθην εἰς τό Ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν, ὅπου μοῦ ἀνέθεσαν νά ἀντιπροσωπεύσω τήν Ἑλλάδα εἰς τήν μέλλουσαν νά συνέλθῃ τήν 20 Σεπτεμβρίου εἰς Μουδανιά διάσκεψιν στρατιωτικῶν ἀντιπροσώπων τῆς Ἑλλάδος, τῆς Τουρκίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Ἀγγλίας καί Ἰταλίας, πρός σύναψιν ἀνακωχῆς. … Σημειωτέον ὅτι καί ἐγώ καί ἡ κυβέρνησις ἐνομίζαμε ὅτι ἐπρόκειτο μόνον περί ἀνακωχῆς, περί τῶν γραμμῶν δηλαδή ὄπισθεν τῶν ὁποίων θά ἔμενεν ὁ ἑλληνικός καί ὁ τουρκικός στρατός μέχρι τῆς συνθήκης τῆς εἰρήνης, ὡς ἄλλως ἐξήγετο καί ἀπό τήν διακοίνωσιν τῶν δυνάμεων.<br /><br />Τῆς ἐπιτροπῆς μετεῖχον ἐκ μέρους τῆς Ἀγγλίας ὁ στρατηγός Χάριγκτον, τῆς Γαλλίας ὁ στρατηγός Σαρπύ, τῆς Ἰταλίας ὁ στρατηγός Μομπέλλι, τῆς Τουρκίας (τόν ὁποῖον διόλου δέν συνήντησα) ὁ στρατηγός Ἰσμέτ Πασσᾶς. Οὗτοι δέν ἀνέμενον τήν ἄφιξίν μας ἀλλά συνεδριάσαντες τήν 20–21 εἶχον ἤδη παρασκευάσει τό κείμενον τῆς ἀνακωχῆς τό ὁποῖον καί μᾶς παρουσίασαν πρός ἀποδοχήν τήν 22αν. Εἰς τήν πρώτην συνεδρίασιν τῆς 22ας Σεπτεμβρίου, γενομένην ἐπί ἀγγλικοῦ θωρηκτοῦ, μᾶς ἐπέδειξαν κείμενον ἕτοιμον τῆς συνθήκης τῆς ἀνακωχῆς εἰς τό ὁποῖον εἶχον μείνει σύμφωνοι οἱ Τοῦρκοι καί οἱ τέως σύμμαχοί μας, χωρίς κἄν νά μᾶς ἐρωτήσουν. Διά τοῦτο ὡρίζετο ἡ ἄμεσος ἐκκένωσις τῆς Θρᾴκης ὑπό τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ μέχρι τόν Ἕβρον καί ὅτι ἐπρόκειτο μόνον νά συζητηθοῦν αἱ λεπτομέρειαι τῆς ἐκτελέσεως. Ἐδήλωσα ἀμέσως ὅτι τό κείμενον τοῦτο προδικάζει τήν συνθήκην τῆς εἰρήνης, ὅτι ἐγώ ἦλθον διά νά συζητήσω περί ἀνακωχῆς καί ὄχι διά νά ἀκούσω τήν ἄμεσον κατάληψιν τῆς Θρᾴκης ὑπό τῶν Τούρκων καί ὅτι ὑπό τοιούτους ὅρους θεωρῶ τοῦτο ἀπαράδεκτον καί οὔτε ὁδηγίας τοιαύτας ἔχω, οὔτε κἄν θέλω νά λάβω γνῶσιν.<br /><br />Κατά τήν διεξαχθεῖσαν συζήτησιν ὁ Γάλλος ἀντιπρόσωπος στρατηγός Σαρπύ ἐζήτει μέ νευρικότητα καί ἐκβιαστικῶς νά μᾶς πιέσῃ εἰς ἄμεσον ἀποδοχήν τῶν πάντων, ἐπισείων τούς κινδύνους τῆς παρελκύσεως, ἀφοῦ δῆθεν οἱ σύμμαχοι ἀνέλαβον νά πείσουν τόν Κεμάλ νά μή διαπεραιωθῇ εἰς Εὐρώπην καί μᾶς καταδιώξῃ καί παρεχώρησαν εἰς αὐτόν τήν Θρᾴκην, ἡ ὁποία παραχώρησις εἶναι ὁριστική. …Ὑπό τάς συνθήκας ταύτας μετέβην εἰς τήν ἐπί τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ σύσκεψιν ὅπου εὐθύς ἀμέσως ἐδήλωσα ὅτι μή γενομένης δεκτῆς οὐδεμιᾶς ἡμετέρας προτάσεως δέν δύναμαι νά ὑπογράψω. …<br />Ἀλλά θά ἦτο ἡ ἰδία ἡ στάσις τῆς Ἀγγλίας ἐάν ἔβλεπε μετ' ὀλίγας ἡμέρας, μετά ἕνα μῆνα, σημαντικήν εἰς τή Θρᾴκην ἑλληνικήν δύναμιν μέ τήν στερράν ἀπόφασιν νά κρατήσῃ καί νά ἀμυνθῇ αὐτῆς; Θά ἦτο διατεθειμένη τότε νά συμμετάσχῃ μέ τάς δύο ἄλλας δυνάμεις εἰς ἐκβιαστικά ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος μέτρα; Καί ἐπί πλέον, ἐάν ἀφιέμεθα μόνοι ἀπέναντι τῶν Τούρκων, θά ἠδύναντο αὐτοί, ἐνόσῳ μέ τόν στόλον μας εἴμεθα κύριοι τῆς Προποντίδος, νά διαπεραιώσουν σημαντικάς δυνάμεις ἐξ Ἀσίας εἰς Θράκην; Βεβαίως ὄχι. Ὑπάρχει λοιπόν βάσιμος ἐλπίς ὅτι ἐάν παρετείναμεν τήν ἐκκρεμότητα, μή δεχόμενοι τήν ἐκκένωσιν τῆς Θρᾴκης καί ἐν τῷ μεταξύ συντόνως ἐνισχύαμεν καί ὠργανοῦμεν τάς ἐκεῖ στρατιωτικάς δυνάμεις μας, ἡ μέν Εὐρώπη δέν θά ἦτο ἡνωμένη διά νά ἐπέμβῃ, οἱ δέ Τοῦρκοι δέν θά εἶχον εἰς χεῖρας των κανέν ὅπλον διά νά ἐκβιάσουν καί ἡμᾶς καί τήν Εὐρώπην.<br /><br />Προκειμένου, ἐπαναλαμβάνω, διά τόσον μεγάλον ἔπαθλον ὅπως ἡ Θρᾴκη, ἤξιζε τόν κόπον νά μεταχειρισθῇ ἡ Ἑλλάς ὅλα τά μέσα διά νά τήν κρατήσῃ, φθάνουσα μέχρι τοῦ τελευταίου σημείου, ὅπου θά ἔβλεπε πλέον ὅτι ἡ ἀντίστασίς της ἦτο ἄσκοπος καί ἐγέννα δεινοτέρους κινδύνους. Νομίζω λοιπόν ὅτι καί ὁ Βενιζέλος ἐν Παρισίοις καί ἡ ἐπανάστασις ἐν Ἀθήναις ἔσπευσαν πολύ, χάσαντες ἀπ' ἀρχῆς κάθε ἐλπίδα, νά ἀποδεχθοῦν τήν ἐκκένωσιν τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης. <br /><br />Ι. Β. Δ.<br /><br />ΠΗΓΗ: http://www.istorikathemata.com/2011/09/20-29-1922_01.html<br />================<br /><br />Δημήτρης A. Μαυρίδης ---1 Σεπτεμβρίου 2010 <br /><br />Δέν εἶναι ἀπόλυτα σαφές τό τί ἐξυπηρετοῦσε ἡ ἀπόφαση τῶν Συμμάχων γιά τήν ἐκκένωση τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης ἀπό τούς Ἕλληνες, ἀφοῦ ἐξέθετε τήν οὐδέτερη ζώνη καί τήν Κωνσταντινούπολη πού κατεῖχαν οἱ Σύμμαχοι, στό ἔλεος τῶν Τούρκων. Ἡ ἐξήγηση ἴσως εἶναι, τό ὅτι εἶχαν ἤδη βεβαιωθεῖ γιά τά κέρδη τους˙ ἡ Μεγάλη Βρετανία στή Μεσοποταμία, τό Κουρδιστάν καί τά πετρέλαια τῆς Μοσούλης, ἡ Γαλλία στή Συρία καί τόν Λίβανο καί ἡ Ἰταλία γιά τήν καταστροφή τῆς Ἑλλάδας. Ἡ Ἑλλάδα δέν τούς εἶχε πείσει ὅτι μποροῦσε νά εἶναι ἀξιόπιστος θεματοφύλακας τοῦ Ἀνατολικοῦ Ζητήματος, ὅπως εἶχαν σχεδιάσει ὁ Βενιζέλος καί ὁ Λόϋδ Τζώρτζ.<br />Ἡ ἀπόφαση γιά τήν ἐκκένωση τῆς Θράκης ἐπικυρώθηκε ἀπό τούς Συμμάχους στίς 9.9.1922 μετά ἀπό θυελλώδεις συσκέψεις τριῶν ἡμερῶν στό Παρίσι, μεταξύ τοῦ Γάλλου πρωθυπουργοῦ Πουανκαρέ καί τοῦ Ἄγγλου ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν Λόρδου Κῶρζον. Οἱ παρακλήσεις τοῦ Βενιζέλου ἀντιμετωπίστηκαν τήν ἐπαύριο παγερά ἀπό τόν Πουανκαρέ.<br />Στό εὔλογο ἐρώτημα τοῦ Ἄγγλου Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Λόρδου Κῶρζον : "Ποιός θά ὑποχρεώσει τούς Ἕλληνες νά ἐγκαταλείψουν τήν Ἀνατολική Θράκη;", ἀπάντησαν οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες. Ἡ Θράκη ἐγκαταλείφθηκε γιά νά μήν βρεθεῖ ἡ Μεγάλη Βρετανία στή δυσάρεστη θέση νά συγκρουσθεῖ μέ τήν Τουρκία.<br />Παραμένει τό γεγονός ὅτι ὁ τουρκικός στρατός δέν ἦταν σέ θέση νά διαπλεύσει τήν Προποντίδα καί νά ἐπιτύχει τήν κατάληψη τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης. Οἱ Τοῦρκοι δέν διέθεταν ναυτική δύναμη καί ἡ δύναμη πυρός τῶν ἑλληνικῶν θωρηκτῶν ἦταν σημαντική μέ τά δεδομένα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ὑπῆρχε ἐπίσης καί μία στρατηγική συνιστῶσα στό νά ἀρνηθοῦν οἱ Ἕλληνες νά ἐκκενώσουν τήν Ἀνατολική Θράκη. Μία τέτοια κατάσταση ἔφερνε ἀμέσως σέ εὐθεία ἀντιπαράθεση τούς Συμμάχους μέ τήν Τουρκία καί τό λιγότερο πού θά κέρδιζαν οἱ Ἕλληνες ἦταν πολύτιμος χρόνος. Ἡ διάβαση τῶν Τούρκων ἀπό τόν Βόσπορο ἤ τόν Ἑλλήσποντο, πού κατεῖχαν μέ ἀσθενεῖς δυνάμεις οἱ Ἄγγλοι, σήμαινε Ἀγγλο-Τουρκική σύγκρουση, κάτι πού ἐξυπηρετοῦσε τά στρατηγικά συμφέροντα τῆς Ἑλλάδας. Βρισκόταν δηλαδή ἡ νικημένη Ἑλλάδα σέ θέση πού τῆς ἔδινε τή δυνατότητα νά δημιουργήσει μία ἀγγλική ἀσπίδα καί νά ἀποφύγει νέα σύγκρουση μέ τούς Τούρκους. Λίγο μετά, καί κάτω ἀπό εἰρωνική μοῖρα, ὁ νικηφόρος τουρκικός στρατός βρέθηκε σέ κατάσταση προϊούσας κατάπτωσης. Σίγουροι, ἀλλά κατάκοποι μετά τίς νίκες τους καί χωρίς ἀληθινό ἐνδιαφέρον γιά τήν εὐρωπαϊκή ἀκτή, οἱ ἀνατολῖτες ἄρχισαν νά λιποτακτοῦν, ἐνῶ προβλήματα ἀναφάνηκαν στά ἀνατολικά σύνορα τῆς Τουρκίας. Ἄλλωστε, ὁ ἐπερχόμενος χειμώνας θά ἔκανε τίς στρατιωτικές ἐπιχειρήσεις στή Θράκη ἀδύνατες καί θά ἔδινε χρόνο στόν καταπτοημένο Ἑλληνικό Στρατό γιά ἀνασυγκρότηση, ὅπως τελικά φαίνεται ὅτι ἔγινε.<br />--------------<br /><br />Ἡ στάση τῆς Ἑλλάδας τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1922 φαίνεται σήμερα σάν ἀποτέλεσμα κόπωσης, ἥττας καί μοιρολατρίας.<br />Στή συνομιλία του μέ τόν Κῶρζον στίς 19.9.1922 ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἀρνήθηκε τή δυνατότητα ἀποχώρησης τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ ἀπό τήν Ἀνατολική Θράκη πρίν ἀπό τή Διάσκεψη τῆς Εἰρήνης, ἀφοῦ σέ τέτοια περίπτωση δέν θά ὑπῆρχε τίποτε πρός διαπραγμάτευση. Κατά τόν Κῶρζον, ἡ νύξη τῆς ἐκκένωσης τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, ἔκανε τόν Βενιζέλο ἀνίσχυρο νά διατηρήσει τή συνηθισμένη του ψυχραιμία. Ὡστόσο, μετά τρεῖς μόνο μέρες, ὁ Βενιζέλος ἀνακοίνωσε στόν Κῶρζον ὅτι συνέστησε στήν Ἑλληνική Κυβέρνηση νά δεχθεῖ ἀμέσως τήν ἐκκένωση τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης. Δέν εἶναι γνωστό τό τί μεσολάβησε.<br /><br />ΠΗΓΗ: http://easternthrace1922.blogspot.gr/2010/08/blog-post_2400.html<br />===============<br /><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-YCDCF04BR10/WjGkVLytt8I/AAAAAAAAF1s/hT3BF-ztWWI6zDNCbokVN2XiNoCRMQE_gCLcBGAs/s1600/%25CE%2591%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B7%2B%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%2B%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2589%25CC%2581%25CF%2580%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CE%2594%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD%2B%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B1%2B%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CE%259C%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2589%25CC%2581%25CE%25BD..tiff" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="718" data-original-width="1168" height="245" src="https://4.bp.blogspot.com/-YCDCF04BR10/WjGkVLytt8I/AAAAAAAAF1s/hT3BF-ztWWI6zDNCbokVN2XiNoCRMQE_gCLcBGAs/s400/%25CE%2591%25CC%2581%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B7%2B%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25B6%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7%2B%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CE%25B1%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2589%25CC%2581%25CF%2580%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CE%2594%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B7%25CE%25BD%2B%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25B1%2B%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD%2B%25CE%259C%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CF%2589%25CC%2581%25CE%25BD..tiff" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-knCN08pJtjs/WjGkYH4mFNI/AAAAAAAAF1w/4B_nwPLULvYFtSNMtB9dK-zl9dOvb2djQCLcBGAs/s1600/%2B%25CE%25A4%25CE%25BF%2B%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%2B%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%2B%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25BF%25CF%2585%2B%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%2B%25CE%259C%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%252C%2B%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%2B%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B7%25CC%2581%25CE%25BB%25CE%25B8%25CE%25B5%2B%25CE%25B7%2B%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2588%25CE%25B7%2B%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2589%25CF%2587%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582%2B%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD%2B%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B5%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%2B1922..tiff" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="522" height="400" src="https://4.bp.blogspot.com/-knCN08pJtjs/WjGkYH4mFNI/AAAAAAAAF1w/4B_nwPLULvYFtSNMtB9dK-zl9dOvb2djQCLcBGAs/s400/%2B%25CE%25A4%25CE%25BF%2B%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%2B%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2585%25CC%2581%2B%25CE%25A0%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BE%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25B9%25CC%2581%25CE%25BF%25CF%2585%2B%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%2B%25CE%259C%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%252C%2B%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2585%2B%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B7%25CC%2581%25CE%25BB%25CE%25B8%25CE%25B5%2B%25CE%25B7%2B%25CE%2594%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2588%25CE%25B7%2B%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CE%2591%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CF%2589%25CF%2587%25CE%25B7%25CC%2581%25CF%2582%2B%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD%2B%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25B5%25CC%2581%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%2B%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%2B1922..tiff" width="290" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
1) Άνετη συζήτηση των αντιπροσώπων των Δυνάμεων στην παραλία των Μουδανιών.2) Το κτήριο του Ρωσσικού Προξενείου στα Μουδανιά, όπου συνήλθε η Διάσκεψη της Ανακωχής τον Σεπτέμβριο του 1922.<br />
<br /><br /><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;"> H εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922</span></b></span><br /><br />Με βάση το βιβλίο του Δ.Α.Μαυρίδη "Από την Ιστορία της Θράκης 1875-1925" εξιστορείται και παρουσιάζεται η δραματική εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922, αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>1) Η κατανόηση της Μικρασιατικής Καταστροφής</b></span><br /><br />Η ασύλληπτης έκτασης, τρομερή Μικρασιατική Καταστροφή έχει απωθηθεί και παραμένει σήμερα ως ανοικτό τραύμα στο συλλογικό μας υποσυνείδητο. Λίγο γνωστά είναι τα δραματικά γεγονότα του Αυγούστου του 1922. Κυριολεκτικά άγνωστα παραμένουν, όμως, τα γεγονότα τα σχετικά με την εγκατάλειψη και εκκένωση της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922.<br /><br />Η Ανατολική Θράκη αποτελούσε την κύρια εστία του θρακικού Ελληνισμού και ήταν προαύλιο της Κωνσταντινούπολης. Η Ανατολική Θράκη βρισκόταν υπό ελληνική διοίκηση από τον Ιούλιο του 1920 και είχε ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών. Σήμερα, η απώλεια της Ανατολικής Θράκης θεωρείται ότι συμπίπτει με τη Μικρασιατική Καταστροφή, στην πραγματικότητα όμως είναι αποτέλεσμα και επακόλουθό της. ίσως είναι καιρός να μιλήσουμε και για τη Θρακική Καταστροφή, η οποία παραμένει άγνωστη, ανεξήγητη και ουσιαστικά αδικαιολόγητη. Είναι σκόπιμο να γνωρίζουμε τις συνθήκες και τις διεργασίες κάτω από τις οποίες συνέβησαν τα γεγονότα εκείνα. Και αυτό το λέω με τη συναίσθηση ότι ανάλογες συνθήκες συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα. Πρόκειται για την άνιση διπλωματία που εφαρμόζεται στις ετεροβαρείς σχέσεις μας με τους ισχυρούς προστάτες, που είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητούμε.<br /><br />Οπωσδήποτε, αν η Μικρασιατική Καταστροφή οφείλεται σε δυσμενείς αντικειμενικές συνθήκες, αυτό δεν είναι βέβαιο ότι ισχύει για την αντίστοιχη καταστροφή στη Θράκη.<br /><br />Τη δραματική αυτή περίοδο της ιστορίας μας την διαχειρίστηκαν από την πλευρά μας ο ιεροφάντης της Μεγάλης Ιδέας Ελευθέριος Βενιζέλος και οι αντίπαλοι και διάδοχοί του. Απέτυχαν και οι δύο. Ο Βενιζέλος γιατί γνώριζε τις δυσμενείς αντικειμενικές συνθήκες και τις αγνόησε και οι διάδοχοί του γιατί δεν τις γνώριζαν, αλλά συνέχισαν την πολιτική του προκατόχου τους. ένα από τα αίτια και συνέπεια, βέβαια, της αποτυχίας τους ήταν το να πολεμά κατά περίπτωση η μισή Ελλάδα σε κάθε φάση του αγώνα, που ήταν ο κρισιμότερος της σύγχρονης ιστορίας μας.<br /><br />Οι δυσμενείς συνθήκες στις οποίες αναφερθήκαμε δεν έχουν ερμηνευθεί ακόμη. Συντελούν έτσι, μαζί με άλλους παράγοντες, στο να στερούμεθα εθνικής συναίνεσης, ώστε να συνεχίζεται με κάποιες μορφές ο εθνικός διχασμός μέχρι τις μέρες μας. Η σύγχυση που συνεχίζει να επικρατεί δεν επιτρέπει στους Έλληνες να αξιολογήσουν τα γεγονότα, αλλά και να συνειδητοποιήσουν πραγματικότητες θεμελιώδεις για την ταυτότητα και την αυτογνωσία τους. Έτσι, παραμένουν άγνωστες οι πραγματικότητες της καθ’ ημάς Ανατολής, ενώ δεν μπορεί να αξιολογηθεί το ότι το νέο Ελληνικό Κράτος ιδρύθηκε στις παρυφές του τότε Ελληνισμού. Ανάλογη είναι και η άγνοια που επικρατεί σχετικά με την Τουρκία και τις μακροϊστορικές συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πλήρης είναι σήμερα η αδιαφορία μας σχετικά με την μετάλλαξη της Τουρκίας σε χώρα του Αιγαίου και την παράλληλη επιθυμία της να γίνει μέλος της ΕΕ, πράγμα που είναι αναγκαίο να μελετήσουμε για να χαράξουμε μια πολιτική.<br /><br />Υπάρχει και η ιδεολογική μας σύγχυση. Για να μην κουράσω, θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Η Συνθήκη των Σεβρών θεωρείται σήμερα ως εκδήλωση ιμπεριαλιστικής βουλιμίας, και έτσι είναι σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα των τότε συμμάχων μας. Ωστόσο, μία απλή ανάλυση των δεδομένων αρκεί για να δείξει ότι η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν μια μοιρασιά στην οποία οι Ρωμηοί της πάλαι ποτέ Ελληνικής Ανατολής εδικαιούντο και πήραν ένα μερίδιο. Το μερίδιο των Ρωμηών στη Συνθήκη των Σεβρών αντιστοιχούσε στο 7% των εδαφών της σημερινής Τουρκικής Δημοκρατίας, ενώ οι ίδιοι, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς αποτελούσαν το 13% του συνολικού πληθυσμού. Τελικώς βέβαια δεν έλαβαν τίποτε και έγιναν πρόσφυγες.<br /><br />Ας επανέλθουμε όμως στη Θράκη του 1922 για να αφηγηθούμε μια ακόμη ιστορία καταστροφής.<br /><br /><span style="font-size: large;"><b>2) Οι Σύμμαχοι αποφασίζουν και οι Έλληνες αποδέχονται</b></span><br /><br />Η κατάρρευση του ελληνικού μετώπου στη Μικρά ασία τον Αύγουστο του 1922 δεν άφησε μόνο τους ελληνικούς πληθυσμούς απροστάτευτους. Η Μεγάλη Βρετανία, η άτυπη και διστακτική σύμμαχος των Ελλήνων, έμεινε τότε χωρίς την προστατευτική ασπίδα του Ελληνικού Στρατού. Αφού ο Ελληνικός Στρατός στη Μικρά ασία κάλυπτε τα Στενά, την Κωνσταντινούπολη και την ουδέτερη ζώνη που κατείχαν οι Σύμμαχοι στις ακτές της Προποντίδας.<br /><br />Η άφιξη του Κεμάλ στη Σμύρνη, στις 31 Αυγούστου 1922, σήμανε και την εκδήλωση έντονης κρίσης μεταξύ της Τουρκίας και της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας. Την κρίση πυροδότησε η δήλωση του Κεμάλ ότι μόνο η παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία θα απέτρεπε τη σύγκρουσή της με τους Συμμάχους.<br /><br />Μετά την απαίτηση του Κεμάλ, η Μεγάλη Βρετανία φάνηκε να σχεδιάζει την ανασυγκρότηση του Ελληνικού Στρατού. Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση του Λόϋδ Τζώρτζ, με πρωτοστατούντα τον Ουίνστον Τσώρτσιλ, ετοιμαζόταν για πολεμική σύγκρουση με την κεμαλική Τουρκία. Αντίθετα, οι Γάλλοι τους οποίους ανησυχούσε η ελληνοαγγλική συνεργασία στην Εγγύς Ανατολή, απέσυραν τα στρατεύματά τους από το ασιατικό τμήμα της ουδέτερης ζώνης την οποία απειλούσε ο Κεμάλ.<br /><br /> Η Γαλλία διαχώρισε τη θέση της και υποστήριξε την απαίτηση των Τούρκων για προσάρτηση στην Τουρκία της Ανατολικής Θράκης και των Στενών, που οι Τούρκοι θα ουδετεροποιούσαν.<br /><br />Ωστόσο, η διάσταση στις γνώμες των Βρετανών ιθυνόντων και η απροθυμία της αγγλικής κοινής γνώμης και των αποικιών για πολεμική εμπλοκή με τους Τούρκους, ανάγκασαν την κυβέρνηση του Λόϋδ Τζώρτζ να επιδιώξει συνεννόηση με την Τουρκία, μέσω της υποταγής της στις απαιτήσεις της Γαλλίας. Το τίμημα θα ήταν η Ανατολική Θράκη, και θα το πλήρωναν οι Έλληνες, χωρίς βέβαια να ερωτηθούν. Σημαντικό ρόλο στην απόφαση εκείνη έπαιξε η αφόρητη πίεση του Γάλλου Προέδρου Πουανκαρέ. Η θετική διάθεση ορισμένων Άγγλων προς τους Έλληνες δεν ενισχύθηκε από τη μαχητικότητα, την τόλμη και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων που, δυστυχώς, δεν υπήρξαν. Οι Έλληνες βρισκόταν κάτω από την ψυχολογία της ήττας. Άλλωστε, τις μέρες εκείνες η Ελλάδα εστερείτο ουσιαστικά διπλωματικής αντιπροσώπευσης, ενώ το καθεστώς στην Αθήνα βρισκόταν υπό κατάρρευση.<br /><br />Η απόφαση των Συμμάχων για απόδοση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία, οδηγούσε και στην εγκατάλειψη της Κωνσταντινούπολης, των Στενών και της ουδέτερης ζώνης. Παρά την ταπείνωση των Συμμάχων, αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το ότι ήδη είχαν ικανοποιηθεί από τα κέρδη τους. Η Μεγάλη Βρετανία στη Μεσοποταμία, το Κουρδιστάν και τα πετρέλαια της Μοσούλης. Η Γαλλία, στη Συρία και τον Λίβανο και η Ιταλία, για την καταστροφή της Ελλάδας. Είχαν αποσπάσει την Τουρκία από την προσέγγισή της με τη Σοβιετική ένωση. Προς μεγάλη, βέβαια, απογοήτευση του Λένιν και του Τρότσκυ, οι οποίοι ιδεοληπτικά φαντάζονταν την Τουρκία ως ηγέτιδα μιας παγκόσμιας αντιαποικιακής επανάστασης. Οι Σύμμαχοι ήθελαν τώρα την Τουρκία ως βασικό κρίκο στη ζώνη απομόνωσης που συγκροτούσαν γύρω από τη νεαρή Σοβιετική ένωση. Επεδίωκαν την ενίσχυσή της για την αποφυγή της κομμουνιστικοποίησής της. Επιπλέον, είχαν επιλέξει την εθνικιστική Τουρκία ως θεματοφύλακα του Ανατολικού Ζητήματος. Η Ελλάδα δεν τους είχε πείσει ότι μπορούσε να είναι αξιόπιστος εταίρος, όπως είχαν σχεδιάσει ο Βενιζέλος και ο Λόϋδ Τζώρτζ. Η ελληνική στρατιωτική πανωλεθρία, ο μικρόψυχος και κοντόφθαλμος ελληνικός διχασμός, όπως και η αλαζονική επιμονή του Κωνσταντίνου να ανακτήσει το θρόνο του, ήταν τα συμπτώματα της ελληνικής αναξιοπιστίας. Η εκχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία αποτελούσε την προίκα για τη στενή μελλοντική της σχέση με τους Συμμάχους.<br /><br />Η απόφαση για την εκκένωση της Θράκης πάρθηκε από τους Συμμάχους στις 9.9.1922 μετά από θυελλώδεις συσκέψεις τριών ημερών στο Παρίσι, μεταξύ του Γάλλου πρωθυπουργού Πουανκαρέ και του Άγγλου υπουργού εξωτερικών Λόρδου Κώρζον. Τις μέρες εκείνες δεν υπήρχε κυβέρνηση στην αθήνα ικανή να αντιδράσει.<br /><br />Ωστόσο, δύο μέρες μετά, εκδηλώθηκε στη Χίο και στη Μυτιλήνη το επαναστατικό κίνημα του Πλαστήρα και του Γονατά. Στόχος τους ήταν η ανατροπή του Κωνσταντίνου και η σωτηρία της Ανατολικής Θράκης. Το σύνθημά τους ήταν «Ελλάς - Σωτηρία». Είναι προφανές ότι ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος των Ελλήνων, αφού οι αποφάσεις των Συμμάχων είχαν ήδη παρθεί. Άλλωστε, ο επαναστατημένος στρατός έπλευσε προς την Αττική, ενώ υπήρχε απόλυτη ανάγκη να κατευθυνθεί στη Θράκη. Είναι γνωστό όμως ότι ο Λόϋδ Τζώρτζ στεναχωρήθηκε γιατί οι εξελίξεις στην Ελλάδα άργησαν μερικές ημέρες. Η επαναστατική επιτροπή διόρισε τον Ελ. Βενιζέλο που βρισκόταν στο Παρίσι για να χειρισθεί την ελληνική διπλωματία στο εξωτερικό. Περίμεναν δηλαδή από τον Βενιζέλο να ανατρέψει τα τετελεσμένα που είχαν ήδη δημιουργηθεί και πίστευαν στο άστρο του.<br />Δυστυχώς, ο Βενιζέλος δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Το γιατί, συζητείται μέχρι σήμερα.<br /><br />Στο εύλογο ερώτημα του Λόρδου Κώρζον: "Ποιός θα υποχρεώσει τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη;", απάντησαν οι ίδιοι οι Έλληνες. Η Ανατολική Θράκη εγκαταλείφθηκε εθελόδουλα, ώστε να μην βρεθεί η Μεγάλη Βρετανία στη δυσάρεστη θέση να συγκρουσθεί με την Τουρκία. Και αυτό παρά το ότι πολλοί πίστευαν ότι αρνούμενοι να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη τις μέρες εκείνες, οι Έλληνες δεν είχαν να χάσουν τίποτε και θα κέρδιζαν πολύτιμο χρόνο.<br /><br />Στη συνομιλία του με τον Κώρζον στις 19.9.1922 ο Ελ. Βενιζέλος αρνήθηκε τη δυνατότητα αποχώρησης του Ελληνικού Στρατού από την Ανατολική Θράκη πριν από τη Διάσκεψη της Ειρήνης. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα υπήρχε τίποτε προς διαπραγμάτευση. Ο Κώρζον αισθάνθηκε αμηχανία μπροστά στα επιχειρήματα του Βενιζέλου, που ήταν τα ίδια με αυτά που είχε ο ίδιος επικαλεσθεί όταν ο Πουανκαρέ του είχε ζητήσει ακριβώς το ίδιο πράγμα με αυτό που ζητούσε ο ίδιος από τον Βενιζέλο. Κατά τον Κώρζον, η νύξη της παράδοσης της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία, έκανε τον Βενιζέλο ανίσχυρο να διατηρήσει τη συνηθισμένη του ψυχραιμία. Ωστόσο, μετά τρεις μόνο μέρες, ο Βενιζέλος ανακοίνωσε στον Κώρζον ότι συνέστησε στην Ελληνική Κυβέρνηση να δεχθεί αμέσως την εκκένωση της Ανατολικής Θράκης. Δεν είναι γνωστό το τι μεσολάβησε. Όπως και δεν είναι γνωστά όλα τα παρασκήνια των αποφάσεων, αλλά και άλλες λεπτομέρειες, όπως π.χ. η μη ανταπόκριση του Λόϋδ Τζώρτζ στις φορτικές εκκλήσεις για βοήθεια στους Έλληνες από τον Μπάζιλ Ζαχάρωφ.<br /><br />Είναι γνωστά τα τηλεγραφήματα του Βενιζέλου προς τη νέα επαναστατική κυβέρνηση της αθήνας: «...Επήλθον ήδη καταστροφαί ανεπανόρθωτοι... Οι τρεις μεγάλαι και πρώην σύμμαχοι ημών Δυνάμεις απεφάσισαν την απόδωσιν ταύτης εις την Τουρκίαν. Ουδείς δε εχέφρων πολίτης δύναται να διανοηθεί την συνέχειαν του πολέμου προς την Τουρκίαν, με πλήρη ημών διπλωματική και στρατιωτική απομόνωσιν...» έγραφε και πρόσθετε ότι οι Τούρκοι θα απειλούσαν και τη Δυτική Θράκη. Τελείωνε δε με τη δήλωση ότι σε περίπτωση που η κυβέρνηση θα αποφάσιζε να κρατήσει την Ανατολική Θράκη τότε ... «αι θερμαί ευχαί μου θα συνοδεύσουν τον αγώνα τούτον του Έθνους, αλλά ευρίσκομαι, εν τοιαύτη περιπτώσει, εις την θλιβεράν ανάγκην να αρνηθώ την αποδοχήν της τιμητικής εντολής, όπως αντιπροσωπεύσω την χώραν εις το εξωτερικόν». Πρόκειται για φράσεις που δεν θα περίμενε κανείς ότι θα τις έγραφε ο μέχρι τότε γνωστός Βενιζέλος.<br /><br />Δεν είναι απολύτως σαφής και γνωστή η στάση και το φρόνημα του Ελληνικού Στρατού τις τρομερές εκείνες ημέρες. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο νέος Έλληνας αρχιστράτηγος Νίδερ ζήτησε να παραβιάσει την ουδέτερη ζώνη στην Κωνσταντινούπολη και να βαδίσει ταχύτατα προς τον Βόσπορο. Πολλοί, στην ηγεσία της επανάστασης του 1922, είχαν παρόμοια στάση. Ωστόσο, είναι αμφίβολο το αν ο στρατηγός Νίδερ διέθετε στρατό με δυνατότητα προέλασης τον Σεπτέμβριο του 1922. Ο Ν. Πλαστήρας, που διαφώνησε με την απόφαση εκκένωσης, μεταπείστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο.<br /><br />Παραμένει το γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός δεν ήταν σε θέση να διαπλεύσει την Προποντίδα και να επιτύχει την κατάληψη της Ανατολικής Θράκης. Οι Τούρκοι δεν διέθεταν ναυτική δύναμη και η δύναμη πυρός των ελληνικών θωρηκτών ήταν σημαντική με τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Γι’ αυτό οι Άγγλοι είχαν ζητήσει την έξοδο του ελληνικού στόλου από την Προποντίδα κατά τις ημέρες της κρίσης πριν τη Διάσκεψη Ανακωχής. Υπήρχε επίσης και μία στρατηγική συνιστώσα στο να αρνηθούν οι Έλληνες να εκκενώσουν την Ανατολική Θράκη. Μία τέτοια κατάσταση έφερνε αμέσως σε ευθεία αντιπαράθεση τους Συμμάχους με την Τουρκία και το λιγότερο που θα κέρδιζαν οι Έλληνες ήταν πολύτιμος χρόνος. Η διάβαση των Τούρκων από τον Βόσπορο η τον Ελλήσποντο, που κατείχαν με ασθενείς δυνάμεις οι Άγγλοι, σήμαινε Αγγλο-Τουρκική σύγκρουση, κάτι που εξυπηρετούσε τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας. Βρισκόταν δηλαδή η νικημένη Ελλάδα σε θέση που της έδινε τη δυνατότητα να δημιουργήσει μία αγγλική ασπίδα και να αποφύγει νέα σύγκρουση με τους Τούρκους. Βέβαια, η ηττημένη χώρα δεν φαινόταν να έχει τις οικονομικές δυνατότητες για να συνεχίσει τον πόλεμο. Ωστόσο, η ιστορική εμπειρία μας διδάσκει ότι λαοί που είναι αποφασισμένοι και θέλουν να επιβιώσουν βρίσκουν τα μέσα για να αντισταθούν.<br /><br /><br /><span style="font-size: large;"><b>3) Η Διάσκεψη Ανακωχής των Μουδανιών.</b></span><br /><br />Η Διάσκεψη των Μουδανιών, οργανώθηκε από τους Συμμάχους για τη σύναψη της ανακωχής και κράτησε από τις 20 έως 28.9.22. Εκεί η Ελλάδα έπαιξε τον ρόλο βωβού παρατηρητή στον οποίο ανακοινώθηκαν οι εις βάρος του όροι. Ο σκοπός της διάσκεψης ανακωχής των Μουδανιών ήταν να υποχρεωθούν οι Έλληνες να αποσυρθούν από την Ανατολική Θράκη. Το αντάλλαγμα εκ μέρους των Τούρκων θα ήταν ο σεβασμός της ουδέτερης συμμαχικής ζώνης και των Στενών μέχρι την τελική Διάσκεψη Ειρήνης μεταξύ των Συμμάχων και των Τούρκων. Οι Έλληνες εκλήθησαν στα Μουδανιά για να αποδεχθούν τα σε βάρος τους τετελεσμένα γεγονότα. Και αυτό έκαναν. Έγινε δηλαδή εκεί, μία διευθέτηση των συμμαχικών σχέσεων με την Τουρκία, εξόδοις της Ελλάδας.<br /><br />Η διάσκεψη άρχισε χωρίς τους Έλληνες, που δεν είχαν ακόμη φθάσει, με κύριο θέμα τη γραμμή που θα αποσύρονταν οι Έλληνες. Πρόκειται δηλαδή για μια ιδιόρρυθμη διάσκεψη ανακωχής που προδικάζει τη Συνθήκη Ειρήνης. Για μια ανακωχή που υποχρεώνει τον έναν από τους δύο αντιπάλους να υποχωρήσει πολύ πέραν της γραμμής, την οποία κατείχε, και να παραχωρήσει μεγάλες εκτάσεις στον αντίπαλο. Κατά την αφήγηση του Ισμέτ Ινονού στον Σπύρο Μαρκεζίνη το 1972, δέχθηκαν όλοι την προτροπή του: «Ας φθάσουμε σε ένα αποτέλεσμα και οι Έλληνες θα υποχρεωθούν να το δεχθούν». Οι Έλληνες, απλώς προσήλθαν την επαύριο για να τους ζητηθεί να προσυπογράψουν ό,τι οι άλλοι αποφάσισαν εις βάρος τους. Δεν επέτρεψαν στους Έλληνες να παρακαθίσουν στην τράπεζα της Διάσκεψης ως ισότιμοί τους, αλλά τους καλούσαν για ενημέρωση σε κάποιο από τα συμμαχικά πλοία. Μία άλλη διαπίστωση ταπεινωτική για τους Έλληνες είναι ότι οι Γάλλοι και οι Ιταλοί φέρονταν ως σύμμαχοι της Τουρκίας. Μόνον οι απαυδισμένοι Άγγλοι διαπραγματεύονταν, παρεμπιπτόντως, τα συμφέροντα της Ελλάδας. Κατά τον Σπύρο Μαρκεζίνη «οι Έλληνες παρέμειναν βωβοί θεατές και οι Τούρκοι ήγειρον συνεχώς και νέας αξιώσεις». Ο στρατηγός Σαρπύ με την καθοδήγηση του Φρακλίν Μπουγιόν, δέχθηκε όλα τα αιτήματα των Τούρκων. Ακολούθησαν οι Ιταλοί και μετά οι διστακτικοί Άγγλοι. "Η Θράκη μας παραδόθηκε χωρίς να ριφθεί ούτε ένας πυροβολισμός", σχολίαζε μετά από πενήντα χρόνια ο Ισμέτ Ινονού.<br /><br /><br /><span style="font-size: large;"><b>4) Η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης</b></span><br /><br />Στις 25.9.1922 ο Βενιζέλος τηλεγράφησε από το Παρίσι: «Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι' Ελλάδα», και: «ανάγκη Θράκες να εγκαταλείψωσι την γην, ην από τόσων αιώνων κατοικούσιν, αυτοί και πρόγονοί των». Ήταν ακόμη μία από τις εθνικές εκκαθαρίσεις του 20ου αιώνα. Η Συμφωνία Ανακωχής των Μουδανιών δεν επέβαλε και την αποχώρηση του ελληνικού πληθυσμού. Ωστόσο, οι γενοκτονικές πρακτικές των Τούρκων είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα πανικού και φόβου που ανάγκασαν σύσσωμο τον χριστιανικό πληθυσμό να αποχωρήσει ακολουθώντας τον Ελληνικό Στρατό.<br /><br />Η εκκένωση της Ανατολικής Θράκης σήμαινε τη μετακίνηση των 260.000 Θρακών προσφύγων με την οικοσκευή τους και μέρος της σοδειάς τους, όπως και την αποχώρηση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων από τη Μικρά ασία, οι οποίοι τον προηγούμενο μήνα, με την κατάρρευση του μετώπου της Μικράς ασίας, είχαν καταφύγει στη Θράκη. Μετακινήθηκαν επίσης Αρμένιοι, Κιρκάσιοι και Τούρκοι αντικεμαλικοί των οποίων ο αριθμός δεν είναι γνωστός. Τη μετακίνηση συμπλήρωσε η αποχώρηση 70.000 περίπου στρατιωτών της Στρατιάς Θράκης, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν δυτικά του Έβρου. Μαζί, και τελευταίοι, αποχώρησαν οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι και η ελληνική χωροφυλακή. Κατά τις είκοσι ημέρες της εκκένωσης της Θράκης δηλαδή, μετακινήθηκαν προς δυτικά πάνω από 450.000 άτομα. Οι μετακινήσεις έγιναν με τραίνα, με πλοία και οδικώς με κάρα, τα οποία ήταν τότε διαθέσιμα στη Θράκη. Η εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης είχε ολοκληρωθεί το τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 1922.<br /><br /><br /><span style="font-size: large;"><b>5) Γιατί οι Έλληνες δεν αντιστάθηκαν;</b></span> <br /><br />Δεν μας είναι γνωστό κάτω από ποιές συνθήκες οδηγήθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο να επιμείνει στην αποδοχή της εκκένωσης της Ανατολικής Θράκης και να αποδεχθεί τα τετελεσμένα. ίσως, ο κυκλοθυμικός χαρακτήρας του επηρεάστηκε από τα καταστροφικά αποτελέσματα της μικρασιατικής του περιπέτειας. Νόμιζε ότι δεν ευθυνόταν για την καταστροφή και ότι προφύλασσε το έθνος από άλλες καταστροφές. Υπάρχει βέβαια και το στοιχείο της ρεαλιστικής αντιμετώπισης μιας κατάστασης που όπως φαινόταν τότε ήταν εξαιρετικά δύσκολη: η χώρα είχε ηττηθεί, ο Στρατός είχε διαλυθεί και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στερούνταν στέγης και τροφής. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Βενιζέλο για τη μικρασιατική του πολιτική. Ήταν εμφανής η διάθεση και η κατεύθυνση των Νεότουρκων για τη γενοκτονική εξόντωση του Μείζονος Ελληνισμού της Ανατολής. Οι προθέσεις των Νεότουρκων για πλήρες ξερίζωμα η εξόντωση των μη μουσουλμανικών πληθυσμών στη Μικρά ασία και τη Θράκη, φάνηκαν αμέσως μετά την επικράτησή τους. Λίγο μετά, υποστηρίχθηκαν θερμά από τους Γερμανούς συμμάχους τους.<br /><br />Η μεγάλης κλίμακας ανατολική πολιτική του Βενιζέλου τελειώνει με τις μοιραίες εκλογές της 1.11.1920, όπως τελειώνει και η ιστορικών διαστάσεων πολιτική του παρουσία. έκτοτε, δεν υπάρχει ανατολική πολιτική στην Ελλάδα. Κατά το Λόϋδ Τζωρτζ οι εκλογές της 1.11.1920 συγκρίνονταν με την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Δεν φανταζόταν τότε, ότι αυτό που θα επακολουθούσε θα ήταν ακόμη τρομερότερο. Η μομφή για τον Βενιζέλο μπορεί να δοθεί για τη ανεξήγητη απόφαση των εκλογών εκείνων, όπως και για την έλλειψη τόλμης τον Σεπτέμβριο του 1922. Βέβαια, η μομφή απευθύνεται στον Βενιζέλο, γιατί οι πολιτικοί αντίπαλοί του, παρά τον πατριωτισμό τους, διέπραξαν τεράστια σφάλματα και ήταν σαφώς ανίκανοι να δώσουν λύση στη μικρασιατική εμπλοκή την οποία ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε δημιουργήσει. Ο Βενιζέλος ήταν ο μόνος που διέθετε την τόλμη, το διεθνές κύρος και τις ικανότητες που ήταν απαραίτητες για την απεμπλοκή από τη Μικρά Ασία, όταν ήταν πια φανερό το αδιέξοδο και οι διεθνείς συγκυρίες ήταν πια δυσμενείς. Υπήρχε χρόνος κατά τον οποίο ήταν ακόμη δυνατό να διασωθεί ο Ελληνισμός της Ανατολής, η Ανατολική Θράκη και ίσως και η Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο, Βενιζέλος του 1922 δεν είναι ο Βενιζέλος του 1915 ή του 1919. Για πρώτη φορά φαίνεται να τον διακρίνει κάποια απαισιοδοξία και παραίτηση. έχει απορρίψει τη Μεγάλη Ιδέα και πιστεύει πλέον ότι τα όρια του Ελληνισμού βρίσκονται στον Έβρο. Η έλλειψη ενδιαφέροντος του Βενιζέλου για την Ανατολική Θράκη μας φαίνεται σήμερα αδικαιολόγητη, όπως και η σύνταξή του με το κλίμα της απογοήτευσης και της παραίτησης. Οπωσδήποτε, η αντίληψη του Βενιζέλου για το Ανατολικό Ζήτημα δεν απέδιδε μεγάλη σημασία στη Θράκη, αφού η πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας ήταν γι’ αυτόν αδύνατη χωρίς ελληνική παρουσία στην ασιατική πλευρά του Αιγαίου.<br /><br />H απόφαση για την εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης χωρίς αντίσταση, ο πανικός και η αδυναμία συνεννόησης δεν μπορούν να εξηγηθούν μόνο από την κόπωση και το βάρος της ήττας που πίεζε τους Έλληνες τις μέρες εκείνες. Η ελληνική νευρικότητα και απογοήτευση μπορούν ίσως να ανιχνευθούν σε ό,τι οι αλλεπάλληλες καταστροφές και συμφορές έχουν συσσωρεύσει στο συλλογικό ελληνικό υποσυνείδητο.<br /><br />Εκείνο που πρέπει να παρατηρήσουμε αφορά τη νοοτροπία της εξάρτησης που χαρακτηρίζει τη χώρα μετά τη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους. Δηλαδή, την τυφλή πίστη στην παντοδυναμία και τη στήριξη των υποτιθέμενων ξένων συμμάχων μας. Κατά τις δραματικές μέρες πριν από τον Αύγουστο του 1922, κυριαρχούσε η εντύπωση ότι οι Άγγλοι δεν θα επέτρεπαν νίκη των Τούρκων. Μετά την καταστροφή, όλοι, με λίγους διαφωνούντες, που οι διαφωνίες τους πνίγηκαν μέσα στη γενική επιθυμία υποταγής στις συμμαχικές υποδείξεις, ήταν τυφλά πρόθυμοι να πράξουν ό,τι θα επέβαλε το συμμαχικό διευθυντήριο. Ο ίδιος ο Βενιζέλος υποδείκνυε τη συμμόρφωση σε ό,τι επιθυμούσαν οι Άγγλοι. Ζούσε ακόμη στο κλίμα των καλών ημερών. Οι Σύμμαχοι, όμως, δεν νοιάζονταν για τίποτε άλλο από τα συμφέροντά τους και αυτά δεν ήταν τότε ίδια με τα συμφέροντα της Ελλάδας.<br /><br />Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι οι Πλαστήρας – Γονατάς ζήτησαν από τον Άγγλο Πρέσβη στην αθήνα να υποδείξει ο ίδιος τη σύνθεση της Κυβέρνησής τους. Ακόμη και ο Ελ. Βενιζέλος πρόσεχε να είναι πάντα αρεστός στη Μεγάλη Βρετανία. Είναι αντιπροσωπευτικός ο τρόπος με τον οποίο αρχίζει την επιστολή του προς τον Στρατηγό Νίδερ, Διοικητή της Στρατιάς Θράκης την 2.11.1922, αμέσως μετά την εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης. Γράφει ο Βενιζέλος: <br /><br />«Φίλτατε στρατηγέ,<br />Επιθυμώ να σας συγχαρώ διά την επιτυχίαν μεθ’ης εξετελέσατε την θλιβεράν εντολήν της εκκενώσεως της Αν.Θράκης. θέλω να σας είπω πόσην αληθή υπερηφάνειαν ησθάνθην, όταν εις το υπουργείον των Εξωτερικών εν Αγγλία μου ανεκοίνωσαν σχετικόν τηλεγράφημα του στρατηγου Χάριγκτον, εκφράζοντος την εκτίμησίν του διά τον τρόπον καθ΄ όν έγινε η εκκένωσις….»<br /><br />Μας είναι, πράγματι, οδυνηρό το να παρακολουθούμε τον ιδιοφυή πολιτικό, που πριν δύο χρόνια πρωταγωνιστούσε στη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στην εκδίωξη των Τούρκων από την Ευρώπη, να αισθάνεται τώρα υπερήφανος με τον αμφίβολο έπαινο ενός ασήμαντου στρατηγού, που δεν έτρεφε καμία εκτίμηση για τους Έλληνες. Και τί έπαινο! Έπαινο γιατί οι Έλληνες οργάνωσαν ικανοποιητικά την ταφική πομπή του Ελληνισμού της Θράκης.<br /><br />Δυστυχώς στην πολιτική που ασκήθηκε από μέρους των Ελλήνων κυριάρχησε η φροντίδα να εξυπηρετηθεί πρώτα η Μεγάλη Βρετανία, ώστε ανεπαισθήτως παραμερίστηκαν τα ελληνικά συμφέροντα.<br /><br /><br /><span style="font-size: large;"><b>6) Τα επακόλουθα</b></span><br /><br />Η εξαγορά της Τουρκίας με την εκχώρηση της Ανατολικής Θράκης δημιούργησε δυσμενή κατάσταση για τη χώρα μας, η οποία έχασε τη θέση του στρατηγικού εταίρου της Μεγάλης Βρετανίας. έκτοτε η Τουρκία παραμένει στο στρατόπεδο στο οποίο ανήκει και η Ελλάδα και όπου πάντα η Τουρκία βαρύνει περισσότερο από μας. Εκτός από τη διατήρηση της Ανατολικής Θράκης, κύριος σκοπός της διπλωματίας μας το 1922 θα έπρεπε να είναι και η ματαίωση της προσέγγισης Μεγάλης Βρετανίας – Τουρκίας. Η παραμονή μας στην Ανατολική Θράκη εξυπηρετούσε αμφότερους τους στόχους.<br /><br />Με την εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης από τους Έλληνες οι Τούρκοι επιστρέφουν στην Ευρώπη και θέτουν μια υποθήκη που σήμερα ονομάζεται: «Ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Τουρκίας». Χωρίς την παρουσία της στην Ανατολική Θράκη και την Κωνσταντινούπολη, η Τουρκία συγκεκριμενοποιείται σε αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή σε μία χώρα της ασίας με σαφή ασιατική ταυτότητα. Η μικρασιατική ήττα της Ελλάδας και το ιστορικά πρωτοφανές γεγονός της συγκέντρωσης όλων των Ελλήνων στην ευρωπαϊκή τους κοιτίδα δημιουργούν συνθήκες που τροφοδοτούν μια κρίση ταυτότητας και στις δύο χώρες. Στην Τουρκία, με το να παραμένει μετέωρη σαν τις κρεμαστές γέφυρες του Βοσπόρου ανάμεσα στην Ευρώπη και στην ασία και ανάμεσα σε ένα ψευδεπίγραφο δυτικό προσανατολισμό και σε μια ασιατική ταυτότητα. Στην Ελλάδα με το να προσπαθεί να ενταχθεί στο δυτικό ευρωπαϊκό σύστημα, αφού έχει χάσει την οικουμενική της διάσταση και τον μείζονα Ελληνισμό της καθ’ ημάς Ανατολής.<br /><br /><b>Η ελληνική γεωπολιτική σκέψη δεν έχει ακόμη κατορθώσει να εκτιμήσει σωστά το μέγεθος και τη σημασία των γεγονότων. Και αυτό είναι αναγκαίο, γιατί ίσως δεν απέχουμε πολύ από την εποχή κατά την οποία η Τουρκία θα αναδειχθεί και πάλι ως ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα. ίσως τότε η Μικρασιατική Καταστροφή αποκτήσει τις διαστάσεις μιας ήττας ολόκληρης της Ευρώπης, αλλά και ίσως η εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης από τους Έλληνες θα αναγνωρισθεί ως ένα ασύγγνωστο σφάλμα.</b><br /><br />ΠΗΓΗ: http://easternthrace1922.blogspot.gr/2011/10/h-1922.html<br />=============<br /></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-4049705488264797722017-12-13T13:20:00.000-08:002017-12-13T13:24:04.372-08:00Το μυστικό σχέδιο της ηγεσίας του ΚΚΕ για την αιφνιδιαστική κατάληψη των Αθηνών πριν την απελευθέρωση (Αύγουστος 1944)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το μυστικό σχέδιο της ηγεσίας του ΚΚΕ για την αιφνιδιαστική κατάληψη των Αθηνών πριν την απελευθέρωση (Αύγουστος 1944)<br />
<br />
Ιωάννης Φιλίστωρ -- 3 Δεκεμβρίου 2010<br />
<br />
Ο Γιάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε το 1900 στην Βουλγαρία. Υπήρξε μέλος του ΚΚΕ ήδη από τον Ιανουάριο του 1920. Πολύ σύντομα αναρριχήθηκε στις κορυφαίες θέσεις του ΚΚΕ, ως μέλος του πολιτικού γραφείου (έλαβε μέρος σε όλα τα κομματικά σώματα του ΚΚΕ από το 1931 έως το 1951) και αντιπρόσωπος του ΚΚΕ στην Ρωσία κατά τον μεσοπόλεμο, ενώ επί Μεταξά φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία σε συνθήκες σκληρής απομόνωσης. Τον Ιούλιο του 1942 ο Ιωαννίδης θα καταφέρει να δραπετεύσει και αποτέλεσε μαζί με τον Γιώργη Σιάντο και τον Έκτορα Μακρίδη την ηγεσία του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής και αυτό λόγο της απουσίας του γραμματέα του Κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη που βρισκόταν αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Σύμφωνα με τον φιλοΕΑΜικό ιστορικό Χάγκεν Φλάισερ ο Ιωαννίδης εξελίχθηκε σε άτυπο αλλά ισχυρό "Β΄ γραμματέα του ΚΚΕ" στα χρόνια της κατοχής<br />
<br />
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν βασικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, έπαιξε ενεργό αν όχι ρυθμιστικό ρόλο σε όλες τις τελικές αποφάσεις του ΚΚΕ στα χρόνια της Κατοχής, έλαβε μέρος σε όλες τις κομματικές συνδιασκέψεις (ολομέλειες κτλ), σε κάποιες ήταν και ο κεντρικός εισηγητής, και έτσι αποτελεί μια σημαντική πηγή πληροφόρησης και ερμηνείας για τις προθέσεις και τις ενέργειες του κομμουνιστικού κόμματος στην περίοδο 1942-1945. Στις "αναμνήσεις" του, μια διαλογική συζήτηση με τον ερευνητή αλλά και στέλεχος του ΚΚΕ Α. Παπαπαναγιώτου καταγράφει <span style="background-color: yellow;"><b>την ισχυρή πρόθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ να καταλάβει την εξουσία αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών πριν προλάβει να επιστρέψει η εξόριστη οικουμενική κυβέρνηση Παπανδρέου και πριν προλάβουν οι Άγγλοι να αντιδράσουν στέλνοντας στρατεύματα.</b></span><br />
<br />
Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, το σύνθημα απόφαση του "πολιτικού γραφείου" που συνεδρίασε τον Αύγουστο του 1944 "όλοι επί ποδός πολέμου" δεν αφορούσε μόνο την εκδίωξη των Γερμανών από την Ελλάδα σύμφωνα άλλωστε και το Αγγλικό σχέδιο "κιβωτός". Λέει ο ίδιος (σελ 266):<br />
<br />
<b> "..Και αμέσως, αυτό δεν είναι γραμμένο, είναι γραμμένο δηλαδή αλλά είναι στο Γενικό Στρατηγείο, αμέσως παίρναμε απόφαση να προσανατολίσουμε όλες τις εκεί κοντινές μεραρχίες του ΕΛΑΣ προς την Αθήνα. Αυτό επίσης Αλέκο είναι ένα πράγμα που πάντα με έτρωγε. Ήταν να προσανατολίσουμε όλα τα τμήματα προς την Αθήνα. Εμείς πήραμε απόφαση να προσανατολίσουμε τον στρατό, όλους προς τα εκεί προς την Αθήνα. Γιατί πάντα είχα την γνώμη ότι τελικά το ζήτημα θα κριθεί στην Αθήνα. Γιατί πάντα έμπαινε τι θα σου κάνουν οι Άγγλοι..."</b><br />
<br />
Ουσιαστικά λοιπόν ο Ιωαννίδης αποκαλύπτει ότι η βασική προτεραιότητα του ΚΚΕ ήταν η κατάληψη της εξουσίας. Για την επίτευξη του στόχου αυτού είχαν συνταχθεί λεπτομερή σχέδια που προέβλεπαν την επίθεση όλων των μονάδων του ΕΛΑΣ από την ύπαιθρο στην Αθήνα. Αλλά ας δούμε τι είπε ο ίδιος ο Ιωαννίδης για το σχέδιο αυτό:<br />
<br />
<b>"Από τα μέσα του 1943 εγώ είπα στον Θόδωρο και στον Μακρίδη να κάνει ένα σχέδιο κατάληψης των Αθηνών με βάση τις δυνάμεις που υπάρχουν και που μπορούμε εμείς να έχουμε και τις δυνάμεις που έχουν αυτοί και μπορούνε να φέρουνε. Το σχέδιο αυτό έγινε. Το σχέδιο αυτό το κράτησα εγώ όλον τον καιρό. Αυτό το σχέδιο δεν το πήρε υπ΄όψιν του ο Σιάντος. Το διάβασε φυσικά και δεν είπε ότι δεν είναι καλό και επιστημονικά καμωμένο. Ήταν ένα σχέδιο πολύ καλό που αν εμείς το χρησιμοποιούσαμε τον Δεκέμβρη θα είχαμε όχι βέβαια ριζικές αλλαγές, αλλά καλύτερη κατάσταση. Δεν θα παθαίναμε αυτό το πράγμα. Δεν θα βγαίναμε έτσι από την Αθήνα... "</b><br />
<b>"Εμείς την Αθήνα θα την είχαμε πιασμένη, θα την είχαμε πάρει προτού αυτοί προλάβουν να πιάσουνε τις θέσεις και τα αυτά τους. Λοιπόν έγινε αυτό το σχέδιο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η καθοδήγηση του κόμματος είχε υπόψη της πως προς το τέλος του αγώνα εμείς θα βρισκόμασταν στην θέση να χρησιμοποιήσουμε βία για την κατάληψη της Αθήνας. Δεν είχε κανένα άλλο νόημα το σχέδιο αυτό...."</b><br />
<br />
και τέλος...<br />
<br />
<b>" Τότε λέγαμε: εδώ στην Αθήνα θα κριθεί όλη η υπόθεση. Πρέπει να καταλάβουμε την Αθήνα. Έτσι και τόσες δυνάμεις από εμάς, τόσες από εκείνους, έτσι θα πολεμήσουμε, εκεί θα τους χτυπήσουμε, αυτό και εκείνο θα κάνουμε κτλ" </b><br />
<br />
Η μαρτυρία του Ιωαννίδη ακριβώς επισημαίνει μια βασική μας θέση που είχαμε διατυπώση και σε προηγούμενο άρθρο. <b>Τα "Δεκεμβριανά" δεν προκλήθηκαν ούτε από την "κρίση αποστράτευσης" ούτε από την δολοφονία των 26 διαδηλώτων στην Πλατεία Συντάγματος στις 3 Δεκεμβρίου. Τα "Δεκεμβριανά" ήταν μια αποτυχημένη και κακά σχεδιασμένη εκδήλωση της πάγιας πρόθεσης του ΚΚΕ να καταλάβει βίαια την εξουσία, πρόθεση που υπήρχε μόνιμα στο μυαλό των ηγετών του ΚΚΕ μετά την σημαντική ενίσχυση του ΕΛΑΣ από τον Ιταλικό οπλισμό της μεραρχίας "Πινερόλο"....</b><br />
<br />
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ (δυό μικρές λεπτομέρειες)<br />
<br />
Αποφάσισα να παρουσιάσω κατά γράμμα τις θέσεις του Ιωαννίδη, όχι μόνο για να μην κατηγορηθώ ότι αλλοίωσα τις "θέσεις" του σε ένα τόσο λεπτό και κρίσιμο θέμα, αλλά και για να δείξω πόσο χαμηλό (όχι μόνο μόρφωσης αλλά και απλής νοημοσύνης) ήταν το επίπεδο της ηγεσίας του ΚΚΕ που επιθυμούσε να αναλάβει και την εξουσία στην Ελλάδα. Ακόμη χειρότερα θα έλεγα για τον Βασίλη Μπαρτζώτα (τον περίφημο "Φάνη") αρχηγό του ΕΛΑΣ Αθηνών, του οποίου διάβασα πρόσφατα ένα "ιστορικό δοκίμιο" που έγραψε για τα "Δεκεμβριανά" και απόρησα πως υπήρξαν άνθρωποι που δέχονταν διαταγές από αυτόν και τον αναγνώριζαν και ως αρχηγό τους.<br />
Επίσης ο ίδιος ο Ιωαννίδης κατονομάζει τον Γιώργη Σιάντο, ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ στην Κατοχή, ως χαφιέ των Άγγλων.<br />
Και μια λεπτομέρεια ακόμη. Ο ίδιος ο Ιωαννίδης αναφέρει στο σύντομο βιογραφικό του, ότι πριν παντρευτεί την πρώην γυναίκα του συντρόφου του Κολοζώφ ζήτησε άδεια από το Κόμμα...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-68Qx_oGT6II/WjGZ1tB1d0I/AAAAAAAAF1c/UtCXksO1JyA2e6OajszdpxvHeQLyLItjQCLcBGAs/s1600/%25CE%2593%25CE%25B9%25CF%2589%25CC%2581%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CE%25A3%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="557" data-original-width="390" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-68Qx_oGT6II/WjGZ1tB1d0I/AAAAAAAAF1c/UtCXksO1JyA2e6OajszdpxvHeQLyLItjQCLcBGAs/s320/%25CE%2593%25CE%25B9%25CF%2589%25CC%2581%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2582%2B%25CE%25A3%25CE%25B9%25CE%25B1%25CC%2581%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="224" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Γιώργης Σιάντος</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Ι. Β. Δ.<br />
<br />
ΠΗΓΗ: http://www.istorikathemata.com/2010/12/1944.html</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-71687873106195545562017-12-13T12:48:00.001-08:002017-12-13T12:48:46.693-08:00 Ο ρόλος των κομμουνιστών στην σφαγή των Καλαβρύτων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο ρόλος των κομμουνιστών στην σφαγή των Καλαβρύτων<br /><br />13 Δεκεμβρίου 1943. Μια ημερομηνία μαρτυρική, που έχει αφήσει ανεξίτηλες μνήμες στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων, αλλά και όλης της Ελλάδας. <br />Το ολοκαύτωμα από τους Γερμανούς κατακτητές έχει καταγραφεί ως ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου της ιστορίας μας. Τι συνέβη όμως πραγματικά τότε; Τι προκάλεσε την τόσο βίαιη αυτή αντίδραση των Γερμανών; Γιατί φυσικά, κανείς δεν ξυπνάει ένα πρωί διψώντας για αίμα και σκέφτεται «πάμε να σκοτώσουμε αμάχους, γέροντες και παιδιά»...<br /><br />Στην συνέντευξη του τότε Επισκόπου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Θεόκλητου, που έπαιξε ρόλο και στην απελευθέρωση της Πάτρας, διαβάζουμε:<br /><br />«Κατά τα μέσα Οκτωβρίου 1943 μια ομάς από 100 Γερμανούς επεχείρησε ν’ ανεβή στα Καλάβρυτα. Οι αντάρτες το είχαν πληροφορηθεί και τους έστησαν ενέδρα κοντά στο χωριό Ρωγοί. Άνοιξαν τουφέκι. Σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς δύο ή τρεις. Κι ετραυματίσθησαν δύο, που οι αντάρται τους παρέλαβαν με ογδόντα αιχμαλώτους. Οι υπόλοιποι κατέβηκαν στο Αίγιο. Ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής μ’ εκάλεσε μετά το γεγονός αυτό και με παρεκάλεσε να μεσολαβήσω ν’ αποδοθούν οι αιχμάλωτοι. Μου προσέθεσε, ότι αν οι αντάρται τους αποδώσουν, οι Γερμανοί θα διηυκόλυναν τον επισιτισμό της Αιγιαλείας και των Καλαβρύτων, αι οποίαι τότε υπέφεραν πολύ από έλλειψι τροφίμων.<br />«Εάν δεν τους αποδώσουν» ετόνισε σ’ έντονο ύφος «θα βομβαρδίσω το Αίγιο, θα καταστρέψω χωριά, θα συλλάβω πολίτας, θα κάνω αντίποινα!» Αναμετρήσας τας συνεπείας, εκάλεσα τους προκρίτους του Αιγίου, τους ανεκοίνωσα τας απειλάς του Γερμανού διοικητού και απεφασίσαμε να σταλή μια επιτροπή στο αρχηγείο των ανταρτών, να περιγράψη την κατάστασιν και να πείση τους αρχηγούς, για ν’ αποσοβηθούν αιματηραί αντεκδικήσεις των Γερμανών εναντίον του πληθυσμού, ν’ αποδώσουν τους αιχμαλώτους. Οι αρχηγοί των ανταρτών απήντησαν στην επιτροπή: «Εμείς και τα σώματά μας αποτελούμε μέρος της στρατιάς της Μέσης Ανατολής. Ν’ αποδώσουμε τους αιχμαλώτους δεν μπορούμε. Δεχόμαστε όμως να τους ανταλλάξουμε με ισάριθμους Έλληνας.»<br />Διεβιβάσαμε την απάντησιν αυτήν στους Γερμανούς, οι οποίοι μας είπαν αμέσως: «Εμείς ούτε αιχμαλώτους έχουμε στα χέρια μας ούτε ομήρους. Κρατούμε στας φυλακάς μονάχα κομμουνιστάς. Αν θέλουν οι αντάρται ν’ ανταλλάξουμε μ’αυτούς, το δεχόμαστε ευχαρίστως!»<br />Οι αντάρται, όταν η επιτροπή τους πήγε την απάντησιν αυτήν, δυσανασχέτησαν. Δεν ήθελαν να φανούν, ότι ενδιαφέρονται να ελευθερώσουν κομμουνιστήν; Εφοβούντο να εκτεθούν. Και η συζήτησις εχρόνιζε…»<br /><br />Επιζήσαντες της σφαγής αναφέρουν τα παρακάτω: Αυτοί που ετραυματίσθησαν κατά την συμπλοκή των Γερμανών με τους κομμουνιστές ήταν αδύνατον να διακομισθούν, οπότε έμειναν στα Καλάβρυτα. Οι Καλαβρυτινοί τους περιέθαλψαν, καθώς ο σεβασμός προς τραυματία είναι πρωτίστως πράξη ανθρωπιάς. Όμως ένας ιατρός των Καλαβρύτων ονόματι Παυλόπουλος, ο οποίος ήταν κομμουνιστής και γι’ αυτόν τον λόγο αντιπαθής στους συγχωριανούς του, σκότωσε τους τραυματίες και τους πέταξε σ’ ένα πηγάδι. Η πράξη του αυτή ήταν καθαρά εσκεμμένη, για να προκαλέσει τα αντίποινα των Γερμανών και να εκδικηθεί τους Καλαβρυτινούς.<br /><br />Στην συνέχεια έφυγε από το χωριό. Οι Καλαβρυτινοί μάζεψαν τα πτώματα των Γερμανών από το πηγάδι και τα έθαψαν. Όταν έφτασε ο γερμανικός στρατός στα Καλάβρυτα, απόντος πλέον του Παυλόπουλου, οι Καλαβρυτινοί αναγκάστηκαν να δώσουν οι ίδιοι λόγο στον Γερμανό διοικητή και να του εξηγήσουν τι είχε συμβεί. Εκείνος – όπως ήταν φυσικό – εξοργίστηκε, αλλά δεν έδωσε καμία διαταγή γι’ αντεκδικήσεις.<br /><br />Οι κομμουνιστές όμως έπρεπε με κάθε τρόπο να προκαλέσουν την οργή του εχθρού να ξεσπάσει σε αμάχους. Κι έτσι κινήθηκαν προς το Μάζι, όπου σκότωσαν τους αιχμαλώτους που είχαν στα χέρια τους και τους πέταξαν σ’ έναν γκρεμό. Εκεί βρήκε ο γερμανικός στρατός τους νεκρούς του κατακρεουργημένους και… με τα γεννητικά τους όργανα στο στόμα! Η προσβολή νεκρού δεν συγχωρείται σε καμία εποχή και σε κανέναν πολιτισμό.<br /><br />Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Η φάλαγγα των Γερμανών γι’ αντίποινα ξέσπασε με μανία πάνω σε αθώους, σφάζοντας και καίγοντας όχι μόνο τα Καλάβρυτα, αλλά κι άλλα χωριά τριγύρω. Σήμερα ωστόσο μας έχει μείνει μόνο αυτή η εικόνα, ενώ οι συνυπεύθυνοι για την θηριωδία κομμουνιστές όχι μόνο δεν έχουν καταδικαστεί για τα εγκλήματά τους, αλλά έχουν καταστεί από την ιστορία – που οι ίδιοι έγραψαν – ως «αντιστασιακοί».<br /><br />Το να σκοτώσεις όμως με αυτόν τον τρόπο μερικούς στρατιώτες δεν αποτελεί αντίσταση ούτε κάποιο καίριο πλήγμα για τον εχθρό, παρά μόνο προκαλεί την οργή του και αντίποινα. Η κίνηση των κομμουνιστών είχε ξεκαθαρά στόχο να προκαλέσει, επειδή οι Καλαβρυτινοί δεν δέχονταν να υποθάλψουν τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Παρ' όλα αυτά σήμερα έχουν οικειοποιηθεί την αντίσταση κι αυτοανακηρύσσονται ήρωες, προσπαθώντας να διαγράψουν από την κυτταρική μνήμη του ελληνισμού την προδοτική τους στάση καθ' όλην την πορεία τους.<br /><br />ΠΗΓΗ: <a href="http://vergianni.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8869.html">http://vergianni.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8869.html</a><br />
=============<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-17691552930986436862017-12-13T12:25:00.001-08:002017-12-13T12:25:20.284-08:00Η «άγνωστη» δεύτερη καταστροφή των Καλαβρύτων!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΤΗΚΑΝ<br />
<br />
11 Απριλίου 1948<br />
Η «άγνωστη» δεύτερη καταστροφή, <br />
ξεχνιέται σκοπίμως σε κάθε επίσημη τελετή <br />
όπως ξεχνιούνται όλα τους εγκλήματα, <br />
τότε και τώρα…<br />
<br />
<br />
Μια από τις χιλιάδες εικόνες των εγκλημάτων από τις δυνάμεις του αίσχους και της διαρκούς προδοσίας<br />
<br />
Η απώλεια της Αξιοπρέπειας έρχεται σε συνέχεια της ιστορικής λήθης. Γεγονός που συντηρείται ενίοτε από κάθε είδους προβατόσχημους λύκους.<br />
Ενάντια σ’ αυτή την πρόστυχη εφαρμογή, η ιστορική μνήμη παραμένει ζωντανή…<br />
<br />
Πέντε χρόνια μετά το γνωστό ολοκαύτωμα, ένας δεύτερος γύρος εκδίκησης βυθίζει και πάλι στο πένθος τα Καλάβρυτα.<br />
Οι εκδικητές που ασχολήθηκαν επισταμένως και για τη δημιουργία της πρώτης σφαγής, επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος.<br />
<br />
<br />
Ας θυμηθούμε τα γεγονότα:<br />
<span style="color: red;"><span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></span>
<span style="color: red;"><span style="font-size: x-large;"><b>Καλάβρυτα, 11 Απριλίου 1948</b></span></span><br />
Οι κομμουνιστές έχουν κυκλώσει την πόλη.<br />
Διακόσιοι άνδρες του 21ου τάγματος εθνοφρουράς με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Νίκο Αρβανιτάκη και υποδιοικητή τον Γαβριήλ Παγκράτη υπερασπίζονται την πόλη .<br />
Χίλιοι πεντακόσιοι άνδρες του δημοκρατικού στρατού με αρχηγό τον Γκιουζέλη ετοιμάζουν επίθεση. Μαζί του και άλλα τμήματα με αρχηγούς τους κομμουνιστές Κανελλόπουλο, Πέρδικα, Κοτοκόπουλο, Σφακιανό και Νικήτα.<br />
<br />
Η επίθεση γίνεται στις 4:30 το πρωί.<br />
Πέφτει το φυλάκιο της Αγίας Αικατερίνης και σκοτώνεται ο επικεφαλής Ανθυπολοχαγός Κουρεμάδης.<br />
Πέφτει το φυλάκιο του Αγίου Κωνσταντίνου.<br />
Σκοτώνονται οι περισσότεροι υπερασπιστές του και ο επικεφαλής Ανθυπολοχαγός Νίκος Τοπάνος. Μέσα στο σπίτι του Κατσίνη βρίσκονται τραυματισμένοι στρατιώτες και μαζί τους τραυματισμένος κι αυτός ο γιατρός Δημήτρης Δούβος που προσπαθεί να τους περιθάλψει.<br />
Οι κομμουνιστές Άρης Παναγούλιας από τα Σουδενά Καλαβρύτων και <br />
Δ. Μπουζάκης, μπαίνουν μέσα στο σπίτι και με τα μαχαίρια τους σφάζουν τους τραυματίες μαζί και τον γιατρό.<br />
Ο χωροφύλακας Φώτης Αποστολόπουλος προλαβαίνει ν’ αυτοκτονήσει με το πιστόλι του για ν’ αποφύγει τα βασανιστήρια.<br />
<br />
Οι υπερασπιστές της πόλης δεν έχουν καμία ελπίδα, κάνουν ηρωικές εξόδους και σκοτώνονται, άλλοι αυτοκτονούν για να μην πέσουν στα χέρια των κομμουνιστών όπως ο αντισυνταγματάρχης Αρβανιτάκης Διοικητής του τάγματος που αμυνόταν μέσα στο διοικητήριο… <br />
Σκοτώνουν τον έπαρχο Καλαβρύτων,<br />
Βιάζουν και σφάζουν τις δύο κόρες του φούρναρη, <br />
Βιάζουν και κουρεύουν κάποιες Καλαβρυτινές γιατί είπαν ότι είχαν σχέσεις με κάποιους Ιταλούς.<br />
Σκοτώνουν τον 26χρονο Νίκο Αγριδόπουλο, γιατί δεν τους ακολουθεί στο βουνό,<br />
Σκοτώνουν στο ξύλο τον εστιάτορα Γιάννη Χαλόπουλο, έναν 16χονο μαθητή και τον Ναπολέοντα Τσαπάρα φτωχό οικογενειάρχη.<br />
<br />
Μια μικρή περίληψη, κάποια στιγμιότυπα ή μια πρώτη γεύση των όσων συνέβησαν...<br />
Θάνατος και μάλιστα μαρτυρικός για όποιον δεν τους ακολουθούσε.<br />
<br />
Κι ενώ το επίσημο κράτος τιμά τους νεκρούς των Καλαβρύτων, στην ετήσια επέτειο για τα Γερμανικά αντίποινα /σφαγή, κανείς εκτός των Καλαβρυτινών δεν θυμάται ή δεν θέλει να θυμάται τη δεύτερη σφαγή και άλωση της μαρτυρικής πόλης.<br />
<br />
Και φυσικά από τη μία μεριά, μιλάμε για Γερμανικές αποζημιώσεις…<br />
Για τη δεύτερη όμως αυτή σφαγή των Καλαβρύτων και για όλα τα άλλα εγκλήματα με τις πολλές χιλιάδες θυμάτων των "δημοκρατικά ευαίσθητων" κομμουνιστών - Δεκεμβριανά, Μελιγαλάς, Στιμάγκα, Φεναιός, ΟΥΛΕΝ, 5/42 Σ.Ε. (Ψαρρός), Παιδομάζωμα (20.000 εκ των οποίων 5.000 κορίτσια 16 – 22 ετών), κλπ. -, από πού και από ποιούς πρέπει να ζητήσουμε αποζημιώσεις;<br />
Μήπως από τους λάτρεις και συνεχιστές τους;<br />
<br />
Δεν είναι κακή ιδέα… <br />
<br />
Γεώργιος Α. Βεργιάννης<br />
Μέλος του Π.Γ. του Εθνικού Μετώπου<br />
<br />
ΠΗΓΗ: <a href="http://vergianni.blogspot.gr/2012/06/blog-post_6108.html">http://vergianni.blogspot.gr/2012/06/blog-post_6108.html</a></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-47080822659756573002017-11-23T22:06:00.002-08:002017-11-23T23:20:27.653-08:00Το βραβείον «Οσκαρ Οικονομίας» στην Ελλάδα το 1971 και το 1972 !<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title">
<span style="color: red;">Το βραβείον «Οσκαρ Οικονομίας» στην Ελλάδα το 1971 και το 1972 !</span></h3>
<div class="post-title entry-title" style="text-align: left;">
<span style="color: red;"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-size: 150%; line-height: 116%;">ΟΣΚΑΡ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ </span></span> </span> </span> <br />
<br />
<br />
Από
το 1962 οι Οικονομικοί Τάιμς (Financial Times) του Λονδίνου είχαν καθιερώσει βραβείο
Όσκαρ στην χώρα που είχε τις καλύτερες οικονομικές επιδόσεις, οι
εξεταζόμενες χώρες ήταν όλες οι χώρες της γης, και τον έλεγχο τον
ενεργούσαν οικονομολόγοι και σχολιαστές, υπό την προεδρία ειδικού
επιστήμονα και οικονομολόγου που εμφανιζόταν με το ψευδώνυμο «Λόμπαρντ»,
πίσω από αυτό το ψευδώνυμο κρυβόταν ο κορυφαίος οικονομολόγος G Gordon
Tether .<br />
<br />
<span style="color: red;"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-size: 150%; line-height: 116%;">ΠΟΥ ΑΠΟΝΕΜΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΟΣΚΑΡ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ</span></span></span></span><br />
<br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>1967 στην Ιαπωνία</b></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>1968 στην Αυστραλία</b></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>1970 στην Φιλανδία</b></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>1971 στην Ελλάδα</b></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>1972 στην Ελλάδα </b></span></span><br />
<span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: large;"><b>1973 στην Αυστραλία.</b></span></span></div>
<div class="post-title entry-title" style="text-align: left;">
</div>
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><b><span style="color: red;">Η Ελλάς ετιμήθη δύο φορές με το ως άνω βραβείον.</span></b> Μια για το έτος 1971 και άλλη μια για το έτος 1972. Ας σημειωθή ότι: </span>Οι Financial Times από το 1967 αντιμάχονταν το καθεστώς των
συνταγματαρχών της Αθήνας, γι αυτούς η οικονομική επιτυχία της Χούντας
των Αθηνών ήταν όπως οι ίδιοι έλεγαν <b>most unpopular success story!</b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><b> </b></span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><b>Το
φύλλον 10-1-1972 των ΤΙΜΕΣ του Λονδίνου έγραψε:</b></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="background-color: yellow;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>«… απονεμήθηκε στην
Ελλάδα, διότι επέτυχε ταχεία ανάπτυξη, υγιές ισοζύγιο εξωτερικών
πληρωμών και σχεδόν την καλύτερη αντιπληθωριστική πολιτική του
έτους1971.»</b></span></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="color: red;">Κατά την δεύτερη βράβευση για το έτος 1972, </span></b>η
Ελλάδα κατατάχθηκε , για πρώτη φορά, στην Ομάδα των Χωρών υψηλού
εισοδήματος, για την καλύτερη καθολική ( σε όλους τους τομείς all- round),<b> οικονομική επίδοσή της, μεταξύ όλων των Χωρών του Κόσμου.</b> Το δικαιολογητικό βραβεύσεως ήτο το ακόλουθο:</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> <b><span style="background-color: yellow;">«</span><span style="background-color: yellow;">
Το πρώτο βραβείο των Χωρών υψηλής αυξήσεως του εισοδήματος, απονέμεται
στην Ελλάδα, για την επίτευξιν ενός ρυθμού αναπτύξεως 8,5%, με παράλληλη
ισχυρή θέση ως προς την νομισματική σταθερότητα</span>»</b></span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Λίαν σημαντικόν επίτευγμα για το οποίον
απέσπασε δίκαια τον έπαινο του Ο.Ο.Σ.Α - Την δευτέρα θέση κατέλαβε η
Γαλλία και την τρίτη η Αυστραλία.</b><br /><b><br />(Financial Τιμές 15-1-1973 και Ελληνικές εφημερίδες 17-1-1973)</b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b></b></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><br /></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-81dtuiTI-BY/Whe4y4weWZI/AAAAAAAAF0I/WP1aZb70RyMqixsyITRaOccg_CnchsBNwCLcBGAs/s1600/1972award.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="551" data-original-width="230" height="640" src="https://1.bp.blogspot.com/-81dtuiTI-BY/Whe4y4weWZI/AAAAAAAAF0I/WP1aZb70RyMqixsyITRaOccg_CnchsBNwCLcBGAs/s640/1972award.jpg" width="267" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b><span style="font-size: large;">ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Ο.Ο.Σ.Α</span></b><span style="font-size: large;"><br /><b><br /><span style="background-color: lime;">Τα
ευνοϊκά αποτελέσματα, τα οποία επέτυχε η Ελλάς εις τον αγώνα κατά του
πληθωρισμού, εν αντιθέσει με την γενίκευσιν του πληθωρισμού εις το
εξωτερικόν, οφείλονται άνευ αμφιβολιών, εις την ασκηθείσαν πολιτικήν εις
το θέμα ημερομισθίων και μισθών. Επετεύχθη η συγκράτησις των μέσων
ονομαστικών αυξήσεων εντός των ορίων της αυξήσεως της παραγωγικότητος,
παράλληλα με την συγκράτησιν των τιμών των αγαθών ευρείας καταναλώσεως. Η
επιτυχία εις τον τομέα αυτό τη Ελλάδος, υπήρξε μεγαλυτέρα εκείνης, την
οποίαν επέτυχον αι περισσότεραι χώραι- μέλη του Ο.Ο.Σ.Α</span></b></span><br /><br /><b>ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.</b><br /><br />Σε
όλα τα σχετικά δημοσιεύματα της Επιτροπής, η επίδοσις της Ελλάδος τόσο
βραχυχρονίως όσο και μακροχρονίως υπήρξε εντυπωσιακή. Η Ελλάς στον
σχετικό συγκριτικό πίνακα του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ, καταλαμβάνει
την 2α θέση μετά την Ιαπωνία, ως προς τον ρυθμόν αυξήσεως του ΑΕΠ, κατά
το 1970.<br /><br />Το ΑΕΠ της Ελλάδος, συνεχίζει την ταχεία ανοδική πορεία
του, με ρυθμόν εντός του 1972 το 8,5%. Η άνοδος των τιμών περιορίσθηκε
κάτω του 4%.<br /><br />Η θεαματική αύξησις των εξαγωγών έφθασε το 40% με βελτίωσιν του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών<br /><b><br />ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ.</b><br /><br />Στην
ετησία έκθεση του 1970 χαρακτηρίζεται η δημοσιονομική πολιτική της
Ελλάδος ως «υπόδειγμα για κάθε χώρα». Διά πρώτη φορά η Ελλάς ωρίσθηκε
από το Δ.Ν.Ταμείο, ως αποδέκτης ειδικών τραβηκτικών δικαιωμάτων (SDR),
αξίας 16 εκατομμυρίων δολλαρίων, με ανταλλαγή ισοπόσου μετατρέψιμου
συναλλάγματος.(Προνόμιο Χώρας μόνο με ισχυρή οικονομική θέση.)<br /><br />Η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 13,5%. Ήτο ο υψηλότερος όλων των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ, πλην της Ιαπωνίας.</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ΠΗΓΗ: <a href="http://www.epixirimatias.gr/2010/12/1971-1972.html">http://www.epixirimatias.gr/2010/12/1971-1972.html</a> </span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<h2 style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>ΛΟΙΠΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ</b></span></span></h2>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /><b>Αύξησις επενδύσεων Παγίου Κεφαλαίου στην Βιομηχανία 14,5% ετησίως.</b><br /><br />Σε
ολόκληρη την οικονομία αύξηση 12%. Εσημειώθη αλματώδης αύξησις των
εξαγωγών. Επραγματοποιήθησαν σημαντικές διαρθρωτικές μεταβολές.<br /><br />Εμηδενίσθη
σχεδόν η ανεργία λόγω πλήρους εξασφαλίσεως της απασχολήσεως του
εργατικού δυναμικού της χώρας, με παράλληλον μηδενισμόν της
μεταναστεύσεως Ελλήνων στο εξωτερικό.<br /><b><br /><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Επίσης ο</span> τουρισμός ηυξήθη και υπερέβη κάθε προσδοκία.</b></span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="background-color: yellow;"><b>Μερικά έργα υποδομής στον τουρισμό:</b></span><br /><br />- Κατασκευάστηκαν σύγχρονοι μεθοριακοί σταθμοί (Καστανιές, Κούλας, Εύζωνοι, Νίκη, Πάτρα).<br />- Έργα συντήρησης αρχαίων θεάτρων<br />- Ηλεκτροδότηση αρχαιολογικών χώρων<br />- CAMPINGS στις πόλεις : <br />Αλεξανδρούπολη, <br />Καβάλα, <br />Θερμαϊκού, <br />Ακτών Ολύμπου, <br />Παγασητικού, <br />Καμένα Βούρλα, <br />Πευκιά Ξυλοκάστρου, <br />Ίσθμια<br />- Λιμάνια θαλαμηγών : <br />Θεσσαλονίκη, <br />Βουλιαγμένη, <br />Ζέα, <br />Ρέθυμνο, <br />Ρόδο.<br />- Αξιοποίηση σπηλαίων Δυρού Μάνης.<br />- Έργα βελτιώσεως Υδροθεραπευτηρίων : <br />Παγασών, <br />Υπάτης, <br />Θερμοπυλών, <br />Βούρλων, <br />Κυλλήνης, <br />Καϊάφα.<br />- Έργα οδοσήμανσης<br />- Διαμόρφωση παραλίας Καβάλας.<br />- Διαμόρφωση Ξενία Δράμας και Αγ Βαρβάρας Δράμας.<br />- Πλαζ Θεσσαλονίκης<br />- Έργα στο Σέιχ Σου (υπαίθριο Θέατρο).<b> </b><br />-------------------</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br />Περιορ<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ιζόμεθα</span>
εις τα ως άνω, χάριν συντομίας. Παρόμοιες κριτικές υπάρχουν και έχουν
δημοσιευθεί από Τράπεζες με διεθνή κύκλο εργασιών, από οικονομικάς
οργανώσεις και διάφορα ιδρύματα, από συνδέσμους βιομηχάνων εξωτερικού,
από Πανεπιστήμια του Εξωτερικού<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> κλπ π.χ.</span></span><br />
<br />
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ των Βρυξελλών «Αζάνς Εκόνομικ & Φινασιέρ»
στην πρώτη σελίδα της στις 24/1/1973 μς σχόλιο του υποδιευθυντού της κου
Καρόν γράφει <span style="font-style: italic;"><span style="font-weight: bold;">«
……δικαίως απονεμήθηκε το βραβείον ΟΣΚΑΡ της οικονομίας στην Ελλάδα,
αφού εκτός από τον αξιοσημείωτον υψηλό ρυθμό οικονομικής αναπτύξεως,
κατόρθωσε παράλληλα να διατηρήση, σε ζηλευτό βαθμό , την νομισματική της
σταθερότητα………». </span></span><br />
Το εν λόγω άρθρον αναδημοσιεύτηκε στον «Ελεύθερος Κόσμος» της 31/1/1973.<br />
-------<br />
<br />
<span style="color: maroon;"><span style="font-size: 150%; line-height: 116%;"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-weight: bold;">ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ</span></span></span></span><br />
<br />
<span style="background-color: yellow;"><b>ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ</b></span><br />
<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1946-1950 (Λαϊκό Κόμμα κλπ) <br />
Ετήσιος ΜΟ 2.726 εκατ δρχ<br />
<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1950-1952 (Φιλελεύθεροι κλπ)<br />
Ετήσιος ΜΟ 3.372 εκατ δρχ<br />
<br />
<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1952-1955 (Ελληνικός Συναγερμός)<br />
Ετήσιος ΜΟ 1.883 εκατ δρχ<br />
<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1955-1963 (ΕΡΕ)<br />
Ετήσιος ΜΟ 2.686 εκατ δρχ<br />
<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1963-1967 (ΕΚ, Αποστάτες)<br />
Ετήσιος ΜΟ 6.222 εκατ δρχ<br />
<br />
<br />
<b>ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967-1974 (Δικτατορία)<br />Ετήσιος ΜΟ 12.744 εκατ δρχ</b><br />
<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1974-1979 (ΝΔ)<br />
Ετήσιος ΜΟ 12.437 εκατ δρχ<br />
<br />
<span style="background-color: yellow;"><b>ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΕΞΑΓΩΓΩΝ</b></span><br />
<br />
Βάσει στοιχείων ΙΟΒΕ <br />
<br />
Το 1963 (ΕΡΕ) 55 εκατ δολ 7,5% του συνόλου των εξαγωγών.<br />
Το 1966 (ΕΚ – Αποστάτες) 72 εκατ δολ 18% του συνόλου των εξαγωγών.<br />
<b>1974 (Δικτατορία) 1.160,6 εκατ δολ 65,4% του συνόλου των εξαγωγών.</b><br />
1978 (ΝΔ) 2.021,9 εκατ δολ 67,4% του συνόλου των εξαγωγών.<br />
<br />
<b>Τα ΔΝΤ στην έκθεση του Μαΐου 1975 σελ 1, 76 και 81 γράφει:<br />«Οι
εξαγωγές βιομηχανικών προιόντων , μεταξύ των ετών 1968 και 1973
πολλαπλασιάστηκαν….. Η βιομηχανία έγινε ο μεγαλύτερος παραγωγικός τομέας
της ελληνικής οικονομίας. Έτσι συντελέστηκε υγιής και εξωστρεφής
εκβιομηχάνιση …… Οι εξαγωγές σημείωσαν αλματώδη αύξηση……….».</b><br />
ΠΗΓΗ : «Η βιομηχανία στην Ελλάδα» του Γ. Π. Δράκος <br />
-----------------<br />
<span style="color: maroon;"><span style="font-size: 150%; line-height: 116%;"><span style="text-decoration: underline;"><span style="font-weight: bold;">ΜΕΣΟΣ ΕΤΗΣΙΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ (Μ.Ε.Ρ.Α.) ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ</span></span></span></span><br />
<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967-1973 Μ.Ε.Ρ.Α. 10,9%<br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1975-1981 Μ.Ε.Ρ.Α. (ΝΔ) 0,2% ελάττωση Μ.Ε.Ρ.Α. 54,5 φορές <br />
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1982-1989 Μ.Ε.Ρ.Α. (ΠΑΣΟΚ) 0,3% ελάττωση Μ.Ε.Ρ.Α. 36,3 φορές<br />
<br />
Οι
παράλληλες επενδύσεις αφορούν όλους τους τομείς οδοποιία, παιδεία,
βιομηχανία, σιδηρόδρομους, λιμάνια, αεροδρόμια μουσεία, πρόνοια ,
ύδρευση, υγεία κλπ<br />
---------------- <br />
<h2 style="text-align: left;">
<span style="color: #990000;">ΚΑΜΠΥΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ</span></h2>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-yU7NdjG98eE/WhfEFH84ohI/AAAAAAAAF0c/qTbZ0Re_OfsObp0ubrrxPnlwFZx-YKLNACLcBGAs/s1600/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%259D%2B%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259F%25CE%25A3.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="404" data-original-width="600" src="https://2.bp.blogspot.com/-yU7NdjG98eE/WhfEFH84ohI/AAAAAAAAF0c/qTbZ0Re_OfsObp0ubrrxPnlwFZx-YKLNACLcBGAs/s1600/%25CE%2594%25CE%2597%25CE%259C%25CE%259F%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%259D%2B%25CE%25A7%25CE%25A1%25CE%2595%25CE%259F%25CE%25A3.png" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ:<br />
<a href="http://e-roosters.blogspot.gr/2010/09/blog-post_27.html">http://e-roosters.blogspot.gr/2010/09/blog-post_27.html</a><br />
<br />
===============</div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8355510850483799101.post-62556447490327331412017-11-22T12:18:00.001-08:002017-11-22T12:18:52.239-08:00Η Αγγλοκρατία και ο Σεφέρης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<a href="http://ristorante-verona.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html">Η Αγγλοκρατία και ο Σεφέρης</a>
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;"><a href="http://ristorante-verona.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html">ΠΗΓΗ: http://ristorante-verona.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html</a></span></span>
<br />
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-oHBO5gvZKRM/WBZPYPRKjEI/AAAAAAAAPHg/ye0-IzGh6d8AeeW_VZBFKPcYqt0zLKq7wCLcB/s1600/Giorgos_Seferis-BBC.jpg" style="color: #4d469c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" height="234" src="https://3.bp.blogspot.com/-oHBO5gvZKRM/WBZPYPRKjEI/AAAAAAAAPHg/ye0-IzGh6d8AeeW_VZBFKPcYqt0zLKq7wCLcB/s320/Giorgos_Seferis-BBC.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ο Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, <span style="text-align: left;">γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900 και έγινε παγκόσμια γνωστός ως ποιητής, βραβευμένος, μάλιστα, με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. </span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Το 1940 διατηρούσε στενή σχέση με μέλη
της Ιντέλλιτζενς Σέρβις στην Αθήνα, ιδιαίτερα με τον πράκτορα της
Ιντέλλιτζενς Σέρβις και υπάλληλο της Αγγλικής Πρεσβείας Νίμικ. Η σχέση
του με την αγγλική πρεσβεία στην Αθήνα εξηγεί και την εμπλοκή του στη
δικτατορία Μεταξά. Κατείχε μάλιστα νευραλγική θέση στο καθεστώς, αυτήν
του Διευθυντή της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου. Ο ίδιος μαρτυρά ότι <span style="text-align: left;">ο αρχηγός της Ιντέλλιντζενς Σέρβις στην Ελλάδα,<span style="color: #990000;"> </span></span><span style="text-align: left;"><span style="color: #990000;"><u><a href="http://ristorante-verona.blogspot.gr/2015/10/blog-post_66.html" style="color: #4d469c; text-decoration: none;" target="_blank">Ντέιβιντ Μπάλφουρ</a></u>, </span></span> «καθοδηγούσε» την ελληνική κυβέρνηση.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ως άνθρωπος των Άγγλων είχε ιδιαίτερη
μεταχείριση και έτσι η είσοδος των Γερμανών στην Αθήνα (Απρίλιος 1941)
τον βρίσκει στην Κρήτη, και όταν στις 20 του Μαΐου 1941 πέφτουν οι
πρώτοι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές στην Κρήτη, ο Γ. Σεφέρης βρίσκεται ήδη
μακριά, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Επιστρέφει στην Αθήνα στις 22
Οκτωβρίου 1944, δέκα μέρες μετά την αποχώρηση των Γερμανών.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="text-align: left;">Καθ’ όλη
τη διάρκεια του πολέμου, τη μισθοδοσία της εξόριστης ελληνικής
κυβέρνησης και του Διπλωματικού Σώματος είχε αναλάβει το Λονδίνο. Έχει
λοιπόν ιδιαίτερη σημασία το τι λέει ο ίδιος για τους ανθρώπους της
δικτατορίας Μεταξά, τον Βασιλιά Γεώργιο και τους άλλους υποτελείς </span><span style="text-align: left;">στην Αγγλία </span><span style="text-align: left;">πολιτικούς της εποχής. Πρώτον, διότι τους γνώριζε πάρα πολύ καλά και, δεύτερον, διότι ανήκε στο ίδιο στρατόπεδο. </span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="text-align: left;">Θα παραθέσουμε πολιτικές</span><span style="text-align: left;"> αναφορές και σχόλια που κάνει ο Γ. Σεφέρης από την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου μέχρι την επιστροφή του στην Αθήνα από </span><span style="text-align: left;">έργα
που έγραψε τη συγκεκριμένη περίοδο, δηλαδή, το «Πολιτικό Ημερολόγιο
Α΄1935-1944» που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του το 1979, οι «Μέρες Δ΄ 1
Ιανουαρίου 1941 - 31 Δεκεμβρίου 1944» που εκδόθηκε το 2007, το
«Χειρόγραφο Σεπ. ΄41» που εκδόθηκε το 1972, το «Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄»
που εκδόθηκε το 1971 και το «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄» που εκδόθηκε
το 1944.</span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="text-align: left;">Για τους πολιτικούς της εποχής του γράφει ότι: </span><span style="text-align: left;"> είναι <i><b>«οι ελεεινοί»,</b></i> </span><span style="text-align: left;">που ζουν<i>«παπαρδελίζοντας»</i> ενώ η πολιτική είναι ένα <i>«κούφιο ζωντανό»</i>. </span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Συχνά κάνει σχόλια επί προσωπικού
επιπέδου, χωρίς κριτική στην πολιτική θέση γενικά, αλλά όπως αυτή
εκφράζεται μέσα από την προσωπικότητα του καθενός. Για παράδειγμα: <i>«ο
Σοφούλης που τον πρωτοείδα στην Πρεσβεία, βγαίνοντας από την ορκωμοσία
μού μοιάζει ένας αστός της επαρχίας, με τα νερά του κάμποσο χαμένα» </i>και λίγο πιο κάτω μιλάει για τους <i>«δύο ελεεινούς ναυάρχους που στον απληροφόρητο κοσμάκη παρουσιάζονται σαν άνθρωποι πυγμής»</i>, <i>«ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντές μας»</i> (εννοεί τον Τσουδερό), <i><b>«ένα κουβάρι από σκουλήκια»</b></i>, <i>«πολιτικατζήδικα τερτίπια, μικρά και τριμμένα»</i> όταν αναφέρεται σε πράξεις υπουργών. </span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Αλλού αναφέρεται για ένα βράδυ που πήγε στο ''Σέπαρντ'' ότι ήταν εκεί <i><b>«και οι διάφορες τσούλες της πολιτικής»</b></i>, ότι <i><b>«είναι όλοι για κλάματα»</b></i> και η<i>«σημερινή κουζίνα»</i> είναι η πολιτική του Παπανδρέου. <i>«<b>Η μερμηγκοφωλία της ΄Μπρετάνιας΄ </b>εξακολουθεί να παραπατά χωρίς απόφαση»</i> και <i><b>«σε πιάνει η βρώμα από το λαιμό»</b></i>, με την <i><b>«κοινωνία των ικετών»</b></i> και τους <i><b>«ηλίθιους [που]κρατούν τα πόστα»</b></i>.</span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Για το <b>βασιλιά Γεώργιο</b> λέει ότι είναι <i>«άνθρωπος με νοημοσύνη ασφαλώς, αλλά<b>χωρίς ρίζες στον τόπο, χωρίς πνοή, χωρίς ακτινοβολία, έρημος, αδιάφορος,</b>απομονωμένος
από το χαρακτήρα του και τις ατυχίες της ζωής του, έκαμε τίμιες
εκλογές, και, μόλις σκόνταψε στις πρώτες δυσκολίες, βολεύτηκε και
κόλλησε στην πιο εύκολη λύση: τη δικτατορία»(Αναφέρεται στην δικτατορία
Μεταξά)</i>.</span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-lrgxvt561h4/WBZZOtjWczI/AAAAAAAAPHw/W2YIHRSFSXw10XMLHQYBzQwA3vzuvBwGgCLcB/s1600/Metaxas-Georgios-b.jpg" style="color: #4d469c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" height="300" src="https://4.bp.blogspot.com/-lrgxvt561h4/WBZZOtjWczI/AAAAAAAAPHw/W2YIHRSFSXw10XMLHQYBzQwA3vzuvBwGgCLcB/s400/Metaxas-Georgios-b.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="400" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<i><span style="font-size: medium;">Γεώργιος ο Β και Μεταξάς, τα όργανα των Άγγλων στην Ελλάδα</span></i></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">Για το <b>Μεταξά</b> γράφει: </span><br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;" /><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;">«το μόνο λαϊκό στήριγμα του Μεταξά ήταν η κούραση του κόσμου. <b>Δεν είχε λαό μαζί του, ούτε τώρα, ούτε παλαιότερα</b>».</span><br style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;" /><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span><br />
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Στις 29 Ιανουαρίου, πεθαίνει ο Μεταξάς. Ο
Γιώργος Σεφέρης μιλάει στα γραπτά του για όλους τους πολιτικούς που
βρίσκονται στο Υπουργείο Εξωτερικών. Συγκεκριμένα, λέει ότι είναι <i>«<b>μωροφιλόδοξοι, βλάκες, </b>άνθρωποι
που ήταν κίτρινοι από το φόβο τους όταν πήγαινε να ξεσπάσει η
καταιγίδα, κάνουν τον παλικαρά, και κορδώνουνται, και θέλουν να
βρίσκουνται ολοένα στο προσκήνιο, τώρα που άλλοι πολεμούν και τους
προστατεύουν».</i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Για το θάνατο του Μεταξά κάνει την αναφορά <b><i>«πέθανε ο Μεταξάς… και μας άφησε την κοπριά του»</i></b>.</span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Τον Μάρτιο του 1941 ο Σεφέρης βρίσκεται ακόμη στην Αθήνα και στο ημερολόγιό του παραθέτει χαρακτηρισμούς πολιτικών όπως <i>«πρόσωπα
πεθαμενατζήδων, ωχρά και κίτρινα. Νευρικές φυσιογνωμίες χαρτοπαίχτη
προς την αυγή, όταν έχει ρίξει την τελευταία του δεκάρα στο τραπέζι»</i>.</span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Στις 6 Απριλίου σημειώνεται η γερμανική
εισβολή στην Ελλάδα. Δέκα ημέρες μετά, στις 16 Απριλίου, έχουμε την
απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να εγκαταλείψει την Ελλάδα.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Στις 21 Απριλίου υπογράφεται η
συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού και στις 23 ο βασιλιάς και ο Εμμ.
Τσουδερός φεύγουν για την Κρήτη, ήδη από τις 17 και 18 του Απριλίου
είχαν φύγει οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες. «Ο βασιλιάς Γεώργιος με
τον Τσουδερό και το Βρετανό πρεσβευτή Πάλαιρετ αναχωρούν με βρετανικό
υδροπλάνο για την Κρήτη τα χαράματα της 23ης Απριλίου».</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ο Γ. Σεφέρης ενημερώνει τον υπουργό του,
το Θ. Νικολούδη, πως σκοπεύει να φύγει μαζί με την κυβέρνηση. Αυτός
μετά βίας θα τον πάρει μαζί του και έτσι ο Γ.Σεφέρης και η Μάρω, η
γυναίκα του, θα δυσκολευτούν μέχρι να φύγουν.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ο Σεφέρης περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στο υπουργείο. <i>«Σε τέτοιες ώρες ούτε μια γενναία χειρονομία εδώ. Ο Νικολούδης γυρίζει από το Στρατηγείο σα να γυρίζει από ξόδι»</i> και μερικές μέρες μετά, στις 16 Απριλίου γράφει: <i>«Στην
κυβέρνηση νεύρα. Κανένας ψύχραιμος άνθρωπος. Δεν ξέρουν καλά-καλά γιατί
φεύγουν και τι θα κάνουν εκεί που θα πάνε. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο,
καμιά προετοιμασία. Ο αγέρας της Κρήτης είναι γι΄αυτούς βραχνάς. <b>Ο υπουργός λογαριάζει πως θα κουβαλήσει τις δεκαπέντε τόσες κασέλες του, υπηρέτριες και τα ρέστα.</b> Για την Υπηρεσία δε φροντίζει κανείς»</i>.<br /><br />Στις 22 Απριλίου το ζεύγος Σεφέρη φθάνει στην Κρήτη, στα Χανιά, όπου εργάζεται ως γραμματέας του Νικολούδη. Επισημαίνει ότι <i>«κάνει εντύπωση η έλλειψη κάθε πολεμικής προετοιμασίας εδώ. Η κυβέρνηση δεν έκαμε τίποτε. Ήταν το φυσικό της. Αλλά οι Άγγλοι;». </i><br /><i><br /></i>Ο
Εμμ. Τσουδερός στη νέα του κυβέρνηση κάνει υπουργούς ανθρώπους της
κυβέρνησης του Μεταξά, όπως τον Κ. Μανιαδάκη, τον Κ. Κοτζιά, το Θ.
Νικολούδη, το Δ. Δημητράτο. Ο Γ. Σεφέρης αναφέρει σχετικά <i>«οι παλιοί στυλοβάτες του καθεστώτος που είχαν εξαφανιστεί, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια».</i><br /><br />Τον
Μάιο του 1941 λαμβάνει χώρα η μάχη της Κρήτης. Στις 20 αρχίζει η ρίψη
Γερμανών αλεξιπτωτιστών στο νησί και την ίδια μέρα ο Γ. Σεφέρης φτάνει
στην Αλεξάνδρεια. Το ίδιο, φυσικά, και η κυβέρνηση και ο βασιλιάς που
έφυγαν μόλις άρχισε η μάχη της Κρήτης και στις 23 Μαΐου έφτασαν στην
Αλεξάνδρεια.</span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Οι ίδιοι οι πολιτικοί "έδωσαν" τη μεγαλόνησο: <i>«αλλά
δεν ήθελαν να κρατήσουν την Κρήτη, δεν ήθελαν τα νησιά, δεν ήθελαν
τίποτε. Τ΄ άκουσμα μονάχα του Γερμανού τούς νέκρωνε τα νεύρα και οι
περισσότεροι που ήρθαν μαζί μας <b>δε γυρεύουν τίποτε άλλο παρά να πετύχουν μιαν ήσυχη γωνιά στο εξωτερικό για να περάσουν τις μέρες του πολέμου»</b></i>.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-DqYDD31fCRE/WBZacy6aORI/AAAAAAAAPH8/PyoKcH_oFAgFFmALsTtGeMqI7IHoSVzKACLcB/s1600/290.jpg" style="clear: left; color: #4d469c; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" height="296" src="https://1.bp.blogspot.com/-DqYDD31fCRE/WBZacy6aORI/AAAAAAAAPH8/PyoKcH_oFAgFFmALsTtGeMqI7IHoSVzKACLcB/s640/290.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="640" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<i><span style="font-size: medium;">Η ''εξόριστη κυβέρνηση'' στο Κάϊρο</span></i></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ακολουθεί σχόλιο για τη φυγή της κυβέρνησης από την Κρήτη <i>«μα
δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθε η κυβέρνηση εδώ, αφού δεν είχε σκοπό
να μείνει. Τώρα είναι ελεεινό να βλέπει ο κόσμος αυτή την ατμόσφαιρα
φυγής»</i>.<br /><br />Για τη <b>βασιλική οικογένεια</b> αναφέρει για τις μέρες που ταξίδευε στο πλοίο μαζί τους ότι <i>«είναι
και όλο το πριγκιπολόι που περνοδιαβαίνει ακατάπαυτα μπροστά σου.
Διάφοροι ρωτιούνται αν πρέπει κάθε φορά να υποκλίνονται». «Πλάι μας
μαζεύτηκε σιγά-σιγά <b>η βασιλική οικογένεια, πρίγκιψ Γεώργιος και πρ.
Μαρία στην αρχή, ο Παύλος κι έπειτα ο Βασιλιάς. Μιλούν μεταξύ τους
αγγλικά, γαλλικά και λίγα ελληνικά, κάποτε. Θα είμαστε, υποθέτω, γι
αυτούς, οι ιθαγενείς»</b>.</i> Για το ταξίδι της οικογένειας στο Λονδίνο σχολιάζει: <i>«μεθαύριο <b>θα πάνε στο Λονδίνο ο Βασιλιάς και οι τραπεζίτες.</b> Θα
φροντίσουν να είναι “προ παντός μετριόφρονες” και θα συνεχίσουν την
πολιτική των υψηλών συγγενειών ή της κατεργαριάς. Ας πάνε στο καλό μία
ώρα αρχύτερα»</i>.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-IHxpXkgDZqI/WBZbQJju0KI/AAAAAAAAPIA/J3TTYKDpadIPMC79eZiiX308mXiXy6V7ACLcB/s1600/freidericoriz.png" style="clear: left; color: #4d469c; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" height="288" src="https://2.bp.blogspot.com/-IHxpXkgDZqI/WBZbQJju0KI/AAAAAAAAPIA/J3TTYKDpadIPMC79eZiiX308mXiXy6V7ACLcB/s640/freidericoriz.png" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="640" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<i><span style="font-size: medium;">Η βασιλική οικογένεια</span></i></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Όπως αναφέρει και ο Πρ. Παπαστράτης <i>«<b>η βασιλική οικογένεια και η κυβέρνηση αποφασίζουν να ταξιδέψουν κάνοντας το γύρο της Αφρικής,</b>δηλώνοντας
ότι δεν βιάζονται και ότι ήθελαν να έχουν τις οικογένειές τους μαζί.
Τελικά ο βασιλιάς και η κυβέρνηση Τσουδερού φτάνουν στην Αγγλία στις
23/9/1941 τρεις μήνες περίπου από τότε που αποχώρησαν από το Κάιρο»</i>.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Στις 16 Δεκεμβρίου 1942 ο Γ. Σεφέρης γράφει στο ημερολόγιό του <b>για τους Άγγλους </b>ότι γι αυτούς <i><b>«δεν λογαριάζουμε περισσότερο από τους τρόφιμους ενός στρατοπέδου προσφύγων,</b> και τους δικούς μας ταγούς τους κυβερνά πάντα ο φόβος μην προκαλέσουν δυσμένειες…»</i>. </span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;">Οι Άγγλοι χρηματοδοτούν και οργανώνουν το <b>ΕΑΜ</b></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Ο Σεφέρης ασκεί κριτική για τα όπλα που δίνουν οι Άγγλοι στο ΕΑΜ στη Σάμο, <i>«οι
Άγγλοι αρνιούνται να δεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης να στείλει
αξιωματικό και να κάνει ταχτική στρατολογία και δίνουν όπλα στους
αντάρτες, όλους ΕΑΜίτες που από 500 στις μέρες της κατοχής έγιναν τώρα
καθώς λένε, 2.000. Και οι ασυναρτησίες πληρώνουνται ακριβά, όπως
πληρώνουμε τώρα την ασυνάρτητη οργάνωση του ανταρτοπόλεμου στην Ελλάδα.
Ρωτιέται κανείς γιατί δεν τους τα χτυπάει στα μούτρα Βασιλιάς και
Κυβέρνηση, αφού μας έχουν καταντήσει στο τελευταίο σκαλί του
εξευτελισμού»</i>. </span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Για τα <b>Τάγματα Ασφαλείας</b> όμως έχει άλλη άποψη, ότι: <i>«δεν πρέπει να ξεχνούμε πως είναι πατριώται αξιωματικοί σ΄ αυτά (Διάμεσης, Δερτιλής)»</i>.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Για τη <b>σφαγή του 5/42 </b>και του Δημητρίου Ψαρρού γράφει: </span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="background-color: yellow;"><span style="font-size: medium;"><i>«<b>Τον Ψαρρό τον έγδαραν για να μαρτυρήσει που έχει κρυμμένες τις λίρες.</b>Τους
ανθρώπους που έπιασαν μαζί του τους ξέκαμαν σιγά σιγά βιδώνοντάς τους
βίδες στους κροτάφους. Διηγούνται και άλλα περιστατικά αυτού του
περιβολιού των βασανιστηρίων: ρίξιμο ανθρώπων σε ξεροπήγαδα κι έπειτα
ασβέστη και νερό. Αργοί ακρωτηριασμοί. Τη μια μέρα με διακοπές.
Σταμάτημα ως την άλλη μέρα. Και συνέχεια με τον ίδιο ρυθμό, όσο να
θάψουν τον μισοπεθαμένο, που ανασαίνει ακόμη. Σκηνές όπου οι άβγαλτοι
υποχρεώνουνται να δώσουν κι αυτοί μια μαχαιριά στο νεκρό για να
μοιραστούν την ευθύνη του αίματος. Ξεκοιλιάσματα και τύλιγμα των άντερων
στα κεφάλια των θυμάτων… αυτά λένε οι μισοί που υπέγραψαν το «εθνικό
συμβόλαιο» του κ. Παπανδρέου, εναντίον των άλλων μισών που υπέγραψαν
επίσης το «εθνικό συμβόλαιο» του κ. Παπανδρέου. Οι μισοί, καθώς λένε οι
άλλοι μισοί, τα έκαναν αυτά. Και μπροστά σε τούτη τη φρίκη που
βεβαιώνουν πως είναι ολόγυμνη η αλήθεια, παζαρρεύουν, ραδιουργούν,
λογαριάζουν θέσεις και υπουργεία. Και όλα μπερδεύουνται, και όλα
θολώνουν και χάνουνται σ΄ ένα βραχνά. Στο μεταξύ τα μικρά παιδιά, οι
έφηβοι στην Ελλάδα γυρίζουν τη νύχτα με τα πιστόλια και χτυπιουνται.
Είμαι βουτηγμένος σήμερα, βιολογικά, ως τα ρουθούνια μέσα σ΄ αυτό το
φονικό»</i>. </span></span></div>
<span style="font-size: medium;"><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"></span></span><br />
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Για τον <b>Εμμ. Τσουδερό</b>: <i>«ξυπνώντας
σήμερα το πρωί, ένα μότο για τον Τσουδερό: ΄διάλυε για να κυβερνάς΄. Το
όπλο του είναι η αποσύνθεση. Κάθε του πράξη μυρίζει πτωμαϊνη»</i> και αλλού: <i>«βιολογικά μου κάνει την εντύπωση –ακριβώς- ενός υπέρογκου χαμωλέοντα με μαύρο καπέλο»</i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div>
<div class="separator" style="background-color: white; clear: both; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-PSwKBUcl_28/WBZb_K_bE8I/AAAAAAAAPIE/dom_6NonQ8MzWiocnu79Dmntyg-n8Iq_gCLcB/s1600/g-papandreou.jpg" style="color: #4d469c; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-PSwKBUcl_28/WBZb_K_bE8I/AAAAAAAAPIE/dom_6NonQ8MzWiocnu79Dmntyg-n8Iq_gCLcB/s320/g-papandreou.jpg" style="background: transparent; border-radius: 0px; border: 1px solid transparent; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.2) 0px 0px 0px; padding: 8px; position: relative;" width="247" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<i><span style="font-size: medium;"> Ο Παπανδρέου</span></i></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;">
<i><span style="font-size: medium;"><br /></span></i></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;">Για τον <b>Παπανδρέου </b><br /><b><br /></b>Γράφει ότι στους δημοσιογραφικούς κύκλους τον Παπανδρέου τον αναφέρουν ως<b>«straw-man» (αχυράνθρωπος). </b>Επίσης ότι:<i> «ο
Παπανδρέου, φορώντας τις παρωπίδες του Καΐρου, δεν καταλαβαίνει τίποτε,
ακούει ό,τι του πει ο Leeper, σα να ήταν η Αγία Γραφή, ρητορεύει και
κάνει μαλαγανιές βλαχοδημάρχου». </i><br /><i><br /></i><i>«Ρητορεύει σα μεθυσμένος» </i>συνεχίζει να γράφει για τον Παπανδρέου<i> «είναι
φρίκη να σκέπτεται κανείς με πόση επιπολαιότητα κρίνουνται τα πιο
σπουδαία εθνικά μας ζητήματα», «η ανικανότητα και η μυωπία των ανθρώπων
που μας κυβερνούν έχει μια διαλυτική δύναμη που δεν θα το πίστευα πως
είναι τόσο μεγάλη».</i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><a href="https://www.alfavita.gr/apopsi/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B7" style="color: #4d469c; text-decoration: none;" target="_blank">πηγή αποσπασμάτων</a><br /><br /><b>Ο Σεφέρης το 1951 τοποθετείται Σύμβουλος στην Πρεσβεία του Λονδίνου. </b>Όπως καταμαρτυρά ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος (το μεταφέρουμε με δικά μας λόγια):<br /><br /><i>«Υπάρχει
κάτι που δεν τιμά τον νομπελίστα ποιητή μας, Γιώργο Σεφέρη. Ο Σεφέρης,
πριν από το 1955, διορίστηκε πρέσβης μας στην Αγγλία. Εκείνο τον καιρό
είχε δημοσιεύσει μια ποιητική συλλογή, στην οποία είχε δώσει τον τίτλο,<b>“Κύπρον ού μ’ εθέσπισεν” </b>(σ.σ.
«Στην Κύπρο που μου ορίστηκε να ανήκω») και είναι δανεισμένος από την
αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη, “Ελένη”. Η βασίλισσα της Αγγλίας, σε
συνάντηση που είχε με τον Σεφέρη, με την ανάληψη των καθηκόντων του –
όπου παρευρισκόταν και ο μεγάλος Άγγλος ποιητής Τόμας Έλιοτ – του
εκμυστηρεύτηκε πως διαβάζει τα έργα του και της αρέσουν πολύ, αλλά την
ενοχλεί ιδιαίτερα αυτός ο τίτλος. Σημειώστε πως η Κύπρος εκείνο τον
καιρό βρισκόταν υπό αγγλική κυριαρχία. </i></span><span style="font-size: medium;"><i style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"> </i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><i style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"> </i></span></div>
<div style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><i style="color: #444444; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;">Ο
Σεφέρης, αντί να διαμαρτυρηθεί, έσπευσε αμέσως να αλλάξει τον τίτλο.
Παρότι τα βιβλία του είχαν ήδη διανεμηθεί στα βιβλιοπωλεία, <b>ζήτησε από τον εκδοτικό οίκο την άμεση απόσυρσή τους, όπερ και εγένετο.</b> <b>Κατόπιν σκίστηκαν τα πρώτα φύλλα των αντιτύπων και τυπώθηκε νέο εξώφυλλο με τίτλο, “Ημερολόγιο Καταστρώματος…”.</b> Αυτή είναι μια πράξη αχαρακτήριστη και μη πατριωτική. <b>Συνέβαλε βέβαια στη συνέχεια στο να τον υποστηρίξει με θέρμη η βασίλισσα στην υποψηφιότητά του για το Νόμπελ Λογοτεχνίας»</b>…</i></span></div>
<span style="font-size: medium;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: medium;">Το 1957 γίνεται <span style="text-align: left;">πρέσβης της Ελλάδος στην Αγγλία ενώ λίγο αργότερα </span><span style="text-align: left;">αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. </span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: medium;"><span style="text-align: left;">Το </span>1962 εγκαταλείπει την Ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο και τίθεται<i>εις την διάθεσιν του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών. </i><span style="text-align: left;"> </span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: medium;"><span style="text-align: left;">Το 1963 βραβεύεται με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών.</span><span style="text-align: left;"> Το
1964 αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης
και τον Ιούνιο του 1965 επίτιμος διδάκτωρ του Πρίνστον. </span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif; font-size: medium;"><span style="text-align: left;">Η αδερφή του,<a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85" target="_blank"> Ιωάννα Σεφεριάδη</a>, παντρεύτηκε τον </span></span><span style="background-color: transparent; text-align: left;"><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82" target="_blank">Κωνσταντίνο Τσάτσο </a></span></span><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"> (πρόεδρος της Δημοκρατίας 1975 - 1980), ο οποίος το 1980 έλαβε το βραβείο Κουντενχόβε - Καλλέργη.</span></span></div>
<span style="font-size: medium;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #444444; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://ristorante-verona.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html" target="_blank"><span style="color: #cc0000; font-family: "arial" , "tahoma" , "helvetica" , "freesans" , sans-serif;"><i><b>Ristorante Verona</b></i></span></a></div>
</span></div>
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΝΗΣhttp://www.blogger.com/profile/05704141690266937856noreply@blogger.com0