ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ, ΧΡ. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ - Νίκη τοῦ ῎Εθνους καὶ πλαστογράφησις τῆς῾Ιστορίας

Νίκη τοῦ ῎Εθνους καὶ πλαστογράφησις τῆς῾Ιστορίας

 

Εἰς ἐπίμετρον καταχωρίζονται ἐν συνεχείᾳ τρία κείμενα,

ἀνεπιλήπτου διανοητικῆς ἐντιμότητος

καὶ ἀναμφισβητήτου ἱστορικῆς ἀληθείας,

ἀναφερόμενα

εἰς τὴν ἑλληνικὴν μεταπολεμικὴν τραγωδίαν.

 

Ἡ καταχώρισις αὐτὴ ἀνταποκρίνεται σὲ δύο ἀνάγκες,

α)   τὴν ὑπηρέτησι τῆς ἀληθείας, ἡ ὁποία ἐξ ὁρισμοῦ εἶναι ἀντίθετη πρὸς κάθε λήθη καὶ καμμία σκοπιμότης δὲν ἰσχύει διὰ νὰ σιγήσῃ, καὶ

β)    τὴν σωστὴ πληροφόρησι, ἐν ὄψει χυδαίας έκμεταλλεὐσεως ἀπὸ τοὺς ἀνομήσαντες τῆς υἱοθετηθείσης ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Πολιτείαν

πολιτικῆς τῆς λήθης διὰ τὰ συμβάντα τῆς περιόδου ἐκείνης (1946-1949).

 

Πράγματι, ἐνῷ τὸ ἐπίσημον κράτος σιωπᾷ

περὶ αὐτῆς καὶ ἀποφεύγει ἀκόμη καὶ νὰ τιμήσῃ,

 ὅπως πατροπαράδοτη ἑλληνικὴ συνήθεια  ἀξιώνει,

 τοὺς ἥρωας καὶ μάρτυρας τοῦ,

 ὑπὲρ τῆς Ἐλευθερίας καὶ ἀκεραιότητός της,

 ἐθνικοῦ ἐκείνου ἀγῶνος,

ἐπιζῶντες πρωτουργοὶ τῆς ἐθνοπροδοσίας ἐκείνης καὶ ἀνερμάτιστοι ἰδεολογικοί των ἐπίγονοι ἢ καὶ ἄλλοι ἀμαθέστατοι, πλὴν σπουδαιοφανεῖς  κονδυλοφόροι, ἁπλῶς θηρεύοντες ἀπὸ ἰδιοτέλεια τὴν εὔνοια

 μέσα σὲ κλῖμα ἰδεολογικῆς τρομοκρατίας,

ἐπιδίδονται, ἐπὶ δεκαετίες τώρα,

 ἰδίως ἀπὸ τὴν μεταπολίτευσι  τοῦ 1974 καὶ ἐφεξῆς,

μὲ καταιγισμὸν δημοσιευμάτων

 (βιβλίων καὶ ἄρθρων σὲ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες, σχεδὸν καθημερινῶς !)

 σὲ  συστηματικὴ παραπληροφόρησι τοῦ  Ἑλληνικοῦ λαοῦ, μὲ ὁλοκληρωτικὴ διαστροφὴ τῶν γεγονότων

 καὶ ἀδίστακτη κακοποίησι τῆς ἀληθείας.

 

 Ἔτσι ὁ ἐξαπολυθεὶς ἀπὸ τοὺς βορείους γείτονές μας συμμοριακὸς ἀγών, ὅπως καὶ ἡ συσταθεῖσα ἀπὸ τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. Διεθνὴς Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπή, ὕστερα ἀπὸ ἐπιτόπιον ἔρευναν, διεπίστωσε, καὶ διέλαβεν εἰς τὰ συμπεράσματα τῆς  ἀπὸ 23.5.1947 ἐκθέσεώς της κατὰ λέξιν, ὅτι  « οἱ τρεῖς γείτονες πρὸς βορρᾶν, καὶ ἰδίως ἡ Γιουγκοσλαβία, ἐξεπαίδευσαν τοὺς ἀντάρτας, τοὺς ἐπρομήθευαν ὅπλα καὶ πολεμοφόδια, τοὺς διηυκόλυναν τὴν διέλευσιν τῶν συνόρων καὶ τοὺς παρεῖχον ἄσυλον » καὶ ὅλα τὰ ἐθνοπροδοτικὰ ἐνεργήματα τῆς τραγικῆς ἐκείνης περιόδου  μεταβαπτίζονται χωρὶς ἐντροπὴ σὲ δῆθεν «δημοκρατικοὺς» ἀγῶνες ἀδίκως διωκομένων Ἑλλήνων πολιτῶν !

Ἀκόμη καὶ  ἡ μελανωτέρα σελὶς τῆς ἐθνοπροδοσίας ἐκείνης, τὸ φρικτὸ παιδομάζωμα, μὲ τὴν ἐξηναγκασμένη ἀπόσπασι χιλιάδων  (συγκεκριμένως 28.010) μικρῶν Ἑλληνοπαίδων (ἡλικίας μόλις 3 ἕως 14 ἐτῶν) τῆς ὑπαίθρου χώρας ἀπὸ τοὺς γονεῖς των καὶ τὴν

 βιαία μεταφορά των  στὶς γειτονικὲς κομμουνιστικὲς χῶρες,

 γιὰ νὰ μεταβληθοῦν σὲ γενιτσάρους, ἐχθροὺς τῆς Πατρίδος των,

-   αὐτὸ ποὺ ἐπισήμως ἀπὸ τὴν «Βαλκανικὴ Ἐπιτροπὴ» τοῦ Ο.Η.Ε. ἐστιγματίσθη, μὲ τὴν ἀπὸ 21.5.1948 ἀπόφασί της,

 ὡς «κακούργημα γενοκτονίας» (crime of genocide), -

 χωρὶς καταισχύνη δικαιολογεῖται ὡς δῆθεν

 «ἐπιχείρησις προστασίας τῶν παιδιῶν ἀπὸ τοὺς μοναρχοφασίστες»,

 δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς γονεῖς των (!).

 Παραλλήλως καὶ  ἀνύπαρκτοι «ἡρωϊσμοὶ» καὶ «νίκες» ἐφευρίσκονται,

 ὄχι ἁπλῶς «γιὰ τὴν δικαίωσι» τῆς ἐθνοπροδοσίας

 (αὐτὸ περίπου ὑπὸ τὴν ἀνοχὴ τοῦ Κράτους ἐπετεύχθη ἤδη !) ,

ἀλλά, - ἐπιδιωκόμενο ἑπόμενο αὐτὸ βῆμα, -  καὶ γιὰ τὴν «καταδίκη» τῆς ἀγωνισθείσης καὶ νικηφόρου ἐναντίον ξενοκινήτου ἐπιβουλῆς Ἑλλάδος .

 

Ἡ χωρὶς φραγμὸ  ἀδιάντροπη  αὐτὴ σκοταδιστικὴ ἐπιχείρησις

 θὰ ἦτο βεβαίως μόνον καταγέλαστος,

ἐὰν δὲν ἦτο  ἐπικίνδυνος λόγῳ τῆς συνδρομῆς τοῦ χρόνου !

 Ἀφοῦ ἤδη οἱ ἄνθρωποι ἡλικίας καὶ 50 τώρα ἐτῶν δὲν ἠμπορεῖ νὰ γνωρίζουν συμβάντα, ποὺ ἔγιναν πρὶν νὰ γεννηθοῦν, ὅταν μάλιστα ἡ Ἱστορία των δὲν διδάσκεται οὔτε κατὰ προσέγγισιν εἰς τὰ Σχολεῖα μας.

Καὶ εἶναι ἐπικίνδυνος, διότι  καλλιεργεῖ στὴν συλλογικὴ μνήμη τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος τὸ   αἴσθημα τῆς αὐτοενοχῆς

 διὰ τὰ παθήματά μας τῆς περιόδου ἐκείνης !

Αὐτοενοχὴ ὅμως δὲν ὑπῆρξε, ἀφοῦ ἐπρόκειτο περὶ ἀγῶνος ζωῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐναντίον ξενοκινήτου ἐπιβουλῆς, τὴν ὁποίαν ἁπλῶς συνέδραμεν ἐθνοπροδοτικῶς ἐλαχίστη μειονοψηφία Ἑλλήνων. 

 

Καὶ ἡ αὐτοενοχὴ αὐτὴ ὑπηρετεῖ καὶ πάλιν συμφέροντα ξένων.

Συγκεκριμένως, ὄχι ἁπλῶς τὴν  ἀποενοχοποίησι τῶν ξένων,

 αὐτῶν, ποὺ  μὲ τοὺς δουλόφρονες Ἕλληνες μισθοφόρους των

ἐξαπέλυσαν τὴν ἐναντίον τῆς Πατρίδος μας ἐπιβουλήν.

 Ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκ μέρους μας  οἰκείωσιν τοῦ πελωρίου ψεύδους,

ὅτι   δῆθεν  διὰ τὰ ἐθνικά μας δεινὰ

 πάντοτε  μόνον ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εὐθυνόμεθα !

 

Αὐτὸ ἐξυπηρετεῖ πολὺ τοὺς ἐπιβούλους. Διότι μεθοδεύεται ἔτσι ψυχολογικῶς καὶ πάλιν τὸ  ἰδικόν των ἄλλοθι  δι’ ὅσα

 καὶ τώρα, κατὰ τοὺς σημερινοὺς τόσο σκοτεινοὺς καιρούς,

 εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ (Ἑλλάδος καὶ Κύπρου) σχεδιάζουν.

 

Φωνὴ λοιπὸν ἀληθείας,

 ἀπὸ συνείδησι καὶ ἐπίγνωσι ἐθνικοῦ καὶ δημοκρατικοῦ καθήκοντος,

αἱ γραμμαί, ποὺ ἀκολουθοῦν. 

 

 

·        ῾Η Νίκη τοῦ ῎Εθνους  (Μήνυμα ἐπὶ τῇ πεντηκονταετηρίδι).

 

Τὴν ἐπαύριον τοῦ β' παγκοσμίου πολέμου ὁ κόσμος ὁλόκληρος εὑρέθη διῃρημένος σὲ δύο ἄντικρυς ἀντίθετα ἰδεολογικῶς στρατόπεδα, ἀφ᾽ ἑνὸς τὸ σοβιετικό, ποὺ μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὴν τότε Σοβιετικὴ ῞Ενωσι ἐπεδίωκε τὴν παγκόσμιο κυριαρχία, μὲ ὑποκινούμενες τοπικὲς ἐξεγέρσεις, καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου τὸ στρατόπεδο τῶν ἐλευθέρων χωρῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου.

Εἰς τὸ δεύτερο αὐτὸ ἀνῆκε καὶ ἡ ῾Ελλάς, τόσον ἀπὸ πολιτιστικὴ παράδοσι, ποὺ εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ἀσύμβατη πρὸς κάθε μορφῆς αὐταρχικοῦ καθεστῶτος, ὅσον καὶ ἀπὸ τὴν ἄποψι τῶν ἰδίων της ἐθνικῶν συμφερόντων. ᾽Αφοῦ ἐπέκτασις καὶ εἰς αὐτὴν τῆς σοβιετοκρατίας θὰ συνεπήγετο  ὄχι μόνον τὴν ἀπώλεια κάθε πολιτικῆς ἐλευθερίας, ἀλλὰ καὶ τὸν ἄμεσον ἐδαφικόν της ἀκρωτηριασμόν. Διότι ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου (μεταξὺ α' καὶ β' παγκοσμίου πολέμου) εἶχε ρητῶς καὶ ἐπισήμως διακηρυχθῆ ἀπὸ τὴν Κομμουνιστικὴ Διεθνῆ τὸ ἐν προκειμένῳ σταλινικὸν πρόγραμμα, ποὺ συνέχιζε ἐκεῖνο τῆς τσαρικῆς Ρωσίας : τῆς καθόδου τῶν Σλάβων εἰς τὸ Αἰγαῖον μὲ ἀκρωτηριασμὸν τῆς ῾Ελλάδος διὰ τῆς ἀποσπάσεως τῆς Μακεδονίας καὶ συμπήξεως μὲ τὰ ὑπόλοιπα μικρότερα τμήματα αὐτῆς, τὰ ἀνήκοντα εἰς τὴν Νοτιοσλαβίαν καὶ Βουλγαρίαν, ξεχωριστοῦ, δῆθεν ἀνεξαρτήτου, «Μακεδονικοῦ»σοβιετικοῦ κράτους. ᾽Επιδίωξι, τὴν ὁποίαν εἶχε, δυστυχῶς, ἐπισήμως ἀσπασθῆ, μὲ τρομεροὺς εἶναι ἀλήθεια ἐσωτερικοὺς κλυδωνισμοὺς διὰ τὸν ἀντεθνικὸν καὶ ἀνθελληνικὸν χαρακτῆρα της, καὶ ἡ τότε ἡγεσία τοῦ Κ.Κ.Ε.

῎Ετσι ἡ παρουσία τῆς ῾Ελλάδος εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν ἐλευθέρων χωρῶν ἦτο καὶ ἀπόφασις τοῦ συνόλου τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, μὲ μόνη τὴν ἐξαίρεσι τοῦ Κ.Κ.Ε. Τὸ ὁποῖον καὶ βοηθούμενον ὑλικῶς καὶ ἠθικῶς ἀπὸ ὁλόκληρον τὸν σοβιετικὸν συνασπισμὸν καὶ ἰδίως ἀπὸ τούς, ὑπὸ κομμουνιστικὴν κυριαρχίαν, τρεῖς βορείους γείτονάς μας (Βουλγαρίαν, Νοτιοσλαβίαν καὶ ᾽Αλβανίαν), - εἰς τὸ ἔδαφος τῶν ὁποίων καὶ ἔγινε, καὶ κατὰ τὴν ἐπίσημον διαπίστωσιν τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐρεύνης τοῦ Ο.Η.Ε., ἡ ὁποία εἶχεν ἐπιληφθῆ κατόπιν προσφυγῆς τῆς Ἑλλάδος, ἡ στρατιωτικὴ ἐκπαίδευσις καὶ συγκρότησις τῶν ἐξαπολυθεισῶν συμμοριῶν, -   ὠργάνωσε καὶ ἐξαπέλυσε τὴν τραγωδίαν τῶν ἐτῶν 1946-1949. Μὲ τὸν δῆθεν ῾῾Δημοκρατικὸ Στρατὸ ῾Ελλάδας᾽᾽, συντιθέμενον,  - μὲ τὴν ἐξαίρεσι φυσικὰ τῶν βασικῶν στελεχῶν του, τὰ ὁποῖα ἦσαν δουλικώτατα ἀφιονισμένα ἀπὸ τὴν σταλινικὴ καθοδήγησι, μὲ τυφλὴν ὑπακοὴν εἰς τὰ προστάγματά της, - κυρίως ἀπὸ  ἐξαπατηθέντες  ἀπὸ τὰ ἰδεολογικά τοῦ Κ.Κ.Ε. κηρύγματα, μὲ τὰ ὁποῖα βεβαίως καὶ σταθερῶς ἀπεκρύπτετο ἡ ἐθνοπροδοτικὴ ἐπιδίωξις ἐδαφικοῦ τῆς Πατρίδος μας ἀκρωτηριασμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πάμπολλους βιαίως στρατολογηθέντες. ᾽Απόδειξις τοῦ τελευταίου αὐτοῦ εἶναι ὁ μεγάλος ἀριθμὸς τῶν 21.258 λιποτακτῶν τοῦ δῆθεν ῾῾Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ᾽᾽ πρὸς τὶς ἐθνικὲς δυνάμεις.

῾Επόμενον ἦτο ἡ ἐθνοπροδοτικὴ ἀνταρσία νὰ κατασυντριβῇ. ῾Ο ἀγὼν ἐπερατώθη μὲ τὶς νῖκες τῶν ἐθνικῶν δυνάμεων εἰς τὸν Γράμμον  καὶ τὸ Βίτσι κατὰ τὰ τέλη Αὐγούστου 1949.  Μὲ τὴν ῾Ελλάδα, μαχομένην ὑπὸ δημοκρατικὴν κοινοβουλευτικὴν κυβέρνησιν καὶ Πρωθυπουργὸν τὸν ἀείμνηστον ᾽Αρχηγὸν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων Θεμιστοκλῆν Σοφούλην, ἀλλὰ καὶ ὁμόθυμον τὴν συμπαράστασιν τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας, πλὴν τοῦ τότε ἐκνόμου Κ.Κ.Ε. ᾽Αφοῦ ὅμως εἶχεν ἤδη στοιχίσει ἀμέτρητα ἐρείπια καὶ μυριάδες ἀνθρώπινες ζωές.

Συγκεκριμένως, οἱ νεκροὶ τοῦ δῆθεν ῾῾Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ᾽᾽ ἀνῆλθον εἰς 50.000 περίπου ( εἰς τὰ πεδία τῶν μαχῶν κατεμετρήθησαν 36.839), ἐνῷ ἀπὸ τῆς πλευρᾶς τῶν ἐθνικῶν δυνάμεων οἱ ἀπώλειες ἦσαν: φονευθέντες ἀξιωματικοὶ καὶ ἄνδρες τοῦ Στρατοῦ 12.777, τῆς Χωροφυλακῆς 1.579, ἐκτελεσθέντες πολῖται 4.123, ἱερεῖς 165, θύματα ναρκῶν 931, τραυματισθέντες ἀξιωματικοὶ καὶ ἄνδρες τοῦ Στρατοῦ 37.732, τῆς Χωροφυλακῆς 2.329.

῾Ως πρὸς τὶς ὑλικὲς ζημίες, ἡ ἀξία τῶν καταστραφέντων ἀγαθῶν ἀνέρχεται εἰς 250 ἑκατομμύρια δολλάρια ἀξίας τοῦ 1948. Σὺν οἱ ζημίες 100.000 περίπου οἰκιῶν, σὺν ἡ δαπάνη συντηρήσεως τῶν προσφύγων τῆς ὑπαίθρου, σὺν οἱ ἐργατοῶρες ποὺ χάθηκαν, τὸ σύνολον τῆς καταστροφῆς ἀνέρχεται εἰς ἕνα δισεκατομμύριο δολλάρια τοῦ 1948, σὲ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ κατὰ κεφαλὴν ἐθνικὸν εἰσόδημα τῆς ῾Ελλάδος μόλις ὑπερέβαινε τὰ 100 δολλάρια ἐτησίως.

Καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ τεράστιες ἀπώλειες σὲ ἀνθρώπινες ὑπάρξεις καὶ ὑλικὰ ἀγαθὰ ἐνέσκηψαν κατὰ τὴν τετραετίαν 1946-1949, ὅταν τὰ ἄλλα κράτη τῆς Εὐρώπης ἐπεδίδοντο εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀνοικοδομήσεώς των ἀπὸ τὰ ἐρείπια τοῦ β΄ παγκοσμίου πολέμου καὶ ἐπωφελοῦντο τοῦ τότε σχεδίου οἰκονομικῆς βοηθείας Μάρσαλ, ἐνῷ εἰς τὴν ῾Ελλάδα ἐλάχιστα μόνον ἐξ αὐτοῦ διετέθησαν εἰς ἔργα καὶ τὸ πλεῖστον ἐδαπανήθη εἰς τὸν ὑπὲρ ὑπάρξεως ἐθνικὸν ἀγῶνα.

(περὶ τῶν ἀνωτέρω στοιχείων, ἀντὶ πάμπολλων ἄλλων, βλέπε τεκμηριωμένως τὸ βιβλίον τοῦ Εὐαγγέλου ᾽Αβέρωφ-Τοσίτσα, Φωτιὰ καὶ τσεκοῦρι, Βιβλιοπωλεῖον τῆς ῾Εστίας, 1974, ἰδίως σελ. 466 ἑπ.).

 

Εἰς τὰς ἑορταστικὰς ἐκδηλώσεις διὰ τὴν 50ὴν ἐπέτειον τῆς ἀνωτέρω, δικαίως ἀποκληθείσης, Νίκης τοῦ ῎Εθνους ἐκλήθη, ὅπως συμμετάσχῃ καὶ ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Χρῆστος Σαρτζετάκης. ῾Ο ὁποῖος καὶ ἀπέστειλε πρὸς τοὺς ὀργανωτὰς τὸ ἀκόλουθον μήνυμα, διὰ τοῦ ὁποίου καὶ ἐπισημαίνεται ἡ νέα, διὰ τῆς Νίκης αὐτῆς, συνεισφορὰ τῆς ῾Ελλάδος εἰς τὸν ἀνθρώπινον πολιτισμόν.

 

Τὸ μήνυμα αὐτὸ ἔτυχεν εὐρυτάτης δημοσιότητος. Ἐδημοσιεύθη, μεταξὺ ἄλλων, καὶ εὶς τὴν ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» τῆς 5.10.1999.

 

 

Νέα Πεντέλη, 23η Αὐγούστου 1999.

 

Πρὸς τὴν

Λέσχην Φίλων τῶν Καταδρομῶν

«Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΜΠΕΡΕΣ»,

Τσιμισκῆ 130,

546 21 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΝ.

 

 

  ᾽Αξιότιμοι Κύριοι,

 

Μὲ ἰδιαιτέραν συγκίνησιν πληροφοροῦμαι ἀπὸ τὴν ἐπιστολήν-πρόσκλησίν σας τῆς 26.7.1999 καὶ τὸ συνημμένον πρόγραμμα ἐκδηλώσεων τὴν πρωτοβουλίαν σας ὀργανώσεως, κατὰ τὰς 28ην καὶ 29ην τρέχοντος μηνὸς Αὐγούστου, ἐπιτοπίως, εἰς τὰς περιοχὰς Φλωρίνης-Καστορίας καὶ τὸ Βίτσι, τελετῶν ἐπὶ τῇ 50 ετίᾳ ἀπὸ τῆς, διὰ τῆς ὁριστικῆς συντριβῆς ἐκεῖ τοῦ ξενοδούλου συμμοριτισμοῦ, Νίκης τοῦ ῎Εθνους ἐναντίον τῶν δυνάμεων τῆς ἀπανθρωπίας. ᾽Εκδηλώσεων, αἱ ὁποῖαι ὀρθῶς  δὲν θὰ περιορισθοῦν εἰς τὴν ἀπόδοσιν τῶν ὀφειλομένων τιμῶν μόνον εἰς τοὺς ἥρωας μαχητὰς τῆς πάλης ἐκείνης, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς προδρόμους των τοῦ θρυλικοῦ Μακεδονικοῦ ᾽Αγῶνος.

 

Καὶ εἶναι ὄντως εὐτυχὴς ὁ συνδυασμὸς αὐτός. Διότι ὁ ἴδιος σκοπὸς ἐθέρμανε τὶς καρδιὲς καὶ τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα τῶν παλληκαριῶν τῶν δύο αὐτῶν ἱστορικῶν περιόδων. Συγκεκριμένως, κατὰ τὴν πρώτην μέν, ἡ σωτηρία τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὶς πανσλαβιστικὲς ἐπιδιώξεις ἀφομοιώσεώς της, ἡ μέριμνα διὰ τὴν προστασίαν τοῦ Μακεδονικοῦ ῾Ελληνισμοῦ ἀπὸ τὸ μαχαῖρι τῶν βουλγάρων κομιτατζήδων, ὅταν ἡ ἀδιατίμητος καὶ ἀνὰ τὶς χιλιετηρίδες ῾Ελληνική, καὶ μόνον ῾Ελληνική, Μακεδονία εὑρίσκετο ἀκόμη ὑπὸ τὸν βάρβαρον ᾽Οθωμανικὸν ζυγόν. Κατὰ δὲ τὴν δευτέραν, ἡ μέριμνα διὰ τὴν ἀποτροπὴν τοῦ ἐδαφικοῦ τῆς Πατρίδος μας ἀκρωτηριασμοῦ, διὰ τῆς ἀποσπάσεως τῆς μὲ τόσους ἀγῶνας καὶ θυσίας ἀπελευθερωθείσης Μακεδονίας μας. ᾽Ακρωτηριασμοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον κατάπτυστοι ἐθνοπροδόται, δοῦλοι τῶν σταλινικῶν ὀρέξεων καὶ ἐπιταγῶν, εἶχαν ἀπὸ ἰδεολογικὴ τύφλωσι, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου, προσυμφωνήσει, παρασύροντες διὰ τῆς ἀπάτης εἰς τὰ ἀποκρυπτόμενα ἀνόσια αὐτὰ σχέδια ἀφελεῖς συμπατριῶτες μας καὶ κυρίως διὰ τῆς βίας ἐπιστρατεύοντες περισσοτέρους. Καὶ μὲ τὸ φρικτὸ παιδομάζωμα σχεδιάσαντες καὶ μελλοντικὲς τῆς Πατρίδος συμφορές...

 

᾽Αλλὰ ἡ δευτέρα αὐτὴ Νίκη τοῦ ῎Εθνους ἔχει καὶ εὐρυτέραν, πανανθρωπίνην σημασίαν. ᾽Εντάσσεται εἰς τὴν χορείαν τῶν σημαντικωτέρων συμβάντων τῆς Παγκοσμίου ῾Ιστορίας. Καὶ ἔρχεται ὡς ἀδιάσπαστος κρίκος πρὸς ἐπιβεβαίωσιν τῆς ῾Ελληνικῆς ἀρετῆς τοῦ ἀδιαλείπτου ἀγῶνος ὑπὲρ τοῦ ᾽Ανθρωπισμοῦ. Διότι, ὅπως κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ὁ ῾Ελληνισμὸς διέσωσε τὸν ἀνθρώπινον πολιτισμὸν ἀπὸ τὴν ἀσιατικὴν βαρβαρότητα· ὅπως κατὰ τοὺς Μέσους χρόνους τὸ Βυζάντιον, ἡ Μεσαιωνικὴ  αὐτὴ ῾Ελληνική μας Αὐτοκρατορία διεφύλαξε τὴν Εὐρώπην ἐπὶ χίλια καὶ πλέον ἔτη ἀπὸ τὰς ἐπιδρομὰς καὶ πάλιν κυρίως ἀσιατῶν βαρβάρων ἐπιδρομέων· ὅπως κατὰ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους τοῦ αἰῶνος μας ἡ ῾Ελλὰς ἠγωνίσθη παρὰ τὸ πλευρὸν τῶν Δημοκρατιῶν ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, καὶ μάλιστα ἔδωσεν αὐτή, κατὰ τὸν δεύτερον πόλεμον, διὰ θριαμβευτικῆς συμβολῆς της εἰς ἀποφασιστικὴν καμπήν του, τὴν νίκην εἰς τοὺς συμμάχους· ἔτσι καὶ μὲ τὴν ἐναντίον τοῦ ξενοκινήτου συμμοριτισμοῦ νίκην, ποὺ ἐφιλοτέχνησαν, μὲ τὴν ὑλικὴν μόνον βοήθειαν τῶν συμμάχων μας, μὲ τοὺς ἀγῶνες, τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα των, μόνα των, τὰ παιδιὰ τῆς ῾Ελλάδος, οὐσιαστικῶς διέσωσαν καὶ πάλιν τὸν ἀνθρώπινον πολιτισμόν : Διότι, ἐὰν ἡ ῾Ελλὰς τότε ὑπέκυπτε, καὶ ἐξετείνετο τοιουτοτρόπως ἡ σοβιετικὴ κυριαρχία μέχρι τῆς Μεσογείου, ἡ μὲν γείτων Τουρκία, πάντοτε καιροσκόπος, θὰ ἐνέδιδε, ἡ δὲ λοιπὴ Εὐρώπη, περιδεὴς καὶ ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν ἰσχυρῶν κατὰ τόπους κομμουνιστικῶν κομμάτων, ἀσφαλῶς θὰ ἐσυνθηκολόγει. Καὶ ἔτσι καὶ ἡ δυτικὴ Εὐρώπη θὰ ἐσύρετο ὑπὸ τὸ πέλμα τῆς σκοταδιστικῆς σταλινικῆς κτηνωδίας, τῆς ὁποίας τὰ ἀνὰ τὸν κόσμον θύματα, σύγχρονοι ἱστορικοὶ ἀναβιβάζουν εἰς ὀγδόντα πέντε ἑκατομμύρια ! ῾Οπότε καὶ ἡ Δημοκρατία παντοῦ θὰ κατελύετο ἀνεπανορθώτως καί, συνακολούθως, ἐκ τῶν πραγμάτων θὰ ἀπεκλείετο καὶ ἡ, ἐκ τῆς ὑπάρξεως ἀκριβῶς τῆς ἐλευθέρας Εὐρώπης, σημειωθεῖσα μετὰ 40ετίαν ἐξέλιξις, ἡ ὁποία ὡδήγησεν εἰς τὴν κατάρρευσιν τοῦ σοβιετικοῦ συστήματος. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀναμφισβήτητα ἱστορικὰ δεδομένα, τὰ ὁποῖα ὀφείλομεν ὅλοι νὰ ἐνθυμούμεθα καὶ εἰς ὅλους νὰ ὑπενθυμίζωμεν.  Καὶ τὰ ὁποῖα οὐδεὶς μὲ ἐλεύθερον πνεῦμα καὶ τιμίαν συνείδησιν δικαιοῦται νὰ διαστρέφῃ ἢ ἀγνοῇ.

 

Αὐτὴ λοιπὸν ὑπῆρξεν ἡ νέα συμβολὴ τῆς ῾Ελλάδος ὑπὲρ τοῦ ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ. ῾Υπὸ κοινοβουλευτικὸν πολίτευμα, δημοκρατικὴν κυβέρνησιν μὲ πρωθυπουργὸν τὸν ἀείμνηστον ᾽Αρχηγὸν τῶν Φιλελευθέρων Θεμιστοκλῆν Σοφούλην καὶ τὴν ὁμόθυμον συνεργασίαν τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας καὶ ὁλοκλήρου τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ. ῾Υπὸ τὴν παναξίαν δὲ στρατιωτικὴν ῾Ηγεσίαν τοῦ, καὶ κατὰ τὸ προηγηθέν, τὸ 1940-1941, ἔπος τῶν Βορειοηπειρωτικῶν βουνῶν καὶ ἐποποιΐαν τῶν Μακεδονικῶν ὀχυρῶν, ᾽Αρχιστρατήγου τῆς Νίκης ἀειμνήστου Στρατάρχου ᾽Αλεξάνδρου Παπάγου. Μὲ μόνην τὴν ἐξαίρεσιν τοῦ ἐξαπολύσαντος τὴν τραγῳδίαν, ὅταν οἱ ἄλλοι λαοὶ τῆς Εὐρώπης, ἀκόμη καὶ οἱ ἡττηθέντες, ἐπεδίδοντο εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀνοικοδομήσεως τῶν ἐκ τοῦ πολέμου ἐρειπίων, Κ.Κ.Ε., τότε ποδηγετουμένου ὑπὸ μιᾶς ἀσημάντου μειονοψηφίας ἀξιοθρηνήτων καὶ ἀνερματίστων ἐθελοδούλων ὑπηρετῶν ξένων ἐπιδιώξεων.

 

῞Ολοι λοιπὸν οἱ συνειδητοὶ ῞Ελληνες, ὅλοι οἱ ἀληθινοὶ δημοκράται, ὅλοι ὅσοι δὲν θυσιάζουν τὴν ἀνθρωπιά τους σὲ ἱστορικῶς ξεπερασμένους ἀνοήτους δογματισμοὺς ἢ πρόσκαιρες κομματικὲς σκοπιμότητες, στρέφουν εὐλαβικὰ τὴν μνήμην των εἰς τοὺς ἐνδόξους νεκροὺς καὶ τοὺς ἐπιζῶντες μαχητὲς τοῦ ὑπερόχου ἐκείνου ἀγῶνος τοῦ ῎Εθνους. Εἰς ἔκφρασιν τῆς ὀφειλομένης ἀπεράντου εὐγνωμοσύνης.

 

Βεβαίως ἡ ἀπόδοσις τῶν προσηκουσῶν τιμῶν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι μέλημα πρωτίστως τῆς Πολιτείας καὶ τῶν ἐπισήμων ῾Ενώσεων ᾽Αποστράτων. ῎Οχι ἀπλῶς μόνον ἰδιωτικῶν σωματείων. ᾽Αλλὰ αὐτὸ δὲν ἀφαιρεῖ, τοὐναντίον προσθέτει ὡραιότητα εἰς τὴν εὐγενῆ πρωτοβουλίαν σας, διὰ τὴν ὁποίαν καὶ θὰ πρέπει νὰ εἶσθε ἰδιαιτέρως ὑπερήφανοι : διότι ἐκφράζετε ἔτσι τὴν γνησίαν ἐθνικὴν λαϊκὴν ψυχὴν καὶ ἐκπροσωπεῖτε  αὐτὴν τὴν συνείδησιν τοῦ πανενδόξου ῎Εθνους μας.

 

Νοερῶς, κατὰ τὶς τελετές, μαζί σας,

 

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης.

 

 

 

·        Μήνυμα  διὰ τὴν ἐπέτειον τῆς Μάχης τῆς Φλωρίνης.

 

 

Νέα Πεντέλη, 9η Φεβρουαρίου 1999.

 

Πρὸς  :  1) ᾽Εθνικὴν ῞Ενωσιν ᾽Αναπήρων καὶ Θυμάτων Πολέμου,

             2) Σύνδεσμον Τραυματιῶν Πολεμιστῶν ῾Οπλιτῶν,

             3) ῞Ενωσιν ᾽Αποστράτων ᾽Αξιωματικῶν,

             4) Σύνδεσμον ᾽Εφέδρων ᾽Αξιωματικῶν,

             5) Πανελλήνιον ῾Ομοσπονδίαν ᾽Εφέδρων ᾽Αξιωματικῶν (Παράρτημα),

             6) ᾽Εθνικὴν ᾽Οργάνωσιν Μακεδονομάχων «Παῦλος Μελᾶς»,

             7) Σύλλογον ᾽Αποστράτων Χωροφυλακῆς-᾽Αστυνομίας,

Ν ο μ ο ῦ   Φ λ ω ρ ί ν η ς,

Εἰς Φλώριναν.

 

 

᾽Αγαπητοὶ φίλοι,

 

Μὲ ἰδιαιτέραν συγκίνησιν δέχθηκα καὶ τὴν ἐφετεινή σας πρόσκλησιν, ὅπως παρευρεθῶ τὴν προσεχῆ Κυριακὴν 14ην Φεβρουαρίου εἰς τὴν ἀγαπημένην μας Φλώριναν κατὰ τὴν Δοξολογίαν καὶ τὰς ἐπιμνημοσύνους δεήσεις ἐκεῖ καὶ εἰς τὴν Πρώτην, πρὸς τιμὴν ἐκείνων, ποὺ ἔπεσαν ἐνδόξως τὴν 12ην Φεβρουαρίου 1949 κατὰ τὴν θρυλικὴν Μάχην τῆς Φλωρίνης, ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ ῾Ελλάδος ἐλευθερίας, ἐναντίον καταπτύστου ξενοκινήτου ἐπιβουλῆς.

 

50 χρόνια ἀπὸ τότε ! ᾽Απὸ τὸν ἐπικὸν ἐκεῖνον ἀγῶνα, προάγγελον  τῆς περίλαμπρης ἐποποιΐας, κατὰ τὴν ἴδια ἐκείνη χρονιά, τοῦ Γράμμου καὶ τοῦ Βίτσι, πού, μὲ τὴν ὁλοκληρωτικὴ συντριβὴ τῶν ξενοκινήτων κομμουνιστοσυμμοριῶν, κατησφάλισεν  ὁριστικῶς τὴν νίκη τῆς ῾Ελληνικῆς ᾽Ελευθερίας ἐναντίον τῶν δυνάμεων τῆς ἀπανθρωπίας. ᾽Αλλὰ καὶ ἀπέτρεψε τὸν ἐδαφικὸν ἀκρωτηριασμὸν τῆς Πατρίδος μας, εἰς τὸν ὁποῖον κατάπτυστοι ἐθνοπροδόται εἶχαν προσυμφωνήσει.

 

Νίκη, ποὺ ἐφιλοτέχνησαν τὰ παιδιὰ τῆς ῾Ελλάδος, μὲ τοὺς ἀγῶνες, τὶς θυσίες καὶ τὸ αἷμα τους. Γι᾽ αὐτὸ καὶ σύσσωμο τὸ ῎Εθνος, ὅλοι οἱ συνειδητοὶ ῞Ελληνες, σκύβουν εὐλαβικὰ εἰς τὴν μνήμη τῶν ἀγωνιστῶν ἐκείνων. ῾Ως τὸν πιὸ πρόσφατο δεσμὸν αἵματος ἑλληνικῆς συνεχείας εἰς τὴν ἀτελεύτητη σειρὰ Μαρτύρων καὶ ῾Ηρώων τῶν χιλιετηρίδων ζωῆς τοῦ ῾Ελληνισμοῦ.

 

῾Η ἀπόδοσις τιμῶν εἰς τὴν μνήμην τῶν ἐνδόξων νεκρῶν τῶν ἀγώνων τοῦ ῎Εθνους ἀποτελεῖ στοιχειῶδες χρέος  ὅλων μας, ὡς ῾Ελλήνων. ῎Οχι ὅμως καὶ τὸ μόνον. Διότι θὰ πρέπει πρωτίστως τὸ ἀγωνιστικό τους παράδειγμα νὰ μᾶς ἐμπνέῃ καὶ νὰ μᾶς καθοδηγῇ. ᾽Ιδιαιτέρως σήμερα, ποὺ εἴμαστε μάρτυρες γιγαντιαίας ἐκστρατείας, καὶ πάλιν ἔξωθεν κατευθυνομένης, γιὰ τὸν ὁλοκληρωτικὸ πνευματικό μας ἀφοπλισμό. Γιὰ νὰ ξεχάσουμε τὴν ῾Ιστορία μας, τὶς ἐθνικές μας παραδόσεις, τὸ ἐθνικόν μας παρελθόν, τὴν ἑλληνική μας ψυχή. ᾽Αλλά, μὲ τὴν ἐξαίρεσι μιᾶς ἀσήμαντης μειονοψηφίας ἀξιοθρηνήτων καὶ ἀνερματίστων ἐθελοδούλων ὑπηρετῶν ξένων ἐπιδιώξεων, ἡ γνησία ἐθνικὴ λαϊκὴ ἑλληνικὴ ψυχή, ἡ συντριπτικὴ πλειονοψηφία τῶν ῾Ελλήνων ὅπου γῆς, ἀπαντᾷ καὶ πάλιν ΟΧΙ εἰς τὴν σατανικὴν αὐτὴν ἐκστρατείαν πολτοποιήσεως τῶν ἑλληνικῶν συνειδήσεων.

 

Χαιρετίζω λοιπὸν τὴν ἐθνοπρεπῆ πρωτοβουλία σας, ὅπως ἀποδώσετε τιμὲς εἰς τοὺς πεσόντας κατὰ τὴν ἔνδοξη Μάχη τῆς Φλωρίνης, καὶ ὡς ἔκφρασιν συγχρόνως ἀγωνιστικοῦ παρόντος, ἐκεῖ εἰς τὰ ἁγιασμένα χώματα τῆς ῾Ιερῆς Μακεδονικῆς γῆς. ῾Ως ὑπόμνησιν, ὅτι καὶ ἡ νέα ἐπιβουλὴ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ...

 

Νοερῶς γονυκλινὴς εἰς μνήμην τῶν ῾Ηρώων ἐκείνων εἶμαι μαζί σας.

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης.

 

 

·        Φωνὴ ἀληθείας. ᾽Απάντησις εἰς πλαστογράφους τῆς ῾Ιστορίας. ᾽Επιστολὴ τῆς 24.2.1999

 

Μὲ ἀφορμὴ τὸ ἀνωτέρω μήνυμα τοῦ Προέδρου Χρήστου Σαρτζετάκη διὰ τὴν Μάχην τῆς Φλωρίνης, ἡ ἐφημερὶς «Κυριακάτικη Αὐγὴ»  τῆς 21.2.1999 ἐξαπέλυσεν ἐναντίον του δριμυτάτην ἐπίθεσιν, μὲ καταγέλαστον  δισέλιδον ἄρθρον συνεργάτου της, εἰς τὸ ὁποῖον κυριαρχοῦν παχυλωτάτη ἄγνοια ἢ καὶ ἐσκεμμένη πλήρης διαστροφὴ τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας.

 

 ῾Η κατωτέρω ἐπιστολὴ ἀποτελεῖ πλήρως τεκμηριωμένην ἀπάντησιν εἰς τὰ ψευδολογήματα. ᾽Εδημοσιεύθη εἰς τὴν «Κυριακάτικην Αὐγὴν» τῆς 7.3.1999, ὄχι ὅμως πλήρης, ἀλλὰ μὲ παράλειψιν οὐσιωδῶν περιόδων της.-

 

 

Νέα Πεντέλη, 24η Φεβρουαρίου 1999.

 

Πρὸς τὴν ἐφημερίδα

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ»,

῾Αγίου Κωνσταντίνου 12,

104 31 ᾽Αθήνας.

 

Κύριε Διευθυντά,

 

῾Η «Κυριακάτικη Αὐγὴ» τῆς 21ης τρέχοντος μηνὸς Φεβρουαρίου σὲ δισέλιδο κείμενο, ὑπὸ τὸν ὑπέρτιτλο «῾Ιστορία», τοῦ συνεργάτου της  Γ. Α. Λεονταρίτη,  ἀσχολεῖται μὲ γεγονότα τῆς τραγικῆς γιὰ τὴν χώρα μας περιόδου 1944 ἕως 1949, μὲ ἀφορμή, ὅπως γράφει, μήνυμά μου, ποὺ ἀπέστειλα πρὸς ἐφεδροπολεμιστικὲς ὀργανώσεις τοῦ νομοῦ Φλωρίνης διὰ τὸ ἐφετεινὸ μνημόσυνο πεντηκονταετίας πρὸς τιμὴν τῶν πεσόντων κατὰ τὴν μάχην τῆς Φλωρίνης τῆς 12.2.1949.

 

Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ βεβαίως μὲ ὅσα ἀνιστόρητα ὁ συνεργάτης σας ἀναπτύσσει, ἀπαράδεκτα ἀκόμη καὶ μὲ τὸ ἐλαφρυντικὸ τῆς δημοσιογραφικῆς προχειρότητος ὅταν τὰ ἐμφανίζει ὡς δῆθεν «ἱστορικὴ ἀλήθεια», ὅπως π.χ. ὅταν γράφει γιὰ «κυβερνητικό», ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ, καὶ «δημοκρατικό», ἀπὸ τὴν ἄλλη, στρατό. ᾽Αφοῦ ὁ πρῶτος ἦτο ὁ πραγματικὰ ἐθνικὸς στρατός, ὑπακούων εἰς τὰς διαταγὰς ἐλευθέρως καὶ δημοκρατικῶς ἐκλεγμένης  (ὅπως καὶ διεθνὴς ἐπιτροπή, ποὺ εἶχε παρακολουθήσει τὴν διενέργεια τῶν ἐκλογῶν, ἀπεφάνθη) ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, ὑπὸ Πρωθυπουργὸν ὄχι κανένα «δεξιόν», ἀλλὰ τὸν  χαρακτηριζόμενον ἀπὸ τοὺς δεξιοὺς ὡς «συνοδοιπόρον» τῶν ἀριστερῶν, ἀείμνηστον ᾽Αρχηγὸν τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων Θεμιστοκλῆν Σοφούλην.  ᾽Εθνικὸς λοιπὸν ἦτο ὁ στρατός, ποὺ ἠγωνίζετο τὸν ἀγῶνα τῆς ῾Ελλάδος, καὶ μάλιστα λειτουργούσης τῆς Βουλῆς καὶ μὲ τὴν ρητὴ στήριξι τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας. ᾽Ενῷ ὁ ἀντίπαλος δῆθεν «δημοκρατικὸς» στρατός, μόνον τέτοιος δὲν ἦτο, ἀφοῦ τὰ περισσότερα μέλη του ἦσαν παραπλανημένοι ἢ καὶ βιαίως στρατολογημένοι. Καὶ νὰ μὴ ξεχνᾶμε τὶς τραγωδίες τῆς ἀλληλοεξοντώσεως τῶν στελεχῶν του, ὡς καὶ νὰ δολοφονήσουν ἐπεδίωξαν ἀκόμη καὶ τὸν ᾽Αρχηγό του Μάρκο Βαφειάδη, νὰ μὴ λησμονοῦμε τὶς ἀπελπισμένες κραυγὲς «μὴ μὲ σκοτώνεις σύντροφε ! » ὅσων παγιδεύθηκαν στὴν ἐγκληματικὴ συμμορία, ὡς καὶ τὶ τύχη ἐπεφύλαξαν στὸν ὄντως χαρισματικὸ Καραγιώργη, τὸν «Γυφτοδῆμο» τοῦ «Ριζοσπάστη», ἀφοῦ τὸν κατήντησαν τρελλό. Τὶ ἄγνοια ἢ θρασύτης λοιπὸν τοῦ συνεργάτου σας νὰ ἀναφέρεται στὸ κείμενό του ἀκριβῶς στοὺς δύο αὐτούς ! Κυρίως ὅμως ὁ ψευδώνυμος «δημοκρατικὸς στρατὸς» εἶχε τὴν πολιτικὴ κάλυψι μόνον αὐτοῦ ποὺ τὸν συνέπηξε, τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος ῾Ελλάδος καὶ κανενὸς ἄλλου, οὔτε τῆς Ε.Λ.Δ. (῾Ενώσεως Λαϊκῆς Δημοκρατίας) τοῦ ᾽Αλεξάνδρου Σβώλου,  οὔτε τῶν ᾽Αριστερῶν Φιλελευθέρων τοῦ ᾽Ιωάννου Σοφιανοπούλου, παρὰ τὰ ἀντιθέτως, μὲ κακοποίησι καὶ πάλι τῆς ἀλήθειας, ὑπὸ τοῦ συνεργάτου σας ὑποστηριζόμενα. ᾽Αφοῦ καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἀριστερὰ κόμματα, καίτοι διέκειντο εὐμενῶς πρὸς τὸ Κ.Κ.Ε.,  εἶχαν διαχωρίσει ἀπὸ αὐτὸ τὶς εὐθῦνες των ἢδη μὲ τὴν ἔναρξι τῶν Δεκεμβριανῶν τοῦ 1944, μάλιστα δὲ ὁ Σοφιανόπουλος ἦτο ῾Υπουργὸς ᾽Εξωτερικῶν τῆς Κυβερνήσεως τοῦ ἀειμνήστου Νικολάου Πλαστήρα καὶ τὴν ἀντεπροσώπευσε κατὰ τὴν συμφωνία τῆς Βάρκιζας, προεδρεύσας τῆς διασκέψεως. ῎Ετσι κείμενα, ὅπως τὸ προκείμενο τοῦ συνεργάτου σας, ποὺ χωρὶς συστολὴ τὰ ἀντίθετα ἐμφανίζουν, ἂν δὲν ὀφείλονται σὲ παχυλωτάτη ἄγνοια τῶν γεγονότων, ὑπηρετοῦν, μὲ τὴν πλήρη διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας, προπαγανδιστικοὺς ὁλοφάνερα σκοπούς, πρὸς συσκότισι τῆς ἱστορικῆς συνειδήσεως τοῦ ἔθνους, καὶ φυσικὰ μόνον «ἱστορία»  δ ὲ ν  συνιστοῦν.

 

᾽Επιβάλλεται, ὅμως,  ὅπως τύχῃ ἀπαντήσεως τὸ ἀνιστόρητο κείμενο σὲ ὅ,τι ἀφορᾷ στὶς πρὸς τὸ πρόσωπό μου, σαφῶς καταφρονητικές, ἀναφορές του. ᾽Ενοχλήθηκε ὁ συντάκτης του πολύ καὶ μὲ κακίζει, διότι μὲ τὸ μήνυμα, ποὺ ἔστειλα, ἀνταποκρίθηκα στὴν πρόσκλησι τῶν ἐφεδροπολεμιστικῶν ὀργανώσεων Φλωρίνης, ποὺ ἔκαναν τὸ Μνημόσυνο, καθὼς καὶ γιὰ τὸ περιεχόμενό του. Αὐτοαναγορεύεται ἔτσι σὲ διατάκτη τοῦ τὶ πρέπει καὶ τὶ δὲν πρέπει νὰ κάνουν ἄλλοι καὶ σὲ ὑπερκείμενο ἐλεγκτὴ τῶν λεγομένων των ! ᾽Εὰν ὅμως εἶχε τὴν ἀρετὴ τῆς νηφαλιότητος καὶ ὄντως δημοκρατικὴ συνείδησι, δὲν θὰ ἠνωχλεῖτο τόσον ἀπὸ ἀντίθετες πρὸς τὶς ἰδικές του ἀπόψεις ἄλλων. Καί, ἐὰν διαφωνοῦσε καὶ ἄντεχε σὲ δημοκρατικὸ διάλογο, ἁπλούστατα θὰ ἔπρεπε, ἀντὶ ἀναιδῶν χαρακτηρισμῶν (ὅπως ὅτι ἐχρησιμοποίησα γλῶσσα μισαλλοδοξίας, μετεμφυλιακοῦ κράτους, ὑστερικῶν ἐθνικοφρόνων, ἀκροδεξιῶν, κλπ.), νὰ ἀποτολμήσει ὄχι ἄθροισι ἀερολογιῶν, ἀλλὰ μία πρὸς μία ἀντίκρουσι τῶν λεγομένων εἰς τὸ μήνυμά μου. Γιὰ νὰ  διευκολύνω τὸν συντάκτη, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐφημερίδα σας, ἔστω καὶ τώρα, σημειώνω τὰ ἀκόλουθα καὶ ἀναμένω ἀπάντησι, ἐὰν βεβαίως ἠμπορεῖτε καὶ σᾶς συμφέρει νὰ δώσετε :

 

1) Πράγματι, δὲν ὁμιλῶ γιὰ «ἐμφύλιο πόλεμο». Καὶ δὲν τὸ κάνω, διότι, γιὰ ὅσους ἔχουν ἑλληνικὴ παιδεία, ὁ «πόλεμος» κυριολεκτεῖται μόνον ἐπὶ διαμάχης μετὰ ξένων, ποτὲ μετὰ ὁμοφύλων. ᾽Εὰν ὁ συνεργάτης σας εἶχε διαβάσει π.χ. τὸν Πλάτωνα, θὰ ἐγνώριζεν, ὅτι πολέμιοι εἶναι μόνον οἱ ξένοι καὶ ὁ πόλεμος μόνον μὲ ξένους διεξάγεται, ἐνῷ ἡ διαμάχη μὲ ὁμοφύλους λέγεται «στάσις»  (Πολιτεία, 470 Β, « ... λέγω δὲ τὰ δύο, τὸ μὲν οἰκεῖον καὶ ξυγγενές,  τὸ δὲ ἀλλότριον καὶ ὀθνεῖον. ἐπὶ μὲν οὖν τῇ τοῦ οἰκείου ἔχθρᾳ στάσις κέκληται, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ ἀλλοτρίου πόλεμος»). ῎Αλλωστε «στάσι» ἐχαρακτήρισε ἤδη τὴν κομμουνιστικὴ ἐξέγερσι τοῦ Δεκεμβρίου 1944, ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας ἡμέρα τῆς διασκέψεως τῆς Βάρκιζας (2.2.1945), καὶ αὐτὸς ὁ προεδρεύσας αὐτῆς, ὡς ἀνωτέρω, ᾽Ιωάννης Σοφιανόπουλος, εἰπών, κατὰ λέξιν, μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς : «῝Εν μόνον ἠμποροῦμεν ἀπὸ τοῦδε ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳ νὰ παρατηρήσωμεν, ὅτι, ἂν εἶναι ἀκριβὲς ὅτι πολλοὶ παρεσύρθησαν εἰς τὴν στάσιν ἐκ τοῦ φόβου τῆς ἐπανόδου εἰς ἀνελεύθερον καθεστώς, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς κατὰ τὴν ὁποίαν καὶ ᾽Αντιβασιλεία ἐγκατεστάθη καὶ Κυβέρνησις γνησία δημοκρατικὴ ἀνέλαβε τὴν ἐξουσίαν, ὁ φόβος τῆς ἐπανόδου εἰς οἱοδήποτε δικτατορικὸν ἢ τυραννικὸν καθεστὼς εἶναι τελείως ἀδικαιολόγητος καὶ μόνον πρόφασιν δύναται νὰ ἀποτελῇ» (βλέπε τὴν ὁμιλία αὐτὴ στὸ βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Βενάρδου, ῾Η συμφωνία τῆς Βάρκιζας, ἐκδόσεις τῆς ἐφημερίδος «Τὸ Ποντίκι», ᾽Αθήνα, 1995, σελ. 27 ἑπ.). Καὶ ὁ λέγων αὐτὰ Σοφιανόπουλος δὲν ἦτο κανένας «μοναρχοφασίστας», ἢ «ταγματασφαλίτης», ἢ «ἀκροδεξιός», ἢ «μπουραντᾶς», ἢ ὁ,τιδήποτε παραπλήσιο, κατὰ τὸ ἐαμο-κομμουνιστικὸ  ὑβρεολόγιο τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ δοκιμασμένος ρωσόφιλος καὶ σοσιαλιστής, ἱδρυτὴς τὸ 1930 τοῦ «᾽Αγροτικοῦ Κόμματος», κινηματίας τοῦ 1935 καταδικασθεὶς σὲ ἰσόβια, ᾽Αρχηγὸς ἀκολούθως τοῦ συμπηχθέντος ἀπὸ ἀριστερὰ κόμματα, κατὰ τὴν ὑπαγορευθεῖσα ἀπὸ τὸν Στάλιν μόδα τῆς ἐποχῆς, «Λαϊκοῦ Μετώπου», ἐξόριστος ἐπὶ δικτατορίας Μεταξᾶ, ἔγκλειστος ἐπὶ κατοχῆς ἐπὶ μακρὸν στὶς φυλακές, ἱδρυτὴς στὴ συνέχεια τῆς «Νεοδημοκρατικῆς ῾Ενώσεως ᾽Αριστερῶν», καὶ τέλος συνιδρυτὴς τὸ 1950 τῆς «Δημοκρατικῆς Παρατάξεως» ἀριστερῶν κομμάτων, χρηματίσας ἐπανειλημμένως καὶ βουλευτής, πάντοτε τῆς ἀριστερᾶς (βλέπε γιὰ ὅλα αὐτὰ τὸ περὶ τοῦ ἀνδρὸς λῆμμα εἰς τὴν ᾽Εγκυκλοπαίδειαν ΠΑΠΥΡΟΣ-ΛΑΡΟΥΣ-ΜΠΡΙΤΑΝΝΙΚΑ, τόμος 55, 1993, σελ. 44). ῾Απλῶς ὁ ἄνθρωπος, ὡς ἀληθινός, γνήσιος δημοκράτης ἐσέβετο τὴν ἀλήθεια καὶ δὲν τὴν κακοποιοῦσε, ὅπως κάνουν τώρα συστηματικῶς ἀσύδοτοι κονδυλοφόροι.

 

2) Οἱ τοῦ ψευδωνύμου «δημοκρατικοῦ στρατοῦ» ὑπῆρξαν λοιπόν στασιασταί, κατευθυνόμενοι ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. ᾽Αφοῦ κανένα ἀπολύτως ἄλλο κόμμα δὲν συνετάχθη μὲ τὴν ἔνοπλη ἀνταρσία. Εἶχαν δὲ ἐκπαιδευθῆ καὶ ὀργανωθῆ σὲ στρατόπεδα τῶν, ὑπὸ κομμουνιστικὸν τότε καθεστώς, γειτονικῶν μας χωρῶν, κυρίως Γιουγκοσλαβίας (Μποῦλκες, κλπ), ἀλλὰ καὶ Βουλγαρίας καὶ ᾽Αλβανίας, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐξεπορεύθησαν καὶ ποικιλοτρόπως ἐβοηθοῦντο, ὅπως καὶ Διεθνὴς Ἐπιτροπὴ τοῦ ᾽Οργανισμοῦ ῾Ηνωμένων ᾽Εθνῶν (στὴν ὁποία μετεῖχον καὶ Σοβιετικοί) μετὰ πολυχρόνιο ἐπιτόπιο ἔρευνα διεπίστωσε καὶ ρητῶς κατέγραψε στὴν συνταχθεῖσα ἔκθεσί της. ῎Αλλωστε καὶ τὸ κατευθῦνον τοὺς στασιαστὰς Κ.Κ.Ε. ἦτο ἤδη ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του ξενοκίνητο, ἀφοῦ ρητῶς διεκήρυσσε, ὅτι ἦτο κόμμα διεθνιστικό, ὄχι ἐθνικό, καὶ εὑρίσκετο σὲ σχέσεις ἐπαναστατικῆς συνεργασίας μὲ τὰ ἀδελφὰ κομμουνιστικὰ κόμματα τῶν ἄλλων χωρῶν, ἀνεγνώριζε δὲ πάντοτε τὴν καθοριστικὴ πρωταρχία τῆς Σοβιετικῆς ῾Ενώσεως, πρὸς τὶς ἀποφάσεις καὶ τὰ κελεύσματα τῆς ὁποίας καὶ πάντοτε τυφλῶς συνεμορφοῦτο. Αὐτὰ εἶναι γεγονότα πασίγνωστα, ἔχουν δὲ ἐπανειλημμένως ὁμολογηθῆ δημοσίως, μὲ γραπτὰ κείμενα, καὶ ἀπὸ ἰθύνοντες, ἀκόμη καὶ Γενικοὺς Γραμματεῖς καὶ ἄλλοτε ( π.χ. τὸν ᾽Ελευθέριο Σταυρίδη, βλέπε τὸ βιβλίο του, Τὰ παρασκήνια τοῦ Κ.Κ.Ε., ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του μέχρι τὸ 1950, ᾽Αθῆναι, 1953 ) καὶ προσφάτως, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλα ἡγετικὰ στελέχη τοῦ Κ.Κ.Ε. σὲ πληθώρα βιβλίων των.- ᾽Αναμφισβητήτως λοιπὸν οἱ καθοδηγούμενοι ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. στασιασταί, πού, ἐλαχίστη μειονοψηφία, αὐτοί, ἐκινήθησαν καὶ μὲ ξένη ἐκπαίδευσι καὶ ξένη βοήθεια ἐσήκωσαν τὰ ὅπλα κατὰ τῆς ἰδίας των Πατρίδος, προκειμένου νὰ ἐγκαταστήσουν στὴν χώρα μας, ἐναντίον τῆς θελήσεως τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, κομμουνιστικὸ καθεστώς, ὑπῆρξαν ξενοκίνητοι.

 

3) Οἱ ἐπιδιώξεις λοιπὸν τῶν στασιαστῶν δὲν ἀπεκρύπτοντο. ῏Ησαν ἡ ἀνατροπὴ τοῦ κρατοῦντος δημοκρατικοῦ, παρὰ τὶς ἀτέλειες στὴν ἐφαρμογή του, πολιτεύματος καὶ ἡ ἀντικατάστασίς του μὲ κομμουνιστικὸ καὶ ὑπαγωγὴ τῆς Πατρίδος μας στὸ τότε σοβιετικὸ μπλόκ. Καὶ ὅλα αὐτὰ βιαίως, διὰ τῶν ὅπλων. Διότι μὲ ἐλεύθερες ἐκλογὲς δὲν ἠμποροῦσαν ποτὲ νὰ τὰ ἐπιτύχουν. ᾽Αφοῦ οἱ ἐπηρεαζόμενοι ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. ἐκλογεῖς, χωρὶς μάλιστα καὶ νὰ καταταγοῦν ὅλοι τους στὸν δῆθεν «δημοκρατικὸ στρατό», ἀντεπροσώπευαν καὶ τότε μιὰ μικρὴ μειοψηφία, ὅπως ἀπεδείχθη μὲ τὴν διαταχθεῖσα ἀποχὴ ἀπὸ τὶς βουλευτικὲς ἐκλογὲς τῆς 31 Μαρτίου 1946, ἡ ὁποία ἀνῆλθε σὲ ποσοστὸ μόλις 10% τῶν ἐκλογέων, ὅπως διεπίστωσε  καὶ  Διεθνὴς Ἐπιτροπή, ποὺ παρηκολούθησε τὴν διενέργεια τῶν ἐκλογῶν ἐκείνων, καὶ κατέγραψε στὴν ἔκθεσί της. Καὶ μάλιστα ὅταν τὴν ἀποχὴ ἐκείνη ἀκολούθησαν ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. καὶ ἄλλες ἀριστερὲς ὁμάδες.  Τὴν ἀλήθεια ἄλλωστε αὐτῶν ἐπικυρώνει σταθερῶς καὶ ἐπὶ δεκαετίες τώρα, ὑπὸ καθεστὼς ἀκράτου ἐλευθερίας καὶ μὲ πλήρη δυνατότητα λειτουργίας ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν κομμάτων καὶ κομματιδίων, ὁ μονοψήφιος πάντοτε ἀριθμὸς τῶν κομμουνιστικῶν ψήφων στὸ σύνολό τους (ὅλων τῶν ὁμάδων των). ᾽Ασήμαντη λοιπὸν μειοψηφία στασιαστῶν ἐπῆρε τότε τὰ ὅπλα, πρὸς δυναμικὴν ἐπιβολὴ τῶν παραπάνω ἐπιδιώξεων τῆς κομμουνιστικῆς ἡγεσίας ἐναντίον τῆς θελήσεως τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ. ᾽Αλλὰ τέτοιες πράξεις εἶναι κακουργήματα καὶ ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν Ποινικό μας Κώδικα (ἄρθρα 134 καὶ 135)   ἐσχάτη προδοσία.

 

4) ᾽Αναγνώρισι ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε. τῆς σοβιετικῆς πρωταρχίας καὶ συμμόρφωσι πρὸς τὶς σοβιετικὲς ὑπαγορεύσεις ἐσήμαινε καὶ υἱοθέτησι τῶν σοβιετικῶν σχεδίων. ῞Οπως εἶναι πασίγνωστο, ἤδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου ἡ Κομμουνιστικὴ Διεθνὴς (Κομιντέρν) εἶχε ἀποφασίσει τὴν αὐτονόμησι τῆς Μακεδονίας καὶ τὴν σύμπηξι ξεχωριστοῦ Μακεδονικοῦ κράτους ἀπὸ τὰ τρία τμήματα τῆς γεωγραφικῆς Μακεδονίας, τὸ ἑλληνικό, τὸ νοτιοσλαβικὸ καὶ τὸ βουλγαρικό. Τὸ σχέδιο δὲ αὐτὸ εἶχεν υἱοθετήσει ἔκτοτε τὸ Κ.Κ.Ε, ποὺ μὲ τὸν δῆθεν «δημοκρατικό» του «στρατὸ» καὶ τὴν δῆθεν «δημοκρατικὴ κυβέρνησι» τῶν βουνῶν ἠγωνίζετο πλέον ἐνόπλως νὰ πραγματοποιήσει, ὅπως καὶ ρητῶς διεκήρυσσε. ῎Αλλωστε οἱ γειτονικὲς χῶρες μὲ αὐτὴ τὴν προοπτικὴ ἔδιναν τὴν βοήθειά τους, ἰδίως ἡ Νοτιοσλαβία τοῦ Τίτο, ποὺ διεκδικοῦσε τὴν ἡγεμονία της στὴν κομμουνιστικὴ Βαλκανική. Τέτοιες ὅμως ἐπιδιώξεις, δηλαδὴ ὁ διὰ τῆς βίας τῶν ὅπλων ἀκρωτηριασμὸς τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, μὲ ἀπόσπασι τῆς Μακεδονίας μας, εἶναι κακούργημα καὶ ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν Ποινικό μας Κώδικα (ἄρθρα 138 ἑπόμενα) προδοσία τῆς χώρας.

 

5) ᾽Ακόμη καὶ οἱ προπαρασκευαστικὲς πράξεις τῆς συμφωνίας ἢ τῆς ἑνώσεως πρὸς διάπραξιν κακουργημάτων συνιστοῦν κατὰ τὸν Ποινικό μας Κώδικα (ἄρθρον 187) τὸ ἔγκλημα τῆς συστάσεως καὶ συμμορίας.  ᾽Αφοῦ λοιπὸν οἱ στασιασταὶ τοῦ Κ.Κ.Ε. εἶχαν συμφωνήσει καὶ ἑνωθῆ γιὰ τὴν διάπραξι τῶν παραπάνω κακουργημάτων τῆς ἐσχάτης προδοσίας καὶ τῆς προδοσίας τῆς χώρας, χωρὶς καμμιὰ ἀμφιβολία ἦσαν, σύμφωνα μὲ τὸν νόμο, συμμορίτες.  Καὶ ὡς ὄργανα ἀποκλειστικῶς τοῦ Κ.Κ.Ε. κομμουνιστοσυμμορίτες, κατὰ τὸν χαρακτηρισμό, ποὺ ὅλοι, ἐπίσημος ῾Ελλάς, κόμματα καὶ ἑλληνικὸς λαὸς κοινῶς ἐχρησιμοποιοῦσαν τότε.

 

6)  ῾Επομένως, οἱ εἰς τὸ μήνυμά μου χαρακτηρισμοὶ τῶν στασιαστικῶν ἐκείνων ὁμάδων ὡς ξενοκινήτων καὶ ἐθνοπροδοτικῶν κομμουνιστοσυμμοριῶν εἶναι ἀπολύτως ἀκριβεῖς καὶ μόνον τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν ἀποδίδουν. ᾽Εὰν λόγοι πολιτικῆς σκοπιμότητος ὑπηγόρευσαν σὲ ἄλλους (π.χ. στὸν μνημονευόμενο ἀπὸ τὸν συνεργάτη σας ὡς «βαθύτατα ἀντικομμουνιστὴ» Καραμανλῆ), μερικὲς δεκαετίες ὕστερα ἀπὸ τὰ γεγονότα, τὴν ἀποφυγὴ τῆς ἀληθείας, αὐτὸ μοῦ εἶναι παντελῶς ἀδιάφορο. Καὶ μάλιστα ὄχι ἀξιομίμητο παράδειγμα, ὅλως ἰδιαιτέρως γιὰ τὴν συγκεκριμένη περίπτωσι τοῦ τελουμένου Μνημοσύνου. Διότι εἰς τὰ Μνημόσυνα εἶναι διὰ τοὺς ὑπευθύνους ἄνδρες παντελῶς ἀνεπίτρεπτη ἡ, χάριν ὁποιασδήποτε πολιτικῆς σκοπιμότητος, παραποίησι ἢ ἀπόκρυψι τῆς ἀλήθειας. Καὶ θὰ ἀποτελοῦσε ὕβριν εἰς τὴν μνήμην τῶν ἡρῴων ἐκείνων, ποὺ ἔδωσαν τὴν ζωή τους γιὰ νὰ μείνει ἡ Πατρίδα μας ἐλεύθερη, ἐκτὸς τοῦ ἀπανθρώπου σταλινικοῦ κομμουνιστικοῦ ζυγοῦ, καὶ ἀκέραιη χωρὶς ἀκρωτηριασμούς, τὸ νὰ ἀποσιωπήσω τὸ διατὶ καὶ ἐναντίον ποίων ἀγωνιζόμενοι ἐθυσιάσθησαν. ῾Απλῶς, δὲν διέστρεψα τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια μὲ σημερινὲς παραμορφωτικὲς διόπτρες. ᾽Ηκολούθησα πιστῶς τὴν ἀντικειμενικὴ τῶν γεγονότων καταγραφή, ὅπως ἄλλωστε τὰ ἐβίωνε τότε ὁλόκληρος ὁ ῾Ελληνικὸς λαὸς καὶ τὰ ἀξιολογοῦσε ὁλόκληρος ἡ πολιτική του ἡγεσία. ῎Ετσι, ἂς μὴ ξεχνᾶτε τὸν περίφημο χαρακτηρισμό, ὄχι κανενὸς ἀντιδραστικοῦ, ἀλλὰ τοῦ ἀληθινοῦ δημοκρατικοῦ ἡγέτου, τοῦ θρυλικοῦ «γέρου τῆς Δημοκρατίας» ἀειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, γιὰ τὸ τότε Κ.Κ.Ε., ὅτι «εἶναι τὸ κόμμα τοῦ ἐγκλήματος καὶ τῆς ἐθνικῆς προδοσίας».

 

Καὶ ἀκόμη : Οἱ ἰδιότητές μου ὡς τέως ᾽Ανωτάτου Δικαστοῦ καὶ τέως Προέδρου τῆς ῾Ελληνικῆς Δημοκρατίας ὄχι μόνον δὲν ἀπέκλειαν, ἀλλά, ἀντιθέτως, ἐπέβαλλαν τὴν μετὰ παρρησίας ἔκθεσι τῆς ἀλήθειας, αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ καὶ μὲ τὸ μήνυμά μου ἔκανα. ῾Η σχετικῶς συνήθως προβαλλομένη ἀνάγκη ἐθνικῆς συμφιλιώσεως πρέπει νὰ βιώνεται, ὅπως καὶ ἔκανα καθ᾽ ὅλη τὴν ζωή μου. Καὶ ὄχι νὰ ὁδηγῇ στὸν στραγγαλισμὸ τῆς ἀληθείας μὲ τὴν παραποίησι ἢ καὶ μόνον ἀποσιώπησι ἀναμφισβητήτων γεγονότων. Διότι, ὅπως καὶ ἡ λέξις τὸ λέγει, ἀλήθεια εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς λήθης. Δὲν πρέπει τίποτε νὰ ξεχνᾶμε. ῎Αλλωστε τὴν λήθη τὴν ἐπιθυμοῦν αὐτοί, ποὺ μὲ δολιότητα τὴν ἐπικαλοῦνται, μόνον μονομερῶς. ῎Ετσι ἐνῷ καθημερινῶς πληθαίνουν οἱ ἀναφορὲς στὰ ἔντυπά τους, ἐφημερίδες, περιοδικὰ καὶ βιβλία, μὲ ἑορτασμοὺς ἐπετείων καὶ «ἀνδραγαθημάτων» τοῦ δῆθεν «δημοκρατικοῦ στρατοῦ», δηλαδὴ μὲ ὡραιοποίησι ὅλων τῶν ἐγκλημάτων του εἰς βάρος τῆς ἑλληνικῆς μας Πατρίδος,  οἱ ἴδιοι ἀξιώνουν τὴν πλήρη σιωπὴ ὅλων τῶν ἄλλων ! Αὐτὸ εἶναι τὸ ψευδώνυμο «δημοκρατικό» τους ἦθος !...

 

7) ῾Ως ῞Ελλην λοιπὸν ὡμίλησα, ποὺ σέβεται τὴν ἀλήθεια. Καὶ ὡς ἀληθινὸς, ὄχι ψευδώνυμος δημοκράτης. Τὴν δὲ δημοκρατικότητά μου τὴν ἐπέδειξα καὶ τὴν ἀπέδειξα σὲ ὅλη μου τὴν ζωὴ μὲ ἔργα, ὄχι μὲ κούφιες ἀερολογίες. Καὶ ὡς Δικαστής, μὲ διεθνῆ μάλιστα ἀναγνώρισι, καὶ ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. Κίβδηλη ἑπομένως ἡ προσπάθεια ἐμφανίσεως καὶ συναναμίξεώς μου μὲ ἀκροδεξιούς, ποὺ καταβάλλει ὁ συνεργάτης σας. ῾Ο ὁποῖος μὲ ἀληθινὴ φασιστικὴ πρακτική, προδήλως ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὴν ἰδεολογικὴ τρομοκρατία, ποὺ ἀσκοῦν ὁμόφρονές του, μὲ ἐγκαλεῖ γιὰ τὸ μήνυμά μου. ῎Ετσι, ἐκτελῶν καθήκοντα λογοκριτοῦ σταλινικῶν καταβολῶν καὶ προδιαγραφῶν, γράφει, ὅτι ὡς διατελέσας Πρόεδρος Δημοκρατίας δὲν ἔπρεπε νὰ ἐκφράζομαι ὅπως στὸ μήνυμά μου. ῾Ως καὶ ὅτι, ἐὰν εἶχα «δημοσιοποιήσει» (κατὰ τὸν νεολογισμὸ τῶν ἀγραμμάτων, θέλει νὰ ᾽πῆ «γνωστοποιήσει») τὶς ἀπόψεις μου, ἀσφαλῶς δὲν θὰ εἶχα ὑποδειχθῆ, οὔτε ἐκλεγῆ ποτὲ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας.  ᾽Αλλά, οἱ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀπόψεις μου ἦσαν σὲ ὅλο τὸ περιβάλλον μου γνωστές, πάντοτε τὶς εἶχα καὶ οὐδέποτε τὶς ἀπέκρυψα, καὶ δὲν ὑπῆρχε ἀντίθετος πρὸς τοῦτο λόγος, ἀφοῦ μόνον τὴν ἀλήθεια ἐξέφραζαν. Καὶ βεβαίως δὲν προετάθην Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας γιὰ «ἀπόψεις», ποὺ εἶχα ἢ δὲν εἶχα περὶ γεγονότων τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ γιὰ «ἔργα» μου, τὸ ἔργο μου ὡς Δικαστοῦ καὶ τὴν συνακόλουθη ἀντιδικτατορικὴ ἐναντίον τῆς χούντας δραστηριότητά μου, ποὺ μοῦ ἐστοίχισαν ἀπάνθρωπες διώξεις, πολύμηνες φυλακίσεις καὶ βασανιστήρια. ῞Οπως καὶ ἡ μετὰ τὴν λῆξι τῆς Προεδρικῆς μου θητείας πρότασις πρὸς ἐπανεκλογήν μου, ὑπεστηρίχθη ἀπὸ τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ., κατὰ τὴν πρώτη ψηφοφορία, καὶ ἀπὸ τὸν τότε ἑνιαῖο Συνασπισμὸ τῆς ᾽Αριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου, καὶ κατὰ τὶς τρεῖς ψηφοφορίες τῆς πρώτης, πρὸ τῶν ἐκλογῶν, φάσεως τῆς διαδικασίας, ὄχι γιὰ «ἀπόψεις» μου, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐπιδειχθεῖσα ἄψογη, ὅπως ὅλα τὰ πολιτικὰ κόμματα ρητῶς καὶ δημοσίως ἀνεγνώρισαν, ἐπιτέλεσι τῶν Προεδρικῶν μου καθηκόντων, ἰδίως κατὰ τὴν δύσκολη περίοδο τῆς πολιτικῆς κρίσεως τῆς περιόδου 1988-1989-1990.-

 

᾽Ακόμη, ἐπιβάλλεται, νὰ ἐπισημανθῇ, ὅτι τὸ περὶ «ἀπόψεων» θεώρημα τοῦ συνεργάτου σας μόνον φασιστικὴ νοοτροπία προδίδει. ᾽Αφοῦ στὶς δημοκρατίες ὁ καθένας κρίνεται κατὰ τὰ ἔργα του καὶ «οὐδεὶς κρεμᾶται γιὰ τὶς σκέψεις του», κατὰ παλαιὰν γερμανικὴν παροιμίαν. Καί, ἐπίσης, ἐμβάλλει καὶ σὲ ἐπίκαιρα ἐρωτήματα.  ᾽Ερωτῶ λοιπὸν τὸν πολυπράγμονα λογοκριτὴν καὶ τιμητήν μου : ῾Ο ᾽Ανδρέας Παπανδρέου καὶ τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ., ποὺ προέτειναν καὶ ἐξέλεξαν τὸν σημερινὸ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, δὲν ἐγνώριζαν, ὅτι ὁ ἐπιλεγείς, ἐπὶ δεκαετίες ἐνεργὸς πολιτικός των ἀντίπαλος, ἦτο συντηρητικὸς καὶ μάλιστα βασιλόφρων, ὅτι δηλαδὴ δὲν συμφωνοῦσαν καθόλου μαζί του, ὄχι ἁπλῶς περὶ γεγονότων τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ οὔτε σὲ θεμελιώδεις ἰδεολογικούς των προσανατολισμούς ;  ᾽Ασφαλῶς καὶ τὸ ἐγνώριζαν ! ῾Επομένως δὲν ἦσαν οἱ ἀπόψεις τοῦ προτεινομένου, ἀκόμη οὔτε καὶ οἱ ἰδεολογικοί του προσανατολισμοί, ποὺ ἐβάρυναν διὰ τὴν ἐκλογή του. ῎Αλλα ὑπῆρξαν τὰ κριτήρια τῆς ἐπιλογῆς. ῞Οπως εἰς τὴν περίπτωσίν μου ὑπῆρξεν ἡ ἐπιδίωξις τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. νὰ κερδίσῃ ἐκ νέου τὶς ἐκλογές, τὸ 1985, ὅπως καὶ τὸ ἐπέτυχε, χάρις εἰς τὴν ἀνάδειξί μου εἰς τὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ ᾽Ανδρέας Παπανδρέου δημοσίως ρητῶς ἀνεγνώρισε. - Καί, ἐὰν πάλιν αὐτὴ ἡ «ἀνακολουθία» πολιτικῆς ἰδεολογίας καὶ πολιτικῆς πρακτικῆς ἀποδοθῇ ἐνδεχομένως ἀπὸ τῆς πλευρᾶς σας εἰς τόν, συνήθως καταγγελλόμενο ἀπὸ φωνὲς, ποὺ διεκδικοῦν τὴν καθαρόαιμη σοσιαλιστικὴ καὶ κομμουνιστικὴ ὀρθοδοξία, «ἐκφυλισμὸ» τοῦ, κατὰ τὴν κρίσι τους, «ἀστικοῦ» ΠΑ.ΣΟ.Κ., τότε διερωτῶμαι, ἀκολουθῶν τὴν λογικὴ τοῦ συνεργάτου σας, καὶ φυσικὰ καὶ τῆς ἐφημερίδος σας, ποὺ δημοσιεύει τὸ κείμενό του, μήπως ἡ θερμὴ ὑποστήριξις, ποὺ παρέχεται ἀπὸ τὴν «Αὐγή» στὸν σημερινὸ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καὶ ἡ ρητὴ δήλωσις τοῦ Προέδρου τοῦ Συνασπισμοῦ Κυρίου Νίκου Κωνσταντοπούλου, ὅτι θὰ προτείνει  τὴν ἐπανεκλογήν του, ὀφείλονται ὄχι στὴν ἐπιδειχθεῖσα πολιτεία τοῦ Κυρίου Στεφανοπούλου, ἀλλὰ σὲ συμφωνία τους πρὸς τὶς γνωστὲς ἀπόψεις του, ὡς πολιτικοῦ ἀνδρὸς συντηρητικοῦ καὶ μάλιστα βασιλόφρονος, ἀπὸ τὶς ὁποῖες οὐδέποτε δημοσίως ἔχει ἀποστῆ.  Λοιπόν, ἔγινεν ὁ Συνασπισμὸς κόμμα τῶν «βασιλοφρόνων συντηρητικῶν κομμουνιστῶν» (!), καὶ ἡ «Αὐγή», ὄργανο μὲ ἰδιαίτερη θέρμη τοῦ κόμματος αὐτοῦ, ἄλλαξε στὰ κρυφὰ ἰδεολογικὴ πορεία ;  ᾽Αναμένω καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ ἀπάντησι...

 

Φυσικὰ ἐλάχιστες ἐλπίδες διατηρῶ, ὅτι θὰ δημοσιεύσετε τὴν παροῦσα ἐπιστολή μου καὶ ὅτι θὰ ἀπαντήσετε σὲ ὅλα τὰ παραπάνω ἐρωτήματά μου. Διότι ἡ δημοσίευσις καὶ οἱ τεκμηριωμένες ἀπαντήσεις, δηλαδὴ συγκεκριμένως καὶ μὲ ἀποδείξεις, ὄχι μὲ ἀερολογίες, προϋποθέτουν δημοκρατικὴ συνείδησι (ὄχι μόνον τοποθέτησι) καὶ βιωμένη δημοκρατικὴ πρακτική. Καθὼς καὶ εἰλικρινῆ ἐπιθυμία σωστῆς ἐνημερώσεως τῶν ἀναγνωστῶν. ᾽Αλλὰ ἡ καθολικὴ ὅλων πεῖρα διδάσκει, ὅτι αὐτὰ συνήθως ἐλλείπουν ἀπὸ ὅσους ὑπηρετοῦν πολιτικὲς σκοπιμότητες καὶ εἰδικεύονται εἰς τὴν παρουσίασι τῶν πάντων μέσῳ αὐτῶν, μὴ διστάζοντες ἀκόμη καὶ εἰς τὴν διαστροφὴ καὶ ἀναμφισβητήτων γεγονότων, ὅταν δὲν τοὺς εἶναι ἀρεστά.

 

Πάντως προσωπικῶς, ὅπως ἔκανα σὲ ὅλη μου τὴν ζωή, θὰ ἐξακολουθήσω νὰ λέγω τὴν ἀλήθεια καὶ μόνον τὴν ἀλήθεια, πρὸς κάθε κατεύθυνσι. Πρὸ παντὸς ὅταν ἀναιδῶς προκαλοῦμαι. Καὶ δὲν πρόκειται ὑπὸ τὸ κράτος κανενὸς δημοσιεύματος, καμμιᾶς ἰδεολογικῆς τρομοκρατίας νὰ καμφθῶ καὶ νὰ ἀποστῶ ἀπὸ τὴν ἀπαρέγκλιτη αὐτὴ γραμμή. Διότι αὐτὸ ὑπαγορεύει ἡ συνείδησίς μου ὡς ῞Ελληνος καὶ ἀληθινοῦ Δημοκράτου.-

 

Μὲ τὴν προσήκουσα ἐκτίμησι

 

[ὑπογραφή]   Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης